Υπέροχα πλάσματα (το Μητσάκι)
Το Μητσακι το γνωρισα πριν 10 χρονια, μια φθινοπωρινη μερα την πρωτη βδομαδα που ο μικροτερος απο τα 4 παιδια μου πηγε στο νηπιαγωγειο. Ψηλη, νευρωδης, κρατωντας ενα μωρο – δε θα ‘ταν περισσοτερο απο ενός ετους- και εσερνε ενα ομορφο, παχουλο αγορι στην ηλικια του γιου μου, που ξεχωριζε ομως απο τους συμμαθητες του με το υψος του. Ειχαμε μολις παραλαβει τα παιδια μας και αποχαιρετουσαμε τις νηπιαγωγους που τα ειχαν φροντισει κι εκεινο το πρωινο. Το Μητσακι συζητουσε, στην αρχη χαμηλοφωνα αλλα νευρικα με τη διευθυντρια του νηπιαγωγειου και στη συνεχεια οι τονοι φαινοτανε να ανεβαινουν-επικινδυνα!
«Θελω να δω φωτοτυπιες απο τα βιβλιαρια των συμμαθητων του παιδιου μου» ελεγε, «το απαιτω! Πού ξερω εγω οτι ολα αυτα τα παιδια εχουν κανει τα εμβολια που απαιτουνται για την ηλικια τους; Ποιος με διαβεβαιωνει οτι δεν κινδυνευει το παιδι μου απο μια παιδικη μεταδοτικη ασθενεια;«
Ειχαμε κανει ολα τα εμβολια, ειχα ηδη 4 παιδια, ολα στη ζωη μου πηγαιναν καλα, τη βρηκα «υπερβολικη», την αντιπαθησα αμεσως!!!!
Την διεγραψα απο το μυαλο μου, αλλωστε στην πορεια της σχολικης περιοδου και καθως αρχισαν τα κρουσματα ιωσεων αναμεσα στα νηπιακια μας, εκεινη σταματησε και να εμφανιζεται στο σχολειο -μαζι φυσικα και ο γιος της και συμμαθητης του γιου μου. Λιγο πριν το Πασχα -που ο καιρος ξαναφτιαξε, εκανε παλι την εμφανιση της. Παντα περιποιημενη, παντα με τα κλειδια του αυτοκινητου στο χερι, παντα βιαστικη, ισως και νευρικη, παντα με το μωρο στην αγκαλια, αλλα αυτη τη φορα και με ενα κοριτσακι στο αλλο χερι, γυρω στα 3 πρεπει να ηταν η Γωγουλα, παντα -η Γωγουλα, το κοριτσακι- με καπελο και γυαλια ηλιου. Το κοριτσακι δεν της εμοιαζε καθολου, ουτε και στα αλλα δυο αδερφια της. Πολυ μελαχρινο, πολυ σκουρο… κατι.
Μετα το Πασχα εκεινη τη χρονια, διοργανωθηκε μια εκδρομη σε μια παιδικη κατασκηνωση με πισινες και δραστηριοτητες, στην οποια τα παιδια θα συνοδευονταν και απο τους γονεις. Το Μητσακι δεν συμμετειχε -και φυσικα ουτε το παιδι της. Στο παρτυ που θα εκανε ο γιος μου -ευκαιρια για διασκεδαση στο τελος της χρονιας!- καλεσαμε ολη την ταξη οπως ηταν φυσικο! Το επομενο πρωι, αφου ειχε μοιρασει ο Αντυ τις προσκλησεις («Βαλτε καλου κακου το μαγιο σας,ΘΑ ΜΠΟΥΓΕΛΩΘΟΥΜΕ!!!!»), το Μητσακι για πρωτη φορα με πλησιασε με μια τσαντα δωρου απο γνωστη αλυσσιδα παιδικων καταστηματων καθως περιμεναμε να παραλαβουμε τα παιδια μας στο τελος του ωραριου.
«Ευχαριστουμε για την προσκληση, αλλα δεν θα μπορεσουμε να ερθουμε! Να περασετε καλα!» και μου εδωσε το δωρο για το γιο μου.
Την ευχαριστησα και της προτεινα να ερθει οποτε θελει με τα παιδια απο το σπιτι, να παιξουν εκεινα κι εμεις να πιουμε καφε. Μου απαντησε ευγενικα οτι λογω το μωρου θα τη βολευε καλυτερα να παμε εμεις στο δικο της σπιτι. Και πηγαμε ενα ανοιξιατικο απογευματακι! Εκανε τα παντα για να περασουν τα παιδια μας κι εγω καταπληκτικα!!!!!!! Χαμογελαστη, φιλοξενη, με τα κεικ της και τα χειροποιητα μπισκοτακια της (ολα υγιεινα και με καστανη ζαχαρη), τους φρεσκοστιμενους χυμους της, ακομα και δικο της παγωτο (που δεν αρεσε βεβαια καθολου στα παιδια που προτιμουν τα αγοραστα)! Πισω απο το φιλικο χαμογελο της, μονο καποιες στιγμες μπορουσες να διακρινεις μια νευρικοτητα που σε εκανε να αναρωτιεσαι μηπως τελικα δεν ημασταν και τοσο ευπροσδεκτοι στο σπιτι της. Αλλα η υποψια εξαφανιζοτανε γρηγορα, οταν το χαμογελο επαιρνε ξανα τη θεση του στο προσωπο της. Καποια στιγμη αργοτερα, οταν πια ειχε ερθει και ο συζυγος της απο τη δουλεια, ζητησε συγνωμη για λιγο και εξαφανιστηκε σε καποιο αλλο δωματιο μαζι του και με την κορη τους.
«Επρεπε να της δωσουμε το φαρμακακι της» ειπε, οταν ξαναεμφανιστηκε και αρκετα αργοτερα και ο μπαμπας με την κορη, κλαμενη, αγκαλια.
Στους επομενους μηνες, ειχαμε την ευκαιρια να συναναστραφουμε περισσοτερο, με το Μητσακι και την οικογενεια της: τα δυο υπεροχα, καστανοξανθα αγορια της που ελαμπαν απο υγεια και τη Γωγουλα που παντα φορουσε τα τεραστια καπελα της, τα σκουρα γυαλια, σαν να προσπαθουσε να προστατευσει το ηδη σκουρο δερματακι της και η οποια παντα το βραδακι εξαφανιζοτανε για λιγο με τους γονεις της σε καποιο αλλο χωρο για να πιει το «φαρμακακι». Σ’ αυτους τους μηνες δεν μπορεσαμε να μην παρατηρησουμε οτι η μικρη στα χερακια της και στα ποδαρακια της δεν ειχε νυχακια και αργοτερα προσεξαμε οτι δεν ειχε ουτε δοντακια…. Επισης μαθαμε οτι ΠΑΝΤΑ φορουσε αντηλιακο και για κανενα λογο δεν θα πηγαιναν εκεινη τη χρονια στη θαλασσα. Μεχρι τοτε, βεβαια, τα παιδια μας ειχαν δεθει πολυ και εμεις οι μεγαλοι ειχαμε ηδη αρχισει να κανουμε παρεα -παρ΄ολο που το Μητσακι και ο αντρας της γενικα ηταν απομακροι με αλλους! Το κοριτσακι ειχε γινει η λατρεια μας, γλυκο κι ευγενικο, καποιες φορες λιγο απομακρο και κλαψιαρικο, αλλα παντα υπεροχο και ξεχωριστο!!! Μαθαμε ακομη, καποια στιγμη που χρειαστηκε να βρεθουμε στο «Παιδων» οτι η το Μητσακι ειχε καρτα για να μπορει να μπαινει μεσα και να σταθμευει στο χωρο του Νοσοκομειου για οσο χρειαζοτανε.
Επισης, μαθαμε οτι αφου γεννηθηκε η μικρη, ενω το πρωτο παιδι ηταν 2 ετων και καθως παρουσιαζε καποια προβληματα, ανακαλυψαν οτι εχει Μεσογειακη Αναιμια. Ακολουθησαν μεταγγισεις, αγωνια για την ανευρεση δοτη, μια απελπισμενη προγραμματισμενη εγκυμοσυνη και μετα η μεταμοσχευση -ηταν απο τα τυχερα παιδια!!!!!- παρακολουθηση κλπ. Ακολουθησαν επισης χρονια θεραπειας για τον ιο gvh που χτυπα συνηθως μετα απο μια μεταμοσχευση, με στεροειδη («το χαπακι») και ενα καταπονημενο ανοσοποιητικο.
Το Μητσακι ειχε περασει 6 μηνες απο τη ζωη της σε ενα θαλαμο 7 τ.μ. μαζι με την κορη της μετα τη μεταμοσχευση, μακρια απο το μεγαλο της αγορι και απο το μικρο που ειχε ηδη γεννησει με σκοπο να γινει δοτης σε περιπτωση που δεν βρισκοτανε αλλος! Και χρονια μετα μοιραζοντας την αγαπη και τη φροντιδα της αναμεσα στα παιδια, τον αντρα της και καποιες στιγμες και τον εαυτο της. To Mητσακι επισης εμαθε Γερμανικα -τοσα οσα χρειαζονται για να μπορει να γραφει, μια φορα το χρονο»Danke schön» στο γερμανο δοτη που εδωσε ξανα τη ζωη στην κορη της !
Οχι, δεν θα μπορεσω ποτε να καταλαβω το Μητσακι! Μπορω μονο να φανταστω…. και να ειμαι ευγνωμων για την υγεια των αγαπημενων μου!
Δεν θεωρω πια το Μητσακι στενοκεφαλη, υπερβολικη, νευρωτικη, απομακρη, στριμμενη… Τωρα πια μονο την αγαπω και της βγαζω το καπελο!!!! Δεν ξερω αν εγω θα μπορουσα να βαδιζω τοσο σταθερα για τοσο μεγαλη διαδρομη αν ειχα «περπατησει με τα παπουτσια της»
Μαμα Χαρα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ποσο πικροχολα σχολια. Το μονο που θα πω ειναι να μην σας συμβει κατι παρομοιο που θα σας "αναγκασει" να προστατεψετε τοσο πολυ το παιδι σας. Ολη η ζωη της οικογενειας αλλαζει ριζικα...Φυσικα οταν καποιος δεν το περναει δεν μπορει να το κατανοησει. Το μονο που μπορει να κανει ειναι να μην κρινει...ποτε δεν θα μπορεσει καποια να μπει στα παπουτσια αυτης της ΜΑΜΑΣ!
Είναι πολύ εύκολο να κρίνεις όταν δεν γνωρίζεις πράγματα. Άτομο του κοντινού μου περιβάλλοντος ζει εδώ και σαράντα χρόνια με μεσογειακή αναιμία, και επειδή είναι μια απίθανα υπάκουη και υπεύθυνη ασθενής έχει ελάχιστα από τα προβλήματα που προκαλεί αυτή η ασθένεια. Η μητέρα της όταν έκανε τις εξετάσεις για το στίγμα είχαν βγει αρνητικές, μόνο από πολύ εξιδικευμένες εξετάσεις το βρήκαν, και πάλι αφού τις επανέλαβαν 2 φορές, γιατί αν ήξεραν ότι η μητέρα είχε στίγμα ενώ ο άντρας όχι θα υπήρχαν και υποψίες για το ποιού είναι το παιδί, αλλά από μια μητέρα που υποτίθεται πως δεν είχε στιγμα, οι γιατροί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Επίσης φάνηκε πως είχε μεσογειακή αναιμία στην ηλικία των 3, μετά από ένα ατύχημα με έντονη αιμοραγία, μέχρι τότε απλά ήξεραν πως έχει πολύ χαμηλό αιματοκρίτη. Χαίρομαι απίστευτα για αυτήν την οικογένεια που μπόρεσαν με την μεταμόσχευση να βελτιώσουν την ζωή του παιδιού τους και όλης της οικογένειας. Η φίλη μου ακόμα και τώρα πάει κάθε 15 μέρες στην Αθήνα(γιατί μένει στην επαρχία) για μετάγγιση, κάνει αποσιδήρωση με ένα μηχάνημα που βάζει μια βελόνα στην κοιλιά της κάθε βράδυ εδώ και πάνω από 20 χρόνια, δεν κάνει να κουράζεται, πρέπει να προσέχει να μην ξενυχτάει, να μην πίνει, να μην καπνίζει, και ζει πάντα με το άγχος ότι ανήκει στην ομάδα που οποιαδήποτε παλιοασθένεια του αίματος που δεν την ξέρουν ακόμα και μπορεί να εμφανιστεί, είναι στην πρώτη γραμμή για να την κολλήσει. Αυτό το παιδάκι και οι γονείς του είναι απίστευτα τυχεροί!! Μπράβο τους και κουράγιο, όλα θα πάνε καλά!!
Το πρώτο μου παιδί το γέννησα στο Βέλγιο ήμουν μικρή δεν μας είχαν πει κ ούτε εγώ γνώριζα τίποτα για το στίγμα κ φυσικά δεν έκανα καμία εξέταση γι αυτό κ στο δεύτερο που έμεινα έγκυος στο Βέλγιο πάλι τίποτα μόνο όταν ήρθα Ελλάδα μόνο εδώ μου μίλησαν για το στίγμα κ έκανα εξετάσεις ευτυχώς δεν είχα . Οπότε μην κρίνεται γτ μπορεί απλά ο γιατρός να μην την ενημέρωσε να μην ήξερε κ αφού ήταν υγιές το πρώτο να μην θεωρούσε απαραίτητο να γίνει έλεγχος. Ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να συνέβη. Πόσο εύκολο το έχουμε να κρίνουμε κ να βγάζουμε κακία λες κ εμείς ήμαστε τέλειοι. Κουράγιο στους γονείς κ μπράβο στην μαμά που κάνει τα πάντα για το παιδί της . Μόνο αυτός που ζει τέτοιες καταστάσεις μπορεί να την καταλάβει. Εύχομαι τα καλύτερα για το παιδάκι.
Πραγματικά εύχομαι μέσα από την ψυχή μου, η υγεία της μικρής να έχει βελτιωθεί όσο περισσότερο γίνεται μετά τη μεταμόσχευση. Μακάρι το παιδάκι να είναι πλέον τελείως καλά και όλη αυτή η περιπέτεια να τους έχει κάνει απλά πιο δυνατούς για να αντιμετωπίζουν όλοι μαζί όποιο εμπόδιο τους βρίσκεται στο δρόμο τους. Όσο για τη μαμά και τις "αντιδράσεις" της, θα κλείσω απλά το στόμα μου και θα ευχαριστήσω το Θεό που μου χάρισε δύο υγιή παιδιά. Τίποτα άλλο.
Ας μην μας συνεπαιρνει ο ενθουσιασμος. OK μπορει η γυναικα αυτη να ειναι ο καλυτερος ανθρωπος, τραβαει μεγαλο καναλι με την κορη της, αλλα εγω ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα αφηνα να βρεθουν προσωπικα δεδομενα του παιδιου μου στα χερια ενος αγνωστου, μονο και μονο γι αυτο. Ουτε κι ο εισαγγελεας δεν θα το επετρεπε.
Ναι επίσης αν όντως το παιδάκι ηταν το δευτερο και είχε μεσογειακή αναιμία αυτό σημαίνει ορι και οι δυο γονεις ηταν στιγματικοι και οτι η μαμα εκανε δυο παιδια χωρίς προγεννητικό ελεγχο για στίγμα, δηλαδη το παιξανε λαχείο. Πόσων ετων ηταν? Η Εξεταση για στίγμα γινεται υποχρεωτικά από την πρωτη εγκυμοσυνη εδω και χρόνια, αφησανε στην τύχη κατι τόσο σοβαρό? Δεν μειώνω τον αγωνα τους αλλα η ανευθυνότητα...εχει και συνεπειες.
Εγώ πάλι δεν κατάλαβα ποια είναι η ανευθυνότητα, ότι επέλεξε να φέρει στον κόσμο ένα παιδί που έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ,αλλά που μπορεί με το πέρασμα του χρόνου και με την πρόοδο της επιστήμης, ενδεχομένως, η υγεία του να αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό και στο οποίο έχει δοθεί ολοκληρωτικά. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, θα έπρεπε η κοινωνία μας να αποτελείται μόνο από υγιείς ανθρώπους.
πολυ ευκολο να κρινουμε για ανευθυνοτητα ανθρωπους που ουτε καν ξερουμε....!!ας ειμαστε λιγο πιο προσεκτικοι οταν δεν γνωριζουμε το τι ακριβως εχει συμβει!!!
"Επισης, μαθαμε οτι αφου γεννηθηκε η μικρη, ενω το πρωτο παιδι ηταν 2 ετων και καθως παρουσιαζε καποια προβληματα, ανακαλυψαν οτι εχει Μεσογειακη Αναιμια." Μετά τη γένννηση το μάθανε και μάλστα του δεύτερου παιδιου. Δεν επέλεξαν να κυοφορήσουν μεχρι ελυς ενω το ηξεραν, δεν κανανε εξετάσεις πριν το πρωτο παιδι και να το αφήσουν στην τυχη αποφασισμένοι, Το "ανακάλυψαν επειδή μετά τη γέννα είχε το παιδάκι προβλήματα. Αυτο σημαινει πως δεν ειναι μόνο το δευτερο παιδι που γεννηθηκε με εκδηλωμενη ασθενεια αλλα και το πρωτο που επαιξαν με τις πιθανοτητες να την έχει. Εκδηλωμενη μεσογειακή αναιμία=δυο γονεις στιγματικοι, Επρεπε να είχαν κανει τον ελεγχο ασχετως του τι θα αποφασιζαν στη συνεχεια. Η Γεννηση του παιδιου δεν είναι ανευθυνοτητα, η έλλειψη ελεγχου είναι.
καλημερα σας ! ο προγεννητικος ελεγχος ειχε γινει . μαλιστα γνωριζαν πριν το γαμο οτι ο πατερας ειχε στιγμα και ειχε κανει ελεγχο και η μητερα στον οποιο δεν βρεθηκε τιποτα ( βρεθηκε πολυ αργοτερα μετα το δευτερο παδι και μονο μετα απο εξειδικευμενες εξετασεις ). ετσι προχωρησαν. ισως απο λαθος διατυπωση δικη μου εννοηθηκε οτι και το πρωτο παιδι παρουσιασε προβληματα, το οποιο δεν ισχυει. μονο μετα τη γεννηση του το δευτερο παιδακι παρουσιασε κατι. ευχαριστω πολυ !
Υπάρχει κάτι στις προγεννητικές εξετάσεις που δεν το έχω καταλάβει. Αυτό είναι ότι λέμε την έκανα για να μάθω αν υπάρχει πρόβλημα αλλά δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω αν πράγματι υπάρχει πρόβλημα. Εγώ όταν έκανα αμνιοπαρακέντηση ήξερα ότι την κάνω προφανώς γιατί σκεφτόμουν την έκτρωση σε περίπτωση που υπήρχε πρόβλημα. Αλλιώς δε βλέπω το λόγο να κάνεις καμία προγεννητική εξέταση, αν ξέρεις ότι όπως και να έχει θα κρατήσεις το παιδί. Άρα αν κάποιος σκέφτεται έτσι δεν έχει λόγο να είναι ενημέρος για οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να υπάρξει. Εγώ δε θα ήμουν τόσο αυστηρή στο ότι δεν έκαναν ό,τι θα έπρεπε, γιατί έχω άνθρωπο στο οικογενειακό μου περιβάλλον που κάνει χρόνια συγκεκριμένες αιματολογικές εξετάσεις λόγω χρόνιου προβλήματος υγείας και ενώ από αυτές φαίνεται αν έχεις το στίγμα, το έμαθε εντελώς ξαφνικά στα 50 του όταν πήγε πάλι για έναν από τους καθιερωμένους ελέγχους που κάνει κάθε χρόνο. Μέχρι τότε κανένας δεν του το είχε πει κι ας φαινόταν από τις εξετάσεις του. Δεν ξέρεις τι έγινε, δεν ξέρεις αν βγήκαν λάθος οι εξετάσεις της στην πρώτη εγκυμοσύνη και με βάση αυτές πορεύτηκαν στη δεύτερη, δεν ξέρεις αν τους είπε ο γιατρός ότι πρέπει να ελεγχθούν για το στίγμα ή δεν τους το είπε και οι ίδιοι δεν το είχαν ξανακούσει. Και επίσης δεν ξέρουμε αν ήταν στην περίπτωση των ανθρώπων που συνειδητά δεν κάνουν προγεννητικές εξετάσεις γιατί έχουν προαποφασίσει πως όποιο πρόβλημα κι αν υπάρχει θα πορευτούν με αυτό.
Τώρα σε διάβασα joy. Πόσο μα πόσο υπερβολικά άδικες γινόμαστε κάποιες φορές. Και σκέφτομαι πόσος ακόμη κόσμος που ξέρει το πρόβλημά τους από μέσα του σκέφτεται "'έτσι είναι αν δεν προσέχεις" χωρίς να έχουν ιδέα τι συνέβη. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ με τον τρόπο που αντιδρούμε πολλές φορές και με το πόσο εύκολα αποφασίζουμε ότι ξέρουμε ακριβώς τι έγινε στη ζωή του άλλου και άρα θεωρούμε πως μπορούμε να βγάλουμε τα απολύτως ασφαλή συμπεράσματα.
Καλησπερα. Θα ηθελα να πω, σαν φορεας μεσογειακης αναιμιας, οτι καποιες φορες οπως συνεβει κ στουσ δικους μου,τυχαινει να γινει λαθος διαγνωση. Ημουν 6 χρονών κ η μητερα μου εγκυος στον αδερφο μου οταν εγινε η διαγνωση σε μενα, ενω στον ελεγχο που εκαναν πριν παντρευτουν ηταν οκ (false negative). Τελικα μετα απο μεγαλη αγωνια βρεθηκε μονο η μητερα μου φορεας αρα δεν υπηρχε κινδυνος κ για το μωρο, Κ εγω κ ο αδερφος μου ειμαστε φορεις β μεσογειακης αναιμιας (ετεροζυγωτες) κ οχι στιγματικοι που επιστημονικα κ κοινωνικα δεν ειναι σωστο.
Παγώνει το αίμα μου με τέτοια σχόλια, αυτό βρήκες να πεις? ¨οτι οι ανεύθυνοι δεν έκαναν προγεννητικό? Ζω στο εξωτερικό όπου το στίγμα είναι άγνωστο, και δεν το συμπεριέλαβαν στον προγεννητικό. Επειδή δεν είχα ποτέ ασχοληθεί με παρόμοια ζητήματα, δεν το είχα υπόψη μου ούτε κι εγώ. Εχω ένα υγιές παιδί, αλλά θα μπορούσε να μην είχε συμβεί έτσι. Είμαι ανεύθυνη? Τόσος κυνισμός πια για τις ξένες ζωές?
Νομίζω πως σε τέτοια περίπτωση θα της πήγαινα και το δικό μου βιβλιάριο υγείας να το δει για να νιώσει ασφαλής και ήρεμη. Ο εισαγγελέας μπορεί να μην το επέτρεπε, αλλά είναι κάποιες περιπτώσεις που είναι δύσκολο να τις βάλεις στην ίδια κατηγορία με όλες τις άλλες
πραγματι , νινα μου !
Αχ... θα προσπαθήσω να θυμάμαι αυτή την ιστορία την επόμενη φορά που θα κρίνω κάποιον επειδή έκανε κάτι υπερβολικό ή αντιπαθητικό ή κι αγενές ακόμα... =( =( =( Κάθε άνθρωπος έχει την ιστορία του και ποτέ δεν το σκεφτόμαστε αυτό...