Εγω παλι αυτο με τον προγραμματισμο οσον αφορα τα παιδια ποτε δεν το καταλαβα.....(δεν μιλαω για ακραιες καταστασεις ,να ζεις στο δρομο..κλπ.αλλα για μια μεση οικογενεια).Το παιδι δεν ειναι αυτοκινητο..Εχω λεφτα ,το παιρνω, δεν εχω δουλεια -περιμενω να στρωσουν τα πραγματα και μετα το αγοραζω;;;Το παιδι θα το χουμε για μια ζωη....Αντε και εχεις σημερα την καλυτερη δουλεια του κοσμου....δεν βλεπετε τι γινεται;;;;Ποιος σου εγγυαται οτι θα την εχεις τα επομενα 20 χρονια;;;Εδω πλεον δεν ξερεις αν θα την εχεις το επομενο εξαμηνο.Ουτε οι δημοσιοι υπαλληλοι δεν αισθανονται πλεον σιγουροι..Αυτο ηταν το σκεπτικο μου και προ κρισης και τελικα επιβεβαιωθηκα.Δεν εχει καμια σχεση η οικονομικη μας κατασταση απο το 2006 που καναμε το πρωτο μας παιδι μεχρι σημερα....

Εισαι πολυ μικρη αρα δεν εχεις λογο να βιαστεις. Η κριση δε θα κοπασει -οχι στην ουσια- σκεψου την μεταναστευση (εκτος κι αν εισαι τελειως αρνητικη και μονο στην ιδεα). Σκεψου πρωτα το πως μπορεις να θωρακισεις τον εαυτο σου επαγγελματικα στα δεδομενα των εποχων και το παιδι μπορει να ερθει και αργοτερα.. ψαξου γενικοτερα..

Γεια σου.ειμαι κ εγω στην ηλικια σου παρεπιπτοντως! Εχεις αναρωτηθεί γτ θες ενα παιδι? Μηπως με το παιδι θα μπορεσεις να αιτιολογησεις την παραμονη σου στο σπιτι μιας που δε σ αρεσει η δουλεια π κανεις κ μιας που η ανεργία ειναι στα υψη κ πιθανόν να μη βρεις συντομα κατι πιο ενδιαφερον? Αν η απαντηση ειναι θετικη καλυτερα να το ξανασκεφτεις το θεμα του παιδιού. Απο την αλλη η σχεση σου δε μετρα κ πολυ καιρο ασχετα με το γεγονος οτι συζειτε.μηπως λοιπον πρεπει να δωσεις κ λιγο παραπάνω χρονο στη σχεση σου μιας που θες να τον κανεις πατερα του μελλοντικου παιδιου σου για να μη βρεθεις προ εκπληξεως?η γνωμη μ ειναι να νιωθεις πρωτα ολοκληρωμενη ως προσωπικοτητα κ μετα να κανεις παιδι.προσπαθησε να βρεις μια αλλη δουλεια κ για τη δικη σ ψυχικη ηρεμια αλλα και για να προσφερεις μεσα στο σπιτι ωστε να ανοιξει ο δρομος οικονομικα για ενα παιδι.απο την κριση δεν προβλεπεται να βγούμε συντομα, ισα ισα όπως βλεπεις τα πραγματα χειροτερευουν μερα με τη μερα, οποτε ακομα κι οταν κανεις παιδι να το θεωρησεις δεδομενο οτι δε θα εχει κάποιες ανεσεις οπως πιθανον ειχες εσυ (πχ φροντιστηρια, καινουρια ρουχα καθε λιγο κ λιγάκι κτλ).Αυτο δε σημαινει πως δε θα μεγαλωσει χαρούμενο. Μια χαρα δουλεια κανουν κ τα μεταχειρισμενα ρουχα κ γενικα μαλλον πρεπει να επαναπροσδιορισεις το μεγαλωμα του παιδιου οπως το ειχες στο μυαλο σου προσαρμοσμενα στο δυσκολο παρον κ ακομα δυσκολοτερο μέλλον.

Εγω δε θα σου πω να περιμενεις να περασει η κριση αλλα οτι εχεις χρονο μπροστα σου να δεις αν ταιριαζεις πραγματικα με τον ανθρωπο σου ,εισαστεμολις ενα χρονο μαζι αν καταλαβα καλα.κ μου ακουγεσαι σα να θελεις παιδι επειδη δε σ αρεσει η δουλεια σου,κ ναι ενα παιδι εχει τρελα εξοδα.ο αρταβωνιαστικος σου τι λεει για ολα αυτα?