27 ετών, ανύπαντρη μαμά και πλήρως ευτυχισμένη!
Δεν θέλω να γράψω για το πώς πέρασα την εγκυμοσύνη μου… Μια ψυχολογικά εφιαλτική περίοδος της ζωής μου.
Γράφω για να σας πω ότι είμαι απόλυτα ευτυχισμένη!!
Με λίγα λόγια, γνώρισα τον μπαμπά του ήλιου μου σε ένα ταξίδι που ενώ χαθήκαμε, έψαξε και με βρήκε με το γνωστό κοινωνικό δίκτυο (ναι, ναι σαν τις ταινίες!). Περνούσαμε υπέροχα οπού πηγαίναμε… ΕΚΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ! Καθώς στην Θεσσαλονίκη υπήρχε η μητέρα του, η οποία πως τύχαινε κάθε φορά και μας κατέστρεφε τις ώρες που είχαμε κανονίσει να περάσουμε μαζί (ο Β. έμενε Πάτρα αλλά είναι από Θεσσαλονίκη όπου μένω και εγώ). Πέρα από αυτό, είχα ακούσει παρά πολλά από την εν λόγω «κυρία» (η οποία στηρίζονταν οικονομικά και ψυχολογικά στα δύο της παιδιά και χωρίς ούτε ένα ένσημο) με αποκορύφωμα τον πρώτο μηνα της εγκυμοσύνης και γυρνώντας από τον γιατρό να μου πει «Πρέπει να απογαλακτιστείς, είσαι πολύ ανώριμη και απορώ πως ένα μωρό θα μεγαλώσει ένα μωρό!»
Εγώ τελείωνα εκείνη την εποχή τις σπουδές μου και έπρεπε να συνεχίσω να μένω Θεσσαλονίκη μέχρι το πτυχίο μου. Δεν είμαι άτομο που σηκώνει μύγα στο σπαθί του! Και όχι ότι με πείραζε η παρ’ ολίγον πεθερά… αλλά ο γιος της! Δεν μπορούσε να βάλει την μητέρα του στην θέση που της αναλογούσε ούτε και εμένα στην θέση που έπρεπε να έχω… δεν μπορούσε ούτε καν να υποστηρίξει εμένα, σαν μετέπειτα οικογένεια του. Έτσι πήρα το καπελάκι μου και έφυγα… Χτίζοντας την δικιά μου ευτυχία… για να είμαι εγώ καλά και στην συνέχεια το παιδί μου… Τους δικούς του έχω να τους ακούσω από τότε που ήμουν ενός μηνα έγκυος… Επιλογή τους! Διπλα μου στάθηκαν η μητέρα μου και η αδερφή της.
Στις 4 Ιουλίου 2012, την πιο ηλιόλουστη μέρα που έχει αντικρίσει ποτέ ο πλανήτης (ε! εντάξει φταίει και η μαστούρα από την επισκληρίδιο!) ήρθε ο ήλιος της ζωής μου στον κόσμο, μια μικρή σουσουράδα όλο τσαχπινιά και χάρη! Ο μπαμπάς της το έμαθε μια μέρα μετά, καθότι άλλαξα κινητό εξαιτίας του (με έπαιρνε κάθε τόσο με αποτέλεσμα να με κάνει ράκος, ενώ του είχα πει αν θέλει να μαθαίνει νέα να παίρνει μονό στο σταθερό). Το θέμα «αναγνώριση» συζητήθηκε όταν φεύγαμε από το μαιευτήριο… η απάντηση μου ήταν «Όχι, δεν χρειάζεται»… και όντως δεν χρειάζεται (κάποιοι που έχετε ψάξει το θέμα «αναγνώριση» θα με καταλάβετε, κάποιοι άλλοι όχι)… Καθότι την βλέπει οπότε το θελήσει και πάντα περνάμε παρά πολύ όμορφα, τόσο που πολλές οικογένειες θα ζήλευαν… Με πολύ κόπο κρατάω τις ισορροπίες αλλά χτίζω μια πανέμορφη σχέση μπαμπά και κόρης χωρίς εγώ να φθείρομαι πλέον ψυχολογικά! Δεν χρειάζομαι ούτε το όνομα αλλά ούτε και την χάρη, αν και άνεργη προς το παρόν…
Από την αρχή της εγκυμοσύνης ήξερα ότι εγκυμονώ έναν ήλιο… και είχα δίκιο! Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι σημαίνει το να είσαι μια ανύπαντρη μαμά… το μόνο που μπορώ να σας πω ότι αν και πέρασα πολύ δύσκολα… ΤΏΡΑ ΣΥΛΛΑΒΊΖΩ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΊΑ!!!
Φρανσουάζ
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αυτό το ανευφ πατρός ξανασκεψου το και κοίτα μακριά !!!! ΜΠΡΆΒΟ σου που τα καταφέρνει πολλά μπράβο και καλή τύχη κούκλα μου γλυκιά !!!!
Πέρα από όλα αυτά όμως, ο πατέρας δεν έχει δικαίωμα να ανγνωρίσει το παιδί??? Θέλω να πω, οτι ειναι και δικο του παιδι... Πολύ ωραία μιλάμε για τα δικαιώματα των μαμάδων αλλά ξεχνάμε και αυτά τον πατεράδων ΕΙμαι σιγουρη οτι εχεις τους λογους σου. Απλώς να ξέρεις οτι αν δεν υπάρχει περίπτωση να κανει κακο στο παιδί-που δεν νομίζω γιατι λέτε ότι περνάτε και όμορφα μαζι- τότε δεν έχεις δικαίωμα να στερείς την αναγνώριση.
Ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ για την τολμη και το θαρρος σου, να μεγαλωνεις μονη το λουλουδακι σου, αφου εκρινες οτι πρεπει να "φυγεις".Κατι παραπανω θα ξερεις εσυ,απ'ολους εμας που απλα διαβαζουμε ενα κειμενο και ειμαστε ετοιμοι να κρινουμε, αν εκανες το σωστο ή λαθος.Ευχομαι απο την καρδια μου, να εισαι γερη και δυνατη, να μεγαλωσεις το παιδακι σου με αγαπη,και να το δεις οπως επιθυμεις!
Κάπως έτσι είμαι και εγώ,μεγαλώνω Μονή μου τον θησαυρό μου και είμαστε ευτυχισμένοι. Όσο για την αναγνώριση μετά από 1,5χρονο του το επέτρεψα. Δεν υπάρχει λόγος να είναι άνευ πατρος. Σκέφτηκα πολύ πριν το αποφασίσω και κατάλαβα πως ήταν το καλύτερο από κάθε άποψη και πάντα με γνώμονα την ψυχούλα του παιδιού μου. Να είσαστε καλά και να έχεις μια ζωή "ηλιόλουστη "❤️❤️❤️❤️
Μπράβο κοπέλα μου για αυτή σου την απόφαση...έχει δίκιο η ΜΑΜΑΜΙΑ ότι δεν αλλάζει ο άντρας σε καμμια ηλικία από την στιγμή που δεν είχε ωριμάσει στα 25 του πχ.Μπορεί να δυσκολευτείς στο μεγάλωμα του ''ΗΛΙΟΥ ΣΟΥ'' αλλά θα είσαι ήρεμη κ δεν θα έχεις άλλους στο μυαλουδάκι σου να σκέφτεσαι... Να χαίρεσαι το παιδάκι σου,να μεγαλώσει με αγάπη κ υγεία να έχει σε όλη της τη ζωή...
να χαιρεσαι το παιδάκι σου και ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!! ηξερες ποιο ήταν το καλυτερο για σενα και το παιδάκι σου!!
Δυστυχώς όταν ο άντρας είναι ΠΟΛΥ ΜΑ ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΙΑΣ αυτό δεν αλλάζει ούτε στα 20-30-40 δυστυχώς! Καλά έκανες και έφυγες τώρα που΄είναι νωρίς για να μην σου δημιουργηθούν περισσότερα και χειρότερα προβλήματα και πάρουν αέρα τόσο ο πρώην όσο και η πρώην πεθερά σου. Είναι ώραιο να βλέπεις νέους ανθρώπους να μπορούν να στέκονται στα πόδια τους τέτοιες δύσκολες στιγμές.Ρισκο μέν, θαρρος δε! Να είστε καλά εσύ και ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΣΟΥ
Κοριτσι μου μονο συγχαρητηρια εχω να σου πω!!! Μραβο σου που βρηκες τη δυναμη να σηκωθεις και να φυγεις μακρια του ενω ησουν εγκυος!! Μπραβο σου που αποφασισες να μεγαλωσεις τη μπουμπου σου μονη σου!! Εισαι δυνατος χαρακτηρας και πιστευω θα εισαι και δυνατη μανουλα για την κορη σου!! Δε νομιζω οτι ενδιαφερουν κανεναν οι λεπτομερειες της σχεσης σου με τον πατερα της κορης σου,για να επελεξες να φυγεις και να κανεις κατι τοσο τεραστιο σημαινει οτι κατι ηξερες!! Σου ευχομαι να εισαι παντα δυνατη,να ζησετε ευτυχισμενες με την κορουλα σου και να ειστε παντα υγιεις!!
Ενώ χαίρομαι αρχικά πολύ να διαβάζω για ευτυχισμένες μαμάδες και παιδιά, έχω μια μικρούυυυλα ένσταση όσον αφορά τον πατέρα του παιδιού. Από ό,τι κατάλαβα από την ιστορία σου, δεν πρόκειται για άτομο βίαιο, λεκτικά ή σωματικά ή αδιάφορο, απλώς υποψιάζομαι ότι λόγω της μικρής σας ηλικίας, ήταν πιο άβουλος από ό,τι θα ήθελες ή θα χρειαζόταν για να στηθεί μια οικογένεια. Σεβαστό. Όμως το γεγονός ότι σε έπαιρνε τόσο συχνά στο τηλέφωνο για να μαθαίνει νέα της εγκυμοσύνης σου, αν κι εκνευριστικό για σένα, δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον. Και το ότι θέλησε να αναγνωρίσει το παιδί, δεν είναι κάτι που μπορείς να του καταλογίσεις, αντιθέτως μου ακούγεται σαν μια κίνηση που κάνει κάποιος ο οποίος θέλει να σταθεί υπεύθυνος απέναντι στην κόρη του. Νομίζω ότι έχεις συσσωρεύσει μεγάλο θυμό μέσα σου για τον πατέρα του παιδιού σου επί των προσωπικών σας και γι' αυτό και σου βγαίνει με μορφή επίθεσης - άμυνας στο θέμα της επιμέλειας του παιδιού σας. Είναι δικαίωμά του να έχει σχέση με την κόρη του και να ζητήσει να πάρει το επίθετό του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλει να σου την πάρει ή ότι θα επεμβαίνει στη δική σου ζωή. Γιατί λοιπόν δεν του δίνεις μια ευκαιρία να αποδείξει αν όντως μπορεί να σταθεί σωστά ως πατέρας; Γιατί διαφορετικά εμένα μου φαίνεται σαν ο καβγάς να γίνεται για το ποια από τις δυο σας προηγείται στη χειραγώγησή του - εσύ ή η μητέρα του; Κι αυτό δεν είναι καλό να το αντιλαμβάνεται ο ήλιος σου μεγαλώνοντας. Υπόψιν δε, ότι αφού ενηλικιωθεί η κόρη σου, μπορεί από μόνη της να κινήσει τις διαδικασίες για την αναγνώρισή της.
ο μπαμπάς είναι 34, και δεν έπαιρνε τηλέφωνο από ενδιαφέρον για την εγκυμοσύνη. επισης υπάρχουν πολλοί περισσότεροι λόγοι για τους οποίους δεν επιθυμώ αναγνώριση. αν ήμουν θυμωμένη δεν θα φερόμουν έτσι αυτήν την στιγμή... μάλλον δεν κατάλαβες καλά το κείμενο μου....
Να σου ζήσει το παιδί σου! Όλα θα πάνε καλά! Θεωρώ ότι είσαι θυμωμένη. Ο θυμός σε τέτοιες περιπτώσεις θέλει χρόνια για να κοπάσει. Κατανοητό που δεν το παραδέχεσαι. Είναι η άμυνά μας. Κι εγώ μεγαλώνω μόνη το παιδί μου. Καταλαβαίνω τις δυσκολίες αλλά και τη μεγάλη ευτυχία. Όσον αφορά στο θέμα της αναγνώρισης, η προσωπική μου άποψη είναι ότι καλό είναι να αναγνωρίζεται το παιδί από τον πατέρα. Υποψιάζομαι τους λόγους που δεν την επιθυμείς (επειδή κι εγώ έκανα μεγάλη έρευνα) αλλά ίσως τελικά τα μακροχρόνια οφέλη σε όλα τα είεδα για το παιδί είανι περισσότερα. Σε κάθε περίπτωση εάιναι δική σου η απόφαση. Σου εύχομαι τα καλύτερα!
Συγνώμη Eva που πετιέμαι. Η Φρανσουάζ μου φάνηκε απολύτως κατασταλαγμένη και χωρίς ίχνος θυμού. Υπάρχουν και άνθρωποι πολλοί δυνατοί που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν από τη ζωή τους. Για να σε διευκολύνω, εγώ δεν είμαι έτσι. Στη θέση της Φρανσουάζ ένα θυμό και ένα γιατί θα το είχα, αλλά τη θαυμάζω που ξέρει τι θέλει. Για μενα τα παιδιά καλό είναι να έχουν επαφή και με τους δύο γονείς (οπως κάνει και η Φρανσουάζ), αλλά στο θέμα της αναγνώρισης δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί της. Άλλο επαφή με τον μπαμπά και άλλο ο αδιάφορος ή μη, αλλά γενικά απών πατέρας μια μέρα να σε τρέχει στα δικαστήρια για περισσότερα δικαιώματα και πιθανώς ζητώντας και την επιμέλεια, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα και μερικά άλλα ωραία. Στα δικαστήρια να ξέρεις δεν κερδίζει πάντα αυτός που έχει δίκιο, αλλά αυτός που έχει τα πιο αδιάσειστα στοιχεία. Δύσκολο, αλλά και έξυπνο αυτό που έκανε η Φρανσουάζ.
Συμφωνω μεχρι κεραιας. Το παιδακι δεν ειναι αγνωστου πατρός. Εχει πατερα εστω και αν ειναι ο χειροτερος ανθρωπος στον πλανητη. Που δεν ειναι βαση αυτων που εγραψε η κοπελιά. Απλά ειναι ενας μαμακιας όπως η συντριπτική πλειοψηφια των νεοελληνων. Αυτο δε σημαινει πως το παιδι δε πρεπει να χει γονεις. Φρανσουαζ εισαι πολυ απολυτη. Εφοσον ο πατερας της εχει τη διαθεση να εχει επαφη με το παιδι του ας το αναγνωρισει, να δινει και τη διατροφη που πρεπει βασει των εισοδηματων του, να στηριζει οικονομικα αλλά και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ το παιδι του. Το γεγονος οτι εσεις ως ζευγαρι δε τσουλησατε δε σημαινει πως δε πρεπει να υπαρχει ως πατερας για το παιδι του. Δε καταλαβαινω το σκεπτικο σου να μην το αναγνωρισει, εφοσον ο ιδιος δειχνει προθυμος να εχει επαφη με το παιδι του. γονεις ειστε απλά ζειτε χωρια. Δεστο ετσι και ο χρονος θα αμβλυνει τις αντιθεσεις και σιγουρα να αισθανεσαι καλα για την επιλογη σου. Και να χωρισεις αλλά και κρατησεις το παιδί. Το οποιο δεν ειναι κτημα σου. Αλλά το κανες με εναν αλλο ανθρωπο και εχει και αυτος δικαιωματα και υποχρεωσεις. Μην βαζεις εμποδια και ακυρωνεις τον ρολο του ως γονιος. Ως συντροφος απετυχε, ομως ως πατερας δε ξερεις. Μπορει να ναι καλος για το παιδί και αυτο να μεγαλωσει σωστά. Και το επιθετο της μικρης ειναι πολυ σημαντικό... Εσενα μπορει να σου φαινεται ασημαντο ομως οταν το παιδακι αρχιζει να ρωταει και να καταλαβαινει τοτε ισως αρχισουν και αλλα προβληματα.
Antoin, η αναγνώριση είναι πολυσύνθετο θέμα και οι νόμοι τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει εις όφελος των ανδρών. Στα λέω με επιφύλαξη αυτά γιατί δεν είμαι νομικός και είναι όσα έχω καταλάβει από αυτά που βρήκα και διάβασα. Παλιά νομίζω πως η μητέρα είχε τη γονική μέριμνα του παιδιού, τώρα την έχουν και οι δύο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο πατέρας έχει τα ίδια δικαιώματα με τον παντρεμένο πατέρα, αλλά λιγότερες υποχρεώσεις. Δηλαδή, για να τον υποχρεώσει να πληρώνει λεφτά για το παιδί πρέπει η μάνα να τον πάει στα δικαστήρια ή αν είναι λίγο συνεργάσιμος να το ορίσουν μέσω ιδιωτικού συμφωνητικού. Όμως, αν η μάνα βρει δουλειά στην Αυστραλία δε νομίζω ότι μπορεί να φύγει αν δε συμφωνεί ο πατέρας γιατί έχει και αυτός τη γονική μέριμνα. Γενικώς οι άντρες που θέλουν αναγνώριση και όχι γάμο, το θέλουν γιατί συνήθως έχουν κάποιο όφελος από αυτό. Επίσης διατροφή, ακόμη κι αν έχει οριστεί, μπορεί με το έτσι θέλω να μην της δίνει και για να διεκδικίσει η μαμά τα χρωστούμενα θα πρέπει να πληρώσει εκ νέου δικαστικά έξοδα. Είναι να μην μπλέξεις. Ανα πάσα στιγμή η Φρανσουάζ μπορεί να ζητήσει αναγνώριση και διατροφή. Δεν έχει παραιτηθεί από αυτό το δικαίωμά της.
Nina, αν δεν ειναι αναγνωρισμενο το παιδι η μητερα εχει εξ ολοκληρου την γονικη μεριμνα και μπορει ακομη και να βγαλει διαβατηριο για το παιδι. Εχω ξαδερφη που ειναι ανυπαντρη μητερα γι αυτο επεμβαινω.
Eννοείται! Αυτό μας έλειπε! Μιλάω μόνο για τα ζευγάρια που έχουν κάνει αναγνώριση.
επίσης μπορει να εχει ορισθει επικοινωνια ανηλικου τεκνου με γονιο που δεν εχει την επιμελεια και ο αλλος γονιός εμποδιζει την ομαλή διεξαγωγή της επικοινωνιας. Γενικώς οι αποφασεις των δικαστηρίων μπορούν να μην εφαρμοζονται ειτε απο τη μια πλευρα ειτε απο την αλλη χωρις πολλες συνέπειες.. Αυτό ομως ειναι το ζητουμενο?? Δεν ειναι το ζητουμενο ενα παιδακι να χει και τους δυο γονείς ΕΣΤΩ και ΧΩΡΙΑ?? Δεν ειναι το ζητούμενο 2 γονεις -φυσει εγωιστικά οντα- να παραμερήσουν αυτον τον Εγωισμό για χαρη μιας ψυχούλας? Δεν λεω να μεινουν μαζι με το ζόρι και να σιχαινονται ο ενας τον αλλο, αλλά στοιχειωδώς να ριξουν νερό στο κρασί του ΕΓΩ τους και να σεβαστούν ο ενας τον αλλο ως ΓΟΝΕΑ. Πως? αναγνωρίζοντας βασικά πραγματα στο ρολο τους. Τωρα αν ο ενας εχει καρουμπαλο στον εγκεφαλο και δεν συνεργαζεται, αυτό δε σημαινει οτι ο αλλος γονεας πρεπει και αυτός να αποκτησει καρουμπαλο εξισου μεγαλο. Ειλικρινα στο θεμα της αναγνωρισης δε μπορω να καταλαβω τι κερδιζει μια μαμα που εχει ενα παιδακι ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ.. Αν δε θελει διατροφη δε τη παιρνει, τοσο απλό. Ουτε βεβαια επιμελεια χανει... Βεβαια και επικοινωνια αμα θελει παρεμποδιζει, ομως καποιος στο πρωην ζευγος πρεπει να ναι και λογικος.. Και να σκεφτει τι τελικά μακροπροθεσμα οφελεί το παιδί. Καλό ειναι σε καθε περιπτωση μια μαμα να συμβουλευεται εμπειρο και αξιοπιστο δικηγορο οικογενειακου δικαιου. Διοτι στα φορουμ και στο ιντερνετ καποια πραγματα μεγαλοποιουνται ή και παραποιούνται ακομα.
Μα εδώ μιλάμε ότι υπάρχει επικοινωνία και με τους δύο γονείς και σωστά το επέλεξε. Δίκιο έχεις στο να συμβουλεύεσαι νομικό. Κι εγώ το έχω κάνει όπως καταλαβαίνεις. Και έχω επίσης διαβάσει για να μπορώ να καταλαβαίνω καλύτερα αυτά που ακούω. Αλλά στα δύσκολα που μου έτυχαν ρώτησα κι άλλους πως το διαχειρίστηκαν και πως τους τα είπαν άλλοι δικηγόροι και έχω πάρει πολλά και από αυτό. Τα νομικά δεν είναι πάντα άσπρο-μαύρο, είναι και πως τα παρουσιάζει ο κάθε δικηγόρος σε μια δίκη, είναι τι στοιχεία έχεις (που συνήθως δεν έχεις φροντίσει από πριν να έχεις). Είναι να μην μπλέξεις με άνθρωπο που δε θέλει με τίποτα να συνεργαστεί. Γι΄αυτό δεν πιστεύω ότι είναι θέμα εγωισμού η μη αναγνώριση, αλλά τις πιο πολλές φορές είναι πρακτικό θέμα. Και όπως υπάρχουν αρκετές παντρεμένες που για διάφορους λόγους δεν τις παίρνει να κουνηθούν και να διεκδικήσουν πράγματα στον έγγαμο βίο τους, έτσι υπάρχουν και ανύπαντρες με αναγνωρισμένα παιδιά που πάλι σκέφτονται τι μπορούν να κάνουν και τι όχι, ακριβώς γιατι ο νόμος δεν προστατεύει όλες τις καταστάσεις. Άρα η αναγνώριση σε δεσμεύει όσο σε δεσμεύει και ένας γάμος και από εκεί και πέρα εξαρτάται από το τι άνθρωπο έχεις απέναντί σου, πόσα λεφτά έχει (αν έχει πολλά μπορεί να σε τρέχει για πάντα στα δικαστήρια μέχρι να μην αντέχεις άλλο οικονομικά) και πως βλέπει γενικά την έννοια της οικογένειας. Το "αγνώστου πατρός" λοιπόν μερικές φορές μπορεί να είναι πιο ανώδυνο σε μια οικογένεια από μηνύσεις ή ασφαλιστικά μέτρα. Που ακούγονται τραγικά, αλλά αυτή είναι η νομική οδός που ακολουθείται συνήθως.
Προς νινα (για καποιο λογο δε μπορω να απαντησω κατω απο την αναρτηση σου): Ολα ωραια αυτα που λες. πρακτικο θεμα κτλ κτλ κτλ, ομως δε βλεπω πουθενα να λες για το παιδί. Μονο για τη μανα και ποσο πιο πρακτικα θα ναι τα θεματα αμα εχει αγνωστου πατρος παιδί. Για το παιδί που ειναι το ζητουμενο, τιποτα. Ξαναλεω για ακομα μια φορα, πως αμα ο γονεας ειναι Μ..ας κατα την καθομιλουμενη, δε χρειαζεται να γινουμε 2 φορες μ..κες. Διοτι τελικά το ιδιο το παιδί βλάπτεται. Εχω εντελως αλλη αποψη στο θεμα. Θεωρω οτι απο τη στιγμη που υπαρχει πατερας και αυτός θελει να αναλαβει τις υποτυπωδεις εστω υποχρεωσεις που απορρεουν απο την πατροτητα, να τις αναλαβει με χαρα. Για το παιδί. Εχει 2 γονεις. οχι μια μανα μονο. Τα υπολοιπα, εκδικησεις, φθορα κτλ ειναι αναμενομενα εφοσον υπαρχει εγωισμος.
Καλή μου, δεν υπάρχει μάνα - καμία όμως! - που να μη σκέφτεται πρώτα το καλό του παιδιού. Παθολογικές εξαιρέσεις ας μην πιάσουμε. Επειδή δεν ξέρεις τι μουρλές αντιλήψεις μπορεί να κουβαλάει ο καθένας στο κεφάλι του, καλό είναι να λαμβάνεις υπόψη όλα τα δεδομένα αν κάτι δεν σου πάει κάλα με το σύντροφο. Ελάχιστοι τα έχουν ψάξει από πριν να δημιουργηθεί το πρόβλημα, όπως η Φρανσουάζ. Μέρος της δουλειάς σου είναι να προστατεύεις και το παιδί από τριβές. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί ο ανθρωπος με τον οποίον το έκανες δεν είναι συνεργάσιμος, βρίσκεις και άλλους τρόπους να το φέρνεις σε επαφή με τον πατέρα του και να χτίσουν την απαραίτητη σχέση. Δε χρειάζεται απαραίτητα το όνομα. Επίσης το όνομα μπορείς να το ζητήσεις ανα πάσα στιγμή. Αυτά για όποιον ενδιαφέρεται. Για σενα που - να υποθέσω αυθαίρετα και συγνώμη αν κάνω λάθος - δεν έτυχε ποτέ να χρειαστεί να αναρωτηθείς για όλα αυτά, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και αξία σαν πληροφορίες. Η πλειοψηφία των γυναικών (για να μην πω όλες) θέλουν μια ολοκληρωμένη και ισορροπημένη οικογένεια. Αν αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, οφείλουν να το διεκδικήσουν και να το εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο. Οφείλουν να δημιουργούν υγιές περιβάλλον για τα παιδιά τους και να το κάνουν σεβόμενοι και συνυπολογίζοντας κάθε μέλος αυτής της ομάδας. Μόνο αν είναι όλοι καλά πάει καλά και η ομάδα. Και η Φρανσουάζ συγκεκριμένα, και όποια άλλη κοπέλα κρατά καλές σχέσεις με τον πατέρα του παιδιού αν και είναι χώρια, το κάνει καλά αυτό. Επίσης αν ο πατέρας στη συγκεκριμένη περίπτωση καιγόταν για την αναγνώριση είχε κάθε δικαίωμα να τη διεκδικήσει και μπορύσε να επιμείνει. Διάβασε και πίσω από τις γραμμές και θα το δεις αυτό. Αλλά σου λέω και πάλι, όλα αυτά είναι χρήσιμα μόνο σε όποιον βλέπει ότι το πράγμα ενδεχομένως να μην κυλήσει καλά και εις όφελος του παιδιού.
Εξακολουθω να μην αντιλαμβανομαι το συλλογισμο σου. Απο τη στιγμη που εχεις καλες σχεσεις με τον πατερα και το παιδι οφελειται αυτων των καλων σχεσεων. Δε μιλαμε για περιπτωσεις καποιου που εξαφανιζεται, αδιαφορει κτλ κτλ. οποτε ουτε ο ιδιος θελει αναγνωριση. Μη τυχόν και έχει προβληματα η μητερα καποια στιγμή... Δε το κατανοώ.. Οσον αφορα τους γονεις που θελουν το καλο των παιδιών. Ετσι νομιζουν γιαυτό ξεκατινιαζονται στα δικαστηρια, για το καλό των παιδιών.. Και απο τη μια πλευρα και από την άλλη... Η βλακεια και ο εγωισμος δεν εχει φύλο.
Αntoin, δεν μπορώ να στο δώσω να το καταλάβεις αν σου μιλάω γενικά και αόριστα. Αν είχες το παραμικρό σχετικό πρόβλημα μπορεί να με είχες πιάσει λίγο. Αλλά τέλοσπάντων, μικρής σημασίας είναι αυτά τώρα. Για τα ξεκατινιάσματα στα δικαστήρια έχεις δίκιο, αλλά δυστυχώς πολλές φορές γίνεται γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Και εδώ θα σου μιλήσω συγκεκριμένα. Ζω με έναν αρκετά δύσκολο άνθρωπο που μερικές φορές μου κάνει τη ζωή πατίνι. Για να τον χωρίσω κάποια στιγμή που το έφτασε στα άκρα, αλλά δεν έδειχνε πως έχει διάθεση να φύγει από το σπίτι, έπρεπε να ισχυριστώ ότι είναι επικίνδυνος για κάποιο λόγο. Μα δεν είναι επικίνδυνος πως να πω ψέμα? Δε σου δίνει ο νόμος τη δυνατότητα να πεις π.χ. φωνάζει και δεν μου αρέσουν αυτές οι συνθήκες διαβίωσης, εκτός αν συναινούν και οι δύο πλευρές για το χωρισμό. Κατάλαβες λίγο πως ξεκινούν τα ξεκατινιάσματα στα δικαστήρια? Και γι΄αυτό πολλοί δικηγόροι θα σου πουν μερικές φορές επειδή υπάρχουν τα παιδιά κοιτάξτε να το λύσετε αλλιώς. Το κακό είναι πως αν το ζευγάρι δεν είναι πολύ καλά μεταξύ του, τα παιδιά το καταλαβαίνουν κι ας μην υπάρχουν καβγάδες στο σπίτι. Άρα το πόσο καλές είναι οι σχέσεις μεταξύ μάνας-πατέρα, ζούνε ή δε ζούνε μαζί, χωράει πολλές ερμηνείες. Μπορεί απλώς ο ένας να ανέχεται τον άλλον. Αυτό δυστυχώς δεν είναι αρκετό για τα παιδιά. Αν λοιπόν οι σχέσεις ένος ζευγαριού δείχνουν εξ΄αρχής ότι θα είναι έτσι και ο ένας έχει και λίγο την τάση να εκβιάζει και να το τραβάει στα άκρα, δεν υπάρχει λόγος να μπλέξουν σε καταστάσεις που για να τις λύσουν θα χρειαστεί να πάνε στα δικαστήρια. Αυτό ήθελα να πω. Αν το βλέπει καινείς εξ΄αρχής στραβό, ας σκεφτεί και το ενδεχόμενο να μην παντρευτεί και να μη ζητήσει άμεσα αναγνωριση.
Αντώνη, το ότι δεν "δέχομαι" αναγνώριση είναι καθαρά για τον λόγο της καλής ψυχικής υγείας του παιδιού (επικίνδυνη η "γιαγιά" ας πούμε) και μετέπειτα της δικιάς μου. το ότι στο άρθρο δεν ανέφερα το τι τράβηξα για να βρίσκομαι αυτή την στιγμή ευτυχισμένη και το ότι δεν χρησιμοποίησα κοσμητικά επίθετα (τα οποία θα χρησιμοποιούσα με κυριολεξία), αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν όλα αυτά... και στο τονίζω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να υποστηρίξει μια αναγνώριση! παράδειγμα? πήρε μετάθεση για να είναι κοντά (στην κόρη του μάλλον..) και έχει να πάρει τηλέφωνο να δει τι κάνει πάνω από δυο βδομάδες και έχει και άδεια...... δεν με νοιάζει ούτε η διατροφή, γιατί πολύ άπλα πότε δεν θα έχει να μου δώσει... αυτό που νοιάζει αυτόν είναι μόνο τα δικαιώματα που μπορεί να αποκτήσει! και μου το έχει πει κατάμουτρα! για έμενα αυτός ο άνθρωπος δεν θα γίνει καλός πατέρας.... άλλα παρόλα αυτά τις ευκαιρίες τις έχει απλόχερα... ένας άντρας δεν περιμένω να καταλάβει τι ζόρι τραβάει μια γυναίκα σε μια τέτοια φάση... ούτε και ζητάω συμβουλές, ξέρω πολύ καλά τι πράττω και αυτό για όφελος καθαρά του παιδιού μου. εγώ άπλα έγραψα το άρθρο για να εμψυχώσω κάποιες μανούλες που μπορεί να βρίσκονται σε παρόμοια θέση,,,,,
μπραβω στην φιλεναδα μου παντα μπροστα να πηγαινεις μαζι με την μικρη σου
bravo bravo bravo !!!!!!!!!!!!!!!
Μπράβο Φρασνουάζ. Χίλια μπράβο.
ενα μπράβο τα λέει όλα...πάντα χαρούμενες και ευτυχισμένες....!
Διάβασα κάποιες απόψεις στο fcb που δεν μπορώ να τις αφήσω ασχολίαστες. Η απόλυτη ευτυχία που ζει μια μητέρα δεν είναι δικαίωμα μόνο των μητέρων που έχουν δίπλα τους το σύντροφό τους. Και οι χήρες μπορούν να νιώθουν την απόλυτη ευτυχία όταν κοιτούν τα παιδιά τους και οι χωρισμένες και οι ανύπαντρες και αυτές που δε ζουν την ονειρεμένη σχέση. Και το προχωράω και πιο πέρα....Και οι μητέρες παιδιών με αναπηρίες και οι μητέρες που μόλις έμαθαν ότι το παιδί τους είναι ομοφυλόφιλος/η και οι μητέρες που δεν έχουν λεφτά για τα απαραίτητα και οι μητέρες που έχασαν ένα παιδί αλλά έχουν ακόμη ένα ή περισσότερα που φροντίζουν και οι μητέρες που δεν είναι βιολογικές μητέρες και που ίσως ούτε έχουν υιοθετήσει το παιδί που μεγαλώνουν. Πως συμπεραίνεις εσύ ότι ο άλλος δεν μπορεί να είναι 100% ευτυχισμένος επειδή μερικοί μίζεροι θεωρήσαμε πως για να είναι μια οικογένεια ευτυχισμένη πρέπει απαραιτήτως να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πάρτε και μια μητέρα που μεγάλωσε μόνη της το παιδί της, στις δυσκολότερες συνθήκες που θα μπορούσαν να της τύχουν και λέει ότι ήταν πάντα ευτυχισμένη (για συντομία εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=g5VTkQKgxkY&list=TL0qeYJGxDPb8ZbBFqUdXOPrdoPIzXQSr8 και για περισσότερα εδώ: http://www.youtube.com/channel/HC3JJSaISRU5E). Ας μην κάνουμε τη μιζέρια θρησκεία και ας μη βαφτίζουμε όλα όσα αποδέχεται η κοινωνία ευτυχία και τα υπόλοιπα να τα περιγράφουμε με τη λέξη κρίμα μπροστά. Και μπράβο σου Φρανσουάζ που διάλεξες αυτό που θα έκανε εσένα ευτυχισμένη και που δεν μπήκες στο δίλημμα τι να κάνεις με το παιδί όταν το πράγμα στράβωσε. Να΄ναι γερό το παιδί σου κι οι δυο σας πάντα ευτυχισμένες όπως σήμερα.
Δηλαδη κ. Nina μου το να εισαι ομοφυλοφυλος ειναι τοσο κακο , και προξενει τετοιο πονο στη μανα σου, σαν να εισαι αναπηρος ή και νεκρός; Πολυ προοδευτική άποψη! Και δινετε και συμβουλες για τη μη συμμορφωση σε κοινωνικα στερεοτυπα! Προσεξτε, γιατι η μισαλλοδοξια φανερωνει εαν βαθια συντηρητικο ανθρωπο .
μπράβο σου κορίτσι μου που παρα τα όσα περασες προσπαθείς η κόρη σου να έχει μία τελεια σχεση με τον μπαμπά της.Μπράβο σου και σου ευχομαι παντα το καλυτερο
Polu aisiodoxo to keimeno!! Euxomai na sunexisei etsi aisiodoxa kai oli sou i zwi me to asteri sou!!! Kai giati oxi?..polu suntoma na vreis enan megalo erwta!!!!!! Bises d'une maman heureuse aussi!! ;-)
Νομιζω χωρις να ειμαι και σιγουρη οτι δεν εχει το δικαιωμα καποιος να ζητησει εξεταση DNA απο ενα παιδι, αν δεν υπαρχει η συγκαταθεση της μητερας η οποια εκτος απο επιμελεια ας μην ξεχναμε οτι κατεχει και την γονικη μεριμνα.Θα σου ελεγα Φρανσουαζ οτι σε ζηλευω παρα πολυ.Δυστυχως εγω προχωρησα σε γαμο με εναν αντρα που απεδειχθει μαμακιας και με αρκετα ψυχολογικα προβληματα που προυπηρχαν-διαπιστωμενο γιατι εκ των υστερων μιλησα με τον ψυχιατρο του-και τα οποια πηγαν οικογενειακως να μου φορτωσουν! Ο ιδιος εξαλλου μου ειχε δωσει την ενναλακτικη του χωρισμου οταν "τολμησα" να του πω οτι στην πρωτη συναντηση με την μητερα του δεν μου αρεσε που εκεινη με αποκαλεσε με το ονομα της πρωην του! Μου το προτεινε πολυ ηρεμα γνωριζοντας πως ημουν εγκυος και γνωριζοντας οτι θα εχανε την καθημερινοτητα με το παιδι του για χαρη της μανας του! Εξαλλου και τωρα που ειμαστε χωρισμενοι, μενει στη επαρχεια μαζι με τη μανα του και εξαρταται και οικονομικα καθοτι αεργος(προσεξεμε:ΑΕΡΓΟΣ οχι ΑΝΕΡΓΟΣ που σημαινει υποκειμενος σε οτι πει εκεινή). Γι αυτο σου λεω η αποφυγη αναγνωρισης σημαινει και αποφυγη προβληματων. Εισαι σουπερ ετσι οπως εισαι απο την στιγμη που δεν υπαρχει μια υγιης εναλλακτικη λυση. Να χαιρεσαι το κοριτσακι σου!
Μπράβο σου κορίτσι μου.η Παναγία να είναι μαζί σου κ να σας προσέχει
Χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη, και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, έχοντας τον "ήλιο" σου κοντά σου και να περνάς πάντα καλά μαζί του. Ως προς το θέμα της αναγνώρισης πάντως, πέρα από υποχρέωση είναι και δικαίωμα του πατέρα, οπότε αν κάποια στιγμήτο θελήσει, μπορεί να το διεκδικήσει δικαστικά και εκεί είναι μονόδρομος.
ως τα 3 της χρόνια μπορεί να το διεκδικήσει... άλλα όταν δεν έχεις η δεν μπορείς να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις, πως λοιπόν έχεις δικαιώματα?