Άρχισε να με αποκαλεί «παχύδερμο» και «χοντρή» μπροστά στα παιδιά μας… Γιατί τόση κακία;

Σημερα ειμαι τοσο πολυ στεναχωρημενη, τοσο θυμωμενη και τοσο αποκαρδωμενη οσο δεν παει αλλο και ειπα να το μοιραστω μαζι σας.

Ειχα παει σε μια φιλη με τις μικρες μου να παιξουν τα παιδια μας ιδιας ηλικιας και ειπαμε να τα παμε στην παιδικη χαρα. Γενικα δεν παω στην παιδικη χαρα. Αν τα μικρα το θελουν πολυ, το αναλαμβανει ο μπαμπας τους. Προτιμω να τα απασχολω αλλιως γιατι ειλικρινα τις θεωρω πολυ επικινδυνες. Σημερα λοιπον ηρθε η ωρα δυστηχως που δικαιωθηκε η αποψη μου. πηγαμε λοιπον και ηταν και αλλα παιδακια εκει απο 2 χρονων μεχρι 10 το πιο μεγαλο. Τα δικα μας ειναι 7-6-4- και 3 αντιστοιχα και να τονισω οτι ειμαι εγκος 31 εβδομαδων με αρκετα μεγαλη κοιλιτσα και λιγο δυσκινητη (εχει νοημα αυτο παρακατω).

Λοιπον τα δικα μας παιδακια επαιζαν μια χαρα, οχι μονα τους, αλλα παρεα και με αλλα μικρα, των οποιων ολων σχεδον οι μαμαδες ηταν εκει και τα προσεχαν οπως και καποιοι μπαμαδες. Τι πιο φυσιολογικο; Καποια στιγμη λοιπον ειναι μαζεμενα γυρω στα 6 πιτσιρικια και παιζουν στο γυρω γυρω ολοι. Μαζι και η μεγαλη η δικη μου 7 χρονων. Ερχεται λοιον μια μικρη γυρω στα 9 και αρχιζει να γυριζει το παιχνιδι με τετοια μανια και γρηγοραδα που τα πιο μικρα που ηταν επανω ξεκινησαν το κλαμα. Φυσικα εγω και ενας μπαμπας της επισημαινουμε με ωραιο τροπο οτι αυτο που κανει ειναι επικινδυνο γιατι εχει μικρα παιδακια επανω που φοβουνται και δεν μπορουν να πιαστουν καλα. Καλο θα ηταν να παιζει λιγο πιο ηρεμα. Περναει λιγη ωρα, ξανακανει το ιδιο. Της ξαναλεω λοιπον οτι αυτο δεν ειναι σωστο και οτι μπορει να γινει καποιο ατυχημα και να χτυπησει ασχημα καποιος αν πεσει απο εκει, μιας και κατω ειχε χοντρο χαλικι. Φευγει και παει να κανει κουνια. Ok, λεω, τελος, το καταλαβε.

Δεν περνανε 10 λεπτα κι ενω ειναι επανω η μεγαλη μου με την φιλη της 6 χρονων και 2 πιτσιρικια 2-3 χρονων το πολυ ξαναερχεται το κοριτσακι και ξανα τα ιδια. Να το γυριζει τοσο γρηγορα που πλεον φωναζαν τα μικρα επανω ξανα. Κι εκει που η μικρη μου ηταν διπλα κι επαιζε στο σκαμα, ξαφνικα σηκωνεται και αποφασιζει να παει να ανεβει επανω. Πεταχτηκα και φωναξα «Μη Μαριλια!» αλλα ηταν αργα. Το αλλο παιδι με την φορα που επαιρνε για να γυρναει το παιχνιδι δεν την ειδε και η μικρη επεσε πισω, ευτυχως χτυπωντας μονο το χερι της και οχι στο κεφαλι. Φυσικα πανικοβληθηκα και φωναζα απο την αγωνια μου. Και γυρναω και λεω στην πιτσιρικα αυστηρα πλεον «Ειδες που τελικα εγινε ατυχημα; Ειδες που δεν ειναι ωραιο το παιχνιδι οταν καποιος τελικα ποναει;«

Την βλεπω και φευγει κι εγω μολις σιγουρευτηκα οτι ολα οκ με τα παιδια καθομαι στο παγκακι να βρω την ανασα μου η γυναικα. Πλεον μ’ εχουν ποιασει εντονες κραμπες στην κοιλια (παιρνω κολπικα χαπια για συσπασεις απο 22 εβδομαδων καθημερινα επειδη εχω μεγαλο ποσοστο προωρου τοκετου). Κι ερχεται λοιπον μια τυπισσα με αερα φουριοζα και αρχιζει να μου φωναζει ποια ειμαι εγω που μιλαω ετσι στο παιδι της. Να υπογραμμισω οτι μεχρι εκεινη την στιγμη δεν ηταν καπου εκει τριγυρω οπως οι υπολοιποι γονεις. Και δεν ειναι που φωναζε, αλλα που μπροστα σε τοσο κοσμο και παιδια και κυριως το δικο της παιδι, αρχισε να με αποκαλει «παχυδερμο» και χοντρη και οτι το μονο που ξερω να κανω ειναι να τρωω και να χοντραινω και αλλα τετοια ωραια κοσμητικα. Εχω φυσικα σοκαριστει και το μονο που την ρωτησα ηταν που ηταν τοση ωρα οταν το παιδι της εβαζε σε κινδυνο ολα τα αλλα. Και μου απανταει ευθαρσως οτι η κορη της ειναι 8 χρονων και δεν χρειαζεται φυλαγμα, οτι η παιδικη χαρα ειναι για να παιζουν τα παιδια και αν δεν μου αρεσει να παρω τον ογκο μου και ξεκουμπιστω. Εγω και η φιλη μου μειναμε αφωνες. Γυρναω λοιπον και της λεω «Κριμα. Εισαι μανα και αντι να δινεις το παραδειγμα στα παιδια σου εσυ τα μαθαινεις τετοιους τροπους» Και ξαναρχισε να ουρλιαζει οτι ειμαι ενα παχυδερμο που δεν ξερω να μαζεψω τα παιδια μου. Και το πιο ωραιο ειναι που ηρθε και ο αντρας της να την σιγονταρει λεγοντας μου να το βουλωσω γιατι θα ετρωγα και καμια. Μπηκε ευτυχως ενα μπαμπας στην μεση και την απομακρυνε κι εγω φυσικα πηρα τα παιδια μου κι εφυγα. Εννοειται οτι δεν σκοπευω να ξαναπαω σε παιδικη χαρα. Ευτυχως υπαρχουν τοσα μερη να ξεδινουν τα παιδια…

Το παραπονο μου δενειναι τα οσα μου εσουρε η «κυρια». Το παραπονο μου ειναι γιατι εν ετη 2015 οτιδηποτε ξεφευγει απο τα προτυπα της Τουιγκι ειναι κατακριτεο, γιατι εμεις που εχουμε κιλα παραπανω να μας φερονται σα να ειμαστε σκουπιδια; Γιατι μια μανα περναει τετοια μαθηματα ζωης στα παιδια της; Ειναι πολυ σοφο να βριζεις ετσι και να μιλας σε εγκυο γυναικα επειδη ειναι παχια; Η κορη της στο μελλον ετσι θα συμπεριφερθει βλέποντας τη μάνα της να φέρεται έτσι; Οποτε μπαινουμε σε ενα φαυλο κυκλο αμορφωτων ανθρωπων ή απλα κακιασμενων; Γιατι τοση κακια;

Συγνωμη για το «σεντονι», ισως φταινε και λιγο οι ορμονες μου, αλλα εμενα η μαμα μου με εμαθε να μην κρινω τον κοσμο απο την εξωτερικη του εμφανιση και τα κιλα του. Κατω απο το λιπος του παχυδερμου ισως να κρυβεται ενα κομματι μαλαμα ή μια πολυ πονεμενη ψυχη. Οι ταμπελες ειναι για τα μαγαζια, οχι για τους ανθρωπους…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com