Να συγκρίνουμε τα παιδιά μας;
Η σκέψη της παιδο-σύγκρισης μου ήρθε πρώτη φορά ξεκάθαρα (γιατί κάτι φλασιές τις είχα φάει και παλιότερα) όταν μια αγαπημένη μου έγκυος φίλη με πήρε έντρομη τηλέφωνο να μου πει ότι η τιμή της αυχενικής της διαφάνειας δεν ήταν τόσο καλή όσο μιας γνωστής της. (Για όσους δεν γνωρίζετε η τιμή αυχενικής διαφάνειας σου δίνει την πιθανότητα του να πάσχει το έμβρυο από σύνδρομο Down)
Η πιθανότητα της φίλης μου που λέτε, βγήκε πολύ πολύ μικρή. Όμως, της γνωστής της βγήκε ακόμα μικρότερη, με αποτέλεσμα η φίλη μου να αρχίσει να αναρωτιέται μήπως η δικιά της (τιμή) δεν είναι τελικά καλή και το μωρό της έχει πρόβλημα.
Σας μπέρδεψα; Τα πράγματα είναι απλά: μιλάμε για συγκρίσεις ανάμεσα στα παιδιά. Συγκρίσεις που ξεκινούν από τον καιρό της εγκυμοσύνης ακόμα, όταν τα παιδιά μας είναι έμβρυα.
«Τι βάρος είχε το μωρό σου στον υπέρηχο του τάδε μήνα;«
«2 κιλά και 400 γραμμάρια!«
«Αχ εμένα ήταν μόνο 2 κιλά… Λες να υπάρχει πρόβλημα;«
(Ντριιιιιν στον γυναικολόγο, αγωνία, αγωνία, αγωνία!)
και προχωράει…
«Πόσες φορές την ημέρα θηλάζεις;«
«Βασικά θηλάζω όλη μέρα!!! Είμαι συνέχεια με το στήθος έξω! Εσύ;«
«Εεεε, εγώ θηλάζω 6-7 φορές..«
«Μια σύμβουλος θηλασμού μου είπε ότι τα μωρά πρέπει να θηλάζουν όλη μέρα,
γιατί μπλα μπλα μπλα«
και προχωράει…
«Η Μαίρη μας έβγαλε το πρώτο της δοντάκι!!!!!«
«Αχ, εμένα ο δικός μου δεν έβγαλε ακόμα και είναι και δυο μήνες μεγαλύτερος…«
«Έλα ρε μην στεναχωριέσαι…«
«Δεν στεναχωριέμαι,
γιατί μου είπαν ότι αν το μωρό τα βγάλει νωρίς,
τότε τα δόντια δεν θα είναι καλά!«
και προχωράει…
«Είπε μπα-μπα!!!«
«Αααααχ, μπράβο ρε συ!«
«Βασικά είπε μπαμπαμπαμπαμπα, αλλά εμείς το πήραμε για μπαμπά!«
(και ακολουθεί τρελή ανησυχία, «Εμάς γιατί δεν μιλάει;;; Μήπως έχει κάτι;«)
και προχωράει…
«Η Νικολέττα πήρε 10 εκατοστά σε x χρόνο! Θα γίνει πολύ ψηλή, μας είπε ο γιατρός!«
«Αχ εμένα πήρε τα μισά!
Έχω ακούσει, βέβαια, ότι τα κορίτσια που ψηλώνουν γρήγορα,
στην εφηβεία μένουν στάσιμα!«
και προχωράει…
«Πήραμε ελέγχους!!! Ο Δημήτρης πήρε 19.8!«
«Ααα, μπράβο σας!! Εμείς βγάλαμε 18.4, αλλά ξέρεις πώς είναι το σχολείο μας…
Πολύ αυστηρό! Τα 19αρια τα βάζουν με το σταγονόμετρο!«
(και ακολουθεί κήρυγμα: «Με πήρε η Σούλα και ο Δημήτρης έβγαλε 19.8… Λίγο περισσότερο να διάβαζες βρε πουλάκι μου… Λίγο περισσότερο!! Αφού είσαι πιο έξυπνος, μπορείς, δεν μπορείς;«)
και προχωράει…
«Η Νίκη μας παντρεύεται!!!! 20 Ιουνίου ο γάμος, θα έρθετε, ε;«
«Μα φυσικά! Ααααχ, άντε να βρει και η δικιά μου επιτέλους ένα καλό παιδί!«
(και ακολουθεί: «Να σου πω και ένα νέο; Η Νίκη παντρεύεται! Ναι, η Νίκη. Που ούτε την ομορφιά σου έχει, ούτε τα πτυχία σου, ούτε 4 ξένες γλώσσες ξέρει! Να δούμε εσύ πότε θα συμμαζευτείς!«)
Ναι, ναι, το ξέρω, τα παρουσίασα κωμικοτραγικά, όμως πείτε μου… Απέχουν πολύ από την πραγματικότητα;
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι περισσότεροι γονείς δεν είναι με τίποτα απόλυτα ευχαριστημένοι; Μα γιατί υπάρχουν οι… συγκρίσεις! Και ο χορός των συγκρίσεων είναι τόσο… λικνιστικός που πρέπει να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια για να μην τον χορέψεις.
Ελάτε, πείτε μου… Μια δυο φορές το έχετε πάθει και εσείς σίγουρα… Ίσως γιατί το παιδί σας είναι ελαφρύτερο, βαρύτερο, κοντύτερο, ψηλότερο, φαλακρότερο, ατσουμπαλότερο, επιθετικότερο, πιο ήσυχο (αααααα, η λίστα δεν τελειώνει ποτέ!!!) από το παιδί κάποιου άλλου…
Ίσως γιατί ακόμα και αν δεν θέλετε να συγκρίνετε, κάποιοι θέλουν να συγκρίνουν και με εσάς, χωρίς… εσάς!
Ίσως γιατί οι δικοί σας γονείς σας συνέκριναν τότε με τα παιδιά κάποιων άλλων γονιών…
Πραγματικά η παιδο-σύγκριση είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του… Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο μέσος ψυχολόγος, θα σου πει μόλις αράξεις στον άνετο καναπέ του για να λύσεις τα χ,ψ κόμπλεξ σου, «Μιλήστε μου για τα παιδικά σας χρόνια… Ποια ήταν η σχέση σας με τους γονείς σας;; Τι προσδοκίες είχαν από εσάς;«
Ααααα, εγώ το αποφάσισα. Αυτοχαστουκίστηκα νοερώς και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην υποκύψω ποτέ σε παιδο-σύγκριση. Για το καλό το δικό μου, αλλά κυρίως, για το καλό του παιδιού μου!
Τι λέτε; Θα με ακολουθήσετε;
Καλό βράδυ!
Και ναι, υπόσχομαι να επανέλθω με μεγαλύτερη ανάλυση!
Ολίβια
Aαααααχχχχχχχ ποσο δίκιο έχεις.Είναι πραγματικά πολύ έυκολο να πέσεις σε αυτό το λούκι και κυρίως όταν γίνεσαι μανούλα για πρώτη φορά.Νομίζω πως οι άλλοι σε παρασέρνουν σε αυτό.Μάλλον επειδή ο κόσμος έχει την ανάγκη όχι μόνο να επιδεικνύεται αλλά και να κρυφοκοιτάζει στη ζωη του διπλανού του.
Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ Η ΜΑΜΑ ΕΙΧΕ ΤΡΕΛΟ ΚΟΛΛΗΜΑ, ΣΕ ΣΗΜΕΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ. ΄ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ, Η ΞΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΚΟΥΚΛΑ Ε?', ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ! ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ, ΤΟ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟ, ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ. -ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ-!
Μαμα: "Η ξαδερφη σου η Νία 16 χρονών κράταγε ολοκληρο σπίτι και έκανε τα πάντα στην εντέλεια και συ ουτε μiα κάλτσα απο το πάτωμα δε μπορείς να σηκώσεις";;; Σίσσυ: "Η ξαδέρφη μου η Νία κλέφτηκε στα 12, την ψάχνατε σε όλη την Ελλάδα 10 μέρες και στα 13 της είχε ένα παιδί"!!! Μαμά: !!!! Σίσσυ: "Μαμά σε ενοχλεί ακόμα η κάλτσα στο πατωμα μου";;; Μαμά: "@!##%$%^&%^&^%^$#%" Πραγματικά οι γονείς ώρες ώρες απλώς δεν τρώγονται!!! Όλιβ το πόσο γέλασα με το άρθρο δε λέγεται!!! χαχαχαχα
- οριστε...οι κόρες της Βούλας καθαρίζουν το σπίτι όλο απο τα 11 και συ ουτε το δωματιο σου δεν μαζευεις... - Οι κόρες της Βούλας μαγειρευουν στη μάνα τους και συ μου ζητάς να σου φέρω και νερο?? Μαμά...Οι κόρες της Βούλας της πήγαν τους γκόμενους σωγαμπρους στα 15... και με το ζόρι τελείωσαν το λύκειο...εγω παντρέυτηκα στα 28 με πτυχίο μεταπτυχιακό διδακτορικό στα σκαριά και δουλεια! - Οι κόρες της κυρίας Ευγενίας...ουτε ακούγονται...οταν παίζουν, εσεις ολο φασαρία κάνετε με τον αδερφο σου - Οι κόρες της κυρίας Ευγενίας 20 φέρνουν στον έλεγχο...και συ 17 με το ζορι... Μαμά, οι κόρες της κ. Ευγενίας έχουν εκέινη μαμά, όχι εσένα...που δεν μας αφήνεις να παίζουμε παρα μόνο Σάββατο απόγευμα και για 1 ώρα...και αφού τελειώσουμε ολα τα μαθήματα της εβδομάδας...και γι αυτό και θα φωνάζουμε και θα διασκεδάζουμε! Επίσης, οι κόρες της είναι φυτά και μπάζα γι αυτό και παντρεύτηκαν με προξενιό στα 22 και οχι απο μεγάλο έρωτα όπως εγώ! Νομίζω πως πολλές απο εμάς έχουν παρόμοιες εμπειριες...Ορκιζομαι λοιπον, ενώπιον ολων σας πως ΠΟΤΕ δεν θα το κάνω αυτο στα παιδιά μου!
Εγώ το κάνω αυτό μεταξύ των δικών μου παιδιών... τις συγκρίνω τις ψυχίτσες μου, αν και δεν κάνει... πρέπει να το βελτιώσω αυτό......χμμμμμ!!!!!
>LOIPON EGW THEWRW TIN KORI MOU ASTERI KAI TO KRATAW GIA MENA KAI TON ANTRA MOY!!!!EXEI TYXEI POLLES FORES NA KATHOMASTE MWROMANES KAI VLEPEI AS POUME H ALLH MAMA THN KORH MOY NA LEEI TA DIKA TIS...XERETE BLA-BLA -BLA MWROUDIAKA KAI MOU LEEI AX H DIKI MOU DEN TOKANEI....EGW PANTA LEW ATAKES TOU STIL..KAI TI AGXWNESE?THA ERTHEI I SEIRA NA SE ZALISEI K SENA OLI MERA ...TELOSPANTWN PROSPATHW NA MI TI VALW SE SKEPSEIS...EXW OMWS TIN PETHERA MOU POU OTAN EIMASTE ME KOSMO KANEI K EMENA NA NOIWTHW AVOLA...FONAZEI SAN TRELI KAI LEEI KOITA KOITA TI EKANE..PROXTES IRTHE APO EKEI MEXRI EDW...KAI MPAINEI KAI VGAINEI MONI TIS KAI DE SIMAZEVETE...E AFTO MOU TI DINEI STA NEVRA DEN ANTEXW NA KAFXIETE ETSI..KATALAVAINW NA EISAI PERIFANOS POIOS DEN EINAI GIA TO PAIDI TOU ALLA MPROSTA STON KOSMO XALARWSE LIGO
>Πολυ ωραία επισήμανση. Αυτό που χαρακτηρίζει την γενιά μας και τον τροπο που μεγαλώσαμε είναι η έλλειψη ενθάρρυνσης και η συγκρισομανια...έλεος ...όχι άλλο κάρβουνο ..χα χα..ο καθένας μας είναι μοναδικός και αυτό είναι το πιο δυνατό μας κομμάτι..ας το αναπτύξουμε λοιπόν...
Υ.Γ να μην ξεχάσω να χαστουκισω τον εαυτό μου σε περίπτωση που μείωσω οποιαδήποτε στιγμή με αυτόν τον τροπο τον υπέροχο-μοναδικό γιο μου!
>το χειρότερο είναι να βρίσκεσαι ανάμεσα σε τέτοια μαμαδοσυζήτηση κ να μην έχεις παιδιά κ να μην είσαι καν σε αυτή τη φάση.... κόβεις φλέβες!!!! Κατ
ΑΥΤΟ Ξαναπες το!!!
>Από μικρή πάντα καταλάβαινα την αδυναμία που είχε η μάνα μου στον αδελφό μου. Παραδόξως όμως η ζυγαριά στα καλά έκλεινε πάντα σε μένα. Που να τολμήσει να με συγκρίνει!!! Αφού ήταν πιο ζωηρός, χειρότερος μαθητής, έτρωγε 3,5 φαγητά ενώ εγώ τα πάντα. Υπήρχε μια ισορροπία βρε παιδί μου. Ας είχε την αδυναμία της μαμάς, δε με πείραζε.
Εκεινο όμως που με πείραζε πάντα είναι το να μη με παινεύει και να μην παίρνει το μέρος μου αλλά αντιθέτως να με "ρίχνει" από σεμνότητα, την ώρα που οι άλλες μάνες κόμπαζαν για τα παιδιά τους και τις επιτυχίες τους. Από μέσα της όμως καταλάβαινα ότι όταν πετύχαινα σε κάτι με κρυφοθαύμαζε και χαιρόταν χωρίς να θέλει να το παραδεχτεί από φόβο μην πάρω θάρρος. Το αποδέχτηκα αναγκαστικά γιατί ήταν η μαμά μου.
ΕΓΩ ομως το παιδί μου δε το ρίχνω για κανένα άλλο παιδί. Παραδέχομαι τα ελαττώματά του αλλά αναγνωρίζω τα προτερήματά του. Ε ναι!!! Μίλησε πιο αργά από τον Γιαννάκη που τον περνάει μία μέρα και είναι πανέξυπνος. Ο δικός μου έχει άλλα καλά που δεν τα έχει όμως ο Γιαννάκης. Είναι αγαθός και φιλότιμος. Όταν καταπιάνεται με κάτι θα το τελειώσει και δε θα το παρατήσει στη μέση. Όλα τα παιδιά έχουν αξία και αλίμονο αν ήταν ίδια όλα.
Θέλω να πω, ότι εμείς οι μάνες πρέπει να προσπαθήσουμε να εντοπίζουμε τα κακά, για να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να τα αντιμετωπίσουν, αλλά να επισημαίνουμε και τα καλά για να τα καλλιεργούν.
Η σύγκριση ας γίνεται από μέσα μας. Ακόμα και τώρα που περιμένω δεύτερο παιδί σκέφτομαι "ο Νίκος ήταν πιο φρόνιμο έμβρυο, αυτό είναι ζωηρό" κτλ. Τρέμω στην ιδέα ότι μια μέρα θα ξεστομίσω. "Κοίτα τον αδελφό σου τι κάνει...κτλ" Μπρρρρ....Θα με αυτοχαστουκίσω πριν πηδηχτώ από το παράθυρο...
Μαρία είναι λες και μιλάς για τη μαμά μου. κι εμένα λόγω σεμνότητας δεν έλεγε καλά λόγια για μας ενώ άλλες κόμπαζαν για τα παιδιά τους, αλλά τελικά είναι θέμα χαρακτήρα. εγώ επειδή το έχω παράπονο εκθειάζω τα πλεονεκτήματα του γιου μου και σε πιο στενό κύκλο μιλάω και για τα μειονεκτήματά του.
>Η σύγκριση παιδιών έχει να κάνει με εμάς τους ίδιους. Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας σε σχέση με τους γύρω μας, ε τότε αναπόφευκτα, θα συγκρίνουμε και τα παιδιά μας.
Αν όμως "τα έχουμε βρει" με τον εαυτό μας και αποδεχτεί τα καλά και τα στραβά μας, τότε δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο για να φορτώνουμε με συγκρίσεις (θετικές ή αρνητικές, δεν έχει διαφορά) τα παιδιά μας.
>Α ναι, το παραδέχομαι! Σύγκρινα πάντα το ύψος και το βάρος της με άλλων παιδιών συνομήλικων... Πάντα η δικιά μου στουμπάκι και φτερό στον άνεμο!
Πλέον έπαψα... Ε και? Ας μείνει κοντούλα! Κάτι λένε για τα ακριβά αρώματα... έτσι? :-p
>Δεν έχετε ζήσει όμως και την αντίστροφη κατάσταση; Πχ να σου παινεύονται ότι τα παιδιά τους είναι πολύ ήσυχα (σε αντίθεση με τα δικά σου που χαλάνε τον κόσμο και φανερώνουν την ανατροφή τους, τσ τσ τσ) ή ότι κοιμούνται όοοολη τη νύχτα (ενώ τα δικά σου τα έμαθες στις αγκαλιές και τώρα είναι μαμόθρεφτα) αλλά μόλις τολμήσεις να πεις ότι αυτές είναι τυχερές ενώ εσύ ταλαιπωρέισαι με τα παιδιά σου σου το γυρίζουν, σού λένε "ναι αλλά τα δικά μου δεν τρώνε, δεν μιλάνε, δεν περπατάνε..". Κοινώς αν τα παιδιά σου είναι δύσκολα, φταίει η ανατροφή τους (δηλ εσύ) ενώ αν είναι εύκολα δεν κάνεις αρκετα....
Νένα
>Ναι το έκανα χωρίς να το θέλω.Αλλά μόνο κοιτούσα και σύγκρινα,ποτέ δεν είπα πως το ένα μου παιδί υστερεί σε κάτι με το άλλο.Ο πειρασμός ήταν μέσα στο σπίτι μου και δεν μπορούσα να μην το κάνω.Παρόλο που είχα διαβάσει ένα σωρό βιβλία σχετικά με την συμπεριφορά μου απέναντι στα δίδυμα παιδιά μου.Με τον καιρό όμως βλέποντας πως το κάθε παιδί έχει τον δικό του χαρακτήρα σταμάτησα να το κάνω και πλέον τα βλέπω μεμονομένα.
>Πού να δεις τί πρόβλημα έχω εγώ με τη κοπέλα από το κάτω από εμένα διαμέρισμα που τα παιδάκια μας είναι 23 μηνών (έχουν δύο εβδομάδες διαφορά). Συνέχεια με ρωτάει για τα κιλά του γιού μου, τα δοντάκια, τί τρώει, πόσο τρώει, αν λέει κουβεντούλες, πότε περπάτησε, πόσα βήματα... κλπ, κλπ, κλπ!!!
Και για 5 λεπτά να με συναντήσει θα με πρήξει, δεν υπάρχει περίπτωση!
>βέβαια ολόκληρη η παιδιατρική και η αναπτυξιολογία έχει βασιστεί σε συγκρίσεις...οχι βέβαια του παιδίου μας με τον συγκεκρίμενο φίλο/αδερφάκι Κωστάκη, Μαράκι κτλ αλλά του παιδίου μας με τον μέσω όρο αυτών που είναι/κανουν άλλα παιδιά στην ίδια ηλικία(θυμηθείτε το βιβλιάριο των παιδίων μας, τι σημειώνει ο γιατρός όταν μετράει το βάρος κτλ)...και βάση αυτης της σύγκρισης χτυπάει το καμπανάκι για τυχόν αναπτυξιακή ψυχοσωματική καθυστέρηση,όμως και δω το θέμα έιναι λέπτο απο την μια πολύτιμη και απαραίτητη η σύγκριση(για να ξεκινήσει το παιδί όσο το δυνατόν νωρίτερα παρέμβαση) αλλά μόνο όταν γίνεται απο είδικους που ξέρουν μέχρι πότε ή πόσο η απόκλιση είναι φυσιολόγικη γιατι όταν το κανουμε οι μαμμαδες(λες και είναι ο πρώτος του μαθητικός έλεγχος)τότε τα συμπεράσματα πρός όποια κατεύθυνση μπορεί να είναι και τραγικά λάθος (πολύ καθυσυχαστικά ή πολύ αγχώδη ενώ η πραγματικότητα είναι άλλη)...άρα η σύγκριση απο μόνη της μπορεί να είναι και απαραίτητη αλλά μέχρι εκεί...γιατί τα συμπεράσματα που βγάζουμε είναι αυτά που όδηγουν σε λάθος συμπεριφορές απένταντι στα μοναδικά παιδιά μας!
>Άκουγα και αγχωνόμουν όσο είχα ΜΟΝΟ το αγοράκι μου...
όταν απέκτησα και το κοριτσάκι μου και είδα ΠΟΣΟ διαφορετικά μπορεί να είναι δύο παιδιά με τον "συνδυασμό των ίδιων γονιδίων" δεν ξανασχολήθηκα με το θέμα...
όταν προσπαθούν να με αγχώσουν με κάτι τους απαντάω ότι κάθε παιδί έχει την δική του ανάπτυξη και το βλέπω καθημερινά στα δικά μου παιδιά....
δεν σχολιάζω αλλωνών παιδιά, δεν επιτρέπω να σχολιάζουν τα παιδιά μου και όποιος δεν γουστάρει την παρέα μου, τα κουβαδάκια και τα παιδάκια του και σε άλλον καναπέ.... (χαχαχα)
Αυτές τις συγκρίσεις κάνει ακόμα και μέχρι σήμερα η δική μου μαμά... για μένα, για τον αδελφό μου, για τα παιδιά μου...
βλέπουμε τα λάθη των προηγούμενων και προχωράμε λίγο καλύτερα...
τουλάχιστον ας κάνουμε τα δικά μας λάθη σαν γονείς....
μην επαναλαμβάνουμε των γονιών μας....
Στέλλα
>Θυμήθηκα μια φορά στο σχολείο, σε ένα διαγώνισμα στα μαθηματικά που είχα γράψει αδικαιολόγητα χάλια από "αδιαβασιά" και προσπαθώντας να δικαιλογηθώ στη μητέρα μου της είπα "μα όλοι χάλια έγραψαν"... Η απάντησή της ήταν "δε με νοιάζει πώς έγραψαν οι άλλοι, εσύ είσαι το παιδί μου".
Πιστεύω πως δυστυχώς είναι έμφυτη τάση μας να μπαίνουμε σε αυτό το τριπάκι της σύγκρισης (ίσως σε μια εγωιστική προσπάθεια να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι τα κάνουμε όλα καλά/καλύτερα από τους άλλους;). Ακόμη κι αν υποκύπτουμε όμως, νομίζω είναι χρέος μας προς τα παιδιά μας *τουλάχιστον* να μην μας παίρνουν είδηση γιατί -ταπεινή άποψη- η γραμμή μεταξύ του υγιούς ανταγωνισμού και των κόμπλεξ που μπορεί να δημιουργηθούν (η μία όψη του νομίσματος είναι π.χ. το "κοίτα την κόρη της τάδε τι καλά που κάνει το δείνα πράγμα..."- μπορεί να ακουστεί σαν να του λες του παιδιού ότι είναι ανεπαρκές μπροστά στην κόρη της τάδε) είναι πολύ λεπτή :S
Κ
>Respect κορίτσι μου! Έγραψες πάλι!! Εννοείτε πως έπεσα θύμα αυτής της παιδοσυγκρισης, χωρίς βέβαια να θέλω να κατηγορήσω τους γονείς μου, άθελα τους το έκαναν κι αυτοί!! Επειδή το κάνει η μάζα που λένε!! Βέβαια γι'αυτό και δεν πάμε πολύ μπροστά .. γιατί ακολουθούμε την μάζα!! Αλλά αν όλοι μας σκεφτόμασταν όπως εσύ τώρα, αν είχαν όλοι κάποιο φιλαράκι που θα τα έλεγε όπως τώρα εσύ σε μας.. ίσως να άνοιγε λίγο περισσότερο το μυαλό μας!! Θα προσπαθήσω λοιπόν, να μην κάνω ποτέ αυτή την σύγκριση στο παιδί μου με οποιοδήποτε άλλο παιδάκι.. κι ακόμα αν κάνω ένα 2ο παιδάκι ποτέ δεν θα συγκρίνω τ'αδέρφια μεταξύ τους!! Το κάνουν πολλοί αυτό.. και είναι ακόμα πιο άσχημο!! Να διχάζουν τ'αδέρφια μεταξύ τους!... Κι έχω βαρεθεί ν'ακούω: Εσάς κάνει αυτό?? Εμάς το κάνει!! Πφφφ...
>η σύγκριση είναι αναπόφευκτη ,κάποια στιγμή θα γίνει αλλά το θέμα είναι να μείνει στο μυαλό μας να την συνειδητοποιήσουμε,να την επεξεργαστούμε και να μην την εξωτερικεύσουμε...άλλωστε το να κοιτάμε και τα άλλα παιδιά χωρίς να μετράμε 1,2,3 κάνει...η Μαρία γιατί όχι και η δική μας μπορεί και να είναι επικοδομοιτικό για μας. Για παράδειγμα το ότι το παιδί της φίλης μου έχει αρχίσει να τρώει στερεές τροφές χωρίς να τις αλέσει μου έδωσε και μένα το θάρρος να το ψάξω και να το δοκιμάσω και να πετύχει...μπορεί και να μην πετύχενε και θα ήμουν εντάξυ με αυτό, νομίζω μέχρι εκεί είναι οκ να κοιτάμε και γυρω μας....φυσικά αν άρχιζα να τρέχω σε γιατρούς και να μην κοιμάμαι απο το άγχος γιατί δεν τα καταφέρνει και το δικό μου παιδί τότε ναί θα υπήρχε μεγάλο θέμα!!!θα με έιχε φάει η σύγκριση ...που Ολίβια καλύτερα δεν γινόταν να την περιγράψεις...
>κι εμένα η πεθερά μου συγκρίνει τον Στεφανάκο με τη Σοφούλα (κόρη του εργοδότη της )που είναι 10 μήνες και κάτι μεγαλύτερή του...
Η Σοφούλα, έχει τόσα δόντια, έχει τόσο ύψος, είναι τόσα κιλά, περπάτησε, είπε μπαμπά, τρώωει μπισκότα-χορτόπιτα, και ότι άλλο μόνη της.......
Α-χμ......
Αμάν αυτή η Σοφούλα!! :P
>Το να κάνεις μόνος σου τη σύγκριση και μάλιστα σιωπηρά (δηλαδή χωρίς να πρήξεις το παιδί) το καταλαβαίνω. Το απαράδεκτο είναι να θες ντε και καλά να βγάλεις τα υπόλοιπα παιδιά ...... σκάρτα (τιιιιιι, 2 χρονών έκοψε ο δικός σου την πάνα;;;;; ο δικός μου από 14 μηνών είπε μαμά κακα), (η κόρη σου είναι 2 χρονών και δεν μιλάει καθαρά, εμάς από 9 μηνών έλεγε πεντακάθαρα και το ρ). Το ακόμα πιο απαράδεκτο είναι όταν η σύγκριση συνεχίζεται και μετά από πολλά πολλά χρόνια όταν δύο γιαγιάδες βλέπουν το εγγόνι τους και ακούγονται σχόλια του τύπου, "α πα πα τι δύσκολο παιδί που είναι το εγγονάκι μας. Από εσάς πρέπει να πήρε, γιατί εμάς η Λουλα μας δεν ήταν τέτοιο παιδί!!!!!" Πάντως εγώ εχω πει στο Βασίλη, εάν γίνω έτσι να με πυροβολήσει!!!!!!!!!!
με κάλυψες απόλυτα!!!!
>Ούτε τα αδέρφια μεταξύ τους δεν πρέπει να συγκρίνουμε!!!! Αυτό είναι το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας.....
>αχχχ ποσο δικιο εχεις ολιβια!!!! και εγω εχωμπει σε τετοιο τρυπακι με το βαρος του μωρου μου, αλλά θελω τρελλά να σε ακολουθησω!!!!!!!! LEAD THE WAY!!!!
>δεν ξερω αν ειναι παγκόσμιο μαμαδο-φαινομενο, αλλα ελληνικό ειναι σιγουρα!!
>Ο σιγουρότερος τρόπος να μην κάνει κανείς συγκρίσεις είναι να αποκτήσει περισσότερα παιδιά! Τότε βλέπεις ότι ακόμα και μεταξύ τους τα παιδιά σου είναι διαφορετικά σε όλα σχεδόν! Διαφερετικές οι αυχενικές, οι εγκυμοσύνες, διαφορετικοί οι θηλασμοί, διαφορετικές συνήθειες, ιδιοτροπίες, ικανότητες, διαφορετικά ταλέντα! Δε συγκρίνεις πια, απλά ανοίγεις τα μάτια και απολαμβάνεις τα παιδιά σου που μεγαλώνουν!
>sumfwnw apoluta me tin olivia se ola alla kuriws sto 'κάποιοι θέλουν να συγκρίνουν και με εσάς, χωρίς... εσάς!' kai nai... akomi kai otan einai emvrua akous diafora: emena mou eipe o giatros oti tha ginei polu psilo to paidi...to metrise... (mesa apo tin koilia) kai itan 68 xiliosta kai x varos!ma ontws oso imoun egkuos eixa varethei na akouw gia to upothetiko ipsos kai varos pou eixan ta emvrua ton gnwstwn mou!me ton antra mou gelousame!oles oi gnwste mou eixan panipsila kai uperbara emvrua!
>πολυ γελασα!:) τις περισσοτερες ερωτησεις μου τις εχουν κανει...ισως να ναι αυτες οι ρημαδο-προσδοκιες που εχουν/εχουμε ή θα εχουμε απο τα παιδια μας και ξεκινουν απο εμας,αν δεν εισαι ευχαριστημενος με τον εαυτο σου θα κανεις την προβολη σου στο αμοιρο παιδακι σου...δεν απανταω απλως κ δεν μπαινω και σε τετοιες συζητησεις,μονο αν προκειται αν ενθαρρυνω μια μαμα "ειναι αδυνατο το παιδι μου?" -"οχι καλε,το δικο μου ειναι πιο αδυνατο" :PP
>Poso dikio exeis bre Oliviaki mou poso dikio euxomai na min eimai tetoia mana den mou aresei i sigkrisi den thelo na ipokipso alla Ellinida mana gar exo ipopesei se kakotopoies..........elpizo kai euxomai mono na einai geres opos ola ta paidakia tou kosmou to giati se mena euxomai na min to po pote alla giati oxi se mena ........na simvei kati!!!!!!Filia polla Evi K.
>ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΓΝΩΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ.ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ.ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ.
ΙΩΑΝΝΑ
>νομιζω οτι το κανουμε ασυναισθητα!!!!
>εγω ακολουθω συνειδητα απο καιρο χαχαχα