Μες τη ζωή είναι και ο θάνατος!

Γνώρισα τον άντρα μου το Νοέμβριο του 2009. Ήταν έρωτας από την πρώτη στιγμή και πολύ γρήγορα μου είπε ότι θα ήθελε να γίνω η μαμά των παιδιών του. Χαριτολογώντας του είπα να ξεκινήσουμε να δούμε αν μπορούμε. Απρίλιο ξεκινήσαμε και Μάιο ήμουν έγκυος. Δεν το πιστεύαμε. Πριν καλά καλά ακούσουμε την καρδιά το είπαμε σε όλο τον κόσμο από τη χαρά μας και λόγω άγνοιας.

Η εγκυμοσύνη μου τέλεια.

Είχα μόλις τέσσερις μέρες που είχα μπει στο μήνα μου όταν έσπασαν τα νερά. Ούτε βαλίτσα δεν είχα ετοιμάσει. Γέννησα σε δύο ώρες χωρίς πόνο και ταλαιπωρία ένα υγιέστατο αγοράκι. Ήμουν τρισευτυχισμένη που όλα πήγαν καλά.

Σε λιγότερο από δυο χρόνια αποφασίζουμε να κάνουμε δεύτερο μωράκι και έμεινα έγκυος πάλι κατευθείαν. Η χοριακή ήταν μόλις 20 και είχα και καφέ υγρά, πράγμα πρωτόγνωρο για μένα. Η γιατρός μου είπε ότι είναι φυσιολογικό μιας και είναι ακόμα νωρίς και να ξανακάνω χοριακή σε δύο μέρες. Η επόμενη 48 και μετά ανέβηκε στο 128. Την μέρα που περίμενα τα αποτελέσματα της τέταρτης χοριακής είχα αιμορραγία οπότε κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πήρα να μάθω τα αποτελέσματα της χοριακής και ήταν 129. Η γιατρός μου, μου είπε ότι ήταν παλίνδρομη κύηση και ότι είναι κάτι που συμβαίνει. Έπρεπε να επαναλάβω την χοριακή σε λίγες μέρες για να σιγουρευτούμε ότι μηδενίστηκε. Ξαναέκανα χοριακή μετά από μια εβδομάδα και έδειξε 450. Πήρα την γιατρό τηλέφωνο και πήγα να με δει. Είδε αίμα στην κοιλιά και μου είπε ότι από την πείρα της μάλλον είναι εξωμήτριο. Επειδή όμως δεν έκανε υστεροσκοπήσεις και λαπαροσκοπήσεις με έστειλε σε αλλο γιατρο που κατά την γνώμη της ήταν ο καλύτερος.

Πήγα στο ραντεβού που ήταν στις μία το βράδυ. Με βλέπει και μου είπε ότι έχω πολύ αίμα στην κοιλιά, είναι εξωμήτριο και πρέπει να το χειρουργήσουμε. Ρώτησα που είναι αλλά μου είπε ότι δεν μπορεί να ξέρει και θα μπει με την κάμερα και θα το αφαιρέσει μαζί με την σάλπιγγα γιατί αν την αφήσουμε θα έχω περισσότερες πιθανότητες να κάνω πάλι εξωμήτριο αν ξαναμείνω έγκυος από την ίδια σάλπιγγα. Θα δω μου είπε και την άλλη γιατί μπορεί να είναι και οι δύο ελαττωματικές. Άρχισε να μου μιλάει για εξωσωματικές και τέτοια. Αυτό έγινε Τρίτη και μου είπε θα με βρίσκεις στο τάδε τηλέφωνο. Πήρα τηλέφωνο την επόμενη μέρα και αφού είπα το όνομα μου κατάλαβα ότι είχε προγραμματίσει ηδη λαπαροσκόπηση για αφαίρεση του εξωμήτριου και της σάλπιγγας. Δεν ξαναπήγα και δεν του ξανατηλεφώνησα. Με έπαιρνε τρεις μέρες συνεχόμενες και δεν του το σήκωσα ποτέ.

Ευτυχώς ο άντρας μου επέμενε σε δεύτερη και τρίτη γνώμη. Μου είπαν να χαλαρώσω και ότι αφού είναι χαμηλή η χοριακή δεν κινδυνεύω. Έπρεπε πρώτα να το εντοπίσουν και μετά να κάνουμε την αφαίρεση για να μην μου κάνουν ζημιά και στις δύο σάλπιγγες. Μετά από μια εβδομάδα η χοριακή είχε πάει 1600. Πήγα στον άλλο γιατρό αλλά δεν έβλεπε κάτι. Μου είπε να κάνω μια τελευταία χοριακή και να πάω την επομένη να με ξαναδεί. Έκανα την χοριακή και πήγα στο γιατρό. Την στιγμή που ήμουν έτοιμη για να με εξετάσει με πήραν από το μικροβιολογικό και μου είπαν ότι η χοριακή μου είχε πέσει στο 830. Σοκ. Πετούσα από χαρά. Ο γιατρός αφού με εξέτασε είδε το εξωμήτριο στην περιοχή της δεξιάς σάλπιγγας. Πέρασαν οι μέρες και οι χοριακές έπεφταν μέχρι που τελικά μηδενίστηκε. Αφομοιώθηκε το εξωμήτριο. Σπάνιο και τυχερό αλλά συμβαίνει. Έκανα την πρώτη χοριακή 27/1 και ο γολγοθάς μου τελείωσε 18/3. Στις 27/3 μου ήρθε περίοδος και στις 8/4 έκανα σαλπιγγογραφία. Όλα πεντακάθαρα και αν δεν του το έλεγα δεν θα το πίστευε ότι είχα εξωμήτριο. Τον ρώτησα πότε ξεκινάω ξανά προσπάθειες και μου είπε αμέσως γελώντας.

Εγώ ξεκίνησα όμως και έμεινα έγκυος αμέσως. Κάνω χοριακή  και ήταν 1600. Κυλάνε όλα τέλεια. Φτάνω ένα μήνα πριν γεννήσω και πίνω σοκολάτα ρόφημα. Το μωρό δεν ανταποκρίνεται. Υπέθεσα ότι θα κοιμάται. Μετά από καμία ώρα ήπια χυμό και τίποτα. Κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και πήρα τηλέφωνο την γιατρό μου, που μου είπε ότι πιθανόν να κοιμάται και ότι δεν έχει πολύ χώρο. Όλο το βράδυ δεν κουνήθηκε καθόλου. Το πρωί πήγα μόνη μου στην γιατρό και αφού με εξέτασε μου είπε με χαμηλή φωνή ότι δεν έχω καρδιακό χτύπο. Εγώ ήμουν ψύχραιμη γιατί είχα και ένα παιδί να με περιμένει σπίτι. Πήγαμε στην κλινική να το πάρουμε με πρόκληση τοκετού. Ο άντρας μου με τους φίλους μας περίμεναν απέξω μαζί με τους μπαμπάδες που περίμεναν να γεννήσουν οι γυναίκες τους. Εσείς τι έχετε ρωτούσαν; Τι να τους πει;. Αγοράκι, έλεγε ο άντρας μου.

Γέννησα ένα νεκρό αγοράκι το οποίο έπαθε το σύνδρομο της γραβάτας όπως λέγεται. Είχα πολύ μεγάλο ομφάλιο λώρο και τυλίχτηκε γύρω από το λαιμό του σαν γραβάτα οπότε με μια απότομη κίνηση που έκανε εκείνη την ημέρα έκοψε την ΡΟΗ του αίματος και πνίγηκε. Δεν τον είδα ποτέ. Δεν μπόρεσα. Μόνο σε φωτογραφία. Ούτε ο άντρας μου μπόρεσε. Υπογράψαμε σε ένα τεράστιο βιβλίο, το οποίο ήταν γεμάτο από υπογραφές γονέων ότι δεν θέλουν να συμμετέχουν στην ταφή και τα σχετικά. Πάγωσα και δεν το πίστευα. Η μαμά μου και η πεθερά μου πήγαν στην ταφή και τον είδαν. Δεν έχει ξεχάσει καμιά τους την εικόνα του.

Εκείνη τη στιγμή  το συνειδητοποίησα ότι άδειασα κυριολεκτικά. Γύρισα σπίτι την ίδια μέρα καθώς δεν ήθελα να κάτσω λεπτό μακριά από το άλλο παιδί μου. Γύρισα άδεια και κενή. Έχω έναν άγγελο όπως λένε όλοι. Έναν δικό μου άγγελο προσωπικό να φυλάει την οικογένεια μου. Μετά από πολύ άσχημη ψυχολογία δυο μηνών με μαύρα ρούχα και κλάματα όλη μέρα στάθηκα στα πόδια μου. Πήγα διακοπές και μετά από έξι μήνες έμεινα έγκυος στην κόρη μου. Η πρώτη χοριακή ήταν 60 και φοβήθηκα ότι θα έχουμε πάλι τα ίδια. Τελικά πήγαν όλα τέλεια. Απλώς την βγάλαμε με βεντούζα γιατί είχε πολύ κοντό ομφάλιο λώρο και δεν κατέβαινε με τίποτα.

Σήμερα έχω δυο παιδάκια υγιέστατα. Ο γιος μου είναι 4.5 χρονών και η κόρη μου 4 μηνών. Πάντα έλεγα ότι θέλω δύο γιούς και ένα κοριτσάκι. Απλά ο ένας μου γιος έγινε αγγελάκι. Είμαι πολύ δυνατή μετά από αυτά που πέρασα και αυτό με βοήθησε να κάνω την κορούλα μου. Άλλες γυναίκες τις παίρνει πολύ από κάτω, τα παρατάνε και φοβούνται. Δεν πρέπει. Στο τέλος πάντα όλα πάνε καλά.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com