Μόνοι στο σπίτι!
 |
| «Μαμά, μπαμπά, σας βλέπω!!» |
Την ιδέα την έριξε λίγο πριν τα γενέθλιά της ο Μάνος. «Θέλεις όταν θα φύγουν οι γονείς σου -είχαν έρθει για το πάρτι της- να πάρουν λίγες μέρες και την Αθηνά μαζί τους;«
Συμφώνησα αμέσως. Κυρίως γιατί ξέρω πόσο λαχταρούν να περάσουν χρόνο με τη μικρή. Μένουμε τόσο μακριά και την βλέπουν σπάνια. Μετά σκέφτηκα ότι και για το ίδιο το παιδί θα είναι μια καλή αλλαγή: το σπίτι της είναι οικείο, θα έχει τα αγαπημένα της σκυλάκια, αλλά και τη γιαγιά, την προγιαγιά και τον παππού να ασχολούνται μαζί της 24 ώρες το 24ωρο. Θα δει και άλλους ανθρώπους, θα πηγαίνει βολτούλες, ε και στο κάτω κάτω θα είναι λίγες μερούλες όλες και όλες.
Όταν το έγραψα στο Facebook οι μισές μαμάδες μάς ευχήθηκαν να περάσουμε καλά (τόσο αυτή όσο και εμείς), ενώ οι άλλες μισές είπαν ότι δεν θα το έκαναν ποτέ.
Να σας πω την αλήθεια, δεν το έκανα καν με μισή καρδιά. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος που το μωρό μου ήταν το αυτοκολλητάκι μου, ζούσε με τη μαμά κάθε μέρα όλη μέρα. Από την άλλη μιλάμε για ένα παιδάκι που δεν έχει πρόβλημα με την αλλαγή περιβάλλοντος, κοιμάται πάντα όπου και να το βάλεις, δεν έχει θέματα με φαγητό ή οτιδήποτε σχετικό.
Επίσης αν και με τη μαμά μου έχουμε αραιά και πού κάποιες διαφωνίες σε κάποια θέματα, σε γενικές γραμμές είμαστε της ίδιας λογικής όσον αφορά το μεγάλωμα ενός παιδιού. Δεν αγχώνομαι δηλαδή μήπως μας την… κακομάθουν ή μήπως την βγάλουν εκτός προγράμματος.
Μισή μέρα που έχουμε να την δούμε, πάντως, ο Μάνος είναι σαν δυστυχισμένο γατί που πεινάει και δεν μπορεί να αρπάξει το ψάρι πίσω από το τζάμι. Του λείπει πολύ. Εγώ από την άλλη νομίζω πως ακούω τη φωνή της ή ότι θα γυρίσω και θα την δω να παίζει στο σαλόνι. Επίσης λίγο πριν σκέφτηκα «Αμάν, μας τελειώνουν τα γιαούρτια! Τι θα φάει το παιδί το απόγευμα;»
Νομίζω πως το βράδυ θα περάσουμε λίγο δύσκολα. Αλλά ειλικρινά αν αισθανθώ ότι δεν αντέχω (-ουμε) άλλο, θα πάω να την παρω.
Η φίλη μου η Δέσποινα με πήρε τηλέφωνο σήμερα πρωί πρωί και μου είπε να μην αισθανθώ τύψεις που έστειλα το παιδάκι μου εκδρομή και δεν με τρώει το μαύρο άγχος. Και η αλήθεια είναι ότι τα λόγια της ήταν βάλσαμο, γιατί για μια στιγμή φοβήθηκα ότι ίσως είμαι υπερβολικά τολμηρή. Τα ίδια μου έγραψε χθες και η Νίκη σε μήνυμά της, αλλά και πολλές μανούλες στο Facebook.
Νομίζω ότι και σ’ αυτό το θέμα λίγο πολύ ισχύει ο γενικός «κανόνας»: αν η μαμά είναι ευτυχισμένη, τότε όλα είναι καλά. Καταλαβαίνω τη μαμά που δεν αισθάνεται άνετα με το να αποχωριστεί το παιδάκι της για περισσότερο από λίγες ώρες, καταλαβαίνω, όμως, ακόμα και αυτή που θέλει απλά λίγες μέρες για να ξεκουραστεί.
Εμάς πάντως το πρόγραμμα μόνο ξεκούραση δεν έχει, χεχε!
Η Αθηνά πάντως μέχρι στιγμής τα περνάει ζάχαρη! Παίζει με τον Billy τον σκύλο, στο αεροπλάνο «διάβασε» περιοδικό και ήπιε χυμό, το μεσημέρι έφαγε μακαρονάκια που της έκανε η προγιαγιά, έπαιξε με τα παιχνιδάκια που πήρε μαζί της και τώρα κοιμάται για μεσημεράκι.
Εμείς… για να δούμε… θα αντέξουμε;;;
>Μην αγχώνεσε καθόλου! Θα περάσει ζάχαρη! Ο δικός μου μια εβδομάδα τον μήνα ειναι στην Αθήνα και το καλοκαίρι η γιαγιά τον είχε 2 μήνες! Έτσι θα ξεκουραστείς και εσύ και όταν γυρίσει και είναι ακόμα καλύτερα και για σένα και για αυτήν! Καλά να περάσετε με τον Μάνο
>θα δεις πως,οταν γυρισει το παιδακι σου, θα εχεις γεμισει μπαταριες και θα εισαι σιγουρα ειναι πολυ δυσκολο, γιατι επι 1 ολοκληρο χρονο ησασταν αυτοκολλητακια!!! ειπαμε πως ειναι πολυυυυ καλα και για το μωρο σας μα και για σας!!!! εχετε αναγκη (κι ας μην το εχετε παραδεχτει "φωναχτα") να μεινετε οι δυο σας μα.....και ο καθενας μονος του..!!! εχετε ζησει μαγαλα-σπουδαια γεγονοτα απο τη μερα που ηρθε στον κοσμο το μωρο σας.....!!
πιο "ξεκουραστη" να αντιμετωπισεις τα καλυτερα που ερχονται!!!! :-))))
>εγω επειδη και μενα οι δικοι μου ειναι πολυ μακρια και επειδη το καλοκαιρι δουλευω την στελνω καθε καλοκαιρι στους δικους μου!βεβαια αισθανομαι δυσκολα αλλα απο την αλλη ειμαι πολυ χαρουμενη γιατι ειναι κοντα στην φυση,εχει απλα(εχουμε μεγαλη αυλη)δεν υπαρχουν αυτοκινητα να κινδυνευει,εχει τους φιλους της και πιο πολυ απο ολα ξερω οτι ειναι σε καλα χερια και οι δικοι μου την ευχαριστιουνται!αντιθετα αν εμενε μαζι μου δεν θα περνουσε τοσο καλα,ειμαι τοσο κουρασμενη που δεν μπορω να κανω μαζι της πολλα πραγματα!βεβαια δεν ξερω για φετος τι θα κανω,το σκεφτεται η μικρη για φετος!αλλα επι τρια χρονια αυτο εκανα!ειναι καλο να αλλαζουν περιβαλλον τα παιδια και ποσο μαλλον οταν φευγουν απο την πολη και πανε στην εξοχη!
ΜΑΡΙΑ
>Καμιά φορά χρειάζονται και οι μανούλες λίγη ξεκούραση! Κι εφόσον ξέρεις ότι το παιδάκι σου είναι σε σωστά χέρια, δεν βλάπτει να αλλάξει και λίγο παραστάσεις το ζουζουνάκι! Καλά να περάσετε!!
Λέτα.
>Πρωτη φορα τον αφησαμε για 4 μερες και πηγαμε στο Πηλιο...δεν γινοταν να ερθει αλλα δεν ζοριστηκα και να τον αφησω. Την πρωτη μερα εισαι καπως...εφαγε? κοιμηθηκε? μηπως του λειπω?
Το βραδυ ξυπνας εντρομη και λες: ωχ το παιδι δεν ξυπνησε να φαει! Μετα απο 2 μερες χαλαρωνεις και απολαμβανεις τις "διακοπες" σου :)
Και οχι τυψεις δεν χρειαζεται να νοιωθουμε! Αλλωστε για να παιρναει το παιδι καλα πρεπει κι εμεις να ειμαστε καλα :) Βεβαια οταν γυρνας το λιωνεις στις αγκαλιες και τα φιλια!
Ειρήνη