Ξαφνικά… μαμά!
Η ιστορία μου ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι ή μάλλον το χειμώνα, αφού πιστεύω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά σ’ αυτή τη ζωή… Πέρσι λοιπόν δούλευα σε μια εταιρεία τον χειμώνα η οποία τα χρήματα που μου έδινε ήταν ελάχιστα, αφού ήμουν με πρόσληψη ημιαπασχόλησης και το καλοκαίρι θα μειώνονταν ακόμα περισσότερο, αφού οι ώρες θα λιγόστευαν απειλητικά…
Έτσι αποφάσισα να φύγω καλοκαιρινή σεζόν σε ένα ξενοδοχείο σε νησί, συγκεκριμένα στην Τζια η οποία είναι πολύ κοντά στην Αθήνα -μόλις 1 ώρα από το Λαύριο- και έτσι θα μπορούσα να πηγαινοέρχομαι και εύκολα καθώς θα συνδύαζα διακοπές σε νησάκι και δουλειά μαζί, το οποίο και λάτρευα… Γενικά ήμουν από τα άτομα που ήθελα να ξεφεύγω από την Αθήνα και τη μιζέρια της.
Έτσι αποφάσισα να αποχωρήσω! Εκεί λοιπόν γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος ήταν ο σεφ του ξενοδοχείου, μόλις 27 ετών (εγώ 24 και δούλευα σέρβις στον μπουφέ). Στην αρχή ήμασταν πολύ φίλοι και τα λέγαμε πολύ, ταιριάζαμε σαν άνθρωποι και σαν χαρακτήρες!
Αυτή η φιλία κατέληξε σε έναν μεγάλο έρωτα και σε μια υπέροχη σχέση. Περνάγαμε πολύ ωραία! Πολλή κούραση, πολλή δουλειά και ταυτόχρονα πολύ ξενύχτι, ποτά κτλ.
Αφού θα τελείωνε λοιπόν η σεζόν κανονίζαμε χειμωνιάτικες διακοπές (μετά από τόση κούραση και δουλειά το δικαιούμασταν!) και αποφασίσαμε να πάμε Έδεσσα στους καταρράκτες. Και έτσι έγινε…
Τελείωσε η σεζόν, γυρίσαμε Αθήνα και φύγαμε διακοπές. Γυρνώντας, μετά από καθυστερήσεις περιόδου, αποφάσισα να κάνω ένα τεστ εγκυμοσύνης! Και ναι λοιπόν, ήμουν έγκυος!!!! Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα…
Ήμασταν μαζί μόνο 3 μήνες, είχαμε γυρίσει από σεζόν και από διακοπές που αυτό σήμαινε ότι ήμασταν χωρίς δουλειά με ένα απλό ταμείο ανεργείας! Αλλά υπήρχε κάτι ξεχωριστό που μας ένωνε το οποίο έμπαινε μπροστά από κάθε εμπόδιο. Δεν ξέρω αν μπορούσα να το πω αγάπη… Δεν ξέρω αν μπορούσα να το πω ενθουσιασμό, αλλά ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό! Δεν μπορώ να το εξηγήσω! 😀
Kαι τώρα τι; Αυτή ήταν η επόμενη ερώτηση, λοιπόν! Εγώ κατά της έκτρωσης από μικρή… Πάντα έλεγα ότι παιδί θα «έριχνα» μόνο σε περίπτωση που μου έλεγαν ότι 100% θα γεννιόταν με προβλήματα υγείας και θα τυραννιόταν σε όλη του τη ζωή και πάλι θα το σκεφτόμουν πολύ!
Αλλά σε μια περίπτωση σαν τη δικιά μου, το σίγουρο είναι ότι θα το σκεφτόντουσαν πολλές κοπέλες. Δεν υπήρχε σταθερή δουλειά, ήταν μόνο μια τρίμηνη σχέση και… ήμασταν «μικροί»! Και μετά από όλα αυτά πώς θα το αντιμετώπιζαν οι άλλοι;;; Και τι θα πει ο κόσμος, καλέ;;;;
Ο άντρας μου το αντιμετώπισε πολύ θετικά όλο το θέμα. Ήταν της άποψης ότι «Εγώ το θέλω, αλλά αν εσύ δεν νιώθεις έτοιμη (γιατί όπως και να ‘χει διαφορετικό είναι να είσαι μάνα), εγώ θα είμαι μαζί σου!». Δεν το περίμενα αυτό! Αλλά ευτυχώς είχα να κάνω με πολύ συνειδητοποιημένο άτομο για την ηλικία του!
Πιστεύω ότι άλλος στη θέση του και στην ηλικία του με τα σημερινά δεδομένα θα είχε πιο ακραία αντιμετώπιση. Ίσως να εξαφανίζονταν, ίσως να ήταν με τη μία αρνητικός. Ίσως να γελούσε και ειρωνικά… Αλλά ευτυχώς ήταν εκείνος!!
Οι γονείς μου το έμαθαν… Κατά της έκτρωσης και αυτοί, αλλά τι να πουν που τον είχαν δει μόνο μια φορά; Όπως και έχει, ένα άγχος το είχαν!! Οι γονείς του άντρα μου θετικοί και αυτοί, αφού ζουν στην επαρχία και εκεί οι άνθρωποι είναι άλλης νοοτροπίας και βλέπουν τα κοριτσάκια να αρραβωνιάζονται από τα 18… Οπότε εμείς είχαμε γεράσει κιόλας, χαχαχα!
Ο αδερφός μου που ήταν και ο πρώτος που το έμαθε (έτυχε να ξέρει τον Τόλη συμπτωματικά από παλιά και ήταν ένας άνθρωπος που μας ήξερε και τους δυο) ήταν αρνητικός. «Να το ρίξετε!!», η πρώτη του κουβέντα, «είστε λίγο καιρό μαζί, έχετε χρόνια μπροστά σας, δεν είστε έτοιμοι ακόμα» και άλλα τέτοια κουλά που από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, αφού κατά βάθος ξέραμε ότι θα το κρατούσαμε.
Το κρατήσαμε λοιπόν το μωράκι!! Αρραβωνιαστήκαμε, παντρευτήκαμε με πολιτικό για αρχή, βρήκαμε σπίτι, το επιπλώσαμε σιγά σιγά, βρήκαμε δουλειά και όλα τέλεια! Γεννήθηκε και ο μπεμπουλάκος μας και τώρα προετοιμάζουμε το γάμο μας και τη βάφτιση που θα γίνουν μαζί. Και οοοοοοόλα αυτά μέσα σε ένα χρόνο!!
Εγώ αυτό που θέλω να περάσω μέσα από την ιστορία μου είναι ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω και όσα εμπόδια και αν φανούν μπροστά μας, μπορούμε να τα ξεπεράσουμε όλα, αρκεί να υπάρχει θετικότητα, εμπιστοσύνη, συνεννόηση και το σημαντικότερο: ΑΓΑΠΗ!
Και πολλοί συνεχίζουν να λένε τα δικά τους τύπου «Πω πω, μικρή είσαι και πότε πρόλαβες;» και «Κοριτσάκι μου δεν το άφηνες να ζήσεις τη ζωή σου;» Μα τι εννοούν; Αναρωτιέμαι κάθε φορά!!
Τι να ζήσω τη ζωή μου; Να ξενυχτήσω, να πιω, να πάω διακοπές και να ξεφτιλίζομαι με τις φίλες μου, να γκομενίζω και να χορεύω σε μπάρες; Μα τα έκανα αυτά… Κάποια στιγμή τα βαριέσαι!
Τώρα βλέπω τον μπεμπούλη μου και είμαι τόσο χαρούμενη που η ζωή μού τα έφερε έτσι… Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όπως είπα και στην αρχή. Να φύγω σεζόν, να γνωρίσω τον άντρα μου που ήταν ο πιο σπουδαίος χαρακτήρας που έχω γνωρίσει στη ζωή μου και με αυτόν τον άνθρωπο να δημιουργήσουμε ένα πλασματάκι το οποίο μας έχει αλλάξει τη ζωή! Γιατί τώρα ζω πραγματικά τη ζωή μου, τώρα περνάω ωραία, νιώθω ολοκληρωμένη και πραγματικά είμαι τοοοοοόσο περήφανη για αυτόν τον πριγκηπάκο μου που αν έκανα τότε το λάθος, θα ήμουν πραγματικά για σκότωμα! Η ζωή μου δεν θα είχε το ίδιο νόημα! Και ευχαριστώ τον ΘΕΟ που μου έδωσε τόσες χαρές μέσα σε 1 μόνο χρόνο και έκανε τη ζωή μου να έχει νόημα!
Μην το βάζετε κάτω λοιπόν! Τα εμπόδια είναι για καλό! Και όσα σου προσφέρει ένα παιδί, αυτά τα μάτια που σε κοιτάνε και αυτό το χαμόγελο που σε κάνει να συγκινεισαι, δεν μπορεί να στα προσφέρει κανείς και τίποτα!!
ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ .ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ"ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΕΣ"ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΑΜΟΣ,ΠΑΙΔΙ,ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ..ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟ???ΘΑ ΗΘΕΛΑ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΟΜΟΡΦΑ ,ΝΑ ΞΕΣΑΛΩΣΕΙ ΣΤΑ ΜΠΑΡ,ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ, ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΣΧΕΣΗ ΑΠΛΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ...ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΘΕΛΩ ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ..ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΞΩ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΩ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΝΑΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ ΣΕ ΟΤΙ ΔΙΑΛΕΞΕΙ...
η ιστορια μου ταυτιζεται με της μαριας..ετσι ακριβως εγιναν τα πραγματα κ για μενα..οταν γνωρισα τν αντρα μου ημουν 21 χρονων ,εκεινος 27.μεσα σε 3 μηνες γνωριμιας μαθαμε οτι ημουν εγκυος, 2 μηνων.το κρατησαμε κ στα επομενα χρονια αποκτησαμε αλλα 2 παιδια..βγαινω απο τα 14,εχω ταξιδεψει,εχω ζησει 3 χρονια μονη μου σε αλλο μερος,εχω γκομενισει,εχω 5 ταττοο ,εχω κανει τρυπες σε φρυδι,μυτη,αυτια,εχω πληγωσει κ εχω πληγωθει,εχω ανεβει σε μπαρες κ εχω κρεπαλιασει τρελα με φιλες μου..κ ναι ζω στην επαρχια μονιμα πια,οπου περασα κ τα μαθητικα μου χρονια.το λεω γιατι ημουν κ ειμαι "πολυ μπροστα" για το νησι.μπορει να ακουγεται παραλογο αλλα καθε ανθρωπος, εχει τις δικες του εμπειριες που τν κανουν να αισθανεται γεματος ,ετοιμος για τα επομενα ,τα διαφορετικα..δν κρινω κανενα αν κ σαν λαος, δν εχουμε μαθει οτι την γνωμη μας πρεπει απλα να την λεμε κ οχι να την επιβαλλουμε..ναι,εχω θυσιασει μια καριερα ,ισως,ενα ξενυχτι που εγινε καφες.τις φιλες μου ομως δν τις εχασα ποτε κ παραμενω κοινωνικη .απλα τωρα ,υπαρχει ο αντρας μου κ τα παιδια μου κ ενα μετρο.οταν σου προσφερουν απλα προσφερεις!! εκεινος με σεβεται,με βοηθαει,ειναι εκει για ολα..σιγουρα υπαρχουν εντασεις καπου-καπου ομως ολα λυνονται οταν υπαρχει αγαπη κ σεβασμος..γνωριζω οτι δεν υπαρχουν παραμυθια αλλα ο καθενας φτιαχνει το δικο του κ το ζει..κ ναι, για μενα δεν υπαρχει καλυτερο λιωσιμο απο το "μαμα σαπαπαω" των παιδιων μου,οσα χρονια κ δυσκολιες υπαρξουν!!ειλικρινα!!
Μ αρεσουν πολυ αυτα που διαβαζω ειναι σαν να ακουω τον εαυτο μου.και εγω παντρευτηκα μικρη και εκανα παιδια..προλαβα ομως να κρεπαλιασω και εγω αλλα και με τον αντρα μου και τα παιδια μου δεν αφηνω ευκαιρια για να περναμε καλα...δεν σταματαει τη ζωη ενας γαμος η ενα παιδι...ενα παιδι δεν ειναι ποτε εμποδιο..κριμα σε οσους δεν το καταλαβαινουν αυτο και τα ριχνουν.και οσο για το τι θα πει ο κοσμος πολυ ακυρο συναισθημα.ο κοσμος ο κακος παντα θα λεει...αν εισαι μικρη εισαι μικρη να παντρευτεις αν εισαι μεγαλη εισαι γεροντοκορη κτλ κτλ κτλ...
Χμμμμ δεν ειμαι σιγουρη πως να ξεκινησω διαβαζοντας αλλωστε ολα τα ασχολια θα ελεγα οτι τα εχετε καλυψει σχεδον ολα.... Ευχομαι πραγματικα να πανε ολα καλα και να ειστε ευτιχισμενοι οχι μονο σε 10 αλλα και σε 20, 30, 40 κλπ κλπ Δεν καταλαβαινω πως γινετε και πιστευουμε οτι κανουμε ενα παιδι (2-3 κλπ κλπ) και αυτοματα "κλεινομαστε" μεσα??? Εκανα τον γιο μου στα 30, συνειδητα (πρεπει να ειμαι η μοναδικη νομιζω απο την οικογενεια μας που ειπαμε οτι προσπαθουμε για παιδι Ιανουαριο και εμεινα εγκυος Ιανουαριο!!), ο παιδιατρος μου οταν γεννησα μου ειπε: Θα τον ενσωματωσεις στο life style που εχετε εσεις!! Δλδ πατε για μπανιο Ιανουαριο? Θα τον περνετε μαζι! Πατε με Backpacks τον γυρο της ευρωπης θα τον παρετε μαζι!! Στα μπαρ και στα κλαμπ δεν πηγαιναμε αλλα πηγαμε ταξιδια (μεχρι και στις Μαλδιβες πηγα με τον μικρο οταν ηταν 14 μηνων!!) και τα παντα καναμε ακολουθωντας την συμβουλη του γιατρου μας!! Αμα θελαμε να παμε σε κλαμπ η μπαρ απλα πηγαιναμε μονοι μας! Αν ειναι δυνατον ομως να πιστευουμε σημερα το 2011 οτι το να κανουμε παιδι σημαινει "κλεισιμο" μεσα και οχι ζωη!!! Δεν ξερω...εγω χωρισα με τον πρωην αντρα μου οταν ο μικρος ηταν 14 μηνων, δεν μας κρατησε τιποτα πισω!! Μην μασατε κοριτσια, τα παιδια δεν ερχονται με manual αλλα οτι και να κανετε να ξερετε οτι μιλαει το ενστικτο!!!
>Siggnomi gia ta greeklish alla einai kainourio to laptop kai den exo idea pos mpainoun ta ellinika!!Mi mou peite Alt+shift exo dokimasei ta panta!! Loipon eimai 29 ...pantreutika sta 22 ton kollito mou..i proti mou kori 4,5 kai i deyteri 3..Ola eginan sinidita kai omorfa..pantreutika auton pou ta iksere ola gia mena kai pernousa yperoxa mazi tou..to erotiko proekipse kai mallon ypirxe stin atmosfaira xroniaaaaaa!! Exo na po pos akoma diaskedazo me tis files mou otan mporo kai episis taksideyo oso mporo perissotero kai me ta paidia mou kai moni mou ..!!!Ola einai thema issoropion kai pos mporeis na tis kratiseis..!Den vlepo to rolo mou os mama os empodio ton drastiriotiton mou apla ensomatono kai ta paidia mou mesa se aytes..sta barakiaa den mporo akoma na ta paro alla otan mporo to rixno ekso kai "kseftilizomaste" oles mazi! Exo polla akoma na po alla me ta greeklish tha me kakologisete kai den tha to ithela!! Olos o gamos opos kai i mitrotita thelei kirios psixiki douleia kai pano apo ola balance !!! Eyxaristo kai pali siggnomi me ta greeklish
MAria
>περιμενα να διαβασω για καμμια πιτσιρικα,ε 24 χρονων και 27 δεν ειστε τοσο μικροι,οκ λιγο καιρο μαζι ,αλλα δεν ειστε κ εφηβοι ,οτι κανατε το κανατε εχοντας επιγνωση ετσι δεν ειναι ?οποτε και συνειδητα αποφασισατε να ζησετε κοινη ζωη κ να φερετε το μικρο ασερακι σας στη ζωη!!!
>Τον γιο μου τον απέκτησα παντρεμένη με έναν άνθρωπο που είχα αγαπήσει πολύ.Στα 26.Δεν το μετάνιωσα, τώρα τον καμαρώνω. Και συνεχίζω να ζω τη ζωή μου...και στα μπαράκια και στα έξω και στα μέσα...η ζωή δεν σταματάει όταν γίνεις μάνα,ούτε τα ταξίδια ούτε τα μπαράκια ούτε τίποτα εαν εσύ δεν επιλέξεις να τα σταματήσεις! (υ.γ. ολα μου τα ταξίδια στο εξωτερικό τα έκανα μέχρι που ήταν ο μικρός μου 3 ετών! )
>egw egina manoula sta 20 mou me ton antra mou imastan poli erwteymenoi kai ton gnwrisa se diakopes pou eixa paei imastan mazi ena xrono....emeina egkyos apo epilogi oxi oti to eixa skeftei kai poli alla einai kati pou den to exw metaniwsei asxeta pou meta apo 2 xronia xorisame blepw ton gio mou kai eimai poli perifani pou exw ena paidaki kai exoume tosi mikri diafora ilikias....den stenaxwriemai ka8olou pou synomilikes mou tote akoma spoudazan kai den eixan toses ypoxrewseis ose egw....to 8elw na zisw tin zwi mou ti simainei oti swnei kai kala prepei na xenixtaw na pinw kai na gkomenizw....uparxoun polla pio ousiodi pragmata apo ayta....makari i kopelia na einai etsi eytixismeni gia panta....
>Το ζω τη ζωή μου πιστεύω ότι για τον καθένα έχει διαφορετική σημασία διαβάζοντας και τα πιο πάνω σχόλια...Σεβαστά όλα.. Είδα άτομα που θέλανε "να ζήσουν" προτού δεσμευτούν και τελικά μείνανε μπακούρια μια ζωή γυρίζοντας από μπαρ σε μπαρ θεωρώντας ότι θα είναι μια ζωή έφηβοι...Είδα άλλους που το γλεντήσανε για τα καλά και μετά τα 35 δημιουργήσανε υπέροχες οικογένειες έχοντας χορτάσει τις τρέλες και τα ξενύχτια... Είδα ζευγάρια που θέλανε πολύ να κάνουν παιδιά και μάλιστα δυσκολευτήκανε να τα αποκτήσουν και άκουγα ολόκληρα κηρύγματα σωστής διαπαιδαγώγησης, να παρατούν τα βρεφάκια σε παππούδες και γιαγιάδες προτού καν σαραντίσουν για να μπορούν κάθε μέρα να είναι για καφέ, για φαγητό,για ψώνια, έξω τη νύχτα...Δε λέω καλά είναι το παιδί να περνά χρόνο με τους παππούδες αλλά όταν φτάνει το παιδί να αναγνωρίζει εκείνους για μαμά και μπαμπά, ε κάτι δεν πάει καλά...Και είδα και ζευγάρια να είναι φουλ ερωτευμένα, να ζουν τη ζωή και μετά από χρόνια μόνοι τους να βαριούνται τόσο ο ένας τον άλλο που στο τέλος να χωρίζουν γιατί δεν έχουν κάτι νέο να περιμένουν...
Οπότε όλες οι εκδοχές είναι πιθανές...Δεν έχει σωστό και λάθος...Το μότο μου είναι ότι συμβόλαιο στη ζωή δεν κάνεις με κανέναν και για τίποτα!!! Για αυτό πρέπει να κάνουμε ότι μας γεμίζει αλλά να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και τις συνέπειες των πράξεων μας... Από ότι φαίνεται η φίλη που έγραψε την ιστορία το έκανε και όλα της πήγαν καλά και της εύχομαι να συνεχίσουν να είναι έτσι ευτυχισμένοι με τον άντρα της και το μωρό τους για πολλά πολλά πολλά χρόνια ακόμα...
>Καθομαι και διαβαζω τοση ωρα τοσα σχολια και τελικα βρισκω τα παντα υπερβολικα! Δεν συμφωνω με τα σχολια περι ''θελω να ζησω την ζωη μου και η μητροτητα δεν μπορει να με κανει να νιωσω την πληροτητα'' αλλα ουτε βεβαιως και με τις μητερες που τα παρουσιαζουν ολα ροδινα και μας λενε το ποσο ευτυχισμενες ειναι καθε μερα και πως δεν αλλαζουν με τιποτα αυτο που ζουν!
Ειμαι 29 χρονων,μαμα ενος πανεμορφου κοριτσιου 13 μηνων. Εμεινα εγγυος στα 27 μου αφου ειχα αρραβωνιαστει με τον ανθρωπο που αγαπησα και αγαπω απιστευτα και ειναι ολα οσα ονειρευτηκα.Το παιδι μου το λατρευω, δεν το αλλαζω με τιποτα στον κοσμο και νιωθω πραγματικα αξια που καταφερα να γινω μανα. Ομως δεν μπορω να μην αναφερω τις δυσκολιες που περασα για να μπορεσω να συνηθισω τον ρολο αυτο! ''Μανα'' ! Ειναι ο πιο δυσκολος ρολος που πηρα στην ζωη μου και φανταζομαι για τις περισσοτερες αν οχι ολες τις μανες του κοσμου τουλαχιστον στην αρχη!Εχει περασει ενας χρονος, οι χαρες που παιρνω απο την κορη μου ειναι απιστευτες,αυτο εννοειται, ειναι πηγαιο, ειναι η φυση που το κανει να νιωθεις ετσι αν θελετε, ομως ακομα και τωρα υπαρχουν στιγμες που νιωθω κενη! Και ειλικρινα δεν μπορω να πιστεψω οτι τετοιες στιγμες δεν υπαρχουν και σε αυτες ακομα τις μαμαδες που μας παρουσιαζουν την καθε στιγμη της ζωης τους με παραμυθενια ευτυχια!
Ειναι γεγονος οτι η ζωη μου αλλαξε ολοκληρωτικα. Πλεον δεν εχω καθολου χρονο για τον εαυτο μου, ουτε καν την ωρα που κανω μπανιο! Πλενω, σιδερωνω, ξεσκονιζω, μαζευω ολο το σπιτι,μαγειρευω,σκουπιζω, σφουγγαριζω, και ολη μερα εκτος απο αυτα προσπαθω να κανω και το παιδι μου ευτυχισμενο που σημαινει να ασχοληθω μαζι της, να παιξω στο χαλι, να μπουσουλισω μαζι της και να βαραω μαλαπακια μαζι της και να την βοηθαω να κανει τα πρωτα της βηματα.
Το συμπερασμα λοιπον ειναι οτι η αληθεια ειναι καπου στην μεση. Ειναι απιστευτο δυσκολο να ξυπνησεις μια μερα και να συνηδιτοποιησεις οτι στην ζωη σου δεν εχεις κανει τιποτα παρα μονο μπαρ, καφεδες, εξοδους και φιλες που τελικα αποδικνιεται οτι ο Θεος να τις κανει φιλες στα δυσκολα, διχως να εχεις βρει εναν ανθρωπο να σ'αγαπησει πραγματικα γιαυτο που εισαι και να τον αγαπησεις και εσυ αντιστοιχα το ιδιο,διχως να εχεις φτιαξει το δικο σου σπιτικο μαζι του, διχως να τον δεις να σε περιμενει με λαχταρα στα σκαλια της εκκλησιας και να θεωρει οτι εισαι η πιο ομορφη νυφη που εχει δει ποτε, διχως να μεινεις εγγυος απο εκεινον και η αγαπη σας να φτιαξει μια καινουργια ζωη και διχως να ζησεις την δυσκολια του να εισαι ''ΜΑΝΑ''! Ναι! Σου λειπουν πολλα! Ειναι η αληθεια, που καλο θα ηταν να παραδεχτουν ολες οι μαμαδες, ομως τελικα η δυσκολια και η ξεβολεψια του να γινεις μανα ειναι το βημα που σε παει παραπερα και που σε κανει να νιωθεις αξια! Ικανη!Ολοκληρωμενη!
Γιαυτο παψτε να παρουσιαζετε η καθε μια την δικη της πλευρα σαν ονειρικη γιατι δεν ειναι! Η καθε μια εχει τις δυσκολιες της, τις χαρες της, την δυστηχια της και την ευτυχια της.
Και η ελευθερη περναει καλα που κανει οτι θελει οποιαδηποτε στιγμη, που δεν δινει αναφορα σε κανεναν και που καθε βραδυ χορευει στα club και κοιμαται 8-10 ωρες καθε μερα χωρις ενοχληση και αλλα πολλα που ολες θυμομαστε ως ελευθερες....!!!αλλα και οι μανουλες, που τις κανει η φυση να αντεχουν, χαιρονται να βλεπουν τα ματια του παιδιου τους να αστραφτοκοπανε και τα χειλακια να γελανε και ας τους λειπουν πραγματα και ας στερουνται στιγμες για τον εαυτο τους. Παντα κατι λειπει και στις μεν και στις δε. Γιαυτο καλο ειναι να εχουμε βοηθεια και κατανοηση και απο τους αντρες μας για να μας βοηθανε εμας τις μανουλες να τα βγαλουμε περα πιο ευκολα, πιο ηρεμα και πιο χαλαρα.
Παντως εσεις που δεν εχετε γινει ακομα μανουλες και ενδομιχα το αποφευγετε παρτε την αποφαση και καντε το! Ειναι το πιο δυσκολο βημα της ζωης σας αλλα σας κανει και νιωθετε πολυτιμες... Αυτο ακριβως ειναι που δεν βρισκεις σε καμμια αλλη δραστηριοτητα, οσα και αν ζησεις στην ζωη σου...
συμφωνώ!!!!!
>Εγώ πάντως είμαι της άποψης ότι ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του. Δεν είναι υποχρεωτικό να κρίνουμε αρνητικά τα άτομα που για κάποιο λόγο επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά αλλά ούτε και να ειρωνευόμαστε κάποια άτομα που ανυπομονούν γι' αυτό. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε το σεντόνι σου Luccia, αλλά όπως και να το κάνουμε όλα τα πράγματα στην ζωή μας τα κάνουμε για μας. Ο άνθρωπος είναι σε όλα του εγωιστής. Εσύ λες ότι είναι εγωιστικό κάποιος να λέει ότι θέλει να γίνει γονιός για τον εαυτό του...αλλά εντάξει δεν είναι μόνο για τον εαυτό του, φέρνει και έναν άνθρωπο στην ζωή. Πάντως δεν συμφωνώ καθόλου με αυτό που λες...ότι δηλαδή μια γυναίκα που μπορεί να κάνει παιδί να επιλέξει να υιοθετήσει κάποιο παιδί που ήδη υπάρχει. Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο. Ειλικρινά μου ακούγεται πολύ κουλό και συγγνώμη γι' αυτό. Δηλαδή αν ένας υγιής άνθρωπος επιλέγει κάτι τέτοιο ενώ μπορεί να φέρει στην ζωή ένα κομμάτι του εαυτού του και του συντρόφου του τότε αν δεν είναι αυτό εγωιστικό, ποιο είναι; Θα συμφωνούσα μόνο στην περίπτωση που υπάρχει κάποια κληρονομική ασθένεια, όπως κάτι ψυχιατρικό, π.χ. σχιζοφρένεια κτλ.
Κάτι άλλο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι η ζωή που ζήσαμε πριν γίνουμε γονείς δεν είναι ξεφτίλα. Όλα αυτά μας έκαναν τους ανθρώπους που είμαστε σήμερα. Γενικότερα πολλοί γονείς το έχουν αυτό...δηλαδή το να διαγράφουν και να μειώνουν την ζωή που είχαν πριν. Γιατί;;
Τέλος...στην επαρχία δεν παντρεύονται στα 18...ίσως σε κανένα κορφοβούνι που και πάλι δεν το θεωρώ πιθανό. Όπως είπε κάποιος παραπάνω στα 18 σπουδάζουμε. Σίγουρα θα υπάρχουν 18χρόνες παντρεμένες αλλά είμαι σίγουρη ότι τέτοιες υπάρχουν πολλές και στην πρωτεύουσα.
Ωραίο σεντονάκι έγραψα και εγώ.
Γωγώ
>εγώ θα ήθελα πραγματικα να μάθω τι σκέφτεται τώρα ο αδερφός σου...σε τι φάση της ζωης του βρίσκεται,όπως και οι φίλες σου που ξεφτιλίζονται στα μπαρ....είναι μόνες,δεν έχουν οικογένειες,συνεχίζουν να ξεφτιλίζονται?
απάντησε μας και σε κάτι...βλέπω ότι δεν εχεις κάνει κανένα σχόλιο...
>Το να κάνεισ παιδί σήμερα είναι-και πρέπει να είναι-μια συνειδητή απόφαση και ενα τυχαίο γεγονός.Το αν έκανες καλά η κακά που το κράτησες δεν μπορει να το ξέρει κανείς!Αυτό θα το δείξει το μέλλον...Τώρα όσο για το ξεφτίλισμα με τους χορούς και τις μπάρες:επειδή και εσυ είσαι μόνο 24 θα έπρεπε να ξέρεις ότι αυτό δεν είναι ξεφτίλα(εφόσον λες οτι το έκανες και εσυ θα έπρεπε να το ξερεις),απλά όσες κοπέλες το κάνουν είναι σε μια άλλη φάση ζωής και εσυ θα έπρεπε να δείχνεις οτι το σέβεσαι αυτό χωρίς να λες οτι σου φαίνεται ¨ξεφτίλα¨.Άλλωστε είναι πολλές οι κοπέλες που το κάνουν αυτό γιατί απλά έτσι περνάνε καλά και οχι γιατί έτσι ψάχνουν γκόμενο!Κοινωνική κατακραυγή δεν υπάρχει στις μέρες μας ουτε για το γεγονός ότι εσύ έκανες παιδί στα 24 αλλά ούτε και επειδή κάποιες κοπέλες στα 24 γουστάρουν να είναι μόνες και να περνάνε έτσι καλά!Επίσης,στο 2010,είναι πολύ λίγες ακόμα και οι κοπέλες της επαρχίας που είναι παντρεμένες!Θ α συμφωνήσω με ένα παραπάνω σχόλιο περι homo sapiens!Κατα τα άλλα συγχαριτήρια για την αποφασή σου να κρατήσεις το παιδί γιατί όντως είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση...καλή τύχη!
>Ακολουθεί σεντόνι. :)
Παρακολούθησα τα σχόλια όλων σας με μεγάλη προσοχή καθώς και το post της Όλίβιας "Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις".
Νομίζω οτι έχει γινει μια παρανόηση ως προς το σκεπτικό όσων δεν κάνουν παιδιά.
Δεν συμφωνώ με το τρίπτυχο "μπαράκια-διακοπές-αποστροφή του άνδρα με τη μπάκα"...
Αυτά κάνουν τους "άτεκνους" να μοιάζουν ανώριμοι ή και ευθυνόφοβοι.
Επίσης δεν θεωρώ οτι στερείσαι τον εαυτό σου και τα ενδιαφέροντά σου όταν γίνεσαι γονιός! Φυσικά και θα πας κομμωτήριο, θα κάνεις piercing, θα φτιάξεις καριέρα, θα σπουδάσεις, whatever!!!
Ο λόγος που στέκομαι με σκεπτικισμό απέναντι σε ένα ροζ μελένιο μουράκι είναι πως η απόφαση του να φέρεις έναν άνθρωπο στη ζωή, μόνο και μόνο για να γίνεις γονιός ΕΣΥ, μου μοιάζει σε ένα βαθμό *εγωϊστική*.
Τι ειναι τελικά αυτό που μας κάνει να θέλουμε να γίνουμε γονείς;
α)Το ένστικτο;
β)Οι κοινωνικές συμβάσεις και η πίεση που ασκείται από το ευρύτερο περιβάλλον σε ένα ζευγάρι που παρά τα χρόνια σχέσης/γάμου δεν έχει παιδί;
γ)ο "μιμιτισμός" (όχι πάντα κακός) -βλέποντας μια έγκυο στο συγγενικό-φιλικό μας περιβάλλον έρχεται σε πολλές η έμπνευση να κυοφορήσουν και αυτές. Έχετε παρατηρήσει πόσα ξαδέρφια είναι κοντά στην ηλικία;
δ)Η χαρά που αστράφτει στα μάτια των παππούδων με την προοπτική του εγγονιού;
ε) Το στάνταρ που ακούω και εγώ τα τελευταία 2-3 χρόνια: "ένα παιδάκι χρειάζεται, να το κάνετε γιατι όταν θέλετε ΔΕΝ θα μπορείτε" -ωραία λογική αυτή. Ό,τι πιο ηλίθιο έχω ίσως ακούσει.
Και φυσικά μερικά περισσότερο ρηχά κίνητρα, όπως:
να "δέσουμε" μια οικογένεια, να αποκτήσουμε και 'μεις θέση ισχύος ανάμεσα στα υπόλοιπα θηλυκά του σογιού, να πετύχουμε κάποιους απώτερους στόχους, να λύσουμε κάποια δικά μας ψυχολογικά ή υπαρξιακά ζητήματα - ερωτήματα...ή τέλος, όπως μου είχε πει μια συμμαθήτρια "τώρα τι να το κάνω? να το χωνέψω???"
Άσε που αν συνηθίζεις να "γυρνάς στα μπαρ και να ξεφτιλίζεσαι με τις φίλες σου (???!!!!??)" τότε η μητρότητα δεν πρέπει να σε αφορά...
Στο θέμα μας: τίποτε αξιόλογο δεν θα σου λείψει αν κάνεις παιδί. Τα πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα που έχει η καθεμια από εμας (Ανώνυμος, respect) συνήθως δεν απειλούνται από ένα μωρό. Η ζωή σου θα γεμίσει πέρα ως πέρα και αν είναι ήδη γεμάτη ακόμη καλύτερα... Όμως είναι αυτό που πρέπει να κάνει τελικά ένας σύχρονος άνθρωπος; Μήπως κάποιος που δεν θεωρεί οτι το dna του είναι τόσο πολύτιμο ώστε να το αναπαράξει πρέπει να σκεφτεί και την περίπτωση της υιοθεσίας; Να φρόντισει ένα παιδάκι που Η Δ Η ζεί, Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι ανάμεσά μας και δεν έχει κανένα από αυτά τα υπέροχα δωμάτια που έχω δεί σε αυτό το blog κατά καιρούς;
Έχει τελικά αξία το παιδί μου να έχει τα μάτια του καλού μου και το χρώμα του δέρματός μου; Έχει αξία να προσπαθήσω για ένα παιδί και από την κοιλιά ή ένα παιδί από την καρδιά μόνο;
Οι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη είναι έτσι και αλλιώς (ήδη) πάρα πολλοί...Αλλά ούτε οι μισοί δεν έχουν τα απαραίτητα για να ζήσουν.
Πολλοί άτεκνοι σκέφτονται αυτό και περιμένουν ίσως τη στιγμή της ωριμότητας για την τελική επιλογή.
Βέβαια, στην περίπτωσή μου καθώς είμαι γυναίκα, το ρολόι μετρά εναντίον μου ως προν την τεκνογονία, έχω ένα deadline δυστυχώς, όπως όλες μας.Αλλά τελικά σκέφτομαι οτι το μόνο που με ενδιαφέρει σαν διαδικασία θα είναι μόνο μια υιοθεσία στο μέλλον και καθόλου η δημιουργία ενός παιδιού από το μηδέν.
Το μόνο που με στενοχωρεί είναι πως αυτό είναι τόσο άδικο για τόσες γυναίκες που προσπαθούν απεγνωσμένα και δεν μπορούν...
:(
Σας χαιρετώ,
Luccia.
>"ας κανουν παιδια απο τα 20 γιατι οντως για αυτα και μονο δεν αξιζει να στερούνται τη χαρα της μητροτητας. "
To kalutero kai akrivestero sxolio gia autin tin stili!
>Ανωνυμε απο πανω συμφωνω μαζι σου. Χαιρομαι πολυ που υπαρχουν ατομα που σκεφτονται out of the box!!!
>Η Mamma el εδωσε την απαντηση σε ολες.
Όσες ομοιως αναρωτιωνται τι παει να πει "Να ζησω τη ζωή μου" και το μονο που μπορουν να σκεφτουν οτι στερουνται κανοντας παιδια απο τα 20 ειναι τα μπαρακια και τα ξενυχτια, ας κανουν παιδια απο τα 20 γιατι οντως για αυτα και μονο δεν αξιζει να στερούνται τη χαρα της μητροτητας.
Όσες δεν αναρωτιουνται και εχουν βρει οτι "Ζω τη ζωη μου" εκτος απο τα μπαρ και τα ξενυχτια σημαινει δεκαδες αλλα πραγματα, διαφορετικα για την καθε μια απο εμας, που δινουν νοημα και χαρα στη ζωη τους, ας παρατεινουν αυτο το διαστημα οσο περισσοτερο μπορουν.
>Μαράκι εγώ σε καταλαβαίνω πλήρως. Στα 24 είχα την πρώτη μου κόρη. Τώρα είμαι 32 κι εκείνη στα 8 και το απολαμβάνω!Κοντεύω τα 10 χρόνια όπως είπε κάποιος παραπάνω και ναι τον διαψεύδω!
Πρόσφατα γνώρισα και μια κοπέλα που είναι 23 και η μεγάλη της κόρη θα πάει πρώτη δημοτικού. Και όμως είναι το πιο ώριμο άτομο που έχω γνωρίσει ποτέ! Και μεγαλώνει σωστά τις κόρες της.
Και εγώ αναρωτιέμαι σαν και εσένα. Τι πάει να πει "Να ζήσω τη ζωή μου;" Δεν τη ζω και τώρα με τις κόρες μου και τον άντρα μου; Τι διαφορετικό θα κάνω δηλαδή; Να τρέχω στα μπαράκια και να ξενυχτάω; Ουφ! Ταλαιπωρία. Προτιμώ τη ζεστασιά και τη θαλπωρή του σπιτιού μου παρέα με την οικογένεια μου. Ξενυχτάω στις διακοπές. Μου φτάνει!!!
>υγ1: και γω θέλω να γίνω μάνα, αλλά όχι πριν τα 32. έχω να γυρίσω κάτι χιλιάδες μπαρς ακόμα, όλον τον κόσμο και να ικανοποιήσω τις φιλοδοξίες μου!
υγ2: έχω πολυετή σχέση με τον σύντροφό μου και ξεσαλώνουμε μαζί! και αυτό ξέρετε είναι αγάπη...
Apistefto, apistefto, APISTEFTO!!!!
San akouo ton eafto mou na milaei!!!!!!!!!
Mipos se lene kai Vasso???
Simfono APOLITA se oti egrapses
>i kathe ilikia exei ta dika tis koritsia!nai ezisa mia poli kali zwi prin k den to metanoiwsa apla eipe oti meta apo kapoia fasi ta variesai ayta k otan emeina eggios den eixa logo na sinexizw na zw ekeini tin zwi....ithela alla pragmata k to idio k o antras mou..eyxomai na eimaste pali edw meta apo 10 xronia gia na sas pw poso eytixismeni eimai k poso omorfes k gemates meres exw me ton gio mou afou eimai toso nea k exw toso energeia oso k tin diki tou!oti k na leme i mitrotita k i genisi tou paidiou sou den sigrinete me kanena club k me kanena gomenisma...........apopsi mou!i zwi einai omorfoteri otan eisai manoula...k kathe mera pou pernae eimai akoma pio eytixismeni apo tin proigoumeni! :))))
>Αφου ηταν η επιλογή σου ήταν σίγουρα η καλύτερη. Αλλωστε η μεχρι τώρα εξελιξη σε δικαιώνει.
Εγω έγινα μαμα στα 37, ειναι οντως καταπληκτικο να γινεσαι μανα, εχω ζήσει ομως μια πολυ γεματη ζωη μεχρι να γινω μαμα, που δεν θα την αλλαζα με τιποτα. Κι αν μου ελεγαν να επιλεξω αναμεσα στο να γινω μαμα στα 18 ή καθόλου, χωρις δευτερη σκεψη θα επελεγα το δεύτερο. Δεν θα αλλαζα με τιποτα τις σπουδες, τα ταξιδια, την καριερα, την ξενοιασια, τα ξενυχτια, τους γκομενους, τους φιλους, τις περιπετειες που εζησα αυτα τα σχεδον 20 χρονια!
Μαρία
>Εγώ δεν θα ήθελα πάντως ποτέ, να φτάσω στα 34 και να σκεφτώ ότι το παιδί μου σήμερα θα ήταν 10χρωνών..... Δεν θα ήμουν καθόλου ευτυχισμένη και αισιόδοξη.
Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα πως "ζεις" όταν ξενυχτάς, πίνεις, χορεύεις στις μπάρες...κ.α. και φιλοδοξία είναι να επισκεφτείς όλα τα μπαρ του κόσμου?
Ακόμα ακόμα θελώ και εγώ να γίνω γραφική.....είμαι μαμά ενός παιδιού 22 μηνών και πριν τρία χρόνια και εγώ (παντρεμένη μεν) δεν ΗΘΕΛΑ να φανταστώ τον ευατό μου με μωρό, αλλά τώρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν. Είναι η πιο απαιτητική, δύσκολη, ανταγωνιστική, εφευρετική δουλειά που υπάρχει Και το αίσθημα της μητρότητας είναι ότι πιο δυνατό και ότι πιο συγκλονιστικό έχω βιώσει και βιώνω και δεν είναι καθόλου εφήμερο!!!!!!!!!!
Η απόλυτη ευτυχία!!!!! και απόλυτα αληθές!!!!!!
>Όλα είναι θέμα επιλογών και timing. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ακατάλληλοι για οτιδήποτε όσο ετών και αν είναι. Και άλλοι που από μικροί ξέρουν τι θέλουν και πως το θέλουν και δεν κολώνουν όταν τους έρχονται όλα μαζί.
Να ζήσετε κοπέλα μου και να κάνετε όσα παιδιά θέλετε. Και γω με τον άντρα μου ήμουν 24 και εκείνος 26 όταν αρραβωνιαστήκαμε και μετά από ένα χρόνο παντρευτήκαμε. Αν μου λεγες πιο πριν ότι εγώ θα παντρευόμουν έναν 27χρονο στα 25 μου θα γελούσα. Μετά τα 35 έλεγα και τουλάχιστον να χουμε καμιά 10ετία διαφορά. (ο πατέρας μου περνάει τη μάνα μου 13 χρόνια οπότε το ξέρω το μοντέλο).
Ε όταν συναντήθηκα με τον Ηλία αυτό ήταν. Δεν ήθελα τίποτε άλλο. Πριν καν τα φτιάξουμε ήξερα ότι είναι ο the one και τέλος. Είχε το μυαλό του στο κεφάλι του και ένιωθα ασφάλεια. Όλα ήρθαν τελείως φυσικά. Είναι να μη σου γίνει το κλικ!!!
@ανώνυμος: Βρε γιατί όλοι να έχουν μπάκα? Εμένα ο άντρας μου είναι μια σανίδα. Παλεύω να του βάλω κανα κιλό. Ο σκύλος είναι στα άμεσα σχεδιά μας. Ο καθένας όπως τη βρίσκει καλέ μη χολοσκάς. Άλλος νιώθει ότι χόρτασε στα 20 και άλλος μέχρι να πεθάνει δεν χορταίνει με τίποτα (βλέπε τον αδελφό μου που είναι 33 και είναι σαν να το έχεις αμολύσει τώρα στα club).
>Προς προτελευταίο μήνυμα.... εύχομαι στα 32 σου να καταφέρεις να μείνεις με τη μία έγκυος για να δεις τη χαρά του να έχεις παιδί και άντρα με μπάκα όπως λες. Μην ειρωνεύεσαι γιατι εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις. Στο εύχομαι τουλάχιστον!
Ένα μπράβο και από μένα στη Μαρία και το σύζυγο της!!
>Μπράβο κούκλα μου... σπουδαίο το μήνυμα σου... Να ειστε ολοι γεροί και ευτυχισμένοι....
>Συμφωνώ απολύτως με τη Luccia.
Είναι θέμα επιλογής η μητρότητα, ίσως και θέμα ανάγκης.
Είναι κάποιες γυναίκες που είναι γεννημένες να γίνουν μάνες και το γουστάρουν και το επιδιώκουν, ή ακόμα και άν τους προκύψει τυχαία 8α το υποστηρίξουν απίστευτα καλά.
Μην ακούω όμως βλακείες περί προορισμού της γυναίκας να γίνει μάνα και περί ξεσαλώματος προ παιδιού που τελικά στη γέννηση ενός μωρού δεν είχε αξία και τέτοια χαζά.
όλα έχουν αξία, ακόμα και ο εξεφτελισμός με τις φίλες σου πριν γίνεις μάνα καλή μου!
Και ποιος σας είπε ότι όλες γουστάρουν να κάνουν παιδιά και οικογένειες και πεθερικά και σκυλιά και άντρα με μπάκα;;;; :)
δε το λέω με ειρωνεία, ίσα - ίσα!
τέλος πάντων αν γράψω κι άλλα θα μου την πέσετε όλες οι μάνες εδώ και θα ηττηθώ πανηγυρικά!
φιλάκια
υγ1: και γω θέλω να γίνω μάνα, αλλά όχι πριν τα 32. έχω να γυρίσω κάτι χιλιάδες μπαρς ακόμα, όλον τον κόσμο και να ικανοποιήσω τις φιλοδοξίες μου!
υγ2: έχω πολυετή σχέση με τον σύντροφό μου και ξεσαλώνουμε μαζί! και αυτό ξέρετε είναι αγάπη...
>Μαρία, έκανες πολύ καλά που κράτησες το παιδί αφού ήθελες να γίνεις μητέρα και εκείνος δεν τρόμαξε στην ιδέα να γίνει πατέρας!
Όλες οι υπόλοιπες ανώνυμες κινδυνολογίες ως προς το μέλλον είναι ανεδαφικές, πιθανότατα να μείνετε μαζί, ίσως και να μη γίνει αυτό και κάποτε να χωρίσετε, το σίγουρο όμως είναι πως και οι δύο θα έχετε ζήσει αυτή την υπέροχη εμπειρία:
Να γίνετε για πρώτη φορά γονείς κάνοντας τη δική σας οικογένεια νέοι, μέσα σε ένα κλίμα αγάπης που βοήθησε να ξεπεράσετε και τις οικονομικές δυσκολίες!
Ό,τι και να συμβεί στο μέλλον τίποτα δεν θα μπορέσει να σβήσει αυτή την εμπειρία που θα σας ενώνει πάντα!!
:)
Βέβαια, -άσχετο- ειναι λίγο ενοχλητικό αυτό που διαβάζω/ακούω συχνά από τις νέες μαμάδες: περιγράφουν τη ζωή πρό μωρού απολύτως ανούσια...
Δεν είναι έτσι! Μπορεί να είστε ενθουσιασμένες με τη νέα σας ζωή και το σέβομαι αλλά και οι μη-μητέρες κάνουν πολλά ουσιώδη πράγματα και σχέδια για το μέλλον που δεν περιλαμβάνουν πάντοτε παιδιά. Εγώ είμαι 29 και δεν μπορώ να διανοηθώ να κάνω παιδί.
Δεν με νοιάζει αν θα μπορώ στα 35 - 40, λογικά για να μη θέλω τώρα δεν θα θελήσω ίσως ποτέ...Νιώθω όμως μέσα από τις δραστηριότητές μου να έχει νόημα η ζωή μου και μάλιστα πλούσιο...
Δεν είναι απλό να φέρνεις έναν άνθρωπο από την ανυπαρξία. Είναι εύκολο, όμορφο, αισιόδοξο αλλά όχι τόσο απλό όσο δείχνει...Ούτε τον φέρνεις τώρα θες δε θες γιατί ίσως να μην μπορέσεις αργότερα...
Σας χαιρετώ.
;)
Luccia
>Να`σαι καλα που εγραψες την ιστορια σου,, ετσι να τα βλεπω και εγω και να παιρνω θαρρος!! Εμεις μολις ενα μηνα ειμαστε μαζι και ανακαλυψα τωρα πως ειμαι εγκυος! Φυσικα και θα το κρατησω και ευχομαι να πανε ολα καλα!
Κρίστα
>Συγχαρητηρια για την ωριμότητα...συγχαρητήρια για την απόφαση...ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για την ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ!!! Με αυτή τη θετική σκέψη μεγαλώνουν ισορροπημένα και ευτυχισμένα παιδιά άσχετα από την ηλικία των γονιών τους. Γιατί και στα τριάντα και στα σαράντα να κάνεις το παιδάκι και να είσαι μέσα στο άγχος και στη μιζέρια δεν είναι υγιές περιβάλλον. Δεν κάνει η ηλικία το γονιό αλλά χιλιάδες άλλα πράγματα. όσον αφορά το ανώνυμο σχόλιο για τα παιδιά που κάνουν παιδιά έχω να πω ότι η μητέρα μου με έκανε στα 24, τελειόφοιτος ιατρικής και ο πατέρας μου ήταν 28. Δόξα τω θεώ μια χαρά παιδιά βγήκαμε τα δυο τα αδέλφια. Εγώ έκανα το γιο μου στα 32 και χτυπάω το κεφάλι μου στο τοίχο που δεν τον έκανα νωρίτερα πριν μου φθείρει η καριέρα και η ζωή τη ΘΕΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΚΕΨΗ, αυτή που είχα στα 24! Μπράβο σου κοπέλα μου
Ελσα
>κ εμενα η μαμα της φιλης μου εκανε το πρωτο παιδακι στα 18 κ τωρα εχει κανει αλλο γαμο κ εχει αλλα παιδια...κ φυσικα δεν ηταν ευτυχισμενη με τον τοτε γαμο της...ολα υποκειμενικα παιδια ...
>Mεγαλο λαθος οτι στην επαρχια αρραβωνιαζονται τα κοριτσακια απο τα 18...στα 18 πλεον σπουδαζουμε...αυτα γινονταν στην εποχη των παππουδων μας,ουτε καν των γονεων μας...κ εμεις ανθρωποι ειμαστε,οχι homo sapiens...κατα τα αλλα πολυ ομορφη ιστορια...!!!
Αννα.
>μια πολυ καλη μου φιλη εκανε το πρωτο παιδακι στα 19...τωρα ειναι 29 κ ειναι το ιδιο ευτυχισμενη κ χαρουμενη οπως τοτε...
οποτε το σχολιο σε 10χρονια...που εκανε καποιος-α για μενα ηταν αστοχο..
>ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΜΕ ΟΝΟΜΑ...ΟΧΙ ΠΕΤΑΜΕ ΜΙΑ ΚΑΚΙΑ ΣΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ...
>ΚΟΠΕΛΑΡΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΗΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ..!!ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑΚΛΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΣ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ...10 ΧΡΟΝΙΑ...!!!!!!ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ...!!!! ΚΑ-ΝΕ-ΝΑ...!!ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ!!!ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΕΧΕΤΕ...ΜΠΡΑΒΟ!!
>Ε όχι και παιδια στα 24 και στα 27!
Δηλαδη πότε ενηλικιώνεται κανείς στα 50?!?!?!
Θα συμφωνήσω με το πρώτο σχόλιο.
Ναι χαίρεσαι το παιδάκι σου! Το παν είναι οι επιλογές σου να σε κάνουν ευτυχισμένη.
Σίσσυ
>Και για το σχόλιο που λέει ότι "10 χρόνια..." έχω να πω ότι σε 10 χρόνια θα είσαι 34 και τότε άρχίζουν και στενεύουν τα περιθώρια για ένα παιδάκι,οπότε θα αγχωνόσουνα τρελά και βέβαια θα έλεγες γιατί δεν το κράτησα τότε;;...
>Τέλειο!!Αυτό είναι ό,τι καλύτερο ακούω!!Είναι πολύ σημαντικό που ξέρεις τι θέλεις από τη ζωή σου!Και θα προσφέρετε πολλά ο ένας στον άλλο κι οι δυο μαζί στο παιδάκι σας!Μπράβο!!
>...24 και 27... παιδιά κάνουν παιδιά... θα ήθελα σε 10 χρόνια να σε ξανακούσω το ίδιο ευτυχισμένη και αισιόδοξη...
Ειχα σχολιασει παλιοτερα σε post πως ειναι πολλα αυτα που θεωρω λαθη στη ζωη μου αλλα ενα μονο θα ηθελα να αλλαξω! Εκανα την κορη μου στα 35 και -ειλικρινα- μετανιωνω που δεν καταφερα να κανω ενα παιδι δεκα χρονια νωριτερα! Οσα χρονια και να ζησω μαζι της παντα θα ειναι δεκα χρονια λιγοτερα.. ΔΕ ΜΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ! Ο,τι κι αν ειναι αυτο που θα επρεπε να "θυσιασω" προκειμενου να γινω μαμα στα 25.. σιγουρα θα ηταν ευτελεστατο μπροστα της! Απλα -στη δικη μου περιπτωση- ηταν λαθος η τοτε επιλογη συντροφου..
>ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΕΝΩ ΔΟΥΛΕΥΑΜΕ ΕΠΟΧΙΑΚΑ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ.ΕΓΩ 22,ΑΥΤΟΣ 27.ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΑΡΡΑΒΩΝΑΣ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΤΟΥΡΙΑ.
>Πολύ συγκινητική ιστορία και πραγματικά συγχαρητήρια στην κοπέλα και στον σύζυγο της. Με μία μόνο παρατήρηση, αν κάποια κοπέλα δεν θέλει να κάνει παιδιά και θέλει απλά να ξενυχτάει με τις φίλες της και να γκομενίζει, δεν σημαίνει ότι ξεφτιλίζεται... Ο κάθε άνθρωπος ζει με τις επιλογές του και τα προσωπικά του θέλω...