Πως κατέληξα από την καισαρική τομή στον τοκετό στο σπίτι
Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος, δεν ήξερα απολύτως τίποτα για τον τοκετό. Πίστευα 100% τα παραμύθια της τηλεόρασης, του σινεμά και της κοινωνίας που έλεγαν: «Η γυναίκα είναι πλάσμα καλό και χρυσό, αλλά στην γέννα η καημένη δυσκολεύεται….».
Από μικρό κοριτσάκι, η μητέρα μου φρόντισε να με κάνει να φοβάμαι βαθιά την γέννα, ως ένα απαραίτητο πλην εφιαλτικό πέρασμα στο να γίνω μητέρα. Μόνο η έκφρασή της όταν την ρωτούσα κάτι για το θέμα, ήταν αρκετή για να σταματήσει την κάθε συζήτηση. Καμία φίλη μου δεν γέννησε το παιδί της, χρειάστηκαν όλες καισαρική για να αποφύγουν «κάποιο κακό». Ολόκληρη η κοινωνία μας τρέμει τον τοκετό και έχουμε προχωρίσει ελάχιστα από αυτό που έλεγαν παλιά: «Η γκαστρωμένη είναι με το ένα πόδι στον τάφο!!!». Όμως εγώ ήμουν από το πουθενά μπλεγμένη… Ξαφνικά έγκυος! Ως υπεύθυνη για την ζωή ενός νέου ανθρώπου, έπρεπε να προετοιμαστώ για την εφιαλτική ώρα που υποτίθεται θα μου έφερνε την απέραντη χαρά (αν δεν με σκότωνε)!
Όσο μάθαινα για τον τοκετό, εντυπωσιαζόμουν από το πόσο λίγα γνωρίζει οι κοινωνία μας για την γέννηση αλλά ΚΑΙ για την φροντίδα των μωρών της! Θα έπρεπε από την απλή καθημερινότητα και μόνο να ήξερα κάποια βασικά πράματα. Από φίλες, την τηλεόραση κλπ. θα έπρεπε να ήμουν πιο ενήμερη. Αλλά ούτε εγώ ήξερα απολύτως τίποτα για την μητρότητα αλλά ούτε και είχα κάποιον στο άμεσο περιβάλλον μου που να μπορούσε να μου δώσει μερικές απλές πληροφορίες και συμβουλές για τον τοκετό, τον θηλασμό και τα νεογέννητα. Ήταν λες και είμασταν όλοι από άλλον πλανήτη… Έναν πλανήτη όπου δεν υπάρχουν καθόλου μωρά! Έτσι, αποφάσισα να διαβάσω μερικά βιβλία για να μάθω περισσότερα, πριν κάνω καμιά βλακεία σ’ αυτό το αθώο πλάσμα που θα γεννούσα, ή στον εαυτό μου.
Αρχικά, είχα σκοπό να μάθω αν μπορώ να κάνω καισαρική ή όχι. Δεν ήθελα να ρισκάρω την υγεία μου, ή να πειράξω το μωρό. Σε λίγα λεπτά μόνο, έμαθα πως η καισαρική αποκλείεται για τους σκοπούς μου, οι κίνδυνοι του χειρουργείου είναι πολύπλευροι και πολύ σοβαροί, και για εμένα αλλά και για το παιδί μου. Καισαρική θα δεχόμουν μόνο για να σωθεί κάποια ζωή.
Απορίπτοντας λοιπόν την καισαρική σχεδόν αμέσως, συνέχισα την έρευνα, με πρώτο μέλημα την ασφάλεια, για τα φάρμακα που μπορώ να πάρω για να απαλύνουν τον πόνο του κολπικού τοκετού. Αρχικά, το σκεπτικό μου ήταν να τα πάρω ΟΛΑ, εκτός από όσα θα επηρέαζαν αρνητικά το παιδί. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει κανένα φάρμακο για τον τοκετό που δεν επηρεάζει αρνητικά τα βρέφη. Το καλύτερο «κοκτέηλ ναρκωτικών» που έχει να προσφέρει σήμερα η επιστήμη στην επίτοκο, η επισκληρίδιος αναισθησία, έχει ένα σωρό κινδύνους και πιθανές παρενέργειες (και για το παιδί και για την μητέρα) και αυξάνει την πιθανότητα για καισαρική. Στην καλύτερη περίπτωση, δυσκολεύει τον θηλασμό. Όποια παρέμβαση επιρεάζει τον θηλασμό, δεν είναι ικανοποιητική για μένα, και πρέπει να παραμερίζεται ως λύση ανάγκης. Τα θηλαστικά όλα πρέπει να μπορούν να θηλάσουν (αμέσως μόλις γεννηθούν) και ήθελα το μωρό μου να έχει τουλάχιστον το ίδιο δικαίωμα. Σκέφτηκα πως είναι πιθανό να πάει κάτι στραβά και να πρέπει να ρισκάρω με φάρμακα ή ακόμα και καισαρική τομή (με ραχιαία ή ολική αναισθησία αν είναι επείγουσα), άρα πως να αποφασίσω να ξεκινήσω με φάρμακα από την αρχή χωρίς λόγο και αιτία; Χωρίς ΚΑΝ να δω αν αντέχω τον πόνο του φυσικού τοκετού πρώτα;
Έμαθα πως ο ορός συνθετικής ωκυτοκίνης που συνήθως συνοδεύει την επισκληρίδιο, προκαλεί έντονους τεχνητούς πόνους που πιέζουν περισσότερο το παιδί στην μήτρα. Ο πόνος για την μητέρα είναι πολύ πιο έντονος σε σύγκριση με τις φυσικές συσπάσεις της μήτρας, που κάνουν μεγάλες παύσεις ακριβώς για να μην ταλαιπωρούν το μωρό και να αντέχει και η μητέρα. Έτσι ο ορός προκαλεί την ανάγκη για επισκληρίδιο για να αντέξει η μητέρα τον πόνο, αλλά και η επισκληρίδιος την ανάγκη για ορό (αν η μήτρα αδρανήσει). Όμως το βρέφος συνεχίζει να υποφέρει να αναπνεύσει, ακόμα και αν η επισκληρίδιος ανακουφίζει την μητέρα του. Γι’ αυτό και με τον ορό, πολύ συχνά προκαλείται η ανάγκη για καισαρική (λόγω εμβρυακής δυσχέρειας).
Το δίδαγμα: Αν δεν ήθελα επισκληρίδιο ή χειρουργείο, θα έπρεπε να αποφύγω πάση θυσία και τον ορό. Καλύτερα γιατί ο ορός θα διέκοπτε και την δική μου φυσική παραγωγή ωκυτοκίνης που έχει πολλά επιπλέον προτερήματα ενώ καθόλου αρνητικές επιπτώσεις. Αυτό που δεν γνώριζα τότε, είναι πως σε ελάχιστες Ελληνίδες δίνεται η επιλογή να γεννήσουν χωρίς ορό…
Μετά διάβασα για την περινεοτομή. ΔΕΝ είναι απαραίτητη λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας! Αυτό είναι υπέροχο! Να το διαδώσουμε! Γιατί όμως εδώ στην Ελλάδα κάνουν σχεδόν πάντα;; Ο Π.Ο.Υ. έχει δώσει οδηγία να γεννάνε χωρίς περινεοτομή οι περισσότερες γυναίκες (πάνω από το 90%!). Αυτό όμως αυτόματα σημαίνει πως δεν είμαστε «ελλατωματικά πλάσματα»! Και αφού το έχουν αποδείξει αυτό δεκάδες επιστημονικές έρευνες εδώ και 30 χρόνια, γιατί δεν μας το λένε η μητέρες μας; Δεν το ξέρουν; Στην υπόλοιπη Ευρώπη, πως το έμαθαν και κρατούν τις περινεοτομές κάτω από το 30%, ενώ εμείς παραμένουμε στο 99% ;
Ξαφνικά βρέθηκα σε άλλη ομάδα γυναικών. Από εκεί που φοβόμουν τον τοκετό, έγινα μία σκεπτικίστρια, μια ερευνήτρια. Προσπαθούσα να μάθω γιατί μας λένε τόσα ψέμματα για τον τοκετό; Ποιοι έχουν να κερδίσουν από τον φόβο των γυναικών για το ίδιο τους το σώμα; Ποιοι βγάζουν πολλά λεφτά από ένα τόσο χυδαίο ψέμα: «Η Γυναίκα χρειάζεται φάρμακα και νυστέρι για να γεννήσει.»; Ποιους τους συμφέρει να ΜΗΝ γνωρίζουμε τι χρειάζεται ένα νεογέννητο μωρό για να γεννηθεί με την μεγαλύτερη ασφάλεια και μικρότερο ρίσκο; Και ποιοι θέλουν να μην κάνουμε ερωτήσεις και να μην ενημερωνόμαστε;
Τι συμβαίνει με τις άλλες Ευρωπαίες και μπορούν να γεννήσουν… Εχουν διαφορετικά γεννετικά όργανα;
Επικοινώνησα με μητέρες που θέλησαν να μην πάρουν καθόλου φάρμακα στον τοκετό και να μην κάνουν περινεοτομή. Οι μαίες τους έμαθαν διάφορες στάσεις τοκετού ενώ γέννησαν χωρίς καθόλου φόβο, αλλά με πολύ πάθος! Όσο διάβαζα ή άκουγα τις ιστορίες φυσικών τοκετών, διαλυόντουσαν οι φοβίες μου, μέχρι που δεν έμεινε ίχνος τους. Και όσο μάθαινα για τον τοκετό με ιατρικές παρεμβάσεις τον φοβόμουν όλο και περισσότερο.
Σίγουρα δεν είναι ωραίο να σου βάζουν καθετήρα για να μπορούν να σε παρατήσουν μόνη, δεμένη στο καρδιοτοκογραφικό μηχάνημα για ώρες. Δεν είναι ότι καλύτερο να σου κάνουν κλίσμα την ώρα που γεννάς και να σου ξυρίζουν την ευαίσθητη περιοχή, όταν σε καμία άλλη χώρα του Δυτικού κόσμου δεν τα κάνουν αυτά πια. Είναι ταπεινωτικό να σου κάνουν συχνές, περιττές κολπικές εξετάσεις ένα σωρό άγαρμπες, άγνωστες, μαίες, όσο φοβάσαι και πονάς. Δεν είναι λογικό να σε κόβουν και να σε ράβουν χωρίς ιατρική ένδειξη. Ποια άλλη ιατρική ειδικότητα το κάνει αυτό; Ποιοί άλλοι γιατροί πραγματοποιούν σοβαρές επεμβάσεις χωρίς ιατρικό λόγο; Είναι εξ’ίσου τρομερό, που σου χορηγούν φάρμακα που δεν χρειάζεσαι αδιακρίτως, χωρίς όχι μόνο να σε ρωτάνε, αλλά χωρίς καν να σε ενημερώνουν πως το έκαναν, ή για τις πιθανές επιπτώσεις σε εσένα και το νεογέννητο.
Σαφώς και είναι πολύ καλύτερο να είσαι ελεύθερη να κινηθείς και να περπατάς ή ακόμα και να κοιμηθείς αν θες, να κάνεις μπάνιο αν θέλεις, να φας και να πιείς, να σου κάνουν μασάζ όσο γεννάς καθώς είναι γύρω σου μόνο λίγα γνώριμα πρόσωπα που δεν σε πιέζουν να γεννήσεις πιο γρήγορα, αλλά σου μιλούν με σεβασμό και τρυφερότητα. Συνήθως όταν πρόκειται για φυσικό τοκετό, σε αφήνουν και να γεννήσεις στο δωμάτιο, αντί να σε μεταφέρουν στην αίθουσα τοκετών του μαιευτηρίου.
Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του φυσικού τοκετού δεν είναι στο ότι είναι ο πιο ήρεμος και ασφαλής τοκετός για τις υγιείς γυναίκες, αλλά στο μετά τον τοκετό! Ο φυσικός τοκετός σε βοηθάει να αναρρώσεις ευκολότερα και να φροντίσεις το νεογέννητο ΜΟΛΙΣ γεννηθεί, εντελώς ξεκούραστη και ευκίνητη. Σε βοηθάει να θηλάσεις χωρίς καθόλου εμπόδια (το αντίθετο μάλιστα, αφήνει να ρέουν η ορμόνες στο «φούλ»!). Μειώνει την πιθανότητα να γεννηθεί το παιδί σου πρόωρο και να το βάλουν σε θερμοκοιτίδα για ώρες ή και εβδομάδες. Τα αναπνευστικά προβλήματα στα μωρά καισαρικής είναι πια συνηθισμένα και τα περισσότερα μωρά στην Ελλάδα είναι μωρά καισαρικής. Ο φυσικός τοκετός είναι ο καλύτερος τρόπος να μειώσεις το ρίσκο της καισαρικής και το επακόλουθο άγχος για μήνες (ή χρόνια) για το αν έχει πάθει μόνιμη εγκεφαλική βλάβη το παιδί σου, στην περίπτωση που δεν πάει καλά το χειρουργείο. Στην χώρα μας η καισαρική τομή είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον τοκετό. Είναι ένας πολύ συνηθισμένος και πραγματικός κίνδυνος που έχει να αντιμετωπίσει η κάθε γυναίκα που ονειρεύεται να γίνει μητέρα στην Ελλάδα. Και μας έχουν κάνει να φοβόμαστε τον φυσικό τοκετό;; ή τον τοκετό στο σπίτι;
Με αξιέπαινη μαεστρία έχουν καταφέρει οι γυναικολόγοι να μην σκεφτόμαστε ποτέ το «μετά τον τοκετό». Μας χειρουργούν με τόση άνεση, λες και θα πάμε έναν μήνα διακοπές μόλις βγούμε από το μαιευτήριο, αντί να έχουμε ένα νεογέννητο μωρό να φροντίζουμε 24 ώρες το 24ωρο, από την ίδια κι όλας ημέρα! Κανένας και καμία δεν μιλάει για την περίοδο της ανάρρωσης και πόσο δύσκολη μπορεί να είναι μετά από καισαρική ή ακόμα και απλή περινεοτομή ρουτίνας. Κανένας δεν σκέφτεται το μωρό και τις δικές του ανάγκες και πόσο επηρεάζεται όταν έχει μητέρα που υποφέρει από τον πόνο, που είναι δυσκίνητη ή κουρασμένη. Οι έρευνες όμως απέδειξαν: το μωρό ξεχωρίζει την μητέρα του από την μυρωδιά, από τις πρώτες ώρες ζωής. Είναι απολύτως λογικό, είναι θέμα επιβίωσης, αφού μόνο η μητέρα έχει τροφή για το μωρό -το γάλα της. Μόνο το δικό της τρυφερό άγγιγμά είναι ικανό να ρίξει τα επίπεδα της κορτιζόλης στο αίμα του (της ορμόνης του άγχους) . Όταν η μητέρα δεν μπορεί να φροντίσει το νεογέννητο, η μαία, η γιαγιά, η θεία, ή ακόμα και ο πατέρας δεν είναι παρά πολύ φτωχά «υποκατάστατα».
Οι επιστήμονες επίσης λένε πως ο φυσικός τοκετός πονάει περισσότερο αν τον φοβάσαι. Αλλά γιατί να τον φοβάσαι αν ξέρεις πως είναι ο καλύτερος τρόπος να φέρεις στον κόσμο το παιδί σου; Είναι ο μόνος που δεν έχει παρενέργειες και περιτούς κινδύνους, άρα θα έπρεπε να είναι ο στόχος όλων των γιατρών, των μαιών και των εγκύων. Είναι ο τοκετός που έχεις, «όταν όλα πάνε καλά». Με το να σου απαγορεύει προκαταβολικά κάποιος να γεννήσεις χωρίς παρέμβασεις, είναι σαν να σου επιβάλλει να έχεις πρόβλημα υγείας εκ των προτέρων (δεν περιμένει καν να δει αν όλα πάνε καλά, φροντίζει να ΜΗΝ πάνε).
Έτσι, με στόχο τον φυσικό τοκετό, άρχισα να προσπαθώ να συζητήσω με τον γιατρό μου για τον τοκετό μου. Με κοιτούσε πολύ περίεργα, σαν να μην είχε ξανακούσει τις απορίες μου ποτέ του. Όταν του είπα, «Ο στόχος μου είναι να μην χρειαστώ ορό κλπ.» έμεινε με ανοιχτό το στόμα! Η συζήτηση μαζί του για την περινεοτομή, καισαρική, θηλασμός στο πρώτο 24ωρο, καθηστέρηση κοπής του λώρου, τι ακριβώς θα μου κάνει στο 3ο στάδιο του τοκετού κλπ, ήταν κάτι το αδύνατον. Όταν τελικά παραδέχτηκε πως είναι υπέρ της περινεοτομής ρουτίνας, αποφάσισα να βρω άλλο γιατρό. Παράλληλα έψαχνα για ανεξάρτητη μαία μέσο γνωστών και των συλλόγων μαιών.
Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να έχουμε έμπειρη μαία του φυσικού τοκετού στο πλάι μας (όπου και όπως και να γεννήσουμε) γιατί θα μας δίνει πολύ θάρρος στα δύσκολα, ενώ θα μας προστατεύει από περιττές ενοχλήσεις και επικίνδυνες παρεμβάσεις. Μόνο μια μαία που είναι έμπειρη στον φυσικό τοκετό μπορεί να ξεχωρίσει πότε υπάρχει αληθινό πρόβλημα και πότε «τεχνητό» πρόβλημα και πως να βοηθήσει να ξεπεραστεί χωρίς άλλη ιατρική παρέμβαση. Το σημαντικότερο βέβαια, είναι να την επιλέξουμε εμείς και να μην δουλεύει με τον γιατρό μας ή για το μαιευτήριο. Είναι ο μοναδικός τρόπος να είμαστε σίγουρες πως ενδιαφέρεται πρώτα για το καλό μας και όχι για το συμφέρον του γιατρού ή του «ιδρύματος». Μαθήματα κάνουμε με την μαία από τον 6ο μήνα, αν είμαστε πρωτότοκες, ώστε να προλάβουμε να αλλάξουμε γιατρό και μαιευτήριο αν χρειαστεί, αλλά και να προετοιμαστούμε σωστά και χωρίς άγχος. Αν φοβόμαστε πολύ, ξεκινάμε ακόμα νωρίτερα τις συναντήσεις.
Επειδή θα ήμουν εργαζόμενη μητέρα (40 ημέρες μετά τον τοκετό θα επέστρεφα στην δουλειά), άρχισα να μελετάω για τον θηλασμό και για την επιλόχεια κατάθληψη. Ο θηλασμός δεν είναι μόνο το ιδανικό είδος διατροφής, προσφέρει και άλλα χίλια πράγματα στο νεογέννητο και στην μητέρα. Τόσα που δεν χωρούν εδώ χωρίς να τα αδικήσω. Δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση το ότι οι γυναίκες που θηλάζουν αποκλειστικά, πάσχουν πολύ σπάνια από επιλόχεια κατάθληψη. Η Ε.Κ. είναι στα ύψη στην Ελλάδα και αυτό αποδεικνύει από μόνο του πως δεν είμαστε καθόλου ικανοποιημένες με την παρούσα κατάσταση. Το οικονομικό σίγουρα παίζει ρόλο (οι νέες μητέρες έχουν ελάχιστη βοήθεια από το κράτος, εώς καθόλου) αλλά παίζει επίσης πολύ μεγάλο ρόλο το ότι ο φυσικός τοκετός είναι πια ο πιο σπάνιος τοκετός, και το ότι ελάχιστες Ελληνίδες (κάτω από το 20%) θηλάζουν αποκλειστικά. Σε όλα τα μέρη του κόσμου, τα ποσοστά επιλόχειας κατάθληψης αυξάνονται όσο μειώνονται η γυναίκες που θηλάζουν αποκλειστικά για το πρώτο εξάμηνο ζωή του βρέφους. Ο θηλασμός ήταν μια λάμψη για μένα, το «μέτρο σύγκρισης» που μου φώτισε τον δρόμο στις επιλογές μου σε ότι αφορούσε τον τοκετό και τις πρώτες ώρες και ημέρες μετά. Έμαθα πως όλα στον τοκετό συνδέονται.
Όταν καταλάβουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει το «μετά τον τοκετό», συνειδητοποιούμε πως οι περισσότερες Ελληνίδες μετά τον τοκετό υποφέρουν άδικα και δυσκολεύονται να θηλάσουν και να φροντίσουν τα παιδιά τους. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως βέβαιο, δεν είναι γνώμη μου, εφ’όσον οι περισσότερες κάνουν καισαρική ή περινεοτομή και μακράν οι περισσότερες καισαρικές και περινεοτομές είναι εντελώς περιττές. Αυτό δεν αυξάνει μόνο την επιλόχεια κατάθληψη και τα ενδο-οικογενειακά προβλήματα, αλλά οι τόσες πολλές καισαρικές επιβαρύνουν τρομερά και την οικονομία ολόκληρης της χώρας.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, αποφάσισα πως θα προσπαθήσω να γεννήσω σε μαιευτήριο με φυσικό τοκετό, με την ενεργή συμπαράσταση του συζύγου μου, και είπαμε πως μαζί θα κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας, ώστε να προετοιμαστούμε σωστά για αυτό, όσο και να μας κόστιζε σε χρόνο, κόπο ή χρήματα.
Δυστυχώς όμως, κατά τον 7ο μήνα ανακάλυψα πως δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Σε κάθε μαιευτήριο της πόλης μας, μας διαβεβαίωσαν πως δεν επιτρέπουν τον φυσικό τοκετό (γιατί δεν έχουν εκπαιδευμένο προσωπικό για κάτι τέτοιο), ενώ η γραμματέας του Σύλλογου Μαιών ήταν απολύτως σίγουρη πως δεν υπάρχει έμπειρη μαία για τις γυναίκες που τον επιθυμούν, για εκατοντάδες χιλιόμετρα σε κάθε κατεύθυνση. Ακόμα και όσες γέννησαν «τυχαία» φυσικά, γιατί έφτασαν την τελευταία ώρα στο νοσοκομείο, δεν κατάφεραν να αποφύγουν την περινεοτομή και τον ορό στο 3ο στάδιο του τοκετού!
Στην πόλη μας, οι καισαρική είναι ο «φυσιολογικός τοκετός» καθώς είναι σε ποσοστό άνω του 80%. Στατιστικά αποδεδειγμένα, αν είσαι έγκυος μάλλον στο χειρουργείο θα καταλήξεις. Οι υπόλοιποι τοκετοί ξεκινούν σχεδόν όλοι με πρόκληση (δακτυλική αποκόλληση υμένων, συνθετικές ορμόνες, ρήξη υμένων) και καταλήγουν με περινεοτομή οι 99%.. Προκαλούνται προβλήματα υγείας σε δεκάδες νεογέννητα κάθε μήνα, (από εμβρυούλκους, βεντούζες, αναπνευστικά προβλήματα, προωρότητα λόγο περιττής βεβιασμένης καισαρικής) τα οποία κρατούν πάντα γεμάτη την μονάδα νεογνών.
Αυτή είναι η πραγματικότητα στην πόλη μου, όσο και αν σοκάρει. Σε πολλά μέρη της Ελλάδος είναι η ίδια κατάσταση. Οι εφημερίδες συμφωνούν: υπολογίζουν πως το ποσοστό καισαρικών στο 70% των εγκύων. Με βάση τις οδηγίες του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, οι καισαρικές πρέπει να μειωθούν μέχρι να πέσουν στο 10-15%, ακόμα και σε μεγάλα κέντρα υγείας με πολλές επίτοκες «υψηλού κινδύνου», γιατί το πολύ τόσες δικαιολογούν οι λόγοι υγείας σε κάθε γωνία του πλανήτη.
Γιατί επιτρέπουμε τόσες πολλές καισαρικές «ρουτίνας»; Η ζημιά για την υγεία και το Ελληνικό κράτος είναι ανυπολόγιστη! Υπολογίσετε ΌΛΑ τα έξοδα της καισαρικής: το κόστος του χειρουργείου, τις παραπάνω ημέρες στο μαιευτήριο, συχνή χρήση θερμοκοιτίδων, φάρμακα και αντιβίωσεις, επιπλοκές που απαιτούν επιστροφή και παραμονή στο νοσοκομείο, πρόκληση τραυματισμού (κοψίματα στο πρόσωπο), προωρότητες, αναπνευστικά ίκτερος κλπ. στο βρέφος, στην μητέρα αμηχές στην ουροδόχο κύστη, το έντερο και άλλα εσωτερικά όργανα, δυσκολίες σε επόμενες εγκυμοσύνες (πχ. προβλήματα στον πλακούντα, αποβολές), χρόνια προβλήματα υγείας και φυσικά παρεμπόδιση της ομαλής εδραίωσης του θηλασμού. Νομίζετε πως μια καισαρική «κρατάει λίγο»; Ναι, λίγο κρατάει…. Αλλά ΜΟΝΟ για τον γιατρό!
Κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος για να έχω μια καλή πιθανότητα να αποφύγω την καισαρική ήταν με το οργανώσω έναν τοκετό στο σπίτι.
Ήταν μια απόφαση που πήρα για να προστατεύσω τον παιδί μου και μετά τον εαυτό μου. Δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ήθελα φυσικό τοκετό σε μαιευτήριο, ώστε να είμαι ακριβώς δίπλα στο χειρουργείο αν το χρειαστώ (αντί για 15 λεπτά απόσταση στο σπίτι). Αν κάτι πήγαινε στραβά ή δεν προλάβαιναν να έρθουν οι μαίαες (όλοι αυτό με ρωτάνε); Θα κατέληγα εκεί που θα κατέληγα ούτως ή άλλως, άρα άξιζε μια προσπάθεια! Δεν πηδάς στον γκρεμό προκαταβολικά! Προσπαθείς πρώτα να δεις αν μπορείς να κατέβεις το βουνό χωρίς γρατζουνιά…
Ίσως να υπάρχουν και γυναικολόγοι με ήθος στην πόλη μου, αλλά δεν άκουσα ποτέ για κανέναν που να επέτρεψε φυσικό τοκετό σε καμία περίπτωση, όσο και να έψαξα. Άλλαξα τρείς γιατρούς στην προσπάθεια να βρω έναν που θα σεβόταν πως ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ και θέλω απλώς να γεννήσω. Η άρνηση των γιατρών μου να με αντιμετωπίσουν σαν ενήλικο άνθρωπο με δικαιώματα πάνω στο ίδιο μου το σώμα, ήταν κάτι το εξωφρενικό για μένα.
Τώρα αναγνωρίζω πως με τους γιατρούς μου δεν είχαμε ποτέ τον ίδιο στόχο. Εγώ ήθελα να προσπαθήσω για το ΚΑΛΥΤΕΡΟ για εμένα και το παιδί και να ρισκάρω να πάρω φάρμακα ή να κάνω επικίνδυνες επεμβάσεις μόνο αν υπάρχει πρόβλημα υγείας και όχι προκαταβολικά. Ενώ εκείνοι είχαν βασικό μέλημα το να βολέψουν το πρόγραμμά τους χωρίς να πεθάνει κανένα παιδί ή (ακόμα χειρότερα) καμία γυναίκα. Δεν επιδίωκαν ποτέ το «καλύτερο», απλά να μην πεθάνουμε. Το ποιες μακροχρόνιες επιπτώσεις θα είχε ο τοκετός σε εμένα ή στο παιδί μου, δεν τους ενδιέφερε, φτάνει να ζούσαμε στο τέλος της ημέρας, για να μην κατέληγαν στα δικαστήρια και φτάνει να μην τους «τρώγαμε» πολύ χρόνο.
Τώρα που κάποιοι γιατροί έχουν βάλει στο στόχαστρο όσους πραγματοποιούν τοκετούς στο σπίτι, δεν είναι γιατί ενδιαφέρονται για την υγεία των μητέρων και των βρεφών. Αν ενδιαφερόντουσαν για την υγεία, η Ελλάδα δεν θα είχε τα υψηλότερα ποσοστά καισαρικών και περινεοτομών στον κόσμο.
Ο σκοπός τους είναι προφανής: να συντηρίσουν τον φόβο των γυναικών για τον τοκετό. Όλοι ξέρουμε πως δεν θα προτιμήσουν ποτέ να γεννούν στο σπίτι πολλές Ελληνίδες. Όμως όσο πραγματοποιούνται τοκετοί στο σπίτι, μαθαίνουν όλο και περισσότερες πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ να γεννήσεις. Μαθαίνουν δηλαδή να φοβούνται λιγότερο οι γυναίκες και αρχίζουν να κάνουν ερωτήσεις. Η πρόεδρος του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης δεν κήρυξε τον πόλεμο στον τοκετό στο σπίτι. Κήρυξε τον πόλεμο στην ελεύθερη σκέψη και βούληση των Ελλήνων γονέων. Σίγουρα δεν θα τολμούσε κάτι τέτοιο χωρίς την υποστήρηξη γυναικολόγων, ηθική και οικονομική.
Από πίσω της είναι όσοι φοβούνται πως αύριο θα έχουν πολλές γυναίκες την απαίτηση να προσπαθήσουν για φυσικό τοκετό στο μαιευτήριο.
Γιατί:
α) ούτε ξέρουν πως γίνεται κάτι τέτοιο (δεν το έχουν δει ποτέ)
και β) δεν έχουν τον χρόνο για τοκετούς χωρίς προκαθορισμένη αρχή, ελεγχόμενη διάρκεια και ακριβή ώρα λήξης.
Αν οι Ελληνίδες φοβούνται λιγότερο, το αμέσως επόμενο θα είναι να μειωθούν πολύ οι καισαρικές. Πως θα το διαχειρηστούν όλο αυτό; Ακριβώς όπως οι γυναικολόγοι στις υπόλοιπες Ευρωπαικές χώρες: Θα πρέπει να αναζητήσουν την βοήθεια των πιο έμπειρων μαιών για να τα βγάλουν πέρα.
Ο τοκετός στο σπίτι δεν ταιριάζει σε όλες και ούτε αρέσει σε όλες. Όμως δίνει σε ΟΛΕΣ θάρρος και δύναμη, ελπίδα και εμπιστοσύνη στο γυναικείο σώμα, είτε τον επιλέξουν είτε όχι. Φτάνει μόνο να ακούσουν μια γυναίκα να περιγράφει την εμπειρία της, για να εμψυχωθούν. Τελικά ακόμα και εγώ κατάφερα να ξεπεράσω τους φόβους μου και να ξεφύγω από τον «μπαμπούλα του τοκετού». Από ότι φαίνεται δεν πηγαίνει στα σπίτια.
Γέννησα πολύ όμορφα, ανώδυνα και γρήγορα στην αγκαλιά του άντρα μου και την άνεση του σπιτιού μου, με μαίες που με σέβονται και γνωρίζουν και τις πραγματικές ανάγκες των νεογέννητων παιδιών.
Αν κατάφερα εγώ να ξεπεράσω την φοβία μου για τον τοκετό και να σκεφτώ, σίγουρα θα μπορεί η ΚΑΘΕ γυναίκα, φτάνει να το θέλει.
Στέλλα Λουίζα Ματθαίου
03/03/13
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Χαίρετε, συμφωνώ απολύτως με το κείμενο , είχα ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και σκέψεις όταν έμεινα έγκυος. Τελικά , όπως και η πλειοψηφία των Ελληνίδων κατέληξα άγρια κακοποιημένη χωρίς κανένα απολύτως λόγο και αφορμή. Θα ήθελα να μάθω ποιές ομάδες στην Ελλάδα αναλαμβάνουν τοκετους σε σπίτια και που πρέπει να απευθυνθώ.
ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΣΕΙΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ! Ολη η ωμή αλήθεια σε ένα μονάχα άρθρο! Συγχαρητήρια!
Για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά το κείμενο αυτό είναι πολύ κατατοπιστικό.Το να γεννούν οι γυναίκες στα νοσοκομεία ΧΩΡΙΣ να υφίσταται κάποιο πρόβλημα είναι "μόδα" που αργά ή γρήγορα (ελπίζω) θα περάσει.
εισαι....ΗΛΙΘΙΑ!!!!
Καλημερα σας πολυ ενδιαφερων το κειμενο εχετε απολυτο δικιο οταν λετε πως οι γυναικες πρεπει να μαθουμε να εμπιστευομαστε το σωμα μας και σαν γυναικα που εχει ζησει και τις 2 εμπειρειες τοκετου οντως ο φυσιολογικος τοκετος με τον φυσικο τοκετο καμοια σχεση ο φυσιολογικος ειναι ηταν για εμενα κατι αγχωδης και αβολο και ενοιωθα τρομερα αμηχανα με την μεταχηρηση απο γιατρους και μαιες και ο δευτερος ηταν απλα ονειρεμενος διπλα στον συζηγο και ηρεμος γλυκος
Η Ελλαδα ειναι το ασφαλέστερο μέρος για να φερει μια γυναικα το μωρό της στον κόσμο με οτι στραβό εχει αυτη η χωρα και οι πολίτες της, οποια δεν το γνώριζει μπορεί να το διάβασει ειναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο! Γεννησα πριν ενα χρονο φυσιολογικά μετά απο τροχαίο με εξαρθρωμσ ισχιου κάταγμα κοτυλης με χειρουργική αποκατάσταση με βιδες, πλακες και μόσχευμα. Για τον ορθοπεδικο ηταν απαγορευμένος ο φυσιολογικός τοκετος κι ομως ο εκπληκτικος γιατρός μου μου είπε θα κανουμε τον πιο ονειρεμενο φυσιολογικο τοκετό και ετσι εγινε! Φυσιολογικά μεσα σε τρεις ωρες με ορρους παυσιπονα επισκληριδιο χωρίς πονους φοβο και το παιδι μου μια χαρα τιποτα δεν επαθε! Φυσικά θσ χρησιμοποιήσω και στο επόμενο παιδι μου ολα τα μεσα για να μην πονεσω! Ειμαι του επαγγέλματος δέχομαι φυσικά διαφορετικές απόψεις αλλα το να γεννησω στο σπίτι δεν το θεώρησα ποτε ασφαλές ουτε για μενα η για το παιδι. Ουτε η καισαρική ουτε τσ παυσιπονα επίσης κάνουν στα μωρα ικτερο. Ο θηλασμός ειναι επιλογή της καθε γυναίκας! Πολλοι γιατροι κανουν καισαρική για να ξεμπερδέυουν και καμια γυναίκα θα το μάθει αν έπρεπε η μπορούσε και φυσιολογικά! Μακαρι παντα να γεννιούνται γερα μωρα απο υγιείς μαμάδες και ο τοκετός να αποτελεί την πιο ονειρεμενη στιγμή της ζωης!
Εγώ απλά εύχομαι όλη αυτή η νέα μόδα με τους τοκετούς στο σπίτι να μην αφήσει πίσω της θύματα...Για κάποιο λόγο προόδευσε η επιστήμη,για κάποιο λόγο έχουν επιλογές οι γυναίκες,για κάποιο λόγο μειώθηκε η θνησιμότητα των νεογέννητων...Γιατί γεννιούνται σε νοσοκομεία,με επίβλεψη επιστημόνων...Το να γίνει ξαφνικά μόδα να σκούζουμε 3 24ωρα για να γεννήσουμε στην ερημιά του σπιτιού μας δεν το κατανοώ ακριβώς,όταν επί αιώνες όλα προχωρούν και εξελίσσονται...Ακόμα και χώρες στις οποίες ο τοκετός στο σπίτι είναι πλέον καθεστώς,τον αναθεωρούν σιγά-σιγά....
την μόδα καλα είναι να την περνάμε απτό μυαλό μας πριν την ακολουθήσουμε!πως ορισμένες και ορισμένοι αποφασίζουν κάτι τέτοιο ένα έτη 2017 χωρίς μα υπολογίζουν τη ζωή τους και τη ζωή του παιδιού που είναι να γεννηθεί δεν μπορώ να το καταλάβω!
Ωραίο το άρθρο σου και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Το πώς θα γεννήσουμε ειναι δική μας υπόθεση και θα πρέπει να γινεται σεβαστό.Δυστηχως η Ελλαδα ειναι ετη φωτος πίσω στην ιατρική αφού εφαρμόζεται ιατρική του 1950 και δεν υπάρχει θέληση αλλαγής παρα μονο απο νεους επιστημονες του εξωτερικού που ζυμώνονται σε αλλη νοοτροπια.Η στιγμή της γέννας ειναι ιερή και πρεπει να σεβονται τις επιθυμιες της μητερας ωστε να ειναι η ομορφότερη στιγμή της.Απο την αλλη ομως ο τοκετος στο σπίτι θα πρεπει να εφαρμόζεται σε γυναικες ''χαμηλού''κινδύνου,απο ΕΜΠΕΙΡΟ προσωπικο και να υποστηριζεται απο τις νοσοκομειακες δομες εδω....κατι που δεν υπάρχει στην ελλαδα δλδ.Δεν ειναι Γερμανια πχ που ειναισ ε ετοιμοτητα το νοσοκομειο εαν παει κατι στραβα να επεμβουνε.Οποτε πρεπει να προσεξεις ολες τις παραμέτρους απο πριν.ΝΑΙ Ο ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΥΣΙΚΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ ειναι κατι το ομορφο και κατι το οποιο η ιδια μας η φυση το υποστηρίζει.Ομως επιπλοκες συμβαινουνε και επισης εκτος απο το δικαιωμα μας στον τοκετο εχουμε και την ΕΥΘΥΝΗ του μωρου που θα ερθει στον κοσμο.Οποτε ΝΑΙ στην καθε επιλογή μας,η οποια πρεπει να στηριζεται αλλα ΜΕ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΗΝΟΤΗΤΑ. *Για το θεμα με τις καταγγελιες για τους τοκετους στο σπιτι και μενα κατι μου βρωμαει εδω.....σιγα μην θυμηθηκανε τωρα να το ψαξουνε.Και περιεργη κιολας η χρονικη συγκηρια με τα επιδοματα τοκετου στο σπιτι.Φοβηθηκανε εξαρση των τοκετων στο σπίτι??Τωρα για την μαια....μαλλον περιμενανε μια λαθος της κινηση για να επιτεθούν?Λες καισ τα νοσοκομεια δεν κανουνε χειροτερα. *Οσο για την φραση ''Καμία φίλη μου δεν γέννησε το παιδί της, χρειάστηκαν όλες καισαρική''σου βεβαιωνω οτι και με την καισαρικη γεννας,απλα αντι απο τον κολπο γεννας απο την κοιλια.Μαλλον κατι αλλο θα ηθελες να γραψεις αχχαχαχα.Μου θυμιζει την κουμπαρα μου λιγο αυτην η φραση που μου ειπε''αμα δεν πονεσεις δεν δενεσαι με το παιδι'' και μου το ειπε απο κομπλεξισμο για να με πικαρει επειδη γεννησα με καισαρικη..........αυτο που καταφερε βεβαια ειναι να ενισχυση την αντιληψη μου στο ποσο ηλιθιοι [δεν εχουνε ολοι επαρκες iq]ή αμορφωτοι ειναι μερικοι άνθρωποι καθως και να με κανει να γελασω για λιγες ωρες
Yπέροχο άρθρο!!! Πράγματι έτσι είναι τα πράγματα χωρίς καμιά "σάλτσα"! Κι εγώ, μετά από μαθήματα ανώδυνου τοκετού με μια καταπληκτική μαία ήθελα όσο τίποτα να γεννήσω φυσικά κ χωρίς περιτές παρεμβάσεις. Νόμιζα πως είχα βρει κ γυναικολόγο που θα είναι συμπαραστάτης μου κ συμφωνούσε σε όλα! Μέχρι 8 διαστολή δεν είχε παρέμβει καθόλου κ εγώ δεν είχα βγάλει τσιμουδιά! ένιωσα τους πιο γλυκούς πόνους της ζωής μου κ περίμενα με χαρά το μωράκι μου να έρθει από στιγμή σε στιγμή στην αγκαλιά μου! μεχρι που τον βγάλαμε μάλλον εκτός προγράμματος κ άρχισε να βιάζεται...μου έκανε τεχνιτούς πόνους κ μια "ατσούμπαλη" ψηλάφηση κ ήρθαν οι αφόρητοι πόνοι. ενώ μεχρι τότε όλα ήταν μια χαρά, το μωρό στεσαρίστηκε , γύρισε σε μετωπιαία προβολή κ δεν κατέβαινε με τίποτα! τελικά μπήκα για καισαρική μετά από 4 ώρες με διαστολή 10!!! Η ιστορία του δικού μου τοκετού είναι σίγουρα η πιο απογοητευτική ιστορία που έχετε ακούσει κ θα βρω το κουράγιο κάποια στιγμή να την γράψω αναλυτικά.. Είμαι το φωτεινότερο παράδειγμα πως κ η πιο "εύκολη" γέννα μπορεί να καταλήξει στο χειρουργείο αν γίνουν περιττές παρεμβάσεις κ δεν σεβαστείς τον αλάθητο ρυθμό της φύσης! Ευτυχώς όμως έχω στην αγκαλία μου το αγγελούδι μου, την κορούλα μου! κ βέβαια μπορέσαμε κ θηλάσαμε αποκλειστικά 6 μήνες κ συνεχίζουμε ακόμη τον θηλασμό κ τώρα που είναι 16 μηνών. Γιατί θα προσθέσω πως όταν μια μαμά θέλει πάρα πολύ να θηλάσει δεν τη σταματάει τίποτα!
kalhspera kai apo th dikia mou meria. menw sto ekswteriko, kai etoimazomoun gia fusioogikh genna sto spiti. eixa th dikia mou maia. dustuxws h eutuxws o mikroulis den h8ele na vgei opote eprepe na mpw sto nosokomeio gia texnitous ponous. 3 fores kai tipota. opote eprepe na ton vgaloun me kaisarikh. meta thn kaisarikh, o giatros pou ekane thn epemvash mou eipe oti hmoun polu tuxerh pou den ekana fusioogikh genna sto spiti giati to toixwma ths mhtras mou htan polu eu8rasto kai 8a pa8aina astamathth aimoragia an eixa tis dunates systoles gennas. auto eprepe na to eixe eleksei o dikos mou o giatros pou me parakolou8ouse kai ton eixa enhmerwsei oti sxediazoume genna sto spiti. alla den to eixe kanei... genika apoti katalava apo th dikia mou empeiria, einai polu shmantiko h manoula na niw8ei aneta gia th genna kai na exei atoma pou th noiazontai. egw eixa ton antra mou kai th maia mou. o giatros pou ekane thn kaisarikh htan ekeinos pou eixe vardia. ekneurizomai afantasta otan akouw tis mpourdes apo ellada gia idiwtikes klinikes, giatrous, peritenomh klp klp... ponousa apo thn kaisarikh gia 10mhnes wstoso ton mikrouli mou to 8hlasa amesws kai xarh stis maies tou dhmosiou nosokomeiou mou kai ths maias mou den eixa pote problhma me to 8hlasmo. epipleon, uparxei mia wraia suskeuh gia na gumnasei kaneis tous mus tou traxhlou wste na apofeugetai to kopsimo apo to giatro. legetai epi-no http://www.starnbergmed.com/. sas xairetw, ririka
Νιώθω έρμαιο των γιατρών στο θέμα τοκετός... Θα ήθελα πάρα πολύ να είναι όσο πιο φυσικός γίνεται ο τοκετός μου, χωρίς τεχνητούς πόνους, με επισκληρίδιο όσο πιο αργά γίνεται με όσο πιο μικρή δόση γίνεται και αν χρειαστεί... Αποκλειστικός θηλασμός από την πρώτη στιγμή... Αλλά συνεχώς απογοητεύομαι όταν βλέπω παντού γύρω μου να "βολεύονται" από αυτές τις πρακτικές... Και ξέρω ότι ακόμα κι αν δεν έχω συζητήσει με τη γιατρό μου το είδος τοκετού που επιθυμώ, ότι θα μου προτάξει ένα σωρό "λόγους" για τους οποίους είναι "καλύτερα" να γεννήσω όπως όλες. Πρέπει να οπλιστώ με πολλή δύναμη και πολύ κουράγιο ώστε να αποφασίσω ΜΟΝΗ ΜΟΥ το καλύτερο για μένα και το παιδί μου. Πώς το κάνουν αυτό???
Όπως είπε και η Όλιβ, μας αρέσει δεν μας αρέσει έτσι είναι τα πράγματα. Και εγώ όταν ψαχνόμουν για τοκετό σε μπανιέρα στο σπίτι ένιωθα εξωγήινη, όλοι με κορόιδευαν. Δεν είχα ιδέα για όλα τα υπόλοιπα που λέει η Στέλλα Λουίζα αλλά ένιωθα και εγώ ότι δεν είμαι ελεύθερη να γεννήσω όπως επιθυμώ! Και ναι, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι πιο ασφαλής η κλινική. όλο το σύστημα κάνει καλά τη δουλειά του. Η καταγγελία για την πρόεδρο του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης είναι πολύ σοβαρή αφού δείχνει το πόσο καλά στημένη είναι η επιχείρηση γέννες στην Ελλάδα. Στέλλα Λουίζα πρέπει να μας δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες για το πως γέννησες και που βρήκες τελικά ανθρώπους και μαίες να σε στηρίξουν? Μέχρι τότε , λίγο πριν διαβάσω το κείμενό σου, τελείως συμπτωματικά έπεσα σε μια φωτογράφηση προσομοίωσης γέννας της Barbie στο σπίτι. Είναι απολαυστικό!!! http://www.beachbirthphotography.com/photos/swfpopup.mg?AlbumID=25179487&AlbumKey=rVHNv2
Yparxei mia mamadoistoria me titlo toketo-ratsismos, pou pragmatika einai suglonistikh k polu eilikrinhs xwris upervoles. http://www.eimaimama.gr/2010/05/blog-post_19-10.html
Συγχαρητήρια Στελα ....ωραίο κείμενο ! Μπράβο σου που είσαι τόσο ενημερωμένη ,δυστυχώς πολλές μανουλες δεν ενημερώνονται ή αν το κάνουν το κάνουν μετά την γέννα ! Λυπάμαι τόσο πολυ για όλες αυτές τις " πρωτιές" που έχει η χώρα μας ! Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι όλες μαζί....πέρα από το να δείχνουμε ,ότι γνωρίζουμε τι συμβαίνει και να λέμε τα θέλω μας ! Γεννησα φυσιολογικά τα 2 παιδιά μου.... Στο 1ο που δεν γνώριζα λεπτομέρειες μου κάνανε ότι κάνουν ( κλισμα,ξυρισμα κτλ) στο 2ο ευτυχώς πήγα στο τσακ και δεν πρόλαβαν τίποτα . Θηλασα 18 μήνες την κόρη μου,θηλαζω τον 5,5 μηνων γιο μου (που λόγο Ουρολοίμωξης δικιας μου ,ο γυναικολογος μου ήθελε να κόψω τον θηλασμο για να πάρω αντιβιωση ,ενω υπάρχουν αντιβιωσεις που δεν επηρεάζουν το μωρό ...εννοείτε πως δεν σταμάτησα.) Και πάλι μπράβο !
Το καλύτερο άρθρο ever!
Να καταθέσω κ εγώ την εμπειρία μου. Γέννησα την πρώτη μου κόρη πριν 11 σχεδόν χρόνια, ήμουν 25 χρονών, δεν είχα προετοιμαστεί ιδιαίτερα για τον τοκετό, όλα ήρθαν μόνα τους και φυσιολογικά, δεν είχα άγχος, ούτε φόβο, βασικά λόγω άγνοιας και αυτό πιστεύω με βοήθησε, δεν χρειάστηκα ορό ή επισκληρίδιο, και το απόγευμα ήμουν μια χαρά! Μετά από 1,5 χρόνο γέννησα τη δεύτερη κόρη μου, όλα διαφορετικα!!! Πήγα για καρδιοτοκογράφο (40w+5)και με κρατήσαν μέσα γιατί είχα διαστολή, από το άγχος, γιατί ήταν απρόσμενο, ανέβασα πίεση και μετά όλα έγιναν γρήγορα, χωρίς να με ρωτήσει κανένας, ορό για πρόκληση, αφόρητοι πόνοι...και σαν δώρο: αδράνεια μήτρας μετά τον τοκετό και αιμοραγία... μαρτυρικές οι επόμενες μέρες και νύχτες...δε θέλω να τα θυμάμαι! Τώρα είμαι πάλι έγκυος, 6 μηνών, στα 36 μου πλέον χρόνια, πολύ πιο ενημερωμένη και συνειδητοποιημένη, ελπίζω να καταφέρω να γεννήσω όπως την πρώτη φορά, ήρεμα, όμορφα και φυσικά! Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον τοκετό, χρειάζεται σωστή ενημέρωση και εμπιστοσύνη στο γιατρό μας, αλλά από την άλλη να μην αφορίζουμε και την καισαρική, γιατί σώζει ζωές!
ωραια να γεννας φυσιολογικα ολα τα αλλα που γραφεις πολυ σαλτσα και εμεις γεννησαμε φυσιολογικα και δεν το ψακσαμε τοσο δεν εκανες και κατι σπουδαιο οσο για τις μανες που γεννανε με καισαρικη καλα κανουν ο καθε τοκετος ειναι διαφορετικος.Λες και ανακαλυψες την Αμερικη πια ελεος!!!!!
Γιατί τέτοιο φαρμάκι; Κρίμα.
Ίσως γιατί τη συγκεκριμένη ιστορία την έχουμε διαβάσει περί τις 3.562 φορές....Basta πια!!!Εκεί ολοκληρώθηκε το νόημα της ζωής σου,βρε κοπελιά;;Και η προπαγάνδα πρέπει να έχει τα όριά της.Όπου μαμαδότοπος και η περήφανη μάνα που γέννησε στο σπίτι της!!!Μόνο θύματα να μη θρηνήσουμε,θα ξαναπώ.
Ma h kopela den ithele na anakalypsei thn amerikh.Ithele kati aplo: na gennhsei xwris perittes parembaseis. kai na kanei auth koumanto sto swma ths. htan diatethimenh na paei sto nosokomeio, kai an xreiazontan tote as ths kanane kaisarikh perineoektomh bentouza, h oti na nai.Afou oi Giatroi ths to eipane ksekathara: den gennas xwris paremvash. kai auth tous egrapse ekei pou kseroume, kai apedeikse oti ginetai kai etsi. Kai sto Elladistan prepei na to apodeikseis oti ginetai kai etsi.Giati klanoume mentes me tous mafiozous.nai kai egw fysiologika gennhsa nai mou dwsane oro (DEN ME RWTHSANE) nai zhthsa episklhridio, nai den mporousa na katsw meta gia ena mhna. kai kserontas oti tha mporousa na apofygw olh authn thn talaipwria den mporw para na symfwnw me tetoia arthra kai na diafwnw me kakioules san tis dikes sou. To arthro apeuthinetai se gynaikes pou tis "apeilhsan" me thn ygeia tou paidiou tous, an den pane na kanoun kaisarikh, an den baloun oro, an den tis kopsoun, kai pou den ithelan parembaseis.kai oxi gia thn epilogh ths kaisarikhs me rantebou, h otidhpwte allo, kai den xarakthrise ligotero manes , tis gynaikes pou gennhsan me kaisarikh. apla anefere ta kata ths diadikasias.kai eidika gia to meta. o kathenas exei dikaiwma na kanei oti goustarei sto kormi tou. kai esy kai egw kai oloi mas.Opote nai h kopela an krinoume apo thn katastash pou epikratei sthn polh ths, Nai anakalypse thn amerikh.
Συμφωνώ, καταπληκτικό το κείμενο και πολύ ψαγμένο. Στεναχωριέμαι που πρέπει όλα να γίνουν με ιδιωτική πρωτοβουλία - να διαβάσεις, να ψάξεις, να ρωτήσεις - γιατί υπάρχει μια σιωπηρή συγκάλειψη στο σύστημα υγείας. Εγώ ευτυχώς με Φ.Τ. και στα δυο παιδιά και μάλιστα τη δεύτερη φορά που άλλαξα γιατρό από συνειδητή επιλογή, χωρίς περινεοτομή - δε μπορούσα να το πιστέψω 'οτι ήμουν περδίκι την άλλη ώρα!!!!- χωρίς κλίσματα, ξυρίσματα κτλ... Είναι μεγάλη υπόθεση η επιλογή του γιατρού! Πρέπει πολλά πράγματα να ξεκαθαρίζονται από την αρχή και να βλέπεις πως αντιδρά ο γιατρός σε αυτά που ζητάς. Εγώ τον γιατρό αυτό το βρήκα ρωτώντας μια μαία που δουλεύει πολλά χρόνια σε δημόσιο νοσοκομείο, έχει δει πολλούς γιατρους στη δουλειά τους και κάνει μαθήματα ανώδυνου. Αυτή τη μαία επέλεξα να έχω και πλάι μου στη γέννα...Αλλιώς δε ξέρω και εγώ πως θα έβρισκα τον κατάλληλο γιατρό...
Smaro καλησπέρα. Είμαι έγγυος και στη διαδικασία αναζήτησης γιατρού με τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις. Θα μπορούσες να μου πεις το δικό σου? Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Κατερίνα
εξαιρετικο κειμενο.για αυτους τους λογους γεννησα χωρις ορους κ επισκληριδιο στην 41η εβδομαδα το 2ο παιδακι μου.εχω μεγαλο θυμο που στο 1ο μου παιδακι ο γιατρος με εξαπατησε για να φυγει για πασχα ενω τον ειχα ρωτησει αν το κανει για αυτο το λογο το αρνηθηκε αλλα εφυγε 1 μερα μετα τοκετο!με εβαλε με προκληση την 39η οπου προσπαθησα να γεννησω χωρις επισκληριδιο αλλα εξαιτιας του ορου ο πονος ηταν αφορητος.δεν μετανιωνω που γεννησα φυσικα κ σιγουρα θα το ξανακανα.η φυση ξερει καλυτερα
Καταρχήν συγχαρητήρια για την επιλογή σου!!!Ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των γυναικών που γέννησαν στο σπίτι και μάλιστα μια δεκαετία νωρίτερα (2004) όταν ακόμη το θέμα αυτό στη Θεσσαλονίκη ήταν σε εμβρυακό στάδιο. Ο δρόμος που ακολούθησα μέχρι να καταλήξω κι εγώ σ'αυτήν την απόφαση ήταν ακριβώς ο ίδιος, αρχικά ενημέρωση και στη συνέχεια διαπίστωση ότι αυτά τα οποία έμαθα δεν εφαρμόζονται στις κλινικές και τα νοσοκομεία της πόλης μου.Επομένως η γέννα στο σπίτι ήταν τότε μοναδική επιλογή. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, το κοριτσάκι μου γεννήθηκε μετά από 27 ώρες φυσικών πόνων, θήλασε αμέσως και για περίπου 3 χρόνια μετά. Μετά από 9 χρόνια ευχαριστώ το Θεό που στα 24 μου (τότε) βρήκα τη δύναμη (μαζί με τον αγαπημένο μου) να πάρω τη σωστή απόφαση για μένα και το μωρό μου. Ευτυχώς δεν είμαι αυτή τη στιγμή κατηγορούμενη γι αυτό, ωστόσο βρίσκονται σ'αυτή τη θέση πολλοί φίλοι και συγγενείς μου και σίγουρα θα είμαι δίπλα τους να υποστηρίξω την επιλογή τους αυτή.
έχω πρόβλημα με την καρδιά μου κ η ανησυχία μου είναι αν θα αντέξω τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού, εφ όσον κ το παιδί δεν έχει πρόβλημα.. αλλά θέλω ότι πιο φυσιολογικό να γίνει πάνω μου οι γιατροί φοβούνται την επισκληριδειο πάνω μου Γ ενδεχόμενο ανακοπής, κ από την άλλη ούτε να ακούσουν Γ τοκετό στο νερό........... πως να σταθώ απέναντι στο θέμα;; όταν ο καρδιολόγος μου υποστηρίζει ότι μπορώ να γεννήσω κ φυσιολογικά.
Ανακοπή από την επισκλιρίδιο?Για ποιο λόγο να πάθεις ανακοπή?Η επισκλιρίδιος είναι τοπική ένεση,δεν καταλαβαίνω...αν χρειαστεί δηλαδή να κάνεις ολική τι θα γίνει?Που είσαι ναρκωμένη ολόκληρη?Δεν γνωρίζω ακριβώς πιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με την καρδιά σου,αλλά θα ακούς τον καρδιολόγο σου!!!Αυτός ξέρει!!Εγώ είμαι χειρουργημένη στη καρδιά και γέννησα φυσιολογικά και χωρίς επισκλιρίδιο.Αν χρειαστείς πληροφορίες επικοινώνησε μαζί μου
"Καμία φίλη μου δεν γέννησε το παιδί της" Απαράδεκτη φράση
Nα σου πω την αλήθεια κι εμένα μου χτύπησε άσχημα, αλλά το υπόλοιπο άρθρο είναι τόσο υπέροχο που νομίζω είναι άδικο να σταθούμε σε μία φράση κακώς διατυπωμένη. Υποθέτω αντί για γεννώ ήθελε να πει τίκτω, που πλέον δε χρησιμοποιείται, οπότε και η γλώσσα δε βοηθάει.
Προφανώς ήθελε να πει (ελπίζω) "...δεν γέννησε με φυσιολογικό τοκετό το παιδί της"! Πέρα από αυτό όμως παρ' όλο που στα περισσότερα σημεία της αφήγησης με βρίσκει σύμφωνη το βρίσκω λίγο τραβηγμένο και ακραίο! Κι εγώ είμαι υπέρ του φυσιολογικού τοκετού! Πιστεύω ότι κάθε γυναίκα δικαιούται να βιώσει αυτή την τόσο μοναδική στιγμή και η αλήθεια είναι ότι έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν λόγω κάποιων επιπλοκών χρειάστηκε να γεννήσω με καισαρική και μου πήρε πολύ χρόνο για να το ξεπεράσω (πόσο χρόνο έχασα!) Μια καισαρική που στην κυριολεξία έσωσε το μωρό μου στο παρα τσακ όσο κι αν δεν την ήθελα! Και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Στέλλα - Λουίζα όλα αυτά που μας περιγράφεις είναι πολύ ρομαντικά και ιδανικά θα έλεγα για να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό. Είναι όμως και πολύ επικίνδυνα! Ρισκάρεις και τη ζωή σου και τη ζωή του μωρού σου. Ρισκάρεις είπα: μπορεί κάτι να συμβεί μπορεί και όχι. Και εγώ όπως και πολλές άλλες μανούλες δεν θα έπεζα ποτέ με τέτοιες πιθανότητες... Δυστυχώς σε μία γέννα μπορεί να συμβεί από το τίποτα μέχρι τα πάντα. Και καλό θα είναι να βρίσκεσαι κάπου που να μπορούν να σου παρέχουν οποιαδήποτε ιατρική άμεση βοήθεια που ίσως και να χρειαστείς. Σημειώνω ότι ναι, και παλιά οι γυναίκες γεννούσαν και στα χωράφια, και στα σπίτια τους και όπου τέλος πάντων έτυχε να βρίσκονται εκείνη τη στιγμή. Γι' αυτό και τα παλιά χρόνια και πολλά μωράκια δεν τα κατάφερναν και πολλές μητέρες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Γιατί δεν το λέμε κι αυτό; Αυτό που θέλω να πω, για να μην σας κουράζω, είναι ότι, συμφωνώ: οι γυναίκες καλό είναι να γεννάνε φυσιολογικά άλλωστε το λέει και η λέξη: αυτό είναι το φυσιολογικό. Πάντα όμως με γνώμονα τις περιστάσεις. Δεν θα πρέπει να διακινδυνεύουμε και τις δύο ζωές απλά και μόνο για να ζήσουμε τη στιγμή... Ας μην είμαστε ακραίες ούτε στις απόψεις ούτε στις κριτικές! Άλλωστε αυτό που πραγματικά μετράει είναι το αποτέλεσμα... όλες οι μανούλες να είναι υγιείς μαζί με τα μωράκια τους!!!
Καλημέρα σε όλες τις μανούλες και Χίλια μπράβο για το άθρο σου Στέλλα. Πρέπει να ομολογήσω ότι όλοι οι γιατροί δεν είναι ίδιοι, για παράδειγμα ο δικός μου ήταν υπέρμαχος του φυσιολογικού τοκετού και όσον αφορά την περινεοτομή η απάντηση του στην δική μου άρνηση ήταν ότι είναι σύμφωνος μαζί σου εκτός εάν υπάρχει θέμα με το μωρό. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πω ότι και εγώ όπως και εσύ Στέλλα είχα ψάξει όλες τις παραμέτρους και είχα πάρει μαία εκτός μαιευτηρίου και εκτός Ελληνικής πραγματικότητας, ήταν Αγγλίδα με άλλη νοοτροπία και άλλα πιστεύω που ήρθαν σε αντίθεση με τις γιαγιάδες και τα έθιμά μας, αλλά στο τέλος όλοι συμφώνησαν ότι η βοήθεια της ήταν πραγματικά πολύτιμη. Τέλος να σας πω ότι εγώ στάθηκα τυχερή γιατί είχα 2 γέννες πανεύκολες χωρίς κλίσμα, ξύρισμα κλπ. από την ώρα που «έσπασαν» τα νερά μου στο σπίτι και μέσα σε 3 ώρες είχα τα αγγελάκια μου στην αγκαλιά μου. Πρέπει εδώ να προσθέσω ότι ακριβώς επειδή είχα οξύς τοκετούς και στα δύο παιδάκια μου δεν πρόλαβαν ούτε περινεοτομή να μου κάνουν κυρίως στον γιο μου τον έπιασαν κυριολεκτικά στον αέρα – τόσο πολύ βιαζόταν να βγεί…. Ααα και για να μην το ξεχάσω αφού γέννησα έπρεπε να παραμείνω ξαπλωμένη σύμφωνα με τα λεγόμενα τους ενώ εγώ ήθελα απλά να σηκωθώ και να πάω με τα πόδια να δώ ξανά τα μωράκια μου, στο μαιευτήριο μονίμως με έψαχναν γιατί εάν δεν θήλαζα (αποκλειστικά 7 μήνες στον γιο μου & 6 μήνες στην κόρη μου) έκοβα βόλτες στους διαδρόμους γιατί βαριόμουν αφόρητα να κάθομαι στο κρεβάτι.
EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΕΛΛΑ!!! Και για την υπομονή και επιμονή σου,και γιατί στο τέλος τα κατάφερες!!!!Είμαι μαμά 2 κοριτσιών,1,5 και 6,5 ετών!Γέννησα φυσιολόγικα ΧΩΡΙΣ επισκλυρίδιο,μετά από επιμονή δική μου και του άντρα μου σε σημείο καβγά!!Ενώ την μεγάλη μου δεν την θήλασα πολύ [4 μήνες!δεν ήξερα τότε!]Την μικρή μου 16 μήνες!!!!! Ενα μεγάλο ευχαριστώ γιατί το μοιράστηκες μαζί μας!!Ας το διαδώσουμε με όποιον τρόπο μπορουμε μαμάδες!!!Εχουμε κάθε δικαίωμα οχι μόνο στο σώμα μας,αλλά και στο φυσιολόγικο!!!Εχουν καταφέρει να μας πείσουν για το αντίθετο!!!Εχουμε κάνει φύση το παρα φύσιν!!Ακόμα και στη διατροφή μας!!!! Προσοχή κορίτσια!!Φέρουμε ευθύνη ! Για τα παιδιά μας!! Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ!!! Με πολλή αγάπη μαμά Μαρία
Εγω παλι καισαρικη (έπρεπε) , επισκληρείδιο, αμέσως θηλασμό χωρίς δυσκολία, καμία ενόχληση, πολυ ευκινησία, άνεση, Ολα Υπεροχα. Προφανώς κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
Κι εγώ πέρασα υπέροχα στο μαιευτήριο, όλα τέλεια, με καισαρική, ανώδυνα, καμία ενόχληση, όλα φανταστικα, ήρεμα και ασφαλέστατα.
K gw koritsia mia apo ta idia, parakalousa gia kaisarikh meta apo 5 wres talaipwria k shkwthika thn idia mera k thulasa 12 mhnes k peripoihthika ws lexwna to mwro mou monh mou me anesh.
Πολύ ωραίο το άρθρο σου και πολύ αληθινό.Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα από λύση ανάγκης έχει γίνει μια θλιβερή ρουτίνα . Είσαι πολύ τυχερή για τον όμορφο τοκετό σου . Να χαίρεσαι το παιδάκι σου .
Πολύ ωραια ιστορια τοκετου, δινει θαρρος κ δυναμη στις κοπελες που θα γινουν μανουλες για πρωτη φορα. Υπαρχουν ομως πολλοι κινδυνοι σε μια γεννα κ το καλυτερο ειναι να εμπιστευομαστε το γιατρο μας γιατι οι γνωσεις μας φτανουν μεχρι ενα σημειο. Εχω προσωπικη εμπειρια με γιατρο που ειναι φανατικα υπερ του φυσιολογικου τοκετου κ το μωρο γεννηθηκε μετα απο 20 ωρες με στρες τοκετου κ γλυτωσε παρα τριχα. Δεν μπορουμε να ρισκαρουμε ουτε να γυριζουμε πριν απο 20 χρονια πισω οταν η επιστημη εχει προχωρησει κ μπορει να βοηθαει την επιτοκο να γεννησει χωρις πονο κ κινδυνο. Οπως καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετικη το ιδιο συμβαινει κ με τη γεννα.
Αυτό ακριβώς είναι που θα μας φάει...το "υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι σε μία γέννα". Δηλαδή; Ποιοι; Αν η εγκυμοσύνη βαίνει ομαλά, οι κίνδυνοι είναι απειροελάχιστοι. Και το να πάρεις το αυτοκίνητο και να πας μια βόλτα ενέχει κινδύνους, αλλά κανείς δε μένει κλεισμένος μέσα στο σπίτι του. Παίρνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις (ζώνη, όριο ταχύτητας κλπ) και μπαίνουμε στα αυτοκίνητά μας. Έτσι και ο τοκετός στο σπίτι. Αν υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, η απαραίτητη προετοιμασία κλπ είναι το ίδιο ασφαλής όσο και ο τοκετός στο νοσοκομείο. Το λέει και ο Π.Ο.Υ.: το ασφαλέστερο μέρος για να γεννήσει μια γυναίκα δεν είναι ούτε το σπίτι ούτε το νοσοκομείο, είναι εκεί που η ίδια νιώθει πιο ασφαλής. Ας κάνουμε μια χάρη στη γυναικεία μας φύση κι ας σταματήσουμε να αναπαράγουμε φράσεις κλισέ που δεν έχουν καμία επιστημονική βάση.
Exw akousei apo giagiades oti makari na eixan tote thn exelixh ths episthmhs pou exoume twra!!! Ypeferan na gennhsoun k oi thanatoi mhterwn k vrefwn htan sunithismeno fainomeno! Den eimaste giatroi k den einai swsto na to paizoume kiolas xeroles!
Κανένας δεν αμφισβητεί την αξία της επιστήμης και ότι σώζει ζωές. Παρόλ'αυτά, μέχρι τα μισά του προηγούμενου αιώνα η περιγεννητική, όπως και η μητρική θνησιμότητα οφείλονταν κατά κύριο λόγο στις κακές συνθήκες υγιεινής, και στη γενικότερη κακή υγεία του πληθυσμού (υποσήτιση κλπ) και κατά πολύ μικρότερο μέρος σε επιπλοκές κατά τη διάρκεια του τοκετού (χωρίς να αμφισβητώ ότι υπήρχαν και αυτές βεβαίως). Όντως δεν είμαι γιατρός. Και όταν αρρωστήσω προφανώς θα πάω σε γιατρό και δε θα το παίξω ξερόλας όπως λες κι εσύ. Όταν αρρωστήσω όμως. Η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια.
Κωνσταντινα σταματα να γραφεις δημοσια βλακειες και να παραπληροφορεις!!!! Εισαι επιεικως ΑΣΧΕΤΗ ολα αυτα που γραφεις δεν ισχυουν. Αν το θεμα σας ειναι να το παιξετε ξεχωριστες βρειτε αλλους τροπους , με την ζωη ενος βρεφους δεν παιζουμε ποτε....οποια γυναικα σημερα ρισκαρει τη ζωη του ιδιου της του παιδιου για να ερθει δηθεν πιο κοντα στη φυση δε θα επρεπε να γινεται μανα.
Εγώ είμαι από αυτές τις τυχερές (που έγραψες παραπάνω) που έφτασα στο μαιευτήριο τελευταία στιγμή...είχα διαστολή 10 μόλις με εξέτασαν.Φυσικά δεν πρόλαβαν να με ξυρίσουν,να με κάνουν κλίσμα και επισκλιρίδιο....Γέννησα σε ένα τέταρτο από την ώρα που ήρθε ο γιατρός μου.Σε αυτό το ένα τέταρτο όμως πρόλαβαν να μου βάλουν πεταλούδα και να μου κάνουν περινεοτομή.Για μένα είναι το σώμα μου, για αυτούς η δουλειά τους!Έτσι έχουν μάθει...δυστυχώς...Αν εγώ έχω μάθει να παίρνω το ασανσέρ για να πάω σπίτι μου,δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ μου τη σκάλα... Συγχαρητήρια για το ποστ...εξαιρετικό!!!
Κατά αρχήν συγχρητήρια για το άρθρο.Έχοντας κάνει ήδη 2 παιδάκια με 2 διαφορετίκους γιατρούς και σε 2 διαφορετικά μαιευτήρια, μπορώ να έχω άποψη για τα πράγματα. Όσον αφορά το θέμα της περινεοτομής είναι καθαρά θέμα γιατρού.Στην μία γέννα δυστυχώς μου έκαναν με αποτέλεσμα: πολλά ράμματα κ ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ στην δεύτερη όχι.Και στις 2 γέννες δεν έκανα επισκληρίδιο γιατί δεν ήθελα εγώ κ οι γιατροί ήταν επίσης αντίθετοι.Δύο ώρες μετά τους τοκετούς ήμουν μια χαρά κ χωρίς κανένα πρόβλημα. Με αποκλειτικό θηλασμό και στα 2 μου αγόρια( στον μεγάλο για 8 μήνες κ στον μικρό για μόνο 5 μήνες γιατί είχε κάποιο θέμα μετά κ έπρεπε να σταματήσουμε). Όσον αφορά για τις καισαρικές πλέον μετά από καισαρική τομή φυσικά κ γίνεται φυσιολογικός τοκετός,αρκεί βέβαια να απευθυνθεί η καθεμιά σε κατάλληλο γιατρό καθώς κ σε δημόσιο νοσοκομείο. Μην ξεχνάτε το πιο σημαντικό:ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.
Οπως το λες!!!ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ!!!νΑ ΧΑΊΡΕΣΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΆ ΣΟΥ!!!
Συγχαρητήρια!!!! Υπέροχο άρθρο!!!
Μπράβο! Μπράβο! Μπράβο!! Η ελευθερία στην γέννα ειναι μεγάλη υπόθεση. Ο τοκετος στο Σπιτι εμένα δεν μου ταιριάζει ... Θέλω να έχω τη σιγουριά του νοσοκομείου... Είμαι όμως τυχερή που ζω σε μια χώρα που η γέννα στο νοσοκομείο ειναι ασφαλείς καθαρή και δωρεάν!! Γεννησα καθισμενη σε μια μπάλα...μετα στο κρεβάτι λόγο εξάντλησης (είχα κάνει εμετο ασταμάτητα) και μόνο με αναπνοες και αέριο. Δίπλα μου ήταν ο άντρας μου και στη άλλη γωνία του δωματίου η μητέρα μου. Η μαια ήταν θεά!! Μου έδωσε τόσο δύναμη. Με εξέτασε μόνο μια φορα στα 10 εκατοστά. Την τομή δεν την γλιτώσαμε αλλα ήταν ακριβώς 2 λεπτα πριν της "μεγάλης εξόδου" Ασχετα με όλα αυτά ένιωσα πως με σεβάστηκαν όλοι στο νοσοκομείο και μου πρόσφεραν τη γέννα που πάντα θα θυμάμαι ως την πιο ωραία μέρα της ζωής μου!!
Πες τα, πες τα μπας και ξυπνήσουμε...
Από τα λίγα μεγάλα άρθρα που δεν κουράστηκα καθόλου να διαβάζω, και άλλα τόσα να έγγραφες με την ίδια όρεξη θα τα διάβαζα. Είναι πράγματα που διαβάζω κι παρατηρώ και εγώ όλο και περισσότερο όσο πλησιάζει η ώρα του τοκετού μου. Συμφωνώ 100%, μόνο που δυστυχώς δεν μπορώ να επιλέξω τον τοκετό στο σπίτι γιατί το σπίτι μου είναι σε απόσταση πάνω από 1 ώρα από το μαιευτήριο. Μπορώ όμως να επιλέξω τον τοκετό στο νερό στον οποίο ούτε περινεοτομή σου κάνουν ούτε επισκληρίδιο και ο οποίος είναι επίσης ελάχιστα διαδεδομένος στο Ελλαδιστάν και ειδικά για πρωτότοκες.
το ότι είμαστε ψάρια και μας σερβίρουν ότι θέλουν οι γιατροί είναι γεγονός. από εκεί και έπειτα σε καμία περίπτωση δεν θα γεννούσα σπίτι μου γιατί απλούστατα χρησιμοποίησα την εξέλιξη προς όφελος μου. Γέννησα δύο μωρά με φυσιολογικό τοκετό , στην λήξη της 40ης εβδομάδας (στο ένα με επισκληρίδιο και στο άλλο χωρίς) και χωρίς να υποστώ καμία πίεση για καισαρική ή τεχνητούς πόνους. Είμαι αρκετά υποψιασμένη στο τι "παίζεται" αλλά συγνώμη δεν θα πάω και 40 χρόνια πίσω....
και με αποκλειστικό θηλασμό για έξι μήνες το καθένα. Κανείς δεν με εμπόδισε ή με δυσκόλεψε.... Γιατί ήξερα τι ήθελα.
καταπληκτική η καταγραφή σου και το άρθρο σου, κοπέλα μου. Χίλια μπράβο. Θέλω να το τυπώσω σε χιλιάδες φυλλάδια και να το τοιχοκολλήσω παντού. (Αν τώρα νιώθω έτσι, σκέψου όταν θα ετοιμάζομαι να γίνω μαμά...)
bravo sou kopela mou,pou biges ston kopo na grapseis tin istoria sou!to pragma exei paraginei pia stin ellada!ayti einai i fysi mas ws gynaikes kai kala tha kanoun oi giatroi na stmatisoun na kanoun ayto pou tous "volevei"..ap tin arxi pou emeina egyos ithela na gennisw fysiologika,paroti eixa thema me tin mesi mou apo troxaio,de tha pw psemata oi ponoi mou itan aforitoi pistevw pio odyniroi logw tou istorikou mou,par ola ayta ta katafera kai xwris episkliridio kai anamoni 2 imerwn kai efera ston komo tin glykeia mou tin koroula!i mesi mou stamatise na pona meta apo ena mina alla de metaniwnw!katafera me oles aytes tis dyskolies na ti thilasw apoklistika kai gia arketo kairo!gi ayto loipon den yparxei den mporw...o dromos aytos sigoura einai pio dyskolos alla oi empeiria einai toso dynati pou pragmatika tha exeis na thimasai na tin les kai na eisai perifani gi aytin!
Και να προσθέσω επίσης πως αν γράψει την ιστορία της η κοπέλα θα γίνει Η σφαγή... ;)
Στέλλα συγχαρητήρια για το τόσο περιεκτικό κείμενό σου. Τα είπες όλα. Δυστυχώς η σημερινή πραγματικότητα μας στερεί το δικαίωμα της ελέυθερης επιλογής στον τοκετό. Είμαι και γω θύμα της καισαρικής και δυστυχώς αυτή τη στιγμή στερούμαι της επιλογής να γεννήσω στο σπίτι στη Θεσσαλονίκη λόγω του γνωστού θέματος. Είμαι όμως αισιόδοξη.Ξυπνάμε σιγά σιγά. (Πολύ σιγά όμως)
Πολύ καλό άρθρο! Δεν είμαι κοντά στο να γίνω μαμά, αλλά ήταν αναγκαίο να μιλήσει κάποιος γι' αυτό το θέμα. Σ'ευχαριστούμε πολύ! Γράψε μας και την ιστορία του τοκετού σου αν θες, θα ήταν ενδιαφέρουσα.