Να ‘ναι καλά η επιστήμη!

Η ιστορία της Ευγενίας

Χαιρετώ όλες τις μανουλες!!

Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας την δική μου ιστορία εγκυμοσύνης-γεννας.

Απέκτησα έναν υπέροχο γιο στις 12/05/2011 στις 23.45!

Με τον αντρουλη μου είμαστε μαζί εδώ κ επτά χρόνια κ παντρεμένοι εδω κ 2 χρόνια. Παιδάκι θέλαμε αρκετά πριν τον γάμο, κάνοντας προσπάθειες χαλαρά κ χωρίς άγχος. Πέρασαν όμως δυο χρόνια κ παιδάκι πουθενά… Πήγα στην γυναικολογο μου κάναμε διάφορες εξετασουλες κ ήταν όλα τέλεια όσο αφορούσε σε εμένα. Μας έστειλε σε έναν εκπληκτικό γιατρό ο οποίος είναι ειδικός σε υποθέσεις υπογονιμοτητας. Αφού έκανε κ ο άντρας μου εξετάσεις, είδαμε ότι ήταν όλα οκ. Παιδάκι όμως ακόμα πουθενά…

Πήραμε λοιπόν την απόφαση να κάνουμε σπερματεγχυση. Ενώ ήμουν πολύ αποφασισμένη, ξεκινώντας τις ενέσεις με είχε πάρει αρκετά απο κάτω, καθώς περνάνε χιλιάδες σκέψεις απο το μυαλό, τύπου «εγώ ποτέ θα γίνω μάνα;» και μήπως δεν είμαι αξια να φέρω στον κόσμο ένα παιδί και ένα σωρό τέτοιες βλακείες. Κάναμε την πρώτη προσπάθεια λοιπον και περιμέναμε να περάσουν βασανιστικά οι 14 μέρες για να δούμε αποτέλεσμα.

Την μέρα που έπρεπε να παω για χοριακη, αδιαθετησα.. Δεν υπήρχε τίποτα χειρότερο. Πήρα το γιατρό κλαιγοντας τηλέφωνο κ του είπα πως θέλω να κάνω εξωσωματικη κ δεν περνάω ξανά το μαρτύριο για ένα ποσοστό επιτυχίας 12% περίπου. Ο κακομοιρης με κάλεσε στο ιατρείο του μετά απο λίγες μέρες κ αφού προσπάθησε να με χαλαρώσει, με έστειλε διακοπές.

Τον επόμενο μήνα ξεκινήσαμε την επόμενη προσπάθεια. Του είχα πει ότι αυτή θα είναι η τυχερή μας… Και όντως ήταν!!!

ΗΜΟΥΝ ΈΓΚΥΟΣ !!!!

Η εγκυμοσύνη ήταν τέλεια, χωρίς ενοχλήσεις, χωρίς τίποτα να με πτοεί!! Περίμενα το παιδάκι μου κ δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο! Ζωγραφισα το δωμάτιο του, πήρα τα έπιπλα του κ περίμενα. Απο την αρχή της εγκυμοσύνης έλεγα πως θα γεννησω πιο νωρίς κ τα ήθελα όλα έτοιμα.

Στις 35 εβδομάδες πήγα στο γιατρό για την καθιερωμένη επίσκεψη και ενώ είχα κάποια υγρά, ψάχναμε για τραχηλο αλλά είχε γίνει εξάλειψη. Με έστειλε στο μαιευτήριο να κάνουμε καρδιοτοκογραφημα για να δούμε πως παει το μωρό. Και ενώ ήμουν ξαπλωμενη κ ανυποψίαστη, ήρθαν οι νοσοκόμες να με ετοιμάσουν για γέννα!! Εγώ τους είπα ότι κάνουν κάποιο λάθος και ότι πήγα για βόλτα εκεί αλλά αυτές τίποτα!! Με ετοίμασαν. Μου είπαν ότι θα γεννησω σε 2-3 μέρες αλλά επειδή είχα μικρή διαδρομή θα έπρεπε να μείνω εκεί. Έκατσε κ εγώ με τον αντρουλη μου κ περιμέναμε. Δεν πέρασε μια ωρα κ μου έσπασαν να νερά!!! Μέχρι να καταλάβουμε τι εγινε ήρθαν πολλοί δυνατοί πόνοι! Λέω δεν είναι δυνατόν να γεννησω απο τώρα!!

Μέχρι να έρθει η μαια απο το διπλανό δωμάτιο κ να ζητήσω επισκληριδειο μου είπαν ότι έβλεπαν το κεφάλι του μωρού. Δεν πρόλαβαν να μου κάνουν τίποτα.

15 λεπτά αφού έσπασαν τα νερά, άκουσα ένα δυνατό κλάμα… Δόξα το Θεό σκέφτηκα ακούγεται δυνατός!!! Και ήταν..

2800 γεννήθηκε το αντρακι της ζωής μου!!

Και όπως ήθελε ο άντρας μου… Μόνοι μας..

Χωρίς κανένα συγγενή στην αναμονή. Δεν το πίστευε κανείς ότι γεννησα!! Πήγαν όλα τέλεια!!

Εύχομαι να μπορέσω να του χαρίσω κ αδελφάκι!!! Εξάλλου τον τροπο τον ξέρουμε τώρα!!

Να είναι καλά η επιστήμη!!!

Θέλω να πω σε όλες τις wanna be μανουλες, ότι όλα γίνονται κ απλά κάποιες φορές θέλει λίγο υπομονή.

Εγώ τώρα θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερή που έκανα μόνο δυο προσπάθειες. Αλλά κρίνοντας απο το αποτέλεσμα θα έκανα χιλιες δυο!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com