33 ώρες τοκετός!

Καλησπέρα στις απανταχού ηρωιδο-μαμάδες…!!!

Ονομάζομαι Μαρία και μετά από τρία χρόνια αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να μοιραστώ και τη δική μου ιστορία την οποία θυμάμαι πάντα με συγκίνηση…!!!

Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή..!!!

Καλοκαίρι 2013… Μία μέρα μετά που πήρα το πτυχίο μου, έμαθα ότι ήμουν έγκυος… Να πω την αλήθεια μέσα μου το ήξερα οπότε δεν εξεπλάγην και πολύ όταν έκανα το τεστ…!!!

Την ίδια κίολας ημέρα το λέμε στους πάντες… Γονείς, θείους, αδέρφια (βέβαια στους πολύ πολύ στενούς)… Μόλις ηρεμήσαμε από όλο αυτό ξεκίνησε το ψάξιμο για έναν καλό γυναικολόγο σε δημόσιο πάντα νοσοκομείο, γιατί είχα φάει κόλλημα και ήθελα δημόσιο σε περίπτωση που συμβεί κάτι… Αφού είχα κάνει μια «έρευνα αγοράς», κατέληξα σε έναν γυναικολόγο, άνδρα σε γνωστό δημόσιο νοσοκομείο του Ηρακλείου…!!!

Μετά από μερικές ημέρες, και αφού το γεγονός αποτελούσε μονοπώλιο στις συζητήσεις μας, εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα, γιατί η επιλογή γιατρού έγινε βάσει νοσοκομείου και όχι βάσει γιατρού… Τότε η πεθερά μου πρότεινε να δούμε την περίπτωση μιας κλινικής που δεν είναι μόνο μαιευτήριο αλλά περιλαμβάνει και άλλες κλινικές… Αυτό δηλαδή που θα μου προσέφερε και το δημόσιο, με τη διαφορά ότι εδώ πληρώνουμε…

Εκείνη λοιπόν την περίοδο είχα ακούσει από διάφορες γνωστές μου να εγκωμιάζουν ΤΗ γιατρό τους που ξεγεννούσε στη συγκεκριμένη κλινική… Τα βάλαμε κάτω και είπαμε με τον άντρα μου να πάμε σε εκείνη επειδή άκουγα μόνο καλά λόγια για.. Έτσι και κάναμε…

Πήγαμε στο πρώτο ραντεβού, όπου περίμενα 3,5 ώρες μέχρι να με εξετάσει… Βέβαια η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω…!!! Η κυρία Δέσποινα είναι ένας εξαίρετος πρωτ’ απ’ όλα άνθρωπος και γιατρός που κερδίζει την εμπιστοσύνη σου από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα τη γνωρίσεις… Πάντα χαμογελαστή και ευδιάθετη, όσες ώρες και αν έχει περάσει στο ιατρείο ή στην κλινική, έτοιμη να απαντήσει σε ό,τι άσχετη ερώτηση σου έρχεται στο μυαλό…!!!

Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε για μένα η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μου… Με μια εγκυμοσύνη, φυσιολογική, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα… Με τις ζαλάδες της, τις ανακατωσούρες της και τις λιγούρες της…!!!

Οι μήνες πέρασαν ήσυχα…!!!

Όταν μπήκα στο μήνα μου, συζητήσαμε για τον τοκετό… Μετά τις βασικές οδηγίες που μου έδωσε η Κα Δέσποινα, εξέφρασα την επιθυμία μου αν μπορέσουμε να το πάμε εντελώς φυσιολογικά, χωρίς επισκληρίδιο και βλέπουμε….. Και αυτό όχι για να νιώσω όλους τους πόνους και να γίνω «καλή μαμά», αλλά επειδή φοβόμουν τον εαυτό μου μήπως την ώρα που θα έβαζαν την ένεση στην σπονδυλική στήλη, κουνιόμουν και κάτι πήγαινε στραβά.. Η γιατρός είπε εντάξει..

Έτσι άρχισα να ψάχνω μαίες για να κάνω μαθήματα ανώδυνου τοκετού.. Λόγω μεγάλου κόστους, αρκέστηκα σε μερικές συμβουλές που μου είπε μια φίλη μαία και η γιατρός μου…!!!

Οι μέρες περνούσαν και εγώ είχα κουραστεί.. Ήθελα να δω αυτό το πλασματάκι που κλωτσούσε τόσο καιρό την κοιλιά μου… Σε κάθε επίσκεψη η Κα Δέσποινα μου έλεγε ότι έχω μαλακό τράχηλο, αλλά θα χρειαστεί να περπατάω.. Επίσης στο στάδιο που είμαι μόλις δω αίμα, την ενημερώνω, και τρέχω αμέσως στην κλινική με τη βαλίτσα μου…Έτσι και έκανα..

24 Μαρτίου 2014

Μετά από ένα χαλαρό μπανάκι, πάω στην τουαλέτα και στο χαρτί βλέπω μια γραμμή με αχνό αίμα.. Το λέω στον άντρα μου και παίρνω τη γιατρό τηλέφωνο… Όπως ήταν αναμενόμενο, μου λέει να πάω στην κλινική για καρδιοτοκογράφημα και βλέπουμε.. Καλού κακού πάρε και τη βαλίτσα… Έτσι και έκανα…

Στις 10 το βράδυ φτάνω στην κλινική. Η γιατρός είχε ενημερώσει και μπήκα κατευθείαν στον καρδιοτοκογράφο.. Όλα ήταν μια χαρά… Στην εξέταση με το χέρι -ξέρετε εσείς- μου είπε ότι ο τράχηλος είναι μαλακός, έχω διαστολή 3, αλλά αν φύγω θα χρειαστεί να έρθω ξανά, οπότε με κρατάει μέσα και στις 00:00, κάνουμε εισαγωγή… Μου έβαλε και ένα υπόθετο να βοηθήσει και να κάνω συσπάσεις και πήγα για «ύπνο» μέχρι το πρωί.. Εν τω μεταξύ είχαμε ενημερώσει ότι δεν ήταν απαραίτητο να έρθουν οι γονείς μας μιας και δεν θα γεννούσα εκείνο το βράδυ… Μου κάνουν το κλίσμα και πάω στο δωμάτιο για «υπνο».

25 Μαρτίου 2014

Το πρωί κατά τις 7 έρχεται η γιατρός, ξανά καρδιοτοκογράφος (όλα καλά), ξανά εξέταση με το χέρι, ξανά μαλακός τράχηλος και διαστολή 3… Ούτε μπρός, ούτε πίσω… Μου λέει θα βάλουμε ορό να βοηθήσει και αυτός και το μεσημεράκι τα λέμε πάλι… Έρχεται το μεσημέρι (εγώ στο μηχάνημα συνέχεια και στον ορό), εξετάζει με το χέρι, μια από τα ίδια… Έχει κολλήσει η διαστολή στο 3 και ο μικρός δεν κατεβαίνει.. Αρχίζει να μου αναφέρει την περίπτωση της καισαρικής, αλλά εγώ για καισαρική ούτε που να ακούσω… Μου δίνει άλλη μια ευκαιρία.. Μου λέει πήγαινε να ξεκουραστείς λίγο, να κοιμηθείς και βλέπουμε τι θα κάνουμε κατά τις 6.. Εν τω μεταξύ, άρχισαν να έρχονται γονείς, θείοι και γιαγιάδες αλλά τους διώχναμε.. Μόλις έχουμε νέα θα τηλεφωνήσουμε… Όλο αυτό το διάστημα έκανα συσπάσεις και πονούσα… Ώσπου ήρθε η ώρα ξανά τα ίδια… Μηχάνημα, εξέταση, μαλακός τράχηλος και διαστολή 3…

Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι και να συμβιβάζομαι σιγά σιγά με την ιδέα της καισαρικής.. Ο άντρας μου εκεί.. Όλη την ώρα δίπλα μου να μου λέει «Όλα καλά θα πάνε…!!!» Η κυρία Δέσποινα δεν είχε φύγει ΟΥΤΕ ένα λεπτό από την κλινική.. Το συνηθίζει όταν έχει γέννα… Κατά το βραδάκι σε μια βόλτα εκεί στον προθάλαμο, βλέπω μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου και προσεύχομαι «Άγιε Γεώργιε βοήθησέ με να γεννήσω φυσιολογικά. Δεν θέλω καισαρική…«

Οι ώρες περνούν, αλλά μάταια…Έχουμε κλείσει ένα ολόκληρο 24ωρο χωρίς σημάδια βελτίωσης…

26 Μαρτίου 2014

Η ώρα είναι 2 τα μεσάνυχτα και η γιατρός παίζει το τελευταίο της χαρτί, χωρίς πολλές ελπίδες για φυσιολογικό τοκετό (είμαι σίγουρη πως είχε στο μυαλό της ότι αυτό το κορίτσι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποφύγει την καισαρική)..

Φωνάζει μέσα την αναισθησιολόγο, για να μου κάνει την επισκληρίδιο (κάτι που δεν ήμουν απόλυτη στο να μην κάνω) και μου έσπασε τα νερά.. Έτσι εξάντλησε όλες τις μεθόδους που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να γεννήσω φυσιολογικά… Χωρίς πόνο μπόρεσα να κοιμηθώ ένα γεμάτο 4ωρο και να ξεκουραστώ… Πάντα η κοιλιά μου στο μηχάνημα…

Γύρω στις 6 και αφού είχα συμπληρώσει 32 ολόκληρες ώρες οδυνών, έρχεται μια μαία να με ξυπνήσει και να με εξετάσει να δει πως είμαι για να ειδοποιήσει τη γιατρό από το δωμάτιό της… Το πρώτο πράγμα που της είπα όταν με ρώτησε πως νιώθω είναι πως νιώθω μια πίεση πίσω σαν να θέλω να πάω τουαλέτα… Αμέσως ειδοποιεί την κυρία Δέσποινα η οποία μόλις με εξέτασε δεν το πίστευε… Συγκεκριμένα μου λέει «Είσαι απίστευτη» Βγαίνει έξω, βλέπει τον άντρα μου και φωνάζει: «Γιωργάκη, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα… Είναι αδύνατον…«

Με το να μου σπάσει τα νερά και να κοιμηθώ, η διαστολή έφτασε στο 10… ΓΕΝΝΑΩ…!!!

Αμέσως ειδοποιήσαμε γονείς, θείους κ.λπ…. Η διαδικασία του τοκετού μου φάνηκε δευτερόλεπτα… Οι μαίες να σπρώχνουν την κοιλιά, η γιατρός να είναι στην επίμαχη θέση και ο άντρας μου δίπλα μου να με κρατάει και να με βοηθάει απίστευτα πολύ…

Ούτε που κατάλαβα για πότε βγήκε ο μέμπαρος και μου τον έβαλε στο στήθος.. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που ένιωθα σαν να ήμουν κάπου αλλού…

Το πρωί της Τετάρτης 26 Μαρτίου 2014, στις 6:47 ήρθε στον κόσμο ο δικός μου ΑΓΓΕΛΟΣ μετά από 33 ώρες και πολλή ταλαιπωρία… Τη στιγμή όμως που το παίρνεις αγκαλιά και το κοιτάς ο πόνος εξαφανίζεται και δεν θυμάσαι πια παρά μόνο μια γλυκιά ανάμνηση… Σήμερα μετά από σχεδόν 3 χρόνια, κάθε φορά που θυμάμαι όλα όσα πέρασα, δεν θα άλλαζα τίποτα… Άξιζε τον κόπο και το νοσοκομείο και η γιατρός…!!!

Θέλω να ευχαριστήσω αρχικά τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό και δεν έπαψε στιγμή να προσεύχεται και να ελπίζει πως όλα θα πάνε καλά, τους γονείς μας που μας έδιναν κουράγιο και τέλος τη γιατρό μου που όσες ώρες και να πέρασαν ήταν εκεί…Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και μια θαυμάσια γιατρός…

Ευχαριστώ και εσάς που διαβάσατε τη δική μου ιστορία και συγγνώμη αν σας κούρασα….

Να είστε καλά, να χαίρεστε τα παιδάκια σας και να πιστεύετε πάντα…!!!

Μαμά Μαρία…!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com