To κοριτσάκι μου ζύγιζε μόλις 1.770 γραμμάρια!
Η ιστορία της Μαρίας
(Η Μαρία γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Ήρθε η ώρα να πω και εγώ την δίκη μου ιστορία, για το πως έφερα στον κόσμο ότι πολυτιμότερο έχω… το κοριτσάκι μου!
Η εγκυμοσύνη μου από την αρχή ήταν λίγο δύσκολη… με εμετούς, ζαλάδες… Ενώ ξεκινήσαμε με δύο μωράκια, ξαφνικά τον δεύτερο μήνα, το ένα σταμάτησε να μεγαλώνει… το πρώτο σοκ!
Το δεύτερο τρίμηνο τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, μέχρι την ημέρα που ανακαλύψαμε ότι η πίεση μου αρχίζει να παίρνει την ανηφόρα… Ευτυχώς ο γιατρός μου (ήμουν πολύ τυχερή σε αυτόν το τομέα), αμέσως υποψιάστηκε ότι θα είχαμε άσχημη κατάληξη και μου άρχισε τις ενέσεις για τους πνεύμονες της μικρής μου.
Για να μην τα πολυλογώ μέσα 33ης εβδομάδας τα πράγματα έγιναν πολυ άσχημα… η μικρή δεν μεγάλωνε, ο καρδιοτοκογράφος έδειχνε ότι το παιδί δυσφορούσε μέσα στην κοιλιά μου, εγώ είχα πρόβλημα με το συκώτι μου, τα νεφρά μου, είχα πρηστεί και η πίεση όλο και αυξανόταν.
34η εβδομάδα πάω στον γιατρό (πήγαινα κάθε μέρα) όπου η πίεση μου έφτασε 18 η μεγάλη με 12 η μικρή και πλέον δεν υπήρχε χρόνος για καθυστέρηση.. η προεκλαμψία είχε ήδη αρχίσει.
«Αύριο γεννάμε» μου λεει και μου έρχεται ο ουρανός σφοντύλι!!!
«Μα είμαι μόνο στην 34η εβδομάδα!! Είναι τόσο νωρίς… το μωρό μου θα αντέξει;;»
Αφού με καθησύχασε ότι το μωρό θα είναι μια χαρά και ότι μέσα στην κοιλιά μου κινδυνεύει αφάνταστα, κλείσαμε ραντεβού την επόμενη το πρωί.
Το βράδυ περιττό να σας πω ότι ήταν εφιαλτικό… είχα τόση αγωνία για το μωρό μου….
Την άλλη μέρα το πρωί, πιστή στο ραντεβού μου, πήγα στο μαιευτήριο και αφού με ετοιμάσανε με βάλανε στην αίθουσα οδυνών γιατί πρώτον ήδη είχε ξεκινήσει η διαδικασία του τοκετού από μόνη της (η φύση…) και δεύτερον ο γιατρός μου ήθελε να το παλέψουμε γιατί οι ορμόνες του φυσιολογικού τοκετού βοηθάνε το μωρό να ωριμάσει περισσότερο.
5 ώρες προσπαθούσαμε (αφού μου έσπασε πρώτα τα νερά) και ευτυχώς που είχα συσπάσεις αλλά όχι πόνο! Κάποια στιγμή αποφάσισαν να μου βάλουν τεχνητούς πόνους γιατί πηγαίναμε πολύ αργά και τότε η πίεση μου από 15 που την είχαν σταθεροποιήσει πήγε πάλι 18! Αυτό ήταν! Σε 5 λεπτά ήμουν στο χειρουργείο..
Μου έκαναν την επισκληρίδιο (όπου δεν την κατάλαβα καν), μια ηρεμιστική για να μην επιβαρύνω την πίεση μου λόγω άγχους και σε λίγα λεπτά ξεκίνησε η διαδικασία…
Η μαία μου, μου χάιδευε τα μαλλιά και μου μιλούσε συνέχεια… μέχρι που την ακούω να λεει συγκινημένη «Νά την!!! Βγήκε!! Γύρνα δεξιά να την δεις!!!»
Πριν ακόμα την δω, ρωτάω «Αναπνέει μόνη της;;»
«Καλά δεν ακούς το κλάμα της;; Φυσικά και αναπνέει!» και μόλις την είδα, τυλιγμένη στο πανάκι της, ακούω και το νιαούρισμα της… γιατί σαν νιαούρισμα ήταν και μόλις που ακουγόταν… ήταν μόνο 1.770 γραμμάρια… και εκεί άρχισα να κλαιω…
Αφού την ετοιμάσανε, την κρατήσανε στον αέρα δίπλα στο κεφάλι μου, της έδωσα ένα πεταχτό φιλί και μου την πήρανε..
Την είδα την επόμενη ημέρα μέσα στην θερμοκοιτίδα! Και εκεί κατάλαβα τι εστί 1.770 (1.600 πλέον γιατί είχε ηδη χάσει βάρος).
Κάθε μέρα που πήγαινα να την δω για 16 μέρες που ήταν μέσα στην θερμοκοιτίδα, έκλαιγα… ειδικά όταν ήταν ξύπνια και έκλαιγε και εγώ δεν μπορούσα ούτε μια αγκαλίτσα να την πάρω να την παρηγορήσω… όμως έπαιρνα κουράγιο που το παιδί μου ήταν υγιέστατο και έπρεπε μόνο να πάρει βάρος για να βγει από εκεί μέσα!
Την 20η ημέρα την πήραμε σπίτι και από τότε ζούμε ένα όνειρο!! Τώρα η κοράκλα μου είναι 20 μηνών, πλήρως αναπτυγμένη, δυνατή και σκερτσιόζα!!
Γι’ αυτό μαμάδες πρόωρων μωρών, μην απελπίζεστε!! Μέσα εκεί είδα και μωράκια 800 γραμμάρια που τώρα έχουν γίνει παίδαροι!!!
Τα παιδάκια τα μεγαλώνει η Παναγίτσα και όσο και αν σας φαίνονται μικρά, δεν φαντάζεστε πόση δύναμη και λαχτάρα για ζωή έχουν!!!
Σας φιλώ!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
manoules glykes kai dynates na sas zhsoun ta paidakia sas!egw genisa 1.170 28 evdomadwn kai 6 hmerwn.... kathisame sthn entatikh tou iasw dyo mhnes!dynamh kai pisth se oles tis manoules h panagitsa voithaei oxi klamata na milane oi mamades me ta prowra sta morakia akoune mesa apo to tzami kai tous kanei poly kalo :) o paidaros mou xronise twra kai einai kouklos kai apolyta kala!
Να σου ζησει το μωρακι σου! Διαβασα την ιστορια σου και διαβασα και τα σχολια και συνηδητοποιησα πραγματικα αυτο που μου ελεγαν οτι γεννηθηκε τεραστια για την ηλικια της η κορη μου... τη μερα που εκλεισα 31η εβδομαδα και βγηκε 1930! Τη πηρα σπιτι μετα απο 1 μηνα και ειχε κατεβει μεχρι τα 1800 περιπου στην αρχη, αλλα τη πηραμε 2300 νομιζω..
>"Τα παιδάκια τα μεγαλώνει η Παναγίτσα..." Συγκινήθηκα πάρα πολύ με αυτή τη φράση...Να σου ζήσει το παιδάκι σου κορίτσι μου!! Να τη δεις όπως ονειρεύεσαι! Αιμιλία
>Και εγω ειχα κακη εγκυμοσινη..με πολλους εμετους..σε σημειο καθε τρεις κ λιγο να πηγαινω στο νοσοκομειο για ορους... στον 6 μηνα ηρεμησα καπως..αν και εμετους εκανα μεχρι που γεννησα! Στην 34τη εβδομαδα κ εγω! εμενα η μητρα αρχισε να εχει συσπασεις... πριν την ωρα της! το θεμα ειναι οτι ο ομφαλιος λωρος ειχε τυλιχτει γυρω απ το κεφαλι και δεν κατεβαινε το μωρο.. και ετσι πηγαμε για καισαρικη... 20 μερες ακριβως ηταν κ εμενα στη θερμοκοιτιδα!! με συμπτωματα απνοιας..και τελικα του δημιουργηθηκε κ πνευμονοθωρακας.. αλλα και εμενα μαχητης..μεσα σε 1 εβδομαδα εγινε καλα! τον ταξαμε στον Αγιο Ραφαηλ! και σημερα ο Ραφαηλακος ειναι 8 μηνων και 10 κιλα! ενω ειχε γεννηθει μολις 2.340! Ευχομαι ολα τα προωρα μωρακια να βγαινουν μαχητες σαν τα δικα μας.. και να τα φυλαει ο θεουλης!
>φιλεναδιτσα μου ομως τωρα η νεφελιτσα σε αποζημιωνει και με το παραπανω απο τα πιο εξυπνα και τα πιο ομορφα μωρα