μαμά Μαρία
Το 2001 μου αλλαξε τη ζωη!
Γνωρισα τον αντρα μου που ακομη και σημερα μετα από 10 χρονια αισθανομαστε όπως τοτε στην αρχη!! Υστερα από 5 χρονια αποκτησαμε και το πρωτο μας παιδακι τον Δανιηλ μας και ολοκληρωθηκε η ευτυχια μας!
Παντρευτηκαμε, βαφτισαμε το αγορακι μας και ημασταν τρισευτυχισμενοι!
Στα δευτερα γενεθλια του γιου μας ειπαμε να του χαρισουμε ένα αδερφακι. Τρελαινομουν στην ιδεα και μονο ότι θα αποκτησουμε και αλλο και θα παιζουν μαζι, θα μαλωνουν και όλα αυτά που κανουν τα αδερφακια!! Εμεινα αμεσως εγκυος και ημουν η πιο ευτυχισμενη μανουλα!! Ο Δανιηλ καταενθουσιασμενος να μου χαιδευει την κοιλια, να του μιλαει και να περιμενει πως και πως το αδερφακι του!!
Ολα εδειχναν να πηγαινουν τελεια, ωσπου εφτασε η μερα για το μεγαλο υπερηχο (λιγες μερες πριν τα Χριστουγεννα)
Πηγαινουμε με τον αντρα μου μες τη χαρα στην κλινικη να δουμε και το δευτερο αγορακι μας (θεωρουσα δεδομενο ότι και παλι θα ηταν όλα καλα) Οι μετρησεις του εγκεφαλου, όμως, εδειξαν μια ηπια διαταση του υγρου και το αριστερο του ποδαρακι ειχε ραιβοποδια (πηγαινε προς τα μεσα)
Αρχισα να κλαιω να τρεμω!! Ρωτουσαμε την γιατρο τι να κανουμε! Μας εξηγησε ότι δεν είναι κατι φοβερο και διορθωνεται και καναμε και μια αμνιοπαρακεντηση οπου όλα εδειξαν καλα (την μερα των χριστουγεννων βγηκαν τα αποτελεσματα) Πηγα και σε αλλους υπερηχολογους για μεγαλο υπερηχο και μας λεγαν ότι τετοια παιδια δεν τα ριχνουν!! Ανακουφιστηκα καπως από τα λεγομενα των γιατρων και περιμενα πως και πώς να γεννησω και να τον σφιξω στην αγκαλια μου!!
Οι μεγαλοι υπερηχοι δεν συμβαδιζανε με την ΠΗΤ και πηγα να γεννησω με καισαρικη όπως και το πρωτο, συμφωνα με την ημερομηνια που μου λεγανε. Ξαπλωσα στο κρεβατι του χειρουργειου και ετρεμα σαν το ψαρι, δεν ειχα ξαναφοβηθει ποτε μου τοσο!! Το μωρακι μου βγηκε, αλλα δεν εκλαψε δυνατα, ζητησα αμεσως να μου τον βαλουνε πανω μου να τον δω και του φιλησα το ποδαρακι του.
Υστερα τον βαλανε στη θερμοκοιτιδα για οξυγονο για λιγες ωρες.
Οι ωρες περνουσαν αλλα πουθενα το μωρο! Ολες οι μανουλες με τους μπαμπαδες και τα μωρακια τους και εμεις τιποτα! Μολις αρχισα να νιωθω τα ποδια μου σηκωθηκα να παω να τον δω! Ηταν τοσο ιδιος με τον πρωτο μου αλλα φαινοταν στο προσωπο του ότι κατι ειχε!
Την δευτερη μερα στην κλινικη εκανε σπασμο, ηρθε ο νεογνολογος, με ενημερωσε πως του καναν υπερηχο στο κεφαλι και λειπει το μεσολοβιο (η γραμμη που χωριζει δεξια και αριστερη μερια) και ότι θα εχει σοβαρα προβληματα και νοητικη υστερηση! Αμεσως τον πηγαμε στο νοσοκομειο να παραμεινει εκει να του κανουν ολες τις εξετασεις!
Δεν σας περιγραφω πως ημασταν ολοι, δεν υπαρχουν λογια! Εφυγα την επομενη από την κλινικη για να παιγαινω στο μωρακι μου. Ηρθαν ο αντρας μου με τον γιο μου να με παρουν από κει και ο γιος μου να ψαχνει το αδερφακι του για να φυγουμε ολοι μαζι… Πηγαινε σε ολες τις καλαθουνες αλλων μωρων που φευγαν από την κλινικη νομιζοντας ότι είναι το δικο μας! Καναμε ολες τις εξετασεις στο μωρο στο νοσοκομειο, όλα καλα μας ειπαν και το μεσολοβιο υπαρχει αλλα δεν εχει τελειοποιηθει.
Μετα από 1 μηνα σχεδον στην εντατικη πηραμε τον Χρηστακη μας αγκαλια και ηρθαμε στο σπιτι μας!! Πιστευα ότι όλα ηταν ένα κακο ονειρο και ότι όλα θα πανε καλα!!
Στην πορεια το μωρο δεν ηταν δραστηριο αλλα υποτονικο, καναμε φυσιοθεραπειες… Καταλαβαινε αλλα όχι όπως αλλα μωρα!
Το τελειωτικο χτυπημα ηταν όταν εγινε 6 μηνων, με τον Η1Ν1 που κολλησε και πηγαμε στο νοσοκομειο, λογω δυσπνοιας και πυρετου που δεν κατεβαινε με τιποτα!!
Μεχρι 11 μηνων ημασταν συνεχεια στα νοσοκομεια, ψαχναμε το ΓΙΑΤΙ, καναμε τα παντα, στειλαμε στο εξωτερικο τα παντα!! Ουτε συνδρομα, ουτε μεταβολικα…
Ο Η1Ν1 μας δημιουργησε προβλημα και στην καρδια συν τους συνεχεις σπασμους…
Ο Χρηστακης μου ηταν πολύ δυνατος αλλα ο Θεος ειχε αλλα σχεδια γι’ αυτον και μας τον πηρε 11 μηνων!
Σταθηκαμε στα ποδια μας, ημασταν δυνατοι μα τοσο δυνατοι για τον Δανιηλ μας που ακομα και σημερα μετα από 2 χρονια που εφυγε ο Χρηστακης τον σκεφτεται κάθε μερα!!
Ο Θεος μας πηρε τον Χρηστακη μας και αμεσως μας εφερε ένα υγιεστατο και πανεμορφο κοριτσακι!! Ξαναγεμισε χαμογελα το σπιτι μας και τον Χρηστακη μας τον εχουμε παντα στην καρδια μας!!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
συγκινήθηκα πολύ... ίσως ήταν για καλό, γιατί μπορεί να ήταν τελικά πολύ αδύναμο και να υπέφερε... 11 μήνες μαζί του είναι πραγματικά μεγάλο διάστημα και σίγουρα θα το θυμάστε με τα βάθη της ψυχής σας.
Θεέ μου γιατί; Γιατί; Δεν το χωράει ο νους μου!
Συγκινηθηκα τοσο πολυ!!!τοσο για την περιπετεια του μικρου σας Χρηστακη,για το μακρυνο του ταξιδι μαζι με τους αγγελους αλλα κ για τον μικρο Δανιηλ που αγαπησε τοσο πολυ τον Χρηστακη κι ακομη τον εχει στο μυαλο κ στη καρδουλα του.να σας ζησουν τα παιδακια σας!ο Θεος σας εστειλε μια μικρη νεραιδουλα για συντροφια κ ο μικρος αγγελος σας,σας κοιτα απο ψηλα!!!ολα γινονται για καλο σκοπο εφοσον ετσι ειναι το θελημα του Θεου.υγεια κι αγαπη παντα να εχετε!
Η φράση που με συγκλόνισε περισσότερο στο κείμενό σου ήταν η εξής: "θεωρουσα δεδομενο ότι και παλι θα ηταν όλα καλα". Εκεί συνειδητοποίησα πόσα πράγματα θεωρούμε δεδομένα... Εύχομαι να σας δίνει ο Θεός δύναμη να ξεπεράσετε το χαμό του Χρηστάκη, να είστε πάντα καλά να τον θυμάστε και να χαίρεστε το Δανιήλ και το μικρό σας κοριτσάκι, να είναι υγιή και καλότυχα!
egw eimai i mama enos koritsiou...pou ginete se liges meres 5...xronon...kai se katalavenw apoluta...prin 2 mines kai 25 meres exasa to deytero koritsaki mou..kai den yparxei mera na min tin skeftomai...eixe kai ayti akrivws to idio...eleipe mia grammoula pou xwrizei to dexi apo aristero myaloudaki...kai legete ayto Dandy Walker.....mou eipane oti mporei na min antekei outekan mexrei 9 minon....etsi kai egine...mou eipan polla kai diafora...to prwto koritsi mou akoma perimenei tin adelfoula tis....pou eyxomai ekei pou einai na einai kala.....na sou zisoun ta zouzounakia sou..kai sou eyxomai oti kalytero....
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΟ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΠΑΙΔΑΚΙΑ. ΤΙ ΚΡΙΜΑ !!!! ΑΣ ΜΗΝ ΣΕ ΞΕΡΩ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ ΠΟΝΩ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΟΥ!!!. ΜΟΝΟ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΜΠΟΡΩ ΤΙ ΕΝΟΙΩΘΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΕΡΗ ΗΤΑΝ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ. ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΓΙΑΤΙ!!!! ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΣΑΤΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΑΣ. ΕΤΣΙ ΜΑΛΑΚΩΣΕ ΛΙΓΟ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ. ΜΠΗΚΕ ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΑ ΔΥΝΑΤΑ ΥΓΙΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ. ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ? ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ. ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΟΥ. ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ. ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Χ. ΧΙΟΣ
Ο Θεός ξέρει που δίνει τα παιδάκια που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απο αγάπη και στοργή...Τα στέλνει στους ανθρώπους που έχουν μεγάλη ψυχή. Μακάρι να τον είχατα ακόμα στην αγκαλιά σας, αλλά οι 11 μήνες που έζησε μαζί σας, είμαι σίγουρη οτι ήταν όσο πιο όμορφοι θα μπορούσαν να είναι. Ο Θεός να σας δίνει όλα τα καλά του κόσμου.
Μαρακι μου συγκινηθηκα τοσο πολυ που με πηραν τα δακρυα.....εγω εχω ενα γιο,εμεινα εγκυος παλι κ περιμενα πλεον την κορουλα μου.....δεν ηρθε ομως ποτε...6 μηνων την εχασα μεσα στη κοιλιτσα μου,ετσι ξαφνικα απο διαστολη τραχηλου.υστερα εμεινα παλι εγκυος κ αυτη τη στιγμη εχω στην αγκαλια μου την κορουλα μου 9 μηνων κ τον Σωτηρακη μου!!! η ζωη προχωραει κ πρεπει να χαιρομαστε με οτι εχουμε τελικα.να χαιρεσαι την οικογενεια σου κοπελα μου!!
Τελικα ο Θεος εχει το "σχεδιο" του...πρεπει να πιστευουμε εμεις οι μανουλες και να τον ευχαριστουμε καθε μερα..
se niotho toso poli ego exasa dio didimakia kai o theos mou prosfere alla dio apla thane gia panta stis kardies mas ta aggeloudia mas
maraki mou den iksera toses leptomeries koritsara mou!!teleika eiste para ma poli dinatoi anthropoi pou kanate toso kouragio kai me tin voitheia tou daniil!!!!na eiste kai geroi kai dinatoi oloi i oikogeneia gia na thimaste to aggeloudi sas!
...den exw logia mono dakrya na trexoun...na eiste panta kala kai eytyxismenoi kai na 8ymaste panta me agaph ton mikro Xrhstakh sas...mhn xaseis pote to megaleio ths psyxhs sou koritsi mou...
To μονο που μπορω να πω ειναι πως τρεχουν απο τα ματια μου ενα ποταμι με δακρυα.... να χαιρεσαι τα αγγελουδια σου και να θυμασαι παντα πως ο Χρηστακος ειναι παντα αναμεσα σας.
olo afto den prokite na to ksaxasw pote sthn zwh mou.einai afto pou lene.Ton 8anato pote den ton ksexnas,pote den ton ksepernas.Apla ton sini8izeis kai ma8eneis na zeis me afton ton goustaris den ton goustaris.Gia afto kai emeis osi kserame ton xrhstaki den prokite na ton ksexasoume pote.Panta 8a pernai esto k gia defterolepta pou kai pou apo to mialo mas.kai epidi eimai sigouri oti mas vlepi apo ekei pou einai tou stelnw 1 megalo fili kai mia zesth agalia.
ΜΑΡΙΑ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΟΥΣΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!ΠΕΡΥΣΙ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ!ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΠΟΝΑΕΙ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ!!Ο ΘΕΟΣ ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΥΓΙΕΣΤΑΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 4 ΜΗΝΩΝ ΤΩΡΑ!ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΑΚΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ!ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΠΟΝΑΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΥ!!!!!!!!!!!!!
πωπω..... φαντάζομαι πόσο χαμένη θα ένιωθες... ίσως ήταν καλύτερα που έγινε έτσι και τώρα έχεις 2 υγιέστατα μωρά... να χαίρεσαι την κάθε στιγμή με την οικογένειά σου!!!
Ανατριχιασα. Να ειστε καλα να χαιρεστε τα παιδακια σας, και να θυμαστε τον Χρηστακο σας.
Εύχομαι να είστε πάντα δυνατοί και υγιείς,να χαίρεστε τα παιδάκια σας και ο Χρηστάκης σας θα το νιώθει πόσο πολύ τον αγαπάτε και θα χαμογελάει!
Συγκλονιστηκα! Να ειστε καλα να το θυμαστε κι αυτο θα σας προστατευει παντα!
τι συγκλονιστικη ιστορια και ποση δυναμη κρυβει η καρδια μιας μανας..ευχομαι απο τωρα και επειτα η ζωη σας να ειναι μονο χαμογελα...να χαιρεσται τα παιδακια σας και να μην ανυσηχειτε εχουν εναν αγγελο να τα προσεχει...
πραγματικά συγκλονίστηκα με την ιστορία σου!!!!! Σας θαυμάζω γιατί σταθήκατε δυνατοί! Σίγουρα θα χει γίνει αγγελουδάκι και θα σας προσέχει.....
Kαλό Παράδεισο καλή μου. 11 μηνες υπομονή , μια αιωνιότητα μετα. Εκανες πολύ καλά που μας έγραψες την εμπειρία σου. Ξεχνάμε συχνα ότι μπορεί να μην είμαστε πάντα μαζί με τα παιδάκια μας. Κι όμως η σκέψη αυτη μας κάνει καλύτερες μανούλες.
koritsi mou lupamai para polu.exo k ego ena agoraki 13 minon k me sugklonise polu i istoria sou.efxomai ta duo sou paidakia na einai panta gera k dunata k na sou thumizoun oti esto apo do kai pera i zoi einai oraia..na sai panta kala k esu k i oikogeneia sou..
Μαμά Μαρία με συγκλόνισε τόσο πολύ η ιστορία της τόσο σύντομης ζωής του μικρού σας Χριστάκη που δεν ξέρω πραγματικά τι να σου γράψω. Ο θεός να σου δίνει δύναμη και τα παιδάκια σου κουράγιο που θα μαλακώνει την ψυχή σου.Να σκέφτεσαι πως ο μικρούλης σου είναι ένας αγνός,πανέμορφος άγγελος στην αγκαλιά του ουρανού...
νσ χαιρεστε τα παιδακια σας και να ειναι παντα υγιεστατα και ευτυχισμενα.δε μπορω με τιποτα να φανταστω τον πονο που νιωθουν οι μανουλες που χανουν τα μωρα τους.μακαρι να μη το ξαναπερασει καμια αυτο.μπραβο στη δυναμη της ψυχης σας..
τι να πω μαμα Μαρία...συγκλονιστικό...ο Θεός να τον έχει καλά εκεί που είναι..και συγχαρητήρια σε όλους σας που σταθήκατε όρθιοι..11 μήνες δεν είναι και λίγοι,προλαβαίνεις,το ζεις το παιδάκι,το αγαπάς περισσότερο..Να είστε πάντα καλά όλοι σας..
ενα μπραβο για τη δύναμη ψυχής που δείχνετε...