Η πρώτη νύχτα στο δωματιάκι της!
Χθες ήταν μια δύσκολη νύχτα και ας προσπάθησα να το κρύψω: η Αθηνά κοιμήθηκε για πρώτη φορά στο δωμάτιό της.
Ήταν κάτι που το είχαμε αποφασίσει από καιρό, αλλά όλο το αφήναμε «από Δευτέρα» και ως γνωστόν, ότι ξεκινάει από Δευτέρα, σπάνια γίνεται, χαχα. Χθες, όμως, ήταν η ώρα της: έχει ψηλώσει τόσο πολύ που το πρωί την βρήκα στην κάτω μεριά της καλαθούνας με τα πόδια σε ορθή γωνία πάνω στο «τοίχωμα» της άκρης. Κάθε βράδυ την έβαζα πάνω πάνω στο στρωματάκι και κάθε πρωί, λες και γλιστρούσε σαν σαλιγκαράκι, έφτανε κάτω κάτω.
Σας έχω ξαναπεί ότι η Αθηνά από πολύ νωρίς άρχισε να κοιμάται σερί το βράδυ. Στις 12 πίνει το τελευταίο της γάλα και μετά παραδίνεται στην αγκαλιά του Μορφέα μέχρι τις 8 το πρωί.
Σήμερα, βέβαια, ξύπνησε ξαφνικά στις 4 και άρχισε να κλαίει. Δεν ξέρω αν έφταιγε το ότι κοιμήθηκε σε άλλο δωμάτιο, ή αν έχει φτάσει πάλι σε άλμα ανάπτυξης, πάντως, ξύπνησε, άρχισε να κλαίει, εκσφενδονίστηκα από το κρεβάτι (κοιμόμουν με την ενδοεπικοινωνία αγκαλιά, από άγχος μήπως δεν την ακούσω, χαχα) και την ταίσαμε παρέα με τον Μάνο -έφαγε μάλιστα αρκετά, γύρω στα 150 mL.
Για να δούμε τι θα κάνει απόψε το βράδυ… Θα τον πάρει σερί τον ύπνο ή θα κάνει πάλι ουά ουά και μαμ μαμ;
Δεν ξέρω αν υπάρχει ιδανική ηλικία για να αποχαιρετήσουν τα μικρά το δωμάτιο των γονιών τους… Κάποιοι γονείς τα βάζουν απευθείας στο παιδικό δωμάτιο, άλλοι τα αφήνουν για πολλούς μήνες στην κρεβατοκάμαρα. Η αλήθεια είναι ότι, πριν γεννήσω, έλεγα ότι θα την είχαμε μόνο 40 μέρες κοντά μας, αλλά μου καλοάρεσε να κοιμάμαι κοντά της και έτσι κάπως φτάσαμε σχεδόν στους 3 μήνες… Δεδομένου ότι το κρεβάτι της δεν χωράει στην κρεβατοκάμαρά μας, η μεταφορά ήταν πια αναγκαία!
Έχω διαβάσει, πάντως, ότι η ιδανική περίοδος «μετακόμισης» του παιδιού στο δωματιάκι του είναι εκεί γύρω στους τρεις με τέσσερις μήνες, γιατί από εκεί και έπειτα το παιδί αρχίζει και «συνειδητοποιεί» και αντιδρά αν ξαφνικά βρεθεί σε ένα δωμάτιο μακριά από τον μπαμπά και τη μαμά…
 |
| Πατουσάκι!! |
 |
| Εδώ ήταν πολύ πολύ μικρούλα! |
 |
| Μιαμ, μιαμ η πιπίλα!
Μικρή μου, ελπίζω να τα περνάς πάντα όμορφα στο δωματιάκι σου!
|
>Ολιβια καλα εκανες!!Ισως για καμια εβδομαδα το πολυ να ξυπναει καποιες φορες αλλα μετα θα δεις τα ωφελη! Εγω δυστυχως το εχασα το παιχνιδι με τον Σεμπαστιαν..Τον ειχα απο την αρχη, οχι απλα στο δωματιο μας αλλα στο κρεββατι μας..αποτελεσμα 1 ετους σημερα ειναι αδυνατον να τον βγαλω απο το κρεββατι μου, δεν εχει μπει ποτε στην κουνια του κ αν καταλαβει οτι κοιμηθηκε μονος χαλαει τον κοσμο...Ειλικρινα το εχω μετανιωσει αλλα δε ξερω πλεον πως να τον βγαλω..ελπιζω απλα να μεγαλωσει λιγο κ να φυγει μονος του..τωρα ομως οχι οταν παει φανταρος...
>Α και ξεχασα να πω οτι θεωρω ιδανικη ηλικια καπου εκει κοντα στους τρεις μηνες.Αυτα στη θεωρια, επι του πρακτεου, τα γραφω στο παραπανω σχολιο μου...
>Έχωμια κόρη 14 μηνών. Την πρωτοέβαλα στο δωμάτιό της 40 ημερών καθότι δεν χωρούσε στο πορτ μπεμπέ και προσωπικά ένιωσα απίστευτη ανακούφιση γιατί όσο την είχα δίπλα μου δεν κοιμόμουν καθόλου. παρόλο που είναι στο δίπλα δωμάτιο ακούω μέχρι και την αναπνοή της. Μου αρέσει που η μικρή μου έχει το χώρο της και την βοηθά και την ίδια στην ανεξαρτητοποίησή της, οπότε μην ανησυχείς, θα το συνηθίσει και θα της αρέσει της μικρής σου!!! Φιλιά :)
>Την Ελενη μου την πηγα στο δωματιο της περιπου στους τρεις μηνες.Ο γιος μου,αν και 15 μηνων, ακομη κοιμαται στην κουνια του στην κρεβατοκαμαρα μου γιατι αυτη (η κουνια) δεν χωραει στο παιδικο.Και το κακο ειναι οτι θα κοιμαται και μεχρι 2,5 χρονων, οποτε και θα αλλαξουμε σπιτι.Ξερω οτι δεν ειναι ο,τι καλυτερο αλλα δεν υπαρχει αλλη λυση-που να την βαλω την κουνια,στην κουζινα; :-)
>Ωωωωω μετακομίσατε!Μπράβο!!!!!!!!!!!Τέλεια!
Τον μπέμπη μας 4 μηνών τον βάλαμε στο δωματιάκι του.Ένιωθα πολύ περίεργα!Αγωνια εγω μεγάλη!Είχα συνηθίσει και γω να τον έχω δίπλα μου.Το πρώτο βραδυ μια χαρα τελικά.Τώρα πια μπορει να ξεχασω να ενεργοποιήσω την ενδοεπικοινωνία.Λατρεύει το δωματιάκι του.Μπορεί να κάθεται με τις ώρες στην κουνίτσα του!