Τρέμω πως θα πάθω κάτι στο χειρουργείο!
Θελω την βοήθεια σας και την υποστήριξη σας. Είχα γράψει στο παρελθόν την ιστορία μου και το κοριτσακι μου που απέκτησα με καισαρική τομή, λόγω θρομβοφιλιας. Τωρα μετα απο 3 χρονια κοντεύω να φέρω στο κόσμο το δεύτερο μωράκι μου, ειμαι στις 35 εβδομάδες…. Δυστυχώς ο γυναικολόγος μου με παει πάλι για καισαρική και ειδικά τωρα που σήκωσα ζάχαρο. Ειμαι απο νησί δεν εχω πολλές επιλογές…
Αυτο που με φοβίζει -δεν ξέρω, ίσως φταίνε οι ορμόνες και το άγχος που πλησιάζει ο καιρός- είναι πως θα μπω στο χειρουργείο και δεν θα ξαναξυπνήσω ή οτι θα πάθω ανακοπή ή θρόμβωση… Δεν ξέρω κι εγω τι, ο,τι μου κατέβει στο μυαλό.
Αντί να χαίρομαι φοβάμαι τρέμω στην ιδέα οτι θα αφήσω τα μωρά μου μόνα… Αχ δεν εχω λόγια να εξηγήσω τους φόβους μου. Πως θα τους αποβάλλω;; Με αυτή την ψυχολογία θα πάω να γεννήσω;;
Βοηθήστε με….
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πριν 12 ημέρες έκαναν την 3η μου καισαρικη. Στην πρώτη ήταν έκτακτο.... οπότε όλα άγνωστα.... στην δεύτερη ήμουν φοβισμενη,αλλά μέχρι εκεί.... στην τριτη η ψυχολογία χάλια.... είπα 2 φορές το πατερ ημών και προσευχηθηκα στην Παναγία, αν πάθω κάτι να φροντίζει τον άντρα και τα παιδιά μου...και αυτά την ώρα της καισαρικης.... μέχρι να ακουσω το κλάμα του... μετα ηρεμησα και σκεφτομουν ότι τα αξίζει όλα.... τελικά όσο πιο πολλά ξέρεις για την διαδικασία, τόσο πιο πολύ φοβάσαι..... είχα όμως την καλύτερη ανάρρωσή από τις τρεις.
Ειναι πολυ δικαιολογημενες οι φοβιες σου...Θα δεις ομως οτι ολα θα πανε καλα και θα το απολαυσεις πιο πολυ απο την πρωτη φορα γιατι τωρα θα ξερεις τι θα γινει και δεν θα εχεις το τρομο προς το αγνωστο...Στο λεω επειδη δουλευω σε χειρουργειο και οι περισσοτερες μανουλες μιλωντας μου για τις εμπειριες τους ειναι πιο χαλαρες και χαρουμενες τη δευτερη φορα!Επισης να ξερεις οτι τωρα που θα πας προγραμματισμενα οι κινδυνοι ειναι πολυ λιγοτεροι και θεωρειται αν μου επιτρεπεται ενα χειρουργειο ρουτινας!Μην φοβασαι για το ζακχαρο η την θρομβοφιλια οσες κανουν καισαρικη συνηθως εχουν τετοια προβληματα...Για σενα ειναι κατι μοναδικο αλλα για το προσωπικο και τους γιατρους ειναι η καθημερινοτητα τους...και αν θες και τη δικη μου εμπειρια γιατι και εγω εκανα 2 καισαρικες τη δευτερη φορα ημουν πολυ πιο χαλαρη παροτι εμεις που δουλευουμε στο τομεα της υγειας ειμαστε πολυ αγχωδεις σε αυτα...καλη επιτυχια σου ευχομαι με ενα γερο και τυχερο μωρο!!!
Ακριβως τα ιδια ενιωθα και εγω!!!στις 26.03 εφερα στον κοσμο το δευτερο παιδακι μου με καισαρικη.πηγαινοντας προς το χειρουργειο με ειχε πιασει ενας κομπος στο στομαχι και ημουν μονιμως δακρυσμενη...αστα!!ομως ολα πηγαν καλα και τσαμπα το κλαμα και το αγχος!!!ολα θα σου πανε καλα ,μην ανησυχεις καθολου!!!!
Γέννησα πριν 26 ημέρες τη δεύτερη κόρη μου.Σε αυτή μου την εγκυμοσύνη είχα περισσότερο άγχος κ απο την πρώτη.Ανέβασα κι εγώ ζάχαρο,κι έκανα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις με σένα.Νομίζω είναι γιατί έχεις ήδη κι ένα άλλο παιδί να σε περιμένει! Τελικά πήγαν όλα τέλεια,τζάμπα το άγχος μου στον τοκετό που έτρεμα σαν το ψάρι!
Αχ καλη μου μην στεναχωριεσαι. Είναι απολύτως φυσιολογικά αυτά που νιώθεις.Είναι το άγχος της γέννας. Ετσι ακριβώς ένιωθα και εγώ πριν να γεννησω το δεύτερο παιδάκι μου. Όλα θα πανε καλά. Δεν θα πάθεις απολύτως τίποτα. Αντίθετα θα νιώσεις για δεύτερη φορα την μοναδική χαρά του να φέρνεις μια ψυχή στον κόσμο. Όσο για την θρομβοφιλία μια ξαδέλφη μου με το ίδιο πρόβλημα γέννησε πριν 2 μήνες το δεύτερο παιδάκι της πάλι με καισαρική και όλα πηγαν τέλεια. Το ίδιο θα συμβεί και με εσένα. Σου εύχομαι καλή λευτεριά και με το καλό να έρθει το μωράκι σου.
Γειά σου είμαι η Ειρήνη. Και γω γέννησα με καισαρική τομή στο νησί μου κ μαλιστα με ολική νάρκωση. Να ξέρεις ότι ήταν επιλογή μου να γεννήσω έτσι ενώ είχα δει την επιλογήνα γεγεννήσω είτε φυσιολογικα είτε με επισκληριδιο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να σκέφτεσαι θετικά όσο μπορείς να μην φοβάσαι κ πιστεύω να ακούς μόνο το γιατρό γιατί πιστεύω ότι παίζει μεγάλο ρόλο σε έμενα έπαιξε ρόλο πολύ γιατί από την αρχή μου έβρισκε λύσεις κ έγινε στο τέλος αυτο που ήθελα εγώ. Κ κάτι τελευταίο γέννησα κ στο δημόσιο νοσοκομείο ενώ είχα επιλογή να πάω σε κλινική. Να σκέφτεσαι θετικά κ να έχεις θετικους ανθρώπους γύρω σου. Η αγία Ειρήνη Χρυσοβαλαντου θα είναι κοντά σου. Θα πειμενουμε τα νέα σου. ΚΑΛΉ ΛΕΥΤΕΡΙΆ
Απορώ πως δεν σε εχει κράξει καμια έως τωρα!χαχαχαχα!
Κοπέλα μου γλυκιά εγώ μπορεί να μην είμαι ακόμα μανούλα αλλά είχα κάποιες κρίσης πανικού μικρότερη, τώρα είμαι 28.Τέτοια πραγματα σκεφτόμουν πως θα πάθω ανακοπή πως θα πεθάνω κτλ.Με αποτέλεσμα να τρέχω σε όλους τους γιατρούς καρδιολόγους κτλ.Φυσικά δεν είχα τίποτα είχα πιεστεί από κάτι προσωπικό και σκεφτόμουν όλο αρνητικά.Εγώ θα σου έλεγα να χαλαρώσεις να βγάλεις από το μυαλο σου όλα τα άσχημα πράγματα και να το δεις διαφορετικά όπως εγώ.Δεν μπορούμε να ανησυχούμε για τα πάντα και δεν έχει και νόημα δεν βοηθάει καθόλου ίσα ίσα το κάνει χειρότερο.Να μιλήσεις για αυτές σου τις σκέψεις κάπου στον άντρα σου ή ακόμα και στον γυναικολόγο σου θα ηρεμήσεις θα δεις.Να σκέφτεσαι το μπεμπακιπου θα έρθει και όλα θα πάνε καλά.Να βγαίνεις έξω, να κάνεις πράγματα και να απασχολείς το μυαλο σου για να μην σκέφτεται τετοια πράγματα που κατά βάθος ξέρεις και εσυ πως είναι χαζά έτσι δεν είναι;!!!! ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!!!
Καλησπέρα γλυκιά μανουλα! !! Καταρχην να σου ευχηθώ να πανε ολα κατευχην κ να αγκαλιασεις το γλυκο σου μωρακι!! Κι εγω το Γενάρη απεκτησα το 2ο αγορακι μου ξανα με καισαρική τομή. Στο 1ο μπηκα στο χειρουργείο χωρίς καμια κακη σκεψη κ γενικοτερα ημουν λες κ θα πηγαινα διακοπες!! Το μονο που σκεφτομουν συνεχως ηταν οτι θα εφερνα το μωρακι μου στον κοσμο.τιποτα αλλο!! Στο 2ο ημουν αρκετα μαγκωμενη χωρις βεβαια να υπηρχε καποιο θεμα ουτε με το μωρο ουτε με μενα.αφου την τελευταια στιγμη κι ενω ηταν ολα ετοιμα μολις πηγε ο γιατρος να μου φορεσει την μασκα οξυγονου, ξεσπασα σε λυγμους.δεν εχω καταλαβει ακομα τι με επιασε..επειτα με ηρεμησε η μαια κ αυτο ηταν..κοιμηθηκα!! Σίγουρα πιστεύω πως τον κυριο λογο παιζουν οι ορμονες στην ψυχολογία της επιτοκου.απειρες μαμαδες εχουν φερει στον κοσμο τα παιδακια τους αντιμετωπιζοντας θρομβοφιλια.δεν νομιζω πως πρεπει να φοβασαι για κατι.το καλυτερο βεβαια που σου προτεινω ειναι να μοιραστεις τους φοβους σου με τον γιατρό σου.ειναι ο μονος που θα μπορεσει να σε καθησυχασει και να χαρεις την ολη διαδικασια!! Με το καλο !!!
Ειναι τοσο μα τοσο λογικο να νιωθεις ετσι!!!!!!!Κι εγω με θρομβοφιλια και χολοσταση κυησης γεννησα στις 36 εβδομαδες πριν 18 μηνες εναν παιδαρο.Το πως φοβομουν!!!Αστο!!!!Σκεφτομουν αυτα που λες και χιλια πραγματα ακομα!!!Νομιζα πως με πανε στο εκτελεστικο αποσπασμα,ελεγα παει δεν θα γυρισω σπιτακι μου!!!!Αν ηξερες πως σε καταλαβαινω!!!!!!!!!!!!! Τωρα που τα σκεφτομαι ομως γελαω!!Ηταν χαζες οι σκεψεις μου εντελως.Και ξερεις γιατι???Γιατι για τους γιατρους και ολο το προσωπικο ενος μαιευτηριου η καισαρικη τοσο μα τοοοοσο ρουτινα!!!Ξερουν τι κανουν.Εχε τους εμπιστοσυνη. Αφησου στα χερια τους,κανε ΜΟΝΟ θετικες σκεψεις και πριν το καταλαβεις θα βρεθεις με το μωρουλινι σου αγκαλια!!! Εγω μολις ειδα τις νοσοκομες και τους γιατρους να κανουν πλακα, να κοτσομπολευουν , να γελανε και να τα κανουν ολα μηχανικα,αρχισα να συμμετεχω και γω στην κουβεντα τους την ωρα του χειρουργειου.Δεν σκεφτομουν τιποτα αρνητικο.Ολα τελειωσαν πολυ γρηγορα και ολα πηγαν μια χαρα. Ετσι θα γινει και με σενα,ολα θα πανε μια χαρα.Αυτη η αναμονη ειναι που σε αγχωνει.Καλη λευτερια και μη φοβασαι τιποτα!!!!
kalispera.den einai asunithisto i parakseno na exeis autous tous fobous.sbise APO ti skepsi sou auta ta 30-50 lepta k epikentrosou sto META.!!pou tha exeis to mwraki sou stin agkalitsa sou,tin theiki euodia tou,tha akoumpas to beloudino dermataki tou k xilia alla kala..sou euxomai na pane ola kala!!
εσύ η ίδια είσαι αυτή που θα βοηθήσεις τον εαυτό σου.ειναι φυσιολογικό να φοβάσαι,αλλά μην το αφήσεις να σε καταβάλει.εχω κάνει κι εγώ δυο καισαρικες .να κανείς το σταυρό σου,να ζητήσεις απ' τον καλό θεούλη να σε βοηθήσουν κι όλα θα πανε καλα...