Η άλλη πλευρά της γιορτής της μητέρας
Μετά τον απόηχο της γιορτής της μητέρας και αφού πλημμύρισε ο κόσμος απο ωδές για τις μανούλες-θησαυρούς, έψαχνα ένα βήμα για να σχολιάσω μια άλλη πλευρά.
Αυτή η «άλλη» πλευρά, είναι η πλευρά όλων αυτών των παιδιών που για κάποιο λόγο δεν έχουν τη μαμά δίπλα τους. Ενα τέτοιο παιδί ήμουν κι εγώ και τώρα πλέον είμαι μαμά. Θυμάμαι πως κάθε χρόνο δεν ήθελα να βγω απο το σπίτι, να μην πέσω πάνω σε χαρούμενες μαμάδες με λουλούδια. Στο σχολείο, για ποιον να έφτιαχνα κάρτα; Ευτυχώς, τότε δεν είχε τόσο εμπορευματοποιηθεί και το περνούσα ανώδυνα. Κάτι οτι δεν ήξερα τι μέρα ήταν, κάτι οτι είχα μαθήματα, κλεινόμουν στον εαυτό μου και περνουσε αυτή η μαρτυρική για μένα Κυριακή.
Απο τη μια σκεφτομαι πως ναι, είναι πολύ ωραίο να δείχνεις την αγάπη σου σε κάποιον και να του αφιερώνεις μια μέρα, αλλά απο την άλλη, σκέφτηκε κανείς όλα αυτά τα παιδιά που η μανούλα τους πέθανε; Αυτά τα παιδιά που η μανούλα τους για κάποιο λόγο τα εγκατέλειψε; Υπάρχουν «μανούλες» που μόνο προβλήματα δημιουργούν στα παιδιά τους… κακοποίηση, ναρκωτικά, αλκοόλ, παραμέληση και πολλά άλλα. Αυτά τα παιδιά πως νιώθουν;
Θα μου πείτε τώρα, τί προτείνω… Δεν έχω τίποτα να προτείνω… Όπως σας είπα και παραπάνω, είμαι τώρα μαμά… Δεν με πειράζει να μην με κάνει θεά για μια μέρα ο γιός μου, αν είναι να μην πληγωθεί παραπάνω ο φίλος του που τον εγκατέλειψε η μαμά του.
Υπάρχουν τυχερά παιδάκια με μαμάδες αγωνιστές, πραγματικούς ήρωες! Υπάρχουν και τα άλλα όμως…
Ας έχουμε ένα μέτρο…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγω,δε θα σχολιασω για τα παιδια που δεν εχουν μανουλες,που οντως ειναι τραγικο,θα αναφερω αυτες τις γυναικες που θελουν να ειναι μανες,να γιορταζουν αυτη τη μερα κ δε μπορουν για το χι ψι λογο. Νομιζω οτι ειναι κ αυτο θλιβερο ειδικα οταν γνωστοι κ φιλοι εχουν τα παιδια τους κ καποιες γυναικες δε μπορουν να γευτουν αυτη τη χαρα....κοριτσια κουραγιο,ο καλος θεος δεν αφηνει κανενα,μπορει να αργει,αλλα δε λυσμονει.....
Η μικρη μου πηγαινει προνηπια.ειναι στην ταξη τους 17παιδια ενα αγορακι δυστυχως πεθανε η μανουλα του και ετσι οι δασκαλες δεν εβαλαν τα παιδια να κανουν καμια εργασια για τη ωιορτη της μητερας.Την εκαναν αυτη τη βδομαδα μια μερα που το παιδακι ελειπε.Χιλια μπραβκ στις δασκαλες!
Λες και είσαι στο μυαλό μου....φετος ειναι η πρωτη χρονιά που ο γιοκας μου πάει σχολείο (3,5χρονών)...τη Παρασκευή 2 μέρες πριν τη γιορτή της μητέρας, ήρθε όλο χαρά στο σπίτι, μου έδωσε την καρτούλα που έφτιαξαν και μου είπε "χρόνια πολλά μανούλα σ'αγαπώ"...τον αγκάλιασα σφιχτά και τον φίλησα....και αμέσως μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό.....και αμέσως ευχήθηκα στον Θεό να με έχει καλά και κάθε χρόνο η καρτούλα που θα φτιάχνει ο μικρούλης μου...να έχει παραλήπτη...Αυτόματα πήγε το μυαλό μου στα παιδάκια που τη συγκέκριμένη μέρα υπέστησαν ένα "βασανιστήριο"...παρακολουθώντας τα άλλα παιδάκια να φτιάχνουν όλο χαρά την κάρτα για τη ΜΑΝΟΥΛΑ τους....δεν σου κρύβω ότι έκλαψα εκέινη τη μέρα για αυτά τα παιδιά...ίσως είμαι υπερβολική για κάποιους που είναι του στυλ "όλα είναι μέσα στη ζωή, εμείς να μαστε καλά..."...όμως εγώ (δυστυχώς ή ευτυχώς) δεν έιμαι έτσι..... :(
Για εμένα όλα αυτά, μέρα της μαμάς, του μπαμπά, του παππού, της γιαγιάς, της γυναίκας είναι βλακείες. Μας έχουν κάνει κάθε μέρα και γιορτή για κάτι!! Ας γιορτάζει ο καθένας ότι θέλει όποτε θέλει:) Δεν λέω ότι δεν χάρηκα όταν με ξύπνησε ο μικρός μου για Χρόνια Πολλά με φιλάκι και μου έδωσε αυτό που είχαν φτιάξει στο σχολείο αλλά πολύ περισσότερο χαίρομαι τις αυθόρμητες αγκαλιές του και τα σαγαπώ του όποτε του ρθει.
Πριν λιγο καιρο θα συμφωνουσα με αυτο που λες.Τωρα εχω αναθεωρησει. Η ζωη μας πλεον ειναι μεσα στη γκρινια, στη. μιζερια, στα νευρα ,προβλημτα παντου,εχουμε χασει και λιγο τον αυθορμιτισμο μας.Αυτες οι μερες αν και χαζοεμπορικουρες εινα μια χαρουμενη ''πινελια'' για να ξεφυγεις λιγο.Μου αρεσε που ο μικρος μπηκε στην διαδικασια να μου φτιαξει καρτα, να βρει λουλουδια να μου φτιαξει πρωινο -Ο Θεο ς να το κανει-αλλα πανω απο ολα το εθχαριστηθηκε εκεινος.Εγω παλι νομιζω οτι κατι τετοιες χαζομαρουλες μενουν στα παιδια.Οτι κατι εκαναν.
Λυπάμαι που έχεις χάσει τη μαμά σου και λυπάμαι που το βλέπεις έτσι απαισιόδοξα. Όμως είναι μηδενιστική η άποψή σου κατά τη γνώμη μου. Γιατί τόση πικρία? Και πόσο μάλλον τώρα πια που είσαι και η ίδια μητέρα.
Στο κείμενο, δεν υπάρχει απαισιοδοξία. Ούτε εκμηδενισμός. Απλά, το θέμα της γιορτής της μητέρας, έχει πάρει πλέον τέτοιες διαστάσεις με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την εμπορευματοποίηση που για μια μέρα όλα αναφέρονται στις super φοβερές μαμάδες. Αυτή η υπερβολή-η οποία αγγίζει τα όρια της επίδειξης- θίγεται. Ασφαλώς θα γιορτάσουν οι μαμάδες (εγώ γιορτάζω κάθε μέρα τους τελευταίους 6 μήνες και 20 μέρες!), ασφαλώς θα προσφέρουν τα παιδάκια στις μαμάδες τους, αλλά ας σκεφτούμε λίγο τους παραδίπλα...το παιδάκι χωρίς μαμά και τη μαμά χωρίς παιδάκι. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητο το θέμα της μητρότητας!Μια στάλα παραπάνω αν όχι και ίσο, απο αυτό της πατρότητας.
σε καταλαβαίνω γιατί απο μικρή δεν είχα μαμά και για μένα αυτή η μέρα ηταν πάντα δύσκολη.Αργότερα έδινα τα λουλούδια στην γιαγιά μου που για μένα αυτή ήταν μαμά μου και έμαθα-προσαρμόστηκα-αποδέκτηκα το γεγονός ότι τα πράγματα είναι έτσι και ότι για μένα η βιολογική μου μητέρα θα είναι πάντα απούσα.Μου πήρε χρόναι βέβαια αλλά τακτοποίησα τα συναισθήματα μέσα μου και προχώρησα.Πάντα σκέπτομαι και την άλλη μεριά και φροντίζω τώρα,που είμαι πλέον και εγώ μαμα να απολαύσω αυτή την γιορτή που δεν την απολάμβανα ποτέ.Συμφωνώ όμως παν μέτρον άριστον σε όλα!
Να ξέρεις ότι από τότε που έγινα μαμά και μάλλον επειδή φοράω το χαμό της δικής μου μαμάς τατουάζ στην ψυχή μου (όχι σε παιδική ηλικία) ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ, ΚΑΘΕ γιορτή της μητέρας σκέφτομαι τα παιδάκια που για κάποιο λόγο δεν έχουν μαμά....ΠΑΝΤΑ χαίρομαι για αυτή τη γιορτή, αλλά μέσα μου αυτή η σκέψη βάζει μία γκρίζα νότα.... Να ξέρεις λοιπόν - αν αυτό σου μπορεί να σου δώσει κάποιου είδους ανακούφιση - ότι αφού το κάνω εγώ, το κάνουν και άλλοι! Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται τα παιδιά που λυπούνται αυτή τη μέρα και αν είχα ένα από αυτά τα παιδιά κοντά μου, θα το έκανα μία ολόθερμη αγκαλιά - μία μεγαλύτερη από αυτή που κάνω στα δικά μου παιδιά - μήπως και έτσι αναπληρώσω μία τελίτσα από το κενό που νιώθουν.... Γιατί υπάρχουν μαμάδες, που όταν γίνουν μαμάδες, είναι μαμάδες όλων των παιδιών του κόσμου, χωρίς διάκριση....!
Γιατι υπάρχουν μαμάδες που όταν γίνουν μαμάδες είναι μαμάδες όλων των παιδιών του κόσμου χωρίς διάκριση... Τι ωραία λόγια... Μπράβο σου ... Με συγκίνησες ... Μακάρι να σκέφτονταν όλοι σαν και σένα... Εχεις μεγαλείο ψυχής...
εχεις δικιο. υπήρχαν στιγμές που σκέφτηκα κι εγώ πως κάποια παιδά δεν θα μπορούν με φυσικό τρόπο να μιλήσουν για μια ευτυχισμένη σχεση μαμας παιδιου. ομως κατα τη γνώμη μου.. η γιορτή ειναι Συμβολική.. Μάνα ειναι η γυναίκα που μας "ανάστησε" και στάθηκε δίπλα μας ακόμα κι αν αυτη ειναι γιαγια, θεια, νταντα, η νοσηλεύτριες και το προσωπικό σε ένα ίδρυμα.. ή ακόμα και ο πατέρας.. που προσπαθεί μόνος τους με ολη του τη δύναμη να καλύψει το κενό... Η μάνα δεν ειναι ενα πρόσωπο.. ειναι κάτι βαθύτερο..ειναι ΙΔΕΑ..ΕΝΝΟΙΑ..
Μπορω να καταλαβω τον καημο ενος παιδιου που δεν εχει μητερα αλλα ετδι ειναι ηζωη σε ολλα τα πραγματα. Δεν γινεται να προσαρμοστουμε στις αναγκες η τον πονο του αλλου.Αντιστοιχα σημερα καποιοι δεν εχουν οικονομικη ανεση, καποιοι αλλοι παλι εχουν.Δεν θα πρεπει να χαλανε λεφτα γιατι καποιος αλλος δεν μπορει να χαρει αυτα που μπορουν καποιοι αλλοι?Λυπαμαι για τα παιδια που δεν εχουν γονεις,που δεν περνανε καλα αλλα θελω τα παιδια μου να μπορουν να χαρουν καποιες μερες αθωα .Οχι για να χαρω εγω αλλα για να χαρουν αυτα.Με τη ιδια λογικη θα πρεπει να μην γιορταζω Χριστουγεννα γιατι καποια παιδια μπορει να αδυνατουν να τα χαρουν κλπ. Λυπαμαι ,πραγματικα λυπαμαι πολυ αλλα ετσι ειναι η ζωη.Δεν θα βαλω ''φρενο'' ουτε στη δικη μου ουτε στων παιδιων μου γιατι καποιος απολαμβανει λιγοτερα .Δεν υπαρχουν μονο παιδακια που χασανε τη μαμα τους ,υπαρχουν μαμαδες που εχασαν τα παιδια τους που ειναι και πιο σκληρο αλλα ετσι ειναι .........
Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι...είναι όντως τραγικό αλλά όσο κι αν ακούγεται σκληρό η ζωή προχωράει μπροστά...με την ίδια λογική ..κανείς δεν θα έπρεπε να χαίρεται ποτέ και για τίποτα γιατί ΠΑΝΤΑ κάπου, κάποιος θα έχει λιγότερα από αυτόν..είτε αυτό λέγεται τροφή, καθαρό νερό, υγεία, γονείς, παιδιά και πάει λέγοντας...η λίστα είναι ατελείωτη...
Η διαφορά όμως σε όλα τα άλλα που προανέφερες είναι ότι όταν ένα παιδί δεν έχει μητέρα έρχεται αναγκαστικά σε δύσκολη θέση όταν στο σχολείο θα αφιερώσουν μια ολόκληρη μέρα σε αυτό, είτε με κατασκευές είτε με γιορτή. Έρχεται σε δύσκολη θέση θέλει δε θέλει, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεται αυτό και δε νομίζω ότι κερδίζουν κάτι τα παιδιά γιορτάζοντας αυτή τη γιορτή. Ενώ αν ένα παιδί ζει σε οικογένεια με οικονομικές δυσκολίες δεν έρχεται υποχρεωτικά αντιμέτωπο με αυτό, με την έννοια ότι δεν το υποχρεώνει κανείς να βρεθεί π.χ. στα jumbo όπου όλα τα παιδιά θα ψωνίζουν και αυτό δε θα μπορεί. Πιστεύω πως σε τέτοια θέματα ακόμη κι αν ένα παιδί έχει πρόβλημα θα πρέπει να προσαρμόζεται ολόκληρη η τάξη σε αυτό. Όταν πήγαινα παιδικό σταθμό κάθε χρόνο στις εθνικές γιορτές λέγαμε τα γνωστά τραγούδια αλλά με διαφορετικά λόγια. Φαντάζεσαι την έκπληξή μου όταν πήγα πρώτη και ανακάλυψα ότι τα κλασικά τραγούδια που ήξερα δεν ήταν έτσι όπως τα ήξερα. Οι δασκάλες μας είχαν αφαιρέσει όλες τις λέξεις που θύμιζαν πόλεμο, όπως τουφέκι, ή τις είχαν αντικαταστήσει με άλλες γιατί υπήρχε παιδί στην τάξη πρόσφυγας που είχε ζήσει βία στη χώρα του και έκλαιγε κάθε φορά που τα άκουγε. Δεν ξέρω, εμένα αυτό μου φαίνεται πιο σωστό από το να υποβάλλουμε αναγκαστικά ένα παιδί σε ψυχολογικό βασανιστήριο χωρίς να υπάρχει λόγος.
Δεν συμφωνω.Πιστευω οτι και αυτο προσφερει στα παιδια μας χαρα οτι κατι εκαναν με τα χερακια τους για τις μαμαδες τους.Δεν συμφωνω ολα τα παιδδια της ταξης να μπουν σε ''πενθος'' γιατι ενα παιδακι δεν εχει μαμα οσο σκληρο και να ακουγεται.Τα παιδια δεν θα πανε μαζι στα Τζαμπο σαφως αλλα βλεπουν τι εχουν οι φιλοι τους,μπορει να μην μπορουν να κανουν παρτι,μπορει χιλια πραγματα.Λυπαμαι αλλα δεν θα φρεναρουμε και τα παντα στην ζωη μας.Αυτο που λες ειναι αντιστοιχο με το εξης: Μια γυναικα μενει εγκυος δεν θα πρεπει να χαρει, να το δειχνει, να κυκλοφορει γιτι υπαρχουν γυναικες που δεν κανουν παιδια,που εκαναν εκατο εξωσωματικες και δεν πετυχαν,που εχουν αποβαλει κλπ.Τι να κανουμε βρε παιδια η ζωη συνεχιζεται .Μπορω να συμπασχω αλλα θελω να συνεχισω και εγω και τα παιδια μου να χαιρομαστε αυτα που εχουμε.Δεν γινεται να μιζεριασουμε ολοι για να μην ξησουμε πληγες στον αλλον.
Το τελευταίο που είπες δεν είναι κάτι που θα σκεφτόμουν ποτέ, οπότε μάλλον δεν είναι πολύ σωστή η αντιστοιχία που έκανες. Ας κάνουν κανονικά τις κατασκευές τους κι ας πούνε στην τάξη που υπάρχει και τέτοιο παιδί ότι σήμερα θα φτιάξουμε ένα δώρο για τους γονείς μας. Λύσεις νομίζω υπάρχουν. Αλλά και πάλι ο καθένας όπως το βλέπει. Όμως δε σου κρύβω πως στενοχωριέμαι που δε μας ενδιαφέρει πολλές φορές να βρούμε λύση επειδή κάποιο πρόβλημα αφορά ενδεχομένως μόνο έναν. Και νομίζω πως λίγο ξεχνάμε πως σκέφτεται ένα παιδί στα 3, 5, 8, 10, ... και πως μπορεί να διαχειριστεί μια απώλεια ένα μεγαλύτερο παιδί ή ένας ενήλικας. Πάντως εμένα η κόρη μου (για να γελάσουμε και λίγο) τι κι αν της είπε τόσες φορές η δασκάλα ότι μου δίνει το δωράκι μου γιατί είναι η γιορτή της μητέρας, αυτή επέμενε πως μου το δίνει γιατί είναι τα γενέθλιά μου (που δεν ήταν) και ότι η κυρία έκανε λάθος. Υποθέτω ότι στο μπερδεμένο μυαλό της δεν έβγαζε και πολύ νόημα το τι σημαίνει η γιορτή της μητέρας, οπότε αφού έδινε δώρο το μετέφρασε σε γενέθλια που της κολλούσε καλύτερα.
χαχαχαχαχαχα ακριβως έτσι κ εμένα η κόρη μου,νόμιζε οτι έχω γενέθλια.
ευτυχως που ολοι δεν σκεφτονται το ιδιο και υπαρχει ο εθελοντισμος και ο αλτρουισμος καλη μου δεν ζητησε κανεις να βαλεις παγο στην ζωη σου η να μην χαρεις αυτα που πρεπει να χαρεις αλλα καντο χωρις φαμφαρες και τυμπανοκρουσιες ολες μανες ημαστε και καμαρονουμε γι αυτο και τα παιδακια μας τιμη και δοξα αλλα αν ξερεις οτι ο γειτονας εχει κηδεια δεν βαζεις τερμα τα τσιφτετελια αυτο μας κανει ανθρωπους ..........................
marilena αυτή η φράση "Δεν γινεται να προσαρμοστουμε στις αναγκες η τον πονο του αλλου." είναι ό,τι χειρότερο έχω ακούσει και ό,τι πιο αποκρουστικό θα μπορούσαμε να διδάξουμε στα παιδιά μας. Και ΝΑΙ για να απαλύνουμε λίγο τον πόνο του παιδιού που έχασε τη μαμά του θα μπορούσαμε να μην πολυδιαφημίσουμε (για εμπορικούς σκοπούς) τη "γιορτή της μητέρας" -σιγά τη γιορτή δλδ επειδή δουλεύουν τα ανθοπωλεία - και όποιος έχει τα χρήματα και θέλει προφανώς να τα δείξει γιατί η ζωή προχωράει ας πάρει τα παιδιά του να τα πάει στο λούνα παρκ.... διαβάζω τέτοιες αναισθησίες στον πόνο του άλλου με αντίτιμο το χρόνια πολλά που θα σου πει το παιδί σου μια μέρα και πραγματικά σκέφτομαι ότι αν υπήρχε θεός θα έπρεπε να σε βάλει σ'αυτή τη θέση αλλά είναι που δεν υπάρχει και οι δυστυχίες πέφτουν τυχαία στα κεφάλια των ανθρώπων.
Εισαι μεσα στο μυαλο μου αυτες τις μερες διαβαζοντας ολες αυτες τις δημοσιευσεις για τις υπεροχες μαμαδες αυτο σκεφτομουν η ενσυναισθηση ειναι σημαντικο προσον!!!
Έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι και σε ευχαριστώ που μου εδειξες και αυτή την πλευρά.
ακριβως τα ιδια ηθελα να της πω κ εγω....
και ποσες μαμαδες επισης εχουν χασει τα παιδακια τους!
μπραβο μανουλα!!!! ειλικρια αυτο σκεφτομουν την κυριακη.Εγω ευτυχως εχω και τη μανουλα μου και ειμαι και εγω μανουλα.Απο τη μια σκεφτομαι "ο κοσμος δεν ειναιαγγελικα πλασμενος...δεν μπορουμε να καταργησουμε την γιορτη της μαμας επειδη καποιοι θαπληγωθουν...απο την αλλη ομως αυτες οι μικρες αθωες ψυχουλες που ετσι και αλλιως βιωσαν καιβιωνουν τον αδικο κοσμο μας,να ζουν χωρις μαμα,αξιζει να τους πληγωνουμε και εμεις παραπανω?....αχ μανουλες πρεπει να ειμαστε πολυ μα πολυ προσεκτικες,να σκεφτομαστε συνεχεια...
μεγαλη πληγη η απωλεια της μανας, η λυση για την γιορτη της μητερας ειναι δωρο σε καποια φιγουρα που παιζει ρολο μανας στη ζωη του παιδιου, γιαγια, μητρια, θεια. Ο θανατος ειναι απροβλεπτος, αλλα ενα ασχημο διαζυγιο πρεπει να προσπαθησουμε να το αποφυγουμε με υπομονη και συζητηση. Δεν πρεπει με την πρωτη δυσκολια ,να χωριζουμε.
Σαν κορη προς μαμά δεν αισθάνομαι τίποτα γι'αυτήν την Γιορτή.την μάνα μου την έχασα στα 4 .για 16 χρόνια τα λουλούδια και τα δωράκια τα έπαιρνε η μητριά ,έτσι απλά από έθιμο και σεβασμό που την είχα(και το "είχα" το λέω γιατί αποδείχθηκε πολύ κακουργα.Γιορτάζω αυτήν την Γιορτή σαν μάνα και όχι σαν κόρη.χαίρομαι τώρα που ξέρω τι αισθάνονται τα 3 μου παιδάκια αληθινά για την μαμά τους.
συμφωνω! αν και ειμαι μαμα και συγκινηθηκα με το ποιημα της κορης μου στο νηπιαγωγειο ταυτοχρονα πικραθηκα γιατι μεγαλωσα με τον πατερα μου χωρις την μητερα μου λογω διαζυγιου. κι επισης πικραθηκα πιο πολυ γιατι η νηπιαγωγος εβαλε χερι σε μια μητερα που δεν μπορουσε να παρει αδεια για να παραβρεθει στην γιορτουλα και εστειλε την γιαγια του παιδιου. λες και η μητερα δεν ηθελε να ερθει.
Παθουσα.και γω την έχασα την μαμά μου όταν ήμουν 4 .για 18 χρόνια τα λουλούδια και τα δωράκια τα έπαιρνε η μητριά έτσι για το έθιμο και από σεβασμό,η οποία αποδείχθηκε αργότερα πολύ κακουργα.για μένα προσωπικά δεν αισθάνομαι τίποτα για αυτήν την Γιορτή.ξέρω όμως και χαίρομαι για το τι αισθάνονται τα 3 μου παιδάκια για μένα που είμαι η μαμά τους!!!
Πολύ σωστά και ώραια μας τα είπες. Εγώ μαζί σου σε αυτό και καθόλου δε θα με πείραζε να μην υπήρχε καθόλου αυτή η γιορτή.
Συμφωνω παρα πολυ μαζι σου.Παρολο που εχω μια εξαιρετικη μαμα,φροντισα να της πω απο κοντα οσα ηθελα χωρις να δημοσιευσω,βροντοφωναξω τιποτα που θα μπορουσε να φερει σε δυσκολη θεση καποιον που δεν θα ειχε τη τυχη μου...Ακριβως γιατι σκεφτηκα την αλλη πλευρα...Και το κανω χρονια τωρα...