Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Καλο μεσημερι το ονομα μου ειναι αννα και εχω ενα αγορακι 6,5 μηνων,θηλαζω απο την αρχη,ο μπεμπης μου απο την στιγμη που ηρθε στον κοσμο κλαιει.....χαχαχα γκρινιαρης,εδω και 20 ημερες περιπου οταν κοιμαται και ξυπναει κλαιει με παραπονο και αργει να ηρεμισει.......μηπως μπορει να μου πει καποια εμπειρη μαμα τι μπορει να ειναι;ευχαριστω
>νομιζω οτι τα παιδια μας περναν απο διαφορα σταδια , και εμεις πρεπει να προσαρμοζομαστε αναλογια !!η μεγαλη μου κορη 22 μηνων τωρα ειναι παντα ενα καλο παιδι ..γενικα κοιμαται ενα 12ωρο τη νυχτα και τους τελευταιους μηνες απλα πινουμε γαλα και την καληνυχτιζω !!οταν ομως σταματησαμε το νανουρισμα στην αγκαλια ..γιατι εμεινα εγγυος οταν ηταν 6 μηνων στη δευτερη κορη ...απλα την αφηνα να τσιριζει στην κουνια της μεχρι να κοιμηθει...αυτο κρατησε περιπου 2 μηνες !!!το καλαμα σιγα σιγα μειωθηκε ..αλλα θυμαμαι οτι δαγκωνομουν για να μην μπω μεσα να την παρω αγκαλια ....το συναισθημα της δικης μου ενοχης, οι δικες μου τυψεις με εκαναν ρακος....
η μπεμπα μου τωρα μπαινει στον 8ο ..κλαιει με το παραμικρο ...και εγω κανω χαβαλε !!!με μια αγκαλια απλα της περναν ολα...αλλα δεν κανω τα λαθη που εκανα στη μεγαλη
η αγκαλια μου ειναι συντομη ..μεχρι να ηρεμησει και μετα την αφηνω να το διαπραγματευτει μονη της
Χριστε μου ποσο ζηλευω (με την καλη εννοια παντα) τους γονεις που "δεν καταλαβαν" ποτε μεγαλωσε το μωρο τους, σαν να μην ειχαν μωρο στο σπιτι κλπ.... λαχειο ειναι σιγουρα... εμεις εχουμε, δυστυχως, καταλαβει την καθε μερα κ την καθε ωρα μην πω... γκρινια για τα παντα.. αφορητη γκρινια κ κλαμα για τα δοντια, γκρινια για το παρκο, γκρινια για το φαι, γκρινια μεχρι κ για το αλλαγμα... κ οχι δεν υπαρχει μαγικη συνταγη για να σταματησει αυτο, μονο μερικα tips που ναι βοηθουν αλλα η μονη λυση ειναι η υπομονη η οποια φυσικα καποια στιγμη εξαντλειται κ αυτη.. εισαι απλα πολυ τυχερη κ ειναι αυτο που λενε μην το πεις ουτε του παπα!
>πραγματικα τα παιδακια ειναι τζοκερ κ σου τυχε...αλλα ειναι κ θεμα γονιδιων...εμενα η κορουλα μου απο το μαιευτηριο εκλαιγε μερα νυχτα...στην κυριολεξια ομως..μετα ηρθαν οι κολικοι...μετα τα δοντια...δεν εκατσε σε κανενα ρηλαξ...σε καμια κουνια ουτε κ στο καροτσι μεχρι να παει 7 μηνων...μεγαλωσε στην αγκαλια μου...μερα νυχτα...κ χωρις τα περιφημα σλινγκ που τοσο πολυ ζηλευα διοτι δεν τα ηθελε...τορα ειναι 15 μηνων κ ακομα κλαιει με το παραμικρο, ειναι το πο γκρινιαρικο μωρακι που εχω δει ποτε μου ομως ποτε δεν την αφησα μονη της...ειμαι παντα εκει, να μοθ δειξει τι θελει να την παρηγορήσω, να την παρω αγκαλιτσα κτλ...κ τωρα πια το συνηθισα...φανταστειται οτι ουτε μακαρονια δεν μπορω να βρασω μεσα στη μερα εαν ειναι ξυπνια...δεν καθεται ουτε λεπτο μονη της...τα κανω οοοολλλλλααααα το βραδυ αφου κοιμηθει..(κ μη νομιζετε οτι κοιμαται κ νωρις...μετα τις 12 εννοω)....ειναι ομως πολυ ζωηρη κ υπερκινιτικη κ σαν συνεπεια τα κανε ολα πολυ νωρις...περπαταει με ανεση απο 10 μηνων...στους 12 μηνες ελεγε πανω απο 15 λεξεις...ξερει να κανει τουσ ηχουσ απο ολα τα ζωακια που βλεπει στα βιβλια της κλπ κλπ...ομως καμια φορα ζηλευω αυτα τα ησυχα κ καλοβολα μωρακια κ τισ ξεκουραστες μανουλιτσες τουσ.