Μαμά, η πιο γλυκειά λέξη του κόσμου!

Θέλω να γράψω αυτό το κείμενο για τη μαμά μου γιατί της το χρωστάω, για αυτή τη γυναίκα που πάλευε χρόνια και τελικά νικήθηκε.

Η μαμά μου γέννησε τον Αύγουστο του ’85 -μετά από πολλές προσπάθειες και μία αποβολή- τον αδερφό μου. Στους πρώτους μήνες της ζωης του τού έδωσε λάθος φάρμακο για τον πυρετό και τρέχανε στο νοσοκομείο. Εκει της μπήκε η ιδέα »Δεν είμαι καλή μάνα» και κάπως έτσι άρχισαν όλα…

Λίγο ο ευαισθητος χαρακτήρας της, λίγο η μηδενική υποστήριξη από το περιβάλλον της, τα κάκεντρεχα σχόλια των συγγένων που δεν μπορούσε να κάνει παίδι για αρκετό καιρό και η κατάθλιψη της χτύπησε την πόρτα…

Πέρασε από όλα τα στάδια, φάρμακα, ηλεκτροσοκ (κάνανε τα πειράματά τους τοτε), εισαγωγές στις καλυτερες κλινικές, μετακομίσεις από περιοχές σε περιοχές. Τίποτα όμως δεν απέδωσε καρπούς γιατί παρόλο το τρέξιμο δεν υπήρχε αγάπη και κατανόηση δυστυχώς… Και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, σε όλους αυτούς τους γιατρούς ούτε μία ώρα ψυχοθεράπειας, μία ώρα κατάθεση ψυχής, φοβίων, ανασφαλειών, προβληματισμων… Αντίθετα, είχαν τις πιο… »αποτελεσματικες» θεραπείες στα χέρια τους οι γιατροι…

Έχουν περάσει 27 χρόνια τώρα και φαίνονται καθαρά στο προσωπό της οι επιδράσεις των φαρμάκων και της ιδρυματοποιησης και μου ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα όταν βλέπω έτσι την μανούλα μου… Και ντρέπομαι για την στιγμή που της φώναξα, όταν από το άγχος της δεν μπορούσε να κλείσει το γκαζάκι….

Αυτή η γυναίκα λοιπόν όσο ήταν μαζι μας μας έδωσε όλη της την αγάπη κι ας ηταν η δική της ψυχή σκοτεινιασμένη… Εβαλε στην καρδιά μας το σπόρο της αγάπης, καμιά φορά δεν μας χτύπησε, μας προστάτευε κάτω από τις φτερούγες της όταν ήμασταν άρρωστα ή φοβόμασταν. Με μεγάλη μου λύπη την «έχασα» όταν ήμουν 12 χρονων γιατί αποφασιστηκε -ακόμα δεν έχω καταλάβει ακριβως- πως θα ήταν καλύτερα στην κλινική.

Μου στοίχισε πολυ και το δυσκολεύτηκα να το αποδεχτώ. Αργότερα θύμωσα που μας »παράτησε». Μετά κατάλαβα…

Όλοι μας έχουν ακούσει την φράση: Κάνε παιδιά και θα καταλάβεις…. Και ναι λοιπόν καταλάβα, ίσως παραπάνω από ότι θα νόμιζαν… Καταλάβα τις δυσκολίες που περνα μια γυναίκα, τις ανάγκες για άγαπη, υποστήριξη, συντροφικότητα. Κατάλαβα την αγάπη που έχει η μάνα για τα παιδιά της, κατάλαβα τον πόνο που νιώθει γι’ αυτα όταν πονάνε, τις ανησυχίες, τον τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψης πριν και μετά, την θυσία χωρίς δεύτερη σκέψη. Καταλάβα επίσης το τραγικό λάθος του ΕΓΩ και πως τα παιδια μας είναι ξεχωριστοί, μοναδικοί άνθρωποι που έχουν διαφορετικές ανάγκες και πρέπει να κοιτάμε τις ανάγκες τους και όχι αυτό που θέλουμε εμείς ούτε αυτό που μας βολευει.

Θα ήθελα να πω σε όσους ανθρώπους έχουν κάποιον δικό τους με ψυχολογικά προβλήματα πως η αγάπη είναι η μόνη λύση.

Αγάπη δώστε, αγάπη! Το πιο απλό αλλά και το πιο δύσκολο. Αλλωστε πάντα το απλό είναι το πιο δύσκολο…

Μανούλα μου, σ΄ ευχαριστω για όλα!!! Για μένα είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου και σ’ αγαπώ γι’ αυτο που είσαι, η μυρωδιά σου ακόμα σκορπάει στην καρδιά μου νοσταλγικές αναμνήσεις…

Για την μανούλα μου,

εύχομαι κάποια στιγμή οι πόνοι της να απαλειφθούν.

—

Έχεις μια ιστορία να μας πεις;

Ανυπομονούμε να τη διαβάσουμε!

Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com