Με τον Θανο γνωριστηκαμε περιπου πριν 2.5 χρονια στο παρτυ μιας κοινης μας φιλης. Εγω τοτε 17 χρονων, μολις ειχα τελειωσει τη Β Λυκειου, αυτος 20, φοιτητης ηλεκτρολογιας. Τον ερωτευτηκα κυριολεκτικα με την πρωτη ματια, αφου μολις μπηκα στο παρτυ με καρφωσε με αυτα τα υπεροχα πρασινα ματια του. Καναμε σχεση κατευθειαν και περναγαμε πολυ ωραια.
Λιγο πριν τις Πανελληνιες εμενα με ειχε κυριευσει το αγχος, αφου ημουν αριστη μαθητρια και δεν ηθελα να απογοητευσω ουτε τον εαυτο μου, ουτε τους γονεις μου που λαχταρουσαν να με δουν φοιτητριουλα. Ετσι σε μια απο τις γνωστες κρισεις αγχους που με επιαναν κατα καιρους ετυχε να ειναι μπροστα και ο Θανος, ο οποιος ως εμπειρος, αφου ειχε περασει ηδη την δοκιμασια των Πανελλαδικων, προτεινε να με… χαλαρωσει με τον γνωστο τροπο. Μονο που με παραχαλαρωσε και ετσι βρεθηκα με ενα μπιζελακι στη κοιλιτσα μου μια ανασα πριν τις Πανελλαδικες. Εγω το βουρλο πηγαινα και εδινα τα μαθηματα το ενα μετα το αλλο και ουτε που μου περναγε απο το μυαλο οτι η μια και μοναδικη φορα που εκανα ερωτα χωρις προφυλαξη ηταν η φορα που θα εμενα εγκυος.
Περναγαν οι ημερες και εχοντας πια φτασει η ημερα των αποτελεσματων, εμενα να με ζωνουν τα φιδια. Και αυτο οχι μονο γιατι εβγαιναν τα αποτελεσματα, αλλα και γιατι ειχα και 1 ολοκληρη εβδομαδα καθυστερηση που στη αρχη δεν της ειχα δωσει σημασια λογω ασταθους κυκλου. Ειχα και τον Θανο να με παιρνει καθε λιγο και λιγακι αν αδιαθετησα. Με τα πολλα, παιρνω τις κολλητουλες μου και παμε στο σχολειο οπου μαθαινουμε τα μορια.
18956!!!!!! Χαρα και πανηγυρια στο σπιτι και εγω να μην μπορω να το απολαυσω γιατι στο πισω μερος του μυαλου μου ειχα το ενδεχομενο εγκυμοσυνης!!
Την επομενη μερα παιρνω ενα τεστ και παω το κανω σπιτι της κολλητης μου που ειχε μαζευτει ολη η παρεα. Οχι απλα θετικο, ΚΑΡΑΘΕΤΙΚΟ. 3 τεστ εκανα και τα 3 θετικα!! Σοκ!! Και εγω και οι φιλες μου ειχαμε παγωσει! Ερχεται ο Θανος, του το λεω και να και το αλλο σοκ!! Μας πηρε κανενα μισαωρο μεχρι να συνελθουμε. Και μετα το κλαμα! Να κλαιω εγω, να κλαινε οι κολλητες μου, να εχει παγωσει και ο Θανος. Σημερα τα σκεφτομαι και γελαω.
Ο Θανος μου ειπε απο την πρωτη στιγμη οτι ο,τι και να αποφασισω θα ειναι διπλα μου και θα με στηριξει. Κατα βαθος ομως ηθελε να το κρατησουμε λεγοντας μου συνεχεια «Σιγα, οι πρωτοι ημαστε ή οι τελευταιοι που θα κανουμε μωρο μικροι;» Εμενα μου περασε απο το μυαλο το ενδεχομενο της αμβλωσης αλλα σκεφτηκα οτι τοσα πολλα ζευγαρια προσπαθουν να φερουν στον κοσμο ενα παιδακι και εμας ο Θεος μας το εδωσε απλοχερα. Οχι δεν μπορουσα να το κανω.
Αφου αποφασιζουμε απο κοινου να κρατησουμε το νινι το ανακοινωνουμε στους γονεις μας. Αλλο σοκ απο κει!! Να μην μπορουμε να συνεφερουμε τη μανουλα μου που απο την εκπληξη λιποθυμησε. Οι γονεις το Θανου το πηραν λιγο πιο ψυχραιμα και μετα απο πολλες συζητησεις δεχτηκαν την αποφαση μας.
Η εγκυμοσυνη κοιλουσε αρκετα καλα περα απο τους καθημερινους πρωινους και ενιοτε μεσημεριανους εμετους μου. Το πρωτο τριμηνο ειδικα εχασα 3 κιλα. Τελη Αυγουστου εμαθα οτι περασα Νομικη Αθηνων και απο τη χαρα μου μαλλον σταματησαν και οι εμετοι. Ειχα συνενοηθει και με τη σχολη και θα αρχιζα μαθηματα την αλλη χρονια. Ολα κυλουσαν ομαλα. Εγω να αρχιζω να παιρνω τα κιλακια μου, να πηγαινω τις επισκεψεις μου στο γιατρουλη μου τον κυριο Καλογηρου μαζι με τον Θανο που λατρευε να πειραζει την κοιλια μου και τις κολλητουλες μου να αγοραζουν ο,τι φορμακι υπηρχε σε μπλε και σιελ χρωμα.
Ναι, ναι περιμεναμε αγορακι!!
ΠΗΤ ειχα στις 15/3/2013.
Φτανει η ΠΗΤ αλλα τιποτα. Οποτε μου λεει ο γιατρος μου οτι θα περιμενουμε και λιγες μερες αλλιως θα μπουμε με προκληση. Στις 17/3 αποφασισαμε με τον Θανο την παρεα του και την παρεα μου να βγουμε στο στεκι της περιοχης μας να γιορτασουμε την ονομαστικη μου εορτη. Οποτε ντυθηκα, βαφτηκα, πηρα την κοιλια μου, η οποια φαινοταν τεραστια, αφου ειχα παρει μολις 3 κιλα και δεν ειχα πρηστει αρκετα και φυγαμε.
Η βραδια κυλουσε υπεροχα οταν τη στιγμη που φτερνιστηκα τσουπ σπασαν τα νερα!!! Ζεστα υγρα ενιωθα να τρεχουν απο τα ποδια που και μια αισθηση ανακουφισης! Γυρω μου πανικος!!! Η κολλητη μου να τηλεφωνει στη μαμα μου, ο Θανος να κανει σαν χαζο τις αναπνοες που ειχαμε μαθει στα μαθηματα ανωδυνου, ο κολλητος του να τρεχει σαν τον Βεγγο να φερει το αμαξι και ολοι οι αλλοι συμπερυλαμβανομενου του dj του μαγαζιου και της σερβιτορας να με ρωτανε αν ποναω!! Εμενα με ειχε πιασει νευρικο γελιο προσπαθωντας να τους πεισω οτι δεν ενιωθα τιποτα.
Με τα πολλα φτανουμε στη κλινικη ετσι οπως ημασταν μια παρεα 15 ατομων με 4 αμαξια λες και γινοταν γαμος!! Εκει περιμεναν και οι γονεις μου μαζι με τους γονεις του Θανου. Μπαινουμε μεσα σαν παρελαση και η νοσοκομα ειδοποιει τον γιατρουλη μου. Αποχαιρετησα την παρεα, φιλησα τον Θανουλη μου και τον μπαμπακα μου και μπηκα μεσα. Εκει αφου μου εβαλαν μια απαισια πρασινη ρομπα, μου εκαναν κλισμα (χαλια) και μου εβαλαν ορο (εννοειται πως ημουν ξυρισμενη με την πολυτιμη βοηθεια της κολλητουλας μου γιατι μονη μου ουτε με καθρεφτη!!).
Η διαστολη μου στο 1. Ουτε πονος ουτε τιποτα.. Αφου λεω στον γιατρο μου οτι αν ειναι ετσι η γεννα καθε χρονο θα με ειχε πελατισα! Τι το ‘θελα και το ‘πα; Μετα απο κανα μισαωρο με πιανουν κατι πονοι σαν να μου εμπηγαν μαχαιρι στη κοιλια! Εγω που δεν εχω περασει περιοδο χωρις τουλαχιστον 2 παυσιπονα, τωρα ενιωθα του ιδιους πονους αλλα 1000 φορες πιο εντονους!! Ουρλιαζα και παρακαλουσα τον γιατρο μου για επισκληριδιο αλλα αρνουνταν να μου κανει αν η διαστολη δεν φτασει στο εξι!!!! Εμπαινε και ο Θανουλης μου στη αιθουσα ωδινων αλλα δεν αντεχε να με βλεπει ετσι και εφευγε βουρκωμενος!! Η μονη παρηγορια μου ηταν η καρδουλα του μωρου μου που ακουγα στον καρδιοτοκογραφο!!
Κατα τις 3 το πρωι και αφου η διαστολη μου ειχε φτασει 6 μου χορηγηθηκε η επισκληριδιος με τα χιλια ζορια αφου κουνιομουν απ το φοβο μου και ο αναισθησιολογος φωναζε πως θα μεινω παραλητη αν κουνιεμαι.. Μολις την πηρα, πηγα σε αλλο συμπαν. Ενα κρυο υγρο ενιωσα να κυλα στην σπονδυλικη μου στηλη κα μετα απο λιγο δεν ενιωθα ουτε πονους, ουτε τιποτα!! Ο Θανος ηταν αυτος που με ενημερωνε ποτε ειχα συσπασεις κοιτωντας απλα το μονιτορ!!
Κατα τις 4:30 μπαινει η μαια μεσα και με εξεταζει με αυτην την απαισια εξεταση του χεριου για να δει την διαστολη μου. 10!!!
«Γεννας Αλεξια!!» Σοκ η Αλεξια!!
Φιλησα τον αντρουλη μου αφου δεν αντεχε να ηταν παρων στη γεννα (αντρες!) και με μετεφεραν στην αιθουσα τοκετων. Εκει να σπρωχνω και να ξανασπρωχνω!!! Ημουν εξαντλημενη και ομως εβρισκα τη δυναμη και εσπρωχνα!! Πανω στη κοιλια μου ειχαν πεσει και δυο μαιες και με ζουμπαγαν!!
5:15 γεννιεται το θαυμα μου! Ο γιος μου!! 3.100 και 51 εκ. Το κλαμα του ειναι ο μελωδικοτερος ηχος που εχω ακουσει!! Τον εβαλαν κατευθειαν στο στηθος μου και ηρεμησε. Το πρωτο οραγμα που του ειπα ηταν «Καλως ορισες μικρε μου πριγκηπα» και του εδωσα ενα φιλι πανω απο τα πρασινα ματακια του (Ναι!!!!! πηραμε τα ματια του μπαμπα!!!) Υστερα μου τον πηρανε για τις εξετασεις του και εμενα αφου με εραψαν, ευτυχως με λιγα ραματα, με πηγαν στην ανανηψη οπου καταφερα να κοιμηθω για μιση ωριτσα εχοντας παντα στο νου μου τον πριγκηπακο μου.
Στη συνεχεια μπηκα στο δωματιο οπου μπηκε ο Θανουλης μου και μου ειπε «Σε ευχαριστω για τον ομορφο γιο που μου χαρισες» Αμεσως τον θηλασα! Δεν θα αλλαζα ποτε την αισθηση που ενιωσα οταν τραβηξε το στηθος μου πρωτη φορα. Τις επομενες μερες που εμεινα στην κλινικη χαμος και πανικος στο δωματιο απο συγγενεις, λουλουδια, αρκουδακια και μπαλονια! Ευτυχως που εμενα σε μονοκλινο γιατι δεν θα χωρουσαμε!!
Σημερα ο πριγκιπακος μου ειναι 6 μηνων και τον θηλαζω αποκλειστικα!! Ποιος εγω; που ποτε δεν ειχα τεραστιο στηθος και ελεγα οτι δεν θα θηλασω καθολου. Ο Θανουλης μου ειναι παντα διπλα μας και το καλοκαιρι του ’14 λεμε να παντρευτουμε και να βαφτιστουμε!!!
Δεν μετανιωσα ποτε για την αποφαση μου να κρατησω το νινι μου! Ξερω οτι το να γινεις μανα στα 18 σου ειναι δυσκολο και πολυ αποτομο αλλα δεν θα αλλαζα με τιποτα αυτο που ζω τωρα. Την απολυτη ευτυχια στο προσωπακι του γιου μου να ξυπναει το πρωι να να βγαζει φωνουλες!! Δεν πιστευα πως ενας ανθρωπος μπορει να αγαπησει τοσο πολυ ενα μικρο πλασματακι κι ομως εκανα λαθος!!
Με αγαπη
μαμα Αλεξια
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Να σου ζησει ο πριγκηπακος σου και σου ευχομαι οτι καλυτερο. Τα μωρακια μας εχουν μια μολις μερα διαφορα αλλα οι μανουλες τους εχουν 20 ολοκληρα χρονια! Δυναμη κι υπομονη σου ευχομαι!!!
ΜΠΡΑΒΟ,ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΜΑΝΑ ΜΙΚΡΗ ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ 30 ΚΑΙ Ο ΠΑΙΔΑΡΟΣ ΣΟΥ 12........................ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ
Aλεξία, μπράβο σας. Να σας ζήσει. Βάλτους όλους να σε στηρίξουν για να τελειώσεις τη σχολή. Aκόμη και να σου κρατάνε το μωρό, θα είναι δύσκολο γιατί και η σχολή σου είναι πολύ δύσκολη. Θα κουραστείς, αλλά μην εγκαταλείψεις. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι στο τέλος, εκεί που είσαι κοντά στο να πάρεις το χαρτί στο χέρι αλλά έχεις κουραστεί πολύ από παιδί και διαβάσματα και λες τι το θέλω τώρα εγώ η μάνα το πτυχίο. Εκεί βάλε τα δυνατά σου και μην εγκαταλείψεις. Μην κάνεις άλλο παιδί μέχρι να πάρεις πτυχίο και μην προσπαθήσεις να πιάσεις δουλειά. Θα εξοντωθείς και δεν ξέρω αν είναι εφικτό να τελειώσεις δύσκολη σχολή με παιδί και δουλειά μαζί. Ομοιοπαθούσα (για δεύτερο χαρτί...καμία σχέση με το πρώτο, τα προπτυχιακά μάλλον είναι δυσκολότερα τελικά), που πρόσφατα σκεφτόμουν να εγκαταλείψω. Καλή επιτυχία δικηγόρε!
Μπράβο και στους δυο σας που λειτουργείτε τόσο ώριμα και υπεύθυνα. Έχουμε τον ίδιο γυναικολόγο, οπότε είμαι σίγουρη πως ο τοκετός θα σου μείνει ως η ωραιότερη εμπειρία της ζωής σου. Να χαίρεστε το μωράκι σας και να μην αφήσετε τα σχέδια και τις σπουδές σας!
Δεν έχουν ούτε 2 βδομάδες διάφορα τα αγοράκια μας!εγώ γεννησα στις 6/03/13!!βέβαια τον εκανα στα 27 μου αλλα τελικά σε οποία ηλικία και αν είσαι ποτε δεν είσαι 100% έτοιμος!σίγουρα οταν είσαι 18 ειναι ακόμα δυσκολότερο γιατί δεν μπορείς να κανεις πράγματα που θα έκανες αν ήσουν μονη σου,και ειδικά σαν φοιτήτρια που είσαι πλέον!απο τα λεγόμενα σου,όμως,καταλαβαίνω ότι είσαι συνειδητοποιημενη και πολυ ευτυχισμένη..και στην τελική αυτο μετράει!!να χαίρεσαι το νινακι σου και τον αντρα σου κοπέλα μου!τα καλύτερα σας εύχομαι!