Ακολούθησα κρυφά τον γιο μου στην πρώτη του εκδρομή με το προνήπιο!
Λοιπόν….. από την ώρα που μάθαμε ότι είμαι έγκυος, κάναμε πολλά όνειρα γι’ αυτό το παιδί, από το όνομα που θα πάρει, μέχρι σε ποιον θα μοιάζει, τι θα γίνει όταν μεγαλώσει και τα γνωστά που πιστεύω ότι τα κάνουν οι περισσότεροι μέλλοντες γονείς αλλά και παππούδες.
Αν είναι κορίτσι θα πάρει το όνομα της μαμάς μου, εγώ. Ναι, αλλά αν είναι αγόρι θα πάρει το όνομα του μπαμπά μου,ο άντρας μου. Αν είναι κορίτσι θα το κάνω χορεύτρια, τι λες καλέ αγόρι είναι και θα γίνει μεγάλος μπαλαδόρος… τη φωνή του παππού του θα πάρει ότι και να είναι, ο μπαμπάς μου, άλλη ιστορία αποκεί….!!!!
Μη τα πολυλογώ, αποκτήσαμε ένα υγιέστατο αγοράκι, Δόξα τον Θεό! Που σήμερα είναι 4,5 χρονών και τα όνειρα όλων συνεχίζονται γι’ αυτό το παιδί!
Τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε πηγαίνει το παιδί μας προνήπιο, επειδή είχαμε την άνεση λόγω της δουλειάς του μπαμπά μας, δεν τον πήγαμε παιδικούς και τα σχετικά και σχεδόν μεγάλωσαν οι δυο τους μαζί. Εγώ δουλεύω και κανονίζαμε έτσι ώστε το παιδί να είναι πάντα με μας. Βέβαια όταν (σπάνια) χρειαζόταν, είχαμε και τις γιαγιάδες.
Στο προνήπιο λοιπόν όλα καλά, εκτός από το άγχος το δικό μας «Πού το αφήνουμε το παιδάκι μας;;; Στον έξω κόσμοοοοοοο!»
Και έρχεται εκείνη η μέρα… Τον παίρνουμε από το σχολείο και όπως κάθε μέρα, ανοίγουμε την τσαντούλα του…. Και βλέπουμε ένα χαρτάκι: «Επιτρέπω στον γιο μου να λάβει μέρος στην εκδρομή που θα γίνει την τάδε ημέρα σε ένα ελαιοτριβείο της περιοχής μας»
Μείναμε ακίνητοι να κοιταζόμαστε. Ο μικρός να μας λέει «Αυτό το χαρτί να το υπογράψεις μπαμπά! Είναι για την εκδρομή μας, θα πάμε με ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ!»
Ντααααααν δεύτερη κεραμίδα!!!
Το παιδί μας θα πάει πρώτη φορά εκδρομή και μάλιστα με λεωφορείο ΜΟΝΟ ΤΟΥ;;;
Σοκ! Εκείνο το βράδυ δεν λέγαμε τίποτα άλλο, παρά μόνο αυτό κουβεντιάζαμε και ο άντρας μου που θεωρείται πολύ «απελευθερωμένος» γονιός…
«Τι λες Σωτηράκη» να του λέω «για να σε δω τώρα που με λες υπερβολική που κλαίω στην ιδέα ότι ο γιος μου θα παει φαντάρος»
«ΝΑΙ» μου λέει «έχεις δίκιο!»
Πού θα πάει το παιδί, πώς θα κατέβει από το λεωφορείο, μη σκοντάψει εκεί στα μηχανήματα και πόσα άλλα χαζαααααά. Από την άλλη να λέμε δεν είναι σωστό να μην πάει, θα το συζητάνε την επόμενη μέρα στο σχολείο και ο δικός μας θα αισθάνεται άσχημα.
Με τα πολλά πολλά υπέγραψε ο μπαμπάς…
Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα όλο αυτό σκεφτόμασταν… Μέχρι και στη δασκάλα πήγαμε και της είπαμε ότι εκείνη την μέρα είμαστε ελεύθεροι από δουλειές «Μήπως θέλετε να έρθει ο σύζυγός μου να σας βοηθήσει με τα παιδιά να τα κατεβάσετε από το λεωφορείο;»
«Όχι» μου λέει η κυρία «έχουμε περιπολικό της αστυνομίας να μας συνοδέψει και να σταματήσει την κυκλοφορία για να κατέβουμε μην ανησυχείτε, η απόσταση είναι 3,5 χιλιόμετρα»
Έτυχε και να γνωρίζουμε τον κύριο που είχε το ελαιοτριβείο και εννοείται ότι τον πήραμε και εκείνον τηλέφωνο να προσέχει το παιδί μας και εννοείται ότι πήραμε το λεωφορείο από πίσω… Τα καλό είναι ότι είδαμε και άλλους γονείς με τα αυτοκίνητα τους, δεν είμαστε οι μόνοι τελικά, είδαμε και άλλους χειρότερους.. Να κρύβονται με γυαλιά και καπέλα ή να έχουν πάρει άλλα αυτοκίνητα για να μην τους δουν οι δασκάλες!
Τραγικές καταστάσεις τι να πω… Ότι και να πω, ντρέπομαι! Αφού μπήκαν μέσα τα παιδάκια μια χαρά όλα, κοιταζόμαστε και λέμε «Πάμε να φύγουμε, γιατί ξεφτιλιστήκαμε!»
Και φύγαμε. Γιατί ήταν πολύ άσχημο αυτό που κάναμε. Δυστυχώς θέλουμε να ελέγχουμε τα παιδιά μας και αυτούς που περιτριγυρίζουν τα παιδιά μας, εμείς δεν εμπιστευτήκαμε ούτε τη δασκάλα του. Με αυτό που κάναμε την ακυρώσαμε. Όταν μου τον φυλάει τη μισή μέρα, όμως, είναι καλή, ε;
Από τότε είπαμε ότι δεν θα ξανασκεφτούμε έτσι για το παιδί μας και θα το αφήσουμε ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του και στο κάτω κάτω νομίζω ότι εμείς έχουμε ευθύνη για την ανατροφή του και για το τι άνθρωπος θα βγει στην κοινωνία, να είμαστε δίπλα του με αγάπη και κατανόηση και συζήτηση.
Και ποιος δεν κάνει λάθη;
Αααα και είπα ότι δεν θα κλάψω, όταν πάει φαντάρος, ούτε θα βάλω μέσον να τον έχω κοντά και όταν θα πάει 5μερη δεν θα κρυφτώ μέσα στο καράβι, τρένο, αεροπλάνο, ούτε θα κλείσω στο ξενοδοχείο που θα πάνε! Ίσως στο διπλανό…!
μαμά Κ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έχω τέσσερα παιδιά,όλα πήγαν παιδικό από ενός έτους και σε όλες τις βαθμίδες του σχολείου.Και έπεσαν και χτύπησαν και γόνατα μάτωσαν και κεφάλια άνοιξαν και μάλωσαν και έκλαψαν και όρθωσαν το ανάστημά τους όταν έπρεπε.Ο κόσμος είναι σκληρός και το σχολείο είναι ένας μικρόκοσμος και απεικόνιση της κοινωνίας μας.Εάν αγχώνεστε για αυτές τις λεπτομέρειες, στο Δημοτικό θα πάθετε σοκ! Δεν μιλάω καν για αργότερα.Πρέπει να τα βγάλουν μόνα τους πέρα. Τα παιδιά θέλουν τόνωση της αυτοπεποίθησής τους και παρότρυνση να τολμήσουν, να κάνουν αυτό που πιστεύουν εκείνα σωστό, ό,τι δουλειά κάνουν οι γονείς είναι στο σπίτι. Δείξτε τους τον τρόπο για να κολυμπήσουν μόνα τους, η καταπίεση ή η υπερπροστατευτικότητα φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα, τα παιδιά θέλουν να ασχολείσαι τόσο μαζί τους ώστε να νιώθουν ότι τα αγαπάς και τα στηρίζεις αλλά δεν τους στερείς σε καμιά περίπτωση την ελευθερία τους, είναι κάτι σαν τα πουλάκια που γυρίζουν μόνα τους στη φωλιά, δεν τα φυλακίζεις, είναι ελεύθερα να πετάξουν. Συνήθως όλες οι συμπεριφορές αυτές εξαφανίζονται στο δεύτερο παιδί. Από τα λάθη μαθαίνουν και γονείς και παιδιά, πρέπει να είναι όμως τα δικά τους λάθη, όχι τα δικά μας! Η 'ενηλικίωσή' τους έρχεται φυσιολογικά, μέρα με τη μέρα!
Πω πω! Το πολυ θετικο της ιστοριας ειναι οτι καταλαβατε πως κανατε λαθος οποτε δε θα συνεχισετε ετσι! Ενα αλλο που θα ηθελα να σχολιασω εγω ειναι αυτο το οτι κανω ονειρα για το παιδι μου, θα παρει αυτο το ονομα, θα γινει ποδοσφαιριστης, θα μαθει μουσικη, θα, θα, θα! Ας βοηθαμε τα παιδια να χτισουν μια υγιη και ανεξαρτητη προσωπικοτητα κι ολα τα υπολοιπα ας ειναι οι επιλογες του παιδιου μας που θα μας εκπληξουν ευχαριστα οποιες κι αν ειναι αυτες. Γιατι θα ειναι αποτελεσμα της διαπαιδαγωγησης του. Το παιδι κανει τα δικα του ονειρα, δε χρειαζεται εναν ενηλικα να καθοριζει το μελλον του.
Μια παρένθεση, η νηπιαγωγος δε φυλάει τα παιδιά τη μισή μέρα, όπως γράφει η μαμά της ιστορίας, αλλά παράγει παιδαγωγικο και διδακτικό έργο. Τεράστια η διαφορά. Όσο για την ιστορία... την αφήνω ασχολιαστη
Αν θελουμε στην κυριολεξια να μεγαλωσουν τα παιδια μας και οχι απλα να περασουν τα χρονια και για αυτα πρεπει να τους δειξουμε εμπιστοσυνη πρωτα εμεις σ αυτα που τα συμβουλευουμε και αυτο δεν ειναι κατι που γινεται ξαφνικα στα 15 αλλα ξεκιναει σταδιακα απο τις τοσο μικρες ηλικιες στα αναλογα ζητηματα που προκυπτουν οπως στην προκειμενη περιπτωση ειναι η εκδρομη του προνηπιου και μεγαλωνοντας το παιδι μεγαλωνουν οι απαιτησεις ,παραλληλα ομως με τη σωστη αντιμετωπιση χτιζεται μια καλη σχεη γονεα και παιδιου ,εκπαιδευτικου και παιδιου και φτιαχνεται μια ολοκληρωμενη προσωπικοτητα την οποια εμεις οι γονεις καμαρωνουμε αργοτερα και ειμαστε περηφανοι γιατι δεν χρησιμοποιησαμε τετοιες ανορθοδοξες μεθοδους αλλα παντα αντιμετωπιζαμε το παιδι μας σαν ωριμο ανθρωπο.Εχω δυο κορες σε ηλικα πια 20 και 17 χρονων ποτε δεν τους ειπα δεν θα πας καπου απο τοσο μικρες που πηγαν προνηπιο δεν ελλειψαν απο καμμια εκδρομη και σε ολη τη διαδρομη του σχολειου τους η μικρη μου τελειωνει σε ενα χρονο ,παντα τις συμβουλευα και παντα εδειχνα εμπιστοσυνη αυτες και βεβαια και στους εκπαιδευτικους που παντα απαιτουσα απο τις κορες μου σεβασμο στους δασκαλους καθηγητες προπονητες μεχρι και σημερα και το τηρησαν και οι δυο ....δεν χρειαστηκε να παρακολουθησω καμμια οχι γιατι δεν ειχα αγωνιες ,οι αγωνιες μου ομως ηταν δικο μου προβλημα και δεν θα το εβγαζα εις βαρος των παιδιων μου επρεπε να το καταπολεμω μονη μου και τελικα δεν νικιεται ποτε παντα υπαρχουν >Το αποτελεσμα ειναι οτι τα δυο μου παιδια ειναι ανεξαρτητα μπορουν να πατανε στα ποδια τους μια χαρα και να ειναι πολυ ευτυχισμενες με τη ζωη που επιλεγουν μεχρι σημερα ...δεν χρειαζονται ακροτητες κανουν κακο σε ολους γονεις και παιδια
Αχ τι αγχος και αυτο. Ο γιος μου ειναι 4,5 χρονων και απο τωρα αγχωνομαι πως θα παει δημοτικο. Στο δημοτικο με αγχωνουν τα διαλειματα, αν τα προσεχουν και γενικα αν ελεγχουν οι δασκαλοι ολα τα παιδια. Στις τουαλετες, στις σκαλες και γενικα τετοια.Ισως επειδη ο γιος μου δεν ειναι καθολου επιθετικο παιδι και παντα κλαιει αν τον πειραξουν.Δεν ξερω πως να τον προετοιμασω.
Η ανησυχία είναι κάτι φυσιολογικό το θέμα είναι να την μετριάζουμε και να μην την δείχνουμε στα παιδία μας...γιατί η επόμενη φάση είναι να τρομάζουν και τα ίδια ...αφού τρόμαζει η μάμα άρα πρέπει να φοβάμαι και εγώ...εγώ έτσι την είχα πάθει όχι σε εκδρομή σε κάτι άλλο με τον γιό μου όταν ήταν 5 τώρα είναι 10 και έχω και μια κόρη που ειναι 6 ,σε τέτοιες περιπτώσεις το μόνο που μένει είναι να το συμβουλεύεις να προσέχει τον εαυτό του και να μην χάνει ,στην προκειμένη περίπτωση, τη δασκάλα από τα μάτια του...κουράγιο κορίτσια !!!!!!!!!
καλα εκανες.μη νομιζεις ολες λιγο πολυ τα κανουμε αυτα.θυμαμαι την πρωτη μερα στον παιδικο.ξυπνησαμε απο τα χαραματα για να ετοιμαστουμε.λες και θα πηγεναμε καμια ιταλια.ο αντρας μου ειχε παρει ολοκληρη αδεια απο τη δουλεια. βγαζαμε φωτογραφιες και αλλα τετοια χαζα.τον αφησαμε με χαλια ψυχολογια ,λες και τον εγκαταλειπαμε για παντα.καθησαμε σε ενα καφενειο διπλα απο το σχολειο μεχρι να σχολασει.ωρες περιμεναμε οι κακομοιροι...δεν ξερω ποσους καφεδες μετρησαμε... μεγαλο πραγμα να εισαι γονιος ρε παιδι μου!!! γατακι νιαουριζε και ελεγε η μαμα μου:παναγια μου τα παιδια μου! τοτε την κοροιδευα.κακος την κοροιδευα.το επαθα η ιδια...
χαχαχα το κείμενό σου απόλαυση! εχω να σου πω ότι σε εποχές μεγάλης ανέχειας στην Ελλάδα η γιαγια΄του άντρα μου σπονσοράρισε οικονομικά την εκδρομή της μοναχοκόρης της (πεθεράς μου) προκειμένου με εύσχημο τρόπο να παρευρεθεί! τότε γελούσα που το άκουσα, τώρα που έχω παιδί δεν είμαι και τόσο βέβαιη!!!
Αν το διαβαζα πριν γινω μητερα,θα σου ελεγα ''ποπο!!!Ηρεμισε'' Τωρα ομως που ειμαι μητερα σου λεω''ποσο μα ποσο σε καταλαβαινω!!!''
χαχαχαχ ενταξει ηρεμισε το εχουμεκανει ολλες.Εγω ξερω μια που εκανε το χειροτερο -εμενα- πηγα το παοδι πρωτη φορα εκδρομη με το δικο κου αυτοκινητο γιατι δεν εμπιστευομουν που τα λεωφορεια δεν εχουν ζωνες.Ενταξει σταυρωστε με. Εχω και αλλα και αλλα.Εισης εχω φιλη που εγινε εθελοντρια σε κατασκηνωη προσκοπων για να προσεχει το παιδι της.Ασε σου λεω ....αβυσσος η ψυχη της Ελληνιδας μανας. Περα απο τη πλακα μου φαινεται φυσικο μια μαμα να τρομαξει λιγο το θεμα ειναο να μην συνεχιστει και παραπερα.
Φίλη μου σα να μιλάω εγώ. Τόσο ίδια κατάσταση.
Ανησυχια λεγεται...Απλα να μη ξεφευγουμε απο τα ορια.Ναι ειναι μικρο 4,5 χρονων για λεωφορειο και καλα κανατε για μενα.Απλα το θεμα ειναι να μη το κανετε και στα 14,5...
και μετά λέμε γιατί υπάρχουν μαμόθρεφτοι άντρες!!!! Μα γιατί εμείς οι μαμάδες έχουμε ευνουχίσει τους γιους μας...
και γω ετσι θα κανω (μαλλον) και νομιζω πως ετσι εκανε και η μαμα μου, παρολο που δεν το παραδεχτηκε ποτε!!! μαλλον ειναι η πρωτη κρυαδα....η πρωτη μερα ''ανεξαρτησιας''... ειχα εναν γνωστο που παρακολουθουσε την κορη του οταν πηγαινε φροντιστηριο με τα ποδια , μονη της...βεβαια ηταν μαυρη νυχτα το απογευμα γιατι ηταν χειμωνας... αλλα ας μην κοροιδευουμε γιατι ξερετε τι λεει η λαικη εκφραση...''...το λουζεσαι''!!!
τελειο ,εγω ειχα δηλωσει εθελοντρια !! και οντως πηγα και βοηθησα σε εκδρομη με καμια 50αρια παιδακια με τρενακι στο ζωολογικο κηπο.Το μονο που μου ζητησαν ηταν να προσεχω ολα τα παιδακια το ιδιο .Δεν το χωρουσε το μυαλο μου πως θα πηγαινε μονο του το παιδι
Ligo ypervoliki symperifora pisteuw...
και εγω το ιδιο εκανα και καλα εκανες και εσυ γιατι αν παθενε κατι αυτο που θα σε ενδιεφερε θα ηταν να ζητησεις ευθυνες???οχι απλα θα ηθελες να εισαι εκει!και απο την στιγμη που δεν σε ειδε το παιδι δεν του εκανες κανενα κακο στην αυτοπεπηθηση του!και αυτο περασε καλα και εσυ ησουν ησυχη!αααα και το ευκολο ειναι να κρινουμε....η ψυχουλα μας το ξερει τι περναμε για τα παιδια μας!
Βρε μανούλες, φτάνει πια...τόση ανησυχία δεν είναι καλή για κανέναν...
Διάβασα με προσοχή όλα τα σχόλια από ενδιαφέρον για το πως θα αντιμετώπιζε κάθε μια μια αντίστοιχη περίπτωση.Το συμπέρασμα είναι ένα,υπάρχουν δύο ''είδη'' μαμάδων εκτός από κάποιες ιδιάζουσες περιπτώσεις βέβαια που αποτελούν κατηγορία από μόνες τους,οι κλασσικές παραδοσιακές μαμάδες που αγχώνονται και καρδιοχτυπούν και οι πιο ''προχωρημένες'' και ΄΄ψαγμένες''.Νιώθω ότι ανήκω και στις δύο κατά περίπτωση γιατί από την μία δεν είμαι καθόλου κολλημένη στα παιδιά μου,δεν έχω τρομερές φοβίες ούτε ανασφάλειες εκτός απο τις συνήθεις με την υγεία τους και από την άλλη έχω όρια στο που θα πάνε,με ποιους και το βασικότερο σε ποια ηλικία!Δεν ξέρω βρε κορίτσια αλλά διαβάσατε καλά για ποια ηλικία μιλάμε?Γιατί πολλές εκφραστήκατε λες και πήρε από πίσω τον γιο της στην πενταήμερη!!!4ΜΙΣΗ ετών είναι το παιδάκι!!!Πόση ελευθερία πια να δώσεις σε ένα προνήπιο???Δεν βρίσκω τραβηγμένο αυτό που κάνατε γιατί έτσι νιώσατε και καλά κάνατε,για μωρό πρόκειται που δεν γνωρίζει ούτε στο ελάχιστο να φροντίζει και να προσέχει τον εαυτό του.Απορώ πως το συγκρινατε με οχτάχρονο δεν έχουνε σε καμία περίπτωση το ίδιο επίπεδο συνείδησης!Μια συμβουλή από μια μαμά νηπίων που δυστυχώς και να με συγχωρήσουν οι εκπαιδευτικοί που τους σέβομαι ιδιαιτέρως αλλά είναι άνθρωποι κι αυτοί,έχω δει λόγω τις εργασίας μου τα αποτελέσματα τις πλημμελούς παρακολούθησης νηπίων και μεγαλύτερων παιδιων.Δεν χρειάζεται πανικός αλλά διακριτικά πάντα να είμαστε κοντά στα παιδιά μας χωρίς υστερίες.Μη στεναχωρίεσαι γλυκιά μανουλα που τόσο διασκεδαστικά μας τα έγραψες,πολλές μα πάρα πολλές θα κάναμε το ίδιο γιατί αυτή είναι η Ελληνίδα Μάνα που ανέπτυξε γενιές και γενιές υγιών ανθρώπων με αγάπη,στοργή και αφοσίωση.
Η υπερβολή των σχολίων όπως πάντα (καταραμένη ανωνυμία) σε όλο της το μεγαλείο. Εγώ γέλασα πολύ με την ιστορία σου. Και μπορεί να μην το έκανα όταν πήγε 1η φορά εκδρομή όχι όμως ότι δεν το σκέφτηκα
Κατ'αρχην θα μιλησω σαν εκπαιδευτικος! Παντα,σε ολα τα σχολεια,ειτε προκειται για προνηπιο ειτε για λυκειο παιρνουμε ολα τα απαραιτητα μετρα ωστε να αποφυγουμε ατυχηματα!!!καλο ειναι λοιπον,να εχουμε εμπιστοσυνη στους δασκαλους!!ξερουμε τι πρεπει να αποφευγουμε και τι οχι!!και εχουμε απολυτη συναισθηση της ευθυνης μας απεναντι στα παιδια και στους γονεις τους!!! Θα μιλησω και σαν μητερα 3 παιδιων ηλικιας 6 και 4,5!!! Η υπερπροστασια ειναι πολυ κακο πραγμα!!!καταπιεζει και δημιουργει προβληματα στα παιδια!!Πρεπει να εχουμε τον νου μας αλλα με προσοχη!!!τα παιδια και θα πεσουν και θα χτυπησουν και θα αρρωστησουν!!!και λαθη θα κανουν μεγαλωνοντας...και απο αυτα τα λαθη θα μαθουν!!!το μονο που χρειαζονται τα παιδια ειναι αγαπη,ασφαλεια και να νιωθουν οτι ειμαστε εκει...διπλα τους για να τα ακουμε παντα!! Παντως ειναι θετικο που συνειδητοποιησες οτι ηταν λαθος σου να ανησυχεις τοσο!!!
ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΜΕ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ...ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΚΔΡΟΜΗ, Η ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΓΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΝΟ ΤΟΥ. ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗ; ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑ; ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ; Ο ΚΑΘΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο Λ Ο Ι ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΘΑ ΦΕΡΘΟΥΜΕ. ΜΗ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ. ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΝΥΧΤΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΛΤΑ ΤΟΥ; ΚΑΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΟΤΣΕΚΑΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ. ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ. ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΒΓΑΙΝΑ ΚΑΙ ΓΥΡΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΡΘΙΟ (ΤΑΧΑ ΜΟΥ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΝΑ ΠΙΕΙ ΝΕΡΟ) ΠΑΡΑΝΟΙΚΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΥΑΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΑΣΧΗΜΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ...ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΑΣΧΗΜΑ.
Μα, καλα... όλου του κόσμου οι βλαμμένες εκαναν σχόλια σε αυτήν την ιστορία? Μα τι το τόσοοοοοοσο παράλογο είπε πια η δόλια μάνα? Είναι άρρωστο να ανησυχείς για το 4,5 ετών παιδί σου που πηγαίνει εκδρομή έστω και υπο την επίβλεψη της δασκάλας που έχει άλλ 30 παιδιά να προσέχει? Είναι παράλογο να ανησυχείς οτι μπορει να της ξεφύγει και να κάνει κάτι επικίνδυνο? Εδω ένα έχουμε και μόλις στρεψουμε τα μάτια μας αλλου για ένα λεπτο αποφασίζει να κάνει τον αυστραλοπίθηκο κρεμασμένο απο τον πολυέλαιο σε δευτερόλεπτα! Και πολύ προχω τη βρήκα που το άφησε να πάει. Καθόλου σίγουρη δεν ειμαι οτι θα έκανα το ίδιο στη θέση της και θα άφηνα την κόρη μου να πάει. Και δεν ειναι θεμα υπερπροστασίας, αλλα να ξέρουμε λιγάκι τι μπορει και τι δεν μπορει να κάνει ενα παιδι σε κάθε ηλικία και πόσο μπορει να έχει αίσθηση του μέτρου και του κινδύνου. Και αν η δασκάλα που το προσέχει μια χαρα στο ελεγχόμενο περιβάλλον του σχολειου υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές τις ή την επικινδυνότητα του χώρου επίσκεψης, θα την πληρώσει το δικό μου το παιδί που στα 4,5 νομίζει οτι τα ξέρει όλα και μπορει να τα κάνει όλα και ουσιαστικα ούτε τον κ@λο του δεν μπορει καλα καλα να σκουπίσει? Δε νομίζω..
αχχχ με βλεπω να κανω τα ιδια κ γω του χρονου σε καταλαβαινω απολυτα....Οσο για το αρρωστημενη κατασταση κ το παρανοια που προαναφερθηκε διαφωνω με τις λεξεις αυτες ,Παρανοια που εισαι ανασφαλης με αυτα που ακους να γινονται καθημερινως?
Έλεεεεεεεεεοοοοοοοοοςςςςςςςς....Τίποτα άλλο δεν έχω να σχολιάσω..... Το λιγότερο που θα μπορούσα να πω είναι ότι είναι αρρωστημένη αυτή η κατάσταση...Παράνοια......
MAMA K. EΓΩ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΜΑΜΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ:ΠΡΟΣΕΧΕ!ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ.ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΕΤΣΙ.ΔΕΙΞΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΙΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ.ΤΟ ΑΓΑΠΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ.Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ.ΑΠ' ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑΤΕ.........ΘΕΤΙΚΟ ΑΥΤΟ.
Να σου πω καρδούλα μου, εμένα τα κοριτσάκια μου είναι πλέον 9 και 11 χρονών κλεισμένα και δεν είχα ποτε τεέτοια προβλήματα. Εχει η αδερφή μου κατι κολλήματα με την δικιά της η οποία του χρόνου θα παει προνήπιο. Δεν θέλω επουδενη λόγο να σε προσβάλλω αλλα ολα αυτα μου φαίνονται αστεία. Δεν σε ξερω αλλα για την αδερφη μου μπορω να σου πω οτι όλο αυτο πηγαζει απο μια εσωτερικη ανασφάλεια που έχει! Καλό κουράγιο..φιλια πολλα!!!
Έχω ψοφήσει στο γέλιο ... τίποτα άλλο δεν έχω να σου πω. Εμένα το παιδί μου είναι ακόμα 11 μηνών οπότε δεν αντιμετωπίζω τέτοια διλήμματα αλλά με την ιστορία σου γέλασα πάρα πολύ. Όσο για τα σχόλια των προοδευτικών γονιών, μη δίνεις σημασία, κάθε άνθρωπος κρίνεται από αυτά που λέει και κάνει...
>Όλες τρέμουμε στην ιδέα του να συμβεί κάτι άσχημο στο παιδί μας. Αλλά δεν θα τα βάλουμε μέσα σε μια γυάλα για να τα προστατέψουμε! Μπορείς να φάνηκα πολύ cool, στο προηγούμενο σχόλιο, αλλά και εγώ ανησυχώ το ίδιο (ίσως κάπως λιγότερο) για το παιδί μου και για το αν θα επιστρέψει σώο από την εκδρομή.
Και θα σας πω ένα πολύ πρόσφατο περιστατικό, μόλις χθεσινό.
Γυρνώντας το απόγευμα στο σπίτι, η οχτάχρονη κόρη μου είπε ότι ο πατέρας της την πήρε από το σχολείο κατά τις 3 το μεσημέρι, ενώ σχολάει στις 2!!!!! Ο λόγος; Δουλεύει νύχτες, για να μπορεί να είναι σπίτι τα πρωινά, που είμαι εγώ στη δουλειά. Όλοι ξέρουμε πως ο νυχτερινός ύπνος δεν αναπληρώνεται εύκολα, ακόμα κι αν κοιμάσαι μέσα στη διάρκεια της ημέρας. Παρόλο που έβαλε ξυπνητήρια (2 τον αριθμό συν το κινητό του) δεν τα άκουσε. Προφανώς ο οργανισμός του χρειαζόταν τον ύπνο και την ξεκούραση. Από την άλλη εγώ είχα πολλή δουλειά στο γραφείο που δεν κατάφερα να του κάνω το καθημερινό τηλεφώνημα προκειμένου να τον ξυπνήσω.
Η κόρη μου είχε γραμμένο το κινητό του πατέρα της στο τετράδιο της και μαζί με το δάσκαλο των υπολογιστών τον κάλεσαν και πήγε να την πάρει.
Εμένα το όλο περιστατικό μου έδειξε ότι μπορώ να έχω πλήρη εμπιστοσύνη στο χώρο του σχολείου αλλά και στους ίδιους τους δασκάλους και ότι το παιδί μου είναι ασφαλές στο σχολείο του, αλλά και το ότι έχω καταφέρει να μεγαλώσω (μέχρι τα 8 του χρόνια) ένα παιδί που διαθέτει την αυτοπεποίθηση να βρει λύση μόνο του σε μια έκτακτη κατάσταση όπως η χθεσινή.
Οφείλω να ομολογήσω ότι θύμωσα λιγάκι με το σύζυγο αλλά και με τον εαυτό μου που δεν κατάφερα να του τηλεφωνήσω αλλά μετά σκέφτηκα ότι είμαστε άνθρωποι και θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα.
Θα αλλάξω λίγο το παραπάνω σχόλιο. Γονείς, δείξτε εμπιστοσύνη και στους δασκάλους αλλά και στα παιδιά σας!
>δεν μπορω να πιστεψω αυτα που διαβασα και δεν αναφερομαι στη μαμα της ιστοριας αλλα σε ολες αυτες που κανουν κριτικη με τοσο ασχημους χαρακτηρισμους και αναρωτιεμαι τι ειναι προτιμοτερο για ενα παιδι,να μεγαλωσει με υπερπροστατευτικους γονεις και να μη γινει αυτονομο η να μεγαλωσει μεσα στην αγενεια,τι μικροτητα και τι κακια και να γινει ενα παιδι αυτονομο που ομως δε θα δισταζει να προσβαλλει και να πληγωνει τους συνανθρωπους του; ο καθενας επιλεγει τον τροπο με τον οποιο θα μεγαλωσει το παιδι του και ειναι υπευθυνος γι'αυτο.
>"Ηλιθιότητα Ελλήνων....?"
"Λαδέμπορας.....?"
Χαλαρώστε λίγο βρε παιδιά,χαλαρά το έγραψε η κοπέλα και γράφει ΑΝ το διαβάσατε καλά ¨στο κάτω κάτω νομίζω ότι εμείς έχουμε ευθύνη για την ανατροφή του και για το τι άνθρωπος θα βγει στην κοινωνία, να είμαστε δίπλα του με αγάπη και κατανόηση και συζήτηση"
Και Κύριε Έλληνααααα ΝΑΙ για το παιδί μου δε λέω οτι όλοι είναι άχρηστοι αλλά τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της ζωής του μόνο εγώ είμαι υπεύθυνη και για την ανατροφή του.και δεν έχω κάνει κάτι αντίστοιχο αλλά κάθε φορά που το παιδί μου πηγαίνει εκδρομή μου κόβονται τα πόδια.Και όσο για το μέσον να μη το σχολιάσω...
>Χαχαχαχα έλα ντε!!!!!Αυτούς τους τρόπους θα μάθετε στα παιδιά σας;Σύμφωνα με τα λεγόμενα καταλαβαίνω ότι είναι κακό να είσαι υπερπροστατευτικός αλλά είναι καλό να είσαι κομπλεξικός και αγενής?????ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ των..."ηλίθιων ελλήνων"ρε παιδιά!Κάποιοι δυστυχώς δε γεννηθήκαμε Σουηδία...
>Μου κάνει τρομερή εντύπωση η χολή και η κακία που βγάζετε κάποιες (ή κάποιοι) στα σχόλιά σας απέναντη στην κοπέλα που με αυτοσαρκασμό και αρκετή δόση αυτοκριτικής έγραψε την ιστορία της.
Και εγώ είμαι διαφορετικής άποψης και δεν θα ακολουθούσα το παιδί μου, όσο και να τρόμαζε η καρδιά μου, όμως δεν χρειάζεται να χλευάσω αυτή τη γυναίκα που τυχαίνει να είναι άλλης άποψης.
Αυτούς τους τρόπους θα μάθετε στα παιδιά σας;
>Καλά κάνεις και ντρέπεσαι...
>εσυ μαλλον δεν ανηκεις σε αυτους τους ελληνες αρα γιατι ασχολεισαι;και οι δασκαλοι που πηγαν εκδρομη τα παιδια που χασαν τη ζωη τους λογω μεγαλου τροχαιου κατι ηξεραν γιατι δεν μπορουμε να καταλαβουμε οτι η μαμα αυτη απλα ανησυχησε και εκανε αυτο που ενιωθε ισως με καποια υπερβολη αλλα με πολυ αγαπη για το παιδι της και οπως γραφει δεν ηταν η μονη μαμα που το εκανε, γιατι δε λεμε απλα τη γνωμη μας χωρις να προσβαλλουμε;
>ηλιθιότητα Ελλήνων. όλοι είναι άχρηστοι (εκπαιδευτικοί, αστυνομικοί, γιατροί κτλ. κτλ.) εκτός από εμάς. για να αναλαμβάνουν οι δάσκαλοι να τα πάνε εκδρομή κάτι θα ξερουν παραπάνω. Και βέβαια παντού το μέσον, παντού να πάρουμε τηλέφωνο, ακόμα και στον λαδέμπορο, να μας προσέξει περισσότερο από τους "άλλους". Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ.
>κ εγω αυτο θα εκανα εννοειται...σιγα μηντην αφηνα μονη της...εμπισοσυνη ουτε στον κ...δεν πρεπει αν εχουμε με αυτα π γινονται
>η περιγραφη ειναι λιγο αστεια και σε καποια σημεια ισως λιγο υπερβολικη παντως αν αυτο ενιωθες τοτε εκανες πολυ καλα αρκει να μη γινετε σε ολες τις εκδρομες και για ολη την υπολοιπη του ζωη,εγω διαφωνω με τις μαμαδες που καταδικαζουν αυτη τη μαμα και συγκρινουν παλιες εποχες οταν ημουν εγω παιδι μας συνοδευαν οι γονεις αλλιως εκδρομη δε γινοταν και μιλαμε για χρονια που οι κυνδινοι ηταν σαφως λιγοτεροι τωρα ζουμε και εμεις και τα παιδια μας σε δυσκολες εποχες απο τη μια ναι να βοηθαμε να ειναι ανεξαρτητα αλλα απο την αλλη πρεπει να τα προστατευουμε ειναι υποχρεωση μας,λυπαμαι που κρινουμε αυστηρα καποιες μαμαδες και τις χαρακτηριζουμε ως υπερπροστατευτικες απο ενα μονο γεγονος και στη τελικη πειτε μου μια μαμα που δεν τρεμει στην ιδεα μη συμβει κατι στο παιδι της οταν το μεγαλωνει σε εναν κοσμο που ακουμε συνεχεια παραλογα πραγματα.
>den mporo na se xleuaso dioti ki ego apo tora skeftomai tin imera pou tha paei apla sxoleio. tha eimai piso apo kapoio dentro , oxi gia na ton parakoloythiso , apla giati tha thelo na ton koitazo k na kamarono. Ki as ksero oti tha einai to proto bima apla. Meta tha akoloythisoun polla alla , mexri pou den tha me exei katholou pia anagki. Se ponaei. Opos fantazomai ponese k i diki mou mitera otan efiga apo to spiti mou ki ego k o aderfos mou ki emeine olomoni tis Tora mono tin katalabaino . Omos , thelo na pisteuo oti meta ton pono , erxetai i iperifaneia gia to oti mporei k mono tou na kataferei pragmata to paidi sou! Oso imoun mikri paraponiomoun oti oi goneis mou prospathisoun na kanoun ta dika tous oneira na ta blepo ki ego dika mou! Distixos den einai etsi:) Agxos an exo....? Nomizo oti tha arxiso ta xapia poli sintoma, alla kalos i kakos auto einai kati pou tha prepei na apasxolisei mono emena:)
Fotini
>Ωραία ιδέα! θα το κάνω και εγώ! δεν αστειεύομαι... εμπιστοσύνη δεν έχω πολλές φορές ούτε σε μένα την ίδια!
>Εγώ μεγάλωσα με μια μάνα, η οποία όταν ερχόταν η ώρα για εκδομή αρρώσταινε.... Στις περισσότερες δεν πήγαινα γιατί με κουραζε τοσο πολύ, μέχρι εκείνη την ώρα που στο τέλος ούτε διάθεση δεν είχα.
Είχα βαρεθεί την διαδικασία... Στην 5ημερη που δεν ήθελα να παω, η χαρά της ηταν απεριόριστη. Εγώ απλά προτιμούσα να μην πάω, από την ξεφτίλα....
Τέλος πάντων, υπερβολική δεν σε βρήκα γιατί μιλάμε για ένα παιδάκι 4,5 -5 χρονών. Αν το έκανες στο γυμνάσιο θα σε αντιμετώπιζα αλλιώς.
Αλλά από την άλλη, ακολουθόντας απλά το λεωφορείο δεν μπορείς να τα προστατεύεις από κάτι. Εκτός κ αν πας ως συνοδός.
Πιστεύω όμως ότι χρειάζεται να αναπνέει κ λίγο. Εμένα ακόμα δεν ήρθε η ώρα του για εκδρομές. Δεν είμαι ιδιαίτερα απελευθερωμένη σ αυτό το θέμα, αλλά αν δώσω την συγκατάθεση μου να πάει, θα κάτσω σπίτι μου και θα τρωω τα νύχια μου μέχρι να ρθει.
Δυστυχώς αγχωνόμαστε πολύ γιατί οι καιροί έιναι διαφορετικοί. Δεν έχουμε μόνο το να πέσουν κ να χτυπήσουν. Έχουμε και το να τα αρπάξει κάποιος κ 100αδες άλλα που δεν ήταν τόσο "γνωστά" στην γενιά μας
φιλικά
Μαρία
>Να σου πω, εγώ δεν το θεωρώ τόσο υπερβολή γιατί φέτος θα πάνε οι κόρες μου προνήπιο και αγχώνομαι....Πρώτη φορά θα τις αφήσω από τα μάτια μου...Αν τώρα μου πει η δασκάλα τους για εκδρομή, ξέρω ότι εγώ θα επιμείνω να πάω μαζί τους, ο κόσμος να χαλάσει.Είναι πολύ μικρά για να τα προστατέψει όλα εκτός σχολικής τάξης...όπου και να τα πάει...Δεν είναι θέμα υπερβολής, είναι θέμα επιβίωσης.Είναι τα παιδάκια μας που μεγαλώνουμε με πολύ κόπο, αγάπη και άγχος για το οτιδήποτε δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.
Φωτεινή
>Όλη αυτήν την αντίδραση την βρίσκω υπερβολική και ελαφρώς υστεριάζουσα...και βασικά αυτό που βρίσκω ακόμη πιο τραγικό είναι πως θεωρείτε ότι είναι μια ιστορία που για κάποιο λόγο πρέπει να ειπωθεί. Απ´ ότι κατάλαβα μετανιώσατε την αντίδρασή σας και καλά κάνατε. Εγώ θα έμενα εκεί και θα ήθελα απλά να το ξεχάσω, όχι να το μοιραστώ και με άλλους.
>Μιλάμε για αρρωστημένες καταστάσεις!! Ημαρτον!!
Γωγώ
>Για όνομα του Θεού...Γονείς με καπέλα και γυαλιά...Και μετά διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν απογαλακτίζονται ποτέ τα παιδια??Φαντάζομαι ότι όταν θα 30ρήσει θα του μαγειρεύετε το φαγάκι, θα του πλένετε τα ρούχα που θα τα βρίσκει σιδερωμένα και θα φύγει για να παντρευτεί και να βρει μια παρόμοια κατάσταση...Έλεος πια...Να μη μένουν οι φρέσκες ιδέες στη χρήση του Ίντερνετ!!!...Μια αντιμετώπιση των προσδοκιών και των προσωπικών φόβων δε θα ήταν κακή αρχή...
Μάρω
>Δεν είχαν ποτέ ενδοιασμούς στο να υπογράψω τα άπειρα χαρτιά εκδρομών που έχουν έρθει τόσα χρόνια και από τους παιδικούς σταθμούς αλλά και από το δημοτικό σχολείο των παιδιών μου. Σαν παιδί και εγώ δεν στερήθηκα από τους γονείς μου τις εκδρομές που πηγαίναμε με το σχολείο. Και σίγουρα, το έχω καρατσεκαρισμένο, δεν με είχαν ακολουθήσει σε καμία. Εκτός από αυτές που ερχόταν η μαμά μου σαν συνοδός......
Ένας αγχωμένος γονιός, παίρνοντας από πίσω το σχολικό λεωφορείο, δείχνει-όχι ότι δεν εμπιστεύεται το/τη δάσκαλο/α του παιδιού του-σε αντίθετη περίπτωση δεν θα πήγαινε σχολείο, αλλά το ίδιο το παιδί του. Και αυτό ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Γιατί αν το παιδί αντιληφθεί την παρουσία του γονιού του σίγουρα θα χάσει ένα μέρος της αυτοπεποίθησης του και συνάμα θα καταλάβει, σε όποια ηλικία κι αν είναι, ότι οι γονείς του δεν το εμπιστεύονται.
Για αυτό γονείς, χαλαρώστε, απολαύστε το και δείξτε την αμέριστη εμπιστοσύνη σας στα παιδάκια σας.
>:-)
>Καλησπέρα,
Μου φάνηκε ωραία και ενδιαφέρουσα ιστορία όπου με έκανε και γέλασα αλλά και μου δημιούργησε και ερωτηματικά σχετικά με τον έλεγχο των γονιών στα παιδιά τους, το υπερβολικό άγχος το πως είναι, που είναι και με ποιον είναι.
Είμαι μπαμπάς ενός γλυκύτατου κοριτσιού και καταλαβαίνω πως το κοριτσάκι μου αλλά και κάθε παιδί, μωρό έχει την δική του προσωπικότητα και σκοπός του γονιού είναι να βοηθήσει το παιδί του, να σταθεί δίπλα του χωρίς να χαράζει για εκείνο το μέλλον του αλλά να το βοηθά να χτίσει εκείνο, το ίδιο το μέλλον του.
Εμείς οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι για το χτύσιμο της προσωπικότητας των παιδιών μας και της ψυχολογία τους ώστε να μεγάλουμε ψυχολογικά υγειέστατα παιδιά που να ξέρουν να πατούν στα πόδια τους, να ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή και να μπορούν να αντεπεξέλθουν σωστά στο μελλοντικό τους σπίτι και στην κοινωνία.
Οι φόβοι, οι ανασφάλειες, τα άγχοι για τα παιδιά μας είναι δικά μας και εμείς πρέπει να τα καταπολεμήσουμε και να είμαστε αντικεμενικοί μπροστά στις προκλήσεις που ένα παιδί φέρνει στους γονείς του.
Ευχαριστώ για το άρθρο.
>Έλεοοοοος!!
>XEXE!!! Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου!! Η αλήθεια είναι ότι και γω όταν βρήκα το πρώτο σημείωμα για εκδρομή στην τσάντα του μωρού μου έπαθα ένα σοκ με το σύζυγο και αρχίσανε οι αμφιβολίες για το αν θα τον αφήσουμε να πάει και τα σχετικά...Όμως ήταν 15-16 μηνών μόλις!! Οπότε το σκεφτόμασταν αν θα αφήσουμε το βρεφάκι μας που μόλις είχε περπατήσει να πάει μόνος του εκδρομή...Και αν σκοντάψει? Και αν το σπρώξει κάποιο παιδάκι? Και έχει ζώνες ασφαλείας το λεωφορείο που να κάνουν για τόσο μικρά παιδάκια? Και αν το ένα και αν το άλλο...Τελικά τον αφήσαμε και πήγε. Και στο θέατρο, και σε φάρμα με ζώα...Μόνο σε μια εκδρομή είπαμε όχι...Και αυτό γιατί την οργάνωσαν σε μια περιοχή εδώ στην πόλη που μένω που συχνάζουν πολλοί αλλοδαποί. Εκεί είπαμε όχι με το σύζυγο... Τόσα παιδάκια σε έναν πεζόδρομο γεμάτο κόσμο με μόνο δυο δασκάλες να τα προσέχουν...Φανταζόμουν αόρατα χέρια να βουτάνε το παιδί μου από τη γραμμή που περπατάνε τα παιδάκια και να εξαφανίζεται! Δε νιώθω μεταννοιωμένη για τη συγκεκριμένη επιλογή. Πριν λίγες μέρες (26 μηνών τώρα)πήγανε πάλι θέατρο. Οι δασκάλες μου είπαν ότι ενθουσιάστηκε πιο πολύ με το λεωφορείο παρά με την παράσταση. Ο μόνος λόγος που θα ήθελα να τον παρακολουθήσω και γω μια φορά κρυφά είναι για να δω τη συμπεριφορά του σε αυτού του είδους τις εκδρομές. Αν κάθεται καλά, αν παίζει με τα άλλα παιδάκια και γελάνε, πως ανεβοκατεβαίνει στο λεωφορείο μόνος του και τέτοια. Γιατί εμείς αν βγούμε οικογενειακώς εκτός σπιτιού ε, εκεί αφηνιάζει και δεν μπορούμε να τον φέρουμε βόλτα. Μου φαίνεται παράξενο που οι δασκάλες μου λένε κάθε φορά πόσο φρόνιμος κάθεται στις εκδρομές και θα ήθελα πάααρα πολύ να το διαπιστώσω και μόνη μου!!! Θα μου έδινε μεγάλη χαρά να καμαρώσω το παιδάκι μου από μακριά πως μαθαίνει σιγά σιγά με όλες αυτές τις εκδηλώσεις να κινείται μόνο του στον κόσμο, ανεξάρτητο από τη δική μου προστασία...Για αυτό και μόνο...
>Εγώ πάντως όταν ήμουν 13χρονών μετακομίσαμε σε παραθαλάσσια περιοχή και τότε κανονίσαμε με την παρέα μου να πάμε για μπάνιο(το σπίτι μας ήταν ούτε 100 μέτρα απο την θάλασσα)και με άφησαν οι γονέις μου και σε κάποια φάση αντιλήφθηκα τον μεγαλύτερο αδερφό μου και την μάμα μου να είναι κρυμμένοι και να με παρακολουθούν.Ήταν ότι χειρότερο έχω νιώσει.Για πολλά χρόνια ένιωθα οτι απο κάπου θα ξεπροβάλει η μάνα μου.Απαίσιο συναίσθημα.Βέβαια τώρα την καταλαβαίνω αλλά έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην το κάνω ποτέ στο παιδί μου
>Γέλασα πολύ με την ιστορία σου. Τώρα καταλαβαίνω την μητέρα μου...
Βέβαια είναι λίγο περίεργο το όλο σκηνικό για πολλούς λόγους. Αν ήμουν η δασκάλα του μικρού σας πάντως θα είχα απογοητευτεί λίγο.
>Γέλασα πάρα πολύ με την περιγραφή σου. Λοιπόν θα γράψω μια μικρή ιστορία. Απο το 1979 (10 χρονών) οι γονείς μου με έγραψαν στους προσκόπους. Απο την πρώτη εβδομάδα λοιπόν ξεκινήσαμε εκδρομές (μια τον μήνα) που πολύ άνετα με άφηναν να πάω και κάθε καλοκαίρι κατασκήνωση 15 ημερών. Το 1989 λοιπόν έγινα εγω αρχηγός και ήρθε η ώρα να πίσω εγω πλέον τους γονείς των παιδιών που ήμουν υπεύθυνη να τα αφήσουν για τις εκδρομές μας και φυσικά για την κατασκήνωση μας. Αλλοι ηταν πολύ άνετοι και μου εμπιστευόντουσαν τα παιδιά τους αμέσως και άλλοι ήταν δύσπιστοι αρκετά αν μία κοπελίτσα σαν και εμένα μαζί με άλλους 3-4 ακόμα περίπου της ίδια ηλικίας θα μπορούσαν να μας εμπιστευτούν να μας δώσουν τα παιδιά τους για 15 ημέρες. Η ηλικία των παιδιών τα οποία είχα την ευθύνη τους ήταν 6-10 ετών. Οταν λοιπόν τους έβλεπα δύσπιστους απέναντι στο πρόσωπο μου με πείραζε πολύ και στενοχωριόμουν και δεν το κρύβω έκανα μεγάλο αγώνα να τους πίσω. Σκεφτόμουν "τι νομίζουν θα αφήσω να πάθουν τίποτα τα παιδιά τους γιατι δεν με εμπιστεύονται"? Τώρα λοιπόν που η κόρη μου είναι πια σε αυτή την ηλικία 6 ετών και θέλει πάρα πολύ να γραφτεί στους προσκόπους γιατι έχει ακούσει τις δικές μας ιστορίες (ήταν και ο άνδρας μου στους προσκόπους με εξίσου μεγάλη εμπειρία με εμένα) το σκέφτομαι πολύ έντονα αν θα την αφήσω γιατι ανυσηχώ πολύ. Τώρα λοιπόν καταλαβαίνω τους γονείς που τότε με κοιταγαν δύσπιστοι αν έπρεπε να με εμπιστευτούν που ευτυχώς όσοι μου έδωσαν τα παιδιά τους δεν τους απογοήτευσα.
Με αυτή την ιστορία ήθελα να σου πω να μην ντρέπεσαι γιαυτό που έκανες γιατι πιστεύω τελικά ότι όλοι οι γονείς λίγο πολύ το ίδιο θα κάναμε και δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν εμπιστευόμαστε τους παιδαγωγούς ή τους υπευθύνους τους αλλά έχουμε την φυσιολογική ανυσηχία που πρέπει να έχουμε για παιδιά μας όπως και θα την έχουμε για πάντα σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους....
Μαίρη
>Δεν ξερω τι να πω....δλδ το οτι ακολουθησατε το λεωφορειο τι θα μπορουσατε να αποφυγετε δεν καταλαβαινω..?κανενα ατυχημα?ή οτι ειπατε στον ιδιοκτητη ναπροσεχει το μικρο πριγκιποπουλο..ελεος...και γονεις με μαυρα γυαλια και καπελα?να κανετε ομαδικη ψυχαναλυση.
>gia emena einai ypervolh kai den 8a to ekana. ki egw agoraki exw . ena paidi den einai mono proektash twn gonivn tou. to ferneis ston kosmo gia na or8opodhsei mono tou, na pesei, na ma8ei ktl ktl k afta ksekinane apo poly mikrh hlikia. ena aneksarthto paidi - einai enas epithximenos enhlikas. Ena eksarthmeno paidi - einai enas anhkanos enhlikas.
>Emena mou fainetai entelos upervoliki antidrasi...
Vevea o kathenas to antilamvanetai allios!
>θελει προσοχη ιδιαιτερα με το αγορια. γιατι με την υπερπροστασια μονο μαλθακα κ ατολμα ατομα θα γινουν στο μελλον.
>Εμένα πάντως δε μου φαίνεται καθόλου υπερβολική η αντίδρασή σας... Δεν καταλαβαίνω γιατί λές ότι ήταν άσχημο... Μη μου βάζετε ιδέες!!!
:-)