Τις ιστοριες τοκετου τις διαβαζα μανιωδως απο τη στιγμη που εμεινα εγκυος. Tις ειχα διαβασει οοολες και καθε μερα ανοιγα τον υπολογιστη με την ελπιδα να ειχε μια καινουρια..!
Eγω ηθελα παααρα πολυ ενα παιδακι… και κρυφα μεσα μου ενα κοριτσακι. Παντρεμενη δεν ημουν, αλλα αυτο δεν μου ηταν εμποδιο στο να προσπαθω, μιας και ο συντροφος μου δεν ηταν αρνητικος στην ιδεα.. Τον Αυγουστο λοιπον του 2010 αποφασισαμε να παμε διακοπες και εγω υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι γυρνωντας, θα επισκεπτομουν τον γυναικολογο μου… για να τον ρωτησω… πολυ απλα.. «εγω… ποτε θα γινω μανα;;«
Στις διακοπες μου λοιπον, λιγο κρασι.. λιγο θαλασσα και το αγορι μου… ολα τελεια. Γυρνωντας εκτος απο τα αναμνηστικα, κουβαλουσα και ενα μπιζελακι!!!!!!! Ημουν εγκυος!! Μεγαλη χαρα αλλα και συναμα πανικος! Οκ… εχω το νινακι μεσα μου… αλλα πως θα το βγαλω;; Φοβομουν πολυ τη γεννα!
Η εγκυμοσυνη μου ηταν μια χαρα… χωρις ζαλαδες… χωρις εμετους… αν εξαιρεσουμε λιγη αιμορραγια στο πρωτο τριμηνο…. οκ….. μεχρι που εφτασε η ωρα… για να μαθω…οτι… ηταν κοριτσακι!!!! Αχ τι ευτυχια….! Με την αδερφη μου το μαθαμε και απο τη χαρα μας τρεξαμε κατευθειαν για παπουτσακια χορου… και φορεματακια!! Ειχα ΠΗΤ 3/5/11… αλλα οσο πλησιαζε η μερα… τοσο και εγω.. πιεζα τον γιατρο μου για καισαρικη. Δεν θα τα καταφερω του ελεγα! Το ξερω!
«Κοιμησε με και φερτε την λουσμενη με ροζ φιογκακια!«
Αυτος γελουσε… και ελεγε.. οκ… θα δουμε!
25/04 ηρ8ε η μαμα μου απο Κυπρο για να ειναι διπλα μου. Στην τελευταια επισκεψη ο γιατρος μας διαβεβαιωσε οτι ολα πανε καλα… και αν μεχρι την πητ δεν συμβει κατι.. να παω για εισαγωγη.
Περασαμε το Πασχα με τη μαμα μου φιαχνοντας την γκαρνταρομπα της μικρης… με βολτες… και πολλα γλυκα.
30/4… ξυπναω 6 το πρωι και ποναω στην κοιλια και τη μεση. Πονουσα καθε 15 λεπτα. Παιρνω τον γιατρο τηλέφωνο και μου λεει «Εχουμε πολυ χρονο μπροστα μας… κατσε σπιτι, χαλαρωσε και ελα στις 4 στιν κλινικη να σε δω» Αυτο εκανα… στα ενδιαμεσα εκανα ντουζακια… Εφτιαχνα τα μαλλια, εβλεπα Κωστανταρα… χαχαχα.. καλλωπιζομουν… απο τη χαρα μου που θα εβλεπα το κοριτσακι μου, ξεχασα να φοβαμαι.. Και στις 4 ημουν στην κλινικη με το βαλιτσακι μου. Μου κανει την εξεταση η μαια να δει την διαστολη… και… τα ειδα ολαααα!!!
Δεν προκειται να γεννησω εγω φυσιολογικα! Τελειωσε!
Θα πας σπιτι σου, λεει, ειναι νωρις. Να ερθεις αν εχεις αιμα, αν σπασουν τα νερα ή αν εχεις πονο καθε 5 λεπτα
Αλλο παλι και αυτο!!
Γυρνωντας…. η μαμα μου μουρμουριζε οτι θα γεννησω στο σπιτι και καλα μου ελεγε αυτη να γεννησω στην Κυπρο.. Ο αντρας μου παλι…. σαν να σημαδευε τις λακουβες… ενω εγω… πονουσααα!!! Παμε σπιτι, οι πονοι πολυ δυνατοι πλεον. Στις 9 δεν τους αντεχα!! Παμε λεω! Παμεεεεε… δεν με νοιαζει!! Παμε να με κοιμησουν!! Και εκει που φωναζα… τσουυυπ… αρχισαν να τρεχουν….. σπασαν τα νερα…! Φυγαμεεεεεε!!
Με περιμενε ο γιατρος… μου κανουν κλισματακι… και μου λεει η μαια «Οταν πονεσει η κοιλια, πανε τουαλετα» Βρε χαζεψατε;;; Οταν πονεσει;;; Συνεχεια ποναει!!! Πως ξεχωριζω;;; Με τα πολλα με καλωδιωνουν και μου ανακοινωνουν οτι με επισκληριδιο θα ειχα σε λιγο το μωρο μου… και ηταν κριμα να μου κανουν καισαρικη. Αρχισα να φωναζω τον αναισθησιολογο… αλλα πουθενα δεν τον εβλεπα. Ολο ερχεται ελεγαν. Περιττο να σας πω οτι μεσα ημουν μονη μου. Δεν αφησαν κανενα να μπει ουτε τον αντρα μου, ουτε τη μαμα μου οσο και να του ζητουσα…
Οχι τωρα, μετα θα ερθει μονο ο πατερας, ελεγαν…
Και εγω αγχωνομουν. 2-3 φορες επεσαν οι παλμοι του μωρου… και αρχισαν να φωναζουν να με πανε αμεσα για καισαρικη… αλλα μολις ερχοταν ο τραυματιοφορεας…. τσουπ… ξανανεβαιναν! Εχω την εντυπωση οτι εσυ το προκαλεις… ελεγε ο γιατρος ιδρωμενος.. Μονο και μονο για να σε κοιμησω! Μου κανουν την επισκληριδιο, με κοπο και μοχθο.. (δεν καθομουν..) και μετα αρχιζουν τη διαδικασια… εγω σκεπασμενη με το σεντονι μεχρι πανω να μην τους βλεπω…. η μαια το σηκωνε και ελεγε.. σπρωξε!! Βλεπω τα μαλλακια… με 2 ακομα ωθησεις την βγαζεις!! Τι χρωμα ειναι τα μαλλακια; Ρωτουσα και παλευα να σπρωξω.. και ενιωθα σαν να μου πεταγονταν τα ματια… μια ακομη δυνατη και…. ουαααααα!!! Ενα γατακι!!!
02:50 το κοριτσακι μου το γλυκο ηταν στο στηθος μου και με κοιτουσε μες τα ματια!! Ααααχχ…. αγαπη μου!! Αχ…. τι ασχημουλα εισαι… ελεγα με κλαματα και οι μαιες γελουσαν…! Το μωρο το πηραν και εφυγαν με το μπαμπα της για να την ετοιμασουν και εμενα με ειχαν ακομα εκει… περνουσε η ωρα… ακομα με ραβετεεε;;; Αφου δεν αντεχα αλλο σηκωνω το κεφαλι και βλεπω τον γιατρο… εσταζε! Η μαια αμιλητη… ο αναισθησιολογος εκει..
Τι γινεται, λεω
Δεν μπορουμε να βγαλουμε τον πλακουντα, κολλησε… Μια ακομα προσπαθεια και παμε χειρουργειο…!!!
Σοκ!! Ξαπλωσα ξανα… δεν ξερω για ποση ωρα… εχοντας τη φατσουλα του μωρου μου στο μυαλο και τελικα.. το γλυτωσα το χειρουργειο..! Δεν ξερω τι εφταιξε… αν εκανα κατι εγω λαθος απο το αγχος ή ο γιατρος… παντως… τελος καλο ολα καλα. Τωρα εχω το κοριτσακι μου αγκαλια… το κοριτσι του Μαη.. η μικρη μου επαναστατρια που ηρθε Πρωτομαγια… εγινε κιολας 4 μηνων… δεν ειναι πλεον ασχημουλα…. και την λατρευω!
Ευχομαστε σε ολες τις μανουλες να χαιρονται τα νινακια τους και στις εγκυουλες…. να εχουν μια πολυ καλη γεννα… και οχι με ενα πονο…. με ενα χαμογελο!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πάντως προσωπικά με βοηθάει να κοιτάω στατιστικά το θέμα (πχ http://paidia.me/?p=17 ) όπου προκύπτουν κάποια σημαντικά συμπεράσματα. Δυστυχώς βέβαια καταλήγεις να θεωρείς τους περισσότερους γυναικολόγους υποκριτές και ...ηθοποιούς...
χα χα χα χα χα ! Καλα, δεν παιζεσαι! Εγω αλλο θελω να σου πω ... Και εμενα ο πλακουντας δεν ξεκολλουσε αλλα μαλλον ηταν απο τις ενεσεις που εκανα το πρωτο τριμηνο γιατι ειχα αποκολληση πλακουντα. Μηπως τα φαρμακα που επαιρνες για τις αιμοραγιες σου, κολλησαν γερα τον πλακουντα εκει που ειχε προβλημα και γιαυτο δεν εβγαινε? Απλα στο λεω για να φυγει απο το μυαλο σου οτι κατι λαθος εκανες εσυ ... Εσυ μια χαρα τα εκανες ολα! Και ειδες τελικα που φοβοσουνα? Με το που ειδες το μωρο τα ξεχασες ολα ... Και επισκληριδιο να μην εκανες παλι το ιδιο θα γινοταν ... Με το που βλεπεις το μωρο ολα σου φευγουν ...Γιατι αν θυμομασταν τον πονο που τραβαμε για να γεννησουμε, καμια μας δεν θα εκανε δευτερο μωρο ... χα χα χα χα ! Να χαιρεσε την μικρη σου και να ειστε παντα ευτυχισμενες!