Η γέννα μου στο νερό!
Η ιστορία της Ελένης
(Η Ελένη γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)
Η δική μας ιστορία ξεκινάει πριν από 9 μήνες, όταν μετά από μία και μοναδική προσπάθεια σύλληψης, έμεινα έγκυος! Λόγω επαγγέλματος (είμαι μαία) ήξερα και αναγνώριζα κάθε σημάδι του σώματός μου (λόγου χάριν την ωορρηξία μου) και «στοχεύσαμε» και πετύχαμε διάνα!
Πίστευα όμως ότι θα μπορούσα να καταλάβω και να αναγνωρίσω την σύλληψη του παιδιού μου. Αυτό όμως δεν το κατάλαβα…
Μία μέρα πριν την αναμενόμενη έλευση της περιόδου μου, κάτι με «έτρωγε» μήπως και… βρε λες; Μην μπορώντας να αντισταθώ και όντας στη δουλειά (όπου είχα όλες τις δυνατότητες) έκανα ένα τεστ εγκυμοσύνης (το κλασικό). Δεν έδειξε από την πρώτη στιγμή. Δεν ήθελα όμως με τη μία να το πετάξω κι έτσι το έβαλα στην τσέπη της ιατρικής μου ποδιάς και το ξέχασα εκεί.
Όταν μετά από μισή ώρα το έβγαλα για να του ρίξω μια τελευταία ματιά πριν το πετάξω, είδα μια αχνή ροζ γραμμούλα στο παραθυράκι και δεν πίστευα στα μάτια μου! Οι συνάδελφοί μου ξετρελάθηκαν και άρχισαν να χοροπηδάνε μαζί μου! Το αίμα που έδωσα μετά για επιβεβαίωση των ευρημάτων έδειξε λίγο χαμηλές τις ορμόνες μου κι έτσι ξεκίνησα τη φαρμακευτική υποστήριξη του «σπόρου» μου.
Γενικά είχα μια συναρπαστικά εύκολη εγκυμοσύνη και μπορούσα και πήγαινα στη δουλειά μου, βοηθώντας άλλες γυναίκες να γεννήσουν, μέχρι τέλους, με την κοιλιά «τούρλα».
Μπήκα στο μήνα μου στις 3/11/2010, αλλά μέχρι την 26/11/2010 που πήγα και στον γιατρό μου να με δει (σ.σ.: Αυτός είναι και ο γιατρός με τον οποίο και δουλεύω μαζί του) δεν είχα κανένα σημάδι τοκετού. Με εξέτασε λοιπόν, δεν είχα ιδιαίτερες προϋποθέσεις και αποφασίσαμε να μου χορηγήσει κάποιο φάρμακο στον κόλπο για να ξεκινήσουμε τον τοκετό (άλλωστε μόνο 5 μέρες είχαν απομείνει).
Γυρίσαμε σπίτι και μέχρι τις 3 τα ξημερώματα δεν είχα τίποτα, παρά μόνο συσπασούλες κάθε 5 λεπτά αλλά δεν πονούσα. Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι ότι δεν θα γεννήσω. Ώσπου στις 4.30 το πρωί ξύπνησα γιατί είχα έντονους πόνους περιόδου και συσπάσεις κάθε 3 λεπτά!
Σηκώθηκα και άρχισα να φέρνω βόλτα το σπίτι για να μην πονάω. Ούτε τον άντρα μου δεν ξύπνησα. Σκεφτόμουν: «Είναι νωρίς ακόμα«. Στις 6 το πρωί είχα κανονικές συσπάσεις πια και εκεί με κατάλαβε ο άντρας μου και σηκώθηκε. Πήγαμε μαζί στο παιδικό δωμάτιο, κάθισα στην μπάλα του τοκετού (birth ball) και λικνιζόμουν μπρος – πίσω για να βοηθήσω το κεφάλι να μπει στη λεκάνη μου.
 |
| Photo: Zena Holloway |
Ξημέρωνε… Το φως έβαφε ροζ τα σύννεφα στον ουρανό και στον ορίζοντα φαινόταν η θάλασσα… Εγώ έκανα τις αναπνοές που χρόνια ολόκληρα έδειχνα σε άλλες γυναίκες να κάνουν. Ήμουν η μαία του εαυτού μου…
Οι συσπάσεις δίλεπτες. Ο άντρας μου γεμάτος αγωνία αναρωτιόταν αν έπρεπε να καλέσουμε το γιατρό να τον ενημερώσουμε και κατόπιν να φύγουμε για το μαιευτήριο. «Είναι νωρίς ακόμα. Θα σου πω εγώ πότε θα φύγουμε«.
Οι έντονες συσπάσεις μου ξεκίνησαν στις 7 το πρωί και 8 παρά πέντε, μην αντέχοντας άλλο, πήρα το γιατρό τηλέφωνο και ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο. Στο δρόμο, η διαδρομή μου φάνηκε ατελείωτη…
Φτάσαμε στο μαιευτήριο στις 8.20 το πρωί. Οι συνάδελφοί μου με έβλεπαν έκπληκτοι να πονάω. Όταν η προϊσταμένη με εξέτασε είχα ήδη 3-4 εκατοστά διαστολή. Δεν το πίστευα! Ήμουν σχεδόν στα μισά! Με ρωτούσαν: «Ελένη τι θα κάνεις; Θα μπεις στο νερό; ή θα κάνεις επισκληρίδιο;«
«Δεν ξέρω… Δεν ξέρω… Πονάω…«.
Μέσα μου ήθελα σαν τρελή να κάνω επισκληρίδιο για να μην πονάω άλλο. Από την άλλη σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να κάνω λίγη υπομονή ακόμα και να μην πάρω φάρμακα και να γεννήσω φυσικά. Αλλά δεν ήμουν ήρωας…
Με ανεβάζουν στην αίθουσα τοκετών 9 παρά τέταρτο. Ο γιατρός που με εξέτασε διαπίστωσε ότι είχα προχωρήσει κι άλλο: 5-6 εκατοστά! Από μέσα μου έλεγα: «Επίτηδες μου το λέει για να μην κάνω επισκληρίδιο… Θέλω επισκληρίδιο ΤΩΡΑ!«. Μέσα στον πόνο μου και αφού πια οι αναπνοές δεν με βοηθούσαν σε τίποτα, τράβηξα τα μαλλιά της συναδέλφου μου που ήρθε να με βοηθήσει και έμπηξα τα νύχια μου μέσα στο μπράτσο του γιατρού (βάζω στοίχημα ότι τον τοκετό μου θα τον θυμούνται για πάντα).
Πέντε λεπτά μετά μου έσπασαν τα νερά! Τι ωραία αίσθηση! Αμέσως ένιωσα το κεφάλι του μωρού να με πιέζει. Στην εξέταση είχα 8 εκατοστά! Ε, εκεί ήταν που έβρισα λίγο και το γιατρό (ο οποίος δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγε βρισίδια και έχοντας μπόλικο χιούμορ το έριξε στην πλάκα).
Μην έχοντας λοιπόν άλλη εναλλακτική και αφού η επισκληρίδιος χρειάζεται 15 λεπτά να δράσει πλήρως, αποφάσισα να μπω στο νερό για να γεννήσω. Είναι απίστευτη η αίσθηση της χαλάρωσης όταν το νερό ακουμπά στο σώμα. Ήθελα 2-3 λεπτά να ηρεμήσω… Αλλά δεν τα είχα ούτε αυτά. Αμέσως ήρθε η επόμενη σύσπαση και ξεκίνησα αυτόματα την εξώθηση. Το κεφάλι του μωρού μου ήταν έξω έξω… Ο άντρας μου ίσα – ίσα που πρόλαβε να μπει μέσα στον τοκετό. Εξώθησα συνολικά 5 λεπτά και το ψαράκι μου γλίστρησε από τη μήτρα μου, στο ζεστό νερό της πισίνας και από εκεί στα χέρια του γιατρού.
Έσκυψα αμέσως και τον πήρα αγκαλιά και τον καλωσόρισα στη ζωή. Κι εκεί ενώθηκε το πρώτο δικό του κλάμα με το δικό μου… Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση του μαλακού δέρματος του. Λες και δεν είχα ξαναπιάσει στη ζωή μου νεογέννητο μωρό… Τον φίλησα και του έδωσα την ευχή μου, να είναι πάντα υγιής και τυχερός στη ζωή του. Άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε… Πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα την αγκαλιά μου γεμάτη. Σαν να κρατούσα ολόκληρο τον κόσμο στην αγκαλιά μου… Μοναδικά συναισθήματα… Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ότι υπάρχουν αν δεν τα νιώσεις.
Μια μαία έγινε μαμά! Είχα τον ιδανικό τοκετό, που κάθε γυναίκα θα ήθελε να έχει: Φυσικός, γρήγορος, χωρίς επισκληρίδιο, στο νερό και χωρίς περινεοτομή και ράμματα. Έχω αναθεωρήσει πολλά ως μαία από την εγκυμοσύνη μέχρι και τον τοκετό. Νιώθω πιο ολοκληρωμένη και τώρα θα ξέρω ακριβώς τι περνούν οι υπόλοιπες γυναίκες. Σίγουρα θα είμαι ακόμα πιο τρυφερή, δοτική και συμπονετική μαζί τους.
Έχουν περάσει 11 μέρες από τη γέννηση του γιου μου. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια και κάθε πόνο του τοκετού μου. Αν με ρωτήσετε όμως, θα το ξαναπέρναγα. Είμαι έτοιμη να ζήσω ξανά κάθε στιγμή, αφού θα κατέληγε στη γέννηση ενός θαύματος: του δικού μου μικρού θαύματος…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
χαχα, τώρα είδα ότι δουλεύεις στο Λητώ... Βρε, μπας και σε είχα μαία τον Απρίλιο που γέννησα???? Ήμουν στο 210! Καταπληκτικό όλο το προσωπικό!!!
Δέσποινα ποτέ δεν υπήρξα προσωπικό του Λητώ. Απλά από τότε που ξεκίνησα να εργάζομαι ως ελεύθερη επαγγελματίας, 10 χρόνια τώρα, πηγαίνω στο Λητώ σχεδόν καθημερινά. Είναι σαν το σπίτι μου!!!
Ελενάκι να σου ζήσει, ωράια η ιστορία σου!!! Πόσο χαίρομαι που γλίτωσες την τομή! Σκεφτόμουν κι εγώ το νερό αλλά γέννησα τελικά στεγνή ;) Εμένα ο γιατρός μου είπε καλύτερα να σε κόψω εγώ ελεγχόμενα, παρά να σκιστείς ανεξέλεγκτα κατά την εξώθηση... Η αλήθεια είναι ότι μετά για 10 μέρες δεν μπορούσα ούτε να καθίσω, και μου είπε ότι κάναμε μόνο ένα ραμματάκι... :( Ο μικρός μου ήταν 3460... Αλλά ήμουν ξάπλα έως τον 7ο μήνα λόγω εμετών, ζαλάδων, ναυτιών κλπ!
να σου ζησει! τελικα πώς αποφευγουμε την περινεοτομη? μηπως οι γιατροι βιαζονται να βγει το μωρο και δεν περιμενουν οσο πρεπει?
Kal καλημέρα! Έθιξες πολύ μεγάλο θέμα. Για να αποφευχθεί η περινεοτομή πρέπει να κάνει η γυναίκα μια κατάλληλη προετοιμασία για το περίνεό της και κατά δεύτερον, θα πρέπει και ο γιατρός που θα κάνει τον τοκετό να έχει τη διάθεση και την εμπειρία να μην την κάνει. Από πλευράς της γυναίκας πρέπει: 1. Να κάνει μια καθημερινή άσκηση 2. Να έχει τακτικές σεξουαλικές επαφές (αν δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα της εγκυμοσύνης που να τις αποκλείει) 3. Να κάνει κάποιες ειδικές ασκήσεις για το περίνεο που λέγονται keggels μέχρι την 34η εβδομάδα της κύησης 4. Από την 34η εβδομάδα και μετά να κάνει προετοιμασία του περινέου με ειδικό μασάζ και λαδάκι. 5. Στη διάρκεια του τοκετού θα πρέπει η γυναίκα μονίμως να κινείται, ώστε το μωρό να έχει περισσότερες πιθανότητες να μπει σωστά στη λεκάνη 6. Να κάνει χρήση της μπάλας τοκετού (που κάνει και ελαφρύ μασάζ στο περίνεο) 7. Να εξωθεί σε διάφορες θέσεις και στάσεις και όχι σε στάση λιθοτομής (ανάσκελα) 8. Όταν το κεφάλι του μωρού είναι έξω έξω και διατείνει το περίνεο, δεν θα πρέπει να το σπρώξει απότομα να βγει. Όπως λένε και οι ξένοι φίλοι μας: Breathe the baby out. Δηλαδή να το εκπνεύσει και να βγει. Αν σε αυτό το σημείο το μωρό βγει σιγά σιγά, τότε το κεφάλι δεν θα σκίσει το περίνεο. Έπειτα, θα πρέπει ο γιατρός να έχει την κατάλληλη εμπειρία να κρίνει πότε το περίνεο έχει χωρητικότητα και μπορεί να ανοίξει κι άλλο, επιτρέποντας στο κεφάλι του μωρού να βγει και πότε το περίνεο δεν έχει άλλη ελαστικότητα και το κεφάλι του μωρού μεγάλο, που σημαίνει ότι θα προκαλέσει ρίξεις στο περίνεο της μαμάς. Και πάλι είναι θέμα εμπειρίας, γιατί αν υπολογίσουμε ότι το κεφάλι θα βγει και μπορεί να σκίσει τη μαμά λιγότερο από μια περινεοτομή, τότε το αφήνουμε να βγει. Αν υπολογίζουμε ότι η βλάβη θα είναι μεγαλύτερη, τότε κάνουμε περινεοτομή. Η περινεοτομή γίνεται μόνο όταν το περίνεο είναι πολύ λεπτό (από το κεφαλάκι του μωρού που θα πιέζει), υπό τοπική αναισθησία (αν υπάρχει επισκληρίδιος, δεν χρειάζεται έξτρα αναισθησία). Όταν η περινεοτομή γίνεται σε λεπτό περίνεο δεν κόβονται οι μύες του και άρα δεν αλλάζει η λειτουργικότητα του περινέου και η γυναίκα δεν εμφανίζει προβλήματα μετέπειτα (ακράτεια ούρων, δυσπαρεύνια, κ.λ.π.). Η προσωπική μου εμπειρία μου έχει δείξει, ότι οι γιατροί δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι από το πώς να μην "κακοποιούν" το περίνεο της γυναίκας. Δεν εκπαιδεύονται στο φυσιολογικό τοκετό, στη σωστή υποστήριξη του περινέου και στην αποφυγή της περινεοτομής. Ως εκπαιδευόμενη, έβλεπα όλους του ειδικευόμενους να κάνουν περινεοτομή στις γυναίκες, για να μάθουν να ράβουν και σωστά μετά... Σε σόκαρα; Δυστυχώς, αυτή είναι η διαφορά με τις μαίες, που προσπαθούν και διατηρούν την ακεραιότητα του περινέου.
Ελενάκι μου γλυκό, να σου ζήσει ο Νικόλας! Διαβάζοντας την ιστορια σου ήταν σαν να σε βλέπω, το ίδιο γλυκειά και ευγενική! Να είσαι καλά, να έχεισ έμπνευση και δύναμη στην δουλειά σου!Σε φιλώ!
.....δε θυμαμαι με ποια αφορμή ξεκινησα σημερα να σκεφτομαι λεπτο προς λεπτο τη μερα του τοκετου. Μετά ειδα τη καταχωριση της Ελενης... Η Ελενη θα βοηθουσε κ εμενα στο τοκετό, αλλά γεννησα την εποχη που ο μικρουλης ηταν .....πολυ μικρούλης ακομα. Δοκιμασα την αιθουσα "σαν στο σπιτι" , στο ΛΗΤΩ, αλλά κατεληξα με επισκληρηδιο :-( Θελω να συμπληρωσω οτι στις μερες που εμεινα στο μαιευτηριο δεν αισθανθηκα ουτε μια στιγμη οτι δεν ειμαι σαν στο σπιτι μου. Ολοι οι κυριοι κ κυριες συνεργατες του μαιευτηριου μου προσφεραν καθε βοηθεια με πολυ στοργη κ επαγγελματισμο. Μαριαννα
Μαριαννάκι μου, εύχομαι την επόμενη φορά σου να έχεις έναν τοκετό όπως πραγματικά τον έχεις ονειρευτεί. Και θα φροντίσω τότε να μην είμαι έγκυος... χιχιχι! Φιλάκια πολλά σε όλους σας και ιδιαιτέρως στη μικρή κουκλίτσα σου!
>Κορίτσια, τοκετός στο νερό γίνεται και στο ΛΗΤΩ. Εγώ εκεί γέννησα. Έχει ανακαινιστεί η αίθουσα της πισίνας - μπανιέρας, έχουν φτιάξει και την αίθουσα του φυσικού τοκετού "σαν στο σπίτι" που δεν θυμίζει αίθουσα τοκετών, αλλά κρεβατοκάμαρα σπιτιού (φοβερή). Έχοντας χρησιμοποιήσει και τα 2 δωμάτια και έχοντας ίδια γνώμη για το νερό, δεν θα το άλλαζα ούτε και θα πήγαινα αλλού να γεννήσω. Είναι ίσως η μόνη κλινική που μπορεί να είναι πιο φιλική προς την επίτοκο και το νεογνό: φιλικές και εξυπηρετικότατες μαίες, δυνατότητα "εναλλακτικού" τοκετού, δυνατότητα θηλασμού του νεογνού μέσα στην 1η ώρα από τη γέννησή του, ανακαινισμένα δωμάτια, σχετικά οικονομικές τιμές και ασφάλεια μιας κλινικής σε περίπτωση επείγοντος (μακριά από εμάς).
Γενικά οι περισσότερες πελάτισσές μας φεύγουν πολύ ευχαριστημένες από την κλινική.
Εύχομαι, σε όλες εσάς που "ζηλέψατε" τον τοκετό μου, στο επόμενο παιδάκι σας, να έχετε έναν ίδιο ή και καλύτερο (αν μπορεί να υπάρξει) τοκετό στο νερό από μένα.
Πολλά φιλιά από το γιο μου και εμένα,
Ελένη
>Το ΙΑΣΩ (Αθηνα) προσφερει αυτην την δυνατοτητα. Φανταζομαι ομως πως και αλλα ιδιωτικα μαιευτηρια θα το κανουν. Οσο για την "πισινα" μη φανταζεστε και ολυμπιακων προδιαγραφων! Προκειται ουσιαστικα για μια τετραγωνη μεγαλη μπανιερα με σχετικα αρκετο βαθος σε εναν χωρο πληρως εξοπλισμενο με ιατρικα μηχανηματα. Ενδεχεται παντως, αν ο γιατρος δεν ειναι εξοικειωμενος με αυτο το ειδος τοκετου, να μεταφερει την επιτοκο σε αιθουσα τοκετου στο τελικο σταδιο των εξωθησεων.
ελενα
>Να χαίρεσαι το μικράκι σου Ελένη.Μετά από τόσα και τόσα μωρά που βοήθησες να γεννηθούν ήρθε και η σειρά σου να γίνεις μητέρα!Μιας και το αναφέρεις κι εσύ να ρωτήσω γιατί φοβούνται οι γυναίκες την επισκληρίδιο και πολλές προσπαθούν να την αποφύγουν;Ενέχει κάποιους κινδύνους; Φαντάζομαι ότι στο φυσιολογικό τοκετό βοηθάει πολύ την επίτοκο να μην πονάει και να είναι ήρεμη.
>ολιβάκι και Ελένη, πού γεννούν μέσα σε νερό? Μπορείτε να μας πείτε να ξέρουμε το μαιευτήριο?
Λίλη
>τι ωραια που τα γραφεις!!!!!!να σου ζησει να ναι γερος και μετα απο λιγο καιρο ευχομαι να το ξαναζησεις!
>Να σου ζήσει το μωράκι σου (ζήλεψα που γέννησες μέσα στο νερό).
Γέννησα κι εγώ χωρίς επισκληρίδιο αλλά δεν έζησα την όμορφη εμπειρία που μας περιέγραψες. Οι μαίες (γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο) ήταν απαράδεκτες και μόνο που δεν με έβρισαν όταν τους είπα πως θα προσπαθήσω να γεννήσω χωρίς αναισθησία. Εννοείται πως καμμιά τους δεν με βοήθησε στον τοκετό, ήμουν απλώς ένα κρέας ξαπλωμένο στο κρεβάτι που δεν έκαναν το κόπο ούτε να μου απευθύνουν το λόγο.
Το αποκορύφωμα είναι πως όση ώρα με κράτησαν στην αίθουσα τοκετού (το μωράκι μου είχε πάρει το δρόμο για το θάλαμο νεογνών) κρύωνα και έτρεμα και δεν ενδιαφέρθηκε καμμιά τους να μου δώσει μια κουβέρτα να σκεπαστώ. Μόνο όταν πήρα τηλέφωνο τον άντρα και άρχισα να κλαίω με λυγμούς με ρώτησαν μήπως δεν αισθάνομαι καλά και μου πέταξαν μια κουβέρτα πάνω μου χωρίς καν να την ξεδιπλώσουν. Με χέρια που έτρεμαν από το κρύο προσπαθούσα επί δέκα λεπτά να σκεπαστώ ολόκληρη μιας και όσο κι αν τις φώναζα έκαναν πως δεν με άκουγαν (εντάξει, δεν φώναζα σαν οπαδός σε γήπεδο, ίσα που έβγαινε η φωνή μου).
υγ. σε πιο νοσοκομείο γεννάνε μέσα σε νερό;
>Με συγκίνησες πολυ....
Να το χαίρεσαι το αγοράκι σου και να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος (τυχερός είναι ήδη που έχει για μανούλα εσένα!)
>Καθε φορα που διαβαζω μια ιστορια τοκετου, με πιανουν τα κλαματα ... Και εγω γεννησα χωρις επισκληριδιο οποτε μπορω να καταλαβω τι περασες ( εγω γεννησα σε χειρουργειο γιατι δεν ειχα λεφτα για πισινα ) ... Αλλα οσο πονο και να τραβηξες , τον ξεχασες με το που ειδες το πλασματακι σου ... Να σου ζησει και να ειστε γεροι να τον καμαρωσετε οπως εκεινος επιθυμει ...
>πω πω!! συγκλονιστικο