Πατέρας και γιος: Αποτυπώνοντας έναν ισχυρό δεσμό

γράφει η Eleni Papaioannou για το Yatzer.com

όλες οι φωτογραφίες είναι από την Kristen Schmid

Πρόσφατα βρεθήκαμε σε ένα νοσοκομείο παίδων μέσα στη νύχτα, όταν ο μικρός μου που βρισκόταν στην αγκαλιά μου, σχεδόν δύο χρονών, μόλις αισθάνθηκε την απειλητική παρουσία ενός αγνώστου ντυμένου στα λευκά να τον πλησιάζει με ένα αμφίβολο χαμόγελο έκανε να πιάσει τον μπαμπά του. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που στράφηκε στον μπαμπά του για βοήθεια και από τότε το ενδιαφέρον του περιστρεφόταν γύρω του: παίζει με τα μεγάλα του παπούτσια, κουρνιάζει στα στιβαρά του μπράτσα, τον παρακολουθεί όσο τρώει και όταν μιλάει, παρατηρεί τον τρόπο που περπατάει… Άτσαλος και πρόθυμος, ο γιος μου αποφάσισε, λίγο πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του.

Καθώς περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ πως, για τα περισσότερα αγόρια τουλάχιστον, η μαμά είναι ο άνθρωπος μέσα στον οποίο μεγάλωσαν και ο πατέρας είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα εξελιχθούν. Για μένα, το να μεγαλώνεις άντρες αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή τέχνης. Ως μητέρα, πρέπει να βρεθείς στο παρασκήνιο και να αφήσεις να εξελιχθεί η σχέση πατέρα-γιου. Πρέπει να δώσεις χώρο σε αυτούς τους δύο άντρες ώστε να ανακαλύψουν τον ρόλο που παίζει ο ένας στη ζωή του άλλου, να τους επιτρέψεις να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον, να μαλώσουν, να απογοητευτούν, ώσπου να γίνουν ο ένας ο καθρέφτης του άλλου.

Αυτός ακριβός ο δεσμός και ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται στον χρόνο αποτελεί το κύριο θέμα ενός documentary project της φωτογράφου Kristen Schmid, η οποία είναι επίσης μητέρα δύο αγοριών. Η σειρά Father to Son (Πατέρας και γιος) καταγράφει, εξερευνά και εξυμνεί τη σχέση μεταξύ του συζύγου της και του πρωτότοκου γιου της από τη γέννησή του το 2006, με απλότητα και ειλικρίνεια. Κάνοντας ένα βήμα πίσω, παρατηρώντας και καλλιεργώντας την έντονη, σύνθετη και εξελισσόμενη σχέση μεταξύ του συζύγου της και του μεγαλύτερου σε ηλικία γιου τους, η Schmid ακολουθεί τους ρευστούς δεσμούς μεταξύ αυτών των δύο ανθρώπων, χωρίς οι ίδιοι να αντιλαμβάνονται πάντα την παρουσία της. «Ο σημαντικός αυτός δεσμός αναπτύσσεται αργά, λίγο-λίγο τη φορά», σημειώνει η Schmid. «Οι καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις είναι πολύ πιο σημαντικές από όσο εκείνοι πιστεύουν… Δεν γνωρίζουν πάντοτε την οπτική του άλλου, ούτε και πώς οι πράξεις τους επηρεάζουν τον άλλον. Κάποιες φορές δεν αντιλαμβάνονται το πόσο μοιάζουν».

{YatzerTip} Ο πιο καθαρός ήχος που ακούει ένα μωρό μέσα στην κοιλιά είναι η φωνή του πατέρα του. Οι ειδικοί ισχυρίζονται πως ο καλύτερος τρόπος να ηρεμήσει ένα ανήσυχο νεογέννητο είναι με το να ξαπλώσει επάνω στο στήθος του πατέρα του όσο εκείνος του μιλάει, αναπαράγοντας τη μνήμη μέσα από την κοιλιά.