Οι υπερβολικοί.
Από τότε που έγινα μαμά, σκέφτομαι συχνά το πόσο σύνθετη έκανε ο άνθρωπος τη ζωή του. Από τη μια, μου φαντάζει ειδυλλιακό το να επιστρέψουμε στις ρίζες, ώρες ώρες σκέφτομαι ότι μπορεί κανείς τελικά να ζήσει χωρίς συσκευές, λούσα, παιχνίδια και αυτοκίνητο. Μετά, όμως, συνειδητοποιώ ότι ακόμα και αυτή η υλική εξέλιξη του ανθρώπου είναι… εξέλιξη. Πώς η καμηλοπάρδαλη απέκτησε μέσα στα χρόνια μακρύτερο λαιμό για να τρέφεται ευκολότερα λόγω φυσικής εξέλιξης; Έτσι και ο άνθρωπος: αφού έστρωσε ανάστημα, τελειοποίησε χέρια και πόδια (λέμε τώρα), ακόνισε μυαλό (ναι; χεχε), άρχισε να… χτίζει το περιβάλλον του.
Όσο δελεαστικό και να μου φαίνεται το να αποκόψω το παιδί μου απ’ όλα τα κακά του κόσμου, δεν μπορώ να παραβλέψω το ότι το τεχνητό περιβάλλον μας εξελίσσεται μαζί μας. Ακόμα και αν εσύ και εγώ θεωρούμε πολλά από τα νέα κόλπα περιττά, μπορούμε να σταματήσουμε την ακόρεστη ανάγκη για συνεχή εξέλιξη;
Η δικιά μου γενιά (το ’83 γεννήθηκα, για να μην το ψάχνετε) έπαθε μανία με την τηλεόραση και τα ιδιωτικά κανάλια, τα γαριδάκια, τα Goody’s και το Game Boy. Αντίστοιχα, τα σημερινά παιδιά του Δημοτικού έπαιζαν τους υπολογιστές, τα κινητά και το internet στα δάχτυλα πριν ακόμα βγάλουν την πάνα. Η δε γενιά της Αθηνάς… άστα. Η Αθηνά θα με βλέπει με στραβό μάτι, όπως έβλεπα εγώ τη μαμά μου που δεν μπορούσε να καταλάβει για καιρό πώς ακριβώς λειτουργεί το Facebook.
Άρα όσο και να επιθυμώ να προστατεύσω τη μικρή μου από όλα αυτά (ακτινοβολίες, εθισμούς και τόσα άλλα), άλλο τόσο κινδυνεύω να την αποκλείσω από τις συνήθειες της γενιάς της. Ωραία θα ήταν να την μεγαλώσω σε μια φάρμα με τα ζωάκια μας και να κάνουμε μάθημα στο σπίτι, ΑΛΛΑ τι πιθανότητες έχει το μικρό μου να συνεννοηθεί με τους υπόλοιπους μεγαλώνοντας;
Όπως καταλαβαίνετε, ένα κουλουβάχατο το παθαίνω η μάνα.
Έτσι επιλέγω την χρυσή τομή. Κανόνες «σωστής» γονεικότητας δεν υπάρχουν. Αν υπήρχαν, όλοι θα μεγαλώναμε «σωστά» τα παιδιά μας. Επειδή όσο διαβάζω, τόσο μπερδεύομαι, επιλέγω την περιβόητη χρυσή τομή. Με μέτρο το ένα, με μέτρο το άλλο. Όσο μπορώ να το κοντρολάρω. Πώς να αποκλείσω από το παιδί μου το να κάνει ότι γράφει στο πληκτρολόγιο; Αφού όλοι γύρω της με ένα πληκτρολόγιο είναι. Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι την αφήνω να λιώνει με ένα πληκτρολόγιο στα χέρια. Όχι, με τουβλάκια και κουκλάκια παίζει. Ούτε ότι δεν θα την πάω μια εκδρομή στην εξοχή να πιάσει λουλούδια και να τα μυρίσει.
Δεν αντέχω τις υπερβολές, δεν μου πάνε καθόλου. «Γιατί τα καθηλώνετε τα παιδιά σας μπροστά στην τηλεόραση;» μου έγραψε πριν λίγη ώρα ένας ανώνυμος αναγνώστης στο κείμενο για το νέο κανάλι της Disney. Έγραψα εγώ, κυρία μου, ότι καθηλώνω το παιδί μου στην τηλεόραση; Όχι. Όπως δεν ισχυρίστηκα ποτέ, ότι η Αθηνά δεν έχει δει ποτέ τηλεόραση. Γενικά στο σπίτι μας δεν βλέπουμε τηλεόραση. Μερικές από τις φορές που βλέπουμε, όμως, τυχαίνει να δει και η Αθηνά για κανένα 5λεπτο. Μετά απλά αποχωρεί από μόνη της, γιατί για κάποιο λόγο (εξέλιξη;) δεν την ενδιαφέρει. Ναι, θα ήθελα να μην έχει δει τηλεόραση για ούτε ένα δευτερόλεπτο. Όμως τη στιγμή που ακόμα και εμείς οι αντι-τηλεορασικοί βλέπουμε πού και πού, είναι λογικό και επόμενο να δει και αυτή. Αυτό απέχει έτη φωτός από το «καθηλώνω μπροστά στην τηλεόραση».
Το ίδιο θα μου πει και κάποιος που θα με δει να δίνω παγωτό, μία από τις σπανιότατες φορές, στο παιδί μου. «Καλά, της δίνεις ΓΛΥΚΑ; Θα έχει πρόβλημα μεγαλώνοντας» Το της δίνω μια φορά στις τόσες από το της δίνω κάθε μέρα και θα παχύνει επίσης έχουν μεγάλη απόσταση. Και άντε να εξηγείς ότι μέχρι και η παιδίατρος έδωσε το πράσινο φως για λίγο παγωτό βανίλια μια στις τόσες.
Ποτέ μου δεν αισθανόμουν βολικά απέναντι σε γονείς που κρίνουν τους άλλους γονείς για τον τρόπο που επιλέγουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Όσο μεγαλώνει η μικρή, βάζω νερό στο κρασί μου και συνειδητοποιώ ότι οι περισσότεροι το κάνουν καλοπροαίρετα.
Όμως αυτοί που φέρνουν την συντέλεια του κόσμου, πραγματικά εξακολουθούν και με τρελαίνουν…. Όχι τίποτα, αλλά συνήθως είναι τόσο επίμονοι που οποιαδήποτε κουβέντα μαζί τους οδηγεί στο απόλυτο κενό…
>Μαριάνα μου μπορεί τώρα να μην βλέπουν τηλεόραση αλλά σε λίγα χρόνια που θα ξεκινήσουν σχολείο και θα κοινωνικοποιηθούν πίστεψέ με θα νιώθουν μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Δεν είπαμε να βλέπουν όλη τη μέρα, αλλα όπως είπες και εσύ ένα βιντεάκι τους έδειξες και η μικρή έδειξε να μην αντιλαμβάνεται τι βλέπε...το μυαλουδάκι της, δηλαδή, δεν μπορούσε να επεξεργαστεί αυτό που έβλεπε. Πιστεύεις ότι είναι σωστό αυτό? Καλοπροαίρετα ρωτάω. Ολοι ξέρουμε το πόσο κακό κάνει η κατάχρηση της τηλεόρασης. Με μέτρο δεν βλάπτει.... ίσα ίσα που όταν παρακολουθούν προγράμματα εκπαιδευτικού περιεχομένου, καλό τους κάνει, κακό όχι. Αποψη μου, σίγουρα θα διαφωνείς. Και η δική σου άποψη σεβαστή και κανείς δεν πρόκειτε να σε μεταπείσει γι΄αυτό που θέλεις και θεωρείς εσύ σωστό για τα παιδιά σου. Ομως δεν γίνεται όλοι οι γονείς να είμαστε ίδιοι.
Σταυρούλα Πετρ.
>Olivia
Eyxaristw gia to post pou egrapses! :-)
Gia na mhn meinw anwnymh (afou kserw pws ksereis poia eimai: Marianna, me lene, exw ksanagrapsei).
Syggnwmh pou fanhka pws krinw- ontws to sxolio to egrapsa sta poly grhgora, kai emeina anwnymh pio poly giati nomiza pws an balw 'id' opws kanw synh8ws 8a kolhsei o browser...(asxeto).
En pasei periptwsei- den kserw ti kaneis me thn Athina h ti kanoun oi alloi goneis me ta paidia tous, oute tous krinw (oute thelw!).
OMWS, sxetika me thn thleorash exw nai ena kolhma- den eimai enantion ths texnologias, ths aktinobolias kok, alla einai diapistwmeno (mporw na sou steilw ereynes kai bibliografies) sxetika me to pws proslambanei tis eikones ths thleorashs ena paidi (ews thn hlikia twn 7 etwn). Kai me ta dika mou paidia (2,5 kai 4,5 pou den exoun dei POTE thleorash- ektos apo to gamo ths Kate kai tou William, kai bare8hkan meta apo 5 lepta...xa, xa!!!), exw diapistwsei tis liges fores pou tous edeiksa videaki sto internet na mhn antilambanontai TI blepoun (h korh mou se hlikia molis 3 etwn p.x.).
Na kai ena prosfato sxetiko ar8ro poly diafwtistiko:
http://www.nytimes.com/2011/05/10/health/views/10klass.html
Loipon, xairomai pou anoikse h syzhthsh- panta hthela na akousw gnwmes, opws grafete gia to 8hlasmo, th diatrofh, thn koinwnikopoihsh, to homeschooling...
Den h8ela na prosbalw h na krinw, pragmatika!
Eyxaristw!
Filika,
Marianna
>Ολα οταν γινονται στην υπερβολή προτιμω να μην τα κανω στο παιδι. Οκ δεν της δινω γλυκα καθημερινα, ουτε σοκολατα αλλα μια στις τοσες δεν θα σκασω κιολας. Ναι της αρεσει να παιζει με το πληκτρολογιο και οταν μου δειχνει το dvd της βαζω παιδικα (αν και τωρα τελευταια επαθε ενα κολλημα με την βαφτιση της).Ζωντας σε μικρη κοινωνια ακουω πολλα. προσπαθω να κλεινω τα αυτια μου. Αλλα πολλες φορες με ενοχλουν, ειδικα οταν τα πρεπει (να βγαλει την πανα, να πινει γαλα, αυγο, κλπ, να μιλαει, να ειναι αυτο, το αλλο, κλπ) γινονται χαρακτηρισμοι που απευθυνονται στο παιδι. τοτε ειναι που θυμωνω παρα πολυ.
δεν νομιζω οτι ειναι καλοπροερετοι οταν λενε το παιδι μου στριμενο, κακιασμενο, απαιτητικο, περιεργο, γκρινιαρικο, και αλλα και απο την αλλη εκθιαζουν τα παιδια τους με ιστοριες.
Οχι δεν ειναι καλοπροαιρετοι. απλως προσπαθουν μεσα απο τα "ψεμματα" των ιστοριων (θυμαμαι καθε φορα ενα ωραιο κειμενο που ειχες γραψει Ολιβια για αυτο) να ωραιοποιησουν το παρελθον και τις καταστασεις. Και καποιες φορες να ξορκισουν τις δικες τους ενοχες...
>Το τι κάνει ο καθένας με το παιδί του είναι δικός του λογαριασμός. Απλώς ο συνεχής βομβαρδισμός από άλλους για το τι είναι σωστό ή όχι για το παιδί μου είναι κουραστικός. Εμένα αυτό που με ενοχλεί ακόμα πιο πολύ είναι η σύγκριση!!! Άσχημο πράγμα. πχ "'Εμένα το παιδί μου τρώει... το δικός σου γιατί??? Μήπως δεν επιμένεις και πολύ??? ή πχ. Εμένα το παιδί μου δεν βλέπει τηλεόραση, μήπως το δικός σου φοράει γυαλιά επειδή βλέπει τηλεόραση". Εμένα είναι αναπτυγμένο δεν είναι παχουλό, το δικός σου είναι αδύνατο και μικροκαμωμένο, μήπως να του κάνεις εξετάσεις?" ΕΛΕΟΣ!!!! Όσο μπορούμε κλείνουμε τα αυτιά μας από τρίτους κακοπροαίρετους. Και από καλοπροαίρετους όμως πήξαμε, λιγάκι!!!
Σταυρούλα Πετροπούλου
>Να πω την αλήθεια,εμένα με ψιλοεκνευρίζει να μου λέει ο κάθε άσχετος τι θα κάνω με το παιδί μου...δεν λέω ότι δεν ακούω γνώμες, διαβάζω κτλ κτλ αλλά από εκεί και πέρα αυτά τα συνεχόμενα "μάλλον δεν του έδωσες αρκετό γάλα, πεινάει" "καλά εσύ το χεις ντυσει σα ντολμά!" "καλά, δεν το κοιμίζεις συγκεκριμένη ώρα?" κτλ με έχουν κουράσει!
Ας κάνουμε ένα διαγωνισμό μαμάς και να βραβεύσουμε την καλύτερη!..