Αντίο γλυκειά μου πιπίλα!
Η ιστορία αφορά την τετραχρονη κορούλα μου η οποία εως και μια εβδομάδα πριν είχε το δαχτυλάκι ως πιπίλα. Και τι δεν ήταν γι αυτήν η πιπίλα: η ξεκούραση της, η παρηγοριά της, το νανούρισμα της, η συντροφιά της.
Μέχρι τώρα είχα δοκιμάσει τα πάντα, τι βιβλία, τι ιστορίες, τι εκβιασμούς, τι καλοπιασματα, τίποτα. Η πιπίλα εκεί….
Ώσπου μια εβδομάδα πριν ήρθε ένα άρθρο απ’ το eimaimama να δώσει τη λύση. Εδειξα μια φωτογραφία ενός παιδιού που είχε στραβα δόντια απ’ την πιπίλα στη μικρή και έγινε το θαύμα: το βράδυ μετά το παραμύθι μας και την καληνύχτα γυριζει πλευρό και την ακουω να λέει: αντίο γλυκειά μου πιπίλα θα μου λείψεις πολύ… και είδα δάκρυα στα ματακια της. Αυτό ήταν, πιπίλα τέλος. Εγώ όμως αισθανθηκα απίστευτες τύψεις, της στερησα κάτι που τότε μόνο κατάλαβα ποσο πολύτιμο ήταν γι’ αυτήν. Αλήθεια σας λέω ευχήθηκα να μην το είχα κάνει.
Η μικρή μου τελικά είναι πολύ δυνατή κι εγώ θέλω να της πω ένα μεγάλο μπράβο!!! Δεν ξαναεβαλε πιπίλα από τότε! Τη βλέπω όμως να την αναζητά και να την κοιτα με παράπονο πολλές φορές! Αναρωτιέμαι μήπως βιαζόμαστε να τους στερήσουμε πράγματα η συνήθειες σημαντικές γι’ αυτα; Δεν ξέρω. Εγώ πάντως το έκανα για το καλό της (έτσι λέω στον εαυτό μου).
Ένα μεγάλο ευχαριστω, γιατι χωρίς το άρθρο μαλλον θα την παντρευα και θα πήγαινε με πιπίλα στην εκκλησια!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ωωωω συγκινηθηκα πολυ! Το γλυκο μου, τι να σκεφτηκε? Λοιπον, γιατι δεν της λες πως η πιπιλα της θα ειναι παντα μαζι της( δειχνοντας το δαχτυλακι της), απλα δεν θα την χρησιμοποιει βαζοντας τη στο στομα. Πιστευω θα την ανακουφιση αυτη η σκεψη, γτ εσυ ουτως η αλλιως σωστα επραξες.. οσο μεγαλωνε θα το εκανε πλεον απο συνηθεια κ οχι συναισθηματικα κ ενω θα ηθελε να το κοψει( ισως να της ελεγαν τα αλλα παιδακια) μηχανικα θα πηγαινε το χερακι της στο στομα.
Ένα μεγάλο μπράβο στην κορούλα σου. Πολύ ώριμη αντίδραση για την ηλικία της. Η μικρή μου τώρα τον Ιούλιο έγινε 2 ετών. Μία εβδομάδα πριν από τα γενέθλιά της γυρίσαμε από τις διακοπές μας και το βράδυ ο μπαμπάς της, της έκανε πλάκα ότι ο Nemo πήρε την πιπίλα της στην βάρκα (βλέπαμε βάρκες στην θάλασσα και μας είχε κολλήσει) και ότι θα την έδινε σε πιο μικρά παιδάκια και συμφώνησε. Κι έτσι δεν της την δώσαμε εκείνο το βράδυ, αλλά και δεν την ζήτησε. Μετά από 2 μέρες μου την ζήτησε το μεσημέρι, της είπα την ίδια ιστορία και δεν την ξαναζήτησε. Μου φάνηκε περίεργο, γιατί δεν περίμενα να την κόψει τόσο εύκολα, αλλά ποτέ τελικά δεν ξέρεις πότε είναι έτοιμο ένα παιδί να κόψει κάποια πράγματα. Τώρα σειρά έχει σιγά σιγά η πάνα.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ!! ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ!! ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΕΤΟΣ ΘΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΙΠΙΛΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ!! ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΚΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΛΙΣ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΙ ΘΑ ΧΑΡΕΙ ΤΟΟΟΣΟΟΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΑΦΗΣΕΙ 2 ΔΩΡΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ!!!!
Παιδιά εγώ πιπιλούσα το δάχτυλο μου μέχρι τα 24. Οκ δε το λες νορμάλ, αλλά δεν έγινε και τίποτα! Τα δόντια μου είναι λίγο στραβά.. αλλά δεν είμαι τέρας! Προσωπικά δεν με πειράζει που έχω στραβά δόντια. Την κολλητή μου που την πείραζε (γιατί κι αυτή πιπιλούσε δάχτυλο μέχρι ενηλικίωση) έβαλε σιδεράκια στα 35 της! Γιατί να υποβάλουμε τα παιδιά σε ταλαιπωρίες άνευ λόγου και αιτίας? Θα μου πείτε δεν είναι άνευ λόγου. Το λέει ο οδοντίατρος! Ε, λοιπόν δεν πείθομαι. Μάλλον όχι.. δεν είναι ότι δεν πείθομαι. Είναι που βλέπω πόση ανακούφιση προσφέρει το δαχτυλάκι στο παιδάκι μου. Δεν ξέρω.. Εγώ δεν θέλω να την πιέσω να το κόψει..
Πραγματικα συγκινητικο! Μπραβο στο κοριτσακι σου για την απιστευτη δυναμη ψυχης! Ευχομαι και η κορη μου να μπορεσει να παρει καποια μερα αυτη την αποφαση. Δεν την πιεζω, ειναι 3 ετων και αυτο το καλοκαιρι, οπως και το φθινοπωρο βιωνουμε προσαρμογες, αρα καποιες στιγμες θα χρειαστει το αντιχειρακι της!...