Αυτός που δεν θα φανταζόσουν ποτέ!

Η δική μου ιστορία, κορίτσια, είναι αυτό που λέμε »πρέπει να πάθεις για να μάθεις». Αυτό ήταν τουλάχιστον το ηθικό δίδαγμα για εμένα. Βασικά δεν πάθαμε… αλλά θα μπορούσαμε να πάθουμε! Τί σας λέω τώρα… Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Πριν 2 περίπου χρόνια μετακομίσαμε με τον σύντροφό μου και την μικρή μας (4 μηνών τότε) σε χώρα του εξωτερικού, όπου βρισκόταν ήδη η πεθερά μου για πολλά χρόνια. Στην εγκατάστασή μας εδώ βοήθησε πολύ ο σύντροφος της πεθεράς μου. Χαρτούρα, μετακόμιση κτλ. Εδώ να συμπληρώσω πως δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Είναι Ευρωπαίος. Από αυτούς με τα κοστούμια και τα ακριβά αυτοκίνητα. Μορφωμένος. Πολύ μορφωμένος. Μεγάλος και σε ηλικία, κοντα στα 70. Εμείς λοιπόν τον τύπο αυτό με τον σύντροφό μου τον λέγαμε μεταξύ μας »θείο». Τύπου »Θα έρθει ο θείος με την Ε. για φαγητό σήμερα». Εδώ να συμπληρώσω πως ο θείος ήταν πολλά χρόνια ζευγάρι με την Ε. Όπου Ε. η πεθερά μου. Και λέω ήταν, γιατί τώρα δεν είναι.

Όταν ο θείος πήρε τον καινούριο υπολογιστή (δώρο της εταιρίας), θα έδινε τον παλιό στην Ε. Καθυστερούσε πολύ όμως, αλλά τελικά τον έδωσε. Βέβαια περισσότερο εμείς τον χρησιμοποιούσαμε παρά η Ε. Ο υπολογιστής ήταν »καθαρός» από αρχεία. Μια μέρα λοιπόν ψάχνοντας για κάτι στο ιστορικό του υπολογιστή, σκάμε στα γέλια με τον σύντροφό μου, καθώς το ιστορικό του υπολογιστή δεν ήταν και τόσο »καθαρό». Ξέρεις ψάχνοντας για κάτι της προηγούμενης ημέρας, μπορείς να δεις και ολόκληρης της χρονιας. Μόνο τσόντα ο θείος. Τίποτε άλλο.’

‘Μπράβο ο θείος…»

Στην αρχή γελάσαμε. Μετά παγώσαμε. Γιατί αρχικά το μόνο που είδαμε ήταν απλώς η επίσκεψη σε σάιτ πορνογραφικού υλικού. Κατόπιν είδαμε πως μόνο νορμαλ τσόντα δεν έβλεπε ο θείος… παιδικό πορνογραφικό υλικό και μάλιστα κάτω των 10 σε κάποιες περιπτώσεις!  Το αίμα μας παγωμένο στις φλέβες! Το μυαλό πήρε φωτιά για να σκεφτούμε αν ο θείος έμεινε έστω και μια στιγμή μόνος με τη μικρή. Εδώ θέλω να συμπληρώσω πως η κουνιάδα μου, όταν ο θείος ερχόταν στην Ελλάδα, δεν ήθελε κανένα πάρε δώσε με τα πιτσιρίκια. Για κάποιο λόγο -η ίδια το λέει ένστικτο της μάνας- δεν τον ήθελε κοντα στα παιδιά.

Εννοείται πως κατευθείαν  ο σύντροφός μου τον κάλεσε στο τηλέφωνο με σκοπό να του ανακοινώσει πως δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπλησιάσει κανέναν από εμάς. Ο ίδιος προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως του χάκαραν τον υπολογιστή. Ίσως να είναι κι έτσι… Δεν μπορώ να παίξω με τις πιθανότητες όμως… Ούτε κατά διάνοια! Ο τύπος λοιπόν αυτός προσπάθησε να ξαναέρθει σε τηλεφωνική επαφή με την πεθερά μου στα γενέθλια της μικρής για να ευχηθεί. Του έκλεισε το τηλέφωνο και άλλαξε αριθμό.

Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ. Ίσως και να πέθανε. Από κάποιον κοινό μας γνωστό μάθαμε πως σε κάποια φάση έπαθε έμφραγμα. Διάβαζα παντού πως τις περισσότερες φορές ο παιδεραστής είναι στον στενό οικογενειακό κύκλο. Στον δικό μου όμως; Ευτυχώς το δικό μου παιδί δεν είχε μείνει στιγμή μόνο μαζί του! Ποτέ δεν είχα νιώσει καχυποψία για το άτομό του. Τώρα όμως ξέρω.

Μανούλες μου καλές, τα μάτια σας 14! Η μόνη ασφαλής και αθώα αγκαλιά είναι η δική σας! Να προσέχετε τα παιδάκια σας από τους καλοπροαίρετους θείους.

Σας φιλώ

Νατάσα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com