Δυστυχώς στην Ελλάδα όποιος δεν έχει λεφτά, ταλαιπωρείται!

Μετά από 6 μήνες προσπάθειας φτάνει Πρωτοχρονιά… Άλλαξα χρόνο με τον άντρα μου και το σκυλάκι μας. Την ώρα που άλλαζε ο χρόνος λέω «Άγιε μου Βασίλη, εύχομαι του χρόνου τέτοια μέρα να κρατάω το παιδί μου αγκαλιά»

25 Γενάρη μαθαίνω πως είμαι έγκυος. Η χαρα μας απερίγραπτη, δεν μπορούσα να το πιστέψω πως η ευχή μου γίνεται πραγματικότητα.. Λόγω κρίσης λοιπόν πήγαινα σε δημόσιο νοσοκομείο σε συγκεκριμένο γιατρό… 60 ευρώ παρακαλώ.. Και για τις εξετάσεις τις σοβαρές (αυχενική, β επιπέδου και doppler) έξω.

Λόγω θεμάτων δικών μου πάμε για καισαρική. Όλα ωραία και καλά μέχρι που μαθαίνω ότι ο γιατρός αυτός είναι λίγο χασάπης. Τρομάζω ως νέα μαμά και εγω και αλλάζω νοσοκομείο και γιατρό. 36 εβδομάδες σπάνε τα νερά, παιρνω τον δεύτερο γιατρό, του λέω πως εσπασαν τα νερά και μου λέει «Πήγαινε σε εφημερευον γιατί λείπω«

Παθαίνω σοκ εκείνη την στιγμή. Μου λέει να πάω Νίκαια..

Πάω και εγω εκεί, μου λένε «Δεν εφημερευουμε, πήγαινε Αμπελόκηπους στο γνωστό δημόσιο μαιευτήριο..» Πάω, τα νερά τρέχανε, αλλά πόνος μηδαμινος.. Υπήρχε εφημερευων γιατρός, της λέω «Καισαρική πρέπει, έτσι είχα πει και με τους δύο γιατρούς που με κοίταζαν γιατί έχω αυτό και αυτό και ο μπέμπης είναι τυλιγμένος«

«Η καισαρική, κοπέλα μου μου, θέλει και λεφτά..«

Παθαίνω σοκ…

– Θα σου δώσω, της λέω

– Πόσα είχες κανονίσει με τον άλλον γιατρό;

– Τίποτα, ό,τι ήθελα.

Νευρίασε και έφυγε.. Ήμουν μόνη στον καρδιοτοκογραφο και άρχισαν να με πιάνουν οι πόνοι. Πέρναγε ένας και έβλεπε διαστολή… Του λέω «Βάλε με χειρουργείο, δεν γίνεται να γεννήσω φυσιολογικά…»

«Περίμενε..«

8 διαστολή, να πονάω αφάνταστα, να έχω αγχος για το μωρό μου, τους λεω πως θέλω να μιλήσω στον άντρα μου, με βγάζουν και του λέω να της δώσει 2 κατοστάρικα για να με βάλει.. Τελικά μόλις τα τσεπωσε αυτή η ελεεινή με έβαλαν μέσα… Με 8 διαστολή, ξαναλέω!

Έρχεται ο αναισθιολογος, μου λέει να κάνουμε επισκληριδιο να δεις το μωρό σου… Λέω ότι είναι καντο γρήγορα, υποφέρω..

Με σκίζει και λέει αυτή «Πω πω το μωρό είναι 3 φορές τυλιγμένο«

«Στο έλεγα», φώναζα.. Έσκυψε το κεφάλι της και φώναξε 2 άλλους να με ραψουν..

Το μωρό μου γεννήθηκε ελλιποβαρες αλλά υγιέστατο… Εγώ έπαθα την ζημιά μου, αφήσανε υπολειματα και στις 20 μέρες που ήμουν σπίτι πήγα να πάθω σηψαιμια. Πήγα σε άλλο νοσοκομείο και μου εκαναν απόξεση. Μέχρι και η τομή μου έχει θέμα, μετά από 6 μήνες είναι κόκκινη και με φαγουριζει.

Δυστυχως στην Ελλάδα του σήμερα οποίος δεν έχει λεφτά ταλαιπωρειται.. Κινδυνεύει και πεθαίνει.. Παρ’ όλα αυτά ο πόνος όλος από αυτά που τράβηξα κρυφτηκε μέσα μου όταν έπιασα τον γιο μου και είδα ότι εκεινος είναι μια χαρά!!!

Προσοχή με τους χασάπηδες, δυστυχως κυκλοφορούν πολλοί…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!