Είμαι η Ολίβια και είμαι καλά (μόνο που είμαι λίγο κουρασμένη!)
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα… Βλέπετε, έχω το eimaimama.gr πάνω από δύο χρόνια και έχω την αίσθηση ότι όλες έχετε διαβάσει τα… απομνημονεύματά μου, ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Καθημερινά μπαίνουν και νέες μαμάδες (εντάξει και μπαμπάδες, μη βαράτε!!) στην παρέα και δεν έχουν ιδέα ποια είμαι, πού πάω και τι κάνω.
Είμαι η Ολίβια και είμαι καλά.
Έχω μια κόρη την Αθηνά που είναι 18 μηνών.
Ζω εδώ και 2 1/2 χρόνια στην Αθήνα μαζί με τον άντρα μου, τον Μάνο και τις γάτες μας.
Οι γονείς μου μένουν στη Χαλκιδική. Η πεθερά μου μένει στην Αθήνα και είναι μεγάλη σε ηλικία.
Είμαι μαμά που εργάζεται στο σπίτι.
Έχω την «πολυτέλεια» να απολαμβάνω το παιδί μου κάθε μέρα όλη μέρα.
Δυστυχώς, αυτό δεν μου δίνει αυτόματα την πολυτέλεια να μην κουράζομαι, όπως πολλοί πιστεύουν.
Έρχονται στιγμές που είμαι ΠΤΩΜΑ. Διαβάζω καμιά φορά μαμάδες που παραπονιούνται που δεν τους βοηθούν οι γιαγιάδες και γελάω κάτω από τα μουστάκια μου, γιατί ούτε εγώ έχω βοήθεια. Είπαμε, η γιαγιά Γεωργία είναι μεγάλη και η γιαγιά Ρένα με τον παππού Αργύρη είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Είμαι βέβαια τυχερή που έχω τον Μάνο στο σπίτι περισσότερες ώρες απ’ ότι έχει η μέση μαμά το σύζυγό της, αλλά ας μη γελιόμαστε… Όση καλή θέληση και να ‘χει ο daddy, δεν παύει να είναι ΚΑΙ αυτός ένα (μεγάλο) παιδί. 
Koυράζομαι που λέτε. ΠΟΛΥ. Όπως και εσείς, φαντάζομαι.
Τα βράδια ξενυχτάω τουλάχιστον μέχρι τις 3 για να τελειώσω τη δουλειά της επόμενης μέρας. Είμαι workaholic και τελειομανής. Η Αθηνά ξυπνάει εκεί γύρω στις 9, πράγμα που σημαίνει ότι έχω βία βία 6 ώρες ύπνου.
Κατά τη διάρκεια της μέρας, η δουλειά διαδέχεται το τάισμα, το παιχνίδι, το μαγείρεμα, τη διασκέδαση, τη φασίνα, άντε καμιά βόλτα (αν το κόψουμε και αυτό, χαθήκαμε). Δεν ξέρω πώς τα προλαβαίνω, αλλά τα προλαβαίνω… Είναι γεγονός. Κάποια βράδια σκέφτομαι «Wow, ρε συ πώς τα πρόλαβα όλα;» και ειλικρινά δεν ξέρω πώς το έκανα αυτό.
Όμως κουράζομαι. ΚΟΥ-ΡΑ-ΖΟ-ΜΑΙ.
Το καλοκαίρι πριν τις διακοπές ήμουν ένα κινούμενο ράκος. Είχαν γίνει και κάτι βλακείες στο «Ελληνίδες Μαμάδες» που με στεναχώρησαν και είχα πέσει σε ολιβιο-κατάθλιψη. Δεν σήκωνα τηλέφωνα, δεν έβλεπα κανέναν.
Πήγαμε στη Χαλκιδική και με βοήθησαν οι γονείς μου και ουουουουφ ηρέμησα. Κοιμήθηκα λίγο παραπάνω. Ξαφνικά ο μόνιμος πόνος στην πατούσα εξαφανίστηκε (αιτία; άγχος!), έστρωσε η επιδερμίδα, ήρθα και ανάσανα.
Γυρίζοντας πίσω ξεκίνησε το ίδιο πρόγραμμα.
Ξέχασα να αναφέρω τις τύψεις: ναι μεν είμαι όλη μέρα με το παιδί μου, αλλά παίζω αρκετά μαζί του; Του διδάσκω αρκετά; Καμιά φορά έρχεται και παίζει με τα παιχνίδια της δίπλα στο γραφείο μου και ματώνει η ψυχή μου. Ο Μάνος το βρίσκει συγκινητικό, εγώ όμως έχω τύψεις… Παίζουμε ΠΟΛΥ μέσα στην ημέρα, διαβάζουμε βιβλία και ακούμε μουσική, κάνουμε σκανδαλιές, μαθαίνουμε τα χρώματα, τις λέξεις, μέχρι και μαγειρεύουμε μαζί, αλλά ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ;
Πού θέλω να καταλήξω; Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι υπάρχει η σούπερ μαμά που ΔΕΝ κουράζεται, είτε είναι στο σπίτι όλη μέρα, είτε εργάζεται εκτός σπιτιού, είτε, είτε, είτε…
Το καλοκαίρι σκέφτηκα μήπως στείλουμε τη μικρή παιδικό σταθμό, να πηγαίνει έστω 3 ώρες την ημέρα. Όλοι έπεσαν να με φάνε και έτσι το άφησα στη μέση το πλάνο. Για μένα ήταν καλή απόφαση: και αυτή θα ερχόταν σε επαφή με παιδάκια και εγώ θα μπορούσα να δουλέψω duracell όσο έλειπε και να αφιερώσω περισσότερο χρόνο όταν επέστρεφε. Το παγώσαμε για όταν γίνει τουλάχιστονδύο ετών.
Αν θα άλλαζα κάτι; ΟΧΙ.
Δεν με πειράζει που δεν έχω βοήθεια, ξέρω ότι όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει. Αν, ας πούμε, είχα τη μαμά μου εδώ, μάλλον θα μαλώναμε όλη μέρα. Μου αρκεί που ξέρω πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να αναλάβει το Αθηνάκι. Και ξέρω πως θα το κάνει καλά.
Μου αρέσει που βλέπω κάθε μέρα το παιδί μου. Ok, ίσως ώρες ώρες παθαίνουμε overdose η μία από την άλλη, αλλά θυμάμαι όταν ήμουν μικρή πόσο μου έλειπε η μαμά μου που δούλευε πολύ και λέω… ας είναι, αξίζει! Για όσο πάει!
Ότι κουράζομαι, όμως, κουράζομαι.
Ονειρεύομαι μασάζ και μπάνια με αιθέρια έλαια. Ονειρεύομαι τη μέρα που η Αθηνά δεν θα πετάει τα μπιζέλια στο πάτωμα και δεν θα λερώνει τα πάντα αφού έχουμε σφουγγαρίσει και σκουπίσει.
Προσπαθώ, όμως, να χαίρομαι την κάθε στιγμή. ΝΑΙ, είμαι πιο κουρασμένη από ποτέ (και πιστέψτε με, από τα 18 και μετά η ζωή μου ήταν… εξοντωτική!!), αλλά είμαι και τοοοοόσο ευτυχισμένη.
Να, πριν λίγο, ήθελα να την «πνίξω» που μου αράδιασε για 4905606707η φορά σήμερα ΟΛΑ τα βιβλία στο πάτωμα. Και μετά μου κρύφτηκε η άτιμη και την άκουγα να χασκογελάει και την ανακάλυψα με ένα τεράστιο χαμόγελο και αυτά τα υπέροχα δοντίνια της να γυαλίζουν λευκά λευκά και πήρα δύναμη για να δουλέψω και μέχρι τις 4 άμα λάχει…
Το κείμενό αυτό το έγραψα για τις μανούλες που κατά καιρούς μου στέλνουν… συγχαρητήρια που τα καταφέρνω όλα και δεν κουράζομαι… Και άντε να εξηγώ κάθε φορά ότι και εγώ κουράζομαι και εγώ νευριάζω και εγώ θέλω ώρες ώρες να κλάψω ή να φύγω για τις Μπαχάμες (αν και μου είπαν ότι τελικά ποτέ δεν ήταν τόσο ουάου μέρος όσο διαφημίζονταν :P)
Αλλά είπαμε…
Είμαι η Ολίβια και είμαι καλά!
Εσείς;
Ολίβια πόσο μας εκφράζεις!!! ?????????να χαίρεσαι και τα τρία υπέροχα παιδάκια σου!!!
Εγώ πριν λίγο έκλαιγα κλειδωμένη στο μπάνιο από τα νεύρα μου.....και θυμήθηκα αυτό το κείμενο..πού είσαι φίλη μου???!!!
Οταν όλα πάνε στραβά, σκέψου ότι υπάρχουν και χειρότερα. Π.χ. 4 μέρες τώρα πεθαίνω από το φρονιμήτη μου! :P
ΟΛΙΒΙΑ ΘΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΤΑ 40 ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΟΥΣ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΤΣΩ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΞΥΠΝΑΓΑ ΣΤΙΣ 7.00 Π.Μ. 8-3 ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ 4.30-8.30 Μ.Μ ΔΟΥΛΕΙΑ, 9.00-12.00 ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΓΙΟ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ 12.00-4.00 Π.Μ. ΔΙΑΒΑΣΜΑ-ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ-ΣΙΔΕΡΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ( ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΕΣ)ΚΑΙ ΑΛΛΑ 23 ΠΑΙΔΙΑ. ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΠΡΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΟΥΣΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΠΑΡΑΜΕΛΟΥΣΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΧΕ ΕΞΙΣΟΥ ΑΝΑΓΚΗ. ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΔΕΙΞΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΑ
..To είχα διαβάσει το κείμενο αυτό όταν το πρωτοέγραψες..αλλά έπεσε το μάτι μου πάλι πριν λίγο, και το ξαναδιάβασα..και με πήραν τα ζουμιά!! ..Αυτό είχα να δηλώσω.... ΦΙΛΙΑ..ΠΟΟΟΟΛΛΑ!!!!!
Και γω δουλεύω στο σπίτι, οι ρυθμοί μου είναι ίδιοι και τα μωρά μου 2 (2,5 & 1 έτους). Ένα πράγμα με εκνευρίζει. Που οι άλλοι νομίζουν ότι το να εργάζεσαι από το σπίτι σου ΔΕΝ είναι κουραστικό. Hello!!!! ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ σπίτι λέω, όχι πίνω καφέ και ξυπνάω ότι ώρα θέλω. Αυτό σημαίνει ότι την ώρα που εσύ είσαι στο γραφείο και δεν σου αποσπάει τίποτε την προσοχή από την δουλειά σου, εγώ ψάχνω να βρω τρόπο να ξεγελάσω τα μικρά μου έτσι ώστε όταν θα καθήσω να δουλέψω να μην έρθουν το ένα από το αριστερό πόδι και το άλλο από το δεξί και πως να τελειώσω μετά, μου λέτε; Ουφ! Άντε γιατί θα τα ακούσει ο επόμενος "έξυπνος" που θα μου πει τίποτε παρόμοιο. :-)
πραγματικα Ολιβια λες και διαβαζω για εμενα ηταν αυτο το post!εχω ακριβως τους ιδιους ρυθμους και την ιδια ζωη!αλλα οντως δεν θα αλλαζα τιποτα απο αυτα τα 2,5 χρονια που ειναι στην ζωη μου το μικρο μου "πιτσικουλακι" αυτα.....3.37 το ξημερωμα ωρα που ηρεμω και δουλευω!
βρε κορίτσι, έχω δύο παιδιά 2μιση και 3μιση χρονών. δουλεύω από τις 7μιση μέχρι τις 5. κοιμάμαι στις 2 (και ξυπνάω στις 6μιση) γιατί τα παιδιά μου κοιμούνται στις 12 και κάθομαι ένα δίωρο να κάνω δουλειές ώστε να μη με στερηθούν τα μικρά τις λίγες κοινές ώρες που είμαστε μαζί. ΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΟΗΘΕΙΑ!
eisai polu tuxerh pou mporeis kai douleueis sto spiti...kai mhn stenaxoriesai gia to an einai arketos o xronos pou afierwneis sthn mikrh sou.....einai sigoura perisoteros apo auton pou mporw na afherwsw egw pou mporei na kanw na erthw sto spiti kai 2 meres.........
ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗΗΗΗ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ
Παρακολουθω και εγω αυτο το blog παρα πολυ καιρο και σχεδον παντα με τα λογια της Olivia συγκινουμαι. Ειναι λες και ειναι μεσα στο μυαλο μου, μεσα στο σπιτι μου και μας βλεπει. Εγω εχω ενα γιο 20 μηνων...τον Σωτηρακη μου ο οποιος ειναι ενα μικρο θηριο ! Δουλευω εκτος σπιτιου τα πρωινα και εχω την πολυτελεια να μου τον κρατανε οι γονεις μου οι οποιοι μενουν απο κατω μας ! Το επισημαινω το απο κατω μας γιατι μου τον κρατανε αποκλειστικα και μονο τις ωρες που δουλευω ! Ολες τις υπολοιπες ωρες ειναι μαζι μας ! Και όχι γιατι δεν θελουν αλλα εχουν και αλλα εγγονακια και πρεπει να τους προσεχουμε για να τους εχουμε και οχι να τους τα φορτωνουμε συνεχεια ! Και ακτος αυτου δεν θελω να τον αποχωριζομαι τον γιο μου οταν ειμαι σπιτι!! Απο τις 17:00 λοιπον που γυριζω σπιτι και ο Σωτηρης εκεινη την ωρα ξυπναει και ειναι μες στην τρελη χαρα μεχρι τις 09:00 που θα μπει για μπανιο με τον μπαμπα του (ιεροτελεστια καθημερινη μπαμπας με γιο μες στο μπανιο....καταλαβατε μετα μπαινουμε με βατραχοπεδιλα μεσα) ειμαστε αυτοκολλητοι!!! Κανουμε σχεδον τα παντα μαζι και αν δεν του δινω σημασια ερχεται διπλα μου και κανει τα αδυνατα δυνατα να του δωσω λιγη σημασια και εκει ερχονται οι τυψεις που λεει η Ολιβια και την καταλαβαινω απολυτα !!!! Γι'αυτο λοιπον ειμαι μαζι του και παιζω και ασχολουμαι μαζι του τα απογευματα γιατι πρεπει να ξερει οτι εχει μια μαμα που τον λατρευει και παραμελει ολα τα υπολοιπα για χαρη του. Δεν το κανω αναγκαστικα, το κανω γιατι το θελω με τις οποιες συνεπειες... οπως να κοιμαμαι στις 02 τα ξημερωματα προσπαθωντας να συμμαζεψω την παιδικη χαρα που εχει μετατρεψει ο Σωτηρης. Βεβαια το κανω εγω αυτο γιατι μεχρι τις 17:00 λειπω απο το σπιτι και θελω εστω τις ωρες που ειμαι σπιτι να περναμε καλα! Θελω να περναω οσο πιο πολυ χρονο μαζι του !! Προσπαθω τις λιγες αυτες απογευματινες μας ωρες να αναπληρωσω και τις πρωινες που λειπω ! Προσπαθω οσο μπορω να μην τον μαλωνω και ουτε να του φωναζω αν και ειναι θηριο ανημερο και κανει ολο σκανταλιες γιατι δεν θελω να συνδιασει τα απογευματα μας με φωνες και κλαματα ! Πραγματικα στο θεμα υπομονης έχω ξεπερασει τα ορια μου το οποιο και αυτο προκαλει Π Ο Λ Υ κουραση !! Οπως λοιπον καταλαβαινετε κουραζομαι και εγω Π Α Ρ Α πολυ. Ομως εναν Σωτηρακη εχω και θα κανω τα αδυνατα δυνατα γι'αυτον. Οσο για τον μπαμπα μας...ειναι και αυτος ενα παιδι και βοηθαει τον Σωτηρη στις σκανταλιες και οχι εμενα...χιχι! Και τελος, οσο για τον παιδικο σταθμο θεωρω οτι ειναι παρα πολυ νωρις να παει γιατι και τις αρρωστιες που θα περασουμε ολο τον χειμωνα....Παναγια μου, θελω να αποφυγω αλλα ρε κοριτσια τουλαχιστον ο δικος μου που δεν μιλαει ακομα... θελω να μιλησει και να παει ...να μου πει μαμα με μαλωσαν με εδειραν...περασα καλα δεν περασα καλα !! θελω να ξερω πως περναει και τι κανει ! Να τον στειλω απο τωρα για ποιον λογο ? Να μαθει να κανει παρεα με παιδακια ??? ΕΕΕΕΕ Θα μαθει του χρονου !! και εχει πολλα ξαδερφακια (τα εγγονακια που ανεφερα πιο πανω) και παιζει μαζι τους ! Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να τα στειλουμε απο τοσο μικρα εφ'οσον εχουμε εναλλακτικη ! Δεν λεω για τις μανουλες που δεν εχουν εναλλακτικη. Ασε πρωτα να βγαλουμε την πανα (υπαρχουν και τα συγκαματα..ή εκει οι δασκαλες θα τα κοιτανε καθε 5 λεπτα οπως τα κοιταμε εμεις) και ασε να μιλησει (δεν χρειαζεται να γραφει εκθεση , αλλα να λεει τα απαραιτητα) και του χρονου που θα ειναι 2+1/2 θα τον στειλουμε είτε σε ιδιωτικο είτε σε δημοσιο και θα βαλουμε μπροστα και για το 2ο που τοσο πολυ ΘΕΛΩ !!!!! καλη σας μερα μανουλες !! ειμαι και εγω η Κωνσταντινα και ειμαι ΚΑΛΑ !!
Ελαααα δε θέλω να ακούω παράπονααααα!!! Πάρτε το απόφαση!!!Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα, μετά συνηθίζεις! (μα τι λέξη κι αυτή, περιέχει 4 διαφορετικά "ι"- είμαστε στη φάση που προσπαθώ να μάθω στη μικρή μου ορθογραφία χιχιχι). Οι δουλειές δεν τελειώνουν ΠΟΤΕ!!! Μια ζωή όλο και κάτι θα έχουμε να κάνουμε, είτε δουλεύουμε έξω, είτε στο σπίτι, είτε είμαστε άνεργες. Η λαϊκή ρήση λέει "μικρά παιδιά, μικρά βάσανα". Δεν πειράζει ας έχει και λίγη σκονίτσα, να την διώξουμε την καημένη; Που θα πάει μετά; Χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας!!!! Που θα τον βρούμε; Χμμμμ δεν ξέρω... Προφητικό τραγούδι η Μαίρη Παναγιωταρά. Ααα παρεπιπτόντως... Είμαι η Σίσσυ και είμαι; καλά.
Ολιβιακι μου σε νιωθω!!αν κ ειμαι απο τις τυχερες που εχω κοντα τη μανουλα μου κ με βοηθα σε σιδεροκ μαγειρεμα ειδικα τωρα που ειμαι εγκυος στο δευτερο παιδακι μου κ το φατσουλινακι μου η Κατερινα μου η ζωη μου κοντευει 21μηνων!!οπως εχω ξαναπει ειμαι καθηγητρια κ κανω ιδιαιτερα κ αγαπω πολυ τη δουλεια μου φετος λογω κρισης δουλευω κ σε φροντηστηριο κ η κουραση ειναι μεγαλυτερη κ η εγκυμοσυνη φερνει υπνηλια κ εγω παλευω να κοιμαμαι οσο μπορω αλλα επειδη λειπω κ απο το σπιτι απο το μεσημερι ως τις 9-9.30 μου λειπει κ το κοριτσακι μου πολυ κ προσπαθω τα πρωινα να αφοσιωνομαι σ εκεινη κ παραλληλα με μαγειρεμα κτλ κ ξυπναω νωρις!!ειμαστε μανουλες κ κουραζομαστε αλλατιποτα δε μας ξεκουραζει οσο το χαμογελο του παιδιου μας οσο η αγκαλια του σπλαχνου μας οσο η λεξη μανουλα!!
Γειά σου κι από μένα λοιπόν, που ναι μεν σου γράφω πρώτη φορά, παρακολουθώ το blog όμως πολύ καιρό. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που γράφεις, το κάθετι! Σαν να σας βλέπω. Δεν είναι κρίμα που έστω και στιγμιαία σκεφτόμαστε πότε θα μεγαλώσουν λίγο τα παιδάκια μας, μπας και στρώσει η κατάσταση? Και μόλις συμβεί αυτό... έρχεται το δεύτερο (σε άλλους τρίτο και τέτερτο...) και φτου κι απ' την αρχή, με διπλάσιο κόπο αυτήν τη φορά! Οπότο Ολίβια, όπως καταλαβαίνεις θα μαζεύεις μπιζέλια από το πάτωμα για λίγο καιρό ακόμη... Υπομονή. Όσο για μένα: ο μεγάλος μου είναι 3,5 ο μικρός 6 μηνών, οι γιαγιάδες πολύύύ μακριά και ο άντρας μου άπειρες ώρες στη δουλειά. Η μετάβαση από το ένα παιδί στα δύο είναι... πως να το πω - σαν την μέρα με την νύχτα... Πάντως τον μεγάλο μου τον έστειλα παιδικό 13 μηνών, όταν χρειάστηκε να επιστρέψω στη δουλειά μου. Η αλήθεια είναι ότι την θυμάμαι σαν τη χειρότερη περίοδο της ζωής μας, διότι ήταν κάθε 10 μέρες άρρωστος!! Γι αυτό, εγώ προσωπικά, θεωρώ ότι είναι σπουδαίο πράγμα για μια μητέρα να μπορεί να δουλεύει από το σπίτι!! Μην έχεις τύψεις, σημασία έχει η ποιότητα και όχι τόσο η ποσότητα τελικά. Η κούραση νομίζω πως πλέον είναι μόνιμη κάτοικος όλων μας, δεν φεύγει με τίποτα. Προφανώς φταίνε οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας γενικότερα... και απλά ανακουφιζόμαστε και νιώθουμε γαλήνη όταν τα ζουζούνια μας μάς χαρίζουν τα καλοσυνάτα και γεμάτα αγάπη χαμόγελά τους!! Σου εύχομαι ένα ξεκούραστο κι ευχάριστο Σαββατοκύριακο!
Λίτσα και εγώ αυτό με τις αρρώστιες και τον παιδικό σκέφτηκα και είπα να το αφήσω λίγο ακόμα... Καλό Σαββατοκύριακο και σε εσένα!!
Εγώ είμαι η Ειρήνη και ΔΕΝ είμαι καλά!!!!! Πριν 4 μήνες γέννησα το 2ο κοριτσάκι μου και η μεγάλη σε ένα μήνα θα κλείσει τα 3..... ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ!!! Το σπίτι είναι πολύ μικρό και είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο... ότι ξεκινήσω το αφήνω στη μέση... καθάρισμα σίδερο παιχνίδι.... Είμαι όλη μέρα μόνη μου ο μπαμπάς μας γυρνάει μετά τις 11 το βράδυ... η μαμά και η πεθερά σε άλλες περιοχές και οι φίλες μου επίσης. Το αυτοκίνητο το έχει ο άντρας μου οπότε δεν έχω και πολλές επιλογές. Αυτά.... Είμαι η Ειρήνη και δεν προλαβαίνω τίποτα πολλές φορές ούτε να χαρώ τα παιδιά μου... Είμαι μονίμως κουρασμένη και ναι ομολογώ ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!
ΚΟΥΡΑΓΙΟ μανούλα!!!! Τα πρώτα (πόσα είπαμε;;;) χρονια είναι δύσκολα!
Πόσα είναι τα χρόνια;;; Γιατί νομίζω ότι από τη στιγμή που κάνεις παιδιά δεν ηρεμείς ποτέ... (και ας μη ξεχνάμε ότι όταν φύγουν από το σπίτι τα παιδιά... θα έρθουν εγγόνια!!!) Υπομονή όση έχουμε και θα'ρθουν καλύτερες μέρες... (ελπίζω)
Κ εγω πτώμα είμαι!!!
Κοριτσια .......... Νομιζω αυτο το τραγουδι τα λεει ολα. Μας το αφιερωνω λοιπον........ Μια μέρα μιας Μαίρης ( Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά ) [Προηγούμενη σελίδα] Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά. Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό. Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολύ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά-καλά, λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά. Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό, πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω... να 'χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό. Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά κι έχω να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά. Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ... Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω... να 'χω το ντρουν του τηλεφώνου μες στ' αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές. Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί να 'μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ' την πείνα κι από το τρεχαλητό κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό. Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω... Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ... Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά, είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά, είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά στα ιδιαίτερα του ενός και στ' αλλουνού τα γαλλικά. Κι αφού μου βγάλουνε καλά-καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό,τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή, αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό, "είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό. Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά. Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζώον δηλαδή κανονικό.
αΓΑΠΗΤΉ ΟΛΊΒΙΑ θα σου πω το εξής και μόνο: όταν νοιώθεις κούραση ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓΝΟΕΙΣ!! Και δεν είναι "ουαου τέλειο" να κοιμάσαι 6 ώρες και να λες μα πως τα πρόλαβα!!σορρυ αλλά ειναι παλαβομάρα!!!τα ίδια έκανα και εγω ώσπου μόλις έφτασε 20 μηνών ο γιός μου εφτασα στα ορία μου(τώρα είναι 24μηνών)και με ..ενημέρωσε πολύ σωστά μια γιατρός πως "η μητρότητα είναι μαραθώνιος και όχι εκατοστάρι..." κράτα παλάτσο που λένε αγαπητή και δεν θα χάσεις. Δεν χρειάζεται να παριστάνουμε τον σουπερμαν,καταντά ενοχλητικό για το σώμα μας κ τον ευατό μας..κ στο λεω από εμπειρία και με όλο το θάρρος... συγχώραμε που είμαι έτσι δηκτική ΑΛΛΑ μου θύμισες πολύ τον εαυτό μου...δεν αξίζει να υπερπροσπαθείς...δεν είμαστε μόνο για σήμερα!!!Άλλο η αδρεναλίνη και η πολυδραστηριότητα και άλλου η συσωρευμένη και συνεχόμενη κούραση...δεν κανει... αν δεν σου την έσπασα με το δασκαλίστικο ύφος μου(συγνώμη)θα χαρώ να ανταλάξουμε εμειλ!φιλιά σε όλους
Το να δουλεύεις σπίτι είναι απείρως πιο κουραστικό! Σε έναν οποιοδήποτε εργασιακό χώρο εκτός σπιτιού έχεις την "πολυτέλεια" να είσαι focused σε αυτό που κάνεις και ταυτόχρονα να είσαι ύσηχη ότι το παιδί σου είναι OK γιατί κάποιος το προσέχει (όσο γίνεται να είσαι ύσηχη). Ενώ στο σπίτι, αν δουλεύεις και ταυτόχρονα φροντίζεις και το παιδί σου, ούτε focused μπορείς να είσαι (οπότε θέλει διπλή προσπάθεια για να μην κάνεις λάθη στη δουλειά σου) και είσαι και στην τσίτα "κυνηγώντας" το μωρό που θέλει να μπουσουλήσει/περπατήσει/τρέξει/κάνει σκανταλιά. Σωστά?
Λοιπον κοριτσια, εγω 1) εχω 3 παιδια (5, 4 και 2,5 ετων) 2) ειμαι εργαζομενη στον ιδιωτικο τομεα 3) εργαζομαι σε περιοχη που χρειαζομαι 1 ωρα για να φθασω και 1 ωρα γαι να επιστρεψω 4) έχω αντρα που εργαζεται παρα πολλες ωρες εκτός σπιτιου και 5) δεν εχω βοηθειες...Τα μεγαλυτερα ειναι σε ολοημερο νηοιαγωγειο και το κοριτσακι στη γιαγια του..(αυτη ειναι και η μονη βοηθεια που εχω). Σε αυτα...προσθεστε την ανασφαλεια (λόγω οικονομικων συγκυριων) για την εργασια αρα και το εισοδημα και την κακη οικονομικη κατασταση του συζυγου. Αρα εκτός απο σωματικη κουραση εχω και εντονη ψυχολογικη κουραση. Ωστόσο είμαι απο τους ανθρώπους που παντα βλεπουν φως στην ακρη του τουνελ, που οταν ξυπνουν το πρωι νιωθουν ευγνωμοσυνη για όσα έχουν και είναι. Οι ενοχές για το λιγο χρόνο με τα παιδια μου με πνίγουν,(και αυτος ο λιγος χρόνος ειναι δημιουργικος; ) από την αλλη η πληρότητα, η ζεστασιά, το νοημα που δινει στην ζωη μου η υπαρξη τους είναι δυναμη να συνεχιζω και να βλεπω μόνο ανοιχτους δρόμους...οχι αδιεξοδα. Υ/Σ: Ολίβια την μικρη να την πας παιδικο σταθμο. Είναι ο σωστός χρόνος. Τα μεγαλυτερα παιδια μου τα ξεκινησα με ιδιωτικο παιδικο σταθμό σε αυτη την ηλικια. Σημερα στο δημοσιο νηπιαγωγειο δεν εχουν προβληματα προσαρμογης,ενω βλεπω πολλα παιδακια να κλαινε και μου σπαραζουν την καρδια.Αλλωστε οι 3-4 ωρες θα ειναι για το κοριτσάκι μια ευχαριστη αλλαγη στο ημερησιο προγραμμα της, Θα κανει φιλες, θα μαθει να μοιραζεται και να λειτουργει σε ομάδα. Αυτές τις ωρες αξιοποιησε τες με τον καλυτερο δυνατο τρόπο γα σενα.
ΟΛΙΒΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ . ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ . ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ ΙΔΕΕς . ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ , ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΗΝ ΞΕΧΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ . ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΟΡΙΟ ΤΩΝ 12 ΜΗΝΩΝ . ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΤΡΕΛΑ ... Η ΜΙΚΡΗ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟ . ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΩFULL TIME ΚΑΙ ΤΗ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΛΙΣ ΕΧΕΙ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ . ΦΕΤΟς ΑΡΧΙΣΕ ΜΠΑΛΕΤΟ , ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩς 3.1/2 ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙς ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΟΠΟΤΕ ΤΙΣ ΜΕΡΕς ΑΥΤΕς ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΝΩΡΙς ,ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕς ΟΜΩς ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΕΓΩ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ . ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙς ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΜΑΛΩΣΑ ΛΙΓΑΚΙ ... ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΤΗ ΒΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΥΡΙΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ... ΑΛΛΑ ΜΟΛΙς ΤΗ ΒΡΗΚΑΜΟΥ ΕΙΠΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙς ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΣΚΑΣΑ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΜΟΥΝ "ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ " ΗΡΕΜΗΣΑ . ΟΠΩς ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕς ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΕς , ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ , ΝΑ ΠΑΩ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥ ΜΩΡΟ Η ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΧΑΛΑΡΩΤΙΚΟ ΜΑΣΑΖ , ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΑ . ΑΣ ΑΡΓΗΣΟΥΝ ΛΙΓΟ ... ΟΜΩς ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΜΑΝΙΚΙΟΥΡ ΜΟΥ ΧΑΧΑ...
Βρε κορίτσια και εμένα πονάει η πατούσα μου η δεξιά καθώς και τα χέρια μου τον πρώτο καιρό αλλά με έσωσε το sling!!! Πέφτω ψώφια για ύπνο, πάντα τελευταία και πολλές φορές πετάγομαι από τον ύπνο μου για να δω αν ο μικρός είναι καλά... Όταν ήταν πιο μικρος έβλεπα στον ύπνο μου ότι με έπαιρνε ο ύπνος και μου έπεφτε από τα χέρια. Προσπαθώ, προσπαθώ, προσπαθώ να τα προλάβω όλα και στο τέλος αισθάνομαι ότι χάνω χρόνο που θα μπορούσα να αφιερώσω στο μωρό μου, μου λείπει ΤΟΣΟ πολύ και αισθάνομαι τύψεις που τον αφήνω το πρωί, εδώ και 2 βδομάδες που ξεκίνησα δουλειά.
Γειά σου Δεσποινάκι! Ήθελα να ήξερα, ποιό νοσηρό μυαλό βάζει τις μαμάδες στις διαφημίσεις να πλένουν πιάτα με 10ποντο τακούνι, και είναι μέσα στην καλή χαρά όταν έχουν 7 πλυντήρια ασιδέρωτα (για να μην τους χαλάσω τη χαρά, μπορούν να έρθουν να σιδερώσουν και τα δικά μας!!!). Επίσης, τα παιδάκια τους, ανακατεύουν σάλτσες και σαλάτες και δεν πέφτει ούτε σταγόνα λάδι στον πάγκο, φτιάχνουν κέικ χωρίς να βομβαρδιστεί η κουζίνα με αλεύρι και μοιράζονται τα παιχνίδια τους χωρίς να βγάλει το ένα τα μάτια του άλλου. Κλασσικό παράδειγμα όλων αυτών, η διαφήμιση απορρυπαντικού, που το αγοράκι - ιππότης, βοηθάει το κοριτσάκι να .... απελευθερωθεί από ένα φράχτη (που πήγε κι έμπλεξε το τερατάκι....) και μετά χωρίς δεύτερη σκέψη, σκουπίζει τα χέρια του στο πεντακάθαρο μπλουζάκι του (το σκασμένο....). Και, τι έκπληξη, η μαμά του αντί να κάνει το τίγκα στις λαδιές μπλουζάκι σφουγγαρόπανο, χαμογελάει και το πλένει με απορρυπαντικό με μπλε και πράσινους κόκκους. Πάντα είχα την εξής απορία: Βάζει κανείς πλυντήριο για να πλύνει ΕΝΑ μόνο μπλουζάκι;;;;;
Γειά σας λοιπόν. Είμαι η μαμά της Σωτηρίας και δεν είμαι καλά. Είμαι κουρασμένη, έχω άγχος, έχω τύψεις, έχω νεύρα, έχω την εργασία, τις δουλειές, το παιδί, τα σκυλιά, την καθημερινή μετακίνηση στην άλλη πλευρά της Αττικής, τον μισθο που δεν φτάνει, την εφορία που μου χτυπάει την πόρτα. Το μαλλί μου είναι χάλια, δεν έχω χρόνο να βαφτώ, βάζω ότι βρω μπροστά μου και οι μόνες μου έξοδοι πλέον είναι σε παιδότοπο, παιδικό κινηματογράφο, παιδικό θεάτρο, παιδικό πάρτυ, παιδικές δραστηριότητες ... Αργά το απόγευμα γυρίζω σπίτι και το πιο όμορφο κοριτσάκι του κόσμου μου σκάει ένα φιλί και αρχίζει να διηγείται τις ζουζουνιές της. Είμαι η μαμά της Σωτηρίας και είμαι καλά ;)
Γεια σου χαζομαμά! Κι εμένα πολύ μου έχει λείψει να πάω σινεμά και να δω μια ταινία που απευθύνεται σε ηλικίες άνω των 5 !!! Να πάω σε ένα πάρτυ που δεν σερβίρουν μόνο πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό και τούρτα batman!!! Ουφ! Ας είναι καλά τα παιδάκια μας και που θα πάει.... Θα τα κάνουμε όλα ξανά! Αρκεί να έχουμε επιβιώσει μετά από εφορία και τροϊκανούς!!!!
Γεια σας...είμαι η δέσποινα κ δεν πάω καλά!χαχαχαχα!Θέλω να τουφεκίσω τους διαφημιστές που δείχνουν διαφημίσεις με ξεκούραστες, ολόχαρες, πάντα κομψές μαμάδες να μαγειρεύουν 5 διαφορετικά φαγητά (πάντα χαμογελώντας!!) να πετάνε κουβάδες στον αέρα χορεύοντας στις μύτες , τρελλές από χαρά που το κάτασπρο πάτωμα λάμπει, με παιδάκια πάντα πεντακάθαρα που δεν γκρινιάζουν ποτέ!!!ενώ εγώ με 2 παιδάκια 5 κ 2,5 ετών ,νιώθω κουρασμένη, τρέχω να προλάβω μπας κ μαγειρέψω κάτι να φάμε, κάνω φιλότιμες προσπάθειες για να είναι καθαρό το σπίτι (όχι πάντα με επιτυχία!!!) και πολλές φορές γυρνάω κ βλέπω τα παιδάκια μου μεταμορφωμένα σε γουρουνάκια....Όλιβ είσαι ανεκτίμητη ...φιλάκια σε όλες τις μαμάδες!καλή δύναμη κορίτσια!
Εγώ ώρες ώρες νομίζω ότι τα κάνω όλα αυτόματα από την κούραση!!Έχω δύο παιδιά δίδυμα κορίτσια!!Έχω βοήθεια βέβαια αρκετή αλλά πιστέψτε με μερικές φορές θέλω να τις καρυδώσω και τις δυό γιαγιάδες!!!Ας είναι καλά όμως!! Εγώ είμαι ψυχολογικά απόλυτα κουρασμένη!!Τι να πρωτοκάνω, να είμαι καλή στη δουλειά μου? να έχω μαγειρεμένο φαγητό και οικιακές δουλειες? να φροντίσω τον άντρα μου ? να κάνει η Μαρία της θεραπείες εντός κέντρου αποκατάστασης και να της κάνω και εγώ ασκήσεις στο σπίτι? να τη βάλω στον ορθοστάτη, στο τρίγωνο ? να παίξω με την Εύη να τις πάω βόλτα και αφού δε μου φτάνουν όλα αυτά να πρέπει να εξηγώ στην κάθε "χαϊδω" στις κούνιες γιατί τα ματάκια της Μαρίας παίζουν? γιατί η Μαρία δεν περπατάει? γιατί η Μαρία δεν πιάνει ? γιατί η Μαρία δεν μιλάει ? γιατί η Μαρία δεν παρακολουθεί???γιατί ΜΑΜΑ????????ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!! και έρχεται και η έκτατη εισφορά στο κεφάλι για να ισοπεδώσει το ήδη μείον ταμείο μας!!!!
Όντως μπορει αλλες μαμαδες να δουλευουν εκτος σπιτιου και να κουραζονται απιστευτα αλλα τουλαχιστον ξεφευγουν για λιγες ωρες απο αυτην την μονιμη εννοια και φροντιδα των παιδιων. Εγω ειμαι μαμα στο σπιτι απο επιλογη, εκανα τα παιδακια μου με 18μηνες διαφορα και κουραζομαι κι εγω πολυ. Απο την στιγμη που σηκώνομαι το πρωι δεν καθομαι παρα μονο οταν ταιζω τα παιδακια μου. Ο αντρας μου ομως που δουλευει εκτος σπιτιου οταν γυριζει σπιτι πρεπει να ξαπλωσει να ξεκουραστει και εγώ να κραταω τα παιδια στο σαλονι για να μην τον ξυπνησουν... κσι ρωταω "Εγω δηλαδη δεν εχω κουραστει ολη μερα;;;". Οοοοοοοχι εγω πρεπει να κρατησω τα παιδια...και το βραδυ ακομα που κοιμαμαι εχω μονιμα την εννοια τους. Συμπερασμα....η μανα δεν ξεκουραζεται ΠΟΤΕ!!! Ακομα και στον υπνο μας εχουμε το μυαλο μας στα παιδια...!! Αν ομως το βλεπουμε αρνητικα ολο αυτο θα μας παρει απο κατω, αν το βαλεις στο μυαλο σου θετικα και το δεις οτι ολο αυτο γινετε για τα παιδακια που επιλεξαμε να κανουμε και να μεγαλωσουμε με τον καλυτερο τροπο τοτε ολα καλα....!! Φιλια κουρασμενες μανουλες...
και εγω μια απο τα ιδια. αλλα σε λιγο πολυ χειροτερη φαση, αφου μεγαλωνω 2 παιδια μονη μου , ειμαι 28 και δεν αντεχω ολη αυτη την ρουτινα την καθημερινη.(δεν υπαρχουν γιαγγιαδοπαπουδες να μου δωσουν μια στιγμη χαλαρωσης και ηλικρινα μου εχει ληψει πολυ να ειμαι με τον εαυτο μου εστω και ενα 2ωρο) απο τισ 7 στο ποδι να τα κανεισ ολα και στο τελοσ τησ ημερας να καθεσε κ να σκεφτεσαι ποιο θα ειναι το αυριανο προγραμμα. πφφφφφ, η κουραση μου ειναι και λιγο ψυχολογικη γιατι η ατακα απο φιλουσ και συγγενεισ που δεν ζουν την καθημερινοτητα μου παρα μονο τηλεφωνικος λενε οτι μιλαω και εγω που καθομαι σπιτι και το ξινω. που να δουλευεσ κιολασ μου λενε..... τελος θελω να πω οτι τα μαλλια μου εχουν πεσει αρκετα απο το αγχος και ολο το στρεσαρισμα που περναω.εχω χασει πολλα κιλα και ειμαι σαν γρεμλιξ ...αυτα τα ψυχοσοματικα μου θα με φανε. υπομονη . και εκτοσ αυτου εχω και τισ φβομαμαδες που με σνομπαρουν :P και ολα αυτα τα λεω για να καταλαβουν μερικες οτι πισω απο τισ λεξεισ δε κριβετε ο αλεξης. αλλα μια καθημερινη μαμα -γυναικα-συζηγος-καθαριστρια-παιδαγωγος-δασκαλα- κτλ κτλ κτλ ειμαστε ολα σε ενα και συμφερουμε! εκτοσ απο μερικες που παραπονιουντε ολη μερα που δεν προλαβαν να πανε για σπα γιατι τελειωσαν αργα την χθεσινη διασκεδαση και οτι ειναι υποχρεωμενη η μαμα και η πεθερα να μεγαλωνουν τα παιδια γιατι ειναι εγγονια τους χιιχιχιχι. :)
Είμαι η "Μαίρη Παναγιωταρά" κι είμαι κι εγώ καλά... Και, μανούλες, σας αφιερώνω το γνωστό: "Μάνα Κουράγιο!!!"
Εγω ειμαι η Ρανια και προσπαθω να ειμαι καλα!Εργαζομενη μαμα και εγω με ενα παιδακι 5 χρονων και ενα 5 μηνων.Ειμαι μονη στην Κρητη οι γονεις μου στην Αθηνα και αλλη βοηθεια από πουθενα!. Εχω ξεχασει πολλα πραγματα που αφορουν το ατομο μου αλλα ειλικρινα δεν με νοιαζει ΚΑΘΟΛΟΥ(εκτος από κάποιες ελάχιστες φορές )Στην τελικη εκτος ολων των αλλών ειμαστε μαμαδες!! :)))
"Ονειρεύομαι μασάζ και μπάνια με αιθέρια έλαια" ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΣ!!!!
Ολιβ μου σε καταλαβαίνω απόλυτα.... Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μητέρα και παράλληλα να προσπαθείς να συνδιάσεις διάφορα πράγματα, δουλειές σπιτιού, εργασία εντός σπιτιού,κτλ Χρειάζονται όλα μια προτεραιότητα. Σίγουρα σε όλα δεν μπορούμε να είμαστε τέλειες. Και να σου πω κάτι.... είναι τελικά πολύ ψυχοφθόρο το να είναι κάποιος τελειομανής. Στο λέω γιατί τόσα χρόνια προσπαθώ να χαλαρώσω απο αυτό που κάποτε θεωρούσα προτέρημα, αλλά τώρα ελάττωμα, μιας και πολλές φορές αυτή η τελειομανία μου μού δημιουργούσε ψυχοσωματικά προβλήματα. Και μη νιώθεις τύψεις που κάποιες φορές δεν μπορείς να ασχοληθείς με την Αθηνά όσο θα ήθελες. Τα παιδιά μας, χρειάζονται την παρουσία μας μέσα στο σπίτι και αν ακόμα κάποιες φορές παίζουν μόνα τους, το οτι σε νιώθει εκεί γύρω της είναι ουσιαστικής σημασίας γι'αυτή. Και μένα ήταν η απορία μου πως τα προλαβαίνεις όλα, αλλά ποτέ οτι δεν κουράζεσαι. Αλλωστε πολλές φορές μέσα απο αυτά που μας έγραφες φαινόταν πόσο κουρασμένη και λίγο απογοητευμένη ήσουν προ καλοκαιριού. Πάντως μετά της διακοπές σας, εγώ είδα μια ξαναγεννημένη Ολίβια. Χαίρομαι που μπήκες πολύ δυναμικά με τη νεα σεζόν. Ξέρω οτι μας περιμένει ένας χειμώνας που κάποια στιγμή όσο ανανεωμένες γυρίσαμε απο τις διακοπές πάλι την ίδια κούραση θα νιώθουμε αλλά το καλοκαίρι πάλι θα ξανάρθει... Κύκλος είναι η ζωή και με την Αθηνά σίγουρα ΟΧΙ ένα μονότονος κύκλος. Φιλάκια πολλά.
Σε έχω σκεφτεί πολλές φορές και το έχω συζητήσει με τον σύζηγο μου, λέγοντας του: "Η Ολίβια δουλεέυι σπίτι, δεν έχει βοήθεια και παρ΄όλα αυτά προλαβαίνει τόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για εμάς και πιστεύω πως κουράζεται πολύ!" Εργάζομαι και στο σπίτι και έξω από αυτό, έχω κατάστημα με χειροποίητα έιδη.Στο κατάστημα είμαι εννοείται ώρες κατάστηνάτων, πολλές φορές όμως που δεν προλαβαίνω(δόξα το Θεό, δουλειά υπάρχει) παίρνω δουλειά και στο σπίτι! Και τότε καταλαβαίνω πόσο κουραστικό είναι να είσαι σπίτι και να δουλεύεις και μάλιστα με ένα σχετικά ήσυχο και καλόβολο παιδί που φυσικά εννοείται, που και που δεν του λείπει η πονηριά και οι σκανδαλιές! Εγώ σου εύχομαι καλή δυνάμη και να σε συμβουλέψω παρά του ότι εγώ δεν είμαι του προγράμματος) να βάλεις κάποιες ώρες προγραμματισμένες χαλάρωσης για τον εαυτό σου! Δεν παθαίνουμε τίποτε εμείς αντί για 10 ποστ την ημέρα μας βάλεις 5 ή ακόμα και 3!!!! Φιλιά!
Και εγώ εργαζόμενη μαμά ενός μικρούλη 18 μηνών και μονίμως κουρασμένη...έχοντας χάσει τη μαμά μου, και μαζί την ελπίδα ότι τουλάχιστον θα μπορούσα για ένα διάστημα "διακοπών" να την έχω κοντά μου και να με βοηθάει...νιώθω ότι τρέχω σε αγώνα δρόμου ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ...Απλά ήθελα να σου πω, ότι πίστεψέ με, θα είχες πολύ περισσότερες τύψεις εάν δούλευες εκτός σπιτιού...τουλάχιστον χαίρεσαι τη μικρή σου, όλη την ημέρα! Νιώθω τύψεις όταν περιμένω πώς και πώς να κοιμηθει ο μικρός...για να κάνω τις δουλειές μου, και ζηλεύω τόοοοσο πολύ τις κοπέλες που έχουν βοήθεια!!Αλλά ταυτόχρονα, περιμένω πώς και πώς να ξυπνήσει και να με φωνάξει "μαμάααααα"...
Ολίβια ... απο προχτές που μας συστησες την οικογενεια με τα 23 παιδια, εκ των οποιων τα 21 ειναι υιοθετημενα και με καποια διανοητική υστερηση, παιδια πεταμενα που δεν θα τα 'θελε κανεις, κι αυτο ηταν ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ρε παιδι μου προσωπικη από διαθεση προσφορας και μόνο, κατανοώντας προφανώς την σημασια του να γεννηθει κανεις Ανθρωπος, το να πω εγω οτι κουραζομαι, μου ακουγεται τουλάχιστον αστειο, και ειμαι μια απλη Μαιρη Παναγιωταρα σε μια Ελλάδα που θελουν να την εξοντώσουν κι εμεις οι πολιτες το επιτρεπουμε ως εθελοντες αυτόχειρες - δικη μου εξηγηση αυτή, αποσταγμα όλων όσων ακουω και διαβαζω αυτες τις μερες, με αποκορυφωμα τις χθεσινες δηλωσεις Πεπελάση. Ναι, κουράζομαι, και ναι, φυσικα σε καταλαβαινω, κλείνω μαζί σου και το διπλανο κρεββατι για μασαζ αν θες, αλλα ενταξει ρε παιδί μου, δεν θεωρω ότι κανω και τίποτα το ιδιαίτερο. Ολα καλα λοιπον και ευχομαι τα καλυτερα σε όλες σας :) Ζωή ειναι, θα περασει ...
νομιζω οτι ειτε δουλευεις απο το σπιτι ειτε δουλευεις εκτος σπιτιου η κουραση ειναι ιδια (και μερικες φορες απο το σπιτι περισσοτερη...). Τουλαχιστον οταν δουλευεις εκτος εχεις την ευκαιρια να «αναγκαστεις» να βγεις, να ντυθεις, να πας σε εναν αλλο χωρο, να δεις κανα αλλο ανθρωπο και βεβαια να εισαι -με ολες τις αγωνιες, βεβαια- «μονη σου» για λιγες ωρες... Βεβαια μετα... τρεχατε ποδαρακια μου! Εχω ενα γλυκο αγορακι 4,5 χρονων και ενω εχω βοηθεια απο γιαγιαδες καθε φορα που τον αφηνω εκει εχω τυψεις... οχι οτι δεν θα τον προσεξουν, καθε αλλο. Αλλα οτι με βλεπει λιγο... και μετα οταν ερθει η ωρα να τον παρω, ειναι τοσο λιγο αυτο που μενει μεχρι να πρεπει να παει για υπνο... Εγω πραγματικα σε θαυμαζω που δουλευεις απο το σπιτι, εχεις την Αθηνα σου μαζι σου και τα καταφερνεις (με πολλη πολλη κουραση, βεβαια!) σε φιλω
Φυσικά και κουράζεσαι κορίτσι μου! Και μόνο να τα σκεφτείς και να τα οργανώσεις όλα όσα πρέπει να κάνεις, είναι από μόνο του αρκετά κουραστικό!!! Δεν κατάλαβα το... απολογητικό ύφος του κειμένου σου! Εγώ, μετά τις διακοπές με τα παιδιά, δήλωσα πως χρειάζομαι .... διακοπές!!! Και είναι πιο μεγάλα, 7 και 4 ετών. Θα προτιμούσα να μην δουλεύω, ή έστω να δουλεύω λιγότερες ώρες! Αυτό το να φεύγω στις 7.45 το πρωί για να τους αφήσω σχολείο, να πάω στο γραφείο και να γυρίζω σπίτι στις 6.00 το απόγευμα, για να γίνουν όλα όσα χρειάζεται ένα σπίτι και μια οικογένεια, με σκοτώνει! Οφείλω να ομολογήσω πως δεν ξενυχτάω, στις 11.00 - 11.30 το βράδυ, παρατάω ότι κι αν κάνω και πέφτω ξερή για ύπνο. Προσωπικός χρόνος για περιποίηση, μαλλιά και νύχια ή να μιλήσω με καμία φίλη στο τηλέφωνο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Μπάνιο στις 6.00 το πρωί και απλά ελπίζω να έχει ζεστό νερό!!! Με μαμαδίστικους χαιρετισμούς, μια φίλη σου από την Καισαριανή! (Φαντάσου, πόσες φορές έχω σκεφτεί πως θα μπορούσαμε να γνωριστούμε, μιας και μένουμε τόσο κοντά, αλλά ... χρόνος μηδέν. Για μένα πολυτέλεια είναι να πάω στο φαρμακείο ή στο ψιλικατζίδικο μόνη μου, χωρίς να τρέχει από πίσω μου μια ουρίτσα που φωνάζει μαμααααααααααααααααααααα θέλω ......).
Ολίβια πολυ απελευθερωτικα οσα εγραψες... ειμαι λγους μηνες μαμα κι ομως συχνα αισθανομαι κουρασμενη κ ανεπαρκης ειδικα οταν θελω να μιλησω σε καποιον...Παντως εχω να πω οτι μπορει να σου βγαινει η πιστη μα τα καταφερνεις ΤΕΛΕΙΑ... Μια φιλη μαμα μου δανεισε ενα βιβλιο που λεγεται: Μα τι κανεις ολη μερα; Στο οπισθοφυλλο λοιπον λεει οτι απευθυνετε στις μητερες που καμια φορα αισθανονται: οτι δεν καταλαβαινει κανεις τι κανουν ολη μερα, οτι συντριβονται στα συναισθηματα τους για το μωρο, οτι ειναι συνεχεια κουρασμενες,οτι τιποτε δε τις ειχε προετοιμασει για τη μητροτητα, οτι δεν ειναι σιγουρες τι θελει το μωρο τους, οτι τα βαζουν με το συντροφο τους. Με ανακουφισε πολυ.. Το μονο που δεν αναφερει ειναι το συνδρομο της πατουσας, ποναωωωω πολυ στη δεξια παω σαν το κουτσαβλο, νομιζα κι εγω οτι φταιει που εγινε ενα μικρο βοδακι...
Και εσύ σύνδρομο πατούσας;;; Α πρέπει να γράψω οπωσδήποτε σχετικά!!
Eίμαι η Nikki και είμαι καλά!!! :) Mπράβω Oλίβια, beautifully written as always! xx :)
Καλημέρα!! Τα λες πολύ σωστά, δεν έχω χρόνο να διαβάσω όλα τα Posts (γράφω από τη δουλειά) και δεν ξέρω αν το έγραψε κάποια άλλη κοπέλα... Δουλεύω από το 1999 με μόνη διακοπή την περίοδο που γέννησα όταν και έμεινα στο σπίτι συνολικά 11 μήνες... Από τη δική μου εμπειρία λοιπόν έχω να πω ότι είναι πολύ καλά να είσαι σπίτι με το μωράκι σου και να βλέπεις την πρόοδο του αλλά και από την άλλη το να πηγαίνεις στη δουλειά είναι πολλές φορές αγχολυτικό και σε κάνει να ξεφεύγεις λιγάκι από το σπίτι... Και οι δύο περιπτώσεις έχουν τα συν και τα πλην τους...και σίγουρα όλες οι μαμάδες κουραζόμαστε με όλες τις ευθύνες που έχουμε. Εγώ αυτό που λέω είναι να είμαστε καλά, να δουλεύουμε (με όποιον τρόπο), να χαιρόμαστε τις οικογένειες μας και όλα καλά θα πάνε!!!
Τυψεις! Κουραση! Και λιγα λες. Εχω την τυχη να ειμαι (ακομα) δημοσιος υπαλληλος και να απολαμβανω τους 9 μηνες αδειας ανατροφης τοσο στο πρωτο παιδακι μου, οσο και στο δευτερο, το οποιο γεννησα πριν 5 1/2 μηνες. Ειμαι λοιπον μαμα, μεσα στο σπιτι, που δεν εργαζεται προς το παρον και παλι δεν προλαβαινω. Ευτυχως, ο μεγαλος κλεινει τα 3 σε ενα μηνα και ξεκινησε παιδικο σταθμο κι ετσι κατι γινεται. Εχω τη μαμα μου σχετικα κοντα και δεν πρεπει να παραπονιεμαι. Μια φορα στις 15 ερχεται και βαζει ενα χερακι (και δυο και τρια), αλλα αν δεν την ειχα.... δεν ξερω τι θα εκανα. Παρ᾽ ολα αυτα, ειμαι η Μαίρη και ειμαι κι εγω καλα!!!
ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 7,5 ΜΗΝΩΝ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ . ΗΞΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΗ......ΕΙΜΑΙ Κ ΕΓΩ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ Η ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΙΩΘΕΙ ΤΥΨΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ....ΟΜΩΣ ΝΙΩΘΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ 100% ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ...ΑΣΧΕΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΜΕΤΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΒΡΑΔΥ...... ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΑΝΟΥΛΕΣ .....ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ. ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Ax Όλιβ, ειμαι μαμά του Σωκράτη (18 μηνών), εργαζόμενη, με πολλές τύψεις, πολύ νύστα και τρομερή κούραση καποιες-αρκετές-φορές. Τον μικρόμου τον φροντίζει η μητέρα μου όταν λείπω. Είπαμε να το στείλουμε για κανα 3ωρο σταθμό αλλά επεσαν να με φάνε..........λες και εγω ήθελασ να πάει. Απλά να παιξει κι αυτο με παιδάκια της ηλικίας του και να ανασάνει και λιγο η μαμα μου. Δεν ζητώ πολλά , αν γίνεται να κοιμάμαι χωρίς διαλλείματα 6-7 ώρες το βράδυ, το έχω τρομερή ανάγκη γιατί ο μικρός ξυπνα αρκετές φορές το βράδυ. Σε ευχαριστούμε για την όμορφη παρέα.
Καλημέρα!Το περίεργο θα ήταν να μην κουράζεσαι.Τι κι αν δουλεύεις από το σπίτι;Κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν.Δουλεύω εκτός,λείπω 8 ώρες συνολικά από το σπίτι κι έχω (μάλλον) πιο πολλές τύψεις από σένα.Με το που θα γυρίσω, ασχολούμαι με το παιδί και παράλληλα κάνω ότι μπορώ μέσα στο σπίτι.Αν είμαι τυχερή και κοιμηθεί κανένα μισάωρο,θα μαγειρέψω. Αλλιώς θα περιμένω την ώρα που θα έρθει ο μπαμπάς του,για να μην έχω συνέχεια το νου μου εκεί.Τα περισσότερα βράδια,με το που θα κοιμηθεί,μετά τις 10,αρχίζω να τρέχω πανικόβλητη,να προλάβω όσα μπορώ,πριν πέσω κι εγώ σαν τούβλο.Ξυπνάει και 2-3 φορές μέσα στη νύχτα,οπότε ούτε τότε ξεκουράζομαι.ΑΛΛΑ δε συγκρίνεται αυτό το χαμόγελο με τα τρία δοντάκια,με όοολη την ξεκούραση του κόσμου!
Ολιβια,γεια σου!Ειμαι η Βικυ και 'προσπαθω' να ειμαι καλα..Το λεω αυτο γιατι ειμαι μανουλα 4 υπεροχων παιδιων και δεν σταματω να ευχαριστω τον Θεο που μου τα χαρισε..Επισης δεν σταματω να προσευχομαι για δυναμη και υπομονη.Νομιζω οτι ειναι το σημαντικοτερο για να διαχειριστεις μια οικογενεια δεδομενου οτι υπαρχει πολλη αγαπη!Τα παιδια μου τα μεγαλωσα χωρις την βοηθεια των γιαγιαδων και ΝΑΙ ειναι ΠΟΛΥ κουραστικο,σωματικα και δοιανοητικα...Πολυ συχνα νοιωθω σαν την Μαιρη την Παναγιωταρα ..Τα δδμακια μου ειναι τωρα 2,5 χρονων και τα ζωηροτερα του κοσμου!!Ενα ΤΣΙΡΚΟ το σπιτι μας..Η κορουλα μου(η μονακριβη)ειναι φοιτητρια και η καρδουλα μου τρελαινεται καθε φορα που χτυπαει το τηλ.-μου λειπει πολυ...Ο Big brother ο Χρηστος μου ειναι ενας αξιολατρευτος εφηβος β' λυκειου που προσπαθει να βοηθαει και στο σπιτι, οσο μπορει..ΔΕΝ επελεξα να γινω μαμα,ετυχε!!ο γιατρος μου ειχε πει πως δεν θα κανω παιδια...ηταν το χειροτερο που μπορουσα να ακουσω στην ηληκια των 21...Και οχι μονο εκανα παιδι...αλλα το παραεκανα κιολας..Γιατι τα λεω ολα αυτα??ΓΙΑΤΙ καταλαβαινω και νοιωθω καθε μανουλα!στα αγχη και στις ανησυχιες που κρυβονται πισω απο την μητροτητα λεω ΝΑΙ.!.ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ...Να γιατι ειμαστε ΜΑΝΟΥΛΕΣ..γιατι κουραζομαστε και δεν τα παραταμε!!γιατι στεναχωριομαστε και εχουμε το κουραγιο να χαμογελαμε!γιατι απογοητευομαστε και μολις ακουσουμε τη φωνουλα των παιδιων μας τα ξεχναμε ΟΛΑ.. ΚΑΙ ...ΝΑΙ!!γκρινιαζουμε!!γκρινιαζουμε γιατι εχουμε αναγκη να μας επιβραβευσουν για τους κοπους μας...γιατι ΜΟΝΟ εμεις -οι μανουλες- ξερουμε να δινουμε τον ιδιο μας τον εαυτο για τα παιδια μας..ΟΛΙΒΙΑ, ειμαι η Βικυ και ειμαι καλα!!!και ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ!!
Γεια σου Βικάκι!!!
Είμαι η Ελένη και σε καταλαβαίνω!!! Καλή δύναμη και καλή συνέχεια!!!
ΑΧ Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΜΟΝΙΜΟ...ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩς ΕΧΩ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΑΛΑ ..ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΧΩΡΙς ΔΙΑΚΟΠΕς. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΥΨΕΙς ΚΑΙ ΡΩΤΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.. ΠΩς ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΑΛΛΕς ΜΕ 4-5 ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΑΙΔΑΚΙΑ???ΠΩς ΟΕΟ??? ΑΡΑ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ !! ΑΛΛΑ Η ΚΟΥΡΑΣΗ , ΚΟΥΡΑΣΗ!!
Φυσικά και κουράζεσαι.εννοείται αυτο.έχεις τόσα στο κεφάλι σου καθημερινά.πόσες φορές ήθελα να σου γράψω για τη γέννα μου για κάποια εμπειρία με τα παιδιά μου για το πριν και το μετα τα παιδιά;όσο υπερβολικο και αν ακουστεί όμως σε σκεφτόμουν και έλεγα ότι δεν θα ήθελα να χάσεις την μισή ώρα ύπνου ή παιχνιδιού ή βολτας για να διαβάσεις τα δικα μου.το λέω αυτο ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΘΈΛΩ ΝΑ ΠΑΡΕΞΕΙΓΗΘΩ!!!ξέρω ότι είσαι ικανή να ξενυχτησεις για χάρη μας!το βλέπω!όλο αυτο που κανείς χρειάζεται ΠΟΛΥ ΚΌΠΟ!επειδη όμως για ενα διάστημα εργαζομουν στο ΣΠΙΤΙ και είχα μόνο το πρώτο μου παιδάκι γνωρίζω το είδος της πίεσης για το οποίο μιλάς.οπότε ΝΑΙ ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΚΟΥΡΆΖΕΣΑΙ!εννοείται αυτο!μην μασασ όμως!ααααα!!! Μπορείς να μας γρινιαξεις,κλαψουρισεις ,παραπονεθεις οπότε και όπως γουσταρεις οκ;
Αχ βρε Nicky!! Οι ιστορίες σας με ξεκουράζουν λίγο! Αρκεί να μην είναι γραμμένες σε greeklish, χαχα!
Greeklish εγω;α πα πα..κατ´αρχην δεν μπορω να τα διαβάσω που να καθισω να τα γράψω κιόλας χα χα χα
Ετσι ειναι ,ολες οι μαμαδες ειναι κουρασμενες.Παρεπιπτοντως ηθελα να ρωτησω για εκεινον τον καλοκαιρινο διαγωνισμο με το viva travel αν εχεττε βγαλει αποτελεσματα.
....Ολιβιακι...''δεν υπαρχεις''!!!.... Ποσες αληθειες περιγραφεις...ποσες μαμαδες εκπροσωπεις με το λογο σου!....και παντα εκπεμπεις θετικη ενεργεια ...Μπραβο ,μπραβο!.... ...ειμαι η μαμα Κατερινα και ειμαι κι εγω καλα!!!χχχ
Ν'αγιάσει το στόμα σου, κοριτσάρα μου και να βουλώσουν μερικά άλλα.... εννοείται ότι κάθε δουλειά απαιτεί χρόνο, αφοσίωση και δύναμη πνευματική και σωματική!! Να μη νιώθεις καμία τύψη και ουδεμία ενοχή, που είσαι αυτό που πολλές θα ήθελαν να είναι :-) Μαμά με ήσυχο σχετικά μωρό, με έναν στηλοβάτη σύζυγο και με δουλειά ελεύθερου ωραρίου από το σπίτι!! Ουάου!! Γι'αυτό και όλες εμείς σε στηρίζουμε, μας αρέσεις και θα είμαστε πάντα δίπλα σου!!! :-)
Δίπλα μου θα είστε, μασάζ θα μου κάνετε;; :P
Είμαι η σοφια κ δεν προλαβαίνω με 2 μωρα ώρες ώρες λέω θ μ στριψει.... Αλλα ώρες ώρες είμαι τόσο ευτυχισμένη με τα ζουζουνια μ π τ ξεχναω ολααααα
Και σιγα που δεν θα σχολίαζα και σ'αυτό!!!!!! (:D)Εννοείται ότι κουράζεσαι, Ολίβια και κατα την προσωπική μου άποψη είναι πολύ πιο δύσκολο να δουλεύεις από το σπίτι... Εγώ τουλάχιστον έχω την ευκαιρία, να βγω έξω, να πάω στη δουλειά, ν'αλλάξω περιβάλλον και να δουλέψω χωρίς να γυρνάω πίσω το κεφάλι μου καθε 3 λεπτά, προσπαθώντας να μαντέψω (σχεδόν πάντα ΜΑΤΑΙΑ βεβαίως, βεβαίως!!!) την επόμενη κίνηση των παιδιων μου...Απ'την άλλη, εσύ έχεις πιο ευέλικτα ωράρια! Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχει σημασία αν δουλεύεις ή όχι, αν έχεις βοήθεια ή όχι (εκτός αν έχεις SUPER βοήθεια!!!)... η πραγματικότητα είναι μία... για όλες τις μαμάδες... Δεν φταίμε εμείς που κουραζόμαστε ... απλά αυτό το άτιμο το ρολόι ... έχει λίγες ώρες... Συμπάσχω κι εγώ στις ενοχές απέναντι στο παιδί σου... δεν μπορώ να το διαχειριστώ με τπτ όμως!!!! ΥΓ: Για το ότι είσαι η Ολίβια... Οκ!!! Για το ότι είσαι καλά..... χμμμμμμμμμ....!!! :D :D :D
Καλά είμαι σου λέω!!!!
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ.ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΑΚΗ 13 ΜΗΝΩΝ ΟΛΟ ΖΗΜΙΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΣΗΚΩΣΑ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΒΑΙΝΗ,ΣΗΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΗΡΑ 2 ΑΝΑΒΡΑΖΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ,ΜΕ ΤΟ ΜΕ...ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ,ΓΙΝΕΣΕ ΠΤΩΜΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΟΔΙ.ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΛΕΣ ΠΟΤΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕ
Καταρχην θα ηθελα να πω συγχαρητηρια σε ολες τις εργαζομενες μητερες και τις μαμαδες που εχουν 2 παιδια και ανω.Πως τα καταφερνετε βρε κοριτσια? Ο μπεμπης μου ειναι 6 μηνων δεν δουλευω και δεν προλαβαινω να κανω τις δουλειες της ημερας.Μου φαινονται τοσες λιγες οι ωρες.Δεν φτανουν για τιποτα.Μηπως δεν κανω σωστο πραγραμματισμο? Και βεβαια θα ηθελα και δευτερο παιδακι καθοτι μοναχοπαιδι εγω, αναρωτιεμαι ομως αν θα τα καταφερω.Τον μικρο τον παιρνω σχεδον παντου μαζι μου γιατι δεν εχω που να τον αφησω ( ο αντρας μου τον κραταει μονο για να παω σουπερ μαρκετ και οδοντιατρο).Βλεπετε ειναι αγροτης και δεν προλαβαινει κι αυτος με τιποτα γιατι γυρναει σπιτι παντα εξαντλημενος απο την κουραση.Αναρωτιεμαι αν καποιες μαμαδες με διαβαζουν και γελανε!! Ακουγεται λογικο εγω να μην προλαβαινω?
Λογικότατο! Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τους 12 μήνες προλάβαινα... Μετά τους 12 μήνες... το χάος!!
Σκέψου να δούλευες και ένα 8ωρο εκτός σπιτιού και να είχες ΚΑΙ δουλειά για το σπίτι μετά!(χωρίς βοήθεια από γονείς/πεθερικά κι εγώ). Ευτυχώς τουλάχιστον με τον άντρα μου μπορούμε να συντονίζουμε τις βάρδιές μας ώστε να μένει πάντα κάποιος με τα παιδιά,έχει μάθει να τα κάνει όλα. Σίγουρα τα αγγελούδια μας μας αποζημιώνουν, αλλά η προσωπικά στο τέλος κάθε ημέρας νιώθω εξαντλημένη..
Αχ, δεν ξέρω... Όπως έγραψε η Αλέκα πιο κάτω, τουλάχιστον όταν δουλεύεις εκτός σπιτιού, δουλεύεις χωρίς να πρέπει ανά τρία λεπτά να γυρίσεις το κεφάλι να δεις τι κάνει το μικρό ζουζούνι σου...
Ολίβια πόσο σε νιώθω ούτε εγώ έχω βοήθεια με τα μωρά και τον τελευταίο καιρό και η δικιά μου πατούσα πονάει, μόνο η αριστερη...έλεγα ότι είναι από το βάρος.. που ξαναπήρα μετά τη γέννα... μάλλον θα το ψάξω.. εσένα τι σου είπαν;
Οφείλεται και στο βάρος, αλλά και στο.... στρες!!!!! Μόλις βρω χρόνο θα γράψω σχετικά!
etsi kai egw..monh san to lemoni.....me goneis 8es.nikh....thn paleuw!!!!eutuxws fetos ...h mikrh 3..thn esteila paidiko!!!kai pistepse me....pali trexw san ton veggo!!!dunamh.....kai files!!!
Ολίβια! Πόσο σε καταλαβαίνω και σε νιώθω. Έχεις κάνει την δύσκολη επιλογή (θυμάσαι μια συζήτηση που είχαμε πριν το καλοκαίρι για τις 'δύσκολες' επιλογές μέσω email?), αυτό που κάνεις είναι αξιοθάυμαστο: και είσαι full time μαμά και δουλεύεις full time απο το σπίτι και δεν έχεις υποστήριξη (όπως άλλοι). Έχεις δικαίωμα να είσαι κουρασμένη και να πας και στις Bahamas άμα λάχει. Μόνο τύψεις μην έχεις, η παρουσία σου για την Αθηνά έιναι, κατα τη γνώμη μου, ανεκτίμητη!!! Keep up the good work- μην το παρακάνεις όμως :-)