Από τη μέρα που παντρευτήκαμε, νιώθω πως «έδεσε τον γάιδαρό του»
Είμαι 24 χρόνων πλέον και παντρεμένη με ένα παιδί δύο χρόνων. Ο άντρας μου είναι σχεδόν δύο χρόνια μεγαλύτερος. Στους 7 μήνες σχέσης μας έμεινα έγκυος και έτσι παντρευτηκαμε.
Η αλήθεια είναι ότι λίγο πριν μάθω ότι είμαι έγκυος, είχα κάποιες σκέψεις να χωρίσω, όμως με πρόλαβαν οι εξελίξεις…
Πλέον παντρεμένη σε άλλη πόλη, μακριά από τους δικούς μου, νιώθω να έχουμε βαλτώσει… Για να πω την αλήθεια από την πρώτη μέρα του γάμου μου νιώθω ότι ο άνδρας μου έχει αλλάξει… Είναι αυτό που λέμε «έδεσα τον γάιδαρο μου», για τα καλά όμως! Είμαι απελπισμένη, δε ξέρω τι να κάνω, μονο στη σκεψη ότι από τα 24 μου θα είμαι έτσι, πνίγομαι. Έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές στον άνδρα μου για τα συναισθήματα μου αυτά αλλά δεν δείχνει να νοιάζεται, αντιθέτως με βγάζει υπερβολική και προσπαθεί να με πείσει ότι εγώ έχω το θέμα.
Οι δικοί μου βλέπουν την κατάσταση όμως και αυτοί όπως και εγώ είναι άνθρωποι της εκκλησίας και της οικογένειας, και δεν ξέρουν πως να με συμβουλέψουν κατάλληλα. Πρέπει να κάνω υπομονή λένε με λίγα λόγια και ότι θα στρώσει ο άντρας μου… Όμως μέχρι πότε; Δεν είναι μόνο ότι έχει αλλάξει η συμπεριφορά του, ότι δηλαδη με έχει πάρει δεδομένη χωρίς να κάνει κινήσεις αγάπης και τρυφερότητας (πάρα μόνο πολύ σπάνια) αλλά και η φροντίδα του παιδιού είναι εξ ολοκλήρου δική μου υπόθεση. Δεν τον εμπιστεύομαι να φροντίσει τον μικρό πλέον γιατί όσες φορές τον αφησα η κατάληξη δεν ήταν και η καλύτερη. Έτσι νιώθω ότι όλες οι ευθύνες έχουν πέσει στον ώμο μου, όμως όλα αυτά δεν θα με ένοιαζαν αν είχα έστω τους δικούς μου ανθρώπους κοντά και το κυριότερο, τον άντρα που αγάπησα…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Είστε καί οι 2 αρκετά νεαροί για το βάρος της οικογένειας.σκέψου ότι και ο ίδιος μπορεί να αισθάνεται εξίσου εγκλωβισμένος, αλλιώς να τα σχεδιάζε ή και αλλιώς να τα φανταζόταν.όσο αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι σε σένα και το παιδί μπορεί επίσης να πιστεύει ότι πολύ απλά ετσ κάνουν όλοι οι παντρεμενοι. Δώσε λίγο χρόνο προσαρμογής να συνειδητοποίσετε και οι 2 τους νέους σας ρόλους ως σύζυγος αλλά και ως γονέος. Συχνά οι άντρες θεωρούν ότί δεν έχουν καμια δουλειά με ένα βρέφος και περιμένουν να ξεπεραστεί λίγο. ...εσύ να τον εμπιστεύεσαι όμως ακόμη και αν τα κάνει μαντάρα...σιγά σιγά θα εξικοιωθεί. Επιπλέον αν θέλεις τρυφερότητα πρέπει να του δείξεις εσύ πρώτα ξανά και ξανά προσπάθεια....να του λες πως αισθάνεσαι με γλυκό τρόπο αλλά και να τον ρωτάς το θα μπορούσες να κάνεις εσύ για να βελτιωθούν τα πράγματα. Συζήτηση και πολύ πολύ αγαπη. Καθ η σχέση θέλει την εκπαίδευση της.θέλει κόπο. Μην εγκαταλείπει. Επίσης αφού είσαι στην εκκλησία συμβουλίου έναν πνευματικό που τα ξέρει και καλύτερα από εμάς τις καψερες