Μικρούλα μου, είμαι τόσο ευτυχισμένη κάθε φορά που με κοιτάς με τα ολοστρόγγυλα γλυκά ματάκια σου, που γελάς με το διάπλατο χαμόγελο σου, που με κοιτάς με τόση γλύκα. Όμως είμαι τόσο περήφανη και για μένα που πριν δυο χρόνια ακριβώς κατάφερα να κλείσω τα αυτιά μου σε όσους έστω και με την έκφραση του προσώπου τους μου έλεγαν πως θα ήταν συνετότερο να σε αποχωριστώ. Είχα κάνει αμνιοπαρακέντηση και βγήκαν κάτι «περίεργα» αποτελέσματα… ήταν τόσο σπάνια που ούτε οι γενετιστές δεν μπορούσαν να ξέρουν αν θα έχεις πολύ σοβαρά προβλήματα ή αν θα είσαι απολύτως μια χαρά… Οι απαντήσεις έρχοντας ΟΛΕΣ με τη μορφή ποσοστών… Σου εξετάσαμε όλο το DNA.. και πάλι κανείς δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα ότι θα είσαι καλά, ούτε τι πρόβλημα θα είχες αν δεν ήσουν…
Μόλις είχα αρχίσει να σε νιώθω να κλωτσάς, όμως προσπαθούσα να κάνω ότι δεν το καταλαβαίνω και να σκεφτώ κάτι άλλο.
Στη β επιπέδου δεν κοίταξα ούτε μια στιγμή στην οθόνη, δεν ήθελα να σε δω γιατί μάλλον δε θα σε ξανάβλεπα ποτέ… Κοίταζα συνέχεια το ταβάνι και έκλαιγα χωρίς σταματημό. Ο μπαμπάς σου σε κοίταζε συνεχώς, δεν ξέρω πως ένιωθε. Κάθε φορά που ο γιατρός σχολίαζε ότι κάτι είναι φυσιολογικό αντί να χαίρομαι λυπόμουν. Ήθελα να ακούσω πως ναι, υπάρχει κάποιο πρόβλημα σίγουρα, δε θα τα καταφέρεις αν γεννηθείς, ώστε αυτομάτως να βρεθώ σε μια πολύ ευκολότερη θέση και να σε αποχωριστώ με μεγαλύτερη ευκολία… Όμως όλα φαίνονταν φυσιολογικά. Είχες ένα ευρυματάκι στην καρδούλα, ο γιατρός μας είπε για σιγουριά να το δει και ένας καρδιολόγος. Το ραντεβού το κλείσαμε αμέσως για την επόμενη μέρα… Και πάλι ευχόμουν να φανεί κάποιο σοβαρό πρόβλημα…όμως η εμδρυοκαρδιολόγος μας είπε πως φαίνεται πολύ δυνατή η καρδούλα σου. Όχι δεν ήθελα να την ακούω, πάλι έκλαιγα όλη την ώρα… Γιατί δε βρισκόταν κάτι ώστε να διευκολύνει την απόφαση μας;
Πριν 2 χρόνια ακριβώς αυτή την ώρα σου έγραφα ένα γράμμα που σου ζητούσα να με συγχωρήσεις γιατί ήμουν δειλή, πολύ δειλή και ενώ σου χάρισα τη ζωή σε λίγες μέρες θα σου τη στερούσα… Δεν μπορούσα όμως ούτε εγώ η ίδια να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι’ αυτό που σκόπευα να κάνω. Ένιωθα ότι ένα μαχαίρι με χωρίζει στα δύο, σου ζήτησα άπειρες φορές συγνώμη, ζήτησα άπειρες φορές συγχώρεση… Μέχρι που κατάλαβα ότι τελικά δε θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω με αυτό το βάρος…
Το είπα στον μπαμπά σου κι εκείνος τόσο ήρεμος μου απάντησε ότι θα γίνει ότι του πω… Κοιταχτήκαμε και σε μια στιγμή, εκεί στο γραφείο της γενετίστριας, χαμογέλασε ο ένας στον άλλο… Ήταν η στιγμή που πήραμε τη σωστότερη απόφαση της ζωής μας. Νιώσαμε τόση αγαλλίαση και οι δύο. Αυτό ήταν μικρούλα μου, σε ένα δευτερόλεπτο μέσα αποφασίσαμε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά πιστέψαμε ότι θα είσαι μια χαρά, δεν το ξανασυζητήσαμε, απλά σε περιμέναμε. Πόσο σοφά αποφασίσαμε!!! Αγάπη μου, είσαι το θεόσταλτο δώρο μας… ένα μικρό λουλουδάκι που κάθε μέρα ανθίζει όλο και πιο πολύ…
Αγάπη
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
vasia δεν καταλαβες τι εγραψα...ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ...ειπα πως υπηρξαν κατι ευρηματα στην αμνιο εξαιρετικα σπανια σε σημειο να μην υπαρχει σχετικη βιβλιογραφια, συμφωνα με τα λεγομενα των γενετιστων (και αυτα που διαβασα και εγω). Δεν μπορουσαν ουτε οι ιδιοι να μας πουν αν θα ειναι μια χαρα η αν θα εχει σοβαροτατα προβληματα πασης φυσεως...Προφανως και για ενα προβλημα στην καρδουλα δε θα το εκανα θεμα!!!!
Από την αρχή που έκανες αμνιοπαρακέντηση και βρέθηκε κάτι "περίεργο" την ήθελες τη μπεμπούλα σου :) αλλά επειδή για να φτάσετε στο σημείο να κάνετε την αμνιοπαρακέντηση σςς είχαν ενημερώσει για το ενδεχόμενο διακοπής κύησης, όπως γίνεται συνήθως, σου μπήκε η ιδέα και προσπαθούσες να αποδεχτείς ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γι'αυτό και νομίζεις ότι ήσουν αρνητική στην συνέχιση της εγκυμοσύνης. Δεν ήσουν αρνητική, προετοιμασμένη προσπαθούσες να είσαι, παρόλο που δεν ήθελες να συμβεί κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα. Δεν έχεις λόγο να σισθάνεσαι τύψεις καλή μου, στην εγκυμοσύνη οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο και μας τρελαίνουν, βάζοντας ιδέες και σκέψεις που δεν θα κάναμε σε άλλες στιγμές της ζωής μας. Να χαίρεστε τη λουλουδένια σας <3
Πόσο μα πόσο τυχερη είναι η κορούλα σας που σας έχει για γονείς! Να σας ζήσει!!
Συγχαρητηρια για τη δυναμη σας. Να την χαιρεστε. Αυτο που μου αρεσε σε αυτο το κειμενο και σχολιαζω( συνηθως αν και διαβαζω τετοια αρθρα δεν τα σχολιαζω) ειναι οτι δεν αναφερετε τελικα αν οντως οι ανυσηχιες των γιατρων ηταν βασιμες.Και δεν θα ηθελα να μαθω κιολας.Δεν εχει σημασια.Σημασια εχει οτι ο μεγαλος σας ερωτας και την χαιρεσρε. Διστυχως που δεν το βλεπουμε ολοι ετσι και ειμαι μεσα στι ''διστυχως.Μπραβο,μπραβο, μπραβο υπεροχοι γονεις.
Gia na katalavw skeftosastan an tha kratousate mazi sas to mwro i oxi epeidi eixe ena mikro provlima stin kardia?o xristos k i panagia emena stin defteri egkumosini mou paizotan korona grammata i zwi mou kai i zwi tou mwrou k to kratisa me dikia mou eftini kai etytixws ola pigan k einai Telia alla sygnwmi pote den tha egrafa ena tetio post alles manes dinoun tis zwes tous oxi na skeftontai na aferesoun tin zwi tou morou bwrei na akougwmai epithetiki apla epidi to exw zisei einai polli lepto thema
Δεν καταλάβατε καλά....στην αμνιοπαρακεντηση υπήρχαν σοβαρές υποψίες για προβλημα που αφορουσε το dna του μωρού.Χωρις όμως να μπορούν να γίνουν συγκεκριμένοι. Άφηναν υποψίες για σοβαρή διαταραχή
Περιεργα ευρηματα στην αμνιοπαρακεντηση και στο dna του παιδιου βρηκαν..κρινουμε ολοι απερισκεπτα πια! Μπραβο σας που την κρατησατε και να ειναι παντα γερη!
Αμάν πια με τον ακακο το λόγο στο στόμα τε και πάρε να βρείτε καλύτερες;των πάντων ορισμενες! Αλλά δε σε αδικω..δεν κατάλαβε καν τι γράφει στο κειμενο!