Τραγουδάκια και παραμυθάκια!

Ο Μάνος έχει ταλέντο στο να φτιάχνει επιτόπου ωραία παραμυθάκια για την Αθηνά. Ο πεταλουδίτσος που ερωτεύτηκε την αρκούδα και έπαιρνε γύρη από τα λουλούδια και την άφηνε στη μύτη της, τα μυρμηγκάκια που έτρωγαν φασολάκια, το χταπόδι που είχε μόνο ένα πόδι (πλοκάμι)… Η μικρή τον ακούει αποσβολωμένη, κάτι που δεν κάνει όταν της λέω εγώ παραμύθι.

Εγώ μάλλον τα πάω καλύτερα με το αυτοσχέδιο τραγούδι. Εκτός από αυτά που κατεβάζει το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή, πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει παλιά, κλασικά παιδικά τραγουδάκια όπως το «Κούπεπε» και το «Βγαίνει η βαρκούλα» (το αγαπημένο της) και να κάνω και άλλα τραγουδο-παίχνιδα όπως το «Πάει ο λαγός να πιει νερό» με το οποίο ξεραίνεται στα γέλια με το που ακουμπάω την κοιλίτσα της, ούτε καν όσο πλησιάζω το λαιμό της.

Τώρα που μεγάλωσε αρκετά είμαι σε φάση αναζήτησης όμορφων παραμυθιών. Έχετε να μου προτείνετε κάποιο βιβλίο;