Μόνο ένα παιδί;
Είμαι μαμά και έχω ένα παιδάκι. Μόνο ένα.
99,9% δεν θα κάνω άλλο παιδί και το παιδί μου θα παραμείνει μοναχοπαίδι. Αυτή είναι μια συνειδητή και καλά μελετημένη απόφαση που πήραμε με τον σύζυγό μου! Φυσικά υπάρχουν λόγοι που μας έχουν οδηγήσει σε αυτή την απόφαση τους οποίους δεν θέλω να παραθέσω ή να αναλύσω εδώ. Δεν είναι αυτό το θέμα μου και άλλωστε δεν αφορούν κανέναν άλλον εκτός από την οικογένειά μου. Όμως με ενοχλεί πολύ κάτι και ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου γι’ αυτό.
Ακόμα και από τους πρώτους μήνες μετά την γέννηση του παιδιού μου ξεκίνησαν οι γνωστές παραινέσεις φίλων και γνωστών: “Άντε ακόμα δεν ξεκινήσατε για το δεύτερο?!” και “Τι περιμένετε? Περνούν τα χρόνια. Θα αφήσετε μόνο το παιδί σας στη ζωή?” και “Δεν ξέρετε ότι ένα ίσον κανένα?” και ένα σωρό παρόμοιες αναίδειες. Όσο περνούν τα χρόνια και δεν βλέπουν το “δεύτερο” να έρχεται ακούμε όλο και συχνότερα, όλο και περισσότερα, όλο και χειρότερα. Σε σημείο που έχω αρχίσει να κόβω τα πολλά πολλά με αρκετούς ανθρώπους του κύκλου μου!
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές απαντήσεις να δώσω ανάλογα με την περίπτωση και τον άνθρωπο που έχει το θράσος να μου απευθύνει τέτοια ερωτήματα και να μου κάνει τέτοιες υποδείξεις. Όμως ποτέ, ούτε μία φορά, δεν έχω απαντήσει! Για τον απλούστατο λόγο ότι αρνούμαι να μπω στη διαδικασία να δώσω λογαριασμό για τη ζωή μου και τις επιλογές μου στον καθένα. Και έτσι απλώς χαμογελάω συγκαταβατικά και αλλάζω θέμα συζήτησης. Όμως μέσα μου… Αρχικά θυμώνω, μετά στενοχωριέμαι που βλέπω ότι ο άλλος (που είναι υποτίθεται φίλος) έχει την πρόθεση να με πληγώσει και τελικά αναρωτιέμαι.. Γιατί??
Ε λοιπόν θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου για τα μοναχοπαίδια και τους γονείς τους, κόντρα στο βαθιά ριζωμένο, στο Ελληνικό DNA, κοινωνικό στερεότυπο της τετραμελούς οικογένειας μαμά-μπαμπάς-δύο παιδιά. Θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη καφρίλα από την φαιδρή αναλογία του “ένα ίσον κανένα”!! Ποιος άρρωστος μπορεί να σκεφτεί κάτι τέτοιο? (πόσο μάλλον να το ξεστομίσει κιόλας)!! Αναρωτιέμαι!
Πιστεύω ότι τα επιχειρήματα που στηρίζουν αυτό το στερεότυπο είναι τελείως σαθρά. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν να κάνουν περισσότερα από ένα παιδιά, θέλουν να πιστεύουν ότι τα αδέλφια θα είναι για πάντα αγαπημένα και ότι θα στηρίζουν το ένα το άλλο σε όλη τους τη ζωή. Λες και δεν υπάρχουν ΑΠΕΙΡΑ αδέλφια που σφάζονται για χρήματα και περιουσίες! Ή έχουν την ουτοπιστική πεποίθηση ότι τα αδέλφια θα μεγαλώσουν πιο αρμονικά και ισορροπημένα αν έχουν παρέα να παίζουν και να μοιράζονται! Το οποίο είναι πραγματικά απλώς ένας ευσεβής πόθος και τίποτε παραπάνω καθώς ο άνθρωπος ως είδος δεν είναι κατασκευασμένος να μοιράζεται, αλλά μόνο να διεκδικεί! Όσο και να θέλετε να πείσετε τους εαυτούς σας για το αντίθετο!
Άλλοι πάλι σκέφτονται ακόμα πιο τραγικά (και εντελώς εγωιστικά): ότι αν κάτι γίνει και χάσουν το ένα, τουλάχιστον θα έχουν άλλο ένα για να στηριχτούν σε αυτό! Λες και ένα παιδί που χάνεται είναι κάτι που αντικαθίσταται σαν σπασμένο βάζο! Πόσο φαιδρό είναι αυτό?
Τα μοναχοπαίδια είναι ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ πολύ πιο τυχερά γιατί δεν χρειάζεται να μοιραστούν τίποτα με κανέναν. Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να υποστούν την σοκαριστική και τραυματική εμπειρία της έλευσης του μικρού αδελφού. Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να υποστούν το αναπόφευκτο bullying του μεγάλου αδελφού (που συμβαίνει ΣΕ ΟΛΕΣ τις οικογένειες ακόμα κι αν πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν)! Γιατί θα έχουν όλη την προσοχή των γονέων τους στραμμένη πάνω τους και ποτέ δεν θα παραμεληθούν όσο αν είχαν αδέλφια. Γιατί ένα μοναχοπαίδι μπορεί να έχει συντροφιά κατ’ επιλογήν και όχι κατ’ ανάγκη. Γιατί στη μέση Ελληνική οικογένεια που παλεύει για τα προς το ζην το μοναχοπαίδι μπορεί να έχει καλύτερες συνθήκες, καλύτερη εκπαίδευση και γενικά καλύτερη ζωή, από παιδιά που οι οικογένειες τους πρέπει να μοιράσουν τα ήδη περιορισμένα βαλάντιά τους ανάμεσα στα αδέλφια. Γιατί και το πιο απλό μικρό έξοδο είναι πιο εύκολο να το κάνεις μονό, παρά διπλό ή τριπλό! Γιατί οι γονείς που έχουν μόνο ένα παιδί είναι πιο ξεκούραστοι και έχουν περισσότερη ενέργεια και ποιοτικό χρόνο να προσφέρουν από τους γονείς που ακροβατούν για να τα προλάβουν όλα.
Η αλήθεια είναι μία. Στη ζωή όλα παίζουν. Όλα. Οπότε εσείς που σπεύδετε να κάνετε υποδείξεις σε αυτούς που έχουν μοναχοπαίδια, ξανασκεφτείτε το πριν μιλήσετε. Όχι μόνο γιατί αυτός στον οποίο απευθύνεστε μπορεί ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ άλλη επιλογή. Αλλά κυρίως γιατί θα πρέπει να σταθείτε λίγο και να σκεφτείτε ότι ο δικός σας τρόπος σκέψης δεν είναι απαραίτητα ο μοναδικός ή ο ΣΩΣΤΟΣ!
Συγνώμη που ακούγομαι δογματική, αλλά είμαι αγανακτισμένη και ήθελα να εκτονωθώ!
Μια μαμά.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Είμαι μητέρα ενός αγοριού 9 χρονών, έμεινα συνειδητά στο ένα κι όχι γιατί είχα κάποιο πρόβλημα υγείας. Πρέπει να σου πω ότι από μικρή μου άρεσαν τα παιδιά κι ονειρευόμουν να κάνω πολλά, γι αυτό και σπούδασα βρεφοκόμος παιδοκόμος, αλλά ακόμα και τότε έλεγα πως θα τα κάνω αν είμαι σε θέση να τα ζήσω και να τα μεγαλώσω σωστά. Δυστυχώς οι καιροί και καταστάσεις δε με βοήθησαν. Όχι, δεν είμαι της άποψης ότι ένα ίσον κανένα ούτε ότι θα κάνω δεύτερο για να έχει παρέα το πρώτο. Θεωρώ άτοπες και εγωιστικές τέτοιου είδους σκεψεις και ίσως αν προσπαθούσαμε να αλλάξουμε αυτά τα στερεότυπα, ίσως τα ιδρύματα να είχαν πολύ λιγότερα παιδιά εγκαταλελειμμένα. Κατά καιρούς ακούω κι εγώ όλα αυτά τα σχόλια που ακούς κι εσύ αλλά έχουν σταματήσει προ πολλού να με ενοχλούν. Έφερα ένα παιδί στο κόσμο και παλεύω κάθε μέρα να το διδάξω ότι της ισορροπίες της ζωής τις χτίζει ο καθένας μόνος του κι ότι τα πραγματικά αδέρφια αν είμαστε τυχεροί και άξιοι τελικά τα γνωρίζουμε όταν πια μπορούμε να τα επιλέξουμε. Φυσικά δεν κατηγορώ και δεν κρίνω κανέναν που αποφάσισε κάτι διαφορετικό από μένα και λατρεύω τις πολυμελείς οικογένειες εφόσον κι αυτές γίναν συνειδητά. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κάτι που να έχω στερήσει στο γιο μου και χαίρομαι γιατί δε μπήκα ποτέ στο δύλλημα "Δεν έχω δυνατότητα να του το πάρω αυτό....., να τον πάω εκεί..., να τον βάλω σε μια έξτρα δραστηριότητα που θέλει....γιατί αν το κάνω για το ένα πρέπει να το κάνω και για το άλλο...άρα...κανένα από τα δύο" κι ας με συγχωρήσουν οι γονείς που έχουν 2 παιδιά και πάνω, αλλά είναι κουβέντες που ακούω καθημερινά. Η αλήθεια είναι ότι όλες οι αποφάσεις έχουν το τίμημά τους και καλό θα είναι όλοι μας, όποια απόφαση κι αν πείραμε να την στηρίξουμε στο έπακρο αφήνοντας και τους άλλους γύρω μας να κάνουν το ίδιο.
το λεει και η λεξη ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΙΔΙ ...βαρετα κοπελια αλλα αφου σου αρεση δεν μας πεφτει λογος ..ΕΓΩ γουσταρω καλυτερα την ενταση στην οικογενεια ΜΑΜΑ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗΝ κουκλα ..μαμα μαμα μου τραβηξε τα μαλλια ...θελωωωωωωωωω παγωτο..οχι εγω θελω σοκολατα..αχαχαχχα βοηθαω -μοιραζομαι- διεκδικω και παρα πολλαααααααααααα αλλλααααααααααα... γενικα εχει μια ενταση η οικογενεια με παιδια και οποιος αγαπαω τα παιδια κανει...ο θεος να μας τα εχει καλα υγεια σε ολους!
Εγω δεν θα σου πω πολλα. Ουτε ποσα παιδια εχω θα σου πω. Δεν θα σου απαντησω ως μανα αλλα ως αδερφη. Που ειμαι μονη μου που δεν εχω αδερφο. Γιατι καποτε ειχα και τον εχασα. Εχασα τον καλυτερο ανθρωπο στη ζωη μου. Τον πιο εμπιστο μου φιλο. Το στηριγμα μου. Εχασα το αλλο μου μισο. Θα εδινα τα παντα να τον ειχα. Τουλαχιστον ειχα την τιμη να ζησω μαζι του να τσακωθω να τον πειραξω να πιουμε παρεα να ξενυχτησουμε βραδια ολοκληρα. Ειχα την τιμη να με συνοδευση εξω να με προσεχει και να με αγαπα οπως μπορει να αγαπησει αληθινα ενας αδερφος. Κριμα που σκεφταισε ετσι αλλα αν δεν το ζησεις δεν μπορεις να καταλαβεις. Με συμπαθεια μια αδερφη.
Και εγώ ήμουν σε παρόμοια κατάσταση ώσπου αναιρεσα μόνο και μόνο επειδή μου το ζητάει η μικρή επίμονα! Τις επιλογές του ο καθένας πες πει να τις υποστηρίζει και όχι να απολοηειται! Γιαυτό βάζε στην θέση τους όσους ανακατευονται
Για τους γονείς είναι σίγουρα πιο εύκολο να έχουν ένα παιδί (λιγότερα έξοδα, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, πιο ήρεμα τα πράγματα). Για τα παιδιά, όσο πιο πολλά τόσο το καλύτερο. Έχω δύο παιδάκια και βλέπω ότι τα μοναχοπαίδια φίλοι τους περνάνε δύσκολα και αναζητούν συνέχεια παρέα, στενοχωριούνται και βαριούνται συνέχεια. Εμείς είμαστε αρκετά πιο αυτάρκεις και τα παιδιά μου μπορούν να περάσουν ατελείωτες ώρες παίζοντας μεταξύ τους. Θα ήθελα και τρίτο (δεν το επιλέγω εντελώς συνειδητά).