Ένα «αντίο» στο κοριτσάκι μου
Θα ήθελα να γινόταν ένα θαύμα… ένα θαύμα που θα με έφερνε για λίγο εκεί που είσαι εσύ.…
Θέλω για λίγο να σε νιώσω… να σε πάρω στην αγκαλιά μου και να σε φιλήσω στο τρυφερό κεφαλάκι σου. Να σου ψιθυρίσω πόσο μα πόσο σε αγαπώ και ότι θα σε σκέφτομαι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Δεν μπορέσαμε μικρούλα μου…. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ να αγκαλιαστούμε και να ειδωθούμε.
ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ όμως να νιώσουμε η μία την άλλη…. Και ναι ΕΣΥ περισσότερο. ΕΣΥ κατάλαβες… ΕΣΥ ήξερες ότι θα πετάξεις μακριά μου. Στο τέλος είχες λουφάξει φοβισμένη στην κοιλιά μου και κουνιόσουν ελάχιστα. ΕΣΥ κατάλαβες τον πόνο που ένιωθα κάθε φορά που φτερούγιζες στην κοιλιά μου και έτσι προσπάθησες να απαλύνεις αυτόν τον πόνο….
Όμως κοριτσάκι μου, ο πόνος αυτός ΔΕΝ θα φύγει ποτέ. Μπορεί να κοιμηθεί, αλλά ΔΕΝ θα φύγει.
Μαζί σου ξεψύχησε κι ένα δικό μου κομμάτι.
Η τομή στην κοιλιά μου θα είναι εκεί… θα θυμίζει πως κάποτε κυοφόρησα ένα υπέροχο κοριτσάκι. Ένα κοριτσάκι που μοιάζει τόσο πολύ με τον αδελφό της που κοιτώντας τον θα βλέπω κι εσένα.
Σε αγάπησα και θα σε αγαπώ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ….
Η μανούλα σου
Για το κοριτσάκι μου που έχασα πριν 10 ημέρες, στην 27η εβδομάδα, λόγω σπάνιου συνδρόμου.
Για το κοριτσάκι μου που περίμενα ΤΟΣΑ χρόνια και έπρεπε να πετάξει ψηλά….
Μαμά Χριστίνα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ενα αντιο στο αγορακι μου...φτασαμε στην 38η εβδομαδα..και μετα??δεν υπηρχε μετα....
Εη μην απελπιζεσαι,οτι νιωθεις ειναι φυσιολογικο.η αληθεια ειναι οτι το σωμα μας δεν μας αφηνει να ξεχασουμε ευκολα.....ποναμε,εχουμε κιλα....ειναι πολυ νωρις.... Τωρα που ανοιγει ο καιρος,κανε μια βολτα να παρεις αερα.....πηγαινε καπου μονη σου,αν το εχεις αναγκη....κλαψε με την ησυχια σου και ξεσπασε. Ξεκινα σχεδια για το καλοκαιρι.ψαξε ενα ωραιο μερος να πατε....ισως και μια εκδρομη μονοι σας,με τον αντρα σου.....εγω στους 3 μηνες πηγα στα Ζαγωροχωρια-ενα ταξιδι που παντα ηθελα να κανω-....αφησα τη μικρη στη μαμα μου για 3 βραδια,και φυγαμε....καθομουνα τα μεσημερια -που κοιμοταν η κορη μου- στον υπολογιστη και χαζευα ξενοδοχεια....και περναγε και η ωρα....αυτο βεβαια αρεσει σε μενα....βρες κατι που να γουσταρεις.... χαλαρωσε....εχουμε ενα παιδακι που μας χρειαζεται....παντα σκεφτομαι τις μαμαδες-γιατι για μενα ειναι μαμαδες στη ψυχη τους,και στη δικη μου- που γυρισαν σπιτι με αδεια αγκαλια,και δεν τους περιμενε εκει καμια ψυχουλα να τους αγκαλιασει με τα μικρα χερακια και να τους πει "μαμα"....υπαρχουν και εκεινες που γυρισαν με το μωρο τους...το ταισαν,το νανουρισαν,κοιμηθηκαν διπλα του,τους γελασε...και μετα εφυγε....τι πιο τραγικο?ε? Και επειδη σκεφτεσαι το παιδακι σου,και το αγαπας....μη νομιζεις οτι εκεινο δεν καταλαβαινει το πονο σου,και στεναχωριεται....νιωθει τα παντα,το ξερεις αυτο,εστω κι αν χαμογελας...καποιες φορες με το ζορι, και το ξερει..... Δουλεψε με τον εαυτο σου,για σενα πρωτα απ'ολα,και μετα για τους αλλους.....αλλα δυστυχως μεσα στη τυχη μας να εχουμε μια ψυχουλα να μας γελαει στο σπιτι εχουμε και την ατυχια να πρεπει να προσποιηθουμε,και να μην ξεσπαμε σε κλαμματα οποτε μας ερχεται,παρα να τρεχουμε να κρυφτουμε στο μπανιο...να πρεπει να γελαμε ψευτικα,να μην μπορουμε να κοιταξουμε τις φωτογραφιες απο το μαιευτηριο που εχουν το ζωντανο μωρο μας μεσα στο πυρεξακι να κλαιει....... Εμεις ειμαστε εδω για σενα,και το εννοω....γραψε οτι αισθανεσαι...... Κουραγιο,υπομονη και ενα μεγαλο φιλι στο παιδακι σου....
Γλυκιές μανούλες, σας ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Αυτές τις ημέρες ομολογουμένως είμαι πολύ χάλια. Με πονάει και πάρα πολύ η τομή της καισαρικής.... Δεν αντέχω...κάνω κουράγιο για το παιδί μου.
Και αν θες να μιλήσεις σε έναν άνθρωπο είμαι στη διάθεσή σου. ...
Καλό Παράδεισο στο κοριτσάκι σου, καλή μου! Ήρθε κι έφυγε μέσα σε μια ζεστή μητρική αγκαλιά! Μπορεί να ήταν σύντομη η ζωή του , αλλά ήταν ζηλευτή!