Δράματα στην παιδική χαρά

Η μεγαλη μου κορουλα πηγαινει στον παιδικο σταθμο. Σχεδον καθε μερα κι αφου σχολασει, πηγαινουμε σε μια παιδικη χαρα οπου μαζευονται και ορισμενοι συμμαθητες της. Παιζουν τα παιδια, κανουμε κους κους οι μαμαδες. Ολα καλα ως εδω.

Πριν απο 2 εβδομαδες ηταν ενα παιδακι 3 ετων στην παιδικη χαρα, το οποιο ηταν παρα πολυ επιθετικο. Χτυπουσε, εφτυνε, αρπαζε τα παιχνιδια, τα παγουρινο και τις σχολικες τσαντες των αλλων παιδιων. Καποια στιγμη αρπαχτηκε με εναν συμμαθητη της κορης μου. Η μαμα του δεν ηταν εκει, τον συνοδευε η νταντα του. Το αλλο παιδακι που προανεφερα, με την επιθετικη συμπεριφορα, ειχε αρπαξει μια χειροτεχνια απο ρολο κουζινας απο αλλο παιδακι και χτυπουσε τον συμμαθητη της κορης μου στο κεφαλι με μανια. Πηγαινει η νταντα, το μαλωνει, αρπαζει την ξενη χειροτεχνια και την πεταει.

Και εκει αρχιζουν ολα.

Πηγαινει η γιαγια του παιδιου που του αρπαξε ο μικρος την χειροτεχνια να ζητησει τον λογο απο την νταντα του συμμαθητη μας. Και αρχιζουν να λογοφερουν. Εγω με μια αλλη μαμα απο τον παιδικο σταθμο τις ηρεμουμε. Αναρωτιεμαι πού ειναι η μαμα του μικρου (ας μου επιτραπει η εκφραση) ταραξια. Η μαμα ειχε αραξει στο παγκακι και κοιτουσε αμετοχη!!!! Καποια στιγμη ο μικρος πηγαινει με κλαμματα προς την μαμα του.

– Τι εγινε; τον ρωταει.

– Ενα κοριτσακι με χτυπησε.

Σηκωνεται η μαμα και παει στο κοριτσακι να ζητησει τον λογο. Ειρωνια!!! Το κοριτσακι ηταν η μεγαλυτερη αδελφη του συμμαθητης μας.

– Τι εγινε; την ρωταει.

– Ο γιος σας μου τραβαει τα μαλλια και με φτυνει, αυτο εγινε και εγω τον εσπρωξα.

– Να ζητησεις συγνωμη αμεσως απο το παιδι μου, να λεει αυτη.

Το ακουει η νταντα και ετοιμαζεται για εφοδο. Την συγκρατουμε παλι.

Περασε η ωρα, αρκετοι γονεις πηραν τα παιδια τους και εφυγαν λογω της συμπεριφορας του μικρου. Η μαμα σηκωνοταν μονο για να μαλωσει αλλα παιδακια και ουτε μια φορα δε μαλωσε το δικο της. Πηγαινω να βοηθησω την κορη μου να κανει κουνια. Με πλησιαζει και μου λεει «Πώς τα βγαζεις περα με δυο παιδια;;»

– Με υπομονη και αγαπη, της απανταω

– Περιμενω τριτο παιδι

– Με το καλο!

– Εχω μια κορη 20 ετων αλλα την μεγαλωσε η μαμα μου, εγω δεν ξερω απο παιδια. Η μανα μου πεθανε και τον μικρο τον μεγαλωνω εγω.

Δεν ηξερα τι να της απαντησω. Δεν ηθελα να γινω κακια, λογω της κατασταση της, αλλα μεσα μου εβραζα να της τα χωσω.

Ερχομαι στην σημερινη μερα. Πηγαμε και παλι εκει. Ημαμα με τον πιτσιρικα εκει. Ειχαμε μαζι μας 2 μπαλες και 2 σακουλακια πατατακια. Δεν προλαβαινω να κατσω στο παγκακι, πηγαινει ο μικρος στην μικρη μου κορη (2 ετων) και προσπαθει να της αρπαξει την μπαλα. Η κορη μου να κλαιει. Τον πιανω τον μικρο και τους χωριζω. Αυτος να επιμενει. Στην προσπαθεια να αρπαξει την μπαλα, χτυπαει η κορη μου το κεφαλι της στο καγκελο της περιφραξης. Τους χωριζω. Αρχιζω να φορτωνω ασχημα. Η μεγαλη μου κορη να φωναζει «Ασε κατω την αδελφη μου…» Η μαμα του μικρου αδιαφορη. Εκει να καθεται στο παγκακι και να κοιταει. Πηγαινει εκει κλαιγοντας… Γυριζει παλι και της αρπαζει τα πατατακια. Η κορη μου να χτυπιεται. Φευγει ο μικρος με τα πατατακια. Γυριζω κοιταω την μαμα και της λεω νευρικα «Παρε μαθημα τωρα!«

Φωναζω τον γιο της.

– Ελα, θελεις την μπαλα;;

– Ναι!

– Εισαι αντρας;

– Ναι!

– Πώς πρεπει ενας κυριος να ζητησει κατι απο καποιον αλλον;

– Δεν ξερω…

– Ζητα ευγενικα την μπαλα και η μπαλα θα ειναι δικη σου!

Πραγματι παει στην μεγαλη μου κορη αυτη την φορα και της λεει «Κοριτσακι μπορω να παρω την μπαλα σου;;;»

Η κορη μου του την εδωσε. Μετα απο λιγο,επεστρεψε και τα πατατακια στην μικρη μου. Γυριζω στην μαμα. «Θελει τροπο, οχι κοπο» Δεν απαντησε, απλα με ακουσε.

Δεν περναει λιγη ωρα, ερχεται ο μικρος προς το μερος μου. Ηθελε το ποτηρακι της μικρης. «Όχι» του λεω κοφτα «Ειναι του μωρου». Με ακουσε.

Πηγαινω μετα απο λιγο στην μαμα του.

– Να σε ρωτησω κατι; Σε λιγο καιρο θα εχεις ενα μωρο στο σπιτι, τι θα κανεις με αυτη την κατασταση; Γιατι εισαι αμετοχη; Παιδικο τον στελνεις;

– Οχι, ειμαστε και οι δυο ανεργοι.

– Γιατι δεν προσπαθησες μεσω επιδοτησης;

– Γιατι δεν προλαβα…

– Με ρωτησες πως τα καταφερνω με δυο παιδια. Ειδες; Μονο με τα λογια και ευγενεια.

Μετα απο λιγο εφυγε. Ξενερωσα και εγω με την ολη φαση και εφυγα και εγω.

Δεν ξερω αν εκανα καλα που μιλησα στον μικρο, δεν ξερω αν φταιει η μανα, η κοινωνικη ταξη του καθενα. Ενιωσα πονο για αυτο το παιδι. Ειχε απογνωση στα ματια του. Αν η μαμα αυτη εχει οικονομικα προβληματα, γιατι κανει και αλλο παιδι (θα μου πειτε και τι σε νοιαζει εσενα)… Απλα αναρωτιεμαι… αλλα ακομα και τα οικονομικα προβληματα να ειναι, ειναι λογος να αδιαφορεις γαι το παιδι σου; Ειναι δικαιολογια οτι την κορη της την μεγαλωσε η μανα της και δεν ξερει απο παιδια; Γιατι, οι υπολοιπες γεννηθηκαμε με master στην μητροτητα;

Το σκεφτομαι απο το απογευμα και με στεναχωρει το γεγονος οτι αυτο το παιδι το εδειχναν τα αλλα παιδακια, γονεις πηραν τα παιδια τους και εφυγαν… Και αναρωτιεμαι… τι μελλον θα εχει;

μαμά Θ.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com