Κλισέ-ξεκλισέ, κάντο! Σκέψου θετικά!
Δεν ξέρω αν θα σας ακουστεί μεγάλη κλισεδιά, αλλά δεν μπορώ να μην το γράψω… Ψυχραιμία, μαμά! Ψυχραιμία!
Έφτασε κάποια μέρα της ζωής μου που συνειδητοποίησα ότι αγχωνόμουν! Αγχωνόμουν πολύ! Αγχωνόμουν και ας μην μου φαινόταν και ας μην το παραδεχόμουν ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Και μια μέρα απλά… ηρέμησα. Χαλάρωσα. Άρχισα να σκορπάω γύρω από τον εαυτό μου θετική ενέργεια, να κάνω θετικές σκέψεις, να μην πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό, αλλά ούτε καν σε ωκεανό, έμαθα να βαστάω και να σκέφτομαι ΘΕΤΙΚΑ. Και μάντεψε; Λειτουργεί!
Θα σου πω ένα απλό, αλλά σημαντικό παράδειγμα. Χθες στο αεροδρόμιο η Aegean είχε ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ καθυστέρηση (γιατί έτσι, βρε Aegean;) Ήμουν ήδη απίστευτα κουρασμένη. Το σώμα μου πονούσε (και πονάει ακόμα, γκρρρ!). Ήταν απόγευμα προς βράδυ, ώρα που τα παιδιά είναι στο τσακίρ κέφι και ταυτόχρονα ένα τσικ πριν την απόλυτη νύστα. Ο Αρχέλαος 2, η Αθηνά 4 1/2, εγώ φορτωμένη με μια βαλίτσα, μία τσάντα βαριά και μια σακούλα με πράγματα (Θεε, ευτυχώς που σκέφτηκα να παραδώσω το δικό μου σακ βουαγιάζ). Α! Και ένα δερμάτινο που δεν άντεχα να φοράω γιατί ο καιρος αποφάσισε τελικά να ζεστάνει μετά από δυο μέρες χειμωνιάτικες!
Όταν είδα ότι θα είχαμε μία ωρα καθυστέρηση, η πρώτη αντίδραση ήταν να ζητήσω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Η δεύτερη να βουρκώσω.. ΠΟΝΟΥΣΑ. Και μετά είπα… Όχι… ΟΛΑ θα πάνε καλά.
«Μη μασάς, όλα θα πάνε καλά!»
Και πήγαν! Ο Αρχέλαος δεν έκλαψε, ούτε έριξε όλες του τις πιπίλες στο πάτωμα. Eντάξει, πετούσε το πουλάκι τσίου εδώ και εκεί, αλλά βασικά δεν έκανε κανέναν χαμό. Η Αθηνά δεν ζήτησε να πάει για τσίσα. Δεν μου έπεσε κάτω η τσάντα. Δεν ξέμεινα από μπαταρία, δεν έκλαψαν, ούτε χτυπήθηκαν για να αγοράσουμε το γιγαντιαίο αβγό Kinder που είδαν σε ένα κατάστημα του αεροδρομίου. Όλα πήγαν καλά και ήταν δυο αγγελούδια στο αεροπλάνο, κιχ δεν έβγαλαν τα μωρά μου (ε καλά, η Αθηνά μας ζάλισε ψιλό με τις ερωτήσεις και τις διαπιστώσεις της, αλλά ειναι χαριτωμένη, δεν είναι;), ούτε έχυσαν χυμό στο πάτωμα, ούτε εκσφενδόνισαν φυστίκια στον μπροστινό μας.
Και αν αυτό το παράδειγμα σας φάνηκε χαζό και αστείο, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως η θετική σκέψη βοηθά παντού και στα πάντα. Και αυτό σας το λέει μια μαμά που πέρασε ένα πολύ ζόρικο καλοκαίρι και όμως είναι ακόμα εδώ και είναι καλά. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στους τρίτους (φίλους και οικογένεια που όντως βοήθησαν ΠΟΛΥ), αλλά πάνω απ’ όλα στον ίδιο της τον εαυτό.
Είμαστε οι επιλογές μας… Είμαστε οι σκέψεις και οι φόβοι μας. Ας ελευθερωθούμε από τους φόβους… Και όλα θα πάνε καλά (αλλά πώς να πείσω εσένα που με διαβάζεις και επιμένεις πως όλα θα πάνε χάλια;)
Είναι αλήθεια ...και στην χειρότερη μέρα ,κάτι θα πάει καλά !!! Πριν 3 εβδομάδες ,Δευτέρα πρωί , ετοιμάζω τον μικρό για τον παιδικό, ο οποίος αποφασίζει ότι θέλει να τον πάει ο μπαμπάς.Με ρωτάει ο άντρας μου αν είναι έτοιμη η τσάντα του -ενώ από το προηγούμενο βράδυ έχω αφήσει στην μικρή θήκη της τσάντας τα κλειδιά μου. Φεύγουν λοιπόν , κλειδώνει πόρτα σπιτιού και εισόδου. Εγώ πρέπει να βγω να στείλω οπωσδήποτε κάποια φαξ και διαπιστώνω ότι είμαι κλειδωμένη !!!!!Για πρώτη φορά έχω μείνει και από κινητό, σταθερό δεν έχουμε.............τι ωραία , τι καλά !!!!!!!! Κλειδωμένη και χωρίς τηλέφωνο !!!!! Το μόνο καλό (σε αυτή την περίπτωση ), είναι ότι είμαστε σχετικά χαμηλά και μπορώ να βγω από το παράθυρο....και αυτό κάνω.Πάω στον παιδικό ,παίρνω τα κλειδιά ,πάω σπιτι ,παίρνω τα έγγραφα και ξεκινάω....στον δρόμο βλέπω ότι έχω βάλει ανάποδα την μπλούζα μου....αλλά δεν πειράζει. Τελοσπάντων ,γυρίζω σπίτι ,το μεσημέρι παίρνω τον μικρό από τον παιδικό, επιστρέφει και ο άντρας μου.Υπήρχε και μια άλλη εκκρεμότητα που έπρεπε να τακτοποιηθεί , και αποφασίζει να πάει με τον γιο μας , στο κέντρο.Οταν έφτασε στην υπηρεσία,θυμήθηκαν να του πουν ότι έπρεπε να είμαι και εγώ και όταν έφτασα και εγώ ,θυμήθηκαν ότι έπρεπε να έχουμε πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης !!!!!!!Και αφού ξεμπερδεύουμε , πάμε σουπερ μάρκετ και κούνιες.....και πια το βράδυ μετά τα μπάνια κλπ....λέω ... ''ουφ,τι μέρα κι αυτή΄΄ και μου απαντάει ο μικρός ''βρε μαμά.Δευτέρα είναι'' !!! ''Ναι, αγάπη μου , Δευτέρα , καληνύχτα ''!! Πάντως οι δουλειές μας έγιναν !!!!!!
Ναι, ρε Ολιβιάκι όλα θα πάνε καλά...στο τέλος. Αλλα Γ..... δεν σε πιάνει καμια φορά να θες να τσιρίξεις "Οχι άλλη προσπάθεια, ας τσουλήσει το πράγμα κι απο μόνο του καμια φορά".... Παντως συμφωνώ! Οχι άλλα μούτρα, γκρίνια, γκαντεμιά...κι όλα (μάλλον) (στο τέλος) (κάποια στιγμή) θα πανε κάλα. Ε;
Φυσικά και σε πιάνει. Μα ακριβώς εκεί είναι που πρέπει να επιμείνεις! Και να σου πω και κάτι; Ακόμα και στη χειρότερη μέρα, αν κάτσεις και το σκεφτείς, θα βρεις 1-2 πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις καλά... Για σκέψου το! ;)
Πολύ χαίρομαι που είχε αίσιο τέλος το ταξίδι σας... Και γω που ταξιδεύω Ελλάδα-Κύπρο 3 φορές το χρόνο ξεκινάω πάντα με τις καλύτερες των διαθέσεων. Αλλά πόσα εμπόδια μπορεί να υπερπηδήσει ένας άνθρωπος; Αναρωτιέμαι.. Πάμε στο αεροδρόμιο εδώ μες στην καλή χαρά. Βλέπεις τρελή ουρά μπροστά, αλλά σκέφτεσαι θετικά΄. Λες δεν μπορεί, θα φτάσω κάποια στιγμή μπροστά στο γκισέ. Έχοντας δυο γιους 1,5 και 5,5 που δεν βάζουν κ$%ο κάτω..Φτάνεις στο γκισέ(έχοντας μάθει απέξω κι ανακατωτά από την ιστοσελίδα της αεοπορικής τι δικαιούσαι και τι όχι) και η "ευγενική" υπάλληλος αρχίζει να μουρμουρά, δήθεν πως κάτι δεν πάει καλά...Της εξηγείς μετρώντας μαζί της βαλίτσες και χειραποσκευές και αφού εσένα κοντεύει να σου πέσει η μέση προσπαθώντας να συγκρατήσεις ένα μωρό που κάνει σαν δαιμονισμένο στην αγκαλιά σου γιατί θέλει να κατέβει και να τρέξει, φαίνεται πια να αντιλαμβάνεται τι της λες και δήθεν ΄το αποδέχεται χαριστικά. Έτσι για να βγει από πάνω...Όμως εσύ συνεχίζεις να σκέφτεσαι θετικά!!Αφού πάρεις το πολυπόθητο Boarding pass πας να περάσεις τον έλεγχο, όπου λίγο ακόμα θα μας περνάνε με το βρακί για να είναι σίγουροι, σε βάζουν έχοντας δυο μωρά να κλείσεις το καρότσι για να περάσει από το μηχάνημα, να βγάλεις laptops & tablets από τις τσάντες τους, να βγάλεις τα συμπράγκαλα που ανάβουν τα κόκκινα φανάρια και επιτέλους περνάς και ανάβει πράσινο! Θετικά λοιπόν! Έλα όμως που ενώ η υπάλληλος θέλει να ανοίξεις τα θερμός για το γάλα του μωρού για να δει μην τυχόν και έχει κανένα εκρηκτικό υλικό μέσα, οι υπόλοιποι επιβάτες που περιμένουν πίσω σου αρχίζουν και σε λοξοκοιτάνε γιατί τους καθυστερείς και δεν διαθέτεις 10 χέρια και 10 πόδια για να βάλεις όλα τα προαναφερθέντα στην θέση τους.Καρότσια, tablets γάλατα και τα σχετικά...Α, και μην τυχόν ξεχαστείς και έχεις δυο μισά βαζάκια για κρέμα συγκάματος στην τσάντα του μωρού αντί για ένα, γιατί η υπάλληλος θα σου πει να βάλεις την κρέμα(ξέρετε, την γνωστή παχύρρευστη στο βάζο) σε 1 βάζο αλλιώς να πετάξεις την δεύτερη συσκευασία. Γιατί ως γνωστόν στους τρομοκρατικούς κύκλους έχει μεγάλη διαφορά το να έχεις 1 βαζάκι με 100ml π.χ από το να έχεις 2 των 50ml. Κρατάς τα νευρα σου για τον εαυτό σου (μη σε πούνε και άξεστη) και αποφασίζεις να προχωρήσεις στο αεροπλάνο...Αλλά έλα που το μωρό θέλει άλλαγμα γιατί την "γέμισε" την πάνα...Και εσύ έκανες το λάθος να περάσεις τον έλεγχο επιβατών και ψάχνεις για τουαλέτα που να διαθέτει εξοπλισμό για άλλαγμα μωρού και ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ εντός του Διεθνούς κατά τα άλλα αεροδρομίου..Και τώρα που ακουμπάς το μωρό σου??Επειδή σκέφτεσαι θετικά και βρίσκεις λύσεις το ξαπλώνεις στις καρέκλες του χώρου αναμονής με δεκάδες αγνώστους να σε κοιτάνε περίεργα.Σίγουρα από μέσα θα λένε "α, την βρωμιάρα...Εδώ ήρθε να αλλάξει το μούλικο??" Χωρίς βέβαια να αναρωτηθούν γιατί το κάνεις αυτό, πως δηλαδή δεν υπάρχει κατάλληλος χώρος...Αλλά εσένα δε σε νοιάζει γιατί σκέφτεσαι θετικά και δε σε ενδιαφέρει η γνώμη τρίτων...Μα έρχεται επιτέλους η ώρα που ξεκινά η επιβίβαση!!! Τι καλά!!! Δεν υπήρξε καθυστέρηση!1! Οι οικογένειες με μωρά και οι επιβάτες με κινητικά προβληματα καλούνται να περάσουν πρώτοι για επιβίβαση..Υπέροχα, σκέφτεσαι από μέσα σου...Μα τι κάνουν όμως όλοι εκείνοι οι νεαροί που χώθηκαν μπροστά μπροστά να περάσουν πρώτοι? Άραγε δεν άκουσαν τι είπαν στο μικρόφωνο? Μάλλον όμως το ξέχασαν και οι ίδιοι οι υπεύθυνοι γιατί δεν κάνουν καμιά κίνηση να σε βοηθήσουν να περάσεις μπροστά με τα μωρά, ενώ έχεις 3 σακίδια στην πλάτη(ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ)...Δεν πειράζει μωρέ...Εσύ εξακολουθείς να σκέφτεσαι θετικά...Και μπαίνεις στο αεροπλάνο και ψάχνεις και βρίσκεις την θέση σου...Προσπαθείς να τακτοποιήσεις το μεγάλο παιδί δίπλα στο παράθυρο που τόσο επιθυμούσε ενώ προσπαθείς στη συνέχεια να βολευτείς στο μικρό κάθισμα με το μωρό στην αγκαλιά γιατί ακόμα δεν είναι 2 χρονών για να δικαιούται θέση. (Ωστόσο, πληρώνει εισιτήριο κανονικά!!) Και συνειδητοποιείς εντωμεταξύ ότι αν συμβεί κάτι (μη κακό!) το μωρό σου δεν θα έχει μάσκα οξυγόνου, αν δεν θυμηθεί η υπάλληλος του αρχικού γκισέ να σε βάλει σε συγκεκριμένη θέση όπου υπάρχουν 4 μάσκες αντί για 3 που είναι στην σειρά καθισμάτων...Βολεύεστε, ξεκινά η απογείωση και παίρνεις μια βαθιά ανάσα...Το ίδιο κάνει όμως και ο μπροστινός σου που ταυτόχρονα ξαπλώνει και την θέση του καθίσματος του...Λες, να μιλήσω? Να μη μιλήσω και να σκεφτώ θετικά παρόλο που έχω γίνει σάντουιτς με ένα μωρό στα χέρια στο ήδη στενάχωρο κάθισμα...Τελοσπάντων φτάνεις στον προορισμό σου, βγαίνεις από το αεροπλάνο και περιμένεις εκεί έξω από την πόρτα του, όπως έχεις ζητήσει, το καρότσι σαν θείο δώρο για να ελευθερώσεις επιτέλους τα χέρια σου από το μωρό που κρατούσες τόση ώρα και έχεις καταπιαστεί και να πας επιτέλους να πάρεις τις βαλίτσες...Έρχεται ο κύριος με το καρότσι, το ανοίγεις και βλέπεις σχισμένο τον ποδόσακο και γεμάτο γράσα το κάλυμμα λες και το έφεραν από δουλειά σε συνεργείο...Ξέρεις, πως το συγκεκριμένο μοντέλο για το οποίο είχες σκάσει 650 ευρουλάκια στο πρώτο σου παιδί, δεν έχει πια ανταλλακτικά στα ίδια χρώματα καθώς πάλιωσε..Και πως το πράσινο πουά που σου προτείνει για αντικατάσταση η εταιρεία πως να το κάνουμε....Δεν ταιριάζει με το άσπρο και κόκκινο καρότσι σου το οποίο θες να χρησιμοποιείς για καναδυο χρονάκια ακόμα...Αλλά εσύ εκεί!! Σκέψου θετικά!! Ώσπου έρχονται και οι βαλίτσες στραπατσαρισμένες καθώς κάποιος βαριόταν να τις πιάσει όπως πρέπει και να τις βάλει στο διάδρομο... Όλα τα πιο πάνω μου έχουν τύχει σε ταξίδι και δυστυχώς με ελαφρές διακυμάνσεις μου συμβαίνουν κάθε φορά..Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να σκεφτώ θετικά όσο μπορώ αλλά υπό τέτοιες συνθήκες όπου δοκιμάζεται η αντοχή του ανθρώπου, δεν είναι λίγο δύσκολο????????
Αμάν πια με τη γκρίνια- γκρίνια- γκρίνια σας κ. Νατασα! Δεν ξερω αν είστε η ίδια γκρινιάρα Νατάσα με εκείνη που την προηγούμενη εβδομάδα δεν της καθάριζαν οι δασκάλες τα φρούτα (το όνομα της γράφονταν λίγο διαφορετικά), αλλα και αυτοτελώς το σχόλιο σας αυτο αρκεί! Δηλαδή τι πάθατε που περάσατε τον έλεγχο στο αεροδρόμιο όπως όλοι; Το δεύτερο βάζο κρέμας σας το συσκευάζουν σε ειδική σακούλα, αν το ζητήσετε. Στον μπροστινό σας, ας τον παρακαλουςατε να σηκώσει τη θέση. Αλλα οοοχι, εσείς θέλατε να γκρινιάξετε, οχι να εξυπηρετηθείτε. Παρεμπιπτόντως,τι να πούμε και εμεις που πρέπει να κάνουμε πολύωρα αεροπορικά ταξίδια τρώγοντας κλωτςιες απο πιςω, και με αυτοκινητάκια να πετάνε πάνω απο τα κεφάλια μας, ακούγοντας τις στριγκλιές των τριχρονων- πενταχρονων κ.λπ , που κάθονται απο πιςω, και που αν τολμηςεις να τα άγριοκοιταξεις για να σταματηςουν τις κλωτςιες τουλαχιςτον, ερχομαςτε αντιμέτωποι με το " παιδιά ειναι τι θέλετε" των μαμάδων τους. Εσείς κ. Νατάσα, και κάτι καλό να σας συμβεί δεν θα το χαρείτε, γιατι θα σας στερήσει την ευκαιρία να γκρινιαξετε. Οι βαλίτσες μου, το καρότσι μου το πανάκριβο που δεν βρίσκω ασορτί ανταλλακτικό...σκέτη μιρλα! Αντί να σκεφτείτε, αυτά συμβαίνουν, μήπως δικαιούμαι αποζημίωση, για να κοιτάξω, αλλα οχι! Εσείς να γκρινιαξετε θέλετε και μόνο αυτο ! Το θα τραβάνε και οι δικοί σας...
Εννοώ τι θα τραβάνε οι δικοί σας.
λυπάμαι για την ταλαιπωρία σου αλλά πραγματικά είναι για να γυριστεί κλιπάκι με την ιστορία σου :) (κατανοώ πάντως, ταξίδευα κ εγώ συχνά με παιδί)
Παράλληλα, να προσθέσω ότι κοίταξα απο περιέργεια, και διαπίστωσα ότι γκρινιαζετε και για ψεύτικα παράπονα!Το μωρό, στην πτήση για Κύπρο χρεώνεται μόνο με 12 € Αλέ- ρετούρ και δεν πληρώνει " κανονικά εισιτήριο" όπως μας γράφετε. Επιπλέον, μας λέτε ότι με μικρές παραλλαγές συμβαίνουν τα ίδια σε κάθε ταξίδι. Δηλ. Σε κάθε ταξίδι σκίζεται το καρότσι, καταστρέφονται ειδικώς οι δικές σας οι βαλίτσες, και γενικά ο, τι κακό ειναι να συμβεί συμβαίνει; Μα τοση κάντεμια πια σε σας; Αν ειναι έτσι να ζητάτε οπωσδήποτε τη θέση με τις 4 μάσκες, γιατι ποιος ξέρει, μπορεί, με την ατυχία που σας δέρνει να χρειαστούν.
Q and A, είσαι φθηνή παρεμβαίνεις με τρόπο ξεφτιλιστικά κατινίστικο σε κάθε ανάρτηση. Δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις; ή δεν σε αντέχουν οι δικοί σου και βγάζεις εδώ τα απωθημένα σου. Ολίβια λυπάμαι, αλλά λάβε υπόψιν την εν λόγω "κυρία" μειώνει τη γυναικεία υπόσταση.
Καλή μου(τρόπος του λέγειν βέβαια...) ναι, η ίδια Νατάσα είμαι!!! Το πέτυχες...Λες για μένα αλλά και συ την πέταξες βλέπω την σπόντα σου για τα πολύωρα ταξίδια που κάνεις..Άρα εμμέσως πλην σαφώς παραπονέθηκες για κάτι που σου συνέβη. Ή μάλλον σου συμβαίνει γιατί δεν ήταν μόνο μια φορά όπως λες αλλά πολλές. Άρα δεν βλέπω να κάνεις κάτι διαφορετικό από εμένα που τόσο πολύ σου αρέσει να κατηγορείς και να παραπονιέσαι κιόλας σε κάθε άρθρο που βλέπεις σχόλιο μου, για ....την γκρίνια μου!!! Άρα εμμέσως πλην σαφώς γκρινιάζεις και εσύ!!! Και αντί να σχολιάσεις το άρθρο, σχολιάζεις εμένα!! Εκεί δες κατάντια...Άμα δε σου αρέσει ήδε σ'ενδιαφέρει το σχόλιο μου απλά μπορείς να το προσπεράσεις...Όπως φαντάζομαι κάνουν και άλλα άτομα τα οποία δε συμμερίζονται τις απόψεις μου σε κάποια θέματα. Και είναι απολύτως σεβαστό από εμένα..Δεν προσπαθώ να επιβάλλω κάτι σε κάποιον...Αλλά μάλλον δεν έχεις δουλειά να κάνεις από το να ασκείς κριτική(και μάλιστα όχι εποικοδομητική) στον κόσμο... Οπότε μάλλον ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις από το όνειρο και να συνειδητοποιήσεις η ίδια την συμπεριφορά σου... Όσο για τα πανέξυπνα σχόλια σου, δεν είπα ότι σε μένα τα κάνουνε αυτά και σε κανένα άλλο, όπως στον έλεγχο αποσκευών. Είπα ότι το ταξίδι με παιδιά είναι δύσκολο από μόνο του για τους γονείς και δυστυχώς ο κόσμος είτε αφορά προσωπικό είτε άλλους επιβάτες φαίνεται να μην το αντιλαμβάνεται. Είτε γιατί δεν το έχει ζήσει ο ίδιος είτε γιατί έχει ξεχάσει πως είναι. Και για αυτό θα ήταν καλά αντί να σε στραβοκοιτάνε να σε βοηθούν με την διαδικασία. Τρόποι υπάρχουν...Νοημοσύνη μάλλον όχι...Εσύ φαντάζομαι δέχεσαι αβίαστα αυτή την ταλαιπωρία με την τεράστια ουρά και τα 25 άτομα προσωπικού για να περνά ένας ένας επιβάτης, ενώ θα μπορούσε να ανοίξει και δεύτερη λωρίδα και να επιταχυνθεί η διαδικασία προς το συμφέρον όλων. Σακουλάκι ζήτησα για την κρέμα αλλά δεν δίναν γιατί ήταν ανοιχτή. Άρα επανέρχομαι στο αρχικό μου σχόλιο και κάνω αναφορά στο γεγονός ότι για την αυστηρή τήρηση ενός κανόνα των 100ml σε μια συσκευασία, με τις παρωπίδες σε εγρήγορση αδυνατούν να δεχθούν 2 συσκευασίες των 50ml που είναι το ίδιο και το αυτό...Για το κάθισμα φυσικά και ζήτησα ευγενικά να μην κατεβάσουν την πλάτη του καθίσματος και η κυρία το δέχθηκε χωρίς περαιτέρω συζήτηση. Η γκρίνια όπως την ονομάζεις, δεν αφορά στο να κάνω παράπονο έτσι για την κουβέντα αλλά στην αδυναμία αρκετών ανθρώπων να φερθούν ευγενικά(αν έχεις ακουστά...) Γιατί η κυρία που καθόταν μπροστά μου και ήρθε μετά από εμένα θα μπορούσε να είχε ρωτήσει πριν κάνει πίσω την πλάτη του καθίσματος της (όπως έκανα και γω πριν κάνω μωρά και οπως κάνω πάντα). Άσχετα ότι κρατούσα και ένα παιδί στα πόδια μου που παραλίγο να χτυπήσει... Δε ξέρω επίσης με τι εταιρεία ταξιδεύεις εσύ ή αν εγώ είμαι απλά κορόιδο αλλά το κάθε παιδί μου το χρεώνουν 80 ευρώ, το μισό δηλαδή από το δικό μου σχεδόν κάθε φορά. Και όσον αφορά τις βαλίτσες, για να απαντήσω ΚΑΙ για αυτό, ναι μου έσχιζαν μία βαλίτσα σε ΚΑΘΕ ταξίδι. Και το βρήκα τόσο παράδοξο που το ανέφερα στην εταιρεία των αποζημιώσεων ρωτώντας τους αν τους συμφέρει αυτό το πράγμα, δηλαδή να αντικαθιστούν κάθε φορά την βαλίτσα αντί να γίνει μια παρατήρηση στον κόσμο που τις ξεφορτώνει στο αεροδρόμιο...Ναι είμαι γκρινιάρα, που αντί να φύγω στην ώρα μου από το αεοδρόμιο περνάω άλλα 20 λεπτά να καταγράψουν την ζημιά και να μου εκδόσουν δελτίο για αντικατάσταση, που μετά πρέπει να χάσω άλλο ένα απόγευμα για να πάω από τον επαρχιακό δήμο που μένω στην πρωτεύουσα όπου βρίσκεται το κατάστημα για να αλλάξω την βαλίτσα μου κουβαλώντας μαζί δυο μικρά παιδιά που δεν έχω που να τα αφήσω για να κάνω την δουλειά μου εξαιτίας τους...Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που το πιο πάνω το βρίσκουν ευχάριστο και όχι ταλαιπωρία... Λυπάμαι Q and A που δεν μπορείς να αντιληφθείς πέρα από τα επιφανειακά. Δε πειράζει...Ο καθένας ανάλογα τις γνώσεις και την ωριμότητα του...Εύχομαι με το καλό γίνεις μανούλα να μπορέσεις να ενημερωθείς για τα διάφορα πράγματα που αφορούν τα παιδιά σου ώστε να τους προσφέρεις το καλύτερο...Βέβαια, μπορεί να μην χρειαστεί γιατί εσύ είσαι γενικά όπως θέλεις να δείχνεις υπεράνω...(Καμιά φορά είναι όμως καλό να πατάμε και λίγο γη...) Επίσης θέλω να σε ευχαριστήσω για το ότι λυπασαι για τους δικούς μου που είχαν την ατυχία να με έχουν στην ζωή τους. Τι ευγενικό εκ μέρους σου...Αυτό είναι επίπεδο!!!!! Κάποιες φορές σε περιστατικά που μου συνέβαιναν συνήθιζα να μην μιλάω...Και να τα προσπερνώ καταπίνοντας την προσβολή, την ειρωνεία και τα νεύρα του κάθε αγανακτισμένου υπαλλήλου που ξεσπούσε τα προβλήματα του στον κόσμο που εξυπηρετούσε ή δεν ήταν αρκετά ικανοποιημένος με την δουλειά που έκανε με αποτέλεσμα να την πληρώνει ο απλός κόσμος. Επειδή η κατάσταση με τα χρόνια χειροτέρευσε και τα προβλήματα του κόσμου μεγάλωσαν, εγώ δεν ανέχομαι πια, όπως παλιά, την πιο πάνω συμπεριφορά καθώς θεωρώ ότι σε θέσεις που εξυπηρετείς κόσμο πρέπει να έχεις μια Α συμπεριφορά. Εξυπηρετώ και γω πολύ κόσμο καθημερινά στην δουλειά μου και ποτέ, όσο γκρινιάρα και αν χαρακτηρίστηκα πιο πάνω, δεν έδειξα αγανάκτηση ή κακή συμπεριφορά και για αυτό έχουν να λένε οι προιστάμενοι μου. Οπότε για αυτό πιστεύω πως αν όντως κύριε υπάλληλε έχεις δίκιο σε κάτι που αφορά κανονισμούς μπορείς πολύ απλά να δείξεις υπομονή και να εξηγήσεις στον άλλο δίνοντας του να καταλάβει και όχι ειρωνεύοντάς τον ή υποβιβάζοντας τον(αυτό έχει γίνει κοινή τακτική πια και αν όλοι το δεχόμαστε τότε θα θεωρείται πια δεδομένο). Με τον κακό τρόπο κερδίζεις μόνο την αντίστοιχη κακή(από κάποιους) απάντηση. Υπάρχουν βέβαια και οι υποχωρητικοί άνθρωποι που δεν αντιδρούν και δέχονται αβίαστα το καθετί. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ε, εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή πλέον και διεκδικώ ότι μου ανήκει. Είτε υπηρεσία είτε συμπεριφορά είτε οτιδήποτε. Δε θα αλλάξει ο κόσμος βέβαια, δεν το παίζω τέλεια, αλλά ίσως κάποιοι συνειδητοποιήσουν ότι θα ήταν πιο ωραία να φέρονται καλά στον κόσμο που τους πληρώνει και να κρατήσουν τα προσωπικά τους προβλήματα για το σπίτι, διαφορετικά να προτιμήσουν μια θέση που να μην έχει να κάνει με συνδιαλλαγές με κοινό. Και για την πιο πάνω συμπεριφορά μου ευχαριστώ εν μέρει το eimai mama που με κάθε ευκαιρία μας παρότρυνε να μιλάμε για να αλλάξουμε(όσο μπορούμε) τον κόσμο...Μπορεί εγώ να το μετέφρασα λάθος ή όπως προσωπικά θα ήθελα τον κόσμο...Πιο ευγενικό (και ας έχει δίκιο/λάθος), πιο συνειδητοποιημένο, πιο ανθρώπινο.. Αυτά από εμένα...(Την κακιά!!!) χεχε...Αντίο σας..
Επειδή χθες επικεντρώθηκα σε άλλα θέματα και δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία σε ένα από τα κακόβουλα σχόλια σου Q&A (ή Μαρία), μάλλον εσύ είσαι αυτή που παραπληροφορεί και λέει ψέματα. Έχεις ακουστά τους φόρους αεροδρομίων??? Το εισιτήριο του μωρού μπορεί να σου γράφει π.χ εσένα ότι κοστίζει 18 ευρώ όπως λες ότι το έψαξες, αλλά αν προσθέσεις και τους φόρους το κόστος γίνεται υπερδιπλάσιο. Και φτάνει τα 70-80 ευρώ. Όταν αυτό το μωρό δεν δικαιούται ούτε θέση και πρέπει να κάθεται στα πόδια σου μέχρι τα 2 του χρόνια, ούτε φαγητό(αυτό βέβαια δεν έχει σημασία)..Όπως και στο δικό μου εισιτήριο μπορεί για παράδειγμα το κόστος εισιτηρίου να είναι 45-50 ευρώ, όμως όταν προστεθούν οι φόροι και όλα τα τέλη το κόστος εκτοξεύεται στα 150. Και τα εισιτήρια μου τα κλείνω για περιόδους αιχμής(Χριστούγεννα-Πάσχα-Αύγουστο) μήνες και μήνες πριν γι να πετύχω αυτές τις τιμές που αναφέρω. Γιατί αν τα κλείσω τελευταίους ένα δυο μήνες το κόστος για την τετραμελή οικογένεια μου για Κύπρο-Αθήνα ξεπερνά τα 700 ευρώ... Περίεργο να κάνεις σε εμένα αυτή την παρατήρηση όταν όπως ανέφερες κάνεις τόσο συχνά και πολύωρα ταξίδια...Προσωπικά μου αρέσει να μιλώ μόνο όταν ξέρω για τι λέω, με γεγονότα. Εσύ μάλλον αρέσκεσαι στο να προσπαθείς να δημιουργείς εντυπώσεις με αερολογίες έτσι για να γίνεται κουβέντα...Περαστικά σου!!!!
Κα Νατάσσα: 1) Δεν είμαι η Μαρια, που σχολίασε στο κείμενο σας με τα φρουτα, και δεν έχω ξανά σχολιάσει κανένα κείμενο σας. Επίσης υπογράφω μόνον ως q and a. Εσείς μήπως ειςτε η κα anna που εξεμάνη και επέστησε την προσοχή της Ολιβιας, πιο πάνω; 2) Εχω δυο παιδια μεγάλα πια. Μια χαρά ταξίδια κάναμε οταν ηταν μικρά . Ευχαριστες αναμνήσεις έχουμε όλοι. 3) Οταμ με κλωτσάνε απο τα πίσω καθίσματα δυσαρεστουμαι και κάνω οτι μπορώ για να το αποφύγω. Το ίδιο και οταν συμβαίνει κάτι αλλο , το οποίο δεν οφείλω να ανεχτώ. Δεν γράφω όμως δακρύβρεχτα κείμενα για τα κακα που έπαθα, οταν δεν έχω παθει( οπως εσείς) απολύτως τίποτα! 4)Κυρίως δεν γράφω πέντε σελίδες για να αποδείξω το δίκιο μου, με τις δυστυχες βαλιτσουλες μου, ( για τις οποίες αποζημιώθηκα!) τον μπροςτινο που ξαπλωςε το καθιςμα και που ως εκ θαύματος μετατράπηκε σε κυρία που σηκωςε το καθιςμα αμεςως ( τότε γιατι φωνάζετε); 5) Η σκέψη που κάνατε με τις 3 μάσκες ηταν καθαρά παρανοϊκή. 6) δεν μπορώ να σχολιάσω τα υπόλοιπα που γράφετε στα κατεβατά σας. Οφείλω όμως να σας προειδοποιήσω οτι ναι σας πιάνουν κορόιδο. Αλλα πολυ κορόιδο λέμε. Οχι μόνον σας σκίζουν συνεχώς τις βαλίτσες, αλλα σας χρεώνουν, οπως δια μακρων μας εξηγείτε, το ειςητηριο του βρέφους 80 €, λόγω ταχα των φόρων! Δυστυχώς η διαφορά, τιμής για το βρέφος ειναι, οπως έγραψα πιο πάνω, 12 €, όλων των φόρων συμπεριλαμβανομένων. Αλλάξτε λοιπόν εταιρία ή πρακτορείο, ή μη μας φλομωνετε στα ψεύτικα παράπονα και τις ανακρίβειες! 7) Αλήθεια λυπάμαι τους δικούς σας. Οχι για αλλο λόγο, μονο και μονο για τη γκρίνια σας. Σας φαντάζομαι να τους πρήζετε με τα δράματα που σας συμβαίνουν (επιπέδου οπως ο φόβος για τις τρεις μάσκες).
Από το τεράστιο κατεβατό σας καταλαβαίνω πώς έχετε πολύ δρόμο ακόμα για να συνειδητοποιήσετε τι σημαίνει θετική σκέψη....Πάρτε το αλλιως.....για να βοηθηθειτε Νατάσα....
THINK PINK!!! Θελει δουλεια αλλα γινεται...ετσι ειναι πραγματι..Ευγε Ολιβια για την προσπαθεια..αντε να το καταφερουμε και οι υπολοιπες!! Φιλουρες!
Σε μένα απευθύνεσαι Ολίβιά μου?Ναι δεν εξηγείται αλλιώς...έτσι ακριβώς νιώθω...το θέμα είναι,ότι δυστυχώς δεν μπορείς να με πείσεις όπως λες,ενώ τα γράφεις τέλεια...εγώ φοβάμαι ότι θα πάνε όλα χάλια...φιλιά πολλά και να'σαι πάντα ευτυχισμένη!
Δεν είσαι μόνη σου σου. Στην ίδια φάση είμαι και εγώ. Αλλά τέτοια κείμενα και τέτοιες σκέψεις βοηθάνε λίγο.Υπομονή και θέλω να πιστεύω ότι θα έρθουν καλυτερες ημέρες.
Sorry, είπα δε θα σας ξανακουράσω, αλλά δεν μπορώ να μην στο πω όταν το έβλεπα έτσι και βρήκα τρόπο να το δω αλλιώς. Το όλα θα πάνε καλά, δεν είναι κυριολεκτικό. Δηλαδή μη σκέφτεσαι απαραιτήτως ότι ΟΛΑ θα πάνε καλά. Σκέψου ότι καλά = το καλύτερο από όλα τα χειρότερα σενάρια (δηλαδή όπως και να έχει σκατά θα είναι). Αν καταφέρεις να το δεις έτσι και γίνει το καλύτερο από όλα τα χειρότερα σενάρια, τότε θα πεις ωραία τυχερή ήμουν. Αναθαρρείς και ξαναπαίζεις αυτό το παιχνίδι για το επόμενο μικρό κομματάκι. Πάλι τυχαίνει να γίνει το καλύτερο από όλα τα χειρότερα σενάρια και συνεχίζεις μέχρι που γίνεται στο τέλος το "όλα θα πάνε καλά". Και ένα μικρό κομματάκι να χάσεις στην πορεία (να έρθει το χειρότερο σενάριο), λες δεν πειράζει αφού όλα τα άλλα πήγανε εντάξει. Έτσι βλέποντάς το κομμάτι-κομμάτι πετυχαίνεις πιο εύκολα το συνολικό όλα θα πάνε καλά. Ενώ αν το δεις σαν όλα θα πάνε καλά = όλα θα πάνε τέλεια, το χάνεις γιατί μπαίνει η λογική στη μέση που σου λέει μα δεν το βλέπει ο άλλος ότι όλα πάνε προς ένα στραβό δρόμο, τι μου λέει όλα θα πάνε καλά. Είναι αυτό που είπε η Τζωρτζίνα παραπάνω "όλα θα πάνε παραδόξως καλά". Για αυτά τα παράδοξα ζούμε άλλωστε. Αλλιώς μονοτονία.
Η γκρίνια φέρνει γκρίνια. Άμα αντέχει κάποιος να ζει έτσι, μην προσπαθείς να τον αλλάξεις. Είναι καμμένο χαρτί. Σε όλοθς τους υπόλοιπους, αν δεν μπορούν να σκεφτούν οτι η θετική σκέψη μόνο καλό κάνει στην υγεία τους (ψυχική και σωματική), ασ σκεφτούν κάτι λιγότερο "δύσκολο": η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε με άγχος, γκρίνια και αρνητικές σκέψεις.
Δίκιο τεράστιο έχεις!!!!!!! Think positive!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ακριβώς. Εγώ πριν 2 εβδομάδες ταξίδεψα από Θεσσαλονίκη-Μελβούρνη (Αυστραλία παρακαλώ) με τον γιό μου 4 και την κόρη μου 18 μηνών. Πολλές στάσεις και πολλές ώρες πτήσεις, αλλά είχα τόσο θετική ενέργεια που ήταν πραγματικά όλα τέλεια. Θετική ενέργεια λοιπόν και όλα γίνονται.
Σε πιστεύω απόλυτα, νομίζω οτι οταν σκεφτόμαστε θετικά δεν γινεται απλα ενα θαύμα απλως οδηγούμε το μυαλό μας να σκεφτεί τι πρεπει να κανει ωςτε να πανε ολα καλα...και ετσι δεν το απασχολούμε με σκέψεις που δεν ειναι θετικές.....βλέποντας τις φωτο θα περίμενα να διαβάσω και το ανάποδο κειμενο....δηλ. Φρίκη μια ωρα καθυστέρηση και τα παιδια σφουγγάρισαν ολο το αεροδρομιο με τα χέρια τους,το ενα αντέγραφε το άλλο και τρέχανε ανεξέλεγκτα πανω κατω κτλ κτλ χοχοχοχχο όμως εσυ είδες ολα τα αλλα που μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν και ένιωθες καλα και ας μην κάθισαν τα παιδια με σταυρωμένα χέρια ακίνητα σε μια καρέκλα....αλλωστε παιδια ειναι και παίζουν και εμεις σουπερ ήρωες δηλ γονεις και τα καταφέρνουμε ολα εινΑι μεσα μας...
Τι ωραία που έγραψες και πάλι! Λοιπόν εμένα με βοήθησε πολύ μια φράση που μου έγραψαν στο διαδίκτυο και λειτούργησε πολύ καλά στην κατεύθυνση της θετικής σκέψης και της αισιοδοξίας που περιγράφεις. Επειδή ίσως πρόσεξες πως αγαπώ τα επιρρήματα η φράση ξεκινά με ένα επίρρημα και πάλι, και είναι η φράση "Παραδόξως όλα θα πάνε καλά!" Έτσι γιατί δεν χρειάζεται να έχεις πάντα τον έλεγχο για να πάνε όλα καλά και να μην ανησυχείς. Θα πάνε έτσι κι αλλιώς ρε παιδί μου! Φιλιά πολλά και αγκαλιά!
πραγματικά...όταν εγώ είμαι καλά όλα πηγαίνουν καλά στο σπίτι..ετσι και με πιασουν οι μαυρες μου όλα γίνονται χαλια..άρα εμείς και μόνο εμείς δημιουργούμε ότι διάθεση υπάρχει γύρω μας.συνυπογράφω!!!