Τα μπουκαλάκια
Ψάχνοντας τις προάλλες φωτογραφίες παλιότερες των παιδιών, έπεσα πάνω σ’ αυτή με τα τρία μπουκαλάκια με αντλημένο γάλα. Χαμογέλασα. Μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις από την περίοδο που θήλαζα το δεύτερο παιδάκι μου. Το πρώτο δεν κατάφερα να το θηλάσω παρά μόνο 1 1/2 μήνα. Ήταν μια πικρή, πονεμένη ιστορία, για την οποία κρίθηκα, κατηγορήθηκα, αλλά και πήρα στήριξη από διαφορετικές -φυσικά!- ομάδες μαμάδων. Όσο και αν μέσα μου πίστευα οτι είχα κάνει τα αδύνατα δυνατά, προφανώς υπήρχαν πολλές που πίστευαν το αντίθετο. Καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννηθεί ο γιος μου, ήμουν πια προετοιμασμένη από ποτέ. Τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά.
Μα τελικά… και πάλι πήγε! Για κάποιο λόγο, άγνωστο για αρκετά μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσα να παράγω το γάλα που άκουγα από φίλες μου ότι μπορεί να παράγει η ανθρωπίνα. Ούτε αυτό το μωρό μου έπαιρνε ικανοποιητικό βάρος, ούτε αυτό έδειχνε χορτάτο, οι δε αντλήσεις με το νοσοκομειακό θήλαστρο ΔΙΠΛΗΣ άντλησης ήταν… αστείες. Στη φωτογραφία, τα τρία μπουκαλάκια περιείχαν γάλα από τρεις διαφορετικές αντλήσεις με νοσοκομειακό θήλαστρο. Ναι… Καλά διαβάσατε. Αυτές οι… γουλιές προήλθαν μετά από τρεις διπλές αντλήσεις από το δυνατότερο θήλαστρο εκεί έξω. Και ξέρετε γιατί τις είχα φωτογραφίσει; Γιατί ήταν ποσότητα… ρεκόρ για τα δεδομένα μου, χαχα, πόσο αστείο μου φαίνεται πια, Θεε μου!
Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε την ντροπή που αισθανόμουν που για άλλη μια φορά κάτι πήγαινε στραβά, τις τύψεις που έδωσα «ξένο γάλα», το «και τώρα;» όταν επέστρεψα από το Παίδων όπου ήμουν με το μεγάλο μου παιδί και το 8 1/2 μηνών μωρό μου δεν ήθελε πια να θηλάσει. Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε όλες τις γυναίκες που με ειρωνεύτηκαν, με έθαψαν, με τσάκισαν μέσα στις ομάδες θηλασμού, αλλά και όσες με πραγματικό ενδιαφέρον και στοργή με βοήθησαν. Η φωτογραφία αυτή μου θυμίζει πως όταν θέλω κάτι, μπορώ να το πετύχω… Η φωτογραφία αυτή μου μοιάζει πια τόσο μακρινή και πραγματικά με κάνει πλέον περήφανα να δηλώνω ότι και τόσο που θήλασα ήταν ένας πραγματικός άθλος.
Κάποια μέρα θα σας γράψω αναλυτικά τη μεγάλη μου ιστορία. Προς το παρόν, απλά θα σας πω πως αφού τα κατάφερα εγώ, μπορείτε και εσείς! Τουλάχιστον οι περισσότερες!
Μπηκα να διαβασω το αρθρο επειδη ειδα την φωτογραφια με τα τοσο γνωριμα σε μενα μπουκαλακια... Προφανως ανηκουμε στην ιδια κατηγορια! Δεν εχω αρκετο γαλα! Γεννησα προωρο μωρακι, 1000 γραμμαριων και εδω και 6 μηνες κανω διπλη αντληση με νοσοκομειακο θηλαστρο. Η ποσοτητα που βγαζω? 50 νε 60ml ανα αντληση στο 3 ωρο. Εκανα κ διωρα ναι! Κανενας κ καμια δεν μπορει να μου πει "δεν προσπαθεις αρκετα" η "βαλε πιο συχνα το μωρο στο στηθος-με μεγαλο πονο σου λεω οτι αργησα πολυ να το κρατησω στην αγκαλια μου!", απλα γιατι εχω κανει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!. Αλλα η ποσοτητα η ιδια... 6 μηνες τωρα παλευω για να πινει το μωρακι μου εστω κ 50 ml δικο μου γαλα κ μετα ξενο. Και να σου πω κατι? Οταν περνας στην εντατικη 2 κ πανω μηνες, ολα οσα μπορει να ακουσεις απο τετοιου ειδους ομαδες, σου φσινονται απλα "τοσο λιγα"! Γιατι εσυ παλευεις να μεινεις ορθια, μη ξεροντας αν θα μπορεσεις να κρατησεις το μωρο σου στην αγκαλια σου, κ παλευεις απο την αρχη αγκαλια με το θηλαστρο για να δωσεις στο μωρο σου το δικο σου γαλα-φαρμακο! Λες κι εγω δεν θελω να ταιζω αποκλειστικα με δικο μου γαλα το μωρο, καθομαι τοσους μηνες σε αυτο το κρυο πραμα κ θελω να του δινω κ ξενο! Ε οχι γιατι πολλα μας τα ειπανε! Οταν ολα σου ερχονται ευκολα ξερεις πολυ καλα να κατακρινεις! Λαθος μου, κι εγω κατακρινω μια γυναικα που απλα δεν προσπαθησε καν να θηλασει! Αλλα ναι, καταλαβαινω απο πρωτο χερι οτι υπαρχουν γυναικες που δεν εχουν αρκετο γαλα. Το αν θα δινουν εστω κ αυτο το λιγο στα παιδια τους ειναι αλλο θεμα... Κ ξαναλεω, οταν ολα σου ερχονται ιδανικα μπορεις να λες οτι βλακεια θελεις! Οπως κ αυτο με τις καισαρικες... Οταν κινδυνευεις να μην αγκαλιασεις ποτε το μωρο σου, σου φαινετσι τοσο μα τοσο λιγο να ασχοληθεις με το πως γεννησες..... Ανακατες σκεψεις που καιρο θελω να πω, ελπιζω να τις διαβασεις Ολιβια κ εσυ κ αλλες μανουλες!
Σημασία έχει η γνώμη όσων μας νοιάζονται πραγματικά και οχι του καθε τυχαίου που τα ξέρει ολα,( μιας και σαν λαος το χουμε πολυ ευκολο αυτό) ! Χωρίς να ξέρει κανείς το ιστορικό σου, τα προβλήματα υγείας που ίσως υπάρχουν κρίνει σκληρά και ευκολα και μ αυτον τον τροπο ικανοποιειται. Στο κάτω κάτω μπορει να ναι απλα η επιλογη σου, σιγα το εγκλημα! Το ένστικτο μας οδηγει σε σωστες αποφάσεις.
Η κριτική δυστυχώς ξεκινά απο την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης και μάλλον δεν σταματά ποτέ και για κανένα λόγο. Θήλασα 14 μήνες αλλά αποθήλασα με τύψεις, πολλές τύψεις και άγχος σαν να ερχόταν η καταστροφή του κόσμου και του μωρού μου μαζί. Αυτή η εμπειρία μου έμαθε να διαβάζω πρώτα, να προσπαθώ μετά να ρωτάω μόνο αν κάτι δεν παει καλά και να μην δίνω σημασία στα κακόβουλα, αγενή και πικρά σχόλια. Όσο για τη φάση θηλασμού με έσωσε το διάβασμα, πολύ διαβασμα απο την εγκυμοσύνη, και το πείσμα. Όταν επέστεφα στη δουλειά στους 5 μήνες, κατάφερα να αντλώ ...τόσο όσο τα μπουκάλια σου. Το συζήτησα με τον παιδίατρό μας και μου είπε οτι δε βλέπει άλλο απο άγχος...οτι αν συνέχιζα έτσι θα μειωνόταν η παραγωγή μου και θα έφτανα στον αποθηλασμό. Μου είπε να αντλώ μόνο όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη και μόνο για την ώρα που θα απουσιάζω. Τις υπόλοιπες ώρες να βάζω το μωρό στο στήθος, συνέχεια. Αυτό και έκανα. Και μάλλον έπιασε. Πάντως οι αντλήσεις μόνο άγχος μου δημιουργούσαν και δεν το συνιστώ, ούτε για αστείο, ούτε για ικανοποίηση της περιέργειας "ας δω πόσο γάλα έχω". Αν σκεφτώ οτι το μωρό μου έπινε τόσους μήνες μόνο τόσο γάλα θα τρελαθώ, ακόμα και τώρα. Αλλά στην δική μου περίπτωση δεν ήταν έτσι.Πίστεψα αυτό που λένε οτι το μωρό πίνει πόλύ περισσότερο απο αυτό που μπορεί να αντλήσει το κάθε θήλαστο. Καλή τυχή σε όλες έχω να ευχηθώ, και να πω οτι πραγματικά η προετοιμασία παίζει σπουδαίο ρόλο...και το πείσμα, και η θετική ενέργεια.
Χα χα Ολίβια εχω κι εγω μια φωτογραφία με γάλα-μαμάς και νομίζω πως θα ήθελα να στειλω και τις δικές μου τρεις (τόσο διαφορετικές μεταξύ τους!!!!) περιπέτειες θηλασμού που έζησα. Τόσο διαφορετικές που δεν τολμώ ποτε να κρίνω ή να σκεφτώ να κρίνω άλλη Μαμα (ποτε δεν ξέρεις τι τράβηξε!)
Ax Ολιβια..ειδα τη φωτο σου κ με την πρωτη ματια πιστεψα οτι καποιος φωτογραφησε το πρωτο ραφι του ψυγειου μου!! Ειμαι ακριβως σ αυτη τη φαση,αφου η μικρη μου μετα απο 4 μηνες αποκλειστικου θηλασμου αποφασισε οτι δεν θελει πια το στηθος μου αλλα..το γαλα μου στο μπιμπερο!! Κ εκει που απολαμβανα το υπεροχο ταξιδι-οπως το αποκαλουν- του θηλασμου,βρεθηκα -εδω και 2 μηνες-να κανω 6 αντλησεις τη μερα,να ταιζω ενα χαζομηχανημα κ να παιζω ολη μερα με τα μπουκαλακια!! Κ ρωτω,οταν πια το παιδι αρνειται το στηθος,βαριεται ρε παιδι μου,δεν εχει την υπομονη να κατεβασει το γαλα...τοτε εχει νοημα να συνεχιζουμε?Γιατι ομολογω οτι καθολου δεν απολαμβανω τις αντλησεις κ μου χει γινει τερμα εξωντοτικο ολο αυτο!! Ξενο δεν δοκιμασα να της δωσω(αν και φλερταρω με την ιδεα) και θεωρω μεγαλη αμαρτια μετα απο τοσο κοπο που εκανα για την εγκατασταση της γαλουχιας να παρω χαπια για να κοπει το γαλα μου...Οποτε...μπρος γκρεμος κ πισω ρεμα..!Υπομονη κ καλο κουραγιο σε ολες τις μανουλες!!Η καθε μια ας διαλεξει μονη της το δρομο που θελει κ μπορει γιατι σε πολλες περιπτωσεις ο θηλασμος μπορει να ναι αναμφισβητητα ωφελιμος για το παιδι αλλα πολυ πολυ κουραστικος για την μανουλα!!Ας μην κρινουμε για να μην κριθουμε..
Χρειάζεσαι οπωσδήποτε έκτιμηση από σύμβουλο θηλασμου!!! Η συγχηςη θηλων διορθώνεται με πολύ υπομονή!!! Μπράβο για αυτό που έχεις καταφέρει μέχρι τώρα!! Μην απογοητεύεται , απλά χρειάζεσαι σωστή καθοδήγηση!!!
Chrysa2004 το ειχα ψάξει σε ξένα σάιτ στο Αμαζόν κτλ και ειχα δει τα καλύτερα σχόλια,είδα απλά τεράστια διαφορα και εκεί που νόμιζα και εγω οτι δεν ειχα γαλα άρχισα να εχω κανονική παραγωγή!
Την πρώτη μου κόρη κατάφερα να την θηλάσω μία εβδομάδα και την δεύτερη 1 μήνα και πάλι όχι αποκλειστικά. Όπως και στην συντρηπτική πλειοψηφία των μαμάδων, η λέξη θηλασμός φέρνει στο μυαλό πόνο, απογοήτευση, κούραση, κατάθλιψη, ανικανότητα και πολλά άλλα τέτοια συναισθήματα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί για κάποιες είναι εξωφρενικά απλό να θηλάσουν και για τις πιο πολλές από εμάς είναι άθλος. Προσωπικά το πάλεψα πάρα πολύ αλλά χωρίς αποτέλεσμα, όπως και οι περισσότερες. Πιστεύω πια ακράδαντα ότι δυστυχώς ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ όλες οι γυναίκες να θηλάσουν τα μωρά τους επαρκώς και αποκλειστικά, για πολλούς λόγους που ποικίλλουν ανάλογα με την περίπτωση και πρέπει εμείς οι "ανίκανες" μαμάδες να επενοχοποιηθούμε επιτέλους. Μπράβο σου λοιπόν που άντεξες τόσο!!!
;Όταν αναφερόμαστε στο πόσα παραπάνω ήξεραν οι γιαγιάδες και οι προγιαγιάδες ξεχνάμε να αναφέρουμε τη θνησιμότητα των βρεφών, είτε στον τοκετό είτε από κακή διατροφή, είτε από αρρώστιες. Τότε γεννούσαν πολλά παιδιά, γιατί δεν ήξεραν πόσα θα ζήσουν...μπροστά υποτίθεται πως πάμε, όχι πίσω!! (Για να μην αναφέρω καν πόσες πέθαιναν στη γέννα, ή τα προβλήματα που είχαν αργότερα)... Ξεχνάμε να πούμε πόσα παιδιά ακόμα και τότε μεγάλωναν με ξένο γάλα κατευθείαν από τα ζωντανά, γιατί δεν ξέρω τι λένε κάποιοι, αλλά όλες οι γυναίκες δεν είναι ίδιες και ούτε όλα τα σώματα,, Σταματήστε να δημιουργείται ενοχές σε όσες δεν τα κατάφεραν...και σας το λέει μία που θήλασε τα παιδιά της, αλλά κατανοεί πως υπάρχουν πολλοί λόγοι που αυτό δεν είναι πάντα εφικτό!
Αγαπητη Ολιβια, εισαι μια υπεροχη και πολυ γλυκια μαμα! Αυτο φαινεται ξεκαθαρα στα προσωπακια των παιδιων σου! Πολλα φιλακια απο μια αναγνωστρια που εχει μαθει πολλα απο το μπλογκ σου! Υγ. Ο Αριστοτελης ειπε καποτε, ''To avoid criticism say nothing, do nothing, be nothing.”
Εχω τα ιδια μπουκαλάκια,κ ολη μερα μαζευα 80ml!!!!!! Δεν σταματησα να θηλαζω κ ας μην ειχα αρκετό,λιγες σταγονες για το μωρό μου!οτι είχα!
Ολίβια μου καλημέρα! Δε θα έπρεπε καν να ασχοληθείς με τα σχόλια της κάθε μιας μας...Η κάθε μάνα πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να κάνει αυτό που την κάνει να νιώθει καλά για να μπορεί να δώσει την στοργή στο παιδί της που τη χρειάζεται πιο πολύ από όλα εκείνο το διάστημα για να νιώσει ασφαλές. Εγώ τουλάχιστον αυτό πιστεύω...Βέβαια, είμαι από αυτές που προσπάθησαν( λίγο, το παραδέχομαι, αλλά δε με νοιάζει η γνώμη της καθεμιάς) και δεν τα κατάφεραν. Δε θα κάτσω να δώσω ανάλυση του τι και πως, γιατί αμφιβάλλω αν οι πορωμένες θα καταλάβουν... Άλλωστε δε ζούμε σε προιστορικές εποχές που δεν υπάρχει τροφή για να δώσουμε στα παιδιά μας και πρέπει οπωσδήποτε να τα θηλάσουμε μπορούμε-δε μπορούμε...Έχω παραδείγματα άπειρα από μωρά που θήλαζαν μήνες και μήνες και είναι συνέχεια άρρωστα, έχουν προβλήματα παχυσαρκίας ή με τα δόντια τους, κολλάνε την κάθε ίωση με το παραμικρό...Και έχει και παιδιά που δε θήλασαν και δεν έπαθαν τίποτα από τα πιο πάνω.. Οπότε αν βγάλεις τον μέσο όρο φαίνεται ότι τελικά ότι εντάξει, δε τρέχει και τίποτα το ιδιαίτερο πια...Στη θεωρία όλα καλά και ιδανικά...Και παραμυθιάζεται ο κόσμος και κολλά γιατί οι "πορωμένες" τον χτυπάνε στο φιλότιμο...Το παιδί σου αν θηλάσει θα γίνει πιο έξυπνο από τα άλλα, πιο, πιο ,πιο....Κάντε μια απογραφή ρε παιδιά όλου του κόσμου να δείτε ποιοι θήλασαν και ποιοι όχι, και τι έχει γίνει απόγίνει ο καθένας στην ζωή του...Να βγάλουμε λογαριασμό για να μη μας τα πρήζουν οι "πορωμένες"...Μπας και καταφέρουν οι νέες μαμάδες πια να ζουν την τέλεια περίοδο της εγκυμοσύνης και της μητρότητας χωρίς ενοχές, και να προτιμούν να αναλώνουν τον χρόνο τους στο να καταγράφουν στην μνήμη τους όλες τις υπέροχες στιγμές που μας χαρίζουν τα παιδιά μας!! Όμως από την στιγμή που πιστεύεις και το υποστηρίζεις με σθένος εδώ μέσα, πως δεν θα πρέπει να κρίνουμε τους άλλους, νομίζω (και το λέω με καλή πρόθεση, ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις) πως τις δυο σου τελευταίες φράσεις έπρεπε να τις αφαιρέσεις... Γιατί και συ όπως πολλές από εμάς ξέρεις από πρώτο χέρι πως είναι τα πράγματα...(Εγώ είχα να κάνω και με πρόωρο που έμεινε δυο βδομάδες στην θερμοκοιτίδα και όταν βγήκε πεινούσε σαν λυσασμένο!!!) Λες στο τέλος ότι "τουλάχιστον οι περισσότερες..."(αυτό μου θύμισε τις εκφράσεις που αναπαράγουν οι πορωμένες θηλάζουσες γυναίκες δυστυχώς...) Σου εύχομαι ολόψυχα να καμαρώσεις τα αγγελούδια σου να μεγαλώνουν γερά και δυνατά και χαρούμενα!!! Γιατί αυτό το πέτυχες, νομίζω, με την αγάπη σου και όχι με το γάλα σου!χιχιχι...Φιλιά!
olibia mou min akous kamia apo emas!!! pisteuw pws i ka8e mia apo emas exei ton diko tis tropo na megaloni ta pidia tis swsta to ean 8ilases i oxi gia emena den exei kamia simasia... gia emena kai gia to paidi tis ka8e mias apo emas simasia exei i storgi i triferotita kai i agapi pou dinoume sta paidia mas.... eimai 23 xronwn kai exw 2 panemorfes kores i mia einai 2 misi xronwn kai i alli 2 minwn den mporesa na 8ilasw giati to galamou itan adunamo kai ta paidia mou den xortenan kai den epernan to katalilo baros opos mou eipe o paidiatros twn paidiwn mou sto prwto mou paidi efaga mia friki giati i8ela na 8ilasw kai den mporousa kai sto deftero akoma perisotero giati gia deuteri fora den mporousa na 8ilasw.... otan omos ta blepw ston pono kai stis arrosties tous na me fonazoun kai na kourniazoun stin agkalia kai tin mirodia mou kai i megali mou kori me koita mesa sta matia kai mou leei se agapw polu manoulitsa mou tote katalabainw to ti pragmatika exoun anagki ta paidia mas.... giauto bre koritsia min exete tipsis ti epeidi den 8ilasame simenei oti den agapame ta paidia mas kai oti den eimaste swstes manoules???
αχ αχ αχ Ολίβια αχ!!! τι μου θυμίζεις!!! θα ηθελα να διαβάσω την ιστορία σου πραγματικά. μην το αμελήσεις pleaseee! ένα μόνο πράγμα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω την λέξη θήλαστρο.. πόνος, θλίψη, μελαγχολία.
ολιβια,να μας πεις καποια στιγμη την ιστορια θηλασμου του μικρου σου...ολο και καποια κοπελα θα βοηθηθει....
όταν θα πάψει η μία μανούλα να κρίνει την άλλη σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΘΕΜΑ τότε ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.....
Αυτο ακριβως..μπραβο!!
Ποσο δικιο εχεις....συμφωνω απολυτα!!!!
Αχ!! Μια από τα ίδια. Επί 6.5 μήνες αντλούσα μόνο. Ο μικρός όμως όσο και να αντλούσα ήθελε πάντα παραπάνω... Δεν έκανα ποτέ αποκλειστική άντληση. ήταν πάντα μαζί με λίγο ξένο η ημερήσια του διατροφή!! Τι νοσοκομειακό, τι αντλήσεις στις 3 η ώρα το βράδυ αφού έβαζα ξυπνητήρι, τι να φοράω τον μικρό στην πλάτη στο μει τάι γιατί δεν καθόταν χωρίς να γκρινιάζει την ώρα που αντλούσα... Ευτυχώς μετά πάλεψα για επαναθηλασμό, αφού κόψαμε τον χαλινό κάτω από την γλώσσα και τώρα θηλάζουμε εδώ και έναν χρόνο (19.5 μηνών). Αλλά αν δεν έπιανε το στήθος, ήμουν αποφασισμένη να κόψω και τις αντλήσεις γιατί δεν άντεχα άλλο....Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και να ακούω περιπτώσεις όπως εγώ και με 4 αντλήσεις την ημέρα , έβγαζαν 1.5 λίτρο!!! Τι στο καλό έκανα λάθος.... Τι σημασία όμως έχουν όλα αυτά πια, αφού τώρα έχεις ένα ήρεμο, τρυφερό παιδί που έχει κάνει τόσα πολλά πριν την ώρα (και ναι, ζηλεύω λίγο για αυτό :) )
Ο θηλασμός δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή για κάθε μαμά αλλά είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ επιλογή για ΚΑΘΕ παιδί. Δυστηχώς δεν υπάρχει αυτό που είχανε οι γιαγιάδες μας, η γνώση και η εμπειρία στο περιβάλλον της μαμάς. Αντίθετα οι μαμάδες, θείες, ξαδέλφες κλπ αμέσως και χωρίς να ξέρουν πόσο κακό κάνουν συνιστούν αυτό που έκαναν και οι ίδιες, το μπιμπερό με το σκονόγαλο. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον εμείς να αποκτήσουμε την εμπειρία που θα θέσει τη βάση για να αλλάξουν τα πράγματα για την επόμενη γενιά. Με λένε Χρύσα και θηλάσα 8, 9 μήνες τα μεγάλα μου παιδιά και θηλάζω ακόμη την 21 μηνών κόρη μου. Εμπιστευτείτε τους εαυτούς σας και πετάξτε τα ρολόγια (και τα θήλαστρα μερικες φορές) οι γιαγιάδες και προγιαγιάδες και οι προπρογιαγιάδες σας δεν τα είχανε και δεν εξαφανίστηκε το ανθρώπινο είδος.
Μια γυναικα εχει το δικαιωμα να επιλεξει εκεινη τον τροπο διατροφης του παιδιου της χωρις κανενας να μπορει να την κρινει,αν ειναι δυνατον,η μια πρεπει να στηριζει την αλλη σε αυτην την τοσο ευαισθητη περιοδο της ζωης μας!Παντως πιο πολυ σαν ιδεα.θα κανω διαφημιση σε ενα προιον που πιστευω οτι με εσωσε στο θεμα του θηλασμου καθως και εγω δεν ειχα στην αρχη και ιδιαιτερο γαλα,το χειροκινητο θηλαστρο της avent,τονους εβγαζα στο τελος μετα απο πολυ εξασκηση βεβαια,και ας ειχα αγορασει και το μονο της εταιριας που αναφερεις και ειχα χρησιμποποιησει και νοσοκομειακο!
koritsakimou αλήθεια είδες διαφορά ανάμεσα στα θήλαστρα;; το χειροκίνητο ήταν καλύτερο δηλαδή; δεν είναι πιο δύσχρηστο;
με το ίδιο θήλαστρο έβγαζα κι εγώ ολόκληρα μπουκάλια..
Οταν λες "ήσουν πιο προετοιμασμένη" τι εννοείς;; Ρωτάω γιατι από σεμινάρια, μαθήματα, βιβλία κ.λπ. ήμουν προετοιμασμένη και την πρώτη φορά αλλά δεν...Σκέφτομαι τώρα στο δεύτερο να καλέσω τη σύμβουλο γαλουχίας από το μαιευτήριο κιόλας μήπως είναι καλύτερα (;) Την πρώτη φορά την κάλεσα 2 βδομάδες μετα τον τοκετό και παρά τις προσπάθειές μας, ίσα ίσα 2,5 μήνες τα καταφέραμε να θηλάσω..Τι λες Ολίβια;
Το Mummy bulling που αναφέρθηκε σε ένα άλλο κείμενο...
Ολιβακι.. εχεις χαρουνενα και υγιες παιδακια? (Ρητορικη η ερωτηση) τοτε εδωσες τον καλυτερο σου εαυτο εκανες τη καλυτερη δουλεια!!!!
Μου θυμιζει τα δικα μου ακριβως τα ιδια τελικα το μεγαλητερο λαθος ειναι να κατακρινουμε μια μανα για τον θηλασμο εγω την μικρη μου την θηλασα τρεις μηνες γιατι μετα πηγα για δουλεια και θυμαμαι και εγω με το ζορι να βγαλω ενα γευμα και τωρα στο δευτερο παιδακι μου ενω ειχα γαλα για δυο παιδια λογο ψυχολογικων λογων θηλασα σαραντα μερες γιατι δεν μπορουσα απο πολλους παραγοντες της ψυχολογιας μου νιωθω πολλες τυψεις αλλα αυτο δεν νομιζω να με κανει κακια μανα γιαυτο πριν κρινουμε πρεπει παντα να κοιταμε ολες τις μεριες και στην εντελει μια μανα ξερει καλητερα και θελει το καλο του παιδιου της
Νομίζω οτι αυτές οι επιθέσεις μόνο κακό κάνουν και δείχνουν μεγάλο κόμπλεξ! Για το άρθρο εχω βέβαια μια ένσταση, ενώ θηλασα πάνω απο 2 χρόνια συνολικά τα 2 μου παιδιά χωρις συμπλήρωμα, με αυτο το ρημάδι το θήλαστρο δεν έβγαζα σταγόνα! Ήμουν όμως τυχερή και τη στιγμή που είχα πειστεί οτι έπρεπε να σταματήσω το θηλασμό και να δώσω ξένο γάλα ο γυναικολόγος μου μου τα έψαλε για τα καλά και μου είπε να παω στο σπιτάκι μου και να βάλω το μωρο στο στήθος γιατι το θήλαστρο καθόλου δεν αποτελεί ένδειξη.... και συνέχισα κανονικά. Το ξαναλέω όμως ήμουν τυχερή γιατί το σταματάω / συνεχίζω θηλασμό τα χώριζε μια πολυ λεπτή γραμμή. Τωρα γιατι πρέπει να απολογείται κάποια μαμά για το πως χειρίστηκε το θέμα σε άλλες μαμάδες που καλά κάνουν με τη σειρά τους και επιλέγουν δεν το κατάλαβα ποτε.....
Δεν είμαι ειδική για τον θηλασμό. Η μαμά μου δεν με θήλασε επίσης γιατί για κάποιο λόγο το ... φτυνα το γάλα, κάπως ετσι ηταν η ιστορία τελος παντων. Έφυγα από το μαιευτήριο σκασμένη γιατί η κορη μου έχασε βάρος αντί να πάρει, τα μαθήματα θηλασμού που είχα κάνει από πριν ...δεν απέδωσαν, όπως και οι ασκήσεις ανώδυνου, πιο σκράπας ...πεθαίνεις, τα πιο τζαμπα λεφτα που έδωσα ήταν. Στο νοσοκομείο οι μαίες να μου φέρονται σαν να τα ξέρω όλα και να μην τα κάνω καλά. Πόσο άχρηστη με κάναν να αισθάνομαι, άλλο μουλάρωμα, ειδικά όταν κατάλαβα ότι στην ζούλα, παρόλο που είχα δηλώσει "αποκλειστικός θηλασμός" αυτές τα τάιζαν σκονόγαλο. ¨Ολα αυτά τα χω ξαναπει νομίζω. Πάντως Ολίβια κι εγώ είχα πάρει θήλαστρο, ποτε δεν καταφερα να κανω κάτι παραπάνω απο το να λερώσω τον πάτο του μπουκαλιού και μιλάμε για ώρες άντλησης και πολύυυυ πόνο. Οι δε παιδίατροι (γυναίκες) μου γραφαν σκονόγαλο. Το παιδί δεν χορταινε κι εγώ σε φάση ... "θα πεινάσει και θα φάει", μιλάμε για μουλάρωμα. Όλοι γύρω γύρω να ειναι έτοιμη να φωνάξουν την Πρόνοια γιατί νόμιζαν ότι η επιλόχειος με είχε χτυπήσει στο κεφάλι. Το μόνο που με σωσε ήταν το μαιευτήριο Έλενας. Τους πήρα τηλέφωνο και ήταν η μόνη φωνή λογικής που εμπιστευστηκα. Μια μαία απόρησε που προσπαθούσα να βγάλω τις πρώτες μέρες με το θήλαστρο. Μου εξήγησε: - για το πρωτόγαλα, είναι ελάχιστο, αλλά στην αρχή τόσο χρειάζεται, - για τον νόμο προσφοράς - ζήτησης, δηλαδή ότι όσο τραβάει το παιδί τόσο παράγεται, οπότε να μην κοιτάω ρολόι στην αρχή κι ότι και όλη μέρα μπορεί να εχω το μωρό στο στήθος αν χρειαστεί για να ξεκινήσει η άντληση, να αλλάζω απλά ανα τακτά διαστήματα στήθος για να μην ξεκινήσει το ένα και μείνει πίσω το άλλο. Το έκανα ... το μωρό πάλι δεν έτρωγε, είχε εξαντληθεί και δεν μπορούσε να τραβήξει, οι γύρω γύρω με κοιτούσαν σαν "αυτόπτες μάρτυρες δολοφονίας" (μουλάρωσα ακόμα περισσότερο), ήρθε η μαμά της κολλητής μου και μου είπε μια κουβέντα: "αυτή την στιγμή είσαι εσύ και το μωράκι σου μόνο, σαν μαμά μόνο εσύ ξέρεις πιο είναι το καλύτερο" και μου σύστησε τον παιδίατρο τους (άνδρας) που είχε κάνει και σεμινάριο - νταν νταν - στο Έλενας. Ήρθε, είδε την μικρή, είδε και μένα, είδε τις θηλές μου, με ρώτησε αν είχα κάνει προετοιμασία θηλών πριν γεννήσω - ούπς! - δεν το χα θεωρήσει σημαντικό, δεν είχα πολυκαταλάβει τι θα έπρεπε να κάνω, άσε που δεν θα πρόλαβαινα κιολας, γέννησα 2 βδομάδες νωρίτερα από την ΠΗΤ. Μου είπε: "θα το παλεψουμε μια μέρα ακομα, γιατί είναι εξαντλημένο. Αν δεν ξεκινήσει να τραβάει και να παιρνει βάρος, πάμε για φόρμουλα. Δεν πρόκειται να κάνεις κάτι παραπάνω. ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΤΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ". Έκατσα με το μωρό όλη μερα κι όλη νύχτα, σε απόλυτη ηρεμία πια και χωρίς άγχος, ότι ήταν να γίνει θα γίνει είπα... και το μωρό ξεκίνησε να θηλάζει και άρχισα να κατεβάζω γάλα. Ειλικρινά παίζει και όλο τον πρώτο μήνα να 'μουνα με το βυζι έξω και το μωρό κολλημενο πάνω μου ... από την χαρά μου. Δεν είναι όλες οι ιστορίες ίδιες, ούτε όλες οι γυναίκες ίδιες και σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ ότι έκανα το σωστό. Ήταν για μένα εκείνη την στιγμή το σωστό, για μένα και το μωρό μου. Από απόσταση βλέπω ότι στην δική μου περίπτωση έφταιξε - η παντελή άγνοια της διαδικασίας, από δική μου καθαρά ευθύνη, είχα στηριχθεί στο "απόλυτο μητρικό ένστικτο" και είχα ξεχάσει τον παράγοντα άγχος και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που είναι ικανή να σε τρελάνει πανεύκολα. Εκεί με βοήθησε η μαία του Έλενας. - δεν ειχα προετοιμάσει τις θηλές μου - ακόμα και τώρα δεν ξέρω πως γίνεται, google it - δεν ειχα πιστεψει ότι θα τα καταφερω, ευτυχως πίστεψε σε μένα ο γιατρός μου. Αυτό που με σωσε είναι το ...μουλάρωμα αλλά και πάλι δεν το συνιστώ σε καμιά σας. Απλά λέω τι έκανα εγω. Θεωρώ δεδομένο ότι κάθε μαμά κάνει το καλύτερο για το μωρό της έτσι κι αλλιώς και δεν είναι σώνει και ντε το σωστό, αλλά με την λογική "όσα ξέρει, τόσα κάνει ... κι ενα τσικ παραπάνω". Δεν μπορώ να κρίνω καμιά που δεν θήλασε, είναι η καθεμια μας ξεχωριστή περίπτωση. Θα κρίνω μόνο όσους έχουν το θράσος να θέλουν να μας πείσουν ότι "ο θηλασμός είναι υπερτιμημένος κι ότι κι η φόρμουλα είναι εξίσου καλή" (εταιρείες με σκονόγαλα ως επί το πλείστον, γιατί και η δική μου μαμά αυτό λέει και εντάσσεται στην κατηγορία που ανέφερα παραπάνω ;). Για την ιστορία η αδερφή μου που γέννησε δυο χρόνια μετά από μένα, το μωρό της έπιασε με την πρώτη κι είχε τόσο γάλα μέσα σε λίγες μέρες που 'χε φτιαξει δική της "τράπεζα" και της περίσσευε κιόλας. Εγώ πάντα ήμουν τόσο όσο... δεν θυμάμαι ποτέ ας πουμε να 'χα λερώσει μπλούζα από ξαφνική υπερχείλιση, ενώ η αδερφή μου κυκλοφορούσε με ...βάτες στο σουτιέν σχεδόν. Κι εδω τελειώνει η δική μου ιστορία... στο μουτζόπιασμα "περι θηλασμού" που τυχόν ακολουθήσει, λέω να μην πάρω μέρος ;) Καλή σας νύχτα
Θηλαζω τον γιο μου πεντε μηνες τωρα μετα απο πολυ κόπο, δάκρυα κούραση, ειμαι περήφανη γι αυτο αλλα ποτε δεν θα εκρινα μια μαμα που δεν θηλαζει είτε απο επιλογή είτε επειδη δεν μπορει. Ιδίως μια μαμα που εχει έστω προσπαθήσει για εμένα ειναι αξία συγχαρητηρίων. Οτι μπορει κανει ο καθένας για το παιδι του. Μπράβο για ολη την προσπαθεια σου.
Ειναι σαν να το εγραψα εγω..ενα μπραβο για αυτα που διαβασα..ειναι ανακουφιστικα..η καθε μητερα κανει το καλυτερο για τα παιδια της παντα..