Μέχρι πού μπορώ να επεμβαίνω ως θεία;
Η ιστορία που θα σας γράψω αφορά την αδερφή μου, όμως αφορά και εμένα μέχρι ενός σημείου και θέλω την γνώμη σας.
Όταν ήταν ακόμα ανήλικη, 17 ετών, το έσκασε από το σπίτι με έναν αλλοδαπό, ο οποίος δεν είχε έρθει νόμιμα στην Ελλάδα. Μετά από 8 μήνες η αστυνομία έπαψε να τους ψάχνει, λόγω του ότι η αδερφή μου είχε ενηλικιωθεί και γνώριζαν ότι τον είχε ακολουθήσει με την θέλησή της.
Γύρισε σπίτι 2 μήνες μετά την ενηλικίωση της και μας ανακοίνωσε πως είναι έγκυος. Με τον πατέρα του ανιψιού μου αποφάσισαν να μην είναι μαζί. Του απαγόρευσε η αδερφή μου να τον αναγνωρίσει, για να μην φαίνεται ότι ο πατέρας του είναι αλλοδαπός. Στην διάρκεια ακόμα της εγκυμοσύνης της γνώρισε κάποιες ομοφυλόφιλες κοπέλες και αποφάσισε στα 18 της και μάλιστα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης πως… είναι και εκείνη ομοφυλόφιλη.
Με το που γέννησε άφησε το παιδί να τον μεγαλώνουν η μητέρα μας και τα αδέρφια μας και εκείνη ήταν μέρα νύχτα με μια κοπέλα που είχαν σχέση. Ζήταγε δανεικά από όλους και τα έδινε στην κοπέλα, στο παιδί της ούτε μισό ευρώ.
Ο ανιψιός μου είναι 4 χρονών τώρα και καταλαβαίνει. Εκείνη συνεχίζει τα ίδια. Πλέον φτάσαμε σε σημείο εγώ να προσπαθώ να την συνετίσω, γιατί θεωρώ πως είναι βαρύ για το παιδί να είναι αγνώστου πατρός, με ομοφυλόφιλη μάνα η οποία το βλέπει μόνο περίπου 3 ώρες την μέρα και δεν του προσφέρει τίποτα οικονομικά ή συναισθηματικά. Η άλλη μας αδερφή την υποστηρίζει σε όλα λέγοντας πως δεν βλέπει κάτι παράλογο με αποτέλεσμα να μην μιλάμε ανά διαστήματα. Η υπόλοιπη οικογένεια έχει πάψει να ασχολείται. Κουράστηκαν.
Δεν ξέρω αν πρέπει να την αφήσω να κάνει τα λάθη της με την ζωή της και το παιδί της ή αν πρέπει να συνεχίσω να προσπαθώ να διαφυλάξω την ψυχική υγεία του παιδιού.
Είμαι η θεία, ως πού μπορώ να επεμβαίνω;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγω αφου της εσπαγα τα μουτρα θα της επαιρνα το παιδι. Ειναι αμαρτια απο το θεο το παιδακι να μεγαλωνει ετσι δεν φταιει σε τιποτα το καημενο.
Γμτ τι κρίμα για το παιδάκι. Τι κρίμα να γίνονται γονείς άτομα σαν την αδερφή σου, τόσο ανώριμα, ανεύθυνα και εγκληματικά αδιάφορα απέναντι στα παιδιά τους. Γιατί το γέννησε αυτό το παιδί η ανόητη αφού δεν μπορεί και δε θέλει να το φροντίσει; Για να το έχει παρατημένο όλη μέρα;Απαράδεκτη τη βρίσκω. Εσύ ως θεία πρέπει να κάνεις ο,τι περνάει από το χέρι σου για να μη δυστυχήσει αυτό το παιδάκι, να μεγαλώσει σε ένα όσο γίνεται ισορροπημένο περιβάλλον και να λαμβάνει αγάπη και φροντίδα
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΦΙΛΗ ΜΟΥ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙΣ!!!ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ.ΝΑΙ,ΜΕΝ,ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΕΧΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ,ΑΛΛΑ ΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ...ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΛΟΓΙΚΟ,ΟΥΤΕ ΣΥΓΚΡΟΤΙΜΕΝΟ,ΟΥΤΕ ΩΡΙΜΟ,ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΤΑΡΑΣΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ;;;ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ,ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ,ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ(ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΤΑΞΕΙ,ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΕΦΕΡΑ -ΚΑΝ- ΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗΣ)ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...ΚΑΙ ΑΠ΄ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ,ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ...ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ:¨ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ¨,ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΣΆΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ...ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΦΗΒΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ...ΣΑΦΩΣ,ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ,ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ-ΠΙΘΑΝΟΝ-ΜΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ,ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ....ΠΑΝΤΑ,ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ...ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΒΟΛΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ,ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ...ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ,ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΙΆΥΤΟ ΕΝΑΣ ΕΝΗΛΙΚΑΣ ΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΣΟΒΑΡΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ -ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ-ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ...ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΚΡΥΓΟΡΗΣΩ ΑΛΛΟ,ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ,ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΣ ΟΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ,ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ....ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ,ΠΑΡΕ ΓΝΩΜΕΣ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ...ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ...ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ ΦΟΡΤΙΟ,ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ,ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ,Ο,ΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΣΩΣΟΥΜΕ...
Δυστυχώς δεν εχεις δικαίωμα στο παιδι διοτι δεν ειναι δικό σου , αλλα μπόρεις να στηριξείς το παίδι αφου είναι μαζι σου , δίνοντας ψυχολογική υποστηριξη και αγάπη και σωστες βασεις για ενα καλύτερο αυριο.Να είσαι εκει διπλα του στις δύσκολεσ στιγμες .Το ότι είναι ομοφυλόφιλη δεν είναι κακο,εχω κι έγω στην οικογενεια μου το ιδιο θέμα , αλλα το αγαπαει το παιδι της και το μεγαλωνει σωστα.
Να πας στην πρόνοια...Το παιδάκι σεν φταίει σε τίποτα..Να κοιτάξεις το καλό του..