Όχι πια "νιανιά", τρώω κανονικά (με τα χέρια μου)!
Η Αθηνά δεν τρελαίνεται τελικά για τις χορτόσουπες και τις κρεατόσουπες. Έχω δοκιμάσει 200 διαφορετικούς τρόπους και όλοι πιάνουν για λίγο και μετά τζίφος.
Από τότε που ήταν 7 μηνών (και είχε ήδη 2 δοντάκια) της δίνουμε να τρώει μόνη της: μπισκοτάκια, μπανάνα, κολοκυθάκι, τυράκι, κριτσίνι (χωρίς σουσαμάκι), κοτοπουλάκι.
Γενικά είναι παιδί που δεν τρελαίνεται για το «νιανιά», μπορεί να φάει από μικρή μπουκιές κανονικές. Έτσι εδώ και αρκετό καιρό την αφήνουμε να τρώει μόνη της.
Στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένο να περνούν τα μωρά από το στάδιο του γάλακτος στις στερεές τροφές με το να τρώνε φαγητό όχι αλεσμένο, αλλά σε κομμάτια. Υπάρχουν μωράκια ακόμα και 6 μηνών που αρπάζουν το μπροκολάκι και το μασουλάνε. Ούτε μούλτι, ούτε κουτάλια. Όλα με το χέρι κομμένα σε μέγεθος finger food. Αυτό ονομάζεται led weaning
Έτσι τρώει πια και η μικρή μας. Της βάζουμε μπροστά της σε ένα πιάτο λαχανικά, κρεατάκι ψιλοκομμένο, ακόμα και ρυζάκι ή μακαρονάκια και με τα χεράκια της αρχίζει να τρώει όπως θέλει και όσο θέλει. Έτσι της αρέσει και είναι ο μόνος τρόπος να φάει π.χ. μοσχαράκι.
Της έχω δώσει και τα βρεφικά της μαχαιροπήρουνα να αρχίζει να εξοικιώνεται, προς το παρόν παίζει μαζί τους, αλλά κάποια στιγμή θα αρχίσει να τα χρησιμοποιεί.
Τώρα θα μου πείτε «Είναι εύκολο αυτό το πράγμα;«
Αν είσαι άνθρωπος που δεν σε νοιάζει να λερωθούν τα πάντα (πιστέψτε με το φαγητό πάει παντού!) και ούτε αγχώνεσαι για το πόσο θα φάει το παιδί, μπορείς να το δοκιμάσεις. Λένε ότι το led weaning βοηθάει τα μωρά να γνωρίσουν καλύτερα το φαγητό, να αποφασίσουν τι τους αρέσει και τι όχι και τελικά να το διασκεδάσουν κιόλας. Α, τα φέρνει φυσικά και στο οικογενειακό τραπέζι. «Γιατί εσείς να τρώτε φαγητό και εγώ μια αλεσμένη χαζομάρα, ε;«
Πιστέψτε με, αν δεν είχα το ζόρι με το βάρος της (που ευτυχώς το ξεπέρασα), θα είχα δοκιμάσει να το κάνω αποκλειστικά πολύ νωρίτερα, αντί να κάνω το αεροπλανάκι με το κουτάλι μπας και φάει 2 κουταλιές παραπάνω.
Μερικοί γονείς φοβούνται ότι το μωρό μπορεί να πνιγεί, αλλά πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι ακόμα και το να «στραβοκαταπιεί» ένα μωρό, όχι μόνο είναι στο πρόγραμμα, αλλά το βοηθάει να κατανοήσει καλύτερα το πώς θα μασήσει το φαγητό του. Άλλωστε δεν νομίζω να αφήνει κανείς το παιδί του να τρώει μόνο του και να πάει π.χ. για μπάνιο.
Ο γονιός είναι πάντα από κοντά να προσφέρει νεράκι ανάμεσα στις μπουκιές ή ακόμα και να δίνει λίγο γιαουρτάκι για να κατανοήσει το νινί πώς λειτουργεί και το κουτάλι.
Είναι μια διαδικασία της απόλυτης ελευθερίας και έχει πραγματική πλάκα να βλέπεις το μωρό να δοκιμάζει με τα χεράκια του το φαγητό. Ok, ίσως το καθάρισμα που ακολουθεί να μην έχει τόση πλάκα, αλλά παιδιά είναι… θα λερωθούν, χαχα!
Α! Επίσης είναι μια σχετικά χρονοβόρα διαδικασία. Επειδή το παιδί τρώει μόνο του, μπορεί να χρειαστεί αρκετή ώρα για να χορτάσει. Σίγουρα διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ ότι το τάισμα με το κουτάλι.
Νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος για να το τεστάρετε μόνοι σας είναι να δώσετε μπανάνα που είναι μαλακή και λιώνει εύκολα στο στοματάκι. 😀
Να και μερικά βίντεο (θα τραβήξουμε και εμείς!):
>Δεν ξέρω τι έκανα λάθος κ ο γιος μου 20 μηνών τώρα δεν δέχεται φαγητό σε στερεή μορφή, μόνο αλεσμένο....ενώ τρώει φρυγανιά, παξιμάδι (άκουσον άκουσον), ψωμάκι, μπισκότα, το μεσημεριανό φαγητό το θέλει αλεσμένο απωσδήποτε.έχω κάνει προσπάθειες αλλά δεν...Μήπως δεν τον πίεσα αρκετά? αλλά από την άλλη δεν θέλω να τον πιέσω γιατί δεν νομίζω ότι η μάθηση προέςρχεται από την πίεση.Μήπως τελικά είναι θέμα παιδιού?
>Αγαπητή μανούλα, να σταματήσεις να αισθάνεσαι ενοχές για οτιδήποτε κάνει ευτυχισμένους το παιδί σου και εσένα. Αυτό είναι πάντα το κλειδί σε μια ισορροπημένη σχέση μαμάς-παιδιού! :D:D
>Διαβάζοντας το post και τα σχόλια σας κατάλαβα πόσο άγχος έχω τραβήξει και πόσο κλάμα έχω ρίξει για λάθος λόγους! η μικρή μου που σήμερα είναι 25 μηνών, από 9 μηνών αρνιόταν πεισματικά να δεχτεί τροφή με το κουτάλι. Μεγάλωσε τρώγοντας με τα χέρια της,ενώ εγώ δεχόμουν καθημερινά επικρίσεις από τις γιαγιάδες ότι κακώς της επιτρέπω να κάνει κάτι τέτοιο, ότι θα πεθάνει από την πείνα και ότι αυτός ο βρωμο-θηλασμός φταίει για όλα, που δεν έχει το παιδί ένα πρόγραμμα και που δεν συμπεριφέρεται όπως τα ΄΄κανονικά΄΄ παιδιά. Η Λένα μου ακόμη θηλάζει, αναπτύσσεται κανονικά και είναι ένα πολύ τρυφερό και ώριμο παιδί. Α! και κάτι άλλο: τα βράδια κοιμάται μαζί μου, ξυπνάει, πίνει το γαλατάκι της και μετά με αγκαλιάζει και ξανακοιμάται. Μήπως πρέπει να σταματήσω να νιώθω ενοχές και γιαυτό; Κάπου διάβασα για το co-sleeping...
>Μπράβο στο Αθηνάκι!!!
Κι εγω ξεκινησα να δίνω ψωμάκι και μπισκοτακι στο χέρι με επιβλεψη πάντα και του αρεσει πολύ που τρωει μοναχουλης και μασαει!
Στην αρχη φοβομουν η αληθεια ειναι μηπως πνιγει - αλλα με οδηγησε το μπουγκακι στο να χαλαρωσω βλεποντας ποσο καλά τρωει!
φιλακιαααααα
>Ο γιος μου έτρωγε αλεσμένες τροφές σχεδόν μέχρι 12 μηνών. Ψωμάκι έτρωγε κανονικά στο χέρι.
Η κόρη μου δεν ήθελε με τίποτα την αλεσμένη τροφή. Με τίποτα όμως. Είναι ζήτημα εάν έφαγε αλεσμένα για μια εβδομάδα και πάλι δεν έτρωγε ποσότητα ικανή να την χορτάσει. Όταν πήγαμε στην παιδίατρο, αντί να πάρει βάρος είχε χάσει και λίγο. Της είπα το ζήτημα για τις αλεσμένες τροφές και μου είπε μην της τα δίνεις αλεσμένα. Έτσι λίγο μετά τους 6 μήνες αρχίσαμε να τρώμε το φαγητό μας σε μικρά κομμάτια και είμαστε πολύ ευχαριστημένα κορίτσια!!!
Το σημαντικό είναι να προτείνουμε στα παιδιά και εκείνα διαλέγουν τι θέλουν και τι τα βολεύει...
Γεωργιάδου Όλγα