Στο τέλος όλα πήγαν καλά!

Ονομάζομαι Μαρία, είμαι 26 χρονών και πριν από 4 μήνες και 9 ημέρες απέκτησα το πρώτο μου παιδάκι!!!

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 2μισι χρόνια και αν και είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο να κάνουμε οικογένεια δεν το φανταζόμασταν τόσο νωρίς!! Αλλά αυτό είναι που λένε πως όταν κάνεις σχέδια ο θεός γελάει… Η εγκυμοσύνη μου αν και ήρθε απροειδοποίητα ήταν παααααάρα πολύ καλή!! Εννιά μήνες υπέροχοι, χωρίς εμετούς, αναγούλες, καούρες και τα συναφή… Αν εξαιρέσω την απίστευτη υπνηλία του πρώτου τριμήνου όλα ήταν τέλεια!!! Για να καταλάβετε μια μέρα πριν γεννήσω ήμουν έξω με φίλους για κρασάκι

Να μην τα πολυλογώ λοιπόν, αρχές Απριλίου 2012 και εγώ έχω καθυστέρηση. Φοβήθηκα στην αρχή γιατί ο κύκλος μου ήταν πάντα σταθερός. Μετά από λίγες μέρες παίρνω να κάνω τεστ και το τεστ βγαίνει αρνητικό. Λέω σε μια φίλη μου να κανονίσει ραντεβού στον γιατρό της γιατί δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο γιατρό στην πόλη που μένω. Το κανονίζει και πάμε. Με εξετάζει και μου λέει «Έχεις μία κύστη η οποία αδειάζει σιγά-σιγά και σε μια βδομάδα θα σου έρθει περίοδος!«

Περνάει η βδομάδα τίποτα… Κανονίζω με την θεία μου να πάω να με δει ένας γυναικολόγος στο Θεαγένειο Θεσσαλονίκης όπου δουλεύει, γιατί φοβήθηκα μήπως είναι κάτι πιο σοβαρό! Αφού με εξετάζει μου λέει «Φώναξε μέσα τον άντρα σου…» Σοκ εγώ…

Και μας λέει «λοιπόν είσαι λίγο έγκυος«

– Τι λίγο γιατρέ; λέει ο άντρας μου. Και αρχίζουμε τα γέλια.

Γυρνάω στην πόλη μου και ξεκινάω να πηγαίνω στο γιατρό που πήγαινε και μια ξαδέρφη μου! Πολύ καλός και άνθρωπος πάνω απ’ όλα! Οι επισκέψεις κάθε μήνα ήταν μια χαρά και οι υπέρηχοι ακόμα καλύτεροι! Όλα τέλεια!!! Και η αυχενική και ο μεγάλος υπέρηχος και η καμπύλη σακχάρου!!! Μέσα μου μεγάλωνε ένα υγιέστατο μωράκι!!!

Π.Η.Τ είχα στις 31 Δεεκεμβρίου του 2012. Αν και εγώ ένιωθα ότι θα γεννήσω νωρίτερα (κούνια που σε κούναγε!!!)

Μόλις μπήκα στον μήνα μου συζητήσαμε με τον γιατρό μου το ενδεχόμενο να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο, επειδή η κλινική όπου ξεγεννούσε ο γιατρός μας ζητούσε 2.000 ευρώ!! Ο ίδιος μας πρότεινε το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Αφού ενημερώθηκα αποφασίσαμε με τον άντρα μου να γεννήσω εκεί.

27 Δεκεμβρίου πηγαίνω για ένα έλεγχο στο γιατρό μου και μου λέει «Ξαναέλα στις 3 Ιανουαρίου!«

Περνάνε οι γιορτές και πηγαίνω πάλι στις 3 του μηνός.

«Έχουμε ακόμα αλλά εσύ πήγαινε για καλό και για κακό στο Ιπποκράτειο να σε δούνε να «κλείσεις» ότι θα γεννήσεις εκεί γιατί μια μέρα εφημερεύει το Ιπποκράτειο μια το Παπαγεωργίου…» Και εγώ ήθελα στο Ιπποκράτειο!

Πηγαίνουμε λοιπόν με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο αρκετή ώρα και μου λένε «Μια συσπασούλα έκανες μόνο, έλα πάλι στις 5 του μήνα που εφημερεύουμε εμείς, εκτός απροόπτου φυσικά!«

Φεύγω και ξαναγυρίζω στις 5 του μήνα πανέτοιμη και με ένα άγχος που χτυπούσε ΚΟΚΚΙΝΟ!! Πιο πόλυ γιατί δεν ήξερα κανένα γιατρό και ήθελα τον δικό μου!

Αφού μου κάνουν εισαγωγή και κλύσμα μπαίνω στο δωμάτιο επίτοκων. Ώρα 10 και μισή το πρωί ημέρα Σάββατο. Με συνδέουν με τον καρδιοτοκογράφο μου βάζουν ορό και αρχίζουν ένας ένας οι γιατροί να περνάνε από όλα τα δωμάτια. Στις 12 το μεσημέρι μου κάνουν πρόκληση και μου λέει ο γιατρός «μέχρι τις 5 το αργότερο θα σ’ έχουν πιάσει οι πόνοι!»

Περνούσαν οι ώρες και εγώ στριφογυρνούσα και τραγουδούσα!!

– Ακόμα Μαρία; έλεγε ο γιατρός Και εγώ γελούσα….

Στις 9 το βράδυ αποφασίζουν να μου σπάσουν τα νερά… Αυτό ήταν… Από το πρώτο κιόλας λεπτό άρχισαν οι πόνοι… Όχι ανά 20λεπτο, όχι ανά 10 λεπτο, όχι ανά λεπτό… ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΙΙΙΙΙ… Δεν άντεχα, παρακαλούσα για επισκληρίδιο, για καισαρική, για κάτι που θα με ηρεμούσε από αυτόν τον αφόρητο πόνο… Φυσικά κανένας γιατρός δεν δέχτηκε την καισαρική και για επισκληρίδιο μου είπαν να περιμένω να κάνω διαστολή 3!!!

Μετά από 4 ώρες και αφόρητους πόνους, απίστευτες φωνές, μαλώματα από τις μαίες ότι ξεσήκωσα όλο τον όροφο και ενόχλησα τις άλλες εγκύους, με κοιτάει ο γιατρός και μου λέει «Διαστολή 3, πάμε για επισκληρίδιο…»

Έρχεται η αναισθησιολόγος μου κάνει την επισκληριδιο και μου αφήνει και την β΄δόση στο ψυγείο… Ηρέμησα επιτέλους αλλά δυστυχώς κράτησε μόνο μισή ώρα… Φωνάζω τον γιατρό και του λέω ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΤΗΝ Β ΔΟΣΗ ΤΩΩΩΩΩΡΑ!!!

Με κοιτάει μου λέει «Έχουμε διαστολή 7 δεν θα κάνουμε την β΄δόση…»

Αρχίζω τις φωνές τα κλάματα και κάνω εμετό από το ζόρι μου… Μιλάμε για πολύ πόνο… Μετά από μισή ώρα, με ξανακοιτάει ο γιατρός και μου λέει «Μπράβο Μαρία, τέλεια διαστολή!!! Από ώρα σε ώρα γεννάμε…«

Κοιτάω το ρολόι δίπλα μου και η ώρα είχε πάει 2 παρά τα ξημερώματα! Και καπου εκέι ξεκινάμε εξωθήσεις! Δύο ώρες κάναμε εξωθήσεις και γύρω στις 4 το ξημέρωμα με πηγαίνουν στην αίθουσα τοκετού… Συνεχίζω να σπρώχνω αλλά δεν γινόταν τίποτα, ο μπέμπης μου ήταν ψηλά!

Μετά από λίγη ώρα ακούω όλους τους γιατρούς να ψιθυρίζουν και λέω κάτι δεν πάει καλά! Ξαφνικά βλέπω τον διευθυντή της μαιευτικής να έρχεται και πανικοβάλομαι… Οι άλλοι γιατροί δεν ήθελαν να πάρουν την ευθύνη! Μου κάνουν την β΄δόση της επισκληριδίου μου βάζουν την βεντούζα (ούρλιαξα όπως δεν έχω ξαναουρλιάξει) και μου λένε σπρώξε!

Μετα από τόσες ώρες και 3 σπρωξίματα ακόμη ακούω τον πιο όμορφο ήχο σε όλο τον κόσμο! Το κλάμα του γιου μου!! Κυριάκη 6 Ιανουαρίου 2013 ώρα 4 και 20 το ξημέρωμα. Ήταν 4 κιλά και 54 πόντους!

Μου τον βάζουν πάνω μου με κοιτάει στα μάτια λες και με ήξερε από πάντα και ηρεμεί! Την ώρα που με ράβαν τα ένιωθα όλα αλλά δεν έβγαλα κιχ! Είχε έρθει στον κόσμο το αντράκι μου!Όλα ήταν υπέροχα!

Θηλάσαμε αρκετά εύκολα και γενικά όλα ήταν τόσο απλά λες και ήμουν μια ζωή μανούλα!! Σήμερα είναι 4 μηνών και κάθε μέρα μας χαζεύει περισσότερο με τις ζουζουνιές του!! Η ιστορία μου δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο αλλά είναι η δική μου ιστορία! Εύχομαι το μωράκι μου και όλα τα μωράκια του κόσμου να έχουν πολλή υγεία!!!

Μαμά Μαρία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com