Τον θέλω πλάι μου στον τοκετό!
Είμαι στην 20η εβδομάδα της κύησης και περιμένω ένα αγοράκι. Έχω ένα πρόβλημα!
Θα γεννήσω μάλλον σε δημόσιο μαιευτήριο, γιατί ήθελα να είμαι σε δημόσιο, αλλά και επειδή είμαστε πολύ δύσκολα οικονομικά για να πληρώσουμε το ιδιωτικό (ο γιατρός μου είναι και στα δύο). Στην τελευταία μας συνάντηση λοιπόν τον ρώτησα αν ο σύζυγος μου μπορεί να παρευρεθεί στον τοκετό και μου είπε ότι στο συγκεκριμένο δημόσιο δεν γίνεται. Όταν διάβασα το κείμενο «Με τον άντρα μου δίπλα στον τοκετό» συνειδητοποίησα ότι μου είναι αδύνατο να πάω να γεννήσω χωρίς αυτόν μαζί μου. Μου φαίνεται παράλογο, απάνθρωπο και πολλά άλλα μαζί. Είναι πατέρας του παιδιού και άντρας μου και θεωρώ ότι πρέπει να είναι μαζί μου.
Σκέφτομαι ακόμα και το να αλλάξω νοσοκομείο-γιατρό ή ακόμα και να δανειστούμε χρήματα να πάμε στο ιδιωτικό, αν δεν υπάρχει λύση για να μπορέσω να τον έχω δίπλα μου. Γενικώς έχω πελαγώσει στη σκέψη και μόνο. Ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω αν ξέρετε να με καθοδηγήσετε πάνω σε αυτό τον τομέα, ή να μου δώσετε κάποια συμβουλή. Είναι όντως τόσο σημαντικό όσο το νιώθω, ή μήπως είναι απλά και μόνο στο μυαλό μου και δεν έγινε τίποτα;
μέλλουσα μαμά Ε.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσια εγώ γέννηση σε ιδιωτικό φυσιολογικά μετά από 11 ώρες! Ο άντρας μου όχι μόνο ήταν κάθε λεπτό μαζί μου αλλά βοηθούσε και την μαμά μου! Μου κρατούσε αντιστασει όταν έστρωσε, με χαίρετε και άλλα τέτοια διαφορά και όταν ήταν έτοιμος ο μπεμπης να βγει πήγε από κάτω και μου έλεγε ότι βλέπει τα μαλλιά του ότι λίγο υπομονή ακόμα να κάνω και θα τον πάρουμε αγκαλιά! Μόλις βγήκε ήταν ο πρώτος που τον πήρε αγκαλιά και μου τον έφερε με δάκρυα στα μάτια! Εκείνος τον έβγαλε και τον έδειξε στους συγγενείς μας!! Ήταν καλύτερη εμπειρία για μας! Όχι μόνο μας έφερε πιο κοντά αλλά και μια χαρά ερχόμαστε σε επαφή και όλο μου ζητάει να πάμε για δεύτερο!!!
Γειά σας και από μένα και ευχαριστώ πάρα πολύ όλες σας για τις απαντήσεις. Τον σύζυγο μου τον έχω ρωτήσει πολλές φορές και συνεχίζω ακόμα να τον ρωτάω και να του κάνω συζήτηση για να είμαι και εγώ σίγουρη ότι είναι κάτι που το θέλει και ο ίδιος και δεν το κάνει για να ευχαριστήσει εμένα μόνο. Για το πόσο θα αντέξει, αυτό δεν το ξέρει κανείς πιστεύω εκ των προτέρων. Για εμένα ούτως ή άλλως νομίζω πιο πολύ με αγχώνει η αναμονή μέσα στο δωμάτιο οδυνών που θα πρέπει να είμαι μόνη μου και ίσως να είναι πολλές ώρες, ή και μέρες από αυτά που έχω ακούσει, χωρίς να μπορώ να έχω τον άνθρωπο μου δίπλα μου που θα μου πει μια χαζομάρα να γελάσουμε και να το πάρουμε πιο χαλαρά (γενικώς είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να αντιμετωπίζω δυσκολίες με χιούμορ), παρά να είμαι μόνη μου και να πελαγώνω. Το θέμα του τοκετού αυτού καθαυτού έρχεται σε δεύτερη μοίρα, με την έννοια ότι κρατάει περιορισμένο χρόνο. Και ακόμα ότι σίγουρα υπάρχει και η πιθανότητα της καισαρικής. Όσο αφορά το νοσοκομείο (Αρεταίειο) δεν επιτρέπει την είσοδο κανενός από την στιγμή που θα πας. Ο γιατρός μου λοιπόν είναι και στο Ρεα εναλλακτικά. Από τα δημόσια το μόνο που αφήνουν με τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και τον σύζυγο να παραστεί είναι το Έλενα. Στο αρεταίειο δεν έχει μαθήματα ανώδυνου τοκετού (εγώ θα κάνω σε ένα κέντρο εξωτερικά). Όσο αφορά για το να παρακολουθήσει μαθήματα πρώτων βοηθειών και να τον αφήσουν πρέπει να το ρωτήσω γιατί δεν μπορώ να βγάλω άκρη από το διαδίκτυο. Και τέλος στην αρχή έψαχνα γιατρό στο Έλενα αλλά δεν βρήκα κάποιον να με καλύψει, και τώρα θεωρώ πως είναι λίγο αργά για να αλλάξω γιατρό. Ελπίζω να μην σας κούρασα, και ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας.
Αγαπητή φίλη, εγώ γέννησα φυσιολογικά με τον άντρα μου στο πλευρό μου. Ούτε μαθήματα παρακολουθήσαμε, ούτε βιντεάκια, ούτε τίποτα. Ο άντρας μου δεν μπορεί το αίμα και δεν ήθελε να είναι. Όμως κι ο γιατρός του είπε να είναι δίπλα μου. Επίσης έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Αν τον ρωτήσεις; Αυτή η εμπειρία του έχει μείνει αξέχαστη!!! Είναι τέτοια η χαρά που βλέπεις να γεννιέται το παιδάκι σου που όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία!!!!
θα συμφωνήσω με τη Μίλυ. Παρακολουθείς για μια βδομάδα μαζί με το σύντροφό σου μαθήματα ανώδυνου τοκετού, συγκεκριμένα εμείς παρακολουθήσαμε στο Ελενα και εκεί υπήρχαν και ζευγάρια που είχαν προτιμήσει ιδιωτικό μαιευτήριο, αλλά και άλλα δημόσια. Υπογράφει ο γιατρός σου το χαρτί ότι συναινεί να παραστεί ο σύντροφός σου και όταν έρθει η ώρα είναι μαζί σου. εγώ μπήκα για πρόκληση και όσο περίμενα ο σύζυγός μου ήταν μαζί αλλά τελικά κάναμε και καισαρική και βγήκε έξω. πάρε όμως νωρίς για να κλείσεις ημερομηνίες να παραστείς.
να μην δανιστεις καθολου λεφτα γλυκια μου για να γεννησεις σε ιδιωτικο. γιατι μια στις τοσες ο τοκετος να μην εξελιχτει οπως περιμενες και να χρειαστεις καισαρικη τοτε ο αντρα σου τελευταια στιγμη δεν θα μπορει να παραστει! οποτε? εγω γεννησα σε ιδιωτικο 9 ωρες ηταν μαζι μου μπορω να πω οτι με ανγχωσε αρκετα, τυπου γιατι στα διπλανα δωματια ηρθαν μετα απο μας και γεννησαν κιολας εμεις γιατι οχι και αλλα πολλα που δεν ειναι ετοιμοι να αντιμετωπισουν πιστεψε με και στο τελος εκανα καισαρικη και παλι εκει στην τελικη ημουν μονη!. αυτο που προεχει ειναι να γεννησεις με ασφαλεια και ενα υγιες παιδακι
Καλησπέρα σας! Έχω εργαστεί σε δημόσιο μαιευτήριο και σας πληροφορώ ότι εάν παρακολουθήσει το ζευγάρι μαθήματα ανώδυνου τοκετού,τα οποία οργανώνονται από τις μαίες του νοσοκομείου τότε,εφόσον το επιτρέπει και ο γιατρός,μπορεί να παραστεί κατά τον φυσιολογικό τοκετό καί ο σύντροφος.
αυτο ισχύει για όλα τα δημόσια νοσοκομεία ανεξαιρέτως; που βασιζόμαστε νομικά για να το διεκδικήσουμε - ζητήσουμε;
Εγώ προσωπικά δεν τον ήθελα μέσα τον άντρα μου για έναν βασικό λόγο. Ο τοκετός είναι μια διαδικασία κάπως 'άβολη', Τι εννοώ; Όταν γεννάς, πέρα από τα αίματα και το ότι άλλο βγαίνει μαζί με το μωράκι, διαρροές ούρων αλλά και άλλων ακαθαρσιών ( που και το κλίσμα μπορεί να έχει αφήσει κάτι πίσω), δε μ'αρέσει να τα δει αυτά ο άντρας μου. Και μιλάω με την εμπειρία 2 τοκετών. Δεν αισθάνομαι εγώ μετά ότι μπορώ να είμαι το ίδιο σεξουαλική. Κάποια πράγματα, ωες γυναίκα, μ'αρέσει να είναι προσωπικά. Αυτά από δική μου άποψη. Ιδεατά μ'αρέσει πολύ να είναι και ο μπαμπάς εκεί τη στιγμή της γέννας, αλλά δε θα μπορούσα να είμαι το ίδιο άνετη!
κ εγω σε δημοσιο γεννησα κ ο αντρας μου ηταν μεσα και στις ωδινες κ στην αιθουσα τοκετου τα ειδε και ολα( δεν ειχαμε θεματα μετα) ο γιατρος της διπλανης μου στον θαλαμο ομως δεν αφησε το συζυγο να μπει. αν ειναι διπλα σου οσο γεννας δεν θα δει τιποτα μονο το μωρο αμεσως μολις βγει ετσι ειχαμε πει κ εμεις αλλα τον φωναξε η μαια να δει το κεφαλακι οταν εβγαινε..μες στο ζορυ μου δεν ειπα τιποτα. το να πας σε ιδιωτικι δε σου εξασφαλιζει οτι θα ειναι μεσα οπως ειπαν παραπανω...κ αν καταληξεις σε καισαρικη ; τζαμπα τα λεφτα που καλυτερα να τα διαθεσεις στο μωρακι σου..
Πρώτα θα δεις αν θέλει ο άντρας σου να είναι μέσα και αν είναι όντως ώριμος για να παραστεί στον τοκετό. Προετοιμαστείτε, δείτε βίντεο με τοκετούς, να δει αν αντέχει την διαδικασία. Είμαι της άποψης πως το παιδί το δημιουργήσαμε και οι δυο, επομένως όσο αφορά εμένα η γέννα αφορά κι εκείνον, χρειαζόμουν την στήριξή του. Ίσως ήμουν τυχερή, γιατί η διαδικασία μας έδεσε πιο πολύ. Σε ποιο μαιευτήριο γεννάς?
Εμένα ο αντρουλης μου έλεγε πως δε θα το αντέξει, όταν μπήκα στην αίθουσα τον αποχαιρέτησα με το σκεπτικό ότι θα είμαι μόνη. Δεν πέρασε μισή ώρα και τον είδα μπροστά μου! Δεν το πίστευα... Δεν έφυγε λεπτό! Και όχι μόνο άντεξε αλλά έκοψε και το λώρο! Τώρα λέει τι θα έχανε! Και η στιγμή της γέννησης της κόρης μας θα μας μείνει αξέχαστη!
Eκ των προτέρων ήξερα ότι θα γεννήσω σε ιδιωτικό γιατί εκεί ήταν ο γιατρός μου του οποίου είχα και απόλυτη εμπιστοσύνη οπότε δε μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ κάτι άλλο... Όταν συζητάγαμε με τον άντρα μου το ενδεχόμενο να είναι μέσα ήταν πολύ αρνητικός γιατί δεν ήξερε αν θα ήταν ικανός να αντέξει κάτι τέτοιο... Ήρθε λοιπόν η μεγάλη μέρα και θα γεννούσα φυσιολογικά(μέχρι τελευταία στιγμή δε ξέρεις τι μπορεί να προκύψει και έτσι να οδηγηθείς σε καισαρική που κάτι τέτοιο απαγορεύεται). Ο άντρας μου τότε από μόνος του ζήτησε να είναι μέσα,κάτι που με ξάφνιασε μπορώ να πω.. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα..Το να γεννήσεις φυσιολογικά είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία που δε θα ξεχάσεις ποτέ(τη γέννηση του παιδιού ποτέ δε τη ξεχνάς) και ο άντρας ποτέ δεν περίμενε ότι θα ζήσει κάτι τέτοιο...Είναι τρομερό το συναίσθημα να βλέπετε για πρώτη φορά μαζί το παιδί σας..Έμας πάντως όλη αυτή η διαδικασία μας έφερε ακόμα πιο κοντά και μας έδεσε περισσότερο...Ο άντρας μου σε όλους έλεγε με περηφάνια ότι ήταν μέσα.. Πριν λοιπόν αποφασίσεις τι θα κάνεις πρέπει πάνω από όλα να είσαι σίγουρη για το γιατρό σου για να διαλέξεις δημόσια ή ιδιωτικά, να δεις αν θα γεννήσεις φυσιολογικά και τέλος αν υπάρχει επιθυμία από τον άντρα σου. Πάντως ό,τι και αν γίνει μη στενοχωριέσαι και κοίτα να ζήσεις την όλη διαδικασία που εκ των πραγμάτων είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό, είτε φυσιολογικά είτε με καισαρική θα γίνεις μανούλα και αυτό είναι το πιο σημαντικό!Είναι ευλογία να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί και εκεί πρέπει να μείνεις! Εύχομαι όλα να σου πάνε καλύτερα και από ό,τι έχεις φανταστεί!!!
Εγω παλι εχω να σου πω μην δανειστεις χρηματα για να ειναι μαζι σου μεσα!Υπαρχει τροπος να μπει!!!Μπορει να παρει μαθηματα πρωτων βοηθειων ή να κανει καποια σεμιναρια μαιευτικης ακομη και μεσα στο ιδιο το νοσοκομειο και με το χαρτι που θα παρει μπορει ακομη και στην καισαρικη να ειναι μεσα!!!!!στο λεω στανταρτ αυτο,γινεται!!!!Να επιλεξει καλυτερα μαθηματα πρωτων βοηθειων!!!!Ψαξτο,ρωτα και καντε το!!
Ο άντρας σου τί θέλει; Το θέλει και αυτός πραγματικά ή συμφωνεί μόνο για να μην σου χαλάσει το χατήρι; Συζήτησε το μαζί του και αν δεν θελει μην τον πιέσεις. Κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν να βλέπουν αίματα και τον άλλον να υποφέρει. Ο δικός μου για παράδειγμα δεν ήθελε να μπει,παρόλου που είχαμε δει βίντεο με αληθινούς τοκετούς και δεν είχε αντιδράσει άσχημα , δεν μπορούσε να δει εμένα σε αυτήν την θέση και να σου πώ την αλήθεια δεν με ένοιαζε και πολύ ...γιατί δεν ήθελα... να έχω έννοια και αυτόν εκείνη την ώρα! Τελικά βέβαια δεν έγινε τίποτα από αυτά γιατί έκανα καισαρική και τσάμπα η συζήτηση!
και εμενα ο αντρας μου ηταν διπλα μου στους 2 γιους μας στον τριτο ημουνα σε δημοσιο και περιμενε να τον φωναξουν οταν θα ειμαι ετοιμη να γεννησω με αποτελεσμα να μην με προλαβει!!!ηταν πολυ ωραια εμπειρια πηραμε τους πονους μαζι απο την αρχη(γιατι εκανα και στους 3 τεχνητους χωρις επισκληριδιο) μεχρι το τελος και με εκανε να γελαω και να ξεχνιεμαι. στεκοταν διπλα μου και πολλες φορες μου εδεινε το οξυγονο και με ηρεμουσε. του αρεσε που ειδε τα μωρα οταν βγηκαν και δεν ειχαμε κανενα προβλημα μετα απο αυτο(δεν πηγε μαζι με το γιατρο εβλεπε οτι φαινοταν απο διπλα μου) αν μπορει να μπει μαζι σου και αν δεν αντεχει δεν τρεχει και τιποτα αν βγει!!! ο αντρας μου ακομα βριζει το γιατρο στο δημοσιο που δεν τον αφησε να μπει απο την αρχη χαχαχα!!! με το καλο να γεννησης και να πανε ολα καλα!!!!
Δεν είναι τόσο σημαντικό. Εγώ μια φορά πήγα με παρέα και μία μόνη μου. Μου κακοφάνηκε πολύ τη φορά που πήγα μόνη μου γιατί ένιωθα όπως εσύ. Τελικά δεν έχει σημασία. Μη δανειστείς λεφτά μόνο και μόνο για να είναι μέσα στην αίθουσα. Θα τα καταφέρεις μια χαρά και μη στενοχωριέσαι καθόλου.
Εμένα ο άντρας μου ήταν παρών, με υποστήριξε απίστευτα, μου έδινε δύναμη κρατώντας μου το χέρι και εμψυχώνοντάς με συνεχώς, ήταν η πιο όμορφη και συγκλονιστική εμπειρία που ζήσαμε μαζί σαν ζευγάρι και δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ εκείνο το πρώτο βλέμμα που ανταλλάξαμε αυθόρμητα μόλις γεννήθηκε η κόρη μας..Λέγοντας αυτό, προσωπικά θεωρώ πως πρέπει να το επιδιώξεις να είναι μαζί, εφόσον βέβαια το επιθυμεί και ο ίδιος..
Γέννησα και τις δύο φορές σε δημόσιο νοσοκομείο, το ήξερα εκ των προτέρων όπως και εσύ, ότι δεν αφήνουν να είναι μέσα ο σύζυγος-μπαμπάς. Προσωπικά, δεν ήταν κάτι το οποίο με απέτρεψε από το να γεννήσω εκεί. Έχω την εντύπωση ότι λόγω της κατάστασή σου μεγαλοποιείς λίγο τα πράγματα. Εγώ στην θέση όσο σημαντικό και να το αισθανόμουν, δεν θα δανειζόμουν χρήματα γι΄αυτό το λόγο.
το μόνο που θέλω να σου πω, είναι πριν αλλάξεις το πλάνο σου, να σιγουρευτείς οτι το θέλει και το αντέχει. Στην πρώτη μου γέννα, ρομαντικά σκεπτόμενος ο σύζυγος, με τον οποίο είμαστε μαζί από παιδιά, και έχουμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο, διατυμπάνιζε οτι θα είναι μαζί μου, και μαλιστα ούτε που άκουγε συμβουλες αντίθετες σε αυτό. Τελικά δεν το άντεξε να με βλέπει να πονάω, και κοντεψε να δείρει τον γιατρο (που είναι και θείος του) που τόλμαγε συνεχίζει τον τοκετό ενώ με έβλεπε οτι πονά.(!) Μπορεί να σου ακούγεται τραβηγμένο, αλλά μετέπειτα μας είπαν οτι συμβαίνει συχνά, αλλά ελάχιστοι το παραδέχονται.
Εγω μενω στο εξωτερικο και γεννησα σε δημοσιο πριν 2 1/2 χρονια. Τον συντροφο μου τον ειχα μαζι μου στην αιθουσα τοκετου. Οταν ηρθε η ωρα να γεννηθει το μωρο πηγε και σταθηκε διπλα στην γιατρο, ηθελε να το δει την ωρα που θα βγαινει. Αποτελεσμα? Καναμε μια φορα ερωτα και μετα δεν με ξανα αγγιξε ποτε. Αηδιασε. Τωρα ειμαστε στα δικαστηρια. Κοριτσια εσεις που θελετε τους συντροφους σας μαζι σας στην αιθουσα τοκετου, πειτε τους να στεκονται διπλα σας και σε καμια περιπτωση να μην πανε να δουν το μωρο που βγαινει. Αν θες οπωσδηποτε τον αντρα σου μαζι σου θα σου ελεγα να βρειτε αλλο νοσοκομειο και οχι ιδιωτικο γιατι αν θες να γεννησεις φυσιολογικα τελευταια στιγμη θα σου πουν οτι πρεπει να σε κανουν καισαρικη και 2ον στην περιπτωση που κατι δεν παει καλα ( ευχομαι να πανε ολα καλα μεχρι το τελος ) τα μωρα τα στελνουν στα δημοσια κι εσυ θα περιμενεις ποτε θα βγεις απ το ιδιωτικο να πας να δεις το μωρο.