Ζω μια παράνοια εξαιτίας της πεθεράς μου
Είναι 57 ετών, έχει σύζυγο και 2 γιούς. Ο ένας είναι ο άντρας μου! Είναι αρχηγός για όλα. Έχω 1 χρόνο αρραβωνιασμένη που έμενα μαζί της και ήταν άλλος άνθρωπος και 2,5 χρόνια παντρεμένη που ζω στο δικό μου σπίτι. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Ο άντρας μου ένα κομμάτι μάλαμα. Αυτή μέγαιρα. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα με τον άντρα μου σαν οικογένεια. Ούτε καν το παιδί μου, να ψωνίσω για αυτό, να πάω μια βόλτα μαζί του τίποτα. Όλα τα κάνει αυτή, και μάλιστα όταν ψωνίζει για το παιδί μου τα παίρνει όλα τουλάχιστον 2 νούμερα μεγαλύτερα για να μη μεγαλώσει τόσο πολύ και δεν μπορεί να τα φορέσει.
Όπου να πάμε έχουμε μαζί και τον κουνιάδο μου. Είναι βόλτα, είναι καφές, είναι φαγητό, σούπερ για ψώνια για το σπίτι, έπιπλα, χαλιά κτλ για όλα. Και εννοείται κάθεται μπροστά κι εγώ πίσω. Είναι το κρυφό της μάτι. Όταν καταλαβαίνει ότι έκανε λάθος και θα δεχτεί τα δικά μου πυρά προφασίζεται την καρδιά της και ότι είναι ευαίσθητη δεν πρεπει να στεναχωριέται και να αγχώνεται και περνάει το δικό της. Προφασίζεται αρρώστια για να την έχουν όλοι στα όπα όπα και να κόβει και να ράβει για όλους και για όλα….
Έχω στόμα και πάντα μιλάω, πάντα τα λέω στον άντρα μου αλλά δυστυχώς ενώ ξέρει ότι έχω απόλυτο δίκιο δε μπορεί ούτε να πει ούτε να κάνει τίποτα. Είναι η μαμά του.
Έχω κουραστεί. Σαν οικογένεια βρισκόμαστε μόνο το βράδυ την ώρα που θα πάμε για ύπνο γιατί όλες τις υπόλοιπες ώρες έχουμε πάντα κάποιον από όλους στο σπίτι. Ούτε σεξ δε μπορώ να κάνω, και αυτό μπήκε σε μια ρουτίνα. Μόνο το βράδυ και αυτό αν δεν είμαστε κουρασμένοι. Το μόνο που έμεινε στην καρδιά μου χαραγμένο ήταν μια κουβέντα της όταν ήμουν ετοιμόγεννη και μου είπε πάνω σε έναν καβγά μας «Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμη που γνωριστήκατε. Δε γινόταν να μη βρισκόσασταν ποτέ;» Αυτό με πληγωσε πάρα πολύ.
Είναι μοντέρνα. Ντύνεται πάντα με τα καλύτερα και πάντα όταν ψωνίζει παίρνει ποσότητες. Εγώ για να πάρω κάτι πρεπει να περάσει από συμβούλιο θα είναι το φθηνότερο και φυσικά 1 τεμάχιο. Όταν λέω κάτι απαγορευτικό στο παιδί μου αυτή του το κάνει για να γίνει η καλή. Και φυσικά μετά από όλα αυτά κακομαθαίνει και όταν βρίσκομαι εγώ μαζί του δε μπορώ να του επιβληθώ.
Έχω κουραστεί υπερβολικά. Δε μπορώ να αντιδράσω. Είχε φτάσει σε σημείο να είναι άρρωστη, να κατηγορεί εμένα ότι την έφτασα σε εκείνο το σημείο όλοι να την πιστεύουν και να απειλούμαι ότι αν συνεχίσω έτσι θα χωρίσω με τον άντρα μου. Και αν δε γίνει αυτό να δώσω αναφορά αν ξανά κάνω παιδί.
Ζω μια παράνοια. Έρχεται στο σπίτι και το μόνο που κοιτάει είναι να ελέξει αν είναι καθαρά αν έχω μαγειρεμένα και τι έχω στο ψυγείο μου. Ότι έχω εγώ πρέπει να έχει και αυτή. Από φαγητά καθαριστικά μέχρι ηλεκτρικές συσκευές. Και όχι μόνο να έχει αλλά να έχει τα ίδια!!! Ειλικρινά δεν ξέρω ούτε εως που θα φτάσει αυτή η κατάσταση ούτε πόσο θα αντέξω ακόμη.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
το διαστημα που μενατε μαζι τους δεν τα βλεπατε ολα αυτα? και μη μου πειτε οτι μεταλλαχθηκε! κ αυτο το concept του αρραβωνιαζομαι κ παω να μεινω στα πεθερικα, που ζειτε αραγε στο 1900? απο οτι φαινεται τοσο εσεις οσο κ ο συζυγος σας ειστε αβουλα οντα!
Πάρε τον άντρα σου και φύγετε.αλλοως βλέπω να το διαλύεται.ζουσα και γω σε μια παρόμοια κατάσταση μέχρι που ο δικός μου δεν συμβιβαζοταν με τπτ άρχισε να ρίχνει τις ευθύνες πάνω μας και αναγκάστηκα να πάρω το μωράκι μου και να φύγω και από τότε ζω την δεύτερη σελίδα παράνοια.
Η δική μου γνώμη είναι ότι εφόσον υπάρχει και ένα μικρό παιδί πρέπει να βάλεις το μαχαίρι Στο κόκαλο.Έχεις ευθύνη για την εικόνα που λαμβάνει το παιδί για το πως λειτουργεί ένας ενήλικας.Πως θα διεκδικήσει αύριο κάτι αν έχει μάθει ότι αυτό δεν πρέπει να γίνεται; Νομίζω ότι είναι η ώρα να κάνεις μια κουβέντα με τον άντρα σου.Θα πρέπει να φύγετε μακριά από αυτή τη γυναίκα.Την ευθύνη για την απομάκρυνση την έχει ο άντρας σου.Όχι εσύ.Αν εκείνος δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση ή θα πάτε σε ένα ψυχολόγο ή σε μερικά χρόνια θα πάτε για διαζύγιο ή θα ζήσετε μια συμβιβασμένες ζωή και το παιδί σας θα μάθει να υπομένει και να συμβιβάζεται με τη δυστυχία ή θα πρέπει να πάρεις το παιδί και μα φύγεις.Επιλογές υπάρχουν.Όσο όμως διαλέγεις την υπομονή το κάνεις κατά βάθος για να προστατεύεις τον εαυτό σου από το δύσκολο δρόμο της αντιμετώπισης και κανένα άλλο λόγο.Ξέρω ότι είμαι λίγο απότομη απλά η δουλειά μου μου έχει δείξει πως οι άνθρωποι συμβιβάζονται εν ονόματι του παιδιού και του χρεώνουν τη δυστυχία τους...έτσι και εκείνο φέρει στη ζωή του ενοχές και φορτίο που είναι υπεύθυνο για τη δυστυχία των γονιών του....Στο τέλος θα γίνεις εσύ ή πεθερά σου και το παιδί αντίγραφο του συζύγου σου...
Πόσο δίκιο έχεις δε θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα η κατάσταση αυτή....
Συμφωνω απολυτα,η κυρια με το ονομα izabo σου γραφει πολυ ορθα κ κοφτα.Να ακολουθησεις τις αποψεις της κ να την συμβουλευτεις κ περαιτερω.Πιθανον να εχει καποια συγγενεια το αντικειμενο της δουλειας της με το θεμα οικογενεια
Και γω δεν μιλουσα, δεχομουν τα παντα, ημουν το αγαπημενο παιδι, ημουν χαζη γιατι ελεγα γονεις του αντρα μου ειναι πανω απολα σεβασμος, μεχρι που καταλαβα οτι εκμεταλλευοντουσαν την χαζομαρα μου κ μου λεγανε ψεματα....ποτε δεν ζητησαμε οικονομικη βοηθεια για τιποτα, μονοι καναμε γαμο, βαφτισεις, γεννησεις κλπ κλπ οταν λοιπον χτισαμε το δικο μας σπιτι τους ζητησαμε οικονομικη βοηθεια, μας ειπαν οτι θα βοηθησουν και σε ενα μηνα αλλαξαν γνωμη με αποτελεσμα να μεινουμε ξεκρεμαστοι και το σπιτι ημιτελες, αναγκαστηκαμε να παρουμε δανειο για να το τελειωσουμε....μετα απο αυτο εμεινε ο αντρας μου ανεργος και ημασταν για μεγαλο διαστημε πολυ χαλια και ουτε κι εκει βοηθησαν.....μετα απο αυτο εχω αρχισει να μιλαω και να λεω τι μου αρεσει και τι δεν μου αρεσει...αρκετα το κοροιδο εκανα...τελος και ο σεβασμος τελος και ολα. Αυτοι οταν ειχαν προβληματα οικονομικα κυριως εμεις σαν βλακες τους βοηθουσαμε και οταν τους χρειαστηκαμε μας κοροιδεψαν, βρε ουστ απο εδω...το θεμα ειναι οταν νιωθεις την αδικια να την λες
Τωρα που διευκρινιστηκε οτι το κειμενο δεν ειναι της κας Ολιβιας, θα πω τη γνωμη μου. Κυρια πραγματι ζειτε σε μια παρανοια, αλλα δεν βλεπω να φταιει γι αυτο η πεθερα σας. Συγκεκριμενα: 1) Η πεθερα σας , κατ αρχας, σας ειπε βαριες κουβεντες πανω σε εναν καυγα. Αυτα δυστυχως συμβαινουν στους καυγαδες. Ειναι δυσαρεστο, αλλα δεν ειναι και για να τα σκεφτεστε μια ζωη. 2) Γιατι το οτι η πεθερα σας ψωνιζει στο μικρο και βγαινει βολτα μαζι του αποκλειει να κανετε και σεις, που ειστε μητερα του , τα ιδια πραγματα, φυλακισμενη σας εχουν;Τι σας πειραζουν τα ψωνια της πεθερας στο παιδι, στο κατω-κατω παρτε εσεις αυτα που σας αρεσουν και μην του φορατε τα αλλα , και δυο και δεκα νουμερα μεγαλυτερα να ειναι. Αληθεια η σκεψη που κανατε με τα νουμερα , καταλαβαινετε οτι ειναι παραλογη , ετσι; 3) Ενοχλητικο , αν δεν μπορειτε ουτε να ξεμυτισετε χωρις τον κουνιαδο , ( αν και δεν καταλαβαινω πώς γινετε αυτο, αφου δεν μενετε μαζι, ) αλλα πραγματι ειναι παρανοϊκο να νομιζετε οτι σας τον στελνει η πεθερα να σας παρακολουθει. Νεος ανθρωπος, αλλη δουλεια δεν ειχε, να παρακολουθει εσας; Παρεα ή μεταφορικο μεσο θα θελει κι αυτος . Για το οτι καθεται μπροστα ,η πεθερα σας τι φταιει, αυτη κανονιζει τις θεσεις; Και γιατι το κανετε θεμα; Αφου προτιματε ( ευλογως) να καθεστε μπροστα, να πηγαινετε να καθεστε εσεις μπροστα , τι περιμενετε να σας παρακαλεσουν; 4) Οταν θελετε να ειστε στο σπιτι χωρις επισκεψεις, να μην δεχεστε επισκεψεις. Απο σας εξαρταται. Οταν θελετε να βγειτε χωρις τον κουνιαδο, να το λετε ευθεως στον αντρα σας. Με καλο τροπο.Παρτε τα πραγματα στα χερια σας, χωρις υστεριες, και μην περιμενετε απο τους αλλους να σας τα προσφερουν. Μ αρεσει που λετε οτι μιλατε! Μηπως εννοειτε οτι γκρινιαζετε και τσακωνεστε μονον, αντι να ζητατε ηρεμα αλλα αποφασιστικα αυτο που θέλετε; 5) Τι σαςνοιαζει αν η πεθερα σας ψωνιζει ακριβα πραγματα για τον εαυτο της; Με δικα σας χρηματα ψωνιζει; Να ειναι καλα να τα χαιρεται, αφου εχει την οικονομικη δυνατοτητα 6) Καταλαβα οτι εσεις, αντιθετως, ειστε πιο στριμωγμενη οικονομικα, και κυριως οχι οικονομικα ανεξαρτητη. Αυτο ειναι ενα ζητημα ( της οικονομικης ανεξαρτησιας) που θα πρεπει καπως να το λυσετε, γιατι αλλιως θα παραπονειστε συνεχεια για τους αλλους. Γενικα, η παθητικη σταση, δημιουργει πικρα και γκρινια. Να εχετε, εστω και λιγα, δικα σας χρηματα, και ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ. 7) Ολες οι γιαγιαδες κακομαθαινουν τα παιδια. Αυτος ειναι ο ρολος τους. Εσεις, ως μητερα, ειστε πιο αυστηρη, και δεν καταλαβαινω πώς απειλειται το παιδαγωγικο σας συστημα απο τα χαδια καποιου αλλου. Ο δικος σας ρολος και λογος βαραινει ( ή θα επρεπε τουλαχιςτον) πολυ περισσοτερο στο παιδι. Αν δεν καταφερνετε να του επιβληθειτε, ως μητερα, μην κατηγορειτε τη γιαγια του γι αυτο. 8) Αυτο που πραγματικα μου φανηκε παρανοικο τελειως, ειναι οτι ασχολειστε με το αν η πεθερα σας εχει τις ιδιες συσκευες, φαγητα(!) , ή αλλα με σας. Και τι σας νοιαζει εσας, και ετσι να ειναι, τις βλεπει στο σπιτι σας, της αρεσουν, τα παιρνει. Τι σας πειραζει; Ισα ισα που δειχνει οτι εκτιμα το γουστο σας. Γενικα, κυρια μου, δειξτε λιγη ενεργητικοτητα, παρτε τη ζωη σας στα χερια σας, και θα δειτε οτι θα σας ενοχλει πολυ λιγοτερο η συμπεριφορα και ο χαρακτηρας των αλλων. Εσεις ειναι σα να ζειτε για να παραπονειστε, ενω θα πρεπει να αντιδρατε, και να φτιαχνετε εσεις τις καταστασεις, αντι να ελπιζετε οτι θα φτιαξουν μονες τους. Επαναλαμβανω οτι θα πρεπει να βρειτε μια δουλεια..χωρις οικονομικη ανεξαρτησια, εστω και και μικρη, τα πραγματα ειναι δυσκολα.
Δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις κοπέλα μου από το να σχολιάζεις σε κάθε τέτοιο κείμενο την κάθε κοπέλα που παραπονιέται??? Και συ το ίδιο κάνεις!!!Πάρτο χαμπάρι και ηρέμησε επιτέλους!!! Παραπονιέσαι για αυτές που παραπονιούνται!! Και αν δεν σε ένοιαζε, όπως πιθανόν να ισχυριστείς, να μην έμπαινες να σχολιάσεις με τόσο μακροσκελές κείμενο!! Θέλουμε να παραπονεθούμε κυρία μου!!! Μια για το ένα, μια για το άλλο...Κυρίως για να το βγάλουμε από μέσα μας..Δεν σε έβαλε κανείς αστυφύλακα στο τι έχει να πει ο καθένας!!! Ο καθένας με ότι χαρακτήρα και εμπειρίες κουβαλάει βιώνει διαφορετικά την κάθε κατάσταση...Για άλλους το τόσο είναι ΤΟΣΟ και για άλλους δεν πάει να χαλάει ο κόσμος, χεστήκανε...Ξέρεις τι ζει ο καθένας στο σπίτι του κάθε μέρα???Σε ποια φούσκα ζεις??? Δεν είναι πάντα ότι αποφασίζουμε γίνεται! Επιβάλλω στην πεθερά μου να φέρεται όπως θέλω και με ακούει, επιβάλλω στο παιδί μου να με ακούει και το κάνει, κοκ...Έχουν και οι άλλοι άποψη και προσωπικότητα και το ένα φέρνει το άλλο και δημιουργούνται οι διάφορες καταστάσεις!!!Χαλάρωσε πια...Βρε κακό συνήθειο που έχουν ορισμένοι να χώνουν την μύτη τους παντού...
Κα Α., παραβλεπω τον τροπο που μου απευθυνεστε, για να μιλησουμε επι της ουσιας. Εγω δεν παραπονουμαι για οσα γραφονται εδω, γιατι δεν αφορουν εμενα, αλλα τα σχολιαζω, πολλες φορες με κριτικη διαθεση. Αληθεια, αφου σας ευχαριστει να παραπονειστε, να παραπονειστε κυρια μου, σας φιμωσα εγω ; Γιατι ομως η πεθερα σας, μ αυτην τη λογικη, σας ενοχλει οταν παραπονειται, οπως μας γραφετε στο σχολιο σας πιο πανω; Εσεις ζειτε σε μια φουσκα, αν νομιζετε οτι με τη γκρινια λυνονται τα προβληματα. Αντιθετα, διαιωνιζονται, οταν δεν κανουμε κατι γι αυτο που πραγματικα φταιει. Δηλαδη αμα πω στην κυρια του αρθρου, α καυμενουλα, πω, πω, τι επαθες, τι κτηνος η πεθερα , σε τι τη βοηθαω; Αντιθετα, και με την ειλικρινη διαθεση να τη συμβουλεψω, ( γιατι το πιστευω οτι δεν νιωθει καλα, και υποφερει απο μεσα της) της επισημαινω οτι πρεπει να εντοπισει τις αληθινες αιτιες αυτων που την ενοχλουν και να τα αντιμετωπισει αποφασιστικα. Να ξεκινησει τελος παντων. Και βεβαια εχουν και οι αλλοι ανθρωποι προσωπικοτητα, αποψεις, κλπ, που πολλες φορες συγκρουονται με τις δικες μας. Αυτο ακριβως λεω, οτι θα πρεπει να υπερασπιζομαστε ενεργητικα τις δικες μας θεσεις, οχι να κλαιγομαστε οταν οι αλλοι εχουν διαφορετικες, γιατι χαλαμε ενεργεια και πεφτουμε στην παγιδα της αυτολυπησης. Ειπα εγω στην κυρια να επιβαλει κατι στην πεθερα της; Ειπα οτι το παιδι της θα την ακουει ως δια μαγειας; Ειπα οτι δεν φταιει η γιαγια, που το χαιδευει, αν η μητερα του δεν μπορει να του επιβληθει. Τι σχεση εχει με τη θλιψη της οτι η γιαγια βγαζει βολτα το παιδι, του ψωνιζει, ψωνιζει για τον εαυτο της ακριβα κλπ; Γιατι ολα αυτα ειναι βασανα για τη μητερα; Οταν ζουσαν ενα χρονο μαζι με την πεθερα εκαναν σεξ ο,τι ωρα ηθελε το ζευγαρι, και τωρα που ζουν χωριστα δεν μπορουν; Αφου ο συζυγος ειναι μαλαμα, γιατι δεν μπορει να συννενοηθει μαζι του για τις ωρες των επισκεψεων, και για τα ψωνια τα δικα της ( της μαμας) ; Γιατι δεν μπορει να συννενοηθει για τη μονιμη συνοδεια του κουνιαδου, και τις θεσεις στο αυτοκινητο; (Εκτος αν το αυτοκινητο ειναι του κουνιαδου, και καθεται μπροστα επειδη οδηγει.) Αν δεν υπαρχει στο ζευγαρι η οικονομικη δυνατοτητα για ακριβες αγορες, δεν εχει νοημα η συγκριση που γινεται με τις αγορες της πεθερας για τον εαυτο της. Η πεθερα , στην μια παραγραφο προφασιζεται , αναληθως, οτι ειναι αρρωστη. Στην παρακατω ομως παραγραφο, ειναι μεν αληθινα αρρωστη, αλλα κατηγορει τη νυφη. Αυτα δεν ειναι αντιφατικα; Τελος παντων, ας σταματησω εδω, καταλαβαινετε το πνευμα μου.
Θεά.
Πολυ σωστη!! Και επιτελους... Ας κοιταξει ο καθενας την οικογενεια του,το σπιτι του και τα παιδια του να τα μεγαλωσει οπως νομιζει και να βαλει ορια εκει που πρεπει η νιωθει οτι πρεπει να μπουν. Με λιγα λογια αν κατι δε σαρεσει; Κοψε περα, που λενε και στο χωριο μου!
Η ζωή είναι δική σου και είναι μία. Αντέδρασε, με καλό και ήρεμο τρόπο. Άλλαξε σιγά σιγά συμπεριφορά, ένα πράγμα τη φορά. Αν δεν αποκτήσεις σιγουριά στον εαυτό σου και δύναμη τί παράδειγμα θα είσαι για το παιδί σου. Θες να ξέρει ότι η μάνα του είναι ένα άβουλο πλάσμα? Θα χαλάσεις την οικογένειά σου στο τέλος. Σεβαστή η πεθερά σου, δεν χρειάζεται να τσακωθείς μαζί της, αλλά βάλε τα όριά σου.
Βρες γυναίκα στον κουνιάδο και αυτός θα φύγει μέσα από τα πόδια σας και ή πεθερουλα θα σε αφήσει ήσυχη για λίγο για να εκπαιδευσει τη νέα νύφη Αν είσαι γρήγορη και κινήθεις ς έξυπνα προλαβαίνεις να πάρεις τον έλεγχο τη;ς οικογένειας σου
Ψυχραιμία και φέρσου έξυπνα: καταρχήν προσπάθησε να μην κάνεις προσωπικές συζητήσεις με την πεθερά σου αν δεν είναι μπροστά ο άνδρας σου. Στην αρχή θα του πάρει κάποιο διάστημα να αντιδράσει γιατί οι άνδρες είναι κότες αλλά θα αρχίσει να σκέφτεται... μετά ΌΤΙ σου λέει η πεθερά σου για το σπίτι, για το φαϊ, για το παιδί θα λές ΝΑΙ. Ποτέ όχι! Για το αν θα τα κάνεις ή όχι είναι άλλη ιστορία. Εσύ θα λές ΝΑΙ και μάλιστα με χαμόγελο. Τρίτον: Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα σου λένε θα κάνεις κάτι καλό για την πεθερά σου. Πότε θα την παίρνεις ένα τηλέφωνο, πότε θα της κάνεις ένα τσάι, πότε θα της παίρνεις ένα ωραίο εσώρουχο (κάτι που κανένας άνδρας της ζωής δεν μπορεί να της πάρει), πότε θα της μαγειρεύεις - αν έχει φαγητό, κάνε της γλυκό. Ποτέ μην την παραμελείς γιατί έχει συνηθίσει να είναι το επίκεντρο. Τέλος θα προσέξεις τον εαυτό σου γιατί αν δεν είσαι εσύ καλά δεν θα μπορείς να ανταποκριθείς ούτε στις υποχρεώσεις σου ούτε στον πόλεμο που έχεις. Αυτός είναι ένας πόλεμος και νικάει πάντα η πιο έξυπνη, να το θυμάσαι αυτό. Αν χάνεις μια μάχη να θυμάσαι την γενική εικόνα του πολέμου και να συγκεντρώνεσαι σε αυτό. Α! Ξέχασα να σου πώ.... ότι και να λές στον άνδρα σου δεν βοηθάει. Μην διαμαρτύρεσαι στον άνδρα σου για την μάνα του. Ανεπίτρεπτο. Δεν το κάνουν οι κυρίες αυτό. Αυτή η γυναίκα τον γέννησε, τον μεγάλωσε και στο κάτω κάτω της γραφής σε προσέχει και από πάνω. "Ανασκουμπώσου" και άλλαξε συμπεριφορά γιατί αυτή η συμπεριφορά σε φθίρει εσωτερικά.... Η πεθερά σου συμπεριφέρεται σαν μικρό κοριτσάκι... εσύ πρέπει να γίνεις η ενήλικη. Τα σχόλια που διαβάζω από πάνω τύπου να την βγάλεις από το σπίτι σου και να αρχίσεις καβγάδες, μόνο κατινιές μου ακούγονται.
Εντάξει, είμαι 1000% σύμφωνη, κάτι αντίστοιχο έγραψα κ παραπάνω... Μόνο έτσι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, κ δε μπορεί να σου πεί και κανείς τίποτα... Το εφάρμοζω γενικά στη ζωή μου, αν και μου πήρε καιρό να το καταφέρω...
Αγαπητή φίλη συμφωνώ μαζί σου όσον αφορά την συμπεριφορά προς την πεθερά. Πες μου όμως όταν τα έχεις κάνει όλα αυτά που αναφέρεις δηλαδή μια καλή κουβέντα, τηλέφωνα, δωράκια ως ένδειξη ευχαριστίας,όλα μα όλα και η πεθερά συνεχίζει να φέρεται άσχημα τι κάνεις;
Την κουφή/τυφλή/χαζή... Αυτός ο τύπος ανθρώπου ευχαριστείται μειώνοντας τους άλλους, θεωρόντας ότι έτσι ανυψώνεται ο ίδιος. Όσο της φερεσαι έτσι, επιτυγχάνεται το ακριβώς αντίθετο... "Σκυλιαζει" κ βγάζει ακόμη χειρότερο εαυτό... Για πόσο νομίζεις ότι αυτό θα περνά απαρατήρητο από το περιβάλλον της????
Και αφού ένας τέτοιος τύπος χαρακτήρα δεν πρόκειται να αλλάξει, εγώ γιατί να παιδεύομαι να της κάνω τα χατίρια? Για να μου μένει η κούραση??? Σόρρυ κοπελιά αλλά και μένα η δικιά μου έτσι είναι...Όταν της πήγαινα γλυκό παραπονιόταν ότι είναι πολύ γλυκό, όταν της έφτιαχνα φαί "α, εγώ δεν το κάνω έτσι...", όταν πήγαινα να την δω άκουγα τα χίλια μύρια παράπονα... Οπότε και εγώ τα έχω κόψει όλα και έτσι αφού τα ακούω που τα ακούω, δεν κουράζομαι να κυνηγάω και τα χούγια της...Και άμα συνεχίσει έτσι, θα κοπεί και η καλημέρα...
H KATASTASEI EINAI ARWSTHMENH DEN MPOREIS NA KANEIS YPOMONH EINAI PARANEIA ALLA FTAIS KAI ESY KAI O ANTRA SOY BAZEIS ORIA APO THN ARXH!!! POTE DEN EINAI ARGA!!! EMENA H DIKIA MOU KSEKHNHSH XIROTERA APO THN DIKIA SOU KAI DEN HTAN MONH EIXAI KAI THS ADELFES THS MAZI XWRHS KAYGADES KAI FASARIES ASPRO AYTH MAYRO EGW KAI OTAN PHGENE GIA KAYGA SAS PARAKALW DEN XRIAZETE NA STENAXWRIESTE NA PAUETE TIPOTA !!! STA ORIA TOU EGKEFALHKOY AYTH MIA XARA EGW .THN ALLH FORA ME ARXISE H ADELFH THS GIATI DEN 8A BGALOYME TO ONOMA POY 8ENE STO PAIDI H APANTHSH MOY SE KANENWS TO SPITH DEN ANAKATEYOMAI NA MHN ANAKATEYESE KAI ESEIS STO DIKO MOY PAIDI KAI XTHPIOTAN KAI FONASE KAI EFHGA DEN MOY MHLAEI XESTHKA KAI GIA NA THS SPASW TA NEYRA OTAN THN DW TIS MHLAW SAN NA EINAI OLA KALA KAI TO KALW GIA TO TELOS EXEI APETHSH NA THS DINOYME KAI LEYTA GIATI EINAI MONH THS.KOUKLA MOY MHN SOU SPAEI AYTH TA NEURA SPASTA ESY KAI NA EISAI KAI APOPANW
Πολυ θαρρος της εχεις δωσει κοπελια ..πρεπει να συζητησεις με τον αντρα σου να βρειτε μια λυση...αλιως θα σε αποτρελανει..βεβαια κ τεραστιο μερος των ευθηνων φερει κ εκεινος αλλα κ εσυ που δεν την εχεις σε αποσταση...πρεπει να βρησκετε χρονο σαν οικογενεια κ σαν ζευγαρι φυσικα κ εσυ να πιστεψεις στον εαυτο σου κ να μην της δινεις θαρρος να σε προσβαλει κ μπροστα στο παιδι σου....μανα εχει κ δε θελει αλλη!ξεκοψτε τα πολλα πολλα...εκτος αν εχετε την αναγκη της τοσο πολυ...
Σουταρε το ''μαλαμα''
Σωστή!!!!
Είμαι ομοιοπαθουσα κατά κάποιον τρόπο,αν κ ο άντρας μου όταν χρειάστηκε πήρε θέση με αποτέλεσμα να μη μιλήσουν για ένα μήνα. Το θέμα είναι το τι κάνεις εσύ. Αγνόησε την. Μίλα της κανονικά, δινε αναφορά για τα θετικά της καθημερινότητας σας κ τόνιζε της με κάθε ευκαιρία πόσο τυχερή είναι που έχει τέτοιο γιο.... Τρέλα αυτή??? Τρέλα κ σύ... Εκ πείρας μιλάω.
Μπορώ να σε νιώσω απόλυτα.. Σχεδόν τα ίδια τραβάω και εγώ.. Κάθε μέρα σπίτι μας και δεν μπορώ να χαρώ την οικογένεια μου... Έχω αγανακτησει.. Και τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση??? Η υπομονή έχει και τα όρια της.
Προφανώς ο άντρας σου δε φοβάται να μη χάσει εσένα, προτιμά να μη χάσει αυτήν. Σκέψου το. Δυο καρπούζια κάτω από μια μασχάλη δε χωράνε. Πρώτον, μίλα όχι στον άντρα σου άλλα σε αυτήν, στον τόνο που της χρειάζεται και στο ύφος που της αρμόζει. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι, άλλα πίστεψέ με , αν δεν το κάνεις θα μετανιώνεις μια ζωή για όλα αυτά που θα ήθελες να της πετάξεις στα μούτρα άλλα δεν το έκανες ποτε. Δεύτερον, εφόσον η τακτική του άντρα σου είναι να σε έχει δεδομένη, αφαίρεσέ του αυτήν την εικόνα που έχει για σένα. Δεν είσαι δεδομένη. Θεωρώ ότι αφησες τον καρκίνο πολύ καιρό να μεγαλώνει και τώρα δύσκολο να ξεριζωθεί. Με το βαμβάκι δε γίνεται. Χρειάζεται μαχαίρι. Μη σου πω τσεκούρι, βαριοπούλα. Κάτι τρανταχτό βρε παιδί μου.
Λυπάμαι πολύ για την κατάσταση που βιώνεις. Όμως δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν αντιδράς. Βρίσκει και τα κάνει...
Καλημερα!? Κοριτσι μου δεν υπαρχει αλλη λυση νομιζω παρα μονο να της απαγορευσετε κι εσυ και κυριως ο αντρας σου να ξαναπατησει στο σπιτι σας.... Ο συζηγος σου τι λεει για ολα αυτα; Δεν τη βαζει στη θεση της; Αν οχι τοτε λυπαμαι γι αυτο θα πρεπει να κανεις κατι δραστικο μονη σου... Δεν μπορεις να ζεις μια ζωη ετσι... Παρε την κατασταση στα χερια σου!!!
Απο αυτα που γράφεις καταλαβενω οτι εσυ και ο άντρας σου ειςτε αδύναμοι χαρακτηρες ..... Καταλαβενω οτι εισαι εξαρτημένη οικονομικα απο τον συζηγο σου (γι αυτο και αυτη η υποταγή) ..... Η σωστή λύση για εμενα θα ηταν να δωσεις τελεσίγραφο στον συζηγο σου,να κοπούν τα πολλα πολλα με την οικογενεια (μην σου πω ολα) ή οτι θα χωρίσετε ...... Εγω δεν βλεπω αλλη λύση ..... Εχουμε ΜΙΑ ζωη τοοοοσο μικρη και δεν θα επιτρέψουμε απο κανέναν να μας την χαλαλισει ......
Κοπέλα μου η κατάσταση που ζεις είναι αρρωστημένη, δεν μπορώ καλύτερα να την περιγράψω. Πρέπει πρώτα να αποφασίσεις εσύ η ίδια ότι αυτή είναι μια κατάσταση που δεν μπορείς να ανεχτεις άλλο πια Κ ότι θα κάνεις κάτι για να το αλλάξεις πάση θυσία, με όποια συνέπεια. Αυτή την στιγμή είσαι θεατής της ίδιας σου της ζωής, μαριονέτα της πεθεράς σου κ ο άντρας σου ακριβώς το ίδιο! Μετά θα μιλήσεις στον άντρα σου κ θα πεις τι απόφαση πήρες κ ότι αν δεν σε ακολουθήσει, αν δεν σε στηρίξει, τότε θα σε χάσει, εσένα κ το παιδί σας (πες το ακόμα κ αν δεν το εννοείς 100%). Τέλος, θα μιλήσεις στην πεθερά σου κ θα της πεις να κάτσει στα αυγά της. Θα της πεις ότι από εδώ κ πέρα αυτά που ήξερε να τα ξεχάσει, ότι στην οικογένεια σου κουμάντο κάνεις εσύ κ ο άντρας σου, ότι δεν μπορεί κ ότι δεν έχει κανένα μα κανένα δικαίωμα να χωνεται εκεί που δεν την σπέρνει. Ότι για να σας δει θα πρέπει πρώτα να σας τηλεφωνεί λ να ρωτάει αν γίνεται. Θα ορίσετε συγκεκριμένες (αυτό τώρα για την αρχή, μέχρι να καταλάβει καλά το μάθημα της) ημέρες που θα βρίσκεστε για να βλέπει κ το παιδί. Φυσικά κ θα της απαγορεψεις να αγοράζει πράματα για το παιδί αν εσύ δεν έχεις δώσει την έγκριση σου πρώτα κ ότι γενικώς πρέπει να σε ρωτάει πρώτα σε ότι αφορά το παιδί. Επίσης ότι δεν θα έχει κανένα δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις για το σπίτι σας κ ούτε να κάνει αγορές για το σπίτι σας. Γενικώς θα της βάλεις κανόνες που θα πρέπει να τηρήσει αλλιώς θα κόψετε κάθε επικοινωνία μαζί της. Κ θα τελειώσεις λέγοντας της ότι ο γιος της συμφωνεί μαζί σου κ ότι σε στηρίζει 100%!!! Πρέπει να λάβεις δραστικά μέτρα αν θέλεις την ζωή σου πίσω, αν δεν θέλεις να είσαι πια θεατής αλλά πρωταγωνιστρια!!!!
Πρέπει να καταλάβει ποια είναι η θέση της, ότι δεν μπορεί να σας έχει του χεριού της κ ότι η εξουσία της περιορίζεται στους 4 τοίχους του δικού της σπιτιού. Εσύ είσαι αυτή που θα της μιλήσεις, όχι ο άντρας σου γιατί αυτός δεν μπορεί. Καλό είναι βέβαια να είναι κ αυτός μαζί σου εκεί, δίπλα σου κ να σε υποστηρίζει. Έτσι κ η άλλη θα το πάρει χαμπάρι κ ίσως να το χωνέψει κ λίγο πιο εύκολα. Μην την λυπηθείτε κ μην της αφήσετε κανένα περιθώριο διαπραγματευσης ή οτιδήποτε άλλο. Θα γίνει το δικό σου κ ας της πέσει βαρύ κ ασήκωτο.
Κα Νελλη , μερικες φορες γελαω πολυ με τα σχόλιά σας. Οπως εδω με το jour fixe. ´Η την απαγορευση να ψωνιζει η γιαγια στο εγγονι, αν δεν δωσει την εγκριση η μαμα. Αυτο πάλι πώς σας ηρθε; Εχετε δει να γίνεται πουθενά;
Κα Νελλη, για να διευκρινησω, οταν λεω οτι γελαω κλπ, δεν εννοω με θαυμασμο. Εννοω το άλλο (το αντιθετο ας πουμε). Το λεω γιατι εσεις μπορει πραγματι να νομιζετε οτι η ιδεα σας για jour fixe ειναι φοβερη.
Q & A όπως βλέπεις η Νέλη αδιαφορεί για αυτά που λες, για αυτό δεν απαντάει!Και μεταξύ μας, πολύ καλά κάνει!
Ε καλα, το ειδα, δεν το ειδα οτι αδιαφορει; Και πολυ καλα κανει. Ειναι πολυ φυσικο αλλωστε να αδιαφορεις για ενα σχολιο που δεν εχει ακομα δημοσιευτει. Εσεις παλι, μα γατα ειστε, οχι μονον το πηρατε αμεσως ειδηση, αλλα μαντεψατε ( με το σχολιο σας, ΜΙΑ ΩΡΑ μετα την δημοσιευση των δικων μου), με την αλανθαστη διαισθηση σας, οτι η Νελλη ΘΑ αδιαφορησει. Μπραβο σας! Ετσι ειναι οι καλοι δικηγοροι, διαισθανονται προκαταβολικα την βουληση του πελατη τους, και τον καθοδηγουν στις μελλοντικες κινησεις του. Μπραβο και παλι μπραβο.
Να σαι καλά κούκλα μου για τα γλυκα σου λόγια (και που μας κανεις και γελάμε και λιγο φυσικά)!
Μάλιστα...κλείνεις την πόρτα σε όλους και την ανοίγεις όποτε θες εσύ..!αν δεν αρέσει στον άντρα σου μίλησε του και θα καταλάβει.δεν είσαι αναγκασμένη να τους ανέχεσαι
Απλά έχεις την ζηλιαρα πεθερά. Παρτο απόφαση και αδιαφόρησε πριν σε τρελάνει κοπέλα μου. Υπομονή