Το εχω γράψει εκατοντάδες φορές… Μπορεί και περισσότερες. Αρκετές πάντως για να με κράξετε ότι γράφω όλο τα ιδια και
Όταν ήμουν μικρή, υπήρχαν δυο ατάκες που μου έλεγε η μαμά μου και πάντα μα πάντα με εκνεύριζαν. Κοίτα να
To μάτι μου άνοιξε διάπλατα, όταν άκουσα το «Ξυπνώ νωρίς να πάω στη φιογκο-μπουτίκ και πάντα χαμογελάωωωωω« Στο σαλόνι η
7 μηνών έγινες και δεν σε χωρά ο τόπος! Πώς μεγάλωσες τόσο γρήγορα; Τι να πρωτογράψω για εσένα, καρδούλα μου
– Ένα δώρο στο παιδί δεν πήραμε! Εμ βέβαια, επειδή εσύ δεν γιόρταζες το όνομά σου, περνάμε όλοι σε δεύτερη