Ήμουν σίγουρη ότι το μωρό μου πέθανε και μου έλεγαν ψέματα
Η ιστορία της Κατερίνας
(Η Κατερίνα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Η δική μου ιστορία δεν είναι χαρούμενη όπως των περισσοτέρων. Είχα ΠΗΤ 17/7 αλλά ήμουν σίγουρη από την αρχή ότι θα γεννήσω με καισαρική, έτσι έλεγε το ένστικτό μου. Από την αρχή της εγκυμοσύνης είχα αποφασίσει να γεννήσω στο Αλεξάνδρα μιας και είναι και ο αντρούλης μου γιατρός εκεί οπότε ψάξαμε και βρήκαμε έναν πολύ καλό γυναικολόγο.
Η εγκυμοσύνη μου ήταν πάρα πολύ καλή γι’αυτό και πήρα και 24 κιλά. Στο τέλος υπέφερα όμως γιατί είχα φοβερό πρήξιμο στα χέρια και στα πόδια και το παιδί μου είχε και τη στάση του Βούδα, οπότε δε μπορούσα να αναπνεύσω κιόλας μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Στο τελευταίο ραντεβού στον γυναικολόγο 1/7 του είπα «Γιατρέ, σε παρακαλώ πρέπει να γεννήσω γιατί θα πεθάνω! Δεν μπορώ να αναπνεύσω!»
Το μωρό ήταν ισχιακό και το μόνο που ένιωθα να κινείται τόσους μήνες ήταν το κεφάλι της τίποτα άλλο, το οποίο κεφάλι ήταν στριμωγμένο στο διάφραγμα μου. Ο γιατρός είχε μία ελπίδα ότι το μωρό θα γυρίσει και θα γεννήσω φυσιολογικά αλλά που. Τελικά αφού είδε ότι υποφέρω μου είπε έλα «Τη Δευτέρα 5/7 να γεννήσεις!«
Ξύπνησα τη Δευτέρα, ήρθαν και η μαμά μου και η πεθερά μου από τη Χίο, μίλησα με το γιατρό και μου είπε να μη φάω τίποτα μετά τις 9 το πρωί και στις 5 το απόγευμα να πάω στο νοσοκομείο. Πήγαμε στο νοσοκομείο όλοι μαζί, εγώ απίστευτα ψύχραιμη και όλοι απορούσαν, με ετοίμασαν και με πήγαν πάνω στην αίθουσα τοκετών. Ο άντρας μου μαζί εννοείται!!! Φανταστείτε ότι το μόνο που φοβόμουν ήταν ο καθετήρας και τους είπα να μου τον βάλουν μετά την επισκληρίδιο.
Πέρασε η ώρα πήγαμε στο χειρουργείο, με ετοίμασαν και προς μεγάλη έκπληξη όλων δε με έπιανε η επισκληρίδιος (είμαι και νευρόσπαστο!), τελικά μετά από αρκετή ώρα με έπιασε. Στις 21:00 ακούω ένα κλάμα, τρελάθηκα! Μου λέει ο άντρας μου «Να την η μπέμπα!«
Μου την έφεραν, τη φίλησα και μετά όση ώρα την κοιτούσε η παιδίατρος δεν ξεκολλούσα τα μάτια μου από πάνω της. Έκλαιγα! Είναι απίστευτο τελικά αυτό που νιώθεις και απερίγραπτο.
Τελειώνοντας το χειρουργείο μόλις συνήλθα με πήγαν στο δωμάτιο, είχα απίστευτους πόνους όταν πέρασε η δράση της επισκληριδίου και όλο το βράδυ είχα τη μαμά μου στην τσίτα, ό,τι κι αν μου έβαζαν δε με έπιανε.
Την επόμενη μέρα το πρωί έφεραν το μωρό της κοπέλας που ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο και γέννησε και εκείνη το ίδιο βράδυ, ρώτησα πότε θα φέρουν και το δικό μου και μου είπαν αργότερα, δεν έδωσα σημασία είπα οκ έτσι κι αλλιώς πονούσα πάρα πολύ και δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι όσο κι αν με παρακαλούσαν να σηκωθώ να περπατήσω.
Αργότερα ήρθε ο άντρας μου και ξαφνικά όλοι εξαφανίστηκαν σταδιακά και έμεινα μόνη. Μετά από λίγο ήρθε πάλι ο άντρας μου με ύφος και καλά ψύχραιμο (εγώ τον κατάλαβα από το ύφος βέβαια) να μου πει ότι το μωρό έχει κάποιο πρόβλημα.
Αυτό ήταν από εκείνη τη στιγμή πέθανα, ήμουν σίγουρη ότι το μωρό πέθανε και μου έλεγαν όλοι ψέματα.
Με τα πολλά για να με πείσει ο άντρας μου ότι το μωρό ζει, μου είπε «Αν μπορείς σήκω να πάμε να τη δεις» και εννοείται ότι σηκώθηκα σε χρόνο ρεκόρ με τον καθετήρα παραμάσχαλα και πήγα πάνω να την δω.
Ακολούθησε μία σειρά εξετάσεων από οσφυονωτιαία παρακέντηση μέχρι αίμα στο Παστέρ για ότι νόσημα υπάρχει, γιατί το μωρό ανέβασε πυρετό ξαφνικά τα ξημερώματα και ευχαριστώ τον Θεό που το μωρό το είχαν πάνω και είδαν εγκαίρως τον πυρετό. Όταν είδα το μωρό στη θερμοκοιτίδα με ορούς και σωληνάκια τρελάθηκα.
Τη μέρα που έφυγα από το μαιευτήριο χωρίς μωρό δεν θέλω να τη σκέφτομαι. Ευτυχώς όλες οι εξετάσεις ήταν καλές και την πήρα σπίτι 1 εβδομάδα μετά τη γέννησή της.
Βέβαια μέχρι τώρα τρέχουμε με διάφορα που συμβαίνουν και την έχουν δει όλες οι ειδικότητες, μέχρι και μαγνητική εγκεφάλου της κάναμε και ευτυχώς όλα καλά. Τώρα αν έπαθα κατάθλιψη ή όχι δεν ξέρω να σας πω, ίσως και να έχω κατάθλιψη αλλά παίρνω δύναμη από τη μπέμπα μου που είναι πολύ δυνατό και υπομονετικό μωρό τελικά αν και ταλαιπωρημένο.
Εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους που μου συμπαραστέκονται σε όλα θέλω να ευχαριστήσω τη φίλη μου την Αναστασία γιατί μου έδωσε δύναμη και αισιοδοξία και συνεχίζει να μου δίνει καθημερινά σε όλα όσα περνάμε με τη μπέμπα μου.
Εύχομαι όλα τα μωράκια του κόσμου να είναι καλά και κανένα μωράκι και καμία μανούλα να μη ζήσει αυτά που έζησα και ζω μέχρι τώρα που η μπέμπα μου είναι στο Παίδων από τις 12/12 με σπασμούς.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλό κουράγιο και δυναμη σου εύχομαι να είναι όλα περαστικά...
na exeis pisth koritsi moy!emena h koroula moy den trefotan kala ap ton omfalio gia kapoio logo...to katalabame arga.Oyte t b epipedoy eixe dixei kati.ma mh sta polylogw moy to phran me kaisarikh ston 8 mhna 1250 gr...ena mhna sto paidwn.doxazw th panagia kathe mera poy mou xarhse to koritsaki moy kai eimai shmera 3.5 xronwn ygiestath enw tha mporoyse na exei pathei tosa polla!!!
εμας γεννηθηκε μια χαρα υγιεστατη και δε θα το πιστεψετε! εντελως τυχαια ανακαλυψαμε λιγο πριν κλεισει τα 2 χρ. οτι εχει υποθυρεοειδισμο με αποτελεσμα να παει πολυ πισω! πριν 2 χρονια μας εκανε κρισεις επιληψιας ευτυχως οχι σοβαρης μορφης! και μεις συνεχεια σε γιατρους τρεχουμε και ειμαστε επαρχια! αν καμμια μαμα εχει παιδακι που πασχει απο οποιαδηποτε μορφη επιληψιας να μου στειλει ενα μηνυμα υπαρχουν πραγματα που ισως να μη ξερει! και μας ας ειναι καλα η παιδονευρολογος στο παιδων που μας πληροφορησε! το προφιλ μου στο facebook einai : εφη ναστου! αν θελει καμμια μαμα να με ρωτησει οτιδηποτε!
>Εχω συγκινηθει πολυ....Σας ευχομαι πραγματικα να πανε ολα καλα!!! Να μην σκεφτεσαι τα κακα μονο οτι η κορουλα σου ειναι δυνατη και καποια μερα ολα αυτα θα ειναι μια αναμνηση! Οταν σου χαμογελαει να της χαμογελας και εσυ να της δινεις δυναμη!!!!!
>με εχεις συγκινηση αφανταστα.μου θυμησες οσα εζησα εδω και δυο χρονια με την ανηψια μου,που εκανε εγχειρηση οταν ηταν 6μηνω..ενα κλαμα δε μπορει να το σκεφτει κανεις,οι γονεις της ξεουν τι περασαν και ακομα περνανε δυσκολα,αν και ειναι καλα το ζουζουνι μας.
ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να ειναι γερη και δυνατη και η μπεμπα σας αλλα και εσεις! οτι καλυτερο πραγματικα!!!
>οτι καλητερο για την μπεμουλα σου γρηγορη αναρωση!!! οταν σου χαμογαλει ενα παιδι σου χαμογελαει ολοσ ο κοσμοσ!
>κατερινα μου η κικη ειμαι απο τις μανουλες που μιλουσαμε. κοπελα μου δεν ηξερα τι περνας και ειλικρινα μανουλες σαν εσενα αξιζουν ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ! για το κουραγιο και την δυναμη τους! ευχομαι η μικρη σου πριγκιπισσα να σου χαμογελαει παντα! επισης ευχομαι συντομα να ειναι ολα περαστικα και να γινει καλα η μπουμπουκιτσα! φιλια πολλα και μια μεγαλη αγκαλιτσα και στις 2 σας! <3
>μην απελπιζεσαι...Ετσι γεννηθηκε και η ανηψουλα μου μας προετοιμαζαν για τα χειροτερα.Οχι μονο εγινε καλα αλλα δεν ξαναεπαθε τιποτα.Λενε πως τα μωρακια που γεννιουνται ετσι και κανουν σπασμους γινονται εντελως καλα σε αντιθεση με αυτα που το παθαινουν στην πορεια.Ο αδερφος μου παντως κοιταξε τοτε να σταθεροποιησουν το μωρο καπως και το πηγε γερμανια και ευτυχως ολα καλα.Κι εμας η μικρη παιδευονταν πολλους μηνες εδω στο Παιδων
>ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΑΦΟΥ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΟΥ, ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!! ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!! ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΤΗΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ Η ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ!!! ΤΑ ΜΩΡΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΜΠΟΥΜΠΟΥ!!!
>Περαστικα στη μπεμπα σου κοπελα μου κ κουραγιο σε σας τους γονεις!
>ΚΟΥΡΑΓΙΟ.... ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ. ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ 4 ΜΗΝΩΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΩΣ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΩΝ.ΜΕΝΑΜΕ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑΤΙ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΜΙΖΕΡΟΣ ΓΟΝΙΟΣ, ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ.
>σου ευχομαι απο εδω και περα να σου χαμογελα παντα!και να ξερεις οτι θα βλεπεις το χαμογελο της και θα τα ξεχασεις ολα! Καλο Πασχα!
>Σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου(μετά τη γέννησή της)μου χαμογελάει συνέχεια...Έχω τρελαθεί!
>με έχεις συγκινήσει πολύ με όσα έγραψες...και μου θύμησες πράγματα που προσπαθώ να ξεχάσω.........
είναι οι μικρές στιγμές, οι μικρές κατακτήσεις που μας κάνουν να παίρνουμε μια ανάσα ανακούφισης, κάθε νέο επίτευγμα είναι αφορμή για γέλια και χαρές, είναι μια νίκη πως ναι θα τα καταφέρουμε!
καλή υπομονή
Ελ.
>Σας ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση!Πλέον είμαστε στο Αττικό από τις 18/3 και θέλω να πιστεύω ότι πάμε καλά και θα πάμε ακόμη καλύτερα και ότι κάποια στιγμή θα τη δω να μου χαμογελάει και να κάνει πράγματα που κάποιοι τα θεωρούν αυτονόητα αλλά τελικά δεν είναι. Δε με ενδιαφέρουν πλέον τα milestones αλλά θα χαίρομαι με τα inchstones ακόμη περισσότερο αρκεί να είναι καλά.
>κουραγιο,σε νιωθουμε ολες εδω..η περιπετεια της μικρουλας θα ειναι περαστικη και ολα θα πανε καλα..εδω κοτζαμ ανασταση θα γινει και δεν θα το ξεπερασει η μπεμπα?
σου ευχομαι απο δω και περα να εχεις μονο ευχαριστες στιγμες να θυμασαι και ολα αυτα να μεινουν σε ενα κουτακι στο πισω πισω μερος του μυαλου σου..
>υπομονή κ κουράγιο, εύχομαι να πανε όλα καλά! περαστικά στην μπουμού σου κ αισιοδοξια!!
>περαστικα βρε κοριτσακι μου στη μπεμπα σου,ολα καλα να σου πανε.
με θυμισες την ιστορια μου,ετσι και γω 9 ιουλιου γεννησα με καισαρικη και τον μπεμπη τον πηρα σπιτι 2 βδομαδες μετα,αφου εμεινε θερμοκοιτιδα.μεγαλο ζορι και πολυ κλαμα,αλλα τελος καλο ολα καλα.
να ειστε παντα γεροι και δυνατοι και φιλακια στη μπεμπα!!!