Το δίχρονό μου δεν έχει παρέα!
Ο μικρος μου πριγκηπας τον Νοεμβριο κλεινει τα δυο.
Ειναι κοινωνικο παιδακι και λεει πολλες λεξουλες και φρασεις ακομα.
Το θεμα μου ειναι οτι στον κυκλο μου δεν υπαρχουν παιδακια στην ηλικια του ή κοντα στην ηλικια του για να παιξει. Δηλαδη τα παιδια που συναναστρεφεται περισσοτερο ειναι η 8χρονη ξαδελφη του και η 7χρονη κορη μιας φιλης μου. Μια φορα το μηνα ή το διμηνο πηγαινουμε στο χωριο του αντρα μου και εκει παιζει με τον ξαδελφο του που ειναι 5 χρονων. Δυστυχως πλεον οπως γνωριζετε δεν υπαρχουν οι «γειτονιες»οπως στην εποχη μας που βγαιναμε και παιζαμε στους δρομους και στις πλατειες παιδια ολων των ηλικιων..
Εχω κανει αιτησεις για παιδικο σταθμο και στο δημο και μεσω εσπα αλλα απο οτι μου εχουν πει προτεραιοτητα εχουν ηλικιες απο δυομισι και πανω.
Προσπαθω να τον πηγαινω παιδικη χαρα οσο πιο συχνα μπορω. Τωρα που θα χειμωνιασει θα τον πηγαινω παιδοτοπο. Φοβαμαι μηπως στη πορεια γινει αντικοινωνικος και δεν μοιραζεται παιχνιδια.
Γενικως εχω τυψεις, επειδη εγω μεγαλωσα παιζοντας με ξαδελφια και γειτονοπουλα συνεχεια. Δεν θελω να απομονωνω το παιδι μονο με μεγαλους.
Απο την αλλη σκεφτομαι μηπως ειμαι υπερβολικη;
Αφου του χρονου που θα κοντευει τα 3, αν δεν τον παρουν σε δημοσιο παιδικο σταθμο θα τον στειλω σε ιδιωτικο.
Πειτε μου βρε κοριτσια… Μηπως σκαω τζαμπα;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα! Δεν έχω εμπειρία. Η μικρή μου είναι 16 μηνών. Έχω γνώμη, σκέτο, την οποία πολύ πρόσφατα επιβεβαίωσα κιόλας και δε θυμάμαι με τίποτα να σου πω να μπεις να διαβάσεις και εσύ τα αποτελέσματα μιας σχετικής έρευνας. Μέχρι τα τρία, τα πιτσιρικάκια είναι επαρκώς κοινωνικοποιημένα εντός της οικογένειας με την λίγο πιο ευρεία έννοια. Εννοώ ξαδέρφια, παιδιά φίλων κτλ. Μέχρι τότε, βασικά πρόσωπα στο παιχνίδι τους είμαστε εμείς οι γονείς. Έως ένα σημείο ούτε καν μόνα τους δεν μπορούν να παίξουν ακόμα. Έχει το χρόνο του και αυτό το στάδιο. Βασικά η σκέψη μου είναι η εξής... Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι. Εγώ είμαι γέννημα της δεκαετίας του 80'. Δε μπορεί να έχουμε και πολλά χρόνια διαφορά. Ναι, μεγαλώσαμε στις γειτονιές που τώρα δεν υπάρχουν πια. Αλλά πριν τα δύο, πριν τα τρία, έβγαινες έξω στη γειτονιά να παίξεις; Εγώ όχι! Στην αυλή μου έπαιζα υπό το άγρυπνο μάτι της γιαγιάς!!!!! Κ φυσικά οι γονείς στη δουλειά κ φυσικά ούτε λόγος για ιδιωτικό παιδικό σταθμό τότε. Δε θυμάμαι καν εάν υπήρχαν ιδιωτικοί τότε. Νηπιαγωγείο πηγαίναμε κατευθείαν στα πέντε. Εγώ προσωπικά ούτε ακοινώνητη είμαι ούτε εγωκεντρική ούτε μονοφαγού. Μπράβο μου λοιπόν!!!!!!!!! Για να καταλήξω... Πραγματικά θεωρώ ότι αυτή η ξαφνική επιτακτική ανάγκη για κοινωνικοποίηση τόσο μικρών παιδιών είναι θρέμα του "ας ανοίξω έναν ιδιωτικό παιδικό σταθμό να έχω να ασχολούμαι με κάτι ευχάριστο τα πρωινά μου". Και τελικά πληρώνουμε και γι'αυτο!!!!! Να συμπληρώσω και κάτι άσχετο που όμως αφορά το ίδιο θέμα. Η έρευνα που σου είπα, κατέληξε επίσης ότι η ηλικία των τριών ετών για να αρχίσει ένα παιδί το πρώτο του σχολείο δεν είναι καθόλου τυχαία και σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού του συστήματος. Μέχρι τότε τσουκου τσουκου το ενισχύουν για να μπορούν να αντέξουν τα "χτυπήματα" από τις ιώσεις που κάνουν πανηγύρια στους παιδικούς σταθμούς. Ελπίζω να έβγαλες καμία άκρη! Καλά παιχνίδια λοιπόν και να τον χαίρεσαι!
Κοίταξε στην περιοχή σου αν υπάρχουν μαθήματα για νήπια,και αρχίστε ένα.Θα έχει έτσι επαφή με παιδάκια της ηλικίας του,θα γνωρίσετε και άλλους γονείς... Εναλλακτικά μπορείς να ρωτήσεις τις άλλες μαμάδες στην παιδική χαρά αν έχουν το ίδιο πρόβλημα,και αν ενδιαφέρονται να αρχίσετε μια ομάδα συνάντησης,δεν χρειάζεται να είναι καθημερινά,έστω 1-2 φορές τη βδομάδα. Στην πόλη μας-ΟΚ,είναι στο εξωτερικό αλλά υπάρχουν και τέτοιες συναντήσεις με άλλους Έλληνες γονείς και παιδάκια για να διατηρούν επαφή με τα ελληνικά μέσω του παιχνιδιού με συνομήλικα παιδάκια-υπάρχουν πολλές τέτοιες ομάδες,είτε ανά περιοχή,είτε ανά εθνική καταγωγή κλπ κλπ κλπ.
Ούτε η δικιά μου έχει παρέες και είναι τριών. Αυτό που μετράει και είναι το σημαντικότερο και το θετικότερο είναι αυτό που είπες στην αρχή. Είναι κοινωνικός! Κι εμένα είναι πολύ κοινωνική, μιλάει σε μικρούς και μεγάλους στην παιδική χαρά, αλλά φίλους δεν έχει. Όχι με την έννοια του να έρχονται παιδάκια σπίτι μας και να παίζουν σε τακτική βάση. Βλέπει την ξαδέρφη της (6 μήνες μικρότερη) μία στις δέκα μέρες και αυτό είναι όλο. Τα παιδάκια μας κοινωνικοποιούνται από μόνα τους. Η φύση από μόνη της έχει φροντίσει ώστε να είμαστε από τα θηλαστικά εκείνα που χρειάζονται την οικογένεια για τα βασικά και τα δευτερεύονται στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Πρώτη κοινωνικοποίηση είναι η οικογένεια (μαμά-μπαμπας), στην συνέχεια ακολουθεί ο ευρύτερος οικογνειακός κύκλος και μετά ο περίγυρος. Τελαυταίο το σχολείο. Ο ρόλος των παιδικών είναι υπερεκτιμημένος. Καλοί κι άγιοι για τις εργαζόμενες μητέρες, σίγουρα μαθαίνουν κάποια παραπάνω πράγματα εκεί (που ούτως ή άλλως θα μάθαιναν...γιατί τα πιέζουμε τόσο;), αλλά αν δεν υπήρχαν τι θα γινόταν; Θα στέλναμε στην 1η δημοτικού παιδάκια που δεν ξέρουν να μιλήσουν μεταξύ τους; Εγώ δεν πήγα ποτέ παιδικό, όπως και πολλοί φίλοι μου, συγγενείς και γνωστοί...μια χαρά κοινωνικότατοι ήμασταν στα 4, στα 5 κλπ... Μην σκας...μια χαρά είναι το αγοράκι σου. Να το χαίρεσαι και να απολαύσεις κάθε στιγμή μαζί του γιατί μετά την "κοινωνικοποίηση" δεν μας χρειάζονται τόσο και μας κοστίζει.
Έχει πάρα πολλά χρόνια μπροστά του να κοινωνικοποιηθεί, μην ανησυχείς καθόλου! Είναι μικρούλης ακόμα, σίγουρα και οι δικές σου αναμνήσεις από το παιχνίδι στη γειτονιά (αλήθεια, τι όμορφα που ήταν...) δεν ξεκινούν από τα 2! Έχουν αλλάξει οι εποχές, αλλά υπάρχουν ακόμα τρόποι να κοινωνικοποιούνται τα παιδιά. Εννοείται ότι είναι καλό να έχει κάποια αλληλεπίδραση με παιδιά της ηλικίας του. Αυτό όμως μπορεί άνετα να γίνει (όπως ανέφερες) σε ένα πάρκο, σε μια παιδική χαρά, σε έναν παιδότοπο. Πάντως πριν το καταλάβεις θα περάσει ο καιρός και το ζουζούνι σου θα πάει και παιδικό και νηπιαγωγείο και δημοτικό και πάει λέγοντας!
Αφού ανησυχείς ...είσαι σε καλό δρόμο !!!!! Απο αυτά που γράφεις φαίνεται πως κάνεις προσπάθειες και σωστές μάλιστα . Αρα με μια μαμά σαν εσένα που ψάχνεται δεν θα ανησυχούσα για το μέλλον του μικρού σας !!!!
Σ ευχαριστω πολυ!!
Αγαπητή μου μην τρελένεσαι, ο μικρός σου δεν είναι ούτε 2 ακόμα κ σ'αυτήν την ηλικία θεωρώ ότι το παιχνίδι του είναι πάντα "υποβοηθούμενο" από έναν ενήλικα ακόμη κ αν έχει πολλά παιδάκια στην παρέα του. Το έχουμε λίγο παρακάνει τα τελευταία χρόνια με την κοινωνικοποίηση των παιδιών μας, σε λίγο θα υπάρχει αίθουσα κοινωνικοποίησης στα μαιευτήρια για τα βρέφη!! Εσύ κάνεις ότι μπορείς για να έχει παρέα κ αυτό αρκεί.Μην αγχώνεσαι καλή μου, είναι μικρούλης ακόμη. Θα μεγαλώσει κ είμαι σίγουρη ότι κ πολλούς φίλους θα κάνει κ κύκλο θα αποκτήσει. Κ εσύ θα "βαρεθείς" τους φίλους του, τις συγκεντρώσεις, τα πάρτυ κτλ κτλ κτλ (με την καλή έννοια!) Γι'αυτό απόλαυσε τον μικρούλη σου τώρα που είναι μικρούλης γιατί σε λίγο ούτε στην παιδική χαρά δεν θα παίζει μαζί σου!
Εχεις τοσο δικιο!!! Σ ευχαριστω!!