Νομίζουν πως είναι δικό τους!
Καλημερα και από μένα…
Είμαι η μαμα Σ… Διαβάζω τις ιστοριες καθημερινα. Την ιστορία τοκετού θα σας την διηγηθώ κάποια άλλη στιγμή… Λοιπον, το μωράκι μου είναι τώρα 4 μήνων, είναι γλυκύτατο και πολυ βολικο πλάσμα…. Σαν καίνουργια μανούλα προσπάθω να μεγαλώσω το παιδι μου όπως πιστευω εγώ… Έλα μου ντε που τα πεθερικά νομίζουν πως είναι δικό τους…
Και σας ρωτώ είμαι υπερβολικη όταν λέω οχι στην ολοημερη αγκάλια;;; Όταν θέλω να πάρω το παιδι μου αγκάλια και δεν μ’ άφηνουν γιατι εγώ το έχω συνεχεια… Οταν το κοιμίζουν κουνώντας το… Επίσης σε γενικες γραμμές έχουμε καλες σχέσεις… και δεν είχαμε προβλήματα! Τώρα με το μωρο αλλάξαν τα πράγματα..
Είμαι λένε και εγώιστρια που θέλω να μάθει το παιδι μου στον δίκο μας τρόπο ζωής;; Που επειδή είμαι μόνη, η μάνα μου ζει μακρια και δεν εχω καμία βοήθεια, θέλω ενα παιδι ανεξάρτητο και όχι κρέμασμενο πάνω μου….
Καταλάβαινω οτι χαίρονται μαζί της, οτι ξανάνιωσαν αλλα εχω φτάσει στα ορια μου… Τους μίλαμε και εγώ και ο συζυγος μου αλλα κανουν πως δεν καταλαβαίνουν και αυτο ειναι που με εκνευριζει πιο πολυ…. Ειμαι υπερβολική ή οι ορμόνες χορευούν ακομά;;
Δεν ξέρω τι να κανω πλεον…
Βοηθεια, μανουλες!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αντιμετωπίζω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα!
Πρώτον, κάθε μαμά μεγαλώνει το παιδάκι της όπως νομίζει ΕΚΕΙΝΗ! Αν θεωρεί ότι πρέπει να το έχει συνέχεια αγκαλιά, τότε ας πράττει ανάλογα. Αν πάλι όχι και πάλι ελεύθερη είναι να κάνει ότι θέλει. Τι πάει να πει "το μωράκι θέλει αγκαλιά, γιατί δεν το παίρνεις;" Η κριτική να μένει κατά μέρος...και προς τον εαυτό μας μεριά. Απλά σκεφτείτε ότι μερικοί άνθρωποι δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένοι. Οι ίδιοι που θα σου πουν "μην το παίρνεις αγκαλιά θα το κακομάθεις" είναι οι ίδιοι που θα σου πουν "μα, καλά, πάρ'το στην αγκαλιά σου λίγο".... Όσο για τα συγκεκριμένα πεθερικά, νομίζω πως η κοπέλα δεν είναι υπερβολική, ειδικά από την στιγμή που έχει την στήριξη του συζύγου της σε αυτό. Και το ότι δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι είναι μεγάλο θέμα. Ριξ'το στην τρελή...Απόφευγε να τους βλέπεις συχνά. Πες μία ότι έχετε πρόγραμμα και θέλει να κοιμηθεί, μία ότι θες να το ταΐσεις. Αν αρχίσουν τα "δεν το βλέπουμε πια" πες "μα όποτε θέλετε δεν έρχεστε;" Να τους δώσεις να καταλάβουν ότι αφενός το παιδί έχει το δικό του πρόγραμμα αφετέρου εσύ και ο άντρας σου αποφασίζετε. Δες τι αντίδραση θα έχουν αν τους πεις πχ ο γιατρός μας είπε να του δώσουμε το Χ, Ψ (κι ας μην είναι αλήθεια) και να επιμένεις σε αυτό που θες λέγοντας "η μαμά του ξέρει καλύτερα απ'ολους...έτσι δεν είναι μητέεεεεεερα;;;;"
καλημερα και χρονια πολλα!!θελω να πω πως και εγω σε καταλαβαινω απολυτα γιατι περναω τα ιδια και χειροτερα εμενα οχι μονο απλα χωνονται και πολλες φορες με υποβιβαζουν με τα λεγομενα τους κανοντας κριτικη στο τι κανω συνεχεια.κριτικη τελειως αστοχη και προσαρμοσμενη εντελως ετσι οπως βλεπουν τα πραγματα εκεινη την ωρα που ανεβαινουν.αλλα πολλες φορες διαταζουν κιολας νομιζοντας οτι μπορουν ν μου επιβαλλουν τι να κανω και φυσικα εγω το πρωτο καιρο επεφτα στη παγιδα και συνεχεια απολογουμουν και ημουν ευγενικη ομως πλεον καταλαβα οτι τιποτα δε τους αφηνει ευχαριστημενους οτι διαφωνουν ακομα και με αυτα που λεει η παιδιατρος και το μονο αποτελεσμα ειναι να με κανουν να νιωθω αχρηστη και να μαλωνω με τον αντρα μου.ολοι γυρω μας θελουν ορια δε καταλαβαινουν οτι οι γονεις της γενιας μας εχουν αντιληψη προσωπικοτητα και γνωσεις που ισως αυτοι παλαιοτερα να μην ειχαν!!!
Πω τι ειπες τωρα κοπελα μου???Σαν να ακουω εμενα.Που αχρηστη με ανεβαζουν αχρηστη με κατεβαζουν.Καλυτερα απο ολους ξερει η δικια μου γιαγια δηλαδη η προγιαγια.Ακουσον ακουσον.Στο χορο συμπαρασυρει και τη μανα μου και γινεται το σωσε.
Εγώ θα σας μεταφέρω ατάκες απο πεθερά/πεθερό: Περίσταση - έχω το παιδί αγκαλιά και αυτό χουζουρεύει σχεδόν έτοιμο να κοιμηθεί- Πεθερά: "Θέλει τη μανούλα το αγόρι μου; έλα να το πάρει η γιαγιούλα αγκαλιά!" Σημείωση: Τι νόημα βγάζετε; Περίσταση- ο μικρός είναι όρθιος και χορεύει. Εγώ δίπλα του. Η πεθερά και ο πεθερός πιο δίπλα. Πεθερός: "μπράβο αγόρι μου! Έλα μαμά χόρεψε κι εσύ μαζί του" (και σηκώνει την πεθερά από τον καναπέ!) Και συνεχίζει: "Κοίτα τι ωραία χορεύει και η μαμά (πεθερά!) Σημείωση: Τα μπερδέψαμε λίγο; Περίσταση: Κοιμόμαστε στα πεθερικά μου το βράδυ. Σηκώνεται ο πεθερός να πάει για δουλειά στις 6.30 και πίνει καφέ με την πεθερά. Εγώ έχω ξυπνήσει αλλά παραμένω στο κρεβάτι μπας και ξανακοιμηθώ! Συζήτηση μεταξύ τους. Πεθερός: Κοιμάται ο μικρός; Πεθερά: Ναι. Πεθερός: Πήγαινε μέσα και ΞΥΠΝΗΣΕ τον. Μην σε καταλάβουν τα παιδιά (εγω και ο άντρας μου). Φέρτον να παίξουμε λίγο, γιατί θα φύγω. ΕΓΩ πότε θα τον δώ; Πεθερά: Δεν πάω. Θα κλάψει και θα ξυπνήσουν τα παιδιά. Σημείωση: Ξυπνάω το παιδί όποτε μου καπνίσει γιατί ΕΓΩ θέλω να παίξω. Δεν ήρθε η πεθερά. Αν είχε έρθει θα της είχα δαγκώσει το λαρύγγι!.
ποποπο τραγικο!!!!
Εγω προσωπικα δεν βρισκω την κοπέλα καθολου υπερβολικη γιατί τα εχω περασει και τα περναω με τους γονεις μου!! ειλικρινα συμπεριφερονται σαν να ειναι δικο τους παιδί και σαν εγω να ειμαι αχρηστη και να μην μπορω να κανω τιποτα με αποτελεσμα να φτανουμε σε ακραιες καταστασεις.... Αθανατη ελληνικη οικογενεια...... Το θεμα ειναι οτι ο μικρος τωρα πια ειναι 3,5 χρονων και ερχονται στιγμες που λεει στους παππουδογιαγιαδες θελω να παιξω ΜΟΝΟΣ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥ........... Ειναι φοβερα πιεστικοι!! Κουραγιο και υπομονη
Eisai λίγο υπερβολική..! Τα μωρακια χρειάζονται αγκαλια κ νιώθουν ασφάλεια..! Τι παει να πει δε θέλεις το Παιδι κολλημένο πάνω σου..; Δε μπορω να το καταλάβω..! Τα μωρά είναι πάντα κολλημενα με τη Μαμα τους..! Απ´ την άλλη τα πεθερικά σου προσπαθούν να βοηθήσουν κ είναι ευλογία να το λατρεύουν τοσο το μωρακι..! Δεν νομίζουν ότι είναι δικό τους απλά έχουν άλλη μέθοδο..! Μην είσαι τόσο ´´υπερβολική´ τα μωρα θέλουν ΑΓΚΑΛΙΑ..! Αυτη είναι η γνώμη μου
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια υπερβολή σε ότι λέει η παραπάνω μανούλα. Οι παπουδογιαγιάδες δεν έχουν κανένα δικαίωμα ούτε στην ζωή των παιδιών τους, εφόσον ενηλικιωθούν και δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια, πόσο μάλλον στα εγγόνια τους. Αυτή η "αρρωστημένη" ελληνική συνήθεια αιώνιας αλληλοεξάρτησης μεταξύ των ενήλικων παιδιών (που ποτέ δεν μεγαλώνουν) και των γονέων τους ποτέ δεν την κατάλαβα. Όταν υπάρχει έλλειψη σεβασμού από οποιαδήποτε μεριά τότε θα πρέπει να μπαίνουν και τα αντίστοιχα όρια. Οι παπαδογιαγιάδες έχοντας δικά τους απωθημένα, πιθανές τύψεις για το τι έκαναν ή δεν έκαν στο παρελθόν στα παιδιά τους, κακές ή αδιάφορες σχέσεις με τους συντρόφους τους, έλλειψη ενδιαφέροντος για την ζωή, απομάκρυνση απο φίλους, κρέμοντε πάνω στο ζευγάρι και προσπαθούν να ξανανιώσουν. Εμένα πάντως μου ακούγετε άκρως εγωιστικό. Εγώ εδώ και καιρό έβαλα φρένο σε αυτές τις κουτοπόνηρες επεμβάσεις και ηρέμησε το παιδί μου και η οικογένειά μου.
συγγνώμη ρε κορίτσια αλλά μου φαίνεστε λίγο υπερβολικές. Καταλαβαίνω ότι να παρεμβαίνει κάποιος συνέχεια στο τι κάνεις ή τι δεν κάνεις με το παιδί σου είναι εκνευριστικό. Αλλά υπάρχει και το μέτρο. Εγώ δε δέχομαι ότι το παιδί είναι μόνο δικό μου. Είναι και του άντρα μου προφανώς αλλά και οι παππουδογιαγιάδες θέλουν να το χαρούν. Δεν μπορούμε να τους το στερούμε. Κι αν κάνουν και κάτι που δε συμφωνούμε και εννοείται δεν είναι ακραίο, δεν έγινε και τίποτα. Έχουν κι αυτοί δικαίωμα.Πάντα μιλάω στα πλαίσια του φυσιολογικού, δε μιλάω για χοντράδες. Εγώ πάντως τη συμβουλεύομαι την πεθερά μου και γιατί της έχω εμπιστσύνη αλλά και για να τη δώσω τη χαρά να συμμετέχει στο εγγόνι της. Αν δε συμφωνώ με κάτι απλά το λέω.
Ειμαι της αποψης σου....εχω μια κορουλα 13 μηνων,φυσικα και την κρατησα αγκαλια(ακομα το κανω)αλλα οχι συνεχεια..δεν την κουνησα για να κοιμηθει..κοιμαται μονη της... Αχ! αυτα τα πεθερικα..μας βαζουν σε φοβερα κακη ψυχολογια μερικες φορες.Περασα και γω δυσκολα,και περναω ακομα αλλα...σταματησα να χαλιεμαι τοσο..ετσι ειναι αυτη δεν αλλαζει. Στις αρχες σκοτωνομουνα και με τον αντρα μου που εσυ τον εχεις συμμαχο,ειναι πολυ σημαντικο!Εμενα το μωρο παρουσιασε ενα δερματικο προβλημα,οχι κατι τραγικο αλλα περασαμε δυσκολα για 3-4 μηνες,σε πληροφορω εκαναν πανω απο μηνα να το δουν αλλα η αποψη,αποψη!Ακομα και τωρα,που την βλεπουν σπανια(τοσο που το μωρο δεν τους αναγνωριζει και δεν παει στην αγκαλια της),οι συμβουλες ειναι στανταρ!Ασε που δεν θυμαται τι εκανε με τα παιδια της και μας λεει συνεχεια εγω εκανα αυτο,εγω εκανα το αλλο.... Νομιζω καταρχην πρωτα απ'ολα κοιτα να χαρεις το παιδακι σου(οσο δεν ειναι αυτοι εκει,χα,χα,αστειευομαι)οι ορμονες σου σιγουρα χορευουν ακομα τρελλα,και εισαι πιο ευεξαπτη απο μας που μιλαμε τωρα μετα απο μηνες.Μεγαλωσε το παιδακι σου όπως εσυ νομιζεις οτι ειναι σωστο για σενα και για κεινο.με αγκαλιες,χωρις αγκαλιες,με κουνηματα,χωρις κουνηματα...κανε οτι θεωρεις οτι βοηθαει το παιδι σου,δεν υπαρχει σωστο και λαθος.η καθε μαμα και το καθε παιδι εχει το δικο του τροπο και ρυθμο.Καταλαβαινω οτι τα πευερικα σου σου χαλανε τη σειρα που προσπαθεις να βαλεις...αλλα εσυ δεν το κοιμιζεις το βραδυ?Κουβεντιασε με τον αντρα σου πως θα τους εξηγησετε τι θελετε να κανετε με το μωρο,καποιος αλλος τροπος θα υπαρχει που δεν τον εχετε εφαρμοσει...Κατα τα αλλα,κουλαρε,και μη χαλιεσαι....σε λιο καιρο θα τα θυμασαι και θα λες,τι τα επερνα με τις μ@%^&κιες της πέθερας μου?οσο πιο ηρεμη εισαι τοσο θα τα παρουν αυτοι και θα καταλαβουν οτι δεν τους παιρνει...καλη επιτυχια,καλες γιορτες και να χαιρεσαι το παιδακι σου!!!
Αυτο το πρόβλημα ειχα κ εγω με τα πεθερικα μου μεχρι που το παιδακι μου ηταν περιπου 18 μηνων (τωρα ειναι 4 χρόνων)ερχόντουσαν καθε μερα στο σπιτι να παρακολουθουν εαν τρωει το παιδι,εαν κοιμαται ,εαν εχει πονακια,εαν του εδωσα χαμομηλακι κ.α. τέτοια......η αληθεια ειναι οτι εκανα υπομονη και με τον τροπο μου τους εδωσα να καταλαβουν οτι δεν χρειαζομαι επιτήρηση κ έλεγχο....για παραδειγμα ελεγε η πεθερα ''δώσε μου το μωρο να το τα'ι'σω να δω και ποσο γαλα πινει οταν το δινω εγω,μα κοριτσακι μου να σε ξεκουρασω λιγο'' η απαντηση μου?? ευχαριστω πολυ αλλα δεν με κουραζει το μωρακι μου θελω να χαρώ την καθε στιγμη.......συνεχώς εδινα την ιδια απαντηση εως οτου βαρεθηκαν και εκτοτε έρχονται μια φορα το μηνα κ μας βλέπουν ή πηγαινουμε εμεις σπιτι τους γιατι όπως κ να το κανουμε κ αυτοι γονεις του συζύγου ειναι...ελπιζω να σε βοηθησω με την δική μου προσωπική εμπειρία...ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ Κ ΥΠΟΜΟΝΗ....θα δεις θα φτιαξουν προς το καλυτερο τα πραγματα.
Νατασα αν και η απαντηση σου πηγαινει στη Μαμα Σ. παρ'αυτα σε ευχαριστω πολυ για την παρεμβαση γιατι θεωρω οτι θα αντιμετωπισω το ιδιο προβλημα με την πεθερα μου. Ειναι μονη της (απο επιλογη) και εχει δει τον ερχομο του μωρου σαν σανιδα σωτηριας, επειδη ομως ειναι πολυ παρεμβατικη γενικοτερα, προβλεπω οτι με τη συμπεριφορα της θα δημιουργησει προβλημα. Η απαντηση που τους εδινες μου ακουγεται ο,τι καλυτερο. Καλες Γιορτες σε ολες!
signomi gia ta greeklish alla den exo ellinika sto pliktrologio mou . exo enan gio 18 minon k oudepote ton kratise i mana mou oute i pethera mou . oute misi ora . me ton antra mou den exoume paei olo auto to diastima pouthena mono oi 2 mas. ton gio mou ton ematha agalia para ta anoita sxolia olon pragma gia to opoio eimai perifani pou katafrera giati etsi xortasmenos storgi tha ginei k anexartitos . episis 18 mines thilazo akomi. na vlepate mono tis fatses tous otan to kano mprosta tous , oute na tis evriza tetoio sok. alla epeidi den prosferoun den mporoun k na miloun . agapiti mou otan sou to kratoun gia na kaneis tis douleies sou distixos tha ta anexesai auta allios megalose to moni sou. k kati teleutaio . pare agalia to moro sou , se auto exoun dikio. psaxe ligo apo apopsi psoxologias ti ginetai. lipame an akougome skliri alla otan grafeis dexesai k polles apopsis. xronia sou polla naxairesai to moro sou
αφου δεν παίρνουν με το κάλό την αλλη φορά που θα κάνει κάτι που δεν θες πάρε το παιδί απο τα χέρια της και δοιαλοστηλε την.. αλλη οικογενεια αυτή αλλη εσείς. αντε γιατί πολύ τράβηξε το αστείο με της πεθερές. να της πεις πως δεν εχει καμια δουλεια με το παιδί και πως θα το μεγαλωσεις και πως αν δεν σεβεται να πάει απο κει που ρθε.. ουφ συγχιστικα.. (και μένα έτσι έκανε αλλά με φοβάται πλέον και αν δεν πω εγώ το οκ δεν το πλησιαζει)
αυτό το πρόβλημα δεν το είχα με τα πεθερικά μου,αλλά με τους δικούς μου!και επειδή δεν με μεγαλώσανε τα πεθερικά μου δεν μπορώ να ξέρω αν αυτά που με συμβουλεύουν αυτοί να κάνω τα έκαναν κι οι ίδιοι (αν και ο αντρούλης μου,μου έχει πει ότι τα λόγια από την πραγματικότητα απείχαν πολύ)μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι οι δικοί μου -που με μεγάλωσαν οπότε ξέρω από προσωπική εμπειρία- ότι συμβουλές μου δίνουν (και μάλιστα με επιτακτικό τρόπο)δεν τις έχουν ακολουθήσει...το παιδί επειδή θέλουμε να είναι ανεξάρτητο,το είχαμε αγκαλιά όσο περισσότερο μπορούσαμε...θα μου πεις γιατί;Γιατί χορταίνει από αγκαλιές και όταν αρχίσει να περπατάει δεν τρέχει από πίσω σου συνέχεια αποζητώντας αγκαλιά,αφού είναι χορτασμένο και γνωρίζει ότι η αγκαλιά είναι κάτι δεδομένο,έτσι προτιμάει να ασχοληθεί και να επιτύχει και αποκτήσει άλλες δραστηριότητες...την αφήναμε να τρώει μόνη της ακόμα κι όταν λερονόταν τα ρούχα της,οι καναπέδες,τα χαλιά,το πρόσωπο και τα μαλλιά της...τώρα είναι 2,5 χρωνών τρώει μόνη της,όταν θέλει κάποιο σνακ ή φρούτο πάει και το παίρνει,πάει για ύπνο μόνη της,στο σούπερ μάρκετ έχειμάθει τα προ'ι'όντα που αγοράζουμε και τα παίρνει μόνη της από τα ράφια χωρίς να κάνει υστερίες (του τύπου θέλω να αδειάσω όλα τα ράφια)...όσο για την προσπάθεια επιβολής τρόπου γαλούχησης του παιδιού από τους δικούς μου,συνεχίζεται ακόμα παρόλο που έχω μιλήσει ήρεμα,άγρια,τους έχω πάρει με το καλό και έχω τσακωθεί...η καλύτερη αντιμετώπιση είναι τελικά να πεις αυτά που θέλεις,να κάνεις αυτά που θέλεις και ότι και να σου λένε ή κάνουν απλά να το αγνοείς...τώρα αν χαλαστούν που αγνοείς (χωρίς να δικαιολογηθείς) αυτό που σου λένε,δεν πειράζει,καλύτερα να χαλαστούν αυτοί από σένα...γιατί στη πραγματικότητα αυτό που προσπαθούν να κάνουν μέσα από τα εγγόνια τους είναι να διορθώσουν τα λάθη που έκαναν με τα παιδιά τους (ελπίζω να μην κάνω το ίδιο κι εγώ σαν γιαγιά :) )...καλή ανατροφή!
Το θετικό της όλης κατάστασης είναι ότι έχεις τον άντρα σου με το μέρος σου!!! Ελπίζω στο μέλλον να διορθωθούν τα πράγματα και να ηρεμήσεις. Εγώ προσωπικά δεν σε θεωρώ καθόλου υπερβολική...δυστυχώς όμως αυτά συμβαίνουν λίγο-πολύ σε όλα τα σπίτια. Κουράγιο και υπομονή!!
marilou, αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το αν θα γράψω σε αυτό το post.Αλλά τελικά θα το κάνω προσπαθώντας-όσο μπορώ-να μην σε τρομάξω... Το πρόβλημά σου το είχα κι εγώ-ή μάλλον παραλίγο να το αποκτήσω-πριν την εγκυμοσύνη.Η πεθερά μου,ένας ιδιαίτερα δεσποτικός κ παρεμβατικός άνθρωπος,όταν έμεινα έγκυος,νόμιζε πως έμεινε έγκυος η ίδια.Να μην μακρυγορώ,είχαμε συνέχεια πράλογες προστριβές για τα πάντα..βασικά αν μπορούσε να βγάλει το μωρό απο την κοιλιά κ να το βάλει στη δική της,θα το έκανε.Γενικά θεωρούσε οτι θα της αφήσω το μωρό να το μεγαλώσει κ εγώ θα λείπω όλη μέρα κ θα το βλέπω λίγο πριν κοιμηθεί! Οι τσακωμοί μπορεί να χάλασαν την εγκυμοσύνη μου,που απο άποψη ψυχολογίας δεν ήταν η καλύτερη (κάτι που δεν θα της συγχωρήσω ΠΟΤΕ) αλλά έκαναν ένα καλό:είδε τα όριά μου.Το μωρό μέχρι τώρα δεν της το έχω αφήσει καθόλου.Και δεν θα το κάνω παρα μόνο όταν καταλάβει οτι μάνα είμαι εγώ,αποφάσεις παίρνω εγώ.Τώρα πια ξέρω οτι βγάζει τα απωθημένα της πάνω μου γιατί τα πεθερικά της της έπαιρναν το παιδί απο τα χέρια (!!!) όταν έκλαιγε κ το έπαιρναν σπίτι τους κ κοιμόταν εκεί κ έτσι δεν μεγάλωσε η ίδια το γιο της.Ας παραδειγματιζόμαστε λοιπόν να μην πάθουμε τα ίδια..Βέβαια είμαι πλέον η κακιά νύφη με τη βούλα,αλλά το παιδί μου το αγαπώ πιο πολύ απο την πεθερά μου,συγνώμη κι όλας!!
Είσαι τρελη??? Δεν ξέρεις οτι παραδοσιακά το παιδι ανήκει στο σόι του άντρα σου...σε αυτούς μοιάζει, απο αυτούς έχει πάρει ολα τα προτερήματα ( οπότε καταλαβαίνεις απο που έχει πάρει τα ελαττώματα). Μέχρι και ο νόμος ειναι εναντίον σου αφού το παιδι φέρει το επώνυμο τους. Τώρα θα μου πεις και εσυ τι ρόλο παίζεις...ειναι πολυ απλό...έχεις τον καταπληκτικό ρόλο του σακιου και επειδή γεννήσεις και οπότε ο ρόλος τελείωσε κοιτα να ξαναγεμισεις το σάκι μήπως και σε βάλουν ξανά στο έργακι. Πέρα απο την πλάκα προσπάθησε με ήρεμο αλλα απόλυτο τροπο να περνάς τα πιστεύω σου για την ανατροφή του παιδιου σου, ειναι μια καθημερινή μάχη, κάποιες φορές θα κερδίζεις κάποιες οχι. Καλη δύναμη και να χαίρεσαι το παιδάκι σου.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω!!! Πόσο δίκιο έχεις... πολλοί σκέφτονται έτσι... τα έχω ακούσει και εγώ... λίγο πιο light βέβαια!
κανε υπομονη και με τον τροπο σου θα τους δειξεις την ενοχληση σου..μην τους μιλησεις ασχημα ακου με καποια στιγμη θα μετανοιωνεις...γεννησα τον Οκτωβρη την μπεμπουλα μου και ο πεθερος μου σκοτωθηκε σε τροχαιο μολις η μικρη σαραντισε...της ειχε και αδυναμια κι εγω τον αγαπουσα πολυ...τωρα ο πονος ειναι μεγαλος για εμενα και τοναντρα μου.Η μικρη δεν θα γνωρισει τον παππου της που τοσο του μοιαζει.Γι' αυτο σου λεω να τους τα συγχωρεις ολα γονεις ειναι κι αυτοι..Να σου ζησει η μπεμπουλα!!
Μαμά Σ.Τι μου θύμησες τώρα....!!!Δεν θα σου πω τι πρέπει να κάνεις γιατί αυτό τελικά, μόνη θα το μάθεις. Μπορώ να σου πω τι θα ήθελα να ακούσω εγώ, όσο ήμουν στη θέση σου, αφού πρώτα σου γράψω τι ΔΕΝ έκανα...Δεν μιλούσα, Δεν υποστήριζα την επιθυμία και την άποψή μου και Δεν έβαλα ΟΡΙΑ. Αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσω πρόβλημα, στη σχέση με τον άντρα μου.Κάνε λοιπόν ότι σου λέει η καρδούλα σου,για να μπορέσεις να χαρείς το μωράκι σου,που μεγαλώνει πολύ πολύ γρήγορα...Να λες πάντα αυτό που θες σε ότι αφορά το παιδί σου,από σένα εξαρτάται, είτε το έχεις όλη μέρα αγκαλιά είτε όχι,και εσύ είσαι υπεύθυνη γι'αυτό. Δώσε αγάπη και μη φοβάσαι πως θα κακομάθει,σε αυτή την ηλικία τρέφει την ψυχή του.Αυτό γίνεται μόνο με χαδάκια,φιλάκια κι αγκαλίτσες,σε λίγο άλλωστε δεν θα τα θέλει θα γίνει παιδάκι... Απόλαυσε λοιπόν την μωρουδίλα τώρα που μπορείς, γιατί πολλοί από τους φόβους μας δεν ισχύουν απόλυτα.Μην αφήνεις τίποτα να χαλάει τις μαγικές στιγμές που ζει η οικογένειά σου τώρα.Πες ξεκάθαρα στον άντρα σου το πως θες να λειτουργείτε για να είσαι ευτυχισμένη(έτσι θα είναι και αυτός και το μωρό σας)και κυρίως μην αναλώνεσαι στη συμπεριφορά των πεθερικών σου,άλλαξε τη δική σου.Έγινες μανούλα τώρα και μόνο ευτυχισμένη πρέπει να είσαι... Καλές γιορτές με πολλά χαμόγελα...+++++++
Κι εγώ με τα πεθερικά μου είχα την τέλεια σχέση πριν έρθει η μικρή μας. Τους λάτρευα και με λατρεύαν. Και νομίζω οτι παρολο που είχα δίκιο σε πολλά πράγματα, όπως και εσύ, επέτρεψα στον εαυτό μου να αφήσει να στάξει φαρμάκι. Μην το αφήσεις να σας συμβεί αυτό! Άσε τους παππούδες λίγο να το "κακομάθουν" όσο δεν ξεπερνούν τα όρια. Δες τα πράγματα λιγάκι με χιούμορ, γιατί πολλές καταστάσεις που μας πικραίνουν μετά απο ένα διάστημα τις θυμόμαστε και γελάμε. Θα σε βοηθήσει πολύ αν σκεφτείς οτι η προσπάθειά σου να κρατηθούν οι σχέσεις σας ζεστές και χωρίς προστριβές θα βοηθήσει πολύ περισσότερο το μωρό σου! Να σου ζήσει!!!
Ποσο σε καταλαβαινω....!! Εγω γεννησα πριν ενα μηνα και μου συμβαινει το ιδιο.... και απο την μαμα και απο την πεθερα.... δεν με αφηναν να κραταω εγω καθολου το μωρο μου, παρα μονο οταν επρεπε να την θηλασω..... ακομα και για το ρεψιμο μου την επερναν,,,, στην αρχη δεν μιλουσα ελεγα οκ ειναι χαρουμενες που απεκτησαν εγγονι και δεν το χορταινουν.... η κατασταση ομως εχει αρχισει να γινετε κουραστικη.... στο νοσοκομειο οταν ημουν ακομα με ειχαν πιασει τα κλαματα για ολη αυτη την κατασταση....
Mαμα Σ. δεν εισαι η μονη που σου συμβαινει. Ολεσ σχεδον οι ελληνικεσ οικογενειες καπωσ ετσι ειναι. Οι ορμονεσ σιγουρα χορευουν ακομα αλλα δεν ευθυνονται αυτες στην συγκεκριμενη περιπτωση που θελεις εσυ να μαθει το μωρακι με τον δικο σου τροπο! Εισαι τυχερη που εχεις τον αντρα σου στο πλευρο σου! πολυ σημαντικο!Καθηστε και βρειτε μια λυση μαζι με τον αντρα σου και αφησε τον χωρισ να παρεισ μεροσ να λυσει το προβλημα με τουσ γονεισ του! δικαιολογησε τουσ γιατι σιγουρα εχουν καταχαρει και νομιζουν οτι ολα αυτοι τα ξερουν! ειναι κλασσικο! Δεν ειναι καιρος για παρεξηγησεις φου και στο παρελθον σου εχουν φερθει καλα! και να ξερεισ και κατι αλλο που ελεγε ο παιδιατρος σ εμενα οταν το μωρακι μου ηταν ακομα πολυ μικρο! μου ελεγε να την παιρνω συνεχεια αγκαλια γιατι κανεις δεν επαθε τιποτα απο υπερβολικη αγαπη!!!! το σιγουρο ειναι οτι ολα θα πανε καλα! θα ηρεμισει η κατασταση σε λιγο καιρο! σου ευχομαι τα καλυτερα. Καλη επιτυχια στη συνεχεια! καλα χριστουγεννακια να εχετε!!!! φιλια!
Η δική μου προσωπική γνώμη είναι ότι είσαι λιγάκι υπερβολική!!! τα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας -πόσο μάλλον όταν είναι τόσο μωράκια- έχουν ανάγκη την αγκαλιά δεν κακομαθαίνουν από αυτό, αντιθέτως το λένε κ οι ψυχολόγοι όσο περισσότερο αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας τόσο ευκολότερα δέχονται την οποιαδήποτε απόρριψη όταν μεγαλώσουν!!! Το να θέλεις να κάνεις το παιδί σου ανεξάρτητο συμφωνώ απόλυτα, αλλά υπάρχουν χίλιοι άλλοι τρόποι μεγαλώνοντας να το "εκπαιδεύεις" στο να γίνει ανεξάρτητο!!! οι παππούδες κ οι γιαγιάδες όσο κ να το κακομαθαίνουν δεν παύουν να είναι γιαγιά κ παππούς η Μαμά είσαι εσύ!!!!! Εγώ που σου τα γράφω όλα αυτά έχω διδυμάκια τώρα είναι 2 ετών!!! Στην αρχή είχα κ εγώ τις δικές μου θεωρίες, τους δικούς μου κανόνες κ μάλιστα πολύ αυστηρούς. Όμως ζώντας με τα παιδάκια μου κ μην έχοντας αρκετή βοήθεια πολλούς κανόνες μου κ θεωρίες μου τις καταπάτησα! αυτό όμως που δεν στερώ με τίποτα είναι τα φιλιά κ αγκαλιές στα παιδάκια μου!!! Ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι!!! εύχομαι ότι καλύτερο! να σου ζήσει το μωράκι σου κ σκέψου κ κάτι ακόμη. Στα χωριά οι γονείς μας με παππούδες κ γιαγιάδες μεγάλωσαν!!!!!!
Δεν διορθώνεται η κατάσταση ότι και να λες αυτοί θα κάνουν τα δικά τους . Ετσι κάνουν όλοι οι παπουδογιαγιαδες
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΟΙ ΛΑΘΟΣ ΟΣΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΣΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΗΣ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΗ ΧΩΡΙΕΣ ΠΑΡΕΜΒΕΣΕΙΣ ΑΠΟ 3ους ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ.
Το ίδιο είχα αντιμετωπίσει κ εγω κ εμένα οι γονείς μου είναι μακρυα βέβαια δεν αντιμετώπισα τέτοια θέματα ποτε δεν είχαν άποψη για το πως θα μεγάλωσω την μικρη μου απλα σαν πρώτο εγγόνι απο υπερβολική αγάπη κ αλλα τέτοια ήταν λίγο υπερβολικοί σε κάποια θέματα τους πρώτους μήνες κ εγω ήθελα να χυτπησω το κεφάλι μου στον τοίχο αλλα με τον καιρο βρίσκαμε τους ρυθμούς μας κ μπήκα λίγο στην λογική τους κ κατάλαβα πως δεν έπρεπε να είμαι τόσο απόλυτη... Συμβουλή μου;;;; Κοιτα να έχεις δίπλα σου τον άντρα σου να ακολουθητε εσείς την ίδια τακτική απέναντι τους κ με τον καιρο θα έρθουν τα πράγματα στα ίσια τους κ αυτοί θα ηρεμήσουν κ εσυ θα ήρεμη σεις γιατι οι όρμο σε κάνουν τρελο πάρτυ αυτη την στιγμή...καλο κουράγιο κ υπομονη...πάρε απόσταση απο τα πράγματα κ κοιτα τα λίγο απο μακριά κ θα τα βρείτε όλα...φιλικά Ιωάννα
κοπελα μου, εχεις δικιο! το παιδακι σου θα το μεγαλωσεις οπως θελεις! ολοι οι αλλοι ειναι επισκεπτες και, οταν φευγουν, εσυ υφιστασαι τις συνεπειες των πραξεων τους! οι αγκαλιτσες ειναι απαραιτητες για το παιδι, αλλα οι κανονες μπαινουν απο τους γονεις! ισως πρεπει ο αντρας σου να τους ξαναμιλησει, μονος του αυτη τη φορα. Καλο κουραγιο!
koritsakimou oute oi ormonesou xoreuoun oute polla zitas. akou kati auto kobete maxairi epeidi to xw zisei. de xreiazete na exigiseis oute na kaneis fasaria apla tha tous kaneis me dikosou tropo na erxonte opote thes esu spitisou. otan tha erxonte tha kathonte oso esu mporeis k thes. to paidi einai dikosou otan h agalia ksepernaei ta oria tha to arpazeis k tha kaneis auto pou esu thes! einai aplo.otan to kanes den nomizw na uposxethikes se kanenan oti tha to megalwsei h galouxisei opws ekeinos thelei.....k prostheou 4 minwn moro agalia me megalous antrwpous douleia den exei oli thn wra....akou egw sthn arxi dextika polla akoma k me th mamamou mexri pou thn epiasa na dokimazei apto koutali ths mpoumpousmou! ekei katalabaineis ti egine!!argotera ta idia k me th petheramou pou xe parei poli aera k prin sarantisw akoma mou efere k kosmo xwris na me rwtisei spiti k tous edine to moro!!kakoma k h alagi ths panas apo alon efere mia kolpitida sto moromou ksegirismeni!! ola kopikan me tsampouka bebea giati eixa ftasei sta oriamou k tous eipa oti den uposxethika se kanenan pws tha kanw paidi gia autous alla gia mena....mhn anoigeis tha kriwsei to moro exei reuma...mhn fwnazete na koimithei hsixo....taisma sokolates fountounia 17 mhnwn xwris na me rwtane ktl ktl k polla alla. kopsto amesws.bale oria k na thymase kaneis de se parexigei kaneis den exei dikaiwma se tipota to prwto logo ton exeis esu k mono.-
Έχοντας πολλά μωρά και μαμάδες και γιαγιάδες τελευταία γύρω μου...αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι παππούδες τις περισσότερες φορές ενθουσιάζονται και χάνουν λίγο τα λογικά όταν έρχεται το εγγονάκι. Θυμούνται όοοοολους τους τρόπους που οι ίδιοι ξέρουν για τη συμπεριφορά στο παιδάκι και νομίζουν ότι τα χουν δει όλα σε σχέση με αυτό το θέμα. Από την άλλη μεριά βρίσκονται οι μανλούλες, που θέλοντας να αποδείξουν κυρίως στον εαυτό τους ότι τα καταφέρνουν και είναι άξιες να ανταπεξέλθουν, με την ανασφάλεια και την κούραση που λογικά έχει μια νέα μανούλα, προσπαθούν να ελέγξουν την κάθε τόσο δα μικρούλα λεπτομέρεια...νομίζοντας πως οι παππούδες θα τους "χαλάσουν" το πρόγραμμα του παιδιού. Αναρρωτιέμαι καμιά φορά...αλήθεια...αν το δεις με ψυχρή λογική, πόσο κακό μπορεί να κάνει το ότι η γιαγιά τις λίγες φορές που κοιμίζει το μωρό διαλέγει να το κουνάει κιόλας;; Αυτός που καθορίζει τις συνήθειες και τις συμπεριφορές του μωρού είναι κυρίως και σχεδόν αποκλειστικά η μάνα του. Το ότι θα ασχοληθούν 1-2 ώρες οι παππούδες δεν πιστεύω πως έχει και τόση επίδραση στην καθημερινότητά του. Το αποτέλεσμα από όλο αυτό είναι: 1. η μανούλα δεν χαίρεται γιατί έχει συνέχεια το άγχος πως οι παππούδες θα τα χαλάσουν όλα, πολλές φορές γίνεται και η κακιά της υπόθεσης, στενοχωριέται ακόμη πιο πολύ. 2. Οι παππούδες δεν χαίρονται γιατί τους στερείται η δυνατότητα να φερθούν αφθόρμητα στο μωράκι που τους δίνει τόσο μεγάλη χαρά, και στο μεταξύ ταράζεται η σχέση τους με τη νύφη τους, που ως τότε τα πήγαιναν τόσο καλά. Εγώ νομίζω πως θα πρέπει να ζυγίζει μια μανούλα κάθε φορά πόσο σημαντικό είναι (με τη λογική) αυτό που την ενοχλεί στη στάση των παππούδων και αν είναι κάτι που μπορεί να τους αφήσει να το χαρούν χωρίς επιπτώσεις στο παιδάκι...να αφήνει τον καθένα να συμπεριφέρεται λίγο πιο χαλαρα ώστε να μην καταπιέζεται ούτε η ίδια ούτε οι άλλοι συγγενείς. Εύχομαι σε οποιαδήποτε συνθήκη το παιδάκι σας να είναι χαρούμενο και γερό και εσείς οι υπόλοιποι να απολαμβάνεται κάθε στιγμή μαζί του.