Νομίζουν πως είναι δικό τους!
Καλημερα και από μένα…
Είμαι η μαμα Σ… Διαβάζω τις ιστοριες καθημερινα. Την ιστορία τοκετού θα σας την διηγηθώ κάποια άλλη στιγμή… Λοιπον, το μωράκι μου είναι τώρα 4 μήνων, είναι γλυκύτατο και πολυ βολικο πλάσμα…. Σαν καίνουργια μανούλα προσπάθω να μεγαλώσω το παιδι μου όπως πιστευω εγώ… Έλα μου ντε που τα πεθερικά νομίζουν πως είναι δικό τους…
Και σας ρωτώ είμαι υπερβολικη όταν λέω οχι στην ολοημερη αγκάλια;;; Όταν θέλω να πάρω το παιδι μου αγκάλια και δεν μ’ άφηνουν γιατι εγώ το έχω συνεχεια… Οταν το κοιμίζουν κουνώντας το… Επίσης σε γενικες γραμμές έχουμε καλες σχέσεις… και δεν είχαμε προβλήματα! Τώρα με το μωρο αλλάξαν τα πράγματα..
Είμαι λένε και εγώιστρια που θέλω να μάθει το παιδι μου στον δίκο μας τρόπο ζωής;; Που επειδή είμαι μόνη, η μάνα μου ζει μακρια και δεν εχω καμία βοήθεια, θέλω ενα παιδι ανεξάρτητο και όχι κρέμασμενο πάνω μου….
Καταλάβαινω οτι χαίρονται μαζί της, οτι ξανάνιωσαν αλλα εχω φτάσει στα ορια μου… Τους μίλαμε και εγώ και ο συζυγος μου αλλα κανουν πως δεν καταλαβαίνουν και αυτο ειναι που με εκνευριζει πιο πολυ…. Ειμαι υπερβολική ή οι ορμόνες χορευούν ακομά;;
Δεν ξέρω τι να κανω πλεον…
Βοηθεια, μανουλες!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αντιμετωπίζω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα!
Πρώτον, κάθε μαμά μεγαλώνει το παιδάκι της όπως νομίζει ΕΚΕΙΝΗ! Αν θεωρεί ότι πρέπει να το έχει συνέχεια αγκαλιά, τότε ας πράττει ανάλογα. Αν πάλι όχι και πάλι ελεύθερη είναι να κάνει ότι θέλει. Τι πάει να πει "το μωράκι θέλει αγκαλιά, γιατί δεν το παίρνεις;" Η κριτική να μένει κατά μέρος...και προς τον εαυτό μας μεριά. Απλά σκεφτείτε ότι μερικοί άνθρωποι δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένοι. Οι ίδιοι που θα σου πουν "μην το παίρνεις αγκαλιά θα το κακομάθεις" είναι οι ίδιοι που θα σου πουν "μα, καλά, πάρ'το στην αγκαλιά σου λίγο".... Όσο για τα συγκεκριμένα πεθερικά, νομίζω πως η κοπέλα δεν είναι υπερβολική, ειδικά από την στιγμή που έχει την στήριξη του συζύγου της σε αυτό. Και το ότι δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι είναι μεγάλο θέμα. Ριξ'το στην τρελή...Απόφευγε να τους βλέπεις συχνά. Πες μία ότι έχετε πρόγραμμα και θέλει να κοιμηθεί, μία ότι θες να το ταΐσεις. Αν αρχίσουν τα "δεν το βλέπουμε πια" πες "μα όποτε θέλετε δεν έρχεστε;" Να τους δώσεις να καταλάβουν ότι αφενός το παιδί έχει το δικό του πρόγραμμα αφετέρου εσύ και ο άντρας σου αποφασίζετε. Δες τι αντίδραση θα έχουν αν τους πεις πχ ο γιατρός μας είπε να του δώσουμε το Χ, Ψ (κι ας μην είναι αλήθεια) και να επιμένεις σε αυτό που θες λέγοντας "η μαμά του ξέρει καλύτερα απ'ολους...έτσι δεν είναι μητέεεεεεερα;;;;"
καλημερα και χρονια πολλα!!θελω να πω πως και εγω σε καταλαβαινω απολυτα γιατι περναω τα ιδια και χειροτερα εμενα οχι μονο απλα χωνονται και πολλες φορες με υποβιβαζουν με τα λεγομενα τους κανοντας κριτικη στο τι κανω συνεχεια.κριτικη τελειως αστοχη και προσαρμοσμενη εντελως ετσι οπως βλεπουν τα πραγματα εκεινη την ωρα που ανεβαινουν.αλλα πολλες φορες διαταζουν κιολας νομιζοντας οτι μπορουν ν μου επιβαλλουν τι να κανω και φυσικα εγω το πρωτο καιρο επεφτα στη παγιδα και συνεχεια απολογουμουν και ημουν ευγενικη ομως πλεον καταλαβα οτι τιποτα δε τους αφηνει ευχαριστημενους οτι διαφωνουν ακομα και με αυτα που λεει η παιδιατρος και το μονο αποτελεσμα ειναι να με κανουν να νιωθω αχρηστη και να μαλωνω με τον αντρα μου.ολοι γυρω μας θελουν ορια δε καταλαβαινουν οτι οι γονεις της γενιας μας εχουν αντιληψη προσωπικοτητα και γνωσεις που ισως αυτοι παλαιοτερα να μην ειχαν!!!
Πω τι ειπες τωρα κοπελα μου???Σαν να ακουω εμενα.Που αχρηστη με ανεβαζουν αχρηστη με κατεβαζουν.Καλυτερα απο ολους ξερει η δικια μου γιαγια δηλαδη η προγιαγια.Ακουσον ακουσον.Στο χορο συμπαρασυρει και τη μανα μου και γινεται το σωσε.