41 εβδομάδων και 3 ημερών

And so the story goes Di da di di da di da di da di da di da di … Αν υπάρχει κάτι που να εμπιστεύομαι απόλυτα σε αυτή τη ζωή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ένστικτό μου.

Όταν μάθαμε πως ήμουν έγκυος, όπως όλοι οι υποψήφιοι γονείς αρχίσαμε να έχουμε τις ανησυχίες μας, αλλά και μια σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά. Η πιο ωραία έκπληξη της ζωής μας..

Ήταν τότε που γνώρισα μια διαφορετική γυναικολόγο, Ισπανίδα, «εναλλακτική» όπως έχουμε μάθει να λέμε, όμως τώρα μπορώ να πω, πως είναι πρώτα άνθρωπος και μετά γιατρός, πρώτα σέβεται την φύση και μετέπειτα την επιστήμη. Μου ταίριαξε αμέσως. Έμαθα πολλά κοντά της, έμαθα τι σημαίνει φυσικός, φυσιολογικός και παρεμβατικός τοκετός. Παρακολούθησα μαθήματα προετοιμασίας τοκετού και μητρότητας και διάβαζα πολύ. Ότι υπήρχε στο διαδίκτυο, αγόρασα βιβλία, και άκουγα ιστορίες από άλλες μαμάδες. Το θέμα του τοκετού το είχα ψάξει πολύ όταν ζούσα στην Αγγλία, με στενοχωρούσε το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει τεράστια ποσοστά καισαρικών. Τώρα πια ξέρω γιατί.

Ο καιρός περνούσε και κάποια στιγμή αποφάσισα να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο. Για τους αυτονόητους λόγους, οικονομικούς και παροχής μονόκλινου δωματίου με rooming-in. Είχα ακούσει καλά λόγια γι΄αυτό που επέλεξα. Το πρώτο που πιστοποιήθηκε ως baby-friendly, υπέρ του θηλασμού, ιστορικό μαιευτήριο, με κορυφαίους γιατρούς. Ανακοίνωσα στη γυναικολόγο μου την απόφαση μου (να τονίσω ότι ήταν καθαρά δική μου και ο άντρας μου, ο οποίος είχε τις αμφιβολίες του, με στήριζε σε ότι κι αν αποφάσιζα) και τότε κατάλαβα για άλλη μια φορά πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι. Μου έδωσε συμβουλές τι να προσέξω και δέχτηκε να με παρακολουθεί ωσότου γεννήσω.

Στο δημόσιο νοσοκομείο βρήκαμε γιατρό, μας την συνέστησαν. Όλα πήγαιναν μια χαρά,εξετάσεις άψογες, τέλεια εγκυμοσύνη. Και φτάνουμε 4 μέρες πριν την πολυπόθητη ΠΗΤ (Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού). Πηγαίνω στο νοσοκομείο, κάνω εξετάσεις, με βλέπει η γυναικολόγος και ξεκινάει η φαρσοκωμωδία..

Γιατρός: Αχ, δεν στο ‘πα! Θα γεννήσεις παιδάκι, έφτασε η ώρα. 

Εγώ: Πλησιάζει θέλετε να πείτε, έχουμε ακόμα. 

Γ: Κοίτα δεν έχεις καθόλου διαστολή, έχεις ένα μεγάλο μωρό, ποιος ο λόγος να το κρατάς… Δε θα μπορείς να το βγάλεις μετά…. Λοιπόν έρχεσαι το Σάββατο. 

Ε: Να έρθω να κάνω τι; Πρόκληση; Πριν την ΠΗΤ; δεν έρχομαι, θα περιμένω να ξεκινήσει φυσικά η διαδικασία. Θέλω να το συζητήσω και με τον άντρα μου.

 Γ: Κοίτα να δεις, εγώ είμαι μαιευτήρας, όχι ο άντρας σου. Σε κάποιες γυναίκες η μήτρα παραμένει αδρανής και κινδυνεύει το μωρό. Τι να σου πω, μπορεί να σου σπάσουν κι αύριο τα νερά, δεν είμαι και θεός. Φύγε και κάνε ότι θες, πάρε με όποτε θες. Εγώ στα είπα. 

Δεν ξέρω πως κρατήθηκα και δεν είπα πιο πολλά. Σεβάστηκα το παιδί μου. Φεύγω και μιλάω με τον άντρα μου. Τον άγχωσα κι αυτόν. Του λέω εγώ με αυτήν τοκετό δεν κάνω, δεν θα πιάσει το παιδί μου. Μου λέει πάρε την γιατρό σου. Αυτό έκανα. Μου είπε πως καλά έκανα και αρνήθηκα την πρόκληση και πως θα με έβλεπε όταν γυρνούσε από το ταξίδι της. Μίλησα και με ένα σύλλογο μαιών και μόλις έκλεισα τις 40 βδομάδες ξεκίνησα να κάνω καρδιοτοκογράφημα για να δούμε αν το μωρό ήταν ok και δεν δυσφορούσε.

Περνάνε οι μέρες, τίποτα… Με βλέπει η γιατρός μου, μου λέει όλα καλά. Μπορούσαμε να περιμένουμε. Την επόμενη το πρωί λόγω συσπάσεων που ένιωθα, πήγα με τον άντρα μου στο δημόσιο μαιευτήριο. Με εξετάζουν κάνω υπέρηχο, nst και περιμένουμε. Κάποια στιγμή έρχεται και η γιατρός, τυπική, ειρωνική, εξαφανίζεται. Με τα πολλά μας φωνάζει ο εφημερεύον γιατρός, φαρσοκωμωδία volume2.

Γ: Κοιτάξτε να δείτε, κρατάω στα χέρια μου δύο άψογες εξετάσεις. Διαστολή δεν έχεις καθόλου, δεν μπορώ να σε κρατήσω για πρόκληση. Το μωρό είναι μια χαρά. Δεν έχεις συσπάσεις τοκετού, προπαρασκευαστικές είναι.

Ε: Κατάλαβα, braxton hicks.

Γ: Και που τα ξέρεις εσύ αυτά;

Ε: Διαβάζω ξέρετε..

Γ: Μάλιστα. Κοίτα από την στιγμή που δεν έχεις διαστολή, μην περιμένεις να ξεκινήσει η διαδικασία. Συμβαίνει σε κάποιες γυναίκες αυτό. Είσαι νέα, γυμνασμένη αλλά μερικές φορές η φύση.. καταλαβαίνεις.

 Ε: Δηλαδή κατά 80% θα κάνω καισαρική.

 Γ: Πιστεύω κατά 95%… Μην σκέφτεσαι τα ποσοστά στην Ελλάδα, δες το σε παγκόσμιο επίπεδο. Εντάξει για μας τι είναι η καισαρική, μισή ώρα, ένας καφές. Αλλά στην περίπτωση σου αυτό πρέπει να γίνει.

Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, δεν πίστευα αυτό που άκουγα. Έβαλα τα κλάματα. Ο άντρας μου τον ρώτησε λεπτομέρειες και αντάλλαξαν τηλέφωνα για να μας κάνει το χειρουργείο, χωρίς να μαθευτεί βέβαια στη γιατρό, για την οποία μας αποκάλυψε ότι δεν ήθελε πια να με αναλάβει, γιατί μου πρότεινε κάτι και δεν δέχτηκα. Μέσα μου ήξερα ότι δεν θα κάνω καισαρική, κατάλαβα πόσο βρόμικος χώρος είναι. Πως το πιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο, στην φύση, έχει γίνει εμπόριο.

Φύγαμε και πήγα να κάνω βελονισμό, άλλος ένας υπέροχος άνθρωπος στον δρόμο μου. Πόσο με ηρέμησε και με βοήθησε να βρω το κέντρο μου. Όταν τελείωσα, βρήκα τον άντρα μου και αποφασίσαμε να ζητήσουμε από τη γιατρό μου να αναλάβει τον τοκετό μου. Η οποία και δέχτηκε.

Και το υπέροχο ταξίδι με το μωρό μου μόλις ξεκίνησε! Έκανα ξανά βελονισμό, πήρα ομοιοπαθητικά, έκανα ασκήσεις, περπατούσα, πήγα κολύμπησα στο Σούνιο!!

Πηγαίναμε στο ιατρείο της με παρακολουθούσε, όλα τα έβρισκε μια χαρά. Μόνο που έτσι φτάσαμε στις 41 εβδομάδες.. και το άγχος ιδίως του άντρα μου, ήταν εμφανές. Για να ηρεμήσουμε κάνουμε και ένα βιοφυσικό προφίλ του μωρού. Η γιατρός μου μας είχε πει ότι αν το σκορ είναι 9 έχουμε μέρες ακόμα. Τελικά ο μικρούλης μας πήρε 10!! Έλα όμως που άρχισε την τρομολαγνεία και η γυναικολόγος που μου έκανε την εξέταση. Πήραμε την απόφαση να μπω κάποια στιγμή με πρόκληση. Η γιατρός μου δεν συμφωνούσε και μάλιστα μας είπε χαρακτηριστικά: Εγώ εμπιστεύομαι το παιδί σας.

Κι εγώ αυτό εμπιστευόμουν και το σώμα μου. Και οι εξετάσεις μας έλεγαν, όλα είναι καλά. Αυτόν όμως τον ψυχολογικό πόλεμο που κάνουν δεν μπορείς εύκολα να τον αντιμετωπίσεις.

Ήταν Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016 5:10 το πρωί, όταν με ξύπνησε ένας πόνος.. κι ερχόταν κι άλλος, κι άλλος.. κι γω γελούσα κι έκλαιγα μαζί.. όχι από πόνο αλλά από χαρά.. Το μώρο μας ήταν έτοιμο, ερχόταν. Διάλεξε αυτό την στιγμή, ίσως τον είχα εμποδίσει κι γω λίγο. Είχα μπλοκάρει. Πόσο κακό κάνουν αυτοί οι γιατροί που έχουν δώσει και όρκο μάλιστα.. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί αγγίζουμε το 80% στις καισαρικές; Γιατί βιάζουμε τη φύση, γιατί παρεμβαίνουμε χωρίς σοβαρό λόγο. Η επιστήμη είναι για να συμπληρώνει την φύση, να βοηθά, όχι να την παραμερίζει.

Ενημερωθείτε, διεκδικείστε, μην ακούτε μόνο μία γνώμη. Δικό σας σώμα, δικό σας μωρό, δική σας απόφαση. Μια πιθανή ημερομηνία δεν σημαίνει τίποτα, ένα μωρό μπορεί να γεννηθεί από τις 37 ως τις 42 εβδομάδες.

Τελικά γεννήσαμε στις 8 Ιουλίου, 2:35 το πρωί με φυσιολογικό τοκετό. 41 εβδομάδες και 3 μέρες. Μετά από 22 ώρες από τα πρώτα πονάκια. Κι όχι δεν ήμουν σε ένα κρεβάτι ξαπλωμένη όλες αυτές τις ώρες. Πήγα για περπάτημα, έκατσα σπίτι, έφαγα, έκανα ντουζ και έκανα εισαγωγή το απόγευμα όταν μου έσπασαν τα νερά. Πραγματικά δε ξέρω πως να ευχαριστήσω τη γιατρό μου για το ήθος της, τον επαγγελματισμό της, μα πάνω από όλα την ανθρωπιά της και την αγάπη της. Και τον άντρα μου που ήταν τόσο δίπλα μου, αν και τον ταλαιπώρησα τόσο πολύ.

Φιλικά,

Χαρά

Υ.Γ. Για περισσότερες πληροφορίες και τα στοιχεία της γιατρού μου στο email harageorgatzi@yahoo.gr

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com